Κεφάλαιο Είκοσι Τέσσερα

Ο Ιεχωβά Κάνει Θεσπέσιο Όνομα για τον Εαυτό Του

Ησαΐας 63:1-14

1, 2. (α) Γιατί ενδιαφέρονται προσωπικά οι Χριστιανοί για την επικείμενη “ημέρα του Ιεχωβά”; (β) Ποιο σημαντικό ζήτημα περιλαμβάνεται στην έλευση της ημέρας του Ιεχωβά;

 ΕΠΙ δύο χιλιάδες χρόνια περίπου, οι Χριστιανοί “προσμένουν και έχουν διαρκώς στο νου την παρουσία της ημέρας του Ιεχωβά”. (2 Πέτρου 3:12· Τίτο 2:13) Εύλογα, αδημονούν να έρθει αυτή η ημέρα. Στο κάτω κάτω, τότε θα αρχίσουν να νιώθουν ανακούφιση από τα δεινά της ατέλειας. (Ρωμαίους 8:22) Επίσης, τότε θα τερματιστούν οι πιέσεις τις οποίες υφίστανται στη διάρκεια αυτών των “κρίσιμων καιρών, που είναι δύσκολοι στην αντιμετώπισή τους”.—2 Τιμόθεο 3:1.

² Εντούτοις, μολονότι η ημέρα του Ιεχωβά θα φέρει ανακούφιση για τους δικαίους, θα σημάνει και καταστροφή για «εκείνους οι οποίοι δεν γνωρίζουν τον Θεό και . . . εκείνους οι οποίοι δεν υπακούν στα καλά νέα σχετικά με τον Κύριό μας Ιησού». (2 Θεσσαλονικείς 1:7, 8) Αυτό μας βάζει σε σοβαρές σκέψεις που μας ωφελούν. Θα επιφέρει πράγματι ο Θεός την καταστροφή των πονηρών απλώς και μόνο για να διασώσει το λαό του από τις θλιβερές συνθήκες; Το 63ο κεφάλαιο του βιβλίου του Ησαΐα δείχνει ότι περιλαμβάνεται ένα πολύ σημαντικότερο ζήτημα, δηλαδή ο αγιασμός του ονόματος του Θεού.

Η Προέλαση του Νικηφόρου Πολεμιστή

3, 4. (α) Ποιο είναι το φόντο της προφητείας που είναι γραμμένη στο 63ο κεφάλαιο του βιβλίου του Ησαΐα; (β) Ποιον βλέπει ο Ησαΐας να προελαύνει προς την Ιερουσαλήμ, και με ποιον ταυτίζουν αυτό το πρόσωπο μερικοί λόγιοι;

³ Στο 62ο κεφάλαιο του βιβλίου του Ησαΐα, διαβάζουμε  για την απελευθέρωση των Ιουδαίων από την αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα και για την αποκατάστασή τους στην πατρίδα τους. Φυσιολογικά, ανακύπτει το ερώτημα: Θα πρέπει να φοβάται το αποκαταστημένο υπόλοιπο των Ιουδαίων κάποια μεταγενέστερη ερήμωση από άλλα εχθρικά έθνη; Το όραμα του Ησαΐα καθησυχάζει πολύ το φόβο τους. Η προφητεία αρχίζει ως εξής: «Ποιος είναι αυτός που έρχεται από τον Εδώμ, αυτός με τα λαμπερόχρωμα ενδύματα από τη Βοσόρρα, αυτός που είναι ένδοξος στην ενδυμασία του, που προελαύνει με την αφθονία της δύναμής του;»—Ησαΐας 63:1α.

⁴ Ο Ησαΐας βλέπει έναν πολεμιστή, δυναμικό και θριαμβευτή, να προελαύνει προς την Ιερουσαλήμ. Η μεγαλοπρεπής ενδυμασία του δείχνει ότι κατέχει τον υψηλότερο βαθμό. Έρχεται από τη μεριά της Βοσόρρας, της σπουδαιότερης πόλης του Εδώμ, πράγμα που δείχνει ότι έχει κερδίσει μεγάλη νίκη εναντίον αυτής της εχθρικής χώρας. Ποιος μπορεί να είναι αυτός ο πολεμιστής; Μερικοί λόγιοι τον ταυτίζουν με τον Ιησού Χριστό. Άλλοι πιστεύουν ότι είναι ο Ιουδαίος στρατιωτικός ηγέτης Ιούδας Μακκαβαίος. Ωστόσο, ο ίδιος ο πολεμιστής φανερώνει την ταυτότητά του όταν απαντάει στο προαναφερόμενο ερώτημα λέγοντας: «Εγώ, που μιλώ με δικαιοσύνη, που έχω άφθονη δύναμη για να σώζω».—Ησαΐας 63:1β.

5. Ποιος είναι ο πολεμιστής που βλέπει ο Ησαΐας, και γιατί απαντάτε έτσι;

⁵ Αναμφίβολα, αυτός ο πολεμιστής είναι ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός. Αλλού περιγράφεται ως πρόσωπο που έχει “αφθονία δυναμικής ενέργειας” και «λέει ό,τι είναι δίκαιο». (Ησαΐας 40:26· 45:19, 23) Τα μεγαλοπρεπή ενδύματα του πολεμιστή μάς θυμίζουν τα λόγια του ψαλμωδού: «Ιεχωβά Θεέ μου, αποδείχτηκες πολύ μεγάλος. Με αξιοπρέπεια και λαμπρότητα είσαι ντυμένος». (Ψαλμός 104:1) Μολονότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός της αγάπης, η Αγία Γραφή δείχνει ότι αναλαμβάνει ρόλο πολεμιστή όταν χρειάζεται.—Ησαΐας 34:2· 1 Ιωάννη 4:16.

6. Γιατί επιστρέφει ο Ιεχωβά από μάχη στον Εδώμ;

 ⁶ Γιατί επιστρέφει, όμως, ο Ιεχωβά από μάχη στον Εδώμ; Οι Εδωμίτες, οι συνεχιστές μιας εχθρότητας που ξεκίνησε από τον προπάτορά τους τον Ησαύ, είναι προαιώνιοι εχθροί του λαού με τον οποίο έχει συνάψει διαθήκη ο Θεός. (Γένεση 25:24-34· Αριθμοί 20:14-21) Το πόσο βαθύ μίσος έτρεφε ο Εδώμ για τον Ιούδα φάνηκε ξεκάθαρα κατά τη διάρκεια της ερήμωσης της Ιερουσαλήμ, όταν οι Εδωμίτες παρότρυναν τους Βαβυλώνιους στρατιώτες να ολοκληρώσουν το έργο τους. (Ψαλμός 137:7) Ο Ιεχωβά θεωρεί ότι αυτή η εχθρότητα στρέφεται εναντίον του ιδίου προσωπικά. Δεν είναι, λοιπόν, άξιο απορίας το ότι αποφάσισε να εξαπολύσει το σπαθί της εκδίκησής του εναντίον του Εδώμ!—Ησαΐας 34:5-15· Ιερεμίας 49:7-22.

7. (α) Πώς εκπληρώθηκε αρχικά η προφητεία εναντίον του Εδώμ; (β) Τι συμβολίζει ο Εδώμ;

⁷ Συνεπώς, το όραμα του Ησαΐα ενθαρρύνει πολύ τους Ιουδαίους που επιστρέφουν στην Ιερουσαλήμ. Τους διαβεβαιώνει ότι θα κατοικούν με ασφάλεια στο καινούριο τους σπίτι. Πράγματι, στις ημέρες του προφήτη Μαλαχία, ο Θεός είχε ήδη κάνει «τα βουνά του [Εδώμ] ερημωμένο τόπο και την κληρονομιά του για τα τσακάλια της ερήμου». (Μαλαχίας 1:3) Μήπως αυτό σημαίνει, λοιπόν, ότι η προφητεία του Ησαΐα είχε εκπληρωθεί πλήρως στις ημέρες του Μαλαχία; Όχι, διότι, παρά την ερήμωσή του, ο Εδώμ ήταν αποφασισμένος να ανοικοδομήσει τα ερειπωμένα μέρη, και ο Μαλαχίας εξακολουθούσε να αποκαλεί τον Εδώμ «η περιοχή της πονηρίας» και «ο λαός τον οποίο ο Ιεχωβά έχει κατακρίνει στον αιώνα». a (Μαλαχίας 1:4, 5) Προφητικά, όμως, ο Εδώμ δεν περιλαμβάνει μόνο τους απογόνους του Ησαύ. Συμβολίζει όλα τα έθνη που αποδεικνύονται εχθρικά προς τους λάτρεις του Ιεχωβά. Τα έθνη του Χριστιανικού κόσμου έχουν παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό. Τι θα συμβεί σε αυτόν το σύγχρονο Εδώμ;

 Το Πατητήρι

8, 9. (α) Τι έκανε προηγουμένως ο πολεμιστής που βλέπει ο Ησαΐας; (β) Πότε και πώς πατιέται το συμβολικό πατητήρι;

⁸ Ο Ησαΐας ρωτάει τον πολεμιστή που επιστρέφει: «Γιατί είναι τα ρούχα σου κόκκινα, και τα ενδύματά σου σαν του πατητή στο πατητήρι;» Ο Ιεχωβά απαντάει: «Το πατητήρι του κρασιού εγώ το πάτησα μόνος μου, ενώ δεν ήταν κανένας άνθρωπος μαζί μου από τους λαούς. Και τους πατούσα μέσα στο θυμό μου, και τους ποδοπατούσα μέσα στην οργή μου. Και το αίμα που πεταγόταν από αυτούς τιναζόταν πάνω στα ενδύματά μου, και όλα μου τα ρούχα τα μίανα».—Ησαΐας 63:2, 3.

⁹ Αυτά τα παραστατικά λόγια περιγράφουν ένα λουτρό αίματος. Ακόμη και τα καλαίσθητα ενδύματα του Θεού κηλιδώνονται, σαν τα ενδύματα ενός πατητή στο πατητήρι! Το πατητήρι συμβολίζει κατάλληλα το ότι οι εχθροί του Ιεχωβά Θεού είναι παγιδευμένοι όταν αυτός αποφασίζει να τους καταστρέψει. Πότε θα πατηθεί αυτό το συμβολικό πατητήρι; Οι προφητείες του Ιωήλ και του αποστόλου Ιωάννη μιλούν και αυτές για ένα συμβολικό πατητήρι. Το πατητήρι αυτών των προφητειών θα πατηθεί όταν ο Ιεχωβά θα πατήσει τους εχθρούς του καταστρέφοντάς τους στον Αρμαγεδδώνα. (Ιωήλ 3:13· Αποκάλυψη 14:18-20· 16:16) Το προφητικό πατητήρι του βιβλίου του Ησαΐα αναφέρεται στην ίδια χρονική περίοδο.

10. Γιατί λέει ο Ιεχωβά ότι πάτησε το πατητήρι μόνος του;

¹⁰ Ωστόσο, γιατί λέει ο Ιεχωβά ότι πάτησε αυτό το πατητήρι μόνος του, ενώ δεν ήταν κανένας άνθρωπος μαζί του από τους λαούς; Δεν θα ηγηθεί ο Ιησούς Χριστός, ως εκπρόσωπος του Θεού, στο πάτημα του πατητηριού; (Αποκάλυψη 19:11-16) Ναι, αλλά ο Ιεχωβά αναφέρεται σε ανθρώπους, όχι σε πνευματικά πλάσματα. Λέει ότι κανένας άνθρωπος δεν έχει την ικανότητα να απαλλάξει τη γη από τους ακολούθους του Σατανά. (Ησαΐας 59:15, 16) Εναπόκειται στον Παντοδύναμο Θεό να τους πατάει  μέσα στο θυμό του, μέχρις ότου τους συντρίψει ολοκληρωτικά.

11. (α) Γιατί φέρνει ο Ιεχωβά “ημέρα εκδίκησης”; (β) Ποιοι ήταν οι “εξαγορασμένοι” στην αρχαιότητα, και ποιοι είναι σήμερα;

¹¹ Ο Ιεχωβά εξηγεί παρακάτω γιατί εκτελεί αυτό το έργο ο ίδιος, λέγοντας: «Η ημέρα της εκδίκησης είναι στην καρδιά μου, και ήρθε το έτος των εξαγορασμένων μου». (Ησαΐας 63:4) b Μόνο ο Ιεχωβά έχει το δικαίωμα να εκτελέσει εκδίκηση πάνω σε εκείνους που βλάπτουν το λαό του. (Δευτερονόμιο 32:35) Στην αρχαιότητα, οι “εξαγορασμένοι” ήταν οι Ιουδαίοι που υπέφεραν από τους Βαβυλωνίους. (Ησαΐας 35:10· 43:1· 48:20) Στη σύγχρονη εποχή, είναι το χρισμένο υπόλοιπο. (Αποκάλυψη 12:17) Σαν το αρχαίο αντίστοιχό τους, αυτοί έχουν εξαγοραστεί από τη θρησκευτική αιχμαλωσία. Και σαν εκείνους τους Ιουδαίους, οι χρισμένοι, μαζί με τα «άλλα πρόβατα» που τους συντροφεύουν, έχουν πέσει θύματα διωγμού και εναντίωσης. (Ιωάννης 10:16) Η προφητεία του Ησαΐα, λοιπόν, διαβεβαιώνει τους Χριστιανούς σήμερα ότι στον ορισμένο του καιρό ο Θεός θα επέμβει για χάρη τους.

12, 13. (α) Από ποια άποψη δεν υπάρχει βοηθός για τον Ιεχωβά; (β) Πώς φέρνει σωτηρία ο βραχίονας του Ιεχωβά, και πώς τον στηρίζει η οργή του;

¹² Ο Ιεχωβά λέει στη συνέχεια: «Κοίταζα, αλλά δεν υπήρχε βοηθός· και έμεινα έκπληκτος, αλλά δεν υπήρχε κανείς να προσφέρει υποστήριξη. Γι’ αυτό, ο βραχίονάς μου έφερε σωτηρία για εμένα, και η οργή μου ήταν αυτό που με στήριξε. Και ποδοπατούσα λαούς μέσα στο θυμό μου, και τους μέθυσα με την οργή μου και έριξα στη γη το αίμα που πεταγόταν από αυτούς».—Ησαΐας 63:5, 6.

¹³ Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι βοηθάει τον Ιεχωβά στη μεγάλη ημέρα της εκδίκησής του.  Ούτε χρειάζεται ο Ιεχωβά οποιαδήποτε ανθρώπινη υποστήριξη για να εκτελέσει το θέλημά του. c Ο απεριόριστα δυνατός βραχίονας της ισχύος του αρκεί για το έργο αυτό. (Ψαλμός 44:3· 98:1· Ιερεμίας 27:5) Επιπλέον, η οργή του τον στηρίζει. Πώς; Με το ότι η οργή του Θεού δεν είναι ανεξέλεγκτο συναίσθημα, αλλά δίκαιη αγανάκτηση. Εφόσον ο Ιεχωβά ενεργεί πάντα με βάση δίκαιες αρχές, η οργή του τον στηρίζει και τον υποκινεί καθώς ρίχνει “στη γη το αίμα που πετάγεται” από τους εχθρούς του, προς ταπείνωση και ήττα τους.—Ψαλμός 75:8· Ησαΐας 25:10· 26:5.

Η Στοργική Καλοσύνη του Θεού

14. Ποιες κατάλληλες υπενθυμίσεις κάνει τώρα ο Ησαΐας;

¹⁴ Σε περασμένες εποχές, οι Ιουδαίοι έχαναν γρήγορα την εκτίμησή τους για όσα έκανε ο Ιεχωβά για χάρη τους. Κατάλληλα, λοιπόν, ο Ησαΐας τούς υπενθυμίζει γιατί έκανε ο Ιεχωβά αυτά τα πράγματα. Ο Ησαΐας διακηρύττει: «Τις εκδηλώσεις της στοργικής καλοσύνης του Ιεχωβά θα αναφέρω, τους αίνους του Ιεχωβά, σύμφωνα με όλα όσα έκανε ο Ιεχωβά για εμάς, μάλιστα την άφθονη αγαθότητα προς τον οίκο του Ισραήλ, την οποία έδειξε σε αυτούς σύμφωνα με τα ελέη του και σύμφωνα με την αφθονία των εκδηλώσεων της στοργικής του καλοσύνης. Και στη συνέχεια είπε: “Ασφαλώς αυτοί είναι λαός μου, γιοι που δεν θα αποδειχτούν ψευδείς”. Σε αυτούς, λοιπόν, έγινε Σωτήρας. Σε όλες τις στενοχώριες τους αυτός στενοχωριόταν. Και ο προσωπικός του αγγελιοφόρος τους έσωσε. Με την αγάπη του και τη συμπόνια του αυτός τους εξαγόρασε και τους σήκωσε και τους βάσταξε όλες τις ημέρες της αρχαιότητας».—Ησαΐας 63:7-9.

15. Πώς και γιατί εκδήλωσε ο Ιεχωβά στοργική καλοσύνη προς τους απογόνους του Αβραάμ στην Αίγυπτο;

 ¹⁵ Τι εξαίσιο παράδειγμα θέτει ο Ιεχωβά όσον αφορά την εκδήλωση στοργικής καλοσύνης, ή αλλιώς όσιας αγάπης! (Ψαλμός 36:7· 62:12) Ο Ιεχωβά προσκολλήθηκε στοργικά στον Αβραάμ. (Μιχαίας 7:20) Υποσχέθηκε σε εκείνον τον πατριάρχη ότι μέσω του σπέρματός του, δηλαδή των απογόνων του, όλα τα έθνη της γης θα έφερναν ευλογία στον εαυτό τους. (Γένεση 22:17, 18) Ο Ιεχωβά έμεινε πιστός σε εκείνη την υπόσχεση, εκδηλώνοντας άφθονη καλοσύνη στον οίκο του Ισραήλ. Ανάμεσα στις πράξεις οσιότητάς του, εξέχουσα θέση κατέχει η απελευθέρωση των απογόνων του Αβραάμ από τη δουλεία στην Αίγυπτο.—Έξοδος 14:30.

16. (α) Ποια άποψη διακρατούσε ο Ιεχωβά όταν σύναψε τη διαθήκη του με τον Ισραήλ; (β) Πώς πολιτεύεται ο Θεός με το λαό του;

¹⁶ Μετά την Έξοδο, ο Ιεχωβά έφερε τον Ισραήλ στο Όρος Σινά και του έδωσε την εξής υπόσχεση: «Αν υπακούσετε προσεκτικά στη φωνή μου και τηρήσετε τη διαθήκη μου, τότε θα γίνετε ειδική ιδιοκτησία μου . . . Και εσείς θα γίνετε σε εμένα βασιλεία ιερέων και άγιο έθνος». (Έξοδος 19:5, 6) Μήπως φέρθηκε δόλια ο Ιεχωβά όταν έκανε αυτή την προσφορά; Όχι, διότι ο Ησαΐας αποκαλύπτει ότι ο Ιεχωβά είπε στον εαυτό του: «Ασφαλώς αυτοί είναι λαός μου, γιοι που δεν θα αποδειχτούν ψευδείς». Ένας λόγιος σχολιάζει: «Η λέξη “ασφαλώς” δεν φανερώνει άσκηση κυριαρχίας ή πρόγνωσης, αλλά ελπίδα και πεποίθηση που πηγάζουν από αγάπη». Ναι, ο Ιεχωβά σύναψε τη διαθήκη του με καλή πίστη, επιθυμώντας ειλικρινά να επιτύχει ο λαός του. Παρά τα προφανή ελαττώματά τους, είχε πεποίθηση σε αυτούς. Πόσο θαυμάσιο είναι να λατρεύουμε έναν Θεό που τρέφει τέτοια εμπιστοσύνη στους λάτρεις του! Οι πρεσβύτεροι σήμερα συμβάλλουν πολύ στην ενίσχυση των ατόμων που τους είναι εμπιστευμένα όταν εκδηλώνουν παρόμοια πεποίθηση στη βασική καλοσύνη του λαού του Θεού.—2 Θεσσαλονικείς 3:4· Εβραίους 6:9, 10.

17. (α) Ποια απόδειξη έδωσε ο Ιεχωβά για την αγάπη του προς τους Ισραηλίτες; (β) Ποια πεποίθηση μπορούμε να έχουμε σήμερα;

 ¹⁷ Παρ’ όλα αυτά, ο ψαλμωδός λέει για τους Ισραηλίτες: «Ξέχασαν τον Θεό τον Σωτήρα τους, Αυτόν που έκανε μεγάλα πράγματα στην Αίγυπτο». (Ψαλμός 106:21) Η ανυπάκουη, σκληροτράχηλη στάση τους συχνά τους έφερνε σε εξαιρετικά δυσχερή κατάσταση. (Δευτερονόμιο 9:6) Μήπως έπαψε ο Ιεχωβά να τους δείχνει στοργική καλοσύνη; Τουναντίον, ο Ησαΐας αναφέρει ότι «σε όλες τις στενοχώριες τους αυτός στενοχωριόταν». Τι συμπόνια νιώθει ο Ιεχωβά! Όπως συμβαίνει με κάθε στοργικό πατέρα, ο Θεός πονούσε όταν έβλεπε τα παιδιά του να υποφέρουν, ακόμη και όταν τα παθήματα οφείλονταν στη δική τους ανοησία. Όπως είχε προλεχθεί και σε απόδειξη της αγάπης του, έστειλε τον “προσωπικό του αγγελιοφόρο”, που ήταν κατά πάσα πιθανότητα ο Ιησούς στην προανθρώπινη ύπαρξή του, για να τους οδηγήσει στην Υποσχεμένη Γη. (Έξοδος 23:20) Έτσι ο Ιεχωβά σήκωσε το έθνος και το βάσταξε, «όπως κάποιος άνθρωπος βαστάζει το γιο του». (Δευτερονόμιο 1:31· Ψαλμός 106:10) Σήμερα, μπορούμε να είμαστε πεπεισμένοι ότι ο Ιεχωβά γνωρίζει εξίσου καλά τα δικά μας παθήματα και ότι μας συμπονάει όταν βρισκόμαστε σε δυσχερή κατάσταση. Μπορούμε με πεποίθηση να “ρίχνουμε κάθε ανησυχία μας πάνω του, επειδή αυτός ενδιαφέρεται για εμάς”.—1 Πέτρου 5:7.

Ο Θεός Γίνεται Εχθρός

18. Γιατί έγινε ο Ιεχωβά εχθρός του λαού του;

¹⁸ Εντούτοις, ποτέ δεν πρέπει να κάνουμε κατάχρηση της στοργικής καλοσύνης του Θεού. Ο Ησαΐας λέει στη συνέχεια: «Αυτοί στασίασαν και λύπησαν το άγιο πνεύμα του. Τότε αυτός μεταβλήθηκε σε εχθρό τους· πολέμησε ο ίδιος εναντίον τους». (Ησαΐας 63:10) Ο Ιεχωβά προειδοποίησε ότι, μολονότι είναι ελεήμων και φιλεύσπλαχνος Θεός, «δεν πρόκειται να δώσει απαλλαγή από την τιμωρία». (Έξοδος 34:6, 7) Οι Ισραηλίτες κατέστησαν τον εαυτό τους άξιο  τιμωρίας επειδή καθιέρωσαν στασιαστική πορεία. «Μην ξεχνάς πώς έκανες τον Ιεχωβά τον Θεό σου να εξαφθεί στην έρημο», θύμισε ο Μωυσής. «Από την ημέρα που βγήκες από τη γη της Αιγύπτου μέχρι που ήρθατε σε αυτόν τον τόπο, συμπεριφερθήκατε στασιαστικά προς τον Ιεχωβά». (Δευτερονόμιο 9:7) Αντιστεκόμενοι στις υγιείς επιδράσεις του πνεύματος του Θεού, το λύπησαν. (Εφεσίους 4:30) Ανάγκασαν τον Ιεχωβά να γίνει εχθρός τους.—Λευιτικό 26:17· Δευτερονόμιο 28:63.

19, 20. Ποια πράγματα θυμούνται οι Ιουδαίοι, και γιατί;

¹⁹ Μέσα στην ταλαιπωρία τους, ορισμένοι Ιουδαίοι υποκινούνται να αναλογιστούν το παρελθόν. Ο Ησαΐας λέει: «Θυμόταν κανείς τις ημέρες της αρχαιότητας, τον Μωυσή τον υπηρέτη του: “Πού είναι Εκείνος που τους ανέβασε από τη θάλασσα με τους ποιμένες του ποιμνίου του; Πού είναι Εκείνος που έβαλε μέσα σε αυτόν το άγιό Του πνεύμα; Εκείνος που έκανε τον ωραίο Του βραχίονα να πάει στα δεξιά του Μωυσή, εκείνος που χώρισε τα νερά στα δύο μπροστά τους για να κάνει για τον εαυτό του αιώνιο όνομα, εκείνος που τους έκανε να πορευτούν μέσα από τα ορμητικά νερά, ώστε, σαν άλογο στην έρημο, δεν σκόνταψαν; Σαν το ζώο που κατεβαίνει στο λεκανοπέδιο, έτσι τους έκανε να αναπαυτούν το πνεύμα του Ιεχωβά”».—Ησαΐας 63:11-14α. d

²⁰ Ναι, τώρα που υφίστανται τα αποτελέσματα της ανυπακοής, οι Ιουδαίοι λαχταρούν τις ημέρες κατά τις οποίες ο Ιεχωβά ήταν Απελευθερωτής τους και όχι εχθρός τους. Θυμούνται πώς οι «ποιμένες» τους, ο Μωυσής και ο Ααρών, τους οδήγησαν με ασφάλεια διαμέσου της Ερυθράς  Θάλασσας. (Ψαλμός 77:20· Ησαΐας 51:10) Αναπολούν τον καιρό κατά τον οποίο, αντί να λυπούν το πνεύμα του Θεού, οδηγούνταν από αυτό μέσω της κατεύθυνσης που έδιναν ο Μωυσής και άλλοι διορισμένοι από το πνεύμα πρεσβύτεροι. (Αριθμοί 11:16, 17) Θυμούνται, επίσης, το ότι έβλεπαν τον “ωραίο βραχίονα” της ισχύος του Ιεχωβά να χρησιμοποιείται για χάρη τους μέσω του Μωυσή! Αργότερα, ο Θεός τούς έβγαλε από τη μεγάλη και φοβερή έρημο, και τους οδήγησε σε μια γη όπου έρρεε το γάλα και το μέλι—έναν τόπο ανάπαυσης. (Δευτερονόμιο 1:19· Ιησούς του Ναυή 5:6· 22:4) Τώρα όμως, οι Ισραηλίτες υποφέρουν επειδή έχουν χάσει τη σχέση εύνοιας που είχαν με τον Θεό!

“Θεσπέσιο Όνομα για τον Εαυτό Του”

21. (α) Ποιο μεγάλο προνόμιο θα μπορούσε να έχει ο Ισραήλ σε σχέση με το όνομα του Θεού; (β) Ποιος ήταν ο βασικός λόγος για τον οποίο απελευθέρωσε ο Θεός τους απογόνους του Αβραάμ από την Αίγυπτο;

²¹ Ωστόσο, οι υλικές απώλειες των Ισραηλιτών ωχριούν σε σύγκριση με την απώλεια του προνομίου που έχουν απεμπολήσει, δηλαδή της συμμετοχής στην ενδόξαση του ονόματος του Θεού. Ο Μωυσής υποσχέθηκε στους Ισραηλίτες: «Ο Ιεχωβά θα σε εδραιώσει ως άγιο λαό για τον εαυτό του, ακριβώς όπως σου ορκίστηκε, επειδή τηρείς τις εντολές του Ιεχωβά του Θεού σου και έχεις περπατήσει στις οδούς του. Και όλοι οι λαοί της γης θα δουν ότι το όνομα του Ιεχωβά έχει κληθεί πάνω σου και θα σε φοβηθούν». (Δευτερονόμιο 28:9, 10) Όταν ο Ιεχωβά ενήργησε για την υπεράσπιση των απογόνων του Αβραάμ, απελευθερώνοντάς τους από τη δουλεία στην Αίγυπτο, δεν το έπραξε αυτό απλώς και μόνο για να κάνει τη ζωή τους πιο άνετη ή πιο ευχάριστη. Ενήργησε για χάρη ενός πολύ πιο σημαντικού ζητήματος—για το όνομά του. Ναι, φρόντισε «να διακηρυχτεί [το όνομά του] σε όλη τη γη». (Έξοδος 9:15, 16) Και όταν εκδήλωσε ο Θεός έλεος μετά το στασιασμό του Ισραήλ στην έρημο, ο λόγος δεν ήταν απλώς συναισθηματικός. Ο ίδιος ο  Ιεχωβά είπε: «Ενήργησα για χάρη του ονόματός μου, ώστε να μη βεβηλωθεί ενώπιον των εθνών».—Ιεζεκιήλ 20:8-10.

22. (α) Στο μέλλον, γιατί θα ξαναπολεμήσει ο Θεός για χάρη του λαού του; (β) Με ποιους τρόπους επηρεάζει τις πράξεις μας η αγάπη μας για το όνομα του Θεού;

²² Κατόπιν, ο Ησαΐας ολοκληρώνει με δυναμικό τρόπο αυτή την προφητεία λέγοντας: «Έτσι οδήγησες το λαό σου για να κάνεις θεσπέσιο όνομα για τον εαυτό σου». (Ησαΐας 63:14β) Τώρα είναι ξεκάθαρο το γιατί ο Ιεχωβά πολεμάει δυναμικά για τα συμφέροντα του λαού του. Πολεμάει για να κάνει θεσπέσιο όνομα για τον εαυτό του. Η προφητεία του Ησαΐα, λοιπόν, μας υπενθυμίζει δυναμικά ότι το να φέρουμε το όνομα του Ιεχωβά αποτελεί και φοβερό προνόμιο και μεγάλη ευθύνη. Οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα αγαπούν το όνομα του Ιεχωβά περισσότερο και από τη ζωή τους. (Ησαΐας 56:6· Εβραίους 6:10) Το να κάνουν οτιδήποτε που θα μπορούσε ενδεχομένως να επιφέρει όνειδος σε αυτό το ιερό όνομα τους είναι απεχθές. Ανταποκρίνονται στην όσια αγάπη του Θεού παραμένοντας όσιοι σε αυτόν. Και επειδή αγαπούν το θεσπέσιο όνομα του Ιεχωβά, ανυπομονούν να έρθει η ημέρα κατά την οποία εκείνος θα πατήσει τους εχθρούς του στο πατητήρι του θυμού του—όχι απλώς επειδή θα ωφεληθούν οι ίδιοι, αλλά επειδή αυτό θα οδηγήσει στην ενδόξαση του ονόματος του Θεού που αγαπούν.—Ματθαίος 6:9.

[Υποσημειώσεις]

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνα στη σελίδα 359]

Ο Ιεχωβά είχε υψηλές προσδοκίες από το λαό του