Τι Λέει η Γένεση;
Κεφάλαιο 3
Τι Λέει η Γένεση;
1. (α) Ποιος είναι ο σκοπός αυτής της εξέτασης της Γένεσης, και τι πρέπει να θυμόμαστε; (β) Πώς καλύπτονται τα γεγονότα στο πρώτο κεφάλαιο της Γένεσης;
ΟΠΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ και με άλλα πράγματα που παρουσιάζονται με εσφαλμένο τρόπο ή παρανοούνται, αξίζει τουλάχιστον να εξετάσει κανείς απροκατάληπτα το πρώτο κεφάλαιο της Αγίας Γραφής. Αυτό που χρειάζεται είναι να γίνει έρευνα για να διαπιστωθεί κατά πόσο συμφωνεί με τα γνωστά γεγονότα και όχι να μπει στα καλούπια κάποιου θεωρητικού πλαισίου. Πρέπει, επίσης, να θυμόμαστε ότι η αφήγηση της Γένεσης δεν γράφτηκε για να δείξει «πώς» έγινε η δημιουργία. Αντίθετα, καλύπτει μεγάλα γεγονότα με έναν προοδευτικό τρόπο, περιγράφοντας τα πράγματα που σχηματίστηκαν, την τάξη με την οποία σχηματίστηκαν και το χρονικό διάστημα, ή «ημέρα», στο οποίο πρωτοεμφανίστηκε το καθένα από αυτά.
2. (α) Από τίνος την άποψη περιγράφονται τα γεγονότα της Γένεσης; (β) Πώς το δείχνει αυτό η περιγραφή των φωτεινών σωμάτων;
2 Όταν εξετάζουμε την αφήγηση της Γένεσης, είναι υποβοηθητικό να έχουμε υπόψη ότι αυτή προσεγγίζει τα ζητήματα από την άποψη των ανθρώπων στη γη. Περιγράφει, λοιπόν, τα γεγονότα όπως θα τα έβλεπαν οι ανθρώπινοι παρατηρητές αν ήταν τότε παρόντες. Αυτό μπορούμε να το δούμε από τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τα γεγονότα στην τέταρτη «ημέρα» της Γένεσης. Εκεί ο ήλιος και η σελήνη περιγράφονται σαν μεγάλα φωτεινά σώματα σε σύγκριση με τα άστρα. Ωστόσο, πολλά άστρα είναι πολύ πιο μεγάλα από τον ήλιο μας και η σελήνη είναι ασήμαντη σε σύγκριση με αυτά. Όχι όμως και για έναν επίγειο παρατηρητή. Έτσι, όπως παρατηρούνται από τη γη, ο ήλιος φαίνεται να είναι ο ‘μεγαλύτερος φωστήρας που εξουσιάζει τη μέρα’ και η σελήνη ο ‘μικρότερος φωστήρας που κυριαρχεί τη νύχτα’.—Γένεσις 1:14-18.
3. Πώς περιγράφεται η γη πριν από την πρώτη «ημέρα»;
3 Το πρώτο μέρος της Γένεσης δείχνει ότι η γη μπορεί να υπήρχε για δισεκατομμύρια χρόνια πριν από την πρώτη «ημέρα» της Γένεσης, μολονότι δεν λέει για πόσο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, περιγράφει ποιες ήταν οι συνθήκες της γης λίγο πριν αρχίσει η πρώτη εκείνη «ημέρα»: «Η δε γη ήτο άμορφος και έρημος· και σκότος επί του προσώπου της αβύσσου [υδάτινου βάθους (ΜΝΚ)]. Και πνεύμα [ενεργός δύναμη (ΜΝΚ)] Θεού εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων».—Γένεσις 1:2.
Πόση Είναι η Διάρκεια μιας «Ημέρας» της Γένεσης;
4. Πώς η ίδια η αφήγηση για τη δημιουργία δείχνει ότι η λέξη «ημέρα» δεν σημαίνει μόνο μια περίοδο 24 ωρών;
4 Πολλοί θεωρούν ότι η λέξη «ημέρα» που χρησιμοποιείται στο κεφάλαιο 1 της Γένεσης σημαίνει 24 ώρες. Ωστόσο, το εδάφιο Γένεσις 1:5 λέει ότι ο ίδιος ο Θεός διαίρεσε τη μέρα σε μια μικρότερη περίοδο χρόνου, ονομάζοντας «ημέρα» μόνο το τμήμα που είχε φως. Στο εδάφιο Γένεσις 2:4 όλες οι δημιουργικές περίοδοι ονομάζονται μια «ημέραν»: «Αύτη είναι η γένεσις του ουρανού και της γης, ότε εκτίσθησαν αυτά, καθ’ ην ημέραν [όλες οι έξι δημιουργικές περίοδοι] εποίησε Κύριος ο Θεός γην και ουρανόν».
5. Ποια είναι μια σημασία της εβραϊκής λέξης που μεταφράζεται «ημέρα» που δείχνει ότι μπορούν να εννοηθούν μακρύτερες περίοδοι;
5 Η εβραϊκή λέξη γιομ, που μεταφράζεται «ημέρα», μπορεί να σημαίνει χρονικά διαστήματα που ποικίλλουν σε διάρκεια. Ανάμεσα στις πιθανές σημασίες, το βιβλίο Old Testament Word Studies (Μελέτες Λέξεων της Παλαιάς Διαθήκης) του Γουίλιαμ Γουίλσον περιλαμβάνει τις ακόλουθες: «Μέρα· συχνά χρησιμοποιείται για το χρόνο γενικά ή για ένα μακρύ χρονικό διάστημα· ολόκληρη η χρονική περίοδος που εξετάζεται . . . Η λέξη μέρα χρησιμοποιείται επίσης για μια ιδιαίτερη εποχή ή χρόνο στον οποίο συμβαίνει κάποιο ασυνήθιστο γεγονός».1 Αυτή η τελευταία πρόταση φαίνεται να ταιριάζει στις δημιουργικές «ημέρες», γιατί ασφαλώς ήταν περίοδοι κατά τις οποίες συνέβηκαν, όπως περιγράφονται, ασυνήθιστα γεγονότα. Αφήνει επίσης να υπονοηθούν περίοδοι πολύ μακρύτερες από 24 ώρες.
6. Γιατί η χρήση των λέξεων «εσπέρα» και «πρωί» δεν περιορίζει κατ’ ανάγκη μια «ημέρα» σε 24 ώρες;
6 Το κεφάλαιο 1 της Γένεσης χρησιμοποιεί τις εκφράσεις «εσπέρα» και «πρωί» σε σχέση με τις δημιουργικές περιόδους. Μήπως αυτό δείχνει ότι αυτές είχαν διάρκεια 24 ωρών; Όχι κατ’ ανάγκη. Σε μερικά μέρη οι άνθρωποι συχνά αναφέρονται στη διάρκεια ζωής του ανθρώπου σαν τις «μέρες» του. Μιλούν για τις «μέρες του πατέρα μου» ή «στις μέρες του Σαίξπηρ». Μπορεί να υποδιαιρούν εκείνες τις «μέρες» της διάρκειας της ζωής, λέγοντας «στην αυγή της ζωής του» ή «στο δειλινό της ζωής του». Έτσι, ‘η εσπέρα και το πρωί’ στο κεφάλαιο 1 της Γένεσης δεν περιορίζει την έννοια σε 24 κατά γράμμα ώρες.
7. Ποιες άλλες χρήσεις της λέξης «ημέρα» δείχνουν ότι θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη από 24 ώρες;
7 Η «ημέρα», όπως τη χρησιμοποιεί η Αγία Γραφή μπορεί να περιλαμβάνει καλοκαίρι και χειμώνα, τη διαδοχή των εποχών. (Ζαχαρίας 14:8) Η ‘ημέρα του θερισμού’ περιλαμβάνει πολλές μέρες. (Παράβαλε Παροιμίαι 25:13 και Γένεσις 30:14.) Χίλια χρόνια παρομοιάζονται με μια μέρα. (Ψαλμός 90:4· 2 Πέτρου 3:8, 10) Η «ημέρα κρίσεως» καλύπτει πολλά χρόνια. (Ματθαίος 10:15· 11:22-24) Θα φαινόταν λογικό ότι οι «ημέρες» της Γένεσης θα μπορούσαν παρόμοια να περιλαμβάνουν μακρές χρονικές περιόδους—χιλιετίες. Τι έλαβε, λοιπόν, χώρα στη διάρκεια εκείνων των δημιουργικών εποχών; Είναι η αφήγηση της Αγίας Γραφής σχετικά με αυτές επιστημονική; Ακολουθεί μια εξέταση εκείνων των «ημερών» όπως τις παρουσιάζει η Γένεση.
Πρώτη «Ημέρα»
8, 9. Τι έγινε την πρώτη «ημέρα», και μήπως η Γένεση λέει ότι τότε δημιουργήθηκαν ο ήλιος και η σελήνη;
8 «Γενηθήτω φως· και έγεινε φως· και εκάλεσεν ο Θεός το φως, Ημέραν· το δε σκότος εκάλεσε, Νύκτα. Και έγεινεν εσπέρα και έγεινε πρωί, ημέρα πρώτη».—Γένεσις 1:3, 5.
9 Βέβαια ο ήλιος και η σελήνη υπήρχαν στο έξω διάστημα πολύ πριν από αυτή την πρώτη «ημέρα», αλλά το φως τους δεν έφτανε στην επιφάνεια της γης ώστε να είναι ορατό από έναν επίγειο παρατηρητή. Τώρα, σε αυτή την πρώτη «ημέρα», το φως έγινε προφανώς ορατό πάνω στη γη και η γη καθώς περιστρεφόταν άρχισε να έχει διαδοχικά μέρες και νύχτες.
10. Με ποιον τρόπο θα μπορούσε να έχει έρθει αυτό το φως, και τι είδους φως υπονοείται;
10 Είναι φανερό ότι το φως ήρθε με μια σταδιακή διεργασία, που απαίτησε μια μακρά περίοδο χρόνου, και όχι στιγμιαία όπως όταν πατάτε τον διακόπτη και ανάβει ο ηλεκτρικός λαμπτήρας. Ο μεταφραστής Τζ. Ου. Γουώτς, στην απόδοσή του της Γένεσης, το δείχνει αυτό όταν λέει: «Και βαθμιαία ήρθε σε ύπαρξη το φως». (A Distinctive Translation of Genesis) Αυτό το φως ερχόταν από τον ήλιο, αλλά ο ίδιος ο ήλιος δεν μπορούσε να γίνει ορατός μέσα από την πυκνή συννεφιά. Γι’ αυτό, το φως που έφτανε στη γη ήταν «διάχυτο φως», όπως φαίνεται από ένα σχόλιο για το εδάφιο 3 στην Emphasised Bible (Εμφατική Βίβλο) του Ρόδερχαμ.—Βλέπε υποσημείωση b για το εδάφιο 14.
Δεύτερη «Ημέρα»
11, 12. (α) Τι περιγράφεται για τη δεύτερη «ημέρα»; (β) Πώς έχει μεταφραστεί εσφαλμένα μερικές φορές η εβραϊκή λέξη γι’ αυτές τις διαδοχικές φάσεις ανάπτυξης, και τι σημαίνει πραγματικά;
11 «Γενηθήτω στερέωμα [εκπέτασμα (ΜΝΚ)] αναμέσον των υδάτων, και ας διαχωρίζη ύδατα από υδάτων. Και εποίησεν ο Θεός το στερέωμα [εκπέτασμα (ΜΝΚ)], και διεχώρισε τα ύδατα τα υποκάτωθεν του στερεώματος [εκπετάσματος (ΜΝΚ)] από των υδάτων των επάνωθεν του στερεώματος [εκπετάσματος (ΜΝΚ)]. Και έγεινεν ούτω. Και εκάλεσεν ο Θεός το στερέωμα [εκπέτασμα (ΜΝΚ)], Ουρανόν».—Γένεσις 1:6-8.
12 Μερικές μεταφράσεις χρησιμοποιούν τη λέξη «στερέωμα» αντί της λέξης ‘εκπέτασμα’. Εξαιτίας αυτού προβάλλεται το επιχείρημα ότι η αφήγηση της Γένεσης είναι δανεισμένη από μύθους για τη δημιουργία που παριστάνουν αυτό το «στερέωμα» σαν ένα μεταλλικό θόλο. Αλλά ακόμη και η Μετάφραση του Βασιλέως Ιακώβου της Αγίας Γραφής, η οποία χρησιμοποιεί τη λέξη «στερέωμα», στο περιθώριο λέει επέκταση. Αυτό συμβαίνει γιατί η εβραϊκή λέξη ραγκιά, που μεταφράζεται ‘εκπέτασμα’, σημαίνει τεντώνω ή διευρύνω προς τα έξω ή επεκτείνω.
13. Τι φαίνεται να είχε συμβεί σχετικά με το εκπέτασμα;
13 Η αφήγηση της Γένεσης λέει ότι ο Θεός το έκανε αυτό, αλλά δεν λέει πώς. Με οποιονδήποτε τρόπο κι αν έγινε ο περιγραφόμενος διαχωρισμός, θα φαινόταν σαν τα ‘επάνω ύδατα’ να είχαν υπερυψωθεί από τη γη. Και αργότερα θα μπορούσε να λεχθεί ότι τα πτηνά πετούσαν στο ‘εκπέτασμα των ουρανών’, όπως αναφέρεται στο εδάφιο Γένεσις 1:20, ΜΝΚ.
Τρίτη «Ημέρα»
14. Πώς περιγράφεται η τρίτη «ημέρα»;
14 «Ας συναχθώσι τα ύδατα τα υποκάτω του ουρανού εις τόπον ένα, και ας φανή η ξηρά. Και έγεινεν ούτω. Και εκάλεσεν ο Θεός την ξηράν, Γην· και το σύναγμα των υδάτων εκάλεσε, Θαλάσσας». (Γένεσις 1:9, 10) Όπως συνήθως, η αφήγηση δεν περιγράφει πώς έγινε αυτό. Χωρίς αμφιβολία, ο σχηματισμός της ξηράς θα περιλάμβανε τρομακτικές κινήσεις της γης. Οι γεωλόγοι θα εξηγούσαν αυτές τις μεγάλες αναταραχές ως καταστροφισμό. Αλλά η Γένεση δείχνει ότι υπήρχε κατεύθυνση και έλεγχος από έναν Δημιουργό.
15, 16. (α) Ποια σημεία τέθηκαν μπροστά στον Ιώβ σχετικά με τη γη; (β) Πόσο βαθιά εισχωρούν οι ρίζες των ηπείρων και των βουνών, και τι είναι εκείνο που παρομοιάζεται με «ακρογωνιαίο λίθο» για τη γη;
15 Στη Βιβλική αφήγηση όπου ο Θεός φαίνεται να θέτει ερωτήματα στον Ιώβ για τη γνώση του σχετικά με τη γη, περιγράφονται αρκετές διαδοχικές φάσεις ανάπτυξης σχετικά με την ιστορία της γης: οι διαστάσεις της, οι μάζες των νεφών της, οι θάλασσές της και πώς τα κύματά τους περιορίστηκαν από την ξηρά—πολλά γενικά πράγματα για τη δημιουργία που καλύπτουν μακρές χρονικές περιόδους. Ανάμεσα σε αυτά τα πράγματα, συγκρίνοντας τη γη με ένα οικοδόμημα, η Αγία Γραφή λέει ότι ο Θεός ρώτησε τον Ιώβ: «Επί τίνος είναι εστηριγμένα τα θεμέλια [υποστυλώματα (ΜΝΚ)] αυτής; Ή τις έθεσε τον ακρογωνιαίον λίθον αυτής;»—Ιώβ 38:6.
16 Είναι ενδιαφέρον ότι τα τμήματα του φλοιού της γης, σαν ‘υποστυλώματα’, είναι πολύ πιο παχιά κάτω από τις ηπείρους και ακόμη περισσότερο κάτω από τις οροσειρές, εισχωρώντας βαθιά στον υποκείμενο μανδύα, όπως οι ρίζες ενός δέντρου στο έδαφος. «Η άποψη ότι τα βουνά και οι ήπειροι είχαν ρίζες έχει εξεταστεί επανειλημμένα, και έχει αποδειχτεί έγκυρη», λέει το βιβλίο Putnam’s Geology (Η Γεωλογία του Πούτναμ).2 Ο φλοιός των ωκεανών έχει πάχος μόνο 8 χιλιόμετρα περίπου, αλλά οι ρίζες των ηπείρων εισχωρούν σε βάθος 32 περίπου χιλιομέτρων και οι ρίζες των βουνών εισδύουν σε διπλάσιο βάθος από αυτό. Και όλα τα στρώματα της γης πιέζουν από όλες τις κατευθύνσεις προς το εσωτερικό στον πυρήνα της γης, κάνοντάς τον σαν ένα μεγάλο «ακρογωνιαίο λίθο» στήριξης.
17. Τι είναι σημαντικό σχετικά με την εμφάνιση της ξηράς γης;
17 Οποιαδήποτε μέσα κι αν χρησιμοποιήθηκαν για να επιτευχτεί η ανύψωση της ξηράς γης, το σπουδαίο σημείο είναι το εξής: Τόσο η Αγία Γραφή όσο και η επιστήμη το αναγνωρίζουν αυτό σαν ένα από τα στάδια του σχηματισμού της γης.
Χερσαία Φυτά την Τρίτη «Ημέρα»
18, 19. (α) Εκτός από την ξηρά γη, τι άλλο εμφανίστηκε την τρίτη «ημέρα»; (β) Τι δεν κάνει η αφήγηση της Γένεσης;
18 Η Βιβλική αφήγηση προσθέτει: «Ας βλαστήση η γη χλωρόν χόρτον, χόρτον κάμνοντα σπόρον, και δένδρον κάρπιμον κάμνον καρπόν κατά το είδος αυτού, του οποίου το σπέρμα να ήναι εν αυτώ επί της γης. Και έγεινεν ούτω».—Γένεσις 1:11.
19 Έτσι, μέχρι το τέλος αυτής της τρίτης δημιουργικής περιόδου, είχαν δημιουργηθεί τρεις μεγάλες κατηγορίες χερσαίων φυτών. Το διάχυτο φως θα είχε δυναμώσει αρκετά μέχρι τότε και θα υπήρχε αρκετό για τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης που είναι τόσο ζωτική για τα πράσινα φυτά. Παρεμπιπτόντως, η αφήγηση εδώ δεν αναφέρει κάθε «είδος» φυτού που εμφανίστηκε. Δεν κατονομάζονται ειδικά οι μικροσκοπικοί οργανισμοί, τα υδρόβια και τα άλλα φυτά, αλλά πιθανόν να δημιουργήθηκαν αυτή την «ημέρα».
Τέταρτη «Ημέρα»
20. Ποιες διαιρέσεις του χρόνου έγιναν δυνατές με την εμφάνιση των φωτεινών σωμάτων στο στερέωμα;
20 «Ας γείνωσι φωστήρες εν τω στερεώματι του ουρανού, δια να διαχωρίζωσι την ημέραν από της νυκτός· και ας ήναι δια σημεία και καιρούς και ημέρας και ενιαυτούς· και ας ήναι δια φωστήρας εν τω στερεώματι του ουρανού, δια να φέγγωσιν επί της γης. Και έγεινεν ούτω. Και έκαμεν ο Θεός τους δύο φωστήρας τους μεγάλους, τον φωστήρα τον μέγαν δια να εξουσιάζη επί της ημέρας, και τον φωστήρα τον μικρόν δια να εξουσιάζη επί της νυκτός· και τους αστέρας».—Γένεσις 1:14-16.
21. Πώς το φως της τέταρτης «ημέρας» διάφερε από το φως της πρώτης;
21 Προηγουμένως, την πρώτη «ημέρα», χρησιμοποιήθηκε η έκφραση «Γενηθήτω φως». Η εβραϊκή λέξη που χρησιμοποιείται εδώ για το «φως» είναι ορ, που σημαίνει φως με γενική έννοια. Αλλά την τέταρτη «ημέρα», η εβραϊκή λέξη αλλάζει σε μα-ορ, που σημαίνει την πηγή του φωτός. Ο Ρόδερχαμ, λέει σε μια υποσημείωση σχετικά με τους «Φωστήρες» στην Emphasised Bible: «Στο εδάφιο 3, ορ, φως διάχυτο». Κατόπιν προχωρεί και δείχνει ότι η εβραϊκή λέξη μα-ορ στο εδάφιο 14 σημαίνει κάτι που «εκπέμπει φως». Την πρώτη «ημέρα» προφανώς διάχυτο φως διαπερνούσε το περικάλυμμα, αλλά οι πηγές εκείνου του φωτός δεν μπορούσαν να γίνουν ορατές από έναν επίγειο παρατηρητή εξαιτίας των στρωμάτων των νεφών που περικάλυπταν ακόμη τη γη. Τώρα, την τέταρτη «ημέρα», τα πράγματα προφανώς άλλαξαν.
22. Ποιο στάδιο ανάπτυξης την τέταρτη «ημέρα» θα μπορούσε να έχει συντελέσει στην εμφάνιση των ζώων;
22 Μια ατμόσφαιρα αρχικά πλούσια σε διοξείδιο του άνθρακα ίσως να είχε προκαλέσει ζεστό κλίμα σε ολόκληρη τη γη. Αλλά η οργιώδης αύξηση της βλάστησης στη διάρκεια της τρίτης και της τέταρτης δημιουργικής περιόδου θα απορρόφησε μέρος από αυτό το κάλυμμα διοξειδίου του άνθρακα που συγκρατούσε τη θερμότητα. Με τη σειρά της, η βλάστηση θα ελευθέρωνε οξυγόνο—κάτι που απαραίτητα χρειάζονταν τα ζώα.—Ψαλμός 136:7-9.
23. Ποιες μεγάλες αλλαγές περιγράφονται τώρα;
23 Αν υπήρχε τώρα επίγειος παρατηρητής, θα μπορούσε να διακρίνει τον ήλιο, τη σελήνη και τα άστρα, τα οποία θα χρησίμευαν «δια σημεία και καιρούς και ημέρας και ενιαυτούς». (Γένεσις 1:14) Η σελήνη θα έδειχνε τη διαδοχή των σεληνιακών μηνών και ο ήλιος τη διαδοχή των ηλιακών ετών. Οι εποχές που ‘έγειναν’ αυτή την τέταρτη «ημέρα» χωρίς αμφιβολία θα ήταν πολύ πιο ήπιες από ό,τι αργότερα.—Γένεσις 1:15· 8:20-22.
Πέμπτη «Ημέρα»
24. Ποια είδη πλασμάτων λέει η Αγία Γραφή ότι εμφανίστηκαν την πέμπτη «ημέρα», και μέσα σε ποια όρια θα μπορούσαν να αναπαράγονται;
24 «Ας γεννήσωσι τα ύδατα εν αφθονία νηκτά έμψυχα και πετεινά ας πέτωνται επάνωθεν της γης κατά το στερέωμα του ουρανού. Και εποίησεν ο Θεός τα κήτη τα μεγάλα και παν έμψυχον κινούμενον, τα οποία εγέννησαν εν αφθονία τα ύδατα κατά το είδος αυτών, και παν πετεινόν πτερωτόν κατά το είδος αυτού».—Γένεσις 1:20, 21.
25. Πώς ονομάστηκαν τα πλάσματα που εμφανίστηκαν την πέμπτη «ημέρα»;
25 Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι τα μη ανθρώπινα πλάσματα με τα οποία επρόκειτο να γεμίσουν τα ύδατα ονομάζονται «έμψυχα» [ζωντανές ψυχές (ΜΝΚ)]. Αυτός ο όρος θα εφαρμοζόταν επίσης και στα «πετεινά [τα] πετώμενα επάνωθεν της γης κατά το στερέωμα του ουρανού». Και θα περιλάμβανε επίσης τις μορφές της θαλάσσιας και εναέριας ζωής, όπως είναι τα θαλάσσια τέρατα, των οποίων τα υπολείμματα των απολιθωμάτων έχουν βρεθεί από τους επιστήμονες σε πρόσφατους καιρούς.
Έκτη «Ημέρα»
26-28. Τι συνέβηκε την έκτη «ημέρα», και τι το αξιοσημείωτο υπάρχει σε αυτή την τελευταία πράξη δημιουργίας;
26 «Ας γεννήση η γη ζώα έμψυχα κατά το είδος αυτών, κτήνη [κατοικίδια ζώα (ΜΝΚ)] και ερπετά και ζώα [θηρία (ΜΝΚ)] της γης κατά το είδος αυτών. Και έγεινεν ούτω».—Γένεσις 1:24.
27 Έτσι, την έκτη «ημέρα» εμφανίστηκαν ζώα της ξηράς που χαρακτηρίζονται ως άγρια και κατοικίδια. Αλλά αυτή η τελική «ημέρα» δεν είχε τελειώσει. Ένα τελευταίο αξιόλογο «είδος» επρόκειτο να εμφανιστεί:
28 «Και είπεν ο Θεός, Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών· και ας εξουσιάζη επί των ιχθύων της θαλάσσης και επί των πετεινών του ουρανού και επί των κτηνών [κατοικίδιων ζώων (ΜΝΚ)] και επί πάσης της γης και επί παντός ερπετού, έρποντος επί της γης. Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ’ εικόνα εαυτού· κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν· άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς».—Γένεσις 1:26, 27.
29, 30. Πώς μπορούμε να κατανοήσουμε τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στα κεφάλαια 1 και 2 της Γένεσης;
29 Το κεφάλαιο 2 της Γένεσης προφανώς προσθέτει μερικές λεπτομέρειες. Ωστόσο, δεν είναι, όπως έχουν συμπεράνει μερικοί, μια άλλη αφήγηση της δημιουργίας που αντιφάσκει με την αφήγηση του κεφαλαίου 1. Απλώς αρχίζει από κάποιο σημείο την τρίτη «ημέρα», μετά την εμφάνιση της ξηράς γης αλλά πριν δημιουργηθούν τα φυτά της ξηράς, και προσθέτει λεπτομέρειες συναφείς με την εμφάνιση του ανθρώπου—της ζωντανής ψυχής Αδάμ, του παραδεισένιου σπιτιού του, της Εδέμ, και της γυναίκας Εύας, της συζύγου του.—Γένεσις 2:5-9, 15-18, 21, 22.
30 Τα προηγούμενα παρουσιάζονται για να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε τι λέει η Γένεση. Και αυτή η πολύ ρεαλιστική αφήγηση δείχνει ότι η διαδικασία της δημιουργίας συνεχίστηκε στη διάρκεια μιας περιόδου, όχι απλώς 144 ωρών (6 × 24), αλλά πολλών χιλιάδων χρόνων.
Πώς το Γνώριζε η Γένεση;
31. (α) Πώς μερικοί παρουσιάζουν με εσφαλμένο τρόπο την αφήγηση της Γένεσης; (β) Τι δείχνει ότι οι ισχυρισμοί τους είναι ανακριβείς;
31 Πολλοί το βρίσκουν δύσκολο να αποδεχτούν αυτή την αφήγηση της δημιουργίας. Ισχυρίζονται ότι πηγάζει από μύθους αρχαίων λαών περί δημιουργίας, κυρίως από εκείνους της αρχαίας Βαβυλώνας. Ωστόσο, όπως σημείωσε ένα πρόσφατο Βιβλικό λεξικό: «Μέχρι τώρα δεν έχει βρεθεί κανένας μύθος που να αναφέρεται με λεπτομέρειες στη δημιουργία του σύμπαντος» και οι μύθοι «χαρακτηρίζονται από τον πολυθεϊσμό και από την πάλη των θεοτήτων για κυριαρχία, αντίθετα με τον εβ[ραϊκό] μονοθεϊσμό των κεφαλαίων 1-2 [της Γένεσης]».3 Σχετικά με τους βαβυλωνιακούς μύθους για τη δημιουργία, οι έφοροι του Βρετανικού Μουσείου δήλωσαν: «Υπάρχει σαφής διάκριση μεταξύ των θεμελιωδών αντιλήψεων της βαβυλωνιακής και εβραϊκής αφήγησης».4
32. Πώς η αφήγηση της Γένεσης για τη δημιουργία έχει αποδειχτεί επιστημονικά έγκυρη;
32 Από όσα εξετάσαμε, η αφήγηση της Γένεσης για τη δημιουργία αποκτά τη μορφή ενός έγκυρου επιστημονικού συγγράμματος. Αποκαλύπτει ότι οι μεγάλες κατηγορίες φυτών και ζώων, με τις πολλές τους ποικιλίες, αναπαράγονται μόνο «κατά το είδος αυτών». Το αρχείο των απολιθωμάτων το επιβεβαιώνει αυτό. Στην πραγματικότητα δείχνει ότι κάθε «είδος» εμφανίστηκε ξαφνικά, χωρίς να υπάρχουν μεταβατικές μορφές που να το συνδέουν με οποιοδήποτε προηγούμενο «είδος», όπως απαιτεί η θεωρία της εξέλιξης.
33. Από πού μόνο θα μπορούσε να προέλθει η πληροφορία που υπάρχει στην αφήγηση της Γένεσης για τη δημιουργία;
33 Όλη η γνώση των σοφών αντρών της Αιγύπτου δεν θα μπορούσε να έχει προμηθεύσει στον Μωυσή, το συγγραφέα της Γένεσης, καμιά ένδειξη για τη διαδικασία της δημιουργίας. Οι μύθοι των αρχαίων λαών περί δημιουργίας δεν είχαν καμιά ομοιότητα με αυτά που έγραψε ο Μωυσής στη Γένεση. Από πού, λοιπόν, έμαθε ο Μωυσής όλα αυτά τα πράγματα; Προφανώς από κάποιον που βρισκόταν εκεί.
34. Ποιος άλλος αποδεικτικός συλλογισμός υπογραμμίζει την ορθότητα της περιγραφής των γεγονότων στη Γένεση;
34 Η επιστήμη των μαθηματικών πιθανοτήτων δίνει ισχυρή απόδειξη ότι η αφήγηση της Γένεσης για τη δημιουργία πρέπει να προέρχεται από μια πηγή που είχε γνώση των γεγονότων. Η αφήγηση αναφέρει δέκα μεγάλα στάδια με την εξής σειρά: (1) η αρχή· (2) μια αρχέγονη γη μέσα στο σκοτάδι, περιτυλιγμένη με πυκνά αέρια και νερό· (3) φως· (4) ένα εκπέτασμα ή ατμόσφαιρα· (5) μεγάλες εκτάσεις ξηράς γης· (6) φυτά της ξηράς· (7) ο ήλιος, η σελήνη και τα άστρα ευδιάκριτα στο εκπέτασμα και η αρχή των εποχών· (8) θαλάσσια κήτη και πτηνά· (9) θηρία και κατοικίδια ζώα, θηλαστικά· (10) άνθρωπος. Η επιστήμη συμφωνεί ότι αυτά τα στάδια έλαβαν χώρα με αυτή τη γενική σειρά. Ποιες είναι οι πιθανότητες ότι ο συγγραφέας της Γένεσης απλώς φαντάστηκε αυτή τη σειρά γεγονότων; Οι ίδιες πιθανότητες σαν να τραβάγατε στην τύχη τους αριθμούς 1 ως 10 από ένα κουτί και να τους βγάζατε με τη σωστή σειρά. Οι πιθανότητες να το κάνετε αυτό με την πρώτη προσπάθεια είναι 1 στις 3.628.800! Έτσι, δεν είναι ρεαλιστικό το να πούμε ότι ο συγγραφέας απλώς έτυχε να καταγράψει τα παραπάνω γεγονότα με τη σωστή σειρά χωρίς να λάβει τις πληροφορίες από κάπου αλλού.
35. Ποια ερωτήματα εγείρονται, και πού θα εξεταστούν οι απαντήσεις;
35 Ωστόσο, η θεωρία της εξέλιξης δεν αφήνει περιθώρια για την ύπαρξη ενός Δημιουργού που γνώριζε τα γεγονότα και μπορούσε να τα αποκαλύψει στους ανθρώπους. Αντίθετα, αποδίδει την εμφάνιση της ζωής πάνω στη γη στην αυτόματη γένεση ζωντανών οργανισμών από άψυχα χημικά στοιχεία. Αλλά θα μπορούσαν χημικές αντιδράσεις χωρίς κατεύθυνση, βασισμένες στην απλή τύχη, να δημιουργήσουν ζωή; Μήπως οι ίδιοι οι επιστήμονες έχουν πεισθεί ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί; Παρακαλούμε δείτε το επόμενο κεφάλαιο.
[Ερωτήσεις Μελέτης]
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 25]
Η αφήγηση της Γένεσης παρουσιάζεται από την άποψη ενός παρατηρητή στη γη
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 36]
Το αρχείο των απολιθωμάτων επιβεβαιώνει ότι η αναπαραγωγή γίνεται μόνο «κατά το είδος αυτών»
[Πλαίσιο στη σελίδα 35]
Ο βαβυλωνιακός μύθος περί δημιουργίας που μερικοί ισχυρίζονται ότι είναι η βάση για την αφήγηση της δημιουργίας στη Γένεση:
Ο θεός Απσού και η θεά Τιαμάτ έκαναν άλλους θεούς.
Αργότερα ο Απσού δυσαρεστήθηκε με αυτούς τους θεούς και προσπάθησε να τους σκοτώσει, αλλά αντίθετα αυτός σκοτώθηκε από τον θεό Έα.
Η Τιαμάτ ζήτησε εκδίκηση και προσπάθησε να σκοτώσει τον Έα, αλλά αντί γι’ αυτό η ίδια σκοτώθηκε από τον γιο τού Έα τον Μαρδώκ.
Ο Μαρδώκ έσχισε στα δύο το σώμα της, κι από το ένα μισό έκανε τον ουρανό ενώ από το άλλο μισό έκανε τη γη.
Κατόπιν ο Μαρδώκ, με τη βοήθεια του Έα, έκανε το ανθρώπινο γένος από το αίμα ενός άλλου θεού, του Κινγκού.α
Μήπως σας φαίνεται ότι αυτό το είδος του μύθου έχει οποιαδήποτε ομοιότητα με το ιστορικό της δημιουργίας στη Γένεση;
[Πλαίσιο στη σελίδα 36]
Ένας γνωστός γεωλόγος είπε τα εξής για την αφήγηση της Γένεσης περί δημιουργίας:
«Αν μου ζητούσαν ως γεωλόγο να εξηγήσω με συντομία σε έναν απλό, ποιμενικό λαό, όπως ήταν οι φυλές στις οποίες απευθυνόταν το βιβλίο της Γένεσης, τις σύγχρονες απόψεις μας για την προέλευση της γης και την ανάπτυξη της ζωής πάνω σε αυτήν, το καλύτερο που θα μπορούσα να κάνω θα ήταν να ακολουθήσω με ακρίβεια μεγάλο μέρος της γλώσσας του πρώτου κεφαλαίου της Γένεσης».β Αυτός ο γεωλόγος, ο Γουάλλας Πραττ, σημείωσε επίσης ότι η σειρά των γεγονότων—από την προέλευση των ωκεανών, ως την εμφάνιση της ξηράς, την εμφάνιση της θαλάσσιας ζωής, και κατόπιν των πτηνών και των θηλαστικών—αποτελεί ουσιαστικά τη διαδοχή των κύριων διαιρέσεων του γεωλογικού χρόνου.
[Εικόνα στη σελίδα 27]
Ημέρα 1η: «Γενηθήτω φως»
[Εικόνα στη σελίδα 28]
Ημέρα 2η: «Γενηθήτω στερέωμα»
[Εικόνα στη σελίδα 29]
Ημέρα 3η: «Ας φανή η ξηρά»
[Εικόνα στη σελίδα 30]
Ημέρα 3η: «Ας βλαστήση η γη χλωρόν χόρτον»
[Εικόνες στη σελίδα 31]
Ημέρα 4η: ‘Ας γίνουν φωστήρες στο στερέωμα, ο μεγαλύτερος για να εξουσιάζει τη μέρα κι ο μικρότερος για να εξουσιάζει τη νύχτα’
[Εικόνα στη σελίδα 32]
Ημέρα 5η: ‘Ας γεμίσουν τα νερά με ζωντανές ψυχές και ας πετούν πτηνά πάνω από τη γη’
[Εικόνα στη σελίδα 33]
Ημέρα 6η: ‘Κατοικίδια ζώα και θηρία κατά το είδος τους’
[Εικόνα στη σελίδα 34]
Ημέρα 6η: «Άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς»
[Εικόνα στη σελίδα 37]
Οι πιθανότητες να το κάνει κάποιος αυτό με την πρώτη προσπάθεια είναι 1 στις 3.628.800
