Κεφάλαιο Δεκαπέντε

Η Στείρα Γυναίκα Χαίρεται

Ησαΐας 54:1-17

1. Γιατί λαχταρούσε να γεννήσει παιδιά η Σάρρα, και ποια ήταν η εμπειρία της σε αυτόν τον τομέα;

 Η ΣΑΡΡΑ λαχταρούσε να γεννήσει παιδιά. Δυστυχώς, ήταν στείρα, και αυτό της προξενούσε μεγάλη οδύνη. Στην εποχή της, η στειρότητα θεωρούνταν όνειδος, αλλά η οδύνη της Σάρρας οφειλόταν και σε κάτι άλλο. Ποθούσε να δει την εκπλήρωση της υπόσχεσης που είχε δώσει ο Θεός στο σύζυγό της. Ο Αβραάμ επρόκειτο να γίνει πατέρας ενός σπέρματος που θα αποτελούσε ευλογία για όλες τις οικογένειες της γης. (Γένεση 12:1-3) Ωστόσο, δεκαετίες αφότου έδωσε αυτή την υπόσχεση ο Θεός, δεν είχαν ακόμη αποκτήσει παιδί. Η Σάρρα είχε γεράσει και παρέμενε άτεκνη. Μερικές φορές ίσως αναρωτιόταν αν οι ελπίδες της ήταν μάταιες. Κάποια ημέρα, όμως, η απελπισία της μετατράπηκε σε χαρά!

2. Γιατί πρέπει να μας ενδιαφέρει η προφητεία που είναι γραμμένη στο 54ο κεφάλαιο του βιβλίου του Ησαΐα;

² Η άσχημη κατάσταση στην οποία βρισκόταν η Σάρρα μάς βοηθάει να κατανοήσουμε την προφητεία που είναι γραμμένη στο 54ο κεφάλαιο του βιβλίου του Ησαΐα. Αυτό το κεφάλαιο απευθύνεται στην Ιερουσαλήμ σαν να ήταν στείρα γυναίκα που κάποια στιγμή γνωρίζει τη μεγάλη χαρά της απόκτησης πολλών παιδιών. Παρουσιάζοντας τον αρχαίο λαό του συλλογικά ως σύζυγό του, ο Ιεχωβά δείχνει τα τρυφερά αισθήματα που τρέφει για αυτόν. Επιπλέον, αυτό το κεφάλαιο του βιβλίου του Ησαΐα μάς βοηθάει να αποσαφηνίσουμε μια ζωτική πτυχή ενός «ιερού μυστικού», όπως το αποκαλεί η Αγία Γραφή. (Ρωμαίους 16:25, 26) Η ταυτότητα  της “γυναίκας” και οι εμπειρίες της που προλέγονται σε αυτή την προφητεία αποκαλύπτουν σημαντικά στοιχεία για την αγνή λατρεία σήμερα.

Προσδιορίζεται η Ταυτότητα της “Γυναίκας”

3. Γιατί θα έχει λόγο να χαίρεται η στείρα «γυναίκα»;

³ Το 54ο κεφάλαιο ξεκινάει με μια χαρούμενη νότα: «“Κραύγασε χαρούμενα, στείρα γυναίκα που δεν γέννησες! Να ευθυμήσεις κραυγάζοντας χαρούμενα και να βγάλεις ιαχές, εσύ που δεν είχες πόνους γέννας, γιατί οι γιοι της ερημωμένης είναι περισσότεροι από τους γιους της γυναίκας που έχει συζυγικό ιδιοκτήτη”, είπε ο Ιεχωβά». (Ησαΐας 54:1) Με πόσο ενθουσιασμό πρέπει να λέει αυτά τα λόγια ο Ησαΐας! Και πόσο θα παρηγορηθούν από την εκπλήρωσή τους οι Ιουδαίοι εξόριστοι στη Βαβυλώνα! Τότε η Ιερουσαλήμ θα εξακολουθεί να κείτεται έρημη. Από ανθρώπινη άποψη, θα φαίνεται πως δεν υπάρχει ελπίδα να κατοικηθεί και πάλι, ακριβώς όπως μια στείρα γυναίκα δεν μπορεί φυσιολογικά να ελπίζει ότι θα γεννήσει παιδιά στα γηρατειά της. Αλλά αυτή η «γυναίκα» πρόκειται να απολαύσει μια μεγάλη ευλογία στο μέλλον—θα γίνει γόνιμη. Η Ιερουσαλήμ θα καταχαρεί. Θα είναι και πάλι πλημμυρισμένη από «γιους», δηλαδή από κατοίκους.

4. (α) Πώς μας βοηθάει ο απόστολος Παύλος να διακρίνουμε ότι το 54ο κεφάλαιο του βιβλίου του Ησαΐα πρέπει να έχει μια εκπλήρωση μεγαλύτερη από εκείνη του 537 Π.Κ.Χ.; (β) Ποια είναι «η άνω Ιερουσαλήμ»;

⁴ Ο Ησαΐας ίσως να μην το γνωρίζει, αλλά η προφητεία του θα έχει περισσότερες από μία εκπληρώσεις. Ο απόστολος Παύλος παραθέτει από το 54ο κεφάλαιο του βιβλίου του Ησαΐα και εξηγεί ότι η «γυναίκα» υποδηλώνει κάτι πολύ πιο σημαντικό από την επίγεια πόλη της Ιερουσαλήμ, γράφοντας: «Η άνω Ιερουσαλήμ είναι ελεύθερη, και αυτή είναι μητέρα μας». (Γαλάτες 4:26) Ποια είναι αυτή «η άνω Ιερουσαλήμ»; Ασφαλώς δεν είναι η πόλη της Ιερουσαλήμ στην Υποσχεμένη Γη. Αυτή η πόλη είναι επίγεια, δεν βρίσκεται «άνω», στο ουράνιο βασίλειο. «Η άνω Ιερουσαλήμ» είναι η  ουράνια «γυναίκα» του Θεού, η οργάνωση των κραταιών πνευματικών πλασμάτων του.

5. Στο συμβολικό δράμα που περιγράφουν τα εδάφια Γαλάτες 4:22-31, ποιους συμβολίζουν (α) ο Αβραάμ; (β) η Σάρρα; (γ) ο Ισαάκ; (δ) η Άγαρ; (ε) ο Ισμαήλ;

⁵ Αλλά πώς μπορεί να έχει ο Ιεχωβά δύο συμβολικές γυναίκες—μια ουράνια και μια επίγεια; Μήπως υπάρχει κάποια αντίφαση εδώ; Και βέβαια όχι. Όπως δείχνει ο απόστολος Παύλος, η απάντηση βρίσκεται στην προφητική εικόνα που συνθέτει η οικογένεια του Αβραάμ. (Γαλάτες 4:22-31· βλέπε «Η Οικογένεια του Αβραάμ—Μια Προφητική Εικόνα», στη σελίδα 218.) Η Σάρρα, η «ελεύθερη γυναίκα» και σύζυγος του Αβραάμ, συμβολίζει την όμοια με σύζυγο οργάνωση των πνευματικών πλασμάτων του Ιεχωβά. Η Άγαρ—η δούλη και δευτερεύουσα σύζυγος, ή αλλιώς παλλακίδα, του Αβραάμ—συμβολίζει την επίγεια Ιερουσαλήμ.

6. Με ποια έννοια πέρασε η ουράνια οργάνωση του Θεού μια μακρά περίοδο στειρότητας;

⁶ Με αυτό το φόντο, αρχίζουμε να διακρίνουμε τη βαθιά σημασία του εδαφίου Ησαΐας 54:1. Έπειτα από δεκαετίες στειρότητας, η Σάρρα γέννησε τον Ισαάκ σε ηλικία 90 ετών. Παρόμοια, η ουράνια οργάνωση του Ιεχωβά πέρασε μια μακρά περίοδο στειρότητας. Πολύ παλιά στην Εδέμ, ο Ιεχωβά υποσχέθηκε ότι η «γυναίκα» του θα παρήγε το «σπέρμα». (Γένεση 3:15) Έπειτα από 2.000 και πλέον χρόνια, ο Ιεχωβά σύναψε τη διαθήκη του με τον Αβραάμ σχετικά με το υποσχεμένο Σπέρμα. Αλλά η ουράνια «γυναίκα» του Θεού χρειάστηκε να περιμένει ακόμη πάρα πολλούς αιώνες ωσότου παραγάγει αυτό το Σπέρμα. Ωστόσο, ήρθε ο καιρός κατά τον οποίο τα παιδιά αυτής της άλλοτε “στείρας γυναίκας” έγιναν περισσότερα από τα παιδιά του σαρκικού Ισραήλ. Η παραβολή της στείρας γυναίκας μάς βοηθάει να διακρίνουμε γιατί οι άγγελοι επιθυμούσαν τόσο σφοδρά να παραστούν μάρτυρες της άφιξης του προειπωμένου Σπέρματος. (1 Πέτρου 1:12) Πότε συνέβη τελικά αυτό;

7. Πότε είχε αιτία για χαρά η «άνω Ιερουσαλήμ», όπως προειπώθηκε στο εδάφιο Ησαΐας 54:1, και γιατί απαντάτε έτσι;

⁷ Η γέννηση του Ιησού ως ανθρώπου αποτέλεσε αναμφίβολα  αιτία χαράς για τους αγγέλους. (Λουκάς 2:9-14) Αλλά δεν ήταν αυτό το γεγονός που προειπώθηκε στο εδάφιο Ησαΐας 54:1. Μόνο όταν γεννήθηκε με άγιο πνεύμα το 29 Κ.Χ. έγινε ο Ιησούς πνευματικός γιος της «άνω Ιερουσαλήμ» και αναγνωρίστηκε δημόσια από τον ίδιο τον Θεό ως “ο Γιος του ο αγαπητός”. (Μάρκος 1:10, 11· Εβραίους 1:5· 5:4, 5) Τότε ήταν που η ουράνια «γυναίκα» του Θεού είχε λόγο να χαίρεται, σε εκπλήρωση του εδαφίου Ησαΐας 54:1. Επιτέλους, είχε παραγάγει το υποσχεμένο Σπέρμα, τον Μεσσία! Η μακραίωνη στειρότητά  της είχε τερματιστεί. Ωστόσο, η χαρά της δεν τελείωσε εκεί.

Πολλοί Γιοι για τη Στείρα Γυναίκα

8. Γιατί είχε λόγο να χαίρεται η ουράνια «γυναίκα» του Θεού αφότου παρήγαγε το υποσχεμένο Σπέρμα;

⁸ Μετά το θάνατο του Ιησού και την επακόλουθη ανάστασή του, η ουράνια «γυναίκα» του Θεού χάρηκε όταν έλαβε πίσω  αυτόν τον ευνοημένο Γιο ως “τον πρωτότοκο από τους νεκρούς”. (Κολοσσαείς 1:18) Κατόπιν άρχισε να παράγει και άλλους πνευματικούς γιους. Την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., περίπου 120 ακόλουθοι του Ιησού χρίστηκαν με άγιο πνεύμα και έτσι υιοθετήθηκαν ως συγκληρονόμοι του Χριστού. Αργότερα την ίδια ημέρα, προστέθηκαν άλλοι 3.000. (Ιωάννης 1:12· Πράξεις 1:13-15· 2:1-4, 41· Ρωμαίους 8:14-16) Αυτό το σώμα των γιων εξακολούθησε να αυξάνεται. Τους πρώτους αιώνες της αποστασίας στο Χριστιανικό κόσμο, αυτή η αύξηση μειώθηκε στο ελάχιστο. Εντούτοις, αυτό επρόκειτο να αλλάξει τον 20ό αιώνα.

9, 10. Τι θα σήμαινε για μια γυναίκα της αρχαιότητας που κατοικούσε σε σκηνές η οδηγία να “κάνει πιο ευρύχωρο τον τόπο της σκηνής της”, και γιατί είναι αυτή περίοδος χαράς για μια τέτοια γυναίκα;

⁹ Ο Ησαΐας προφητεύει στη συνέχεια ότι θα υπάρξει μια περίοδος αξιοσημείωτης αύξησης: «Κάνε πιο ευρύχωρο τον τόπο της σκηνής σου. Και ας τεντώσουν τα υφάσματα του μεγαλειώδους καταλύματός σου. Μη διστάσεις. Μάκρυνε τα σχοινιά της σκηνής σου και κάνε ισχυρούς τους πασσάλους σου. Διότι θα ξεχυθείς στα δεξιά και στα αριστερά, και οι απόγονοί σου θα γίνουν κάτοχοι εθνών και θα κατοικήσουν στις ερημωμένες πόλεις. Μη φοβάσαι, γιατί δεν θα ντροπιαστείς· και μη νιώθεις ταπεινωμένη, γιατί δεν θα απογοητευτείς. Διότι την ντροπή του καιρού της νεότητάς σου θα την ξεχάσεις, και το όνειδος της συνεχιζόμενης χηρείας σου δεν θα το θυμάσαι πια».—Ησαΐας 54:2-4.

¹⁰ Τα λόγια αυτά απευθύνονται στην Ιερουσαλήμ σαν να ήταν σύζυγος και μητέρα που κατοικούσε σε σκηνές, όπως η Σάρρα. Όταν ευλογείται με μια αυξανόμενη οικογένεια, μια τέτοια μητέρα πρέπει να φροντίσει να επεκτείνει το σπίτι της. Χρειάζεται να χρησιμοποιήσει μακρύτερα υφάσματα και σχοινιά για τη σκηνή, και να στερεώσει τους πασσάλους στις νέες τους θέσεις. Αυτή η εργασία την κάνει ευτυχισμένη  και, στη διάρκεια μιας τέτοιας πολυάσχολης περιόδου, ίσως ξεχάσει εύκολα τα χρόνια κατά τα οποία αναρωτιόταν με αγωνία αν θα γεννούσε ποτέ παιδιά για να συνεχιστεί η γραμμή της οικογένειας.

11. (α) Πώς ευλογήθηκε η ουράνια «γυναίκα» του Θεού το 1914; ( Βλέπε υποσημείωση.) (β) Από το 1919 και έπειτα, ποια ευλογία γεύονται οι χρισμένοι στη γη;

¹¹ Η επίγεια Ιερουσαλήμ ευλογήθηκε με μια τέτοια περίοδο ανανέωσης μετά την εξορία στη Βαβυλώνα. «Η άνω Ιερουσαλήμ» έχει ευλογηθεί ακόμη περισσότερο. a Κυρίως από το 1919, οι χρισμένοι «απόγονοί» της ακμάζουν στην εκ νέου αποκαταστημένη πνευματική τους κατάσταση. (Ησαΐας 61:4· 66:8) “Έγιναν κάτοχοι εθνών” με το ότι διασκορπίστηκαν σε πολλές χώρες για να αναζητήσουν όλους εκείνους που θα ενώνονταν με την πνευματική τους οικογένεια. Ως αποτέλεσμα, υπήρξε εκρηκτική αύξηση όσον αφορά τη σύναξη των χρισμένων γιων. Φαίνεται ότι ο τελικός τους αριθμός, 144.000, συμπληρώθηκε γύρω στα μέσα της δεκαετίας του 1930. (Αποκάλυψη 14:3) Εκείνον τον καιρό το έργο κηρύγματος έπαψε να επικεντρώνεται στη σύναξη των χρισμένων. Μολαταύτα, η επέκταση δεν σταμάτησε με τους χρισμένους.

12. Εκτός από τους χρισμένους, ποιοι έχουν συναχθεί στη Χριστιανική εκκλησία από τη δεκαετία του 1930;

¹² Ο ίδιος ο Ιησούς προείπε ότι, εκτός από το «μικρό ποίμνιο» των χρισμένων αδελφών του, θα είχε και «άλλα πρόβατα» που θα έπρεπε να φέρει μέσα στη μάντρα των αληθινών Χριστιανών. (Λουκάς 12:32· Ιωάννης 10:16) Μολονότι δεν ανήκουν στους χρισμένους γιους της «άνω Ιερουσαλήμ», αυτοί οι πιστοί σύντροφοι των χρισμένων εκπληρώνουν έναν σημαντικό ρόλο που είχε προφητευτεί από παλιά. (Ζαχαρίας 8:23) Από τη δεκαετία του 1930 μέχρι σήμερα, έχει συναχθεί  ένα «μεγάλο πλήθος» από αυτούς, με αποτέλεσμα την άνευ προηγουμένου επέκταση της Χριστιανικής εκκλησίας. (Αποκάλυψη 7:9, 10) Σήμερα, το μεγάλο πλήθος αριθμεί αρκετά εκατομμύρια. Όλη αυτή η επέκταση έχει δημιουργήσει μια επιτακτική ανάγκη για περισσότερες Αίθουσες Βασιλείας, Αίθουσες Συνελεύσεων και εγκαταστάσεις τμημάτων. Τα λόγια του Ησαΐα φαίνονται όλο και πιο εύστοχα. Τι προνόμιο είναι να αποτελούμε μέρος αυτής της προειπωμένης επέκτασης!

Μια Μητέρα που Ενδιαφέρεται για τους Απογόνους Της

13, 14. (α) Ποια φαινομενική δυσκολία παρουσιάζεται όσον αφορά μερικές από τις εκφράσεις που χρησιμοποιούνται για την ουράνια «γυναίκα» του Θεού; (β) Ποια ενόραση μπορούμε να αποκτήσουμε από το συμβολικό τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιεί ο Θεός τις οικογενειακές σχέσεις;

¹³ Είδαμε ότι στη μεγαλύτερη εκπλήρωση η «γυναίκα» της προφητείας συμβολίζει την ουράνια οργάνωση του Ιεχωβά. Αλλά αφού διαβάσουμε το εδάφιο Ησαΐας 54:4, ίσως αναρωτηθούμε πώς μπορεί αυτή η οργάνωση των πνευματικών πλασμάτων να υπέστη ποτέ ντροπή και όνειδος. Τα επόμενα εδάφια λένε ότι η «γυναίκα» του Θεού θα απορριφθεί, θα ταλαιπωρηθεί και θα υποστεί επίθεση. Μάλιστα θα προκαλέσει την αγανάκτηση του Θεού. Πώς μπορούν αυτά τα πράγματα να εφαρμόζονται σε μια οργάνωση τέλειων πνευματικών πλασμάτων που δεν έχουν αμαρτήσει ποτέ; Η απάντηση έγκειται στη φύση της οικογένειας.

¹⁴ Ο Ιεχωβά χρησιμοποιεί τις οικογενειακές σχέσεις—του συζύγου με τη σύζυγό του, και της μητέρας με τα παιδιά της—για να μεταδώσει βαθιές πνευματικές αλήθειες, επειδή αυτά τα σύμβολα είναι κατανοητά για τους ανθρώπους. Άσχετα με το εύρος ή την ποιότητα των δικών μας οικογενειακών εμπειριών, πιθανότατα έχουμε κάποια ιδέα για το πώς πρέπει να είναι ένας καλός γάμος ή μια καλή σχέση μεταξύ γονέα και παιδιού. Πόσο παραστατικά, λοιπόν, μας διδάσκει ο Ιεχωβά ότι έχει μια θερμή, στενή και γεμάτη εμπιστοσύνη σχέση με τα τεράστια πλήθη των πνευματικών υπηρετών του! Και πόσο εντυπωσιακά μάς διδάσκει ότι η  ουράνια οργάνωσή του ενδιαφέρεται για τους χρισμένους με το πνεύμα απογόνους της στη γη! Όταν υποφέρουν οι ανθρώπινοι υπηρέτες, υποφέρουν και οι πιστοί ουράνιοι υπηρέτες, «η άνω Ιερουσαλήμ». Παρόμοια, ο Ιησούς είπε: «Στο βαθμό στον οποίο το κάνατε αυτό σε έναν από τους πιο μικρούς αυτούς [χρισμένους με το πνεύμα] αδελφούς μου, το κάνατε σε εμένα».—Ματθαίος 25:40.

15, 16. Ποια είναι η αρχική εκπλήρωση των εδαφίων Ησαΐας 54:5, 6, και ποια είναι η μεγαλύτερη εκπλήρωση;

¹⁵ Δεν προκαλεί, λοιπόν, έκπληξη το ότι πολλά από όσα λέγονται στην ουράνια «γυναίκα» του Ιεχωβά φανερώνουν τις εμπειρίες των παιδιών της στη γη. Εξετάστε τα εξής λόγια: «“Ο Μεγαλειώδης Δημιουργός σου είναι ο συζυγικός σου ιδιοκτήτης—Ιεχωβά των στρατευμάτων είναι το όνομά του· και ο Άγιος του Ισραήλ είναι ο Εξαγοραστής σου. Αυτός θα ονομαστεί ο Θεός όλης της γης. Διότι ο Ιεχωβά σε κάλεσε σαν να ήσουν σύζυγος εγκαταλειμμένη και πονεμένη στο πνεύμα, και σαν σύζυγο του καιρού της νεότητας που κατόπιν απορρίφθηκε”, είπε ο Θεός σου».—Ησαΐας 54:5, 6.

¹⁶ Ποια είναι η σύζυγος στην οποία απευθύνονται αυτά τα λόγια; Στην αρχική εκπλήρωση, είναι η Ιερουσαλήμ, η οποία αντιπροσωπεύει το λαό του Θεού. Στη διάρκεια της 70χρονης εξορίας τους στη Βαβυλώνα, αυτοί θα νιώθουν σαν να τους έχει απορρίψει και να τους έχει εγκαταλείψει ο Ιεχωβά. Στη μεγαλύτερη εκπλήρωση, τα λόγια αυτά αναφέρονται στην «άνω Ιερουσαλήμ» και στην εμπειρία που είχε να παραγάγει τελικά το «σπέρμα» σε εκπλήρωση του εδαφίου Γένεση 3:15.

Στιγμιαία Διαπαιδαγώγηση, Αιώνιες Ευλογίες

17. (α) Πώς θα υποστεί η επίγεια Ιερουσαλήμ μια «πλημμύρα» θεϊκής αγανάκτησης; (β) Ποια «πλημμύρα» υπέστησαν οι γιοι της «άνω Ιερουσαλήμ»;

¹⁷ Η προφητεία λέει στη συνέχεια: «“Για μια μόνο στιγμή σε εγκατέλειψα, αλλά με μεγάλα ελέη θα σε συγκεντρώσω. Με πλημμύρα αγανάκτησης έκρυψα το πρόσωπό μου από εσένα για μια στιγμή, αλλά με στοργική καλοσύνη στον αιώνα θα σε ελεώ”, είπε ο Εξαγοραστής σου, ο Ιεχωβά». (Ησαΐας 54:7, 8)  Η επίγεια Ιερουσαλήμ κατακλύζεται από μια «πλημμύρα» αγανάκτησης του Θεού όταν οι βαβυλωνιακές δυνάμεις επιτίθενται το 607 Π.Κ.Χ. Η 70χρονη εξορία της ίσως φαίνεται μακρόχρονη. Εντούτοις, αυτές οι δοκιμασίες διαρκούν «μια στιγμή» συγκρινόμενες με τις αιώνιες ευλογίες που επιφυλάσσονται για όσους ανταποκρίνονται ευνοϊκά στη διαπαιδαγώγηση. Παρόμοια, οι χρισμένοι γιοι της «άνω Ιερουσαλήμ» ένιωσαν σαν να είχαν κατακλυστεί από μια «πλημμύρα» θεϊκής οργής όταν ο Ιεχωβά επέτρεψε να δεχτούν επίθεση από τα πολιτικά στοιχεία με την υποκίνηση της Βαβυλώνας της Μεγάλης. Αλλά πόσο σύντομη φαινόταν αργότερα εκείνη η ενέργεια διαπαιδαγώγησης, σε αντίθεση με την εποχή των πνευματικών ευλογιών που ακολούθησαν από το 1919 και έπειτα!

18. Ποια σημαντική αρχή μπορούμε να διακρίνουμε σχετικά με την οργή του Ιεχωβά κατά του λαού του, και πώς θα μπορούσε να μας επηρεάσει αυτό προσωπικά;

¹⁸ Αυτά τα εδάφια εκφράζουν άλλη μια μεγάλη αλήθεια—η οργή του Θεού είναι φευγαλέα, αλλά το έλεός του διαρκεί παντοτινά. Ο θυμός του κατά της αδικοπραγίας είναι φλογερός, αλλά πάντοτε ελεγχόμενος και πάντοτε σκόπιμος. Μάλιστα αν δεχόμαστε τη διαπαιδαγώγηση του Ιεχωβά, ο θυμός του διαρκεί «μια στιγμή» και κατόπιν κοπάζει. Τη  θέση του παίρνουν τα «μεγάλα ελέη» του—η συγχωρητικότητα και η στοργική του καλοσύνη. Αυτά διαρκούν «στον αιώνα». Όταν, λοιπόν, διαπράττουμε μια αμαρτία, ποτέ δεν πρέπει να διστάζουμε να μετανοούμε και να προσπαθούμε να επανορθώσουμε ενώπιον του Θεού. Αν η αμαρτία είναι σοβαρή, πρέπει να πλησιάσουμε τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας αμέσως. (Ιακώβου 5:14) Είναι αλήθεια ότι μπορεί να απαιτείται διαπαιδαγώγηση, και ίσως είναι δύσκολο να τη δεχτούμε. (Εβραίους 12:11) Αλλά θα είναι σύντομη συγκρινόμενη με τις αιώνιες ευλογίες που προκύπτουν όταν λαβαίνουμε τη συγχώρηση του Ιεχωβά Θεού!

19, 20. (α) Ποια είναι η διαθήκη του ουράνιου τόξου, και πώς σχετίζεται με τους εξορίστους στη Βαβυλώνα; (β) Ποια διαβεβαίωση παρέχει η «διαθήκη της ειρήνης» στους χρισμένους Χριστιανούς σήμερα;

¹⁹ Ο Ιεχωβά δίνει τώρα στο λαό του παρηγορητικές διαβεβαιώσεις: «“Αυτό είναι σαν τις ημέρες του Νώε για εμένα. Όπως ορκίστηκα ότι τα νερά του Νώε δεν θα έρθουν πια πάνω στη γη, έτσι ορκίστηκα ότι δεν θα αγανακτήσω μαζί σου ούτε θα σε επιπλήξω. Διότι τα βουνά μπορεί να αφαιρεθούν και οι λόφοι να κλονιστούν, αλλά η στοργική μου καλοσύνη δεν θα αφαιρεθεί από εσένα, ούτε η διαθήκη της ειρήνης μου θα κλονιστεί”, είπε ο Ιεχωβά, Αυτός που σε ελεεί». (Ησαΐας 54:9, 10) Μετά τον Κατακλυσμό, ο Θεός σύναψε μια διαθήκη—που μερικές φορές ονομάζεται διαθήκη του ουράνιου τόξου—με τον Νώε και με κάθε άλλη ζωντανή ψυχή. Ο Ιεχωβά υποσχέθηκε ότι ποτέ πια δεν θα κατέστρεφε τη γη μέσω παγγήινου κατακλυσμού. (Γένεση 9:8-17) Τι σημαίνει αυτό για τον Ησαΐα και το λαό του;

²⁰ Είναι παρηγορητικό να γνωρίζουν ότι η τιμωρία που πρέπει να υποστούν—η 70χρονη εξορία στη Βαβυλώνα—θα έρθει μόνο μία φορά. Αφού ολοκληρωθεί, δεν θα επαναληφθεί. Έκτοτε, θα ισχύει η «διαθήκη της ειρήνης» του Θεού. Η εβραϊκή λέξη που αποδίδεται “ειρήνη” δεν σημαίνει απλώς απουσία πολέμου, αλλά και ευημερία κάθε είδους. Από τη μεριά του Θεού, αυτή η διαθήκη είναι μόνιμη. Πιθανότερο είναι να αφανιστούν οι λόφοι και τα βουνά, παρά να εξαντληθεί η  στοργική καλοσύνη του προς τον πιστό λαό του. Δυστυχώς, το επίγειο έθνος του τελικά δεν θα τηρήσει τις δικές του υποχρεώσεις που απορρέουν από τη διαθήκη και θα καταστρέψει την ειρήνη του απορρίπτοντας τον Μεσσία. Οι γιοι της «άνω Ιερουσαλήμ», όμως, είχαν πολύ καλύτερη κατάληξη. Αφού πέρασε η δύσκολη περίοδος της διαπαιδαγώγησής τους, είχαν τη διαβεβαίωση για τη θεϊκή προστασία.

Η Πνευματική Ασφάλεια του Λαού του Θεού

21, 22. (α) Γιατί αναφέρεται ότι η «άνω Ιερουσαλήμ» είναι ταλαιπωρημένη και δαρμένη από θύελλα; (β) Τι θα καταδείκνυε η ευλογητή κατάσταση της ουράνιας “γυναίκας” του Θεού σχετικά με τους “απογόνους” της στη γη;

²¹ Ο Ιεχωβά προλέγει στη συνέχεια ασφάλεια για τον πιστό λαό του: «Ω! γυναίκα ταλαιπωρημένη, δαρμένη από τη θύελλα, απαρηγόρητη, δες! εγώ θέτω με σκληρό κονίαμα τις πέτρες σου, και θα θέσω το θεμέλιό σου με ζαφείρια. Και θα φτιάξω τις επάλξεις σου από ρουμπίνια και τις πύλες σου από πυρόχρωμες πέτρες, και όλα τα όριά σου από ελκυστικές πέτρες. Και όλοι οι γιοι σου θα είναι άτομα που διδάσκονται από τον Ιεχωβά, και η ειρήνη των γιων σου θα είναι άφθονη. Με δικαιοσύνη θα εδραιωθείς. Θα είσαι πολύ μακριά από την καταδυνάστευση—επειδή δεν θα φοβάσαι κανέναν—και από οτιδήποτε τρομακτικό, επειδή δεν θα σε πλησιάζει. Αν τυχόν κάποιος κάνει επίθεση, δεν θα είναι με δική μου διαταγή. Όποιος κάνει επίθεση εναντίον σου θα πέσει εξαιτίας σου».—Ησαΐας 54:11-15.

²² Φυσικά, η «γυναίκα» του Ιεχωβά στο πνευματικό βασίλειο ποτέ δεν υπήρξε άμεσα ταλαιπωρημένη ή δαρμένη από θύελλα. Αλλά υπέφερε όταν υπέφεραν οι χρισμένοι «απόγονοί» της στη γη, κυρίως όταν βρέθηκαν σε πνευματική αιχμαλωσία κατά την περίοδο 1918-1919. Αντιστρόφως, όταν η ουράνια «γυναίκα» εξυψώνεται, αυτό φανερώνει ότι επικρατεί παρόμοια κατάσταση και στους απογόνους της. Εξετάστε, λοιπόν, τη λαμπρή περιγραφή της «άνω Ιερουσαλήμ». Τα πολύτιμα πετράδια στις πύλες, το ακριβό «σκληρό κονίαμα», τα θεμέλια, ακόμη και τα όρια, υποδηλώνουν, όπως αναφέρει  ένα σύγγραμμα, «ομορφιά, μεγαλοπρέπεια, αγνότητα, αντοχή και σταθερότητα». Τι θα οδηγούσε τους χρισμένους Χριστιανούς σε μια τέτοια ασφαλή και ευλογητή κατάσταση;

23. (α) Πώς επηρεάζει τους χρισμένους Χριστιανούς στις τελευταίες ημέρες το γεγονός ότι «διδάσκονται από τον Ιεχωβά»; (β) Με ποια έννοια έχει ευλογηθεί ο λαός του Θεού με “όρια από ελκυστικές πέτρες”;

²³ Το 13ο εδάφιο του 54ου κεφαλαίου του βιβλίου του Ησαΐα δίνει την απάντηση—όλοι θα «διδάσκονται από τον Ιεχωβά». Ο ίδιος ο Ιησούς εφάρμοσε τα λόγια αυτού του εδαφίου στους χρισμένους ακολούθους του. (Ιωάννης 6:45) Ο προφήτης Δανιήλ προείπε ότι σε αυτόν τον «καιρό του τέλους» οι χρισμένοι θα ευλογούνταν με άφθονη αληθινή γνώση και πνευματική ενόραση. (Δανιήλ 12:3, 4) Αυτή η ενόραση τους έχει δώσει τη δυνατότητα να πρωτοστατήσουν στη μεγαλύτερη εκπαιδευτική εκστρατεία της ιστορίας, στη διάδοση της θεϊκής διδασκαλίας σε ολόκληρη τη γη. (Ματθαίος 24:14) Ταυτόχρονα, αυτή η ενόραση τους έχει βοηθήσει να διακρίνουν τη διαφορά ανάμεσα στην αληθινή θρησκεία και στην ψεύτικη. Το εδάφιο Ησαΐας 54:12 αναφέρεται σε “όρια από ελκυστικές πέτρες”. Από το 1919, ο Ιεχωβά δίνει στους χρισμένους όλο και σαφέστερη κατανόηση των ορίων—των πνευματικών διαχωριστικών γραμμών—που τους διαφοροποιούν από την ψεύτικη θρησκεία και τα ασεβή στοιχεία του κόσμου. (Ιεζεκιήλ 44:23· Ιωάννης 17:14· Ιακώβου 1:27) Έτσι αυτοί ξεχωρίζονται ως ο λαός του Θεού.—1 Πέτρου 2:9.

24. Πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι διδασκόμαστε από τον Ιεχωβά;

²⁴ Άρα, ο καθένας μας πρέπει να αναρωτηθεί: “Διδάσκομαι εγώ από τον Ιεχωβά;” Δεν λαβαίνουμε αυτή τη διδασκαλία αυτόματα. Πρέπει να καταβάλλουμε προσπάθεια. Αν διαβάζουμε το Λόγο του Θεού τακτικά και κάνουμε στοχασμούς γύρω από αυτόν, καθώς και αν λαβαίνουμε διδασκαλία διαβάζοντας τα βασισμένα στη Γραφή έντυπα που εκδίδει «ο πιστός και φρόνιμος δούλος» και κάνοντας προετοιμασία για τις Χριστιανικές συναθροίσεις και παρακολουθώντας τες, τότε πράγματι θα διδασκόμαστε από τον Ιεχωβά. (Ματθαίος 24:45-47) Αν αγωνιζόμαστε να εφαρμόζουμε ό,τι μαθαίνουμε  και να παραμένουμε σε κατάσταση πνευματικής αγρύπνιας και εγρήγορσης, η θεϊκή διδασκαλία θα μας διαφοροποιεί από εκείνους που ανήκουν σε αυτόν τον ασεβή κόσμο. (1 Πέτρου 5:8, 9) Και το σημαντικότερο είναι ότι θα μας βοηθάει να “πλησιάζουμε τον Θεό”.—Ιακώβου 1:22-25· 4:8.

25. Τι σημαίνει για το λαό του Θεού στη σύγχρονη εποχή η υπόσχεση που δίνει Αυτός για ειρήνη;

²⁵ Η προφητεία του Ησαΐα δείχνει, επίσης, ότι οι χρισμένοι ευλογούνται με άφθονη ειρήνη. Μήπως αυτό σημαίνει πως δεν υφίστανται επίθεση ποτέ; Όχι, αλλά ο Θεός δίνει τη διαβεβαίωση ότι δεν θα διατάξει τέτοιες επιθέσεις ούτε θα επιτρέψει να επιτύχουν. Διαβάζουμε: «“Δες! Εγώ δημιούργησα τον τεχνίτη, εκείνον που φυσάει τη φωτιά στα κάρβουνα και παράγει όπλο με την εργασία του. Εγώ, επίσης, δημιούργησα τον καταστροφέα για να συντρίβει. Οποιοδήποτε όπλο κατασκευαστεί εναντίον σου δεν θα έχει επιτυχία, και όποια γλώσσα και αν εγερθεί εναντίον σου στην κρίση, θα την καταδικάσεις. Αυτή είναι η κληρονομική ιδιοκτησία των υπηρετών του Ιεχωβά, και η δικαιοσύνη τους είναι από εμένα”, λέει ο Ιεχωβά».—Ησαΐας 54:16, 17.

26. Γιατί είναι καθησυχαστικό να γνωρίζουμε ότι ο Ιεχωβά είναι ο Δημιουργός όλης της ανθρωπότητας;

²⁶ Για δεύτερη φορά σε τούτο το κεφάλαιο του βιβλίου του Ησαΐα, ο Ιεχωβά υπενθυμίζει στους υπηρέτες του ότι αυτός είναι ο Δημιουργός. Πρωτύτερα, λέει στη συμβολική σύζυγό του ότι αυτός είναι ο «Μεγαλειώδης Δημιουργός» της. Τώρα λέει ότι είναι ο Δημιουργός όλης της ανθρωπότητας. Το 16ο εδάφιο περιγράφει έναν μεταλλουργό που φυσάει τα κάρβουνα στο καμίνι του καθώς κατασκευάζει όπλα καταστροφής και έναν πολεμιστή, έναν «καταστροφέα» που «συντρίβει». Αυτοί οι άνθρωποι ίσως αποτελούν τρομακτικό θέαμα για τους συνανθρώπους τους, αλλά πώς είναι δυνατόν να ελπίζουν ότι θα υπερισχύσουν κατά του ίδιου του Δημιουργού τους; Έτσι και σήμερα, ακόμη και όταν οι ισχυρότερες δυνάμεις αυτού του κόσμου επιτεθούν στο λαό του Ιεχωβά, δεν θα έχουν καμιά πιθανότητα τελικής επιτυχίας. Πώς συμβαίνει αυτό;

27, 28. Για ποιο πράγμα μπορούμε να είμαστε βέβαιοι σε αυτούς τους ταραγμένους καιρούς, και γιατί γνωρίζουμε ότι οι επιθέσεις του Σατανά εναντίον μας θα αποδειχτούν αναποτελεσματικές;

 ²⁷ Ο καιρός της καταστροφικής επίθεσης εναντίον του λαού του Θεού και της λατρείας που αποδίδει με πνεύμα και αλήθεια έχει περάσει. (Ιωάννης 4:23, 24) Ο Ιεχωβά επέτρεψε στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη να κάνει μία και μόνο επίθεση η οποία αποδείχτηκε προσωρινά επιτυχής. Για μια μόνο στιγμή, «η άνω Ιερουσαλήμ» είδε τους απογόνους της σχεδόν να κατασιωπούνται, όταν το έργο κηρύγματος στη γη ουσιαστικά σταμάτησε. Ποτέ δεν θα ξανασυμβεί αυτό! Τώρα αυτή αγάλλεται για τους γιους της, διότι από πνευματική άποψη είναι ακατανίκητοι. (Ιωάννης 16:33· 1 Ιωάννη 5:4) Είναι αλήθεια ότι έχουν κατασκευαστεί επιθετικά όπλα εναντίον τους, και θα κατασκευαστούν και άλλα. (Αποκάλυψη 12:17) Αλλά αυτά δεν έχουν επιτύχει ούτε πρόκειται να επιτύχουν. Ο Σατανάς δεν διαθέτει κανένα όπλο που να μπορεί να λυγίσει την πίστη και το φλογερό ζήλο των χρισμένων και των συντρόφων τους. Αυτή η πνευματική ειρήνη είναι «η κληρονομική ιδιοκτησία των υπηρετών του Ιεχωβά», και γι’ αυτό κανένας δεν μπορεί να τους την αφαιρέσει διά της βίας.—Ψαλμός 118:6· Ρωμαίους 8:38, 39.

²⁸ Όχι, τίποτα από όσα μπορεί να κάνει ο κόσμος του Σατανά δεν θα σταματήσει ποτέ το έργο που εκτελούν οι αφιερωμένοι υπηρέτες του Θεού και την καθαρή λατρεία που του αποδίδουν διαρκώς. Οι χρισμένοι απόγονοι της «άνω Ιερουσαλήμ» αντλούν μεγάλη παρηγοριά από αυτή τη διαβεβαίωση. Το ίδιο συμβαίνει και με τα μέλη του μεγάλου πλήθους. Όσο περισσότερη γνώση αποκτούμε για την ουράνια οργάνωση του Ιεχωβά και για την πολιτεία της με τους λάτρεις του στη γη τόσο ισχυρότερη θα γίνεται η πίστη μας. Εφόσον η πίστη μας είναι ισχυρή, τα όπλα του Σατανά θα αποδεικνύονται μάταια στην εναντίον μας μάχη!

 [Υποσημείωση]

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Πλαίσιο στη σελίδα 218, 219]

Η Οικογένεια του Αβραάμ—Μια Προφητική Εικόνα

Ο απόστολος Παύλος εξήγησε ότι η οικογένεια του Αβραάμ αποτελεί συμβολικό δράμα, προφητική εικόνα της σχέσης του Ιεχωβά με την ουράνια οργάνωσή του και με το επίγειο έθνος του Ισραήλ υπό τη διαθήκη του Μωσαϊκού Νόμου.—Γαλάτες 4:22-31.

Ο Αβραάμ, ως κεφαλή της οικογένειας, συμβολίζει τον Ιεχωβά Θεό. Η προθυμία που είχε ο Αβραάμ να προσφέρει ως θυσία τον προσφιλή του γιο τον Ισαάκ προσκιάζει την προθυμία που είχε ο Ιεχωβά να προσφέρει τον δικό του αγαπητό Γιο ως θυσία για τις αμαρτίες της ανθρωπότητας.—Γένεση 22:1-13· Ιωάννης 3:16.

Η Σάρρα εξεικονίζει την ουράνια «σύζυγο» του Θεού, την οργάνωση των πνευματικών πλασμάτων του. Αυτή η ουράνια οργάνωση περιγράφεται κατάλληλα ως σύζυγος του Ιεχωβά, διότι σχετίζεται στενά με τον Ιεχωβά, υποτάσσεται στην ηγεσία του και συνεργάζεται πλήρως για την εκπλήρωση των σκοπών του. Αποκαλείται, επίσης, «άνω Ιερουσαλήμ». (Γαλάτες 4:26) Η ίδια «γυναίκα» μνημονεύεται στο εδάφιο Γένεση 3:15 και απεικονίζεται σε όραμα στα εδάφια Αποκάλυψη 12:1-6, 13-17.

Ο Ισαάκ συμβολίζει το πνευματικό Σπέρμα της γυναίκας του Θεού. Κατά κύριο λόγο, αυτό το σπέρμα είναι ο Ιησούς Χριστός. Εντούτοις, το σπέρμα συμπεριέλαβε τελικά και τους χρισμένους αδελφούς του Χριστού, οι οποίοι υιοθετούνται ως πνευματικοί γιοι και γίνονται συγκληρονόμοι με τον Χριστό.—Ρωμαίους 8:15-17· Γαλάτες 3:16, 29.

Η Άγαρ, η δευτερεύουσα σύζυγος, ή αλλιώς παλλακίδα, του Αβραάμ, ήταν δούλη. Αυτή εξεικονίζει κατάλληλα την επίγεια Ιερουσαλήμ, όπου ίσχυε ο Μωσαϊκός Νόμος, ο οποίος εξέθετε όλους όσους τον ακολουθούσαν ως δούλους της αμαρτίας και του θανάτου. Ο Παύλος είπε ότι «η Άγαρ σημαίνει το Σινά, ένα βουνό στην Αραβία», επειδή εκεί τέθηκε σε ισχύ η διαθήκη του Νόμου.—Γαλάτες 3:10, 13· 4:25.

Ο Ισμαήλ, ο γιος της Άγαρ, εξεικονίζει τους Ιουδαίους του πρώτου αιώνα, τους γιους της Ιερουσαλήμ που παρέμεναν υποδουλωμένοι στο Μωσαϊκό Νόμο. Όπως ο Ισμαήλ δίωξε τον Ισαάκ, έτσι και εκείνοι οι Ιουδαίοι δίωξαν τους Χριστιανούς, οι οποίοι ήταν χρισμένοι γιοι της συμβολικής Σάρρας, της «άνω Ιερουσαλήμ». Επίσης, όπως ο Αβραάμ απέπεμψε την Άγαρ και τον Ισμαήλ, έτσι και ο Ιεχωβά απέρριψε τελικά την Ιερουσαλήμ και τους στασιαστικούς γιους της.—Ματθαίος 23:37, 38.

 [Εικόνα στη σελίδα 220]

Μετά το βάφτισμά του, ο Ιησούς χρίστηκε με άγιο πνεύμα, και τότε άρχισε η πιο σημαντική εκπλήρωση του εδαφίου Ησαΐας 54:1

[Εικόνα στη σελίδα 225]

Ο Ιεχωβά έκρυψε το πρόσωπό του από την Ιερουσαλήμ «για μια στιγμή»

 [Εικόνες στη σελίδα 231]

Μπορούν ο πολεμιστής και ο μεταλλουργός να υπερισχύσουν κατά του Δημιουργού τους;