Κεφάλαιο 7

«Πιθηκάνθρωποι»—Τι Ήταν;

1, 2. Σύμφωνα με την εξελικτική θεωρία, ποιοι ήταν οι πρόγονοί μας;

 ΓΙΑ πολλά χρόνια ανακοινώνονται εκθέσεις για την ανακάλυψη απολιθωμένων υπολειμμάτων πιθηκοειδών ανθρώπων. Τα επιστημονικά συγγράμματα αφθονούν με αποδόσεις τέτοιων πλασμάτων από καλλιτέχνες. Είναι αυτά οι εξελικτικές μεταβάσεις από το ζώο στον άνθρωπο; Είναι οι «πιθηκάνθρωποι» οι πρόγονοί μας; Οι εξελικτές επιστήμονες ισχυρίζονται ότι είναι. Αυτός είναι ο λόγος που συχνά διαβάζουμε εκφράσεις όπως αυτός ο τίτλος ενός άρθρου σε ένα επιστημονικό περιοδικό: «Πώς ο Πίθηκος Έγινε Άνθρωπος».¹

² Είναι αλήθεια ότι μερικοί εξελικτές δεν πιστεύουν ότι είναι σωστό να αποκαλούνται «πίθηκοι» αυτοί οι θεωρητικοί πρόγονοι του ανθρώπου. Παρ’ όλα αυτά, μερικοί από τους συναδέλφους τους δεν είναι τόσο απαιτητικοί.² Ο Στήβεν Τζέι Γκουλντ λέει: «Οι άνθρωποι . . . εξελίχτηκαν από πιθηκοειδείς προγόνους».³ Και ο Τζωρτζ Γκέυλορντ Σίμσον δήλωσε: «Ο κοινός πρόγονος ασφαλώς θα αποκαλούνταν πίθηκος ή μαϊμού στη γλώσσα του λαού από οποιονδήποτε τον έβλεπε. Αφού αυτοί οι όροι πίθηκος και μαϊμού ορίζονται από τη δημοφιλή χρήση, οι πρόγονοι του ανθρώπου σίγουρα ήταν πίθηκοι ή μαϊμούδες».⁴

3. Γιατί θεωρείται σπουδαίο το αρχείο των απολιθωμάτων στον καθορισμό των προγόνων του ανθρώπου;

³ Γιατί το αρχείο των απολιθωμάτων είναι τόσο σπουδαίο  στην προσπάθεια να τεκμηριωθεί η ύπαρξη πιθηκοειδών προγόνων του ανθρώπινου γένους; Επειδή η σημερινή ζωική κτίση δεν παρέχει τίποτα που να υποστηρίζει αυτή την ιδέα. Όπως αποδείχτηκε στο Κεφάλαιο 6, υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα ανάμεσα στους ανθρώπους και σε οποιαδήποτε ζώα που υπάρχουν σήμερα, περιλαμβανομένης και της οικογένειας των πιθήκων. Γι’ αυτό, επειδή η ζωική κτίση σήμερα δεν παρέχει κάποιο συνδετικό κρίκο μεταξύ ανθρώπου και πιθήκου, υπήρχε η ελπίδα ότι αυτό θα το έκανε το αρχείο των απολιθωμάτων.

4. Από την άποψη της εξέλιξης, γιατί είναι τόσο δυσεξήγητη η απουσία ζωντανών «πιθηκάνθρωπων»;

⁴ Από την άποψη της εξέλιξης, το ολοφάνερο χάσμα ανάμεσα στον άνθρωπο και στον πίθηκο σήμερα είναι δυσεξήγητο. Η θεωρία της εξέλιξης υποστηρίζει ότι καθώς τα ζώα ανέβαιναν στην εξελικτική κλίμακα, αποκτούσαν περισσότερες ικανότητες επιβίωσης. Γιατί, λοιπόν, υπάρχει ακόμη η οικογένεια των «κατώτερων» πιθήκων, αλλά ούτε μία από τις θεωρούμενες ενδιάμεσες μορφές, που υποτίθετο ότι ήταν περισσότερο εξελιγμένες; Σήμερα βλέπουμε χιμπατζήδες, γορίλες και ουραγκοτάγκους, αλλά κανέναν «πιθηκάνθρωπο». Φαίνεται λογικό να έχουν εξαφανιστεί οι πιο πρόσφατοι και υποθετικά πιο προοδευμένοι «κρίκοι» μεταξύ των πιθηκοειδών πλασμάτων και του σύγχρονου ανθρώπου, αλλά όχι και οι κατώτεροι πίθηκοι;

Πόσες Αποδείξεις Απολιθωμάτων Υπάρχουν;

5. Ποια εντύπωση αφήνουν οι περιγραφές για τις αποδείξεις των απολιθωμάτων της ανθρώπινης εξέλιξης;

⁵ Από τις περιγραφές που γίνονται στα επιστημονικά συγγράμματα, στα εκθέματα των μουσείων και στην τηλεόραση δίνεται η εντύπωση ότι ασφαλώς θα πρέπει να υπάρχουν  άφθονες αποδείξεις ότι οι άνθρωποι εξελίχτηκαν από πιθηκοειδή πλάσματα. Συμβαίνει όμως πραγματικά αυτό; Για παράδειγμα, τι αποδείξεις απολιθωμάτων υπήρχαν στις μέρες του Δαρβίνου; Μήπως αυτές οι αποδείξεις ήταν εκείνες που τον ενθάρρυναν να διατυπώσει τη θεωρία του;

6. (α) Μήπως οι αρχικές θεωρίες για την εξέλιξη του ανθρώπου βασίστηκαν σε αποδείξεις απολιθωμάτων; (β) Γιατί μπόρεσε η εξέλιξη να γίνει δεκτή χωρίς βάσιμες αποδείξεις;

⁶ Το The Bulletin of the Atomic Scientists (Δελτίο των Ατομικών Επιστημόνων) μας πληροφορεί: «Οι αρχικές θεωρίες της ανθρώπινης εξέλιξης είναι πραγματικά πολύ αλλόκοτες, αν σταθεί κανείς να τις εξετάσει. Ο Ντέιβιντ Πίλμπημ περιέγραψε τις πρώτες αυτές θεωρίες σαν ‘χωρίς απολιθώματα’. Δηλαδή, αυτές ήταν θεωρίες για την ανθρώπινη εξέλιξη που θα πίστευε κανείς ότι χρειάζονταν αποδείξεις από τα απολιθώματα, ενώ στην πραγματικότητα ή υπήρχαν τόσο λίγα απολιθώματα που δεν μπορούσαν να ασκήσουν κάποια επίδραση στη θεωρία ή δεν υπήρχαν διόλου απολιθώματα. Έτσι, μεταξύ των υποτιθέμενων στενότερων συγγενών του ανθρώπου και των πρώτων ανθρώπινων απολιθωμάτων, υπήρχε μόνο η φαντασία των επιστημόνων του δέκατου ένατου αιώνα». Αυτή η επιστημονική έκδοση δείχνει το γιατί: «Οι άνθρωποι ήθελαν να πιστεύουν στην εξέλιξη, στην ανθρώπινη εξέλιξη, και αυτό επηρέασε τα αποτελέσματα της εργασίας τους».⁵

7-9. Πόσες αποδείξεις απολιθωμάτων υπάρχουν τώρα για την ανθρώπινη εξέλιξη;

⁷ Ύστερα από έρευνες ενός αιώνα και πλέον, πόσες αποδείξεις απολιθωμάτων υπάρχουν για «πιθηκάνθρωπους»; Ο Ρίτσαρντ Λίκυ δήλωσε: «Αυτοί που εργάζονται σε αυτόν τον τομέα έχουν τόσο λίγες αποδείξεις στις οποίες να βασίσουν τα συμπεράσματά τους ώστε πολύ συχνά είναι αναγκασμένοι να αλλάζουν τα συμπεράσματά τους».⁶ Το περιοδικό New Scientist έκανε το εξής σχόλιο: «Αν κρίνουμε από την ποσότητα των αποδείξεων στις οποίες βασίζεται, η μελέτη των απολιθωμάτων του ανθρώπου είναι απλώς φτωχή και υποδεέστερη της παλαιοντολογίας ή της ανθρωπολογίας. . . . η συλλογή είναι τόσο βασανιστικά ατελής, και τα ίδια τα δείγματα συχνά τόσο κατατεμαχισμένα και ασαφή».⁷

⁸ Παρόμοια, το βιβλίο Origins (Προελεύσεις) παραδέχεται: «Καθώς προχωρούμε περισσότερο κατά μήκος του δρόμου της εξέλιξης προς τους ανθρώπους, ο δρόμος γίνεται ιδιαίτερα αβέβαιος και πάλι λόγω της σπανιότητας αποδείξεων από τα  απολιθώματα».⁸ Το περιοδικό Science προσθέτει: «Η κυριότερη επιστημονική απόδειξη είναι μια αξιολύπητα μικρή σειρά οστών από τα οποία πρέπει να κατασκευαστεί η εξελικτική ιστορία του ανθρώπου. Ένας ανθρωπολόγος έχει αντιπαραβάλει αυτό το έργο με την ανακατασκευή της πλοκής του βιβλίου Πόλεμος και Ειρήνη χρησιμοποιώντας 13 τυχαία διαλεγμένες σελίδες του».⁹

⁹ Πόσο ακριβώς αραιό είναι το αρχείο των απολιθωμάτων σχετικά με τους «πιθηκάνθρωπους»; Σημειώστε τα ακόλουθα. Περιοδικό Newsweek: «‘Θα μπορούσατε να θέσετε όλα τα απολιθώματα πάνω σε ένα και μόνο γραφείο’, είπε ο Έλγουην Σίμονς του Πανεπιστημίου Ντιουκ».¹⁰ Εφημερίδα The New York Times: «Τα γνωστά υπολείμματα απολιθωμάτων των προγόνων του ανθρώπου θα χωρούσαν πάνω σε ένα τραπέζι μπιλιάρδου. Αυτό είναι μια ανεπαρκής βάση από την οποία να διεισδύσει κανείς μέσα στην ομίχλη των τελευταίων λίγων εκατομμυρίων ετών».¹¹ Περιοδικό Science Digest: «Το αξιοσημείωτο γεγονός είναι ότι όλες οι φυσικές αποδείξεις που έχουμε για την εξέλιξη του ανθρώπου θα μπορούσαν να χωρέσουν μέσα σε ένα μόνο φέρετρο, και να περισσέψει χώρος! . . . Οι σύγχρονοι πίθηκοι, για παράδειγμα, φαίνεται ότι ξεπήδησαν από το τίποτα. Δεν έχουν παρελθόν ούτε αρχείο απολιθωμάτων. Και η αληθινή προέλευση των σύγχρονων ανθρώπων—που στέκονται όρθιοι, που είναι γυμνοί, που κάνουν εργαλεία, που έχουν μεγάλο εγκέφαλο—είναι, αν θέλουμε να είμαστε έντιμοι με τον εαυτό μας, ένα εξίσου μυστηριώδες ζήτημα».¹²

10. Τι δείχνουν οι αποδείξεις για την εμφάνιση του σύγχρονου τύπου ανθρώπων;

¹⁰ Οι άνθρωποι του σημερινού τύπου, με την ικανότητα να λογικεύονται, να σχεδιάζουν, να εφευρίσκουν, να οικοδομούν πάνω σε προηγούμενη γνώση και να χρησιμοποιούν πολύπλοκες γλώσσες, εμφανίζονται ξαφνικά στο αρχείο των απολιθωμάτων.  Ο Γκουλντ, στο βιβλίο του The Mismeasure of Man (Η Λαθεμένη Αξιολόγηση του Ανθρώπου), παρατηρεί: «Δεν έχουμε αποδείξεις για βιολογικές αλλαγές στο μέγεθος ή στη δομή του εγκέφαλου από τότε που εμφανίστηκε ο Homo sapiens (Έμφρων άνθρωπος) στο αρχείο των απολιθωμάτων πριν από πενήντα χιλιάδες περίπου χρόνια».¹³ Έτσι, το βιβλίο The Universe Within (Το Σύμπαν Εσωτερικά) ρωτάει: «Τι έκανε την εξέλιξη . . . να παραγάγει, σαν μέσα σε μια νύχτα, το σύγχρονο ανθρώπινο γένος με τον εξαιρετικά ειδικευμένο εγκέφαλό του;»¹⁴ Η εξέλιξη δεν είναι σε θέση να απαντήσει. Αλλά μήπως θα μπορούσε να βρεθεί η απάντηση στη δημιουργία ενός πολυσύνθετου, διαφορετικού πλάσματος;

Πού Είναι οι «Κρίκοι»;

11. Ποιος είναι κατά γενική ομολογία «ο κανόνας» στο αρχείο των απολιθωμάτων;

¹¹ Ωστόσο, δεν έχουν βρει οι επιστήμονες τους απαραίτητους «κρίκους» μεταξύ των πιθηκοειδών ζώων και του ανθρώπου; Όπως δείχνουν οι αποδείξεις, όχι. Το περιοδικό Science Digest μιλάει για «την ανυπαρξία ελλείποντος κρίκου για να εξηγηθεί η σχετικά ξαφνική εμφάνιση του σύγχρονου ανθρώπου».¹⁵ Το περιοδικό Newsweek παρατήρησε: «Ο ελλείπων κρίκος μεταξύ ανθρώπου και πιθήκων . . . είναι απλώς το πιο γοητευτικό από μια ολόκληρη ιεραρχία φανταστικών πλασμάτων. Στο αρχείο των απολιθωμάτων, οι ελλείποντες κρίκοι αποτελούν τον κανόνα».¹⁶

12. Σε τι έχει καταλήξει η έλλειψη κρίκων;

¹² Επειδή δεν υπάρχουν κρίκοι, χρειάζεται να κατασκευαστούν «φανταστικά πλάσματα» από ελάχιστες ενδείξεις και να παρουσιαστούν σαν να είχαν ζήσει πραγματικά. Αυτό εξηγεί πώς μπορεί να συμβαίνει η παρακάτω αντίφαση, όπως ανάφερε ένα επιστημονικό περιοδικό: «Οι άνθρωποι εξελίχτηκαν από τους πιθηκοειδείς προγόνους τους με προοδευτικά βήματα και όχι, όπως μερικοί επιστήμονες ισχυρίζονται, με ξαφνικά πηδήματα από τη μια μορφή στην άλλη. . . . Όμως άλλοι ανθρωπολόγοι, εργαζόμενοι με τα ίδια σχεδόν δεδομένα, λέγεται ότι έχουν φτάσει σε ακριβώς αντίθετα συμπεράσματα».¹⁷

13. Τι έχει προκύψει από την ανικανότητα να βρεθούν «ελλείποντες κρίκοι»;

¹³ Έτσι μπορούμε καλύτερα να καταλάβουμε τις παρατηρήσεις του αξιοσέβαστου ανατόμου Σόλλυ Τσούκερμαν ο οποίος έγραψε στο περιοδικό Journal of the Royal College of Surgeons of Edinburgh (Περιοδικό της Βασιλικής Χειρουργικής Σχολής του  Εδιμβούργου): «Η έρευνα για τον παροιμιώδη ‘ελλείποντα κρίκο’ στην εξέλιξη του ανθρώπου, εκείνου του άγιου δισκοπότηρου μιας αίρεσης ανατόμων και βιολόγων η οποία ποτέ δεν πεθαίνει, επιτρέπει να ευδοκιμούν η φαντασία και ο μύθος με τόση ευτυχία σήμερα όπως γινόταν και πάνω από 50 χρόνια πριν».¹⁸ Είπε ότι, πολύ συχνά, τα γεγονότα αγνοούνταν και αντί γι’ αυτά, υποστηριζόταν κάθε φορά εκείνο που ήταν δημοφιλές παρά τις αποδείξεις για το αντίθετο.

Το «Οικογενειακό Δέντρο» του Ανθρώπου

14, 15. Τι έχουν κάνει οι αποδείξεις στο εξελικτικό «οικογενειακό δέντρο» του ανθρώπου;

¹⁴ Σαν αποτέλεσμα, το «οικογενειακό δέντρο», που σχεδιάζεται για τη δήθεν εξέλιξη του ανθρώπου από κατώτερα ζώα, αλλάζει συνεχώς. Για παράδειγμα, ο Ρίτσαρντ Λίκυ δήλωσε ότι μια πιο πρόσφατη ανακάλυψη απολιθωμάτων «διαλύει την αντίληψη ότι όλα τα αρχικά απολιθώματα μπορούν να τακτοποιηθούν σε μια εύτακτη σειρά εξελικτικών αλλαγών».¹⁹ Και ένα δημοσίευμα εφημερίδας σχετικά με εκείνη την ανακάλυψη δήλωσε: «Κάθε βιβλίο ανθρωπολογίας, κάθε άρθρο για την εξέλιξη του ανθρώπου, κάθε σχεδιάγραμμα για το οικογενειακό δέντρο του ανθρώπου θα πρέπει να αχρηστευθεί. Προφανώς είναι εσφαλμένα».²⁰

¹⁵ Το θεωρητικό οικογενειακό δέντρο της εξέλιξης του ανθρώπου είναι κατάσπαρτο με απορρίμματα «κρίκων» που προηγουμένως ήταν αποδεκτοί. Ένα κύριο άρθρο στη The New York Times παρατήρησε ότι η επιστήμη της εξέλιξης «περιέχει τόσο πολύ χώρο για εικασίες ώστε οι θεωρίες για το πώς βρέθηκε ο άνθρωπος τείνουν να αποκαλύπτουν περισσότερα για το συγγραφέα τους παρά για το ίδιο το θέμα. . . . Όποιος βρίσκει ένα νέο κρανίο συχνά φαίνεται να ξανασχεδιάζει το οικογενειακό δέντρο του ανθρώπου, βάζοντας την ανακάλυψή του στην κεντρική γραμμή που οδηγεί στον άνθρωπο και τα κρανία όλων των άλλων σε πλαϊνές γραμμές που δεν οδηγούν πουθενά».²¹

16. Γιατί δύο επιστήμονες δεν συμπεριέλαβαν στο βιβλίο τους οικογενειακά δέντρα για την εξέλιξη;

¹⁶ Το περιοδικό Discover, κάνοντας κριτική του βιβλίου The Myths of Human Evolution (Οι Μύθοι της Ανθρώπινης Εξέλιξης) των εξελικτών Νάιλς Έλντρετζ και Ίαν Τάτερσαλ, παρατήρησε ότι οι συγγραφείς εξάλειψαν όλα τα εξελικτικά οικογενειακά δέντρα. Γιατί; Αυτή η έκδοση, αφού σημείωσε  ότι «οι κρίκοι που αποτελούν τη γραμμή των προγόνων του ανθρώπινου είδους μπορούν να είναι μόνο υποθετικοί», δήλωσε: «Ο Έλντρετζ και ο Τάτερσαλ επιμένουν ότι οι έρευνες του ανθρώπου για τους προγόνους του είναι μάταιες. . . . Αν υπήρχαν αποδείξεις, ισχυρίζονται, ‘θα περίμενε κανείς με εμπιστοσύνη ότι καθώς θα βρίσκονταν περισσότερα απολιθώματα ανθρωποειδών η ιστορία της ανθρώπινης εξέλιξης θα γινόταν σαφέστερη. Όμως, έχει συμβεί τουλάχιστον το αντίθετο’».

17, 18. (α) Πώς μπορεί να «βρεθεί» αυτό που μερικοί εξελικτές θεωρούν «χαμένο»; (β) Πώς το αρχείο των απολιθωμάτων το διαβεβαιώνει αυτό;

¹⁷ Το Discover συμπέρανε: «Το ανθρώπινο είδος και όλα τα είδη θα παραμείνουν σαν ορφανά, η ταυτότητα των γονέων τους χάθηκε στο παρελθόν».²² Ίσως «χαμένη» από την άποψη της θεωρίας της εξέλιξης. Αλλά, δεν είναι αλήθεια ότι η εξήγηση της Γένεσης έχει «βρει» τους γονείς μας όπως πραγματικά υπάρχουν στο αρχείο των απολιθωμάτων—πλήρως ανθρώπινους, ακριβώς όπως εμείς;

¹⁸ Το αρχείο των απολιθωμάτων αποκαλύπτει μια ευδιάκριτη, χωριστή προέλευση για τους πιθήκους και τους ανθρώπους. Αυτός είναι ο λόγος που δεν υπάρχει απόδειξη απολιθωμάτων για τον κρίκο μεταξύ ανθρώπου και πιθηκοειδών ζώων. Στην πραγματικότητα ποτέ δεν υπήρξαν τέτοιοι κρίκοι.

Ποια Ήταν η Μορφή τους;

19, 20. Σε τι βασίζονται τα σκίτσα των «πιθηκάνθρωπων»;

¹⁹ Αν, όμως, οι πρόγονοι του ανθρώπου δεν ήταν πιθηκοειδείς, γιατί τόσο πολλές εικόνες και αναπαραστάσεις «πιθηκάνθρωπων» κατακλύζουν τα επιστημονικά βιβλία και τα μουσεία σε ολόκληρο τον κόσμο; Πάνω σε τι βασίζονται αυτές; Το βιβλίο The Biology of Race (Η Βιολογία της Φυλής), απαντάει: «Πρέπει να καταφύγουμε στη φαντασία για να προσθέσουμε τη σάρκα και τις τρίχες σε αυτές τις αναπαραστάσεις». Και προσθέτει: «Το χρώμα του δέρματος· το χρώμα, η μορφή και η κατανομή του τριχώματος· η μορφή των χαρακτηριστικών· και η όψη του προσώπου—γι’ αυτά τα χαρακτηριστικά δεν γνωρίζουμε απολύτως τίποτα για οποιουσδήποτε προϊστορικούς ανθρώπους».²³

²⁰ Το περιοδικό Science Digest επίσης σχολίασε: «Η συντριπτική πλειονότητα των εμπνεύσεων των καλλιτεχνών βασίζεται περισσότερο στη φαντασία παρά σε αποδείξεις. . . . Οι καλλιτέχνες πρέπει να δημιουργήσουν κάτι μεταξύ πιθήκου  και ανθρώπου· όσο πιο παλιό λέγεται ότι είναι το είδος του ανθρώπου τόσο πιο πιθηκοειδή τον κάνουν».²⁴ Ο συλλέκτης απολιθωμάτων Ντόναλντ Γιόχανσον παραδέχτηκε: «Κανένας δεν μπορεί να είναι βέβαιος ποια ήταν ακριβώς η μορφή των εξαφανισμένων ανθρωποειδών».²⁵

21. Τι είναι στην πραγματικότητα οι απεικονίσεις των «πιθηκάνθρωπων»;

²¹ Πράγματι, το περιοδικό New Scientist ανάφερε ότι δεν υπάρχουν «αρκετές αποδείξεις από το υλικό των απολιθωμάτων για να βγάλουν τη θεωριολογία μας έξω από τον κόσμο της φαντασίας».²⁶ Έτσι οι απεικονίσεις των «πιθηκάνθρωπων» είναι, όπως παραδέχτηκε ένας εξελικτής, «από πολλές απόψεις, μυθιστόρημα και μόνο . . . αποκλειστικά φανταστική επινόηση».²⁷ Έτσι στο βιβλίο Man, God and Magic (Άνθρωπος, Θεός και Μαγεία) ο Ίβαρ Λίσνερ σχολίασε: «Όπως μαθαίνουμε προοδευτικά ότι οι πρωτόγονοι άνθρωποι δεν ήταν κατ’ ανάγκη απολίτιστοι, έτσι πρέπει να μάθουμε να αναγνωρίζουμε ότι οι πρώτοι άνθρωποι της Εποχής των Παγετώνων δεν ήταν ούτε άγρια ζώα ούτε μισοπίθηκοι ούτε ηλίθιοι. Να γιατί όλες οι προσπάθειες ανασύνθεσης του ανθρώπου του Νεάντερταλ ή ακόμη και του ανθρώπου του Πεκίνου ήταν απερίγραπτη ανοησία».²⁸

22. Πώς έχουν εξαπατηθεί πολλοί υποστηρικτές της εξέλιξης;

²² Στην επιθυμία τους να βρουν αποδείξεις των «πιθηκάνθρωπων», μερικοί επιστήμονες παρασύρθηκαν από απροκάλυπτη απάτη, όπως για παράδειγμα, στην περίπτωση του ανθρώπου του Πιλτντάουν το 1912. Για 40 περίπου χρόνια είχε γίνει αποδεκτός σαν γνήσιος από την πλειονότητα της εξελικτικής κοινωνίας. Τελικά, το 1953, αποκαλύφτηκε η απάτη όταν ανακαλύφτηκε με σύγχρονες μεθόδους ότι είχαν συνδυαστεί οστά ανθρώπου και πιθήκου και είχαν παλαιωθεί με τεχνητό τρόπο. Σε μια άλλη περίπτωση, σχεδιάστηκε ένας  πιθηκοειδής «ελλείπων κρίκος» και παρουσιάστηκε στον τύπο. Αλλά αργότερα αναγνωρίστηκε ότι η «απόδειξη» αποτελούνταν μόνο από ένα δόντι που ανήκε σε μια μορφή χοίρου που είχε εκλείψει.²⁹

Τι Ήταν Αυτοί;

23. Τι ήταν στην πραγματικότητα μερικά απολιθώματα που υποτίθεται ότι ήταν πρόγονοι του ανθρώπου;

²³ Αν οι ανασυνθέσεις «των πιθηκάνθρωπων» δεν είναι έγκυρες, τότε τι ήταν εκείνα τα αρχαία πλάσματα των οποίων έχουν βρεθεί τα απολιθωμένα οστά; Ένα από αυτά τα πρώτα θηλαστικά που λέγεται ότι είναι στη γραμμή του ανθρώπου, είναι ένα μικρό ζώο, όμοιο με τρωκτικό, που λέγεται ότι έζησε πριν από 70 εκατομμύρια χρόνια περίπου. Στο βιβλίο τους Lucy: The Beginnings of Humankind (Λούσυ: Η Αρχή του Ανθρώπινου Γένους), ο Ντόναλντ Γιόχανσον και ο Μέτλαντ Έντεϋ έγραψαν: «Ήταν εντομοφάγα τετράποδα, περίπου στο μέγεθος και στη μορφή του σκίουρου».³⁰ Ο Ρίτσαρντ Λίκυ ονόμασε αυτό το θηλαστικό «πρωτεύον ζώο όμοιο με ποντικό».³¹ Αλλά υπάρχει καμιά βάσιμη απόδειξη ότι αυτά τα μικροσκοπικά ζώα ήταν οι πρόγονοι των ανθρώπων; Όχι, αντίθετα διατυπώνονται μόνο επιθυμητές εικασίες. Κανένα μεταβατικό στάδιο δεν τα συνέδεσε ποτέ με οτιδήποτε εκτός από αυτό που ήταν: μικρά θηλαστικά, όμοια με τρωκτικά.

24. Ποια προβλήματα εγείρονται στην προσπάθεια να αποδειχτεί ότι ο Αιγυπτοπίθηκος είναι ένας πρόγονος των ανθρώπων;

²⁴ Στην επόμενη θέση του γενικά αποδεκτού κατάλογου, με ένα παραδεκτό κενό 40 περίπου εκατομμυρίων ετών, υπάρχουν απολιθώματα ενός πλάσματος που βρέθηκε στην Αίγυπτο και ονομάστηκε Αιγυπτοπίθηκος. Αυτό το πλάσμα λέγεται ότι έζησε πριν από 30 εκατομμύρια χρόνια περίπου. Περιοδικά, εφημερίδες και βιβλία παρουσίασαν φωτογραφίες αυτού του μικρού πλάσματος με επικεφαλίδες όπως αυτές: «Ένα πιθηκοειδές πλάσμα ήταν ο πρόγονός μας». (Time)³² «Αφρικανικό Πρωτεύον Θηλαστικό που Μοιάζει με Πίθηκο Ονομάζεται Κοινός Πρόγονος Ανθρώπου και Πιθήκων». (The New York Times)³³ «Ο Αιγυπτοπίθηκος είναι κοινός πρόγονος των ανθρώπων και των πιθήκων που ζουν στις μέρες μας». (Origins)³⁴ Αλλά πού βρίσκονται οι κρίκοι μεταξύ αυτού και του τρωκτικού πριν από αυτόν; Πού είναι οι κρίκοι μεταξύ αυτού και των πλασμάτων που τοποθετούνται μετά από αυτόν στην εξελικτική σειρά; Κανένας δεν βρέθηκε.

 Η Άνοδος και η Πτώση των «Πιθηκάνθρωπων»

25, 26. (α) Ποιος ισχυρισμός έγινε για τον Ραμαπίθηκο; (β) Με βάση ποιες αποδείξεις απολιθωμάτων παρουσιάστηκε ως «πιθηκάνθρωπος»;

²⁵ Μετά από ένα άλλο παραδεκτά γιγαντιαίο κενό στο αρχείο των απολιθωμάτων, παρουσιάστηκε το απολίθωμα ενός άλλου πλάσματος ως ο πρώτος ανθρωποειδής πίθηκος. Έχει λεχθεί ότι έζησε πριν από 14 εκατομμύρια χρόνια και ονομάστηκε Ραμαπίθηκος—ο πίθηκος του Ραμά (ο Ραμά ήταν ένας μυθικός πρίγκιπας της Ινδίας). Απολιθώματά του βρέθηκαν στην Ινδία πριν από μισό περίπου αιώνα. Από αυτά τα απολιθώματα κατασκευάστηκε ένα πλάσμα που έμοιαζε με πίθηκο, όρθιο, που στεκόταν στα δυο του πόδια. Το βιβλίο Origins ανάφερε γι’ αυτό: «Από όσα μπορεί να πει κανείς τώρα, είναι ο πρώτος αντιπρόσωπος της ανθρώπινης οικογένειας».³⁵

²⁶ Ποιες ήταν οι αποδείξεις των απολιθωμάτων που οδήγησαν σε αυτό το συμπέρασμα; Η ίδια δημοσίευση παρατήρησε: «Οι αποδείξεις σχετικά με τον Ραμαπίθηκο είναι σημαντικές—αν και σε απόλυτους όρους παραμένουν απελπιστικά μικρές: σπασμένα τμήματα του άνω και κάτω σαγονιού και λίγα δόντια».³⁶ Νομίζετε ότι αυτές οι «αποδείξεις» ήταν αρκετά «σημαντικές» για να ανασυνθέσουν έναν όρθιο «πιθηκάνθρωπο», πρόγονο των ανθρώπων; Ωστόσο, αυτό το κατά μεγάλο μέρος φανταστικό πλάσμα σχεδιάστηκε από καλλιτέχνες σαν «πιθηκάνθρωπος» και οι εικόνες του κατάκλυσαν την εξελικτική βιβλιογραφία—κι όλα αυτά με βάση κάποια σπασμένα τμήματα οστών σαγονιού και δόντια! Ακόμη, όπως ανάφερε η The New York Times, για δεκαετίες ο Ραμαπίθηκος «καθόταν με τη μεγαλύτερη δυνατή άνεση στη βάση του ανθρώπινου εξελικτικού δέντρου».³⁷

27. Τι αποκάλυψαν μετέπειτα αποδείξεις σχετικά με τον Ραμαπίθηκο;

 ²⁷ Ωστόσο, τα πράγματα έχουν αλλάξει σήμερα. Πρόσφατα και πιο πλήρη ευρήματα απολιθωμάτων αποκάλυψαν ότι ο Ραμαπίθηκος έμοιαζε πολύ με την οικογένεια των πιθήκων όπως είναι σήμερα. Έτσι, το New Scientist διακηρύττει τώρα: «Ο Ραμαπίθηκος δεν μπορεί να υπήρξε το πρώτο μέλος της ανθρώπινης γραμμής».³⁸ Αυτές οι νέες πληροφορίες προκάλεσαν το περιοδικό Natural History (Φυσική Ιστορία) να κάνει την εξής ερώτηση: «Πώς μπόρεσε ο Ραμαπίθηκος . . . που είχε ανασυντεθεί μόνο από δόντια και σαγόνια—χωρίς να γνωρίζουμε τη λεκάνη, τα οστά των ποδιών ή το κρανίο του—να εισχωρήσει λαθραία σε αυτή την πορεία που οδηγεί στον άνθρωπο;»³⁹ Προφανώς, αρκετοί ποθητοί συλλογισμοί θα πρέπει να χρησιμοποιήθηκαν στην προσπάθεια να μετατραπούν οι αποδείξεις ώστε να λένε εκείνο που δεν λένε.

28, 29. Ποιοι ισχυρισμοί έγιναν για τον Αυστραλοπίθηκο;

²⁸ Ένα άλλο κενό τεράστιων διαστάσεων βρίσκεται ανάμεσα σε αυτό το πλάσμα και στο επόμενο που καταχωρήθηκε ως ένας πρόγονος όμοιος με «πιθηκάνθρωπο». Αυτό αποκαλείται Αυστραλοπίθηκος —νότιος πίθηκος. Απολιθώματά του βρέθηκαν για πρώτη φορά στη νότια Αφρική στη δεκαετία του 1920. Είχε μικρό πιθηκοειδές κρανίο, βαριά οστά σαγονιού και οι αναπαραστάσεις τον έδειχναν να περπατάει στα δυο πόδια, καμπούρη, γεμάτο τρίχωμα και όμοιο με πίθηκο. Είπαν ότι έζησε πριν από τρία ως τέσσερα εκατομμύρια χρόνια. Με τον καιρό έγινε αποδεκτός σχεδόν από όλους τους εξελικτές ως πρόγονος του ανθρώπου.

²⁹ Για παράδειγμα, το βιβλίο The Social Contract (Το Κοινωνικό Συμβόλαιο) ανάφερε: «Με μία ή δύο εξαιρέσεις όλοι οι αρμόδιοι ερευνητές σε αυτόν τον τομέα συμφωνούν τώρα ότι οι αυστραλοπιθηκίδες . . . είναι στην πραγματικότητα ανθρώπινοι πρόγονοι».⁴⁰ Η The New York Times διακήρυξε: «Ο Αυστραλοπίθηκος . . . τελικά εξελίχτηκε στον Homo sapiens, δηλαδή στο σύγχρονο άνθρωπο».⁴¹ Και στο βιβλίο Man, Time, and Fossils (Άνθρωπος, Χρόνος και Απολιθώματα) η Ρουθ Μουρ είπε: «Είναι πλήρως τεκμηριωμένο ότι οι άνθρωποι επιτέλους βρήκαν τους επί πολύ καιρό άγνωστους, πρώτους προγόνους τους». Με έμφαση διακήρυξε: «Η απόδειξη ήταν συντριπτική . . . ο ελλείπων κρίκος είχε επιτέλους βρεθεί».⁴²

30, 31. Τι δείχνουν οι μετέπειτα αποδείξεις σχετικά με τον Αυστραλοπίθηκο;

³⁰ Αλλά όταν οποιαδήποτε απόδειξη είναι στην πραγματικότητα εύθραυστη ή ανύπαρκτη, ή βασίζεται σε απροκάλυπτη  απάτη, αργά ή γρήγορα ο ισχυρισμός καταρρέει. Αυτό αποδείχτηκε ότι συνέβαινε με πολλά περασμένα παραδείγματα υποτιθέμενων «πιθηκάνθρωπων».

³¹ Το ίδιο έγινε και με τον Αυστραλοπίθηκο. Πρόσθετη έρευνα αποκάλυψε ότι «η μικρότερη χωρητικότητα του εγκεφάλου του δεν είναι η μόνη διαφορά» ανάμεσα στο κρανίο του και σε εκείνο του ανθρώπου.⁴³ Ο ανατόμος Τσούκερμαν έγραψε: «Όταν συγκριθεί με κρανία ανθρώπου και πιθήκου, το κρανίο του Αυστραλοπίθηκου είναι σε εμφάνιση συντριπτικά πιθηκοειδές—όχι ανθρώπινο. Η αντίθετη υπόθεση θα ισοδυναμούσε με τον ισχυρισμό ότι το μαύρο είναι άσπρο».⁴⁴ Είπε επίσης: «Οι ανακαλύψεις μας αφήνουν λίγη αμφιβολία ότι . . . ο Αυστραλοπίθηκος δεν μοιάζει με τον Homo sapiens αλλά με τις μαϊμούδες και τους πιθήκους που ζουν τώρα».⁴⁵ Ο Ντόναλντ Γιόχανσον επίσης είπε: «Οι αυστραλοπιθηκίδες . . . δεν ήταν άνθρωποι».⁴⁶ Παρόμοια, ο Ρίτσαρντ Λίκυ δήλωσε ότι «είναι απίθανο οι απευθείας πρόγονοί μας να ήταν εξελικτικοί απόγονοι των αυστραλοπιθηκίδων».⁴⁷

32. Αν τέτοια πλάσματα ζούσαν ακόμη σήμερα, πώς θα τα θεωρούσαν;

³² Αν βρίσκονταν σήμερα ζωντανοί αυστραλοπιθηκίδες, θα τους έβαζαν σε ζωολογικούς κήπους με άλλους πιθήκους. Κανένας δεν θα τους ονόμαζε «πιθηκάνθρωπους». Το ίδιο αληθεύει και για τους άλλους απολιθωμένους «εξαδέλφους» που τους μοιάζουν, όπως ένας μικρότερος τύπος αυστραλοπιθηκίδων που ονομάζεται «Λούσυ». Ο Ρόμπερτ Τζάστροου λέει γι’ αυτόν: «Αυτός ο εγκέφαλος δεν ήταν αρκετά μεγάλος σε απόλυτο μέγεθος· ήταν το ένα τρίτο του μεγέθους του ανθρώπινου  εγκέφαλου».⁴⁸ Προφανώς, κι αυτός επίσης ήταν απλώς ένας «πίθηκος». Στην πραγματικότητα, το περιοδικό New Scientist είπε ότι η «Λούσυ» είχε ένα κρανίο «πολύ όμοιο με του χιμπατζή».⁴⁹

33. Ποιος τύπος απολιθώματος μπορεί να ήταν ή να μην ήταν ανθρώπινος;

³³ Ένας άλλος τύπος απολιθώματος ονομάζεται Homo erectus (Χόμο ερέκτους)—όρθιος άνθρωπος. Το μέγεθος και το σχήμα του εγκέφαλού του κατατάσσονται στην κατώτερη ομάδα του σύγχρονου ανθρώπου. Επίσης, η Encyclopædia Britannica παρατήρησε ότι «τα οστά των άκρων που έχουν ανακαλυφτεί μέχρι τώρα δεν ξεχωρίζουν από εκείνα του H[omo] sapiens». ⁵⁰ Ωστόσο, δεν είναι σαφές αν ήταν άνθρωπος ή όχι. Αν είναι έτσι, τότε απλώς ήταν ένας κλάδος της ανθρώπινης οικογένειας και εξέλιπε.

Η Ανθρώπινη Οικογένεια

34. Πώς έχουν αλλάξει οι αντιλήψεις για τον άνθρωπο του Νεάντερταλ;

³⁴ Ο άνθρωπος του Νεάντερταλ (ονομάστηκε έτσι από την περιοχή Νεάντερ στη Γερμανία όπου βρέθηκε το πρώτο απολίθωμα) ήταν αναμφίβολα άνθρωπος. Αρχικά απεικονιζόταν κυρτωμένος, βλακώδης, με τρίχωμα και όμοιος με πίθηκο. Τώρα είναι γνωστό ότι η λανθασμένη ανασύνθεσή του βασίστηκε σε έναν απολιθωμένο σκελετό που ήταν παραμορφωμένος σε μεγάλο βαθμό λόγω ασθένειας. Από τότε και έπειτα, έχουν βρεθεί πολλά απολιθώματα Νεάντερταλ, τα οποία επιβεβαιώνουν ότι αυτός δεν διέφερε πολύ από τους σύγχρονους ανθρώπους. Στο βιβλίο του Ice (Πάγος), ο Φρεντ Χόυλ δήλωσε: «Δεν υπάρχει καμιά απόδειξη ότι ο άνθρωπος του Νεάντερταλ ήταν με κάποιον τρόπο κατώτερος από εμάς».⁵¹ Σαν αποτέλεσμα, πρόσφατες αναπαραστάσεις των ανθρώπων του Νεάντερταλ έχουν μια πιο σύγχρονη εμφάνιση.

35. Ποιοι ήταν οι τύποι του Κρο-Μανιόν;

³⁵ Ένας άλλος τύπος απολιθώματος που βλέπουμε συχνά στην επιστημονική βιβλιογραφία είναι ο άνθρωπος του Κρο-Μανιόν. Ονομάστηκε έτσι από την τοποθεσία της νότιας Γαλλίας όπου για πρώτη φορά ανασκάφτηκαν τα οστά του. Αυτά τα δείγματα «ήταν στην ουσία τόσο όμοια με τα σημερινά ώστε ακόμη και οι πιο σκεπτικιστές αναγκάστηκαν να παραδεχτούν ότι ήταν ανθρώπινα», ανάφερε το βιβλίο Lucy.⁵²

36. Ποια είναι τα γεγονότα σχετικά με τα πιθηκοειδή απολιθώματα του παρελθόντος, και τα ανθρωποειδή απολιθώματα;

³⁶ Έτσι, οι αποδείξεις είναι σαφείς ότι η παραδοχή των «πιθηκάνθρωπων» είναι αβάσιμη. Αντίθετα, οι άνθρωποι  έχουν όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα ότι έχουν δημιουργηθεί—χωριστοί και ευδιάκριτοι από οποιοδήποτε ζώο. Οι άνθρωποι αναπαράγονται μόνο κατά το είδος τους. Αυτό συμβαίνει σήμερα και επίσης συνέβαινε πάντοτε στο παρελθόν. Οποιαδήποτε πιθηκοειδή πλάσματα που έζησαν στο παρελθόν ήταν απλώς πίθηκοι ή μαϊμούδες—όχι άνθρωποι. Και τα απολιθώματα αρχαίων ανθρώπων που διαφέρουν ελαφρά από τους σημερινούς ανθρώπους δείχνουν απλώς την ποικιλία μέσα στην ανθρώπινη οικογένεια, όπως και σήμερα έχουμε πολλές ποικιλίες που ζουν η μια δίπλα στην άλλη. Υπάρχουν άνθρωποι ύψους δύο και πλέον μέτρων καθώς και πυγμαίοι με διάφορα μεγέθη και μορφές σκελετού. Αλλά όλοι ανήκουν στο ίδιο ανθρώπινο «είδος», όχι στο «είδος» των ζώων.

Τι θα Πούμε για τις Χρονολογίες;

37. Επί πόσο καιρό δείχνει η Βιβλική χρονολογία ότι υπάρχει ο άνθρωπος στη γη;

³⁷ Η Βιβλική χρονολογία δείχνει ότι έχει περάσει μια περίοδος 6.000 ετών από τη δημιουργία των ανθρώπων. Γιατί, λοιπόν, διαβάζουμε συχνά για πολύ μεγαλύτερες χρονικές περιόδους που έχουν περάσει από τον καιρό της εμφάνισης αναγνωρισμένων ανθρώπινων τύπων απολιθωμάτων;

38. Μήπως οι χρονολογίες που καθορίζονται από την εξασθένηση της ραδιενέργειας και που συγκρούονται με τη Βιβλική χρονολογία αποδείχνουν την Αγία Γραφή εσφαλμένη;

³⁸ Πριν βγάλετε το συμπέρασμα ότι η Βιβλική χρονολογία είναι εσφαλμένη, σκεφτείτε ότι οι μέθοδοι χρονολόγησης με ραδιενέργεια έχουν υποστεί έντονη κριτική από μερικούς επιστήμονες. Ένα επιστημονικό έντυπο ανάφερε ότι οι μελέτες που έγιναν δείχνουν ότι «οι χρονολογίες που έχουν καθοριστεί από τη διάσπαση της ραδιενέργειας μπορεί να πέφτουν έξω όχι μόνο λίγα χρόνια, αλλά πάρα πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα». Το έντυπο είπε: «Αντί ο άνθρωπος να βρίσκεται στη γη για 3,6 εκατομμύρια χρόνια, μπορεί να ήταν εδώ μόνο λίγες χιλιάδες χρόνια».⁵³

39. Είναι πάντοτε αξιόπιστο το «ρολόι» του ραδιοάνθρακα;

³⁹ Πάρτε για παράδειγμα «το ρολόι» του ραδιοάνθρακα. Αυτή η μέθοδος χρονολόγησης με το ραδιενεργό άνθρακα αναπτύχτηκε στη διάρκεια μιας περιόδου είκοσι χρόνων από επιστήμονες όλου του κόσμου. Είχε πλατιά εξυμνηθεί για την ακριβή χρονολόγηση τεχνουργημάτων της αρχαίας ανθρώπινης ιστορίας. Αλλά κατόπιν έγινε ένα συνέδριο εμπειρογνωμόνων από όλο τον κόσμο, στους οποίους περιλαμβάνονταν ραδιοχημικοί, αρχαιολόγοι και γεωλόγοι, στην Ουψάλα της Σουηδίας,  για να συγκρίνουν παρατηρήσεις. Η έκθεση που έκανε το συνέδριό τους έδειξε ότι οι θεμελιώδεις υποθέσεις στις οποίες βασίζονταν οι μετρήσεις βρέθηκαν αναξιόπιστες σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Για παράδειγμα, βρέθηκε ότι ο ρυθμός σχηματισμού ραδιενεργού άνθρακα στην ατμόσφαιρα δεν υπήρξε σταθερός στο παρελθόν και ότι αυτή η μέθοδος δεν είναι αξιόπιστη για να χρονολογήσει αντικείμενα από το έτος 2000 π.Χ. ή προγενέστερα.⁵⁴

40. Πώς τα ιστορικά αρχεία υποστηρίζουν τη Βιβλική χρονολογία ως προς την ηλικία της ανθρώπινης φυλής;

⁴⁰ Μην ξεχνάτε ότι αληθινά αξιόπιστη απόδειξη της ανθρώπινης δράσης στη γη υπάρχει όχι για εκατομμύρια χρόνια, αλλά για χιλιάδες χρόνια. Για παράδειγμα, στο βιβλίο The Fate of the Earth (Η Μοίρα της Γης) διαβάζουμε: «Μόνο πριν από έξι ή εφτά χιλιάδες χρόνια . . . εμφανίστηκε ο πολιτισμός, που μας έκανε ικανούς να οικοδομήσουμε τον ανθρώπινο κόσμο».⁵⁵  Το βιβλίο The Last Two Million Years (Τα Τελευταία Δύο Εκατομμύρια Χρόνια) αναφέρει: «Στον Παλαιό Κόσμο, τα περισσότερα από τα αποφασιστικά βήματα στην αγροτική επανάσταση έγιναν μεταξύ του 10.000 και του 5.000 π.Χ.». Λέει επίσης: «Μόνο για τα περασμένα 5.000 χρόνια έχει αφήσει ο άνθρωπος γραπτά στοιχεία».⁵⁶ Το γεγονός ότι το αρχείο των απολιθωμάτων δείχνει πως ο σύγχρονος άνθρωπος εμφανίστηκε ξαφνικά στη γη, και ότι τα αξιόπιστα ιστορικά στοιχεία είναι κατά γενική ομολογία πρόσφατα, εναρμονίζεται με τη χρονολόγηση της Αγίας Γραφής για την ανθρώπινη ζωή στη γη.

41. Τι είπε ένας πρωτοπόρος στον τομέα της χρονολόγησης με ραδιοάνθρακα σχετικά με τις «προϊστορικές» χρονολογίες;

⁴¹ Σχετικά με αυτό, σημειώστε τι είπε στο περιοδικό Science ο βραβευμένος με Νόμπελ πυρηνικός φυσικός Β. Φ. Λίμπυ, ένας από τους πρωτοπόρους της χρονολόγησης με ραδιοάνθρακα: «Η έρευνα για την ανάπτυξη αυτής της μεθόδου χρονολόγησης αποτελούνταν από δύο στάδια—χρονολόγηση δειγμάτων από τις ιστορικές και τις προϊστορικές εποχές, αντίστοιχα. Ο Άρνολντ [ένας συνεργάτης] και εγώ νιώσαμε το πρώτο μας ξάφνιασμα όταν μας πληροφόρησαν οι σύμβουλοί μας ότι η ιστορία εκτεινόταν μόνο 5.000 χρόνια προς τα πίσω. . . . Διαβάζετε δηλώσεις που δίνουν την εντύπωση ότι κάποια κοινωνία ή αρχαιολογική τοποθεσία είναι ηλικίας 20.000 χρόνων. Μάθαμε μάλλον απότομα ότι αυτοί οι αριθμοί, αυτές οι αρχαίες ηλικίες, δεν είναι γνωστές με ακρίβεια».⁵⁷

42. Τι σχόλια έκανε ένας Άγγλος συγγραφέας για τη διαφορά ανάμεσα στις αφηγήσεις της εξέλιξης και στην αφήγηση της Γένεσης;

⁴² Όταν έγραφε την κριτική για ένα βιβλίο σχετικά με την εξέλιξη, ο Άγγλος συγγραφέας Μάλκολμ Μάγκεριτζ σχολίασε την έλλειψη αποδείξεων για την εξέλιξη. Παρατήρησε ότι παρ’ όλα αυτά αφθονούσαν οι εξωφρενικές εικασίες. Μετά είπε: «Η αφήγηση της Γένεσης, συγκρινόμενη, φαίνεται αρκετά σοβαρή, και έχει τουλάχιστον το πλεονέκτημα ότι σχετίζεται αξιόλογα με εκείνα που γνωρίζουμε για τα ανθρώπινα όντα και τη συμπεριφορά τους». Είπε ότι οι αστήρικτοι ισχυρισμοί περί εκατομμυρίων ετών για την ανθρώπινη εξέλιξη «και τα εξωφρενικά άλματα από κρανίο σε κρανίο δεν μπορούν παρά να φανούν σαν απλή φαντασία σε όσους δεν πιάστηκαν στα πλοκάμια του [εξελικτικού] μύθου». Ο Μάγκεριτζ κατάληξε: «Οι μελλοντικές γενιές οπωσδήποτε θα εκπλαγούν, και ελπίζω θα διασκεδάσουν πάρα πολύ, για το πώς μια τέτοια ανακριβής και αναπόδεικτη θεωριολογία μπόρεσε να κατακτήσει τόσο εύκολα τις διάνοιες του εικοστού αιώνα και να εφαρμοστεί τόσο πλατιά και απρόσεκτα».⁵⁸

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 84]

Γιατί επιβίωσαν οι «κατώτεροι» πίθηκοι και μαϊμούδες, αλλά ούτε ένας «ανώτερος» «πιθηκάνθρωπος»;

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 85]

Οι αρχικές θεωρίες για την εξέλιξη του ανθρώπου ήταν η «φαντασία των επιστημόνων του δέκατου ένατου αιώνα»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 85]

«Η κυριότερη επιστημονική απόδειξη είναι μια αξιολύπητα μικρή σειρά οστών»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 87]

«Η έρευνα για τον παροιμιώδη ‘ελλείποντα κρίκο’ . . . επιτρέπει να ευδοκιμούν η φαντασία και ο μύθος»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 88]

«Κάθε σχεδιάγραμμα για το οικογενειακό δέντρο του ανθρώπου θα πρέπει να αχρηστευθεί»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 90]

Δεν υπάρχουν «αρκετές αποδείξεις από το υλικό των απολιθωμάτων για να βγάλουν τη θεωριολογία μας έξω από τον κόσμο της φαντασίας»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 93]

«Ο Ραμαπίθηκος δεν μπορεί να υπήρξε το πρώτο μέλος της ανθρώπινης γραμμής»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 95]

«Δεν υπάρχει καμιά απόδειξη ότι ο άνθρωπος του Νεάντερταλ ήταν με κάποιον τρόπο κατώτερος από εμάς»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 98]

«Οι μελλοντικές γενιές οπωσδήποτε θα εκπλαγούν . . . για το πώς μια τέτοια ανακριβής και αναπόδεικτη θεωριολογία μπόρεσε να κατακτήσει τόσο εύκολα τις διάνοιες του εικοστού αιώνα και να εφαρμοστεί τόσο πλατιά και απρόσεκτα»

[Πλαίσιο/Εικόνες στη σελίδα 94]

Κάποτε ο Αυστραλοπίθηκος είχε γίνει αποδεκτός ως ανθρώπινος πρόγονος, «ο ελλείπων κρίκος». Τώρα μερικοί επιστήμονες συμφωνούν ότι το κρανίο του ήταν «συντριπτικά πιθηκοειδές—όχι ανθρώπινο»

[Εικόνες]

Κρανίο Αυστραλοπίθηκου

Κρανίο Χιμπατζή

Κρανίο Ανθρώπου

[Εικόνα στη σελίδα 84]

Αφού η ζωική κτίση δεν παρέχει κανένα συνδετικό κρίκο μεταξύ ανθρώπου και ζώου, οι εξελικτές έλπιζαν ότι θα το έκαναν αυτό τα απολιθώματα

[Εικόνα στη σελίδα 86]

Ένας εξελικτής παραδέχεται: «Δεν έχουμε αποδείξεις για βιολογικές αλλαγές στο μέγεθος ή στη δομή του εγκέφαλου από τότε που εμφανίστηκε ο Homo sapiens [Έμφρων άνθρωπος] στο αρχείο των απολιθωμάτων»

[Εικόνα στη σελίδα 89]

Σε τι βασίζονται τα σκίτσα των «πιθηκάνθρωπων»; Οι εξελικτές απαντούν: «στη φαντασία», «από πολλές απόψεις σε μυθιστόρημα και μόνο», «σε αποκλειστικά φανταστική επινόηση»

[Εικόνα στη σελίδα 91]

Ένα τρωκτικό που μοιάζει με μυγαλή λέγεται ότι είναι ο πρόγονος του ανθρώπου. Αλλά δεν υπάρχει καμιά απόδειξη απολιθωμάτων για μια τέτοια σχέση

Αυτό το πιθηκοειδές πλάσμα ονομάστηκε ένας από τους προγόνους μας. Καμιά απόδειξη απολιθωμάτων δεν υπάρχει γι’ αυτόν τον ισχυρισμό

[Εικόνες στη σελίδα 92]

Με βάση απλώς δόντια και μέρη οστών του σαγονιού ο Ραμαπίθηκος ονομάστηκε «ο πρώτος αντιπρόσωπος της ανθρώπινης οικογένειας». Μετέπειτα αποδείξεις έδειξαν ότι δεν ήταν

[Εικόνα στη σελίδα 96]

Όπως και στην περίπτωση του αρχείου των απολιθωμάτων, σήμερα υπάρχει μεγάλη ποικιλία στο μέγεθος και στο σχήμα της δομής των οστών των ανθρώπων. Αλλά όλοι ανήκουν στο ανθρώπινο «είδος»

[Εικόνα στη σελίδα 97]

Οι άνθρωποι έχουν όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα ότι έχουν δημιουργηθεί χωριστοί και ευδιάκριτοι από τους πιθήκους

[Διάγραμμα/Εικόνες στη σελίδα 90]

Ο άνθρωπος του Πιλτντάουν είχε γίνει αποδεκτός σαν ένας «ελλείπων κρίκος» για 40 χρόνια ωσότου ξεσκεπάστηκε ως απάτη. Μέρη από σαγόνι και δόντια ενός χιμπατζή είχαν συνδυαστεί με μέρη ενός ανθρώπινου κρανίου

[Διάγραμμα]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Οι σκοτεινές περιοχές είναι τεμάχια του ανθρώπινου κρανίου

Ολόκληρη η ανοιχτόχρωμη περιοχή έχει κατασκευαστεί από γύψο

Οι σκοτεινές περιοχές είναι τεμάχια από σαγόνι και δόντια χιμπατζή