ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Οι Γονείς Ρωτούν

«Πώς να κάνω το παιδί μου να μου μιλήσει;»

«Να ορίσω ώρα επιστροφής στο σπίτι;»

«Πώς να βοηθήσω την κόρη μου να έχει ισορροπημένη άποψη για τις δίαιτες;»

Αυτές είναι μερικές από τις 17 ερωτήσεις στις οποίες δίνει απάντηση αυτό το Παράρτημα. Η ύλη του χωρίζεται σε έξι ενότητες και παραπέμπει στα ανάλογα κεφάλαια των Τόμων 1 και 2 του βιβλίου Οι Νεαροί Ρωτούν​—Αποτελεσματικές Απαντήσεις.

Διαβάστε αυτή την ύλη. Αν είναι δυνατόν, συζητήστε την με το γαμήλιο σύντροφό σας. Έπειτα, θέστε σε εφαρμογή τις συμβουλές για να βοηθήσετε τα παιδιά σας. Οι απαντήσεις που θα βρείτε εδώ είναι αξιόπιστες. Δεν βασίζονται στην ανθρώπινη σοφία, η οποία υπόκειται σε λάθη, αλλά στο Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή.​—2 Τιμόθεο 3:16, 17.

290  Επικοινωνία

297  Κανόνες

302  Ανεξαρτησία

307  Σεξ και Ραντεβού

311  Συναισθηματικά Ζητήματα

315  Πνευματικότητα

  ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Είναι όντως τόσο κακό να μαλώνω με το γαμήλιο σύντροφό μου ή με τα παιδιά μου;

Οι διαφωνίες στο γάμο είναι αναπόφευκτες. Το πώς τις χειρίζεστε, όμως, είναι ζήτημα επιλογής. Τα παιδιά επηρεάζονται πάρα πολύ από τις λογομαχίες των γονέων τους. Αυτό πρέπει να σας απασχολεί επειδή, στην ουσία, ο γάμος σας αποτελεί πρότυπο το οποίο πιθανότατα θα ακολουθήσουν τα παιδιά σας αν παντρευτούν. Μπορείτε να χρησιμοποιείτε τις διαφωνίες ως ευκαιρία για να δείξετε στην πράξη αποτελεσματικούς τρόπους επίλυσης των διαφορών. Δοκιμάστε τα ακόλουθα:

Να ακούτε. Η Γραφή μάς λέει να είμαστε “γρήγοροι στο να ακούμε, αργοί στο να μιλάμε, αργοί σε οργή”. (Ιακώβου 1:19) Μη ρίχνετε λάδι στη φωτιά “ανταποδίδοντας κακό αντί κακού”. (Ρωμαίους 12:17) Ακόμη και αν ο σύντροφός σας φαίνεται απρόθυμος να ακούσει, εσείς μπορείτε να επιλέξετε να ακούσετε.

Να προσπαθείτε να εξηγείτε αντί να επικρίνετε. Με ήρεμο τρόπο, πείτε στο σύντροφό σας πώς σας επηρεάζει η διαγωγή του. («Πληγώνομαι όταν εσύ . . .») Αντισταθείτε στην παρόρμηση να τον κατηγορήσετε και να τον επικρίνετε. («Δεν νοιάζεσαι για εμένα». «Ποτέ δεν ακούς όταν σου μιλάω».)

Αναβάλετε τη συζήτηση. Μερικές φορές είναι καλύτερα να αφήσετε προς στιγμήν το ζήτημα στην άκρη και να το ξανασυζητήσετε όταν ηρεμήσουν τα πνεύματα. Η Γραφή λέει: «Η έναρξη της φιλονικίας είναι σαν να ελευθερώνει κανείς νερά· γι’ αυτό, προτού ξεσπάσει ο καβγάς, σήκω και φύγε».​—Παροιμίες 17:14.

 Να ζητάτε συγνώμη ο ένας από τον άλλον​—και, αν χρειάζεται, και από τα παιδιά σας. Η 14χρονη Μπριάν λέει: «Μερικές φορές, όταν οι γονείς μου μαλώνουν, ζητούν συγνώμη από εμένα και τον αδελφό μου επειδή ξέρουν πώς μας επηρεάζει αυτό». Ένα από τα πιο πολύτιμα μαθήματα που μπορείτε να διδάξετε στα παιδιά σας είναι να λένε ταπεινά: «Συγνώμη».

Τι μπορείτε να κάνετε όμως αν το πρόβλημα είναι ότι μαλώνετε με τα παιδιά σας; Σκεφτείτε μήπως ρίχνετε άθελά σας λάδι στη φωτιά. Για παράδειγμα, κοιτάξτε το σενάριο στην αρχή του Κεφαλαίου 2, στη σελίδα 15 αυτού του τόμου. Μπορείτε να εντοπίσετε μερικά πράγματα που έκανε η μαμά της Ζωής τα οποία συντέλεσαν στη λογομαχία; Πώς μπορείτε να αποφεύγετε τις λογομαχίες με το παιδί σας; Δοκιμάστε τα ακόλουθα:

● Να αποφεύγετε τις απόλυτες δηλώσεις του τύπου «Εσύ πάντα . . .» ή «Εσύ ποτέ . . .» Τέτοιες δηλώσεις προκαλούν αμυντική αντίδραση και τίποτα άλλο. Άλλωστε, πρόκειται πιθανότατα για υπερβολές, και το παιδί σας το ξέρει αυτό. Ίσως ξέρει επίσης ότι για τις δηλώσεις αυτές φταίει περισσότερο ο θυμός σας παρά η δική του ανευθυνότητα.

● Αντί να χρησιμοποιείτε απόλυτες δηλώσεις που στοχοποιούν το παιδί, να λέτε πώς επηρεάζει εσάς η συμπεριφορά του. Πείτε λόγου χάρη: «Όταν εσύ . . . , εγώ νιώθω . . .» Είτε το πιστεύετε είτε όχι, το παιδί σας κατά βάθος νοιάζεται για τα αισθήματά σας. Αν του λέτε πώς επηρεάζεστε, είναι πιθανότερο ότι θα κερδίσετε τη συνεργασία του. *

● Όσο δύσκολο και αν είναι, μη μιλάτε προτού ηρεμήσουν τα νεύρα σας. (Παροιμίες 29:22) Αν το ζήτημα που προξενεί τη λογομαχία αφορά δουλειές του σπιτιού, συζητήστε το με το παιδί σας. Γράψτε σε ένα χαρτί τι ακριβώς αναμένετε από αυτό και, αν χρειάζεται, ξεκαθαρίστε ποιες θα είναι οι συνέπειες αν δεν ανταποκριθεί στις προσδοκίες σας. Ακούστε υπομονετικά την άποψή του, ακόμα και αν τη θεωρείτε λάθος. Οι περισσότεροι έφηβοι ανταποκρίνονται καλύτερα όταν τους ακούν παρά όταν τους κάνουν κήρυγμα.

 ● Προτού σπεύσετε να συμπεράνετε ότι έχετε μπροστά σας έναν στασιαστή, πρέπει να αντιληφθείτε ότι πολλά από όσα παρατηρείτε στη συμπεριφορά του παιδιού σας αποτελούν μέρος της φυσιολογικής του ανάπτυξης. Μπορεί να αμφισβητήσει κάποια άποψη απλώς για να αποδείξει ότι έχει μεγαλώσει. Αντισταθείτε στην παρόρμηση να λογομαχήσετε. Να θυμάστε ότι το παιδί σας διδάσκεται από τον τρόπο με τον οποίο αντιδράτε όταν σας προκαλεί. Δείξτε υπομονή και μακροθυμία, και θα του δώσετε το καλό παράδειγμα.​—Γαλάτες 5:22, 23.

ΒΛΕΠΕ 1ο ΤΟΜΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2, ΚΑΙ 2ο ΤΟΜΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 24

Πόσα πρέπει να γνωρίζουν τα παιδιά μου για το παρελθόν μου;

Φανταστείτε τον εαυτό σας στην ακόλουθη σκηνή: Τρώτε ένα βράδυ παρέα με το σύζυγό σας, την κόρη σας και μερικούς οικογενειακούς φίλους. Εκεί που συζητάτε, η φίλη σας αναφέρει κάποιον με τον οποίο συνδεόσασταν​—και χωρίσατε—​προτού γνωρίσετε το σύζυγό σας. Η κόρη σας τα χάνει​—παραλίγο να της πέσει το πιρούνι. «Δηλαδή έβγαινες με κάποιον άλλον;» Δεν της έχετε πει αυτή την ιστορία ποτέ πριν. Τώρα θέλει να μάθει περισσότερα. Τι θα κάνετε;

Συνήθως το καλύτερο είναι να δεχτείτε ευχαρίστως τις ερωτήσεις του παιδιού σας. Στο κάτω κάτω, κάθε φορά που σας κάνει ερωτήσεις και ακούει τις απαντήσεις σας, επικοινωνείτε​—πράγμα που επιθυμούν οι περισσότεροι γονείς.

Πόσα πρέπει, όμως, να πείτε στο γιο σας ή στην κόρη σας για το παρελθόν σας; Φυσικό είναι να προτιμάτε να αποκρύψετε πράγματα που σας φέρνουν σε δύσκολη θέση. Ωστόσο, αν κρίνετε κατάλληλο να αποκαλύψετε κάποιες καταστάσεις που αντιμετωπίσατε στο παρελθόν, αυτό μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά σας. Πώς;

Εξετάστε ένα παράδειγμα. Κάποτε ο απόστολος Παύλος αποκάλυψε τα εξής για τον εαυτό του: «Όταν θέλω να κάνω το σωστό, το κακό είναι παρόν σε εμένα. . . . Ταλαίπωρος άνθρωπος που είμαι!» (Ρωμαίους 7:21-24) Ο Ιεχωβά Θεός ενέπνευσε  αυτά τα λόγια και φρόντισε να γραφτούν και να διατηρηθούν στην Αγία Γραφή προς όφελός μας. Και όντως ωφελούμαστε, γιατί ποιος από εμάς δεν ταυτίζεται με την κατάσταση που περιγράφει τόσο ειλικρινά ο Παύλος;

Παρόμοια, αν τα παιδιά σας μάθουν τόσο τις καλές σας επιλογές όσο και κάποια λάθη που έχετε κάνει, αυτό μπορεί να τα βοηθήσει να ταυτιστούν μαζί σας περισσότερο. Φυσικά, εσείς μεγαλώσατε σε άλλη εποχή. Εντούτοις, παρότι οι καιροί έχουν αλλάξει, η ανθρώπινη φύση δεν έχει αλλάξει, ούτε και οι Γραφικές αρχές. (Ψαλμός 119:144) Συζητώντας με τα εφηβικής ηλικίας παιδιά σας τις δυσκολίες που αντιμετωπίσατε​—και το πώς τις ξεπεράσατε—​μπορείτε να τα βοηθήσετε να χειριστούν τα δικά τους προβλήματα. «Όταν ανακαλύπτεις ότι οι γονείς σου έχουν αντιμετωπίσει δυσκολίες παρόμοιες με τις δικές σου, συνειδητοποιείς ότι είναι και αυτοί άνθρωποι σαν και εσένα», λέει ο νεαρός Κάμερον, και προσθέτει: «Στο επόμενο πρόβλημά σου, αναρωτιέσαι αν οι γονείς σου το έχουν περάσει και αυτό».

Προσέξτε όμως: Δεν χρειάζεται να τελειώνουν όλες οι ιστορίες με συμβουλή. Βέβαια, μπορεί να φοβάστε μη τυχόν το παιδί σας βγάλει λάθος συμπεράσματα ή νιώσει ότι δικαιούται να κάνει παρόμοια λάθη. Αντί, όμως, να συνοψίζετε το δίδαγμα που θέλετε να πάρει από τη συζήτηση («Να γιατί εσύ δεν πρέπει ποτέ να  . . .»), πείτε εν συντομία πώς νιώθετε εσείς. («Εκ των υστέρων, εύχομαι να μην το είχα κάνει αυτό επειδή  . . .») Με αυτόν τον τρόπο, το παιδί σας μπορεί να πάρει ένα πολύτιμο μάθημα από την πείρα σας χωρίς να νιώθει ότι του έχετε κάνει κήρυγμα.​—Εφεσίους 6:4.

ΒΛΕΠΕ 1ο ΤΟΜΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Πώς να κάνω το παιδί μου να μου μιλήσει;

Όταν τα παιδιά σας ήταν μικρά, σας μιλούσαν πιθανότατα για τα πάντα. Αν τους κάνατε μια ερώτηση, απαντούσαν χωρίς δισταγμό. Πολλές φορές μάλιστα δεν χρειαζόταν καν να ρωτήσετε· σας τα έλεγαν όλα με το νι και με το σίγμα. Αντιθέτως, στην εφηβεία, η προσπάθεια να κάνετε τα παιδιά σας να μιλήσουν μπορεί να φαίνεται εξίσου μάταιη με την προσπάθεια να  βγάλετε νερό από ένα ξεροπήγαδο. “Στους φίλους τους μιλάνε”, σκέφτεστε. “Γιατί όχι και σε εμένα;”

Μην αφήσετε τη σιωπή τους να σας κάνει να συμπεράνετε ότι σας έχουν απορρίψει ή ότι δεν σας θέλουν στη ζωή τους. Η αλήθεια είναι ότι τώρα σας χρειάζονται περισσότερο από ποτέ. Το ευχάριστο δε, σύμφωνα με κάποιες έρευνες, είναι ότι οι πιο πολλοί έφηβοι εξακολουθούν να εκτιμούν τις συμβουλές των γονέων τους​—και μάλιστα περισσότερο από των συνομηλίκων τους ή των μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Τότε λοιπόν γιατί είναι τόσο απρόθυμα να σας πουν τι σκέφτονται; Προσέξτε τι λένε μερικά νεαρά άτομα ως προς το γιατί διστάζουν να μιλήσουν στους γονείς τους. Κατόπιν, θέστε στον εαυτό σας τα συνοδευτικά ερωτήματα και διαβάστε τα αναφερόμενα εδάφια.

«Δυσκολεύομαι να πλησιάσω τον μπαμπά μου επειδή έχει πολλά στο κεφάλι του, τόσο με τη δουλειά όσο και με την εκκλησία. Ποτέ δεν φαίνεται να υπάρχει κατάλληλη στιγμή για να του μιλήσω».​—Άντριου.

“Μήπως άθελά μου δίνω την εντύπωση ότι είμαι πολύ απασχολημένος για να μιλήσω με τα παιδιά μου; Αν ναι, πώς μπορώ να γίνω πιο προσιτός; Ποια ώρα μπορώ να ξεχωρίζω τακτικά στο πρόγραμμά μου για να μιλάω μαζί τους;”​—Δευτερονόμιο 6:7.

«Κάποτε πήγα στη μητέρα μου κλαίγοντας για να της πω ότι είχα τσακωθεί στο σχολείο. Ήθελα λίγη παρηγοριά, αλλά εκείνη τα έβαλε μαζί μου. Από τότε δεν της ξαναείπα τίποτα σημαντικό».​—Κέντζι.

“Πώς αντιδρώ όταν τα παιδιά μου μού μιλάνε για ένα πρόβλημα; Ακόμα και αν χρειάζονται διόρθωση, μπορώ να μάθω να συγκρατώ τον εαυτό μου και να ακούω με κατανόηση προτού δώσω συμβουλή;”​—Ιακώβου 1:19.

«Φαίνεται ότι κάθε φορά που οι γονείς υπόσχονται πως δεν θα θυμώσουν αν τους μιλήσουμε, τελικά αναστατώνονται. Τότε το παιδί νιώθει προδομένο».​—Ρέιτσελ.

“Αν το παιδί μου μού πει κάτι και με αναστατώσει, πώς μπορώ να ελέγξω την αρχική μου αντίδραση;”​—Παροιμίες 10:19.

 «Αρκετές φορές εκμυστηρεύτηκα στη μαμά μου πολύ προσωπικά ζητήματα και εκείνη πήγε και τα είπε στις φίλες της. Αυτό με έκανε να μην μπορώ να την εμπιστευτώ για πολύ καιρό».​—Σαντέλ.

“Δείχνω σεβασμό για τα αισθήματα του παιδιού μου με το να μη διαδίδω προσωπικά του ζητήματα που μου έχει εμπιστευτεί;”​—Παροιμίες 25:9.

«Έχω πολλά που θέλω να πω στους γονείς μου. Απλώς χρειάζομαι τη βοήθειά τους για να αρχίσω τη συζήτηση».​—Κόρτνι.

“Μπορώ να παίρνω την πρωτοβουλία για να συζητάω με το παιδί μου; Ποιες ώρες προσφέρονται καλύτερα για αυτό;”​—Εκκλησιαστής 3:7.

Είναι απίστευτο το όφελος που θα προκύψει αν δημιουργήσετε γραμμές επικοινωνίας με το παιδί σας. Σκεφτείτε την περίπτωση της 17χρονης Τζούνκο από την Ιαπωνία. Η ίδια λέει: «Κάποια φορά, εκμυστηρεύτηκα στη μητέρα μου ότι ένιωθα πιο άνετα με τους συμμαθητές μου παρά με τους συγχριστιανούς μου. Την άλλη μέρα, βρήκα ένα γράμμα της στο γραφείο μου. Μου έγραφε ότι και η ίδια είχε δυσκολευτεί κάποτε να κάνει φίλους μεταξύ των αδελφών. Μου θύμισε Βιβλικούς χαρακτήρες που υπηρέτησαν τον Θεό παρότι δεν είχαν κανέναν δίπλα τους να τους ενθαρρύνει. Επίσης, με επαίνεσε για τις προσπάθειες που είχα ήδη κάνει για να δημιουργήσω σωστές φιλίες. Έμεινα έκπληκτη όταν έμαθα ότι δεν είχα μόνο εγώ αυτό το πρόβλημα​—το είχε αντιμετωπίσει και η μητέρα μου. Συγκινήθηκα τόσο ώστε έβαλα τα κλάματα. Τα λόγια της με γέμισαν θάρρος και δύναμη για να κάνω το σωστό».

Όπως διαπίστωσε η μητέρα της Τζούνκο, οι έφηβοι τείνουν να ανοίγονται στους γονείς τους όταν είναι βέβαιοι ότι δεν θα αντιμετωπίσουν κοροϊδίες ή επικρίσεις αν εκφράσουν τις σκέψεις τους και τα αισθήματά τους. Τι μπορείτε όμως να κάνετε αν το παιδί σας σάς μιλάει με εκνευρισμό ή ακόμα και με θυμό; Αντισταθείτε στην παρόρμηση να ανταποδώσετε τα ίσα. (Ρωμαίους 12:21· 1 Πέτρου 2:23) Απεναντίας, όσο δύσκολο και αν σας φαίνεται αυτό, δείξτε με το παράδειγμά σας πώς θέλετε να σας μιλάει και να σας συμπεριφέρεται.

 Να θυμάστε το εξής: Καθώς οι έφηβοι προχωρούν προς την ενηλικίωση, βρίσκονται σε μεταβατικό στάδιο. Οι ειδικοί έχουν παρατηρήσει ότι σε αυτή την περίοδο η συμπεριφορά τους παρουσιάζει διακυμάνσεις​—άλλοτε συμπεριφέρονται σαν να είναι μεγαλύτεροι από την ηλικία τους και άλλοτε σαν μικρά παιδιά. Τι μπορείτε να κάνετε αν παρατηρήσετε κάτι τέτοιο στο γιο σας ή στην κόρη σας​—ειδικά όταν φέρεται σαν μικρό παιδί;

Αντισταθείτε στην παρόρμηση να αρχίσετε τις επικρίσεις ή έναν παιδιάστικο καβγά. Απεναντίας, αντιμετωπίστε το παιδί σας σαν «μαθητευόμενο ενήλικο». (1 Κορινθίους 13:11) Για παράδειγμα, αν αρχίσει να παιδιαρίζει και να λέει: «Γιατί τα βάζεις συνέχεια μαζί μου;», ίσως μπείτε στον πειρασμό να απαντήσετε με θυμό. Αν θυμώσετε όμως, θα χάσετε τον έλεγχο της συζήτησης και πιθανότατα θα βρεθείτε παγιδευμένοι σε λογομαχία. Αντ’ αυτού, θα μπορούσατε απλώς να πείτε: «Αυτή τη στιγμή έχεις τα νεύρα σου. Μήπως να το συζητήσουμε αργότερα όταν ηρεμήσεις;» Έτσι διατηρείτε τον έλεγχο της κατάστασης και προετοιμάζετε το έδαφος για συζήτηση μάλλον παρά για λογομαχία.

ΒΛΕΠΕ 1ο ΤΟΜΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΑ 1 ΚΑΙ 2

  ΚΑΝΟΝΕΣ

Να ορίσω ώρα επιστροφής στο σπίτι;

Για να βρείτε ευκολότερα την απάντηση, φανταστείτε τον εαυτό σας στην εξής σκηνή: Έχουν περάσει 30 λεπτά από την ώρα που έπρεπε να γυρίσει ο γιος σας στο σπίτι όταν ακούτε την μπροστινή πόρτα να ανοίγει σιγά σιγά. “Ελπίζει ότι θα έχω πάει για ύπνο”, σκέφτεστε. Εσείς, φυσικά, δεν έχετε πάει. Κάθεστε δίπλα στην πόρτα από την ώρα που ο γιος σας όφειλε να είχε επιστρέψει. Η πόρτα ανοίγει τώρα διάπλατα, και η ματιά του συναντιέται με τη δική σας. Τι θα πείτε; Τι θα κάνετε;

Έχετε διάφορες επιλογές. Θα μπορούσατε να μη δώσετε έκταση στο ζήτημα λέγοντας μέσα σας: “Δεν βαριέσαι, παιδί είναι”. Ή μπορεί να πάτε στο άλλο άκρο και να πείτε: «Δεν πρόκειται να ξαναβγείς στον αιώνα τον άπαντα». Αντί όμως να αντιδράσετε παρορμητικά, ακούστε πρώτα μήπως υπάρχει κάποιος βάσιμος λόγος για την αργοπορία. Έπειτα, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αυτή την παράβαση ως ευκαιρία για να διδάξετε στο παιδί σας ένα σημαντικό μάθημα. Πώς;

Εισήγηση: Πείτε του ότι θα το συζητήσετε την επαύριο. Έπειτα, σε μια κατάλληλη στιγμή, καθήστε και μιλήστε για το πώς θα χειριστείτε το ζήτημα. Μερικοί γονείς έχουν δοκιμάσει τα εξής: Αν το παιδί επιστρέψει στο σπίτι μετά τη συμφωνημένη ώρα, την επόμενη φορά θα πρέπει να επιστρέψει 30 λεπτά νωρίτερα. Από την άλλη πλευρά, αν επιστρέφει στην ώρα του σε τακτική βάση και έχει αποδείξει ότι είναι αξιόπιστο, τότε ίσως σκεφτείτε να του  παραχωρήσετε ορισμένες λογικές ελευθερίες​—όπως το να επιστρέψει κάποιες φορές αργότερα. Είναι σημαντικό να ξέρει το παιδί σας πότε ακριβώς αναμένεται να επιστρέψει και ποιες θα είναι οι συνέπειες αν δεν το κάνει αυτό. Κατόπιν, χρειάζεται να κρατήσετε το λόγο σας.

Προσέξτε, ωστόσο, ότι η Αγία Γραφή λέει: «Η λογικότητά σας ας γίνει γνωστή». (Φιλιππησίους 4:5) Επομένως, προτού ορίσετε ώρα επιστροφής στο σπίτι, ίσως είναι καλό να συζητήσετε το θέμα με το παιδί σας, επιτρέποντάς του να προτείνει κάποια ώρα και να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους την προτιμάει. Λάβετε υπόψη σας την πρότασή του. Αν το παιδί σας έχει αποδείξει την υπευθυνότητά του, ίσως μπορείτε να του κάνετε τη χάρη αν αυτό που ζητάει είναι λογικό.

Η συνέπεια είναι απαραίτητη στη ζωή μας. Όταν ορίζετε ώρα επιστροφής, δεν το κάνετε αυτό απλώς για να μη γυρίζει το παιδί στους δρόμους. Το κάνετε για να του μάθετε κάτι που θα το ωφελεί για πολλά χρόνια αφότου φύγει από το σπίτι.​—Παροιμίες 22:6.

ΒΛΕΠΕ 1ο ΤΟΜΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3, ΚΑΙ 2ο ΤΟΜΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 22

Πώς να χειριστώ τις συγκρούσεις με τα παιδιά μου για το ζήτημα της ενδυμασίας;

Εξετάστε το εισαγωγικό σενάριο στη σελίδα 77 αυτού του τόμου. Φανταστείτε ότι η Τζένη είναι κόρη σας. Δεν γίνεται να μην προσέξετε το αποκαλυπτικό της ντύσιμο​—σας φαίνεται σαν να μη φοράει σχεδόν τίποτα. Η αντίδρασή σας είναι άμεση: «Το καλό που σου θέλω, πήγαινε και άλλαξε, αλλιώς δεν έχεις να πας πουθενά!» Αυτή η αντίδραση μπορεί κάλλιστα να φέρει αποτελέσματα. Άλλωστε, η κόρη σας δεν έχει άλλη επιλογή παρά να υπακούσει. Αλλά πώς θα τη διδάξετε να αλλάξει τρόπο σκέψης και όχι απλώς ρούχα;

● Πρώτον, να έχετε κατά νου το εξής: Οι συνέπειες της άσεμνης εμφάνισης πρέπει να απασχολούν το παιδί σας εξίσου ή και περισσότερο από όσο απασχολούν εσάς. Κατά βάθος, το παιδί σας δεν θέλει να φαίνεται ανόητο ή να γίνεται αντικείμενο  ανεπιθύμητης προσοχής. Δείξτε του υπομονετικά ότι το άσεμνο ντύσιμο στην ουσία δεν είναι κολακευτικό και εξηγήστε γιατί. * Προτείνετε εναλλακτικές επιλογές.

● Δεύτερον, να είστε λογικοί. Αναρωτηθείτε: “Παραβιάζει αυτό το ρούχο κάποια Γραφική αρχή ή είναι απλώς θέμα γούστου;” (2 Κορινθίους 1:24· 1 Τιμόθεο 2:9, 10) Αν είναι θέμα γούστου, μήπως μπορείτε να κάνετε μια παραχώρηση;

● Τρίτον, μη λέτε απλώς στο παιδί σας ποια στιλ ντυσίματος δεν είναι αποδεκτά. Βοηθήστε το να βρει ρούχα που είναι κατάλληλα. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα φύλλα εργασίας στις σελίδες 82 και 83 αυτού του τόμου για να το βοηθήσετε να λογικευτεί. Κάτι τέτοιο αξίζει και με το παραπάνω το χρόνο και τις προσπάθειές σας!

ΒΛΕΠΕ 1ο ΤΟΜΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11

Πρέπει να αφήνω το παιδί μου να παίζει ηλεκτρονικά παιχνίδια;

Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια έχουν αλλάξει πάρα πολύ από τότε που ήσασταν εσείς στην εφηβεία. Ως γονέας, πώς μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας να αναγνωρίζει τους πιθανούς κινδύνους και να τους αποφεύγει;

Δεν θα πετύχετε και πολλά αν καταδικάζετε ολότελα τα ηλεκτρονικά παιχνίδια ή υποστηρίζετε απόλυτα ότι αυτά αποτελούν παντελή σπατάλη χρόνου. Να θυμάστε ότι δεν είναι όλα τα παιχνίδια κακά. Ωστόσο, μπορούν να γίνουν εθιστικά. Υπολογίστε, λοιπόν, πόσο χρόνο δαπανάει το παιδί σας σε τέτοια παιχνίδια. Επίσης, εξετάστε το είδος των παιχνιδιών που φαίνεται να το ελκύουν. Θα μπορούσατε μάλιστα να του θέσετε ερωτήσεις όπως αυτές:

● Ποιο παιχνίδι αρέσει περισσότερο στους συμμαθητές σου;

● Τι συμβαίνει σε αυτό το παιχνίδι;

● Γιατί πιστεύεις ότι αυτό το παιχνίδι είναι τόσο δημοφιλές;

 Ίσως ανακαλύψετε ότι το παιδί σας γνωρίζει περισσότερα για τα ηλεκτρονικά παιχνίδια από όσα νομίζατε! Ίσως μάλιστα να έχει παίξει παιχνίδια τα οποία θεωρείτε απαράδεκτα. Αν συμβαίνει αυτό, μην αντιδράσετε υπερβολικά. Είναι μια ευκαιρία για να το βοηθήσετε να αναπτύξει τις δυνάμεις της αντίληψής του.​—Εβραίους 5:14.

Κάντε ερωτήσεις που θα βοηθήσουν το παιδί σας να προσδιορίσει το γιατί ελκύεται σε απαράδεκτα παιχνίδια. Για παράδειγμα, θα μπορούσατε να το ρωτήσετε κάτι σαν αυτό:

● Μήπως νιώθεις μειονεκτικά επειδή δεν σου επιτρέπεται να παίζεις αυτό το παιχνίδι;

Μερικές φορές, οι νεαροί παίζουν κάποιο συγκεκριμένο παιχνίδι για να έχουν κάτι να πουν με τους συνομηλίκους τους. Αν συμβαίνει αυτό και με το παιδί σας, λογικά δεν θα χειριστείτε την κατάσταση όπως θα τη χειριζόσασταν αν ανακαλύπτατε ότι το παιδί σας ελκύεται σε παιχνίδια που περιέχουν φρικιαστική βία ή σεξ.​—Κολοσσαείς 4:6.

Τι γίνεται, όμως, αν το παιδί σας ελκύεται όντως από τα αρνητικά στοιχεία ενός παιχνιδιού; Μερικά νεαρά άτομα ίσως σπεύδουν να τονίσουν ότι δεν επηρεάζονται από τις φρικαλεότητες που απεικονίζονται στο κομπιούτερ. “Το γεγονός ότι κάνω κάτι τέτοιο στην οθόνη δεν σημαίνει ότι θα το κάνω και στην πραγματικότητα”, επιχειρηματολογούν. Αν έχει αυτή την άποψη και το παιδί σας, δείξτε του το εδάφιο Ψαλμός 11:5, το οποίο δείχνει ξεκάθαρα ότι ο Θεός δεν αποδοκιμάζει μόνο το να είναι κάποιος βίαιος αλλά και το να αγαπάει τη βία. Η ίδια αρχή εφαρμόζεται και στη σεξουαλική ανηθικότητα ή οποιαδήποτε άλλη φαυλότητα την οποία καταδικάζει ο Λόγος του Θεού.​—Ψαλμός 97:10.

Αν το παιδί σας έχει πρόβλημα με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, δοκιμάστε τα ακόλουθα:

● Μην του επιτρέπετε να παίζει ηλεκτρονικά παιχνίδια σε απομονωμένο μέρος, λόγου χάρη στο υπνοδωμάτιό του.

● Θέστε βασικούς κανόνες​—για παράδειγμα, δεν θα παίζει προτού τελειώσει τα μαθήματα ή το φαγητό ή κάποια άλλη σημαντική δραστηριότητα.

 ● Να τονίζετε την αξία δραστηριοτήτων οι οποίες απαιτούν σωματική προσπάθεια.

● Να παρακολουθείτε τα παιδιά σας όταν παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια​—ή, ακόμα καλύτερα, να παίζετε πότε πότε μαζί τους.

Φυσικά, για να καθοδηγήσετε τα παιδιά σας όσον αφορά το περιεχόμενο των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, χρειάζεται να είστε εσείς οι ίδιοι καλό παράδειγμα. Αναρωτηθείτε λοιπόν: “Τι είδους τηλεοπτικά προγράμματα και ταινίες παρακολουθώ εγώ;” Να είστε βέβαιοι ότι, αν έχετε δύο μέτρα και δύο σταθμά, τα παιδιά σας θα το καταλάβουν!

ΒΛΕΠΕ 2ο ΤΟΜΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 30

Τι μπορώ να κάνω αν το παιδί μου είναι εθισμένο στο κινητό, στο κομπιούτερ ή σε κάποιο άλλο ηλεκτρονικό μέσο;

Μήπως το παιδί σας αφιερώνει πολύ χρόνο στο διαδίκτυο, στέλνει και λαβαίνει αμέτρητα μηνύματα και τα πηγαίνει καλύτερα με το ΜΡ3 του παρά με εσάς; Αν ναι, τι μπορείτε να κάνετε;

Θα μπορούσατε, βέβαια, να του πάρετε τη συσκευή. Αλλά μη σπεύδετε να καταδικάσετε όλα τα ηλεκτρονικά μέσα. Άλλωστε, το πιθανότερο είναι ότι και εσείς χρησιμοποιείτε κάποια ηλεκτρονικά μέσα που δεν διέθεταν οι δικοί σας γονείς. Αντί λοιπόν να κάνετε απλώς κατάσχεση​—εκτός και αν υπάρχει σοβαρός λόγος για κάτι τέτοιο—​δείτε το πρόβλημα σαν μια ευκαιρία για να μάθετε στο γιο σας ή στην κόρη σας πώς να χρησιμοποιεί τα ηλεκτρονικά μέσα σοφά και ισορροπημένα. Πώς μπορείτε να το κάνετε αυτό;

Καθήστε και συζητήστε το θέμα με το παιδί σας. Πρώτον, πείτε του τι σας ανησυχεί. Δεύτερον, ακούστε τι έχει εκείνο να σας πει. (Παροιμίες 18:13) Τρίτον, βρείτε πρακτικές λύσεις. Μη διστάζετε να θέσετε σαφή όρια, αλλά παράλληλα να είστε λογικοί. Μια έφηβη ονόματι Έλεν λέει: «Όταν είχα πρόβλημα με τα μηνύματα, οι γονείς μου δεν μου πήραν το τηλέφωνο, αλλά έθεσαν κανόνες. Ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκαν το ζήτημα  με βοήθησε να κρατάω ισορροπία σε αυτό το θέμα, ακόμα και όταν οι γονείς μου δεν είναι δίπλα μου για να με ελέγξουν».

Τι γίνεται αν η αντίδραση του παιδιού σας είναι αμυντική; Μη συμπεραίνετε ότι η συμβουλή σας έπεσε στο κενό. Κάντε υπομονή και δώστε του χρόνο να το σκεφτεί. Πιθανόν να συμφωνεί ήδη μαζί σας και να κάνει τις αναγκαίες αλλαγές. Πολλοί νεαροί αντιδρούν παρόμοια με τη Χέιλι, η οποία λέει: «Στην αρχή προσβλήθηκα όταν οι γονείς μου μού είπαν ότι είχα εθιστεί στο κομπιούτερ. Αργότερα όμως, όσο το σκεφτόμουν, τόσο συνειδητοποιούσα ότι είχαν δίκιο».

ΒΛΕΠΕ 1ο ΤΟΜΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 36

 ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ

Πόση ανεξαρτησία πρέπει να δώσω στο παιδί μου;

Αυτή η ερώτηση ίσως φαίνεται περίπλοκη όταν επηρεάζεται η ιδιωτική ζωή του παιδιού. Παραδείγματος χάρη, ο γιος σας είναι στο δωμάτιό του με την πόρτα κλειστή. Είναι σωστό να μπείτε  ξαφνικά χωρίς να χτυπήσετε; Ή, η κόρη σας ξέχασε το κινητό της φεύγοντας βιαστικά για το σχολείο. Είναι σωστό να κοιτάξετε τα μηνύματά της;

Αυτές δεν είναι εύκολες ερωτήσεις. Ως γονέας, δικαιούστε να ξέρετε τι συμβαίνει στη ζωή του παιδιού σας και οφείλετε να το προστατεύετε. Δεν μπορείτε, όμως, να είστε αιωνίως πάνω από το κεφάλι του σαν ελικόπτερο για να εποπτεύετε με καχυποψία την κάθε του κίνηση. Πώς θα βρείτε τη χρυσή τομή;

Πρώτον, συνειδητοποιήστε ότι η επιθυμία του παιδιού σας για ιδιωτική ζωή δεν προμηνύει πάντα προβλήματα. Συνήθως αποτελεί φυσιολογικό μέρος της ανάπτυξης. Το να έχουν οι έφηβοι ιδιωτική ζωή τούς επιτρέπει να ετοιμαστούν προτού «ανοίξουν τα φτερά τους», σφυρηλατώντας τις δικές τους φιλίες και βρίσκοντας λύσεις στα προβλήματά τους με τη «δύναμη της λογικής» τους. (Ρωμαίους 12:1, 2) Τους βοηθάει επίσης να αναπτύξουν ικανότητα σκέψης​—ιδιότητα απαραίτητη για να λειτουργούν ως υπεύθυνοι ενήλικοι. Επιπρόσθετα, τους δίνει τη δυνατότητα να συλλογίζονται προτού πάρουν αποφάσεις ή απαντήσουν σε δύσκολες ερωτήσεις.​—Παροιμίες 15:28.

Δεύτερον, πρέπει να αντιληφθείτε ότι, αν προσπαθείτε να ελέγχετε κάθε λεπτομέρεια της ζωής του παιδιού σας, μπορεί να το κάνετε να αγανακτήσει και να επαναστατήσει. (Εφεσίους 6:4· Κολοσσαείς 3:21) Μήπως τότε πρέπει να πάψετε να ασχολείστε; Όχι, γιατί εξακολουθείτε να είστε ο γονέας. Εντούτοις, το ζητούμενο είναι να αποκτήσει το παιδί σας εκπαιδευμένη συνείδηση. (Δευτερονόμιο 6:6, 7· Παροιμίες 22:6) Σε τελική ανάλυση, η καθοδήγηση είναι πιο αποτελεσματική από την επιτήρηση.

Τρίτον, συζητήστε το ζήτημα με το παιδί σας. Ακούστε τα παράπονά του. Θα μπορούσατε ενίοτε να είστε πιο διαλλακτικοί; Πείτε στο παιδί σας ότι θα του επιτρέπετε να έχει κάποια ιδιωτική ζωή όσο δεν προδίδει την εμπιστοσύνη σας. Εξηγήστε ποιες θα είναι οι συνέπειες της ανυπακοής και ενεργήστε ανάλογα αν χρειαστεί. Να είστε βέβαιοι ότι μπορείτε να παραχωρήσετε στο παιδί σας ένα μέτρο ιδιωτικής ζωής χωρίς να παραιτηθείτε από το ρόλο του στοργικού γονέα.

ΒΛΕΠΕ 1ο ΤΟΜΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΑ 3 ΚΑΙ 15

 Πότε πρέπει να σταματήσει το παιδί μου το σχολείο;

«Οι καθηγητές μου είναι φοβερά βαρετοί!» «Δεν αντέχω τόσα διαβάσματα!» «Κάνω τόσο κόπο και με το ζόρι πιάνω τη βάση​—γιατί λοιπόν να προσπαθώ;» Τέτοιες απογοητεύσεις βάζουν μερικά παιδιά στον πειρασμό να παρατήσουν το σχολείο προτού αποκτήσουν τις αναγκαίες δεξιότητες για να βγάζουν τα προς το ζην. Αν ο γιος ή η κόρη σας θέλει να παρατήσει το σχολείο, τι μπορείτε να κάνετε; Δοκιμάστε τα ακόλουθα:

● Εξετάστε τη δική σας στάση απέναντι στην εκπαίδευση. Μήπως βλέπατε το σχολείο ως χάσιμο χρόνου​—μια «φυλακή» στην οποία έπρεπε να κάνετε υπομονή μέχρι την ημέρα που θα μπορούσατε να επιδιώξετε πιο σημαντικούς στόχους; Αν ναι, αυτή η στάση σας απέναντι στη μάθηση μπορεί να έχει επηρεάσει και τα παιδιά σας. Το γεγονός, όμως, είναι ότι μια ολοκληρωμένη εκπαίδευση θα τα βοηθήσει να αποκτήσουν “πρακτική σοφία και ικανότητα σκέψης”​—ιδιότητες απαραίτητες για να πετύχουν τους στόχους τους.​—Παροιμίες 3:21.

● Δώστε τους τα εφόδια. Κάποια παιδιά που θα μπορούσαν να πάρουν καλύτερους βαθμούς απλώς δεν ξέρουν πώς να μελετήσουν​—ή δεν έχουν το κατάλληλο περιβάλλον. Καλός χώρος μελέτης θα ήταν ένα εύτακτο γραφείο με επαρκή φωτισμό και βοηθήματα έρευνας. Μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας να προοδεύσει​—είτε στην κοσμική του εκπαίδευση είτε στην πνευματική—​παρέχοντάς του το σωστό περιβάλλον για να επεξεργάζεται καινούριες ιδέες και αντιλήψεις.​—Παράβαλε 1 Τιμόθεο 4:15.

● Ασχοληθείτε προσωπικά. Να θεωρείτε τους καθηγητές και τους σχολικούς συμβούλους συμμάχους σας, όχι εχθρούς. Πηγαίνετε να τους γνωρίσετε. Μάθετε τα ονόματά τους. Μιλήστε τους για τους στόχους και τις δυσκολίες του παιδιού σας. Αν το παιδί σας έχει χαμηλούς βαθμούς, προσπαθήστε να εντοπίσετε την αιτία. Για παράδειγμα, μήπως νιώθει ότι αν αριστεύσει στο σχολείο θα γίνει στόχος εκφοβισμού; Μήπως υπάρχει πρόβλημα  με κάποιον καθηγητή; Τι γίνεται με τα μαθήματα; Το πρόγραμμα μαθημάτων του παιδιού πρέπει μεν να το ωθεί να προσπαθεί, αλλά όχι σε βαθμό που να το καταρρακώνει. Κάτι άλλο: Μήπως υπάρχουν ιατρικά αίτια, όπως κάποιο πρόβλημα όρασης ή κάποια μαθησιακή δυσκολία;

Όσο περισσότερο ασχολείστε με την εκπαίδευση του παιδιού σας, κοσμική και πνευματική, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει το παιδί σας να τα καταφέρει.​—Ψαλμός 127:4, 5.

ΒΛΕΠΕ 1ο ΤΟΜΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19

Πώς θα ξέρω αν το παιδί μου είναι έτοιμο για να φύγει από το σπίτι;

Η Αγγελική, η οποία αναφέρεται στο Κεφάλαιο 7 αυτού του τόμου, φοβάται να φύγει από το σπίτι. Ποιος είναι ένας από τους λόγους; Η ίδια εξηγεί: «Ακόμα και όταν θέλω να αγοράσω κάτι με δικά μου λεφτά, ο μπαμπάς μου δεν με αφήνει. Λέει ότι αυτό είναι δική του δουλειά. Με τρομάζει, λοιπόν, η ιδέα να πληρώνω μόνη μου τους λογαριασμούς μου». Ο πατέρας της προφανώς έχει καλή πρόθεση, αλλά πιστεύετε ότι τη βοηθάει να προετοιμαστεί για τη διαχείριση του δικού της σπιτικού;​—Παροιμίες 31:10, 18, 27.

Μήπως τα παιδιά σας είναι υπερπροστατευμένα και επομένως ελλιπώς προετοιμασμένα για να ζήσουν μόνα τους; Πώς θα το διαπιστώσετε; Εξετάστε τους ακόλουθους τέσσερις τομείς, οι οποίοι αναφέρονται και στο Κεφάλαιο 7 κάτω από τον υπότιτλο «Έχω Προετοιμαστεί Αρκετά;»​—αλλά αυτή τη φορά από την πλευρά του γονέα.

Διαχείριση χρημάτων. Ξέρουν τα μεγαλύτερα παιδιά σας πόσα χρήματα απαιτούνται για τα τρόφιμα, το ενοίκιο και τις βασικές ανάγκες μιας οικογένειας; Δείχνουν υπευθυνότητα όσον αφορά τις αγορές με πίστωση; (Παροιμίες 22:7) Μπορούν να κάνουν προϋπολογισμό του εισοδήματός τους και να ζουν εντός των οικονομικών δυνατοτήτων τους; (Λουκάς 14:28-30) Έχουν γευτεί τη χαρά να αγοράζουν κάτι με χρήματα που έβγαλαν μόνα τους ή την ακόμα μεγαλύτερη χαρά να δίνουν από το χρόνο και τους πόρους τους για να βοηθούν άλλους;​—Πράξεις 20:35.

 Δουλειές του σπιτιού. Ξέρουν οι κόρες σας και οι γιοι σας να μαγειρεύουν; Τους έχετε μάθει να πλένουν και να σιδερώνουν; Αν οδηγούν, μπορούν να κάνουν ακίνδυνα απλές εργασίες για τη συντήρηση του αυτοκινήτου, όπως να αλλάξουν μια ασφάλεια, λάδια ή λάστιχο;

Κοινωνική συμπεριφορά. Όταν τα μεγαλύτερα παιδιά σας έχουν διαφωνίες, μήπως κάνετε μονίμως το διαιτητή, επιβάλλοντας την τελική λύση του προβλήματος; Ή τα έχετε εκπαιδεύσει να λύνουν ειρηνικά τα προβλήματά τους με συζήτηση και μετά να σας λένε πώς τα χειρίστηκαν;​—Ματθαίος 5:23-25.

Προσωπικό πρόγραμμα πνευματικών δραστηριοτήτων. Βοηθάτε τα παιδιά σας να πειστούν για τις πεποιθήσεις σας ή απλώς τους λέτε τι πρέπει να πιστεύουν; (2 Τιμόθεο 3:14, 15) Αντί να δίνετε πάντα εσείς τις απαντήσεις στα θρησκευτικά και στα ηθικά τους ερωτήματα, τα διδάσκετε ώστε να αναπτύσσουν «ικανότητα σκέψης»; (Παροιμίες 1:4) Θέλετε να ακολουθούν τις δικές σας συνήθειες ως προς την προσωπική μελέτη της Γραφής ή θα προτιμούσατε να κάνουν κάτι καλύτερο σε αυτόν τον τομέα; *

Αναμφίβολα, απαιτείται χρόνος και πολλή προσπάθεια για να εκπαιδεύσετε τα παιδιά σας σε αυτούς τους τομείς. Αλλά θα νιώσετε πως άξιζε τον κόπο όταν έρθει η ημέρα που, με ανάμεικτα αισθήματα, θα τα αγκαλιάσετε για να τους ευχηθείτε «στο καλό!»

ΒΛΕΠΕ 1ο ΤΟΜΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7

  ΣΕΞ ΚΑΙ ΡΑΝΤΕΒΟΥ

Πρέπει να μιλήσω στο παιδί μου για το σεξ;

Το ζήτημα του σεξ παρουσιάζεται στα παιδιά σε ασυνήθιστα μικρή ηλικία. Η Αγία Γραφή προείπε από πολύ παλιά ότι στις «τελευταίες ημέρες» οι καιροί θα ήταν «κρίσιμοι, δύσκολοι στην αντιμετώπισή τους», και ότι οι άνθρωποι θα ήταν «χωρίς εγκράτεια» και “θα αγαπούσαν τις απολαύσεις μάλλον παρά τον Θεό”. (2 Τιμόθεο 3:1, 3, 4) Η μόδα του ευκαιριακού σεξ είναι μία από τις πολλές ενδείξεις που πιστοποιούν ότι αυτή η προφητεία έχει επαληθευτεί.

Ο κόσμος σήμερα έχει τεράστια διαφορά από εκείνον στον οποίο μεγαλώσατε εσείς. Από μερικές απόψεις, όμως, τα ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν είναι τα ίδια. Μη σας πανικοβάλλει, λοιπόν, το γεγονός ότι τα παιδιά σας περιβάλλονται από κακές επιρροές. Αντιθέτως, να είστε αποφασισμένοι να τα βοηθάτε να κάνουν αυτό που παρότρυνε ο απόστολος Παύλος τους Χριστιανούς πριν από 2.000 περίπου χρόνια: «Ντυθείτε ολόκληρη την πανοπλία του Θεού για να μπορέσετε να μείνετε σταθεροί ενάντια στις μηχανορραφίες του Διαβόλου». (Εφεσίους 6:11) Υπάρχουν πολλοί Χριστιανοί νεαροί που διεξάγουν αξιέπαινο αγώνα για να κάνουν το σωστό, παρά τις αρνητικές επιρροές που τους περιβάλλουν. Πώς μπορείτε να βοηθήσετε τα παιδιά σας να κάνουν το ίδιο;

Ένας τρόπος είναι να αρχίσετε μια συζήτηση χρησιμοποιώντας επιλεγμένα κεφάλαια από την Ενότητα 4 αυτού του βιβλίου και από τις Ενότητες 1 και 7 του 2ου Τόμου. Τα κεφάλαια αυτά  περιέχουν εδάφια που υποκινούν σε σκέψεις. Ορισμένα παρουσιάζουν αληθινά παραδείγματα ατόμων τα οποία είτε τάχθηκαν υπέρ του σωστού και αποκόμισαν ευλογίες είτε αγνόησαν τους νόμους του Θεού και υπέστησαν τις συνέπειες. Άλλα εδάφια περιέχουν αρχές οι οποίες μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά σας να αναγνωρίσουν το μεγάλο προνόμιο που έχουν να ζουν σύμφωνα με τους νόμους του Θεού​—προνόμιο που έχετε και εσείς. Σας προτείνουμε να προγραμματίσετε να ανασκοπήσετε αυτή την ύλη μαζί τους με την πρώτη ευκαιρία.

ΒΛΕΠΕ 1ο ΤΟΜΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΑ 23, 25, 32 ΚΑΙ 2ο ΤΟΜΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΑ 4-6, 28, 29

Να επιτρέψω στο παιδί μου να αρχίσει να βγαίνει ραντεβού;

Αργά ή γρήγορα είναι βέβαιο ότι τα παιδιά σας θα αντιμετωπίσουν το ζήτημα του ραντεβού. Ο Φίλιπ λέει: «Εγώ δεν κάνω τίποτα! Τα κορίτσια έρχονται και μου προτείνουν να βγούμε. Τότε σκέφτομαι: “Τι κάνουμε τώρα;” Δεν είναι και εύκολο να πεις όχι επειδή μερικές είναι πολύ όμορφες!»

Το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε ως γονείς είναι να μιλήσετε στο εφηβικής ηλικίας παιδί σας για τα ραντεβού, χρησιμοποιώντας ίσως το Κεφάλαιο 1 του 2ου Τόμου ως βάση για τη συζήτηση. Προσπαθήστε να μάθετε πώς νιώθει το παιδί σας για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει στο σχολείο, ίσως ακόμα και στη Χριστιανική εκκλησία. Μερικές φορές μπορείτε να θίξετε αυτό το θέμα στη διάρκεια μιας ανέμελης συζήτησης, όπως “όταν κάθεστε στο σπίτι σας και όταν περπατάτε στο δρόμο”. (Δευτερονόμιο 6:6, 7) Υπό οποιεσδήποτε συνθήκες και αν γίνει αυτή η συζήτηση, να θυμάστε ότι πρέπει να είστε “γρήγοροι στο να ακούτε, αργοί στο να μιλάτε”.​—Ιακώβου 1:19.

Αν ο γιος σας ή η κόρη σας πει ότι ενδιαφέρεται για κάποιο άτομο του αντίθετου φύλου, μην πανικοβληθείτε. «Όταν ο πατέρας μου έμαθε ότι έβγαινα με ένα αγόρι, έγινε έξαλλος!» λέει μια έφηβη. «Προσπάθησε να με τρομάξει κάνοντάς μου όλες εκείνες τις ερωτήσεις για το αν ήμουν έτοιμη για γάμο​—πράγμα που,  όταν είσαι νεαρός, μπορεί να σε κάνει να θέλεις να παρατείνεις τη σχέση για να αποδείξεις ότι οι γονείς σου έχουν άδικο!»

Αν το παιδί σας ξέρει ότι το ραντεβού είναι απαγορευμένο θέμα συζήτησης στο σπίτι σας, μπορεί να συμβεί κάτι τραγικό​—μπορεί να κρατήσει τη σχέση μυστική και να βγαίνει ραντεβού κρυφά. «Όταν οι γονείς αντιδρούν υπερβολικά», λέει μια κοπέλα, «αυτό απλώς κάνει τα παιδιά να θέλουν ακόμα περισσότερο να κρύψουν τη σχέση. Δεν τη διακόπτουν. Απλώς μαθαίνουν να κρύβονται».

Θα πετύχετε πολύ καλύτερα αποτελέσματα κάνοντας ειλικρινείς συζητήσεις. Η 20χρονη Μπρίτανι λέει: «Οι γονείς μου μιλούσαν ανέκαθεν μαζί μου πολύ ανοιχτά σχετικά με τα ραντεβού. Το θεωρούν σημαντικό να ξέρουν για ποιον ενδιαφέρομαι, και πιστεύω πως είναι καλό αυτό. Ο μπαμπάς μου μιλάει με το συγκεκριμένο άτομο. Αν οι γονείς μου έχουν κάποιους ενδοιασμούς, μου το λένε. Συνήθως αποφασίζω ότι δεν ενδιαφέρομαι προτού καν τεθεί θέμα ραντεβού».

Αφού όμως διαβάσετε το 2Κεφάλαιο 2 στο 2ο Τόμο, ίσως αναρωτηθείτε: “Υπάρχει περίπτωση να βγαίνει το παιδί μου ραντεβού πίσω από την πλάτη μου;” Προσέξτε τι λένε κάποιοι νεαροί ως προς το γιατί μερικοί μπαίνουν στον πειρασμό να βγουν ραντεβού κρυφά, και κατόπιν κάντε σκέψεις γύρω από τις συνοδευτικές ερωτήσεις.

«Μερικά παιδιά δεν βρίσκουν στοργική αντιμετώπιση στο σπίτι, και έτσι αποφασίζουν να κάνουν δεσμό για να έχουν κάποιο στήριγμα».​—Γουέντι.

Ως γονέας, πώς μπορείτε να βεβαιωθείτε ότι καλύπτονται επαρκώς οι συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών σας; Μπορείτε να κάνετε κάποιες βελτιώσεις σε αυτόν τον τομέα; Αν ναι, ποιες;

«Όταν ήμουν 14 χρονών, κάποιος συμμαθητής μου μού ζήτησε να τα φτιάξουμε. Εγώ δέχτηκα. Πίστευα ότι θα ήταν ωραίο να με αγκαλιάζει ένα αγόρι».​—Νταϊάν.

Αν η Νταϊάν ήταν κόρη σας, πώς θα χειριζόσασταν αυτό το ζήτημα;

 «Τα κινητά τηλέφωνα διευκολύνουν τα κρυφά ραντεβού. Οι γονείς δεν έχουν ιδέα για το τι συμβαίνει!»​—Ανέτ.

Ποιες προφυλάξεις μπορείτε να πάρετε σχετικά με το πώς χρησιμοποιούν τα παιδιά σας το κινητό;

«Τα κρυφά ραντεβού είναι πολύ πιο εύκολα όταν οι γονείς δεν είναι αρκετά άγρυπνοι όσον αφορά το τι κάνουν τα παιδιά τους και με ποιους είναι».​—Τόμας.

Υπάρχουν άραγε τρόποι με τους οποίους μπορείτε να παίζετε πιο ενεργό ρόλο στη ζωή του παιδιού σας, παραχωρώντας του συγχρόνως κάποιες κατάλληλες ελευθερίες;

«Συχνά οι γονείς απουσιάζουν από το σπίτι όταν τα παιδιά τους είναι εκεί. Ή δείχνουν υπερβολική εμπιστοσύνη όταν πρόκειται να αφήσουν τα παιδιά τους να πάνε κάπου μαζί με άλλους».​—Νίκολας.

Σκεφτείτε ποιος είναι ο πιο στενός φίλος του παιδιού σας. Ξέρετε πραγματικά τι κάνουν όταν είναι μαζί;

«Τα παιδιά μπορεί να αρχίσουν να βγαίνουν ραντεβού κρυφά όταν οι γονείς είναι υπερβολικά αυστηροί».​—Πολ.

Χωρίς να συμβιβάζετε τους νόμους και τις αρχές της Γραφής, τι μπορείτε να κάνετε ώστε “η λογικότητά σας να γίνεται γνωστή”;​—Φιλιππησίους 4:5.

«Στα πρώτα χρόνια της εφηβείας μου, είχα χαμηλή αυτοεκτίμηση και λαχταρούσα την προσοχή των άλλων. Άρχισα να ανταλλάσσω ηλεκτρονικά μηνύματα με κάποιο αγόρι από μια γειτονική εκκλησία και το ερωτεύτηκα. Με έκανε να νιώθω ξεχωριστή».​—Λίντα.

Μπορείτε να σκεφτείτε μερικούς καλύτερους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαν να ικανοποιηθούν οι ανάγκες της Λίντα στο σπίτι;

Σας προτείνουμε να χρησιμοποιήσετε το Κεφάλαιο 2 του 2ου Τόμου καθώς και αυτό το τμήμα του Παραρτήματος ως βάση για συζήτηση με το γιο ή την κόρη σας. Το καλύτερο αντίδοτο για τη μυστικότητα είναι η εγκάρδια και ειλικρινής επικοινωνία.​—Παροιμίες 20:5.

ΒΛΕΠΕ 2ο ΤΟΜΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΑ 1-3

  ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ

Πώς πρέπει να αντιδράσω αν το παιδί μου μιλάει για αυτοκτονία;

Σε μερικά μέρη του κόσμου, η αυτοκτονία νεαρών ατόμων είναι ανησυχητικά συνηθισμένο φαινόμενο. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, η αυτοκτονία είναι η τρίτη από τις κυριότερες αιτίες θανάτου νέων μεταξύ 15 και 25 ετών, ενώ τις περασμένες δύο δεκαετίες, το ποσοστό αυτοκτονιών στις ηλικίες μεταξύ 10 και 14 ετών έχει διπλασιαστεί. Οι νεαροί που κινδυνεύουν περισσότερο είναι αυτοί που πάσχουν από κάποια ψυχική διαταραχή, όσοι έχουν οικογενειακό ιστορικό αυτοκτονιών, καθώς και όσοι έχουν κάνει απόπειρα αυτοκτονίας στο παρελθόν. Μερικά από τα προειδοποιητικά σημάδια που δείχνουν ότι κάποιο νεαρό άτομο ίσως σκέφτεται να τερματίσει τη ζωή του είναι τα ακόλουθα:

● Απομόνωση από την οικογένεια και τους φίλους

● Αλλαγή στις συνήθειες διατροφής και ύπνου

● Απώλεια ενδιαφέροντος για άλλοτε αγαπημένες δραστηριότητες

● Σημαντική αλλαγή στην προσωπικότητα

● Χρήση ναρκωτικών ή κατάχρηση αλκοόλ

● Ξαφνική τάση να μοιράζει αγαπημένα του αντικείμενα

● Συζητήσεις για το θάνατο ή εμμονή με σχετικά θέματα

Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που μπορεί να κάνει κάποιος γονέας είναι να αγνοήσει τέτοιου είδους προειδοποιητικά  σημάδια. Να παίρνετε όλες τις απειλές στα σοβαρά. Μη βιαστείτε να συμπεράνετε ότι το παιδί σας περνάει απλώς μια φάση.

Επίσης, μην ντραπείτε να ζητήσετε βοήθεια για το γιο ή την κόρη σας αν υποφέρει από σοβαρή κατάθλιψη ή από κάποια άλλη ψυχική διαταραχή. Και αν έχετε την υποψία πως το παιδί σας σκέφτεται να βάλει τέλος στη ζωή του, ρωτήστε το. Η αντίληψη ότι το να μιλήσει κανείς για την αυτοκτονία παρακινεί τον έφηβο να προχωρήσει σε αυτό το βήμα είναι εσφαλμένη. Πολλοί νεαροί νιώθουν ανακούφιση αν οι γονείς τους ανακινήσουν το ζήτημα. Αν, λοιπόν, το παιδί σας παραδεχτεί ότι σκέφτεται την αυτοκτονία, μάθετε αν έχει καταστρώσει συγκεκριμένο σχέδιο, και αν ναι, πόσο λεπτομερές είναι αυτό. Όσο πιο λεπτομερές είναι το σχέδιο, τόσο πιο επείγον είναι να επέμβετε.

Μη συμπεραίνετε ότι η κατάθλιψη θα περάσει από μόνη της. Ακόμα και αν φαίνεται ότι πέρασε, μη νομίζετε ότι το πρόβλημα έχει λυθεί. Απεναντίας, αυτό μπορεί να είναι το πιο επικίνδυνο σημείο. Γιατί; Επειδή στη φάση που ο έφηβος είναι βυθισμένος στη βαριά κατάθλιψη μπορεί να μην έχει το κουράγιο να κάνει πράξη τις σκέψεις του περί αυτοκτονίας. Όταν όμως περάσει αυτή η φάση και ανακτήσει τις δυνάμεις του, ίσως βρει το σθένος να υλοποιήσει τα σχέδιά του.

Είναι όντως τραγικό το ότι μερικοί νεαροί σκέφτονται να βάλουν τέλος στη ζωή τους εξαιτίας της απόγνωσης. Δίνοντας προσοχή στα σημάδια και ενεργώντας ανάλογα, οι γονείς και άλλοι στοργικοί ενήλικοι μπορούν “να μιλούν παρηγορητικά στις καταθλιμμένες ψυχές” και να αποδεικνύονται καταφύγιο για τα νεαρά άτομα.​—1 Θεσσαλονικείς 5:14.

ΒΛΕΠΕ 1ο ΤΟΜΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΑ 13 ΚΑΙ 14, ΚΑΙ 2ο ΤΟΜΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 26

Πρέπει να κρύβω τη θλίψη μου από τα παιδιά μου;

Η απώλεια του συντρόφου σας είναι οδυνηρή εμπειρία. Τη βιώνετε δε σε μια περίοδο που το εφηβικής ηλικίας παιδί σας χρειάζεται τη βοήθειά σας. Πώς μπορείτε να το βοηθήσετε να αντιμετωπίσει τη θλίψη του, χωρίς παράλληλα να παραβλέπετε τη δική σας; Δοκιμάστε τα ακόλουθα:

 ● Αντισταθείτε στην παρόρμηση να κρύψετε τα αισθήματά σας. Το παιδί σας έχει πάρει πολλά από τα πολυτιμότερα μαθήματα στη ζωή του παρατηρώντας εσάς. Με τον ίδιο τρόπο θα μάθει και πώς να αντιμετωπίζει τη θλίψη του. Γι’ αυτό, μη νιώθετε ότι πρέπει να είστε δυνατοί για χάρη του παιδιού κρύβοντας από εκείνο όλη σας τη θλίψη. Αυτό ίσως το διδάξει απλώς να κάνει το ίδιο. Αντιθέτως, όταν εκφράζετε το συναισθηματικό σας πόνο, το παιδί μαθαίνει ότι συνήθως είναι καλύτερα να εκφράζουμε τα αισθήματά μας παρά να τα καταπνίγουμε, και ότι είναι φυσιολογικό να νιώθει θλίψη, απόγνωση, ακόμα και θυμό.

● Παρακινήστε το παιδί σας να μιλήσει. Χωρίς να το πιέσετε, παρακινήστε το να εκφράσει αυτό που έχει στην καρδιά του. Αν διστάζει, θα μπορούσατε να συζητήσετε μαζί του το Κεφάλαιο 16 αυτού του τόμου. Επίσης, να του μιλάτε για τις πολλές ευχάριστες αναμνήσεις που έχετε από τον εκλιπόντα σύντροφό σας. Μην του κρύβετε πόσο δυσκολεύεστε να αντέξετε την απώλεια. Ακούγοντάς σας να εκφράζετε τα αισθήματά σας, θα μάθει και αυτό να κάνει το ίδιο.

● Αναγνωρίστε τους περιορισμούς σας. Εύλογα, θέλετε να αποτελείτε γερό στήριγμα για το παιδί σας σε αυτή τη δύσκολη περίοδο. Αλλά μην ξεχνάτε ότι και εσείς έχετε επηρεαστεί σοβαρότατα από την απώλεια του αγαπημένου σας συντρόφου. Επομένως, οι συναισθηματικές, οι διανοητικές και οι σωματικές σας αντοχές μπορεί να είναι λιγοστές για κάποιο διάστημα. (Παροιμίες 24:10) Άρα, ίσως χρειάζεται να ζητήσετε βοήθεια και υποστήριξη από άλλους ενήλικους συγγενείς και ώριμους φίλους. Το να ζητάτε βοήθεια είναι ένδειξη ωριμότητας. Το εδάφιο Παροιμίες 11:2 λέει: «Η σοφία είναι με τους μετριόφρονες».

Την καλύτερη δυνατή υποστήριξη μπορείτε να τη λάβετε από τον ίδιο τον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος υπόσχεται στους λάτρεις του: «Εγώ, ο Ιεχωβά ο Θεός σου, πιάνω σφιχτά το δεξί σου χέρι, και σου λέω: “Μη φοβάσαι. Εγώ θα σε βοηθήσω”».​—Ησαΐας 41:13.

ΒΛΕΠΕ 1ο ΤΟΜΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16

 Πώς να βοηθήσω την κόρη μου να έχει ισορροπημένη άποψη για τις δίαιτες;

Αν η κόρη σας έχει πέσει θύμα κάποιας διατροφικής διαταραχής, τι μπορείτε να κάνετε; * Κατ’ αρχάς, προσπαθήστε να κατανοήσετε γιατί έχει καταφύγει σε αυτή τη συμπεριφορά.

Έχει παρατηρηθεί ότι πολλά άτομα που πάσχουν από διαταραχές της διατροφής έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και είναι εκ φύσεως τελειομανή, θέτοντας παράλογα υψηλές προσδοκίες για τον εαυτό τους. Βεβαιωθείτε ότι δεν συμβάλλετε εσείς σε μια τέτοια νοοτροπία. Αναπτερώστε το ηθικό της κόρης σας.​—1 Θεσσαλονικείς 5:11.

Επίσης, ρίξτε μια προσεκτική ματιά στη δική σας στάση απέναντι στο φαγητό και στο βάρος. Μήπως άθελά σας έχετε δώσει υπερβολική έμφαση σε αυτά τα ζητήματα είτε με λόγια είτε με το παράδειγμά σας; Να θυμάστε ότι τα νεαρά άτομα νοιάζονται υπερβολικά για την εμφάνισή τους. Ακόμα και τα πειράγματα για τα παιδικά «παχάκια» ή για την απότομη ανάπτυξη που φυσιολογικά παρατηρείται στην εφηβεία μπορούν να κάνουν ένα ευαίσθητο παιδί να πιστέψει ότι υπάρχει πρόβλημα.

Αφού σκεφτείτε το ζήτημα διεξοδικά και με προσευχή, επιδιώξτε μια εγκάρδια συζήτηση με την κόρη σας. Δοκιμάστε τις ακόλουθες υποδείξεις:

● Σκεφτείτε προσεκτικά τι θα πείτε και πότε θα το πείτε.

● Εκφράστε ξεκάθαρα την ανησυχία σας και την επιθυμία σας να βοηθήσετε.

● Μην εκπλαγείτε αν η πρώτη αντίδραση είναι αμυντική.

● Ακούστε με υπομονή.

Πάνω από όλα, υποστηρίξτε ενεργά την προσπάθεια που θα κάνει η κόρη σας για να γίνει καλά. Κάντε την ανάρρωση οικογενειακή υπόθεση!

ΒΛΕΠΕ 1ο ΤΟΜΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10, ΚΑΙ 2ο ΤΟΜΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7

   ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Πώς να συνεχίσω να διδάσκω στα παιδιά μου πνευματικές αξίες καθώς μπαίνουν στην εφηβεία;

Η Γραφή λέει ότι ο Τιμόθεος έλαβε πνευματική εκπαίδευση «από τη βρεφική ηλικία», και εσείς ως γονέας έχετε προφανώς παράσχει τέτοια εκπαίδευση στα παιδιά σας. (2 Τιμόθεο 3:15) Όταν όμως αυτά μπουν στην εφηβεία, ίσως χρειαστεί να προσαρμόσετε τις εκπαιδευτικές σας μεθόδους στις νέες περιστάσεις. Καθώς τα παιδιά σας μεγαλώνουν, αρχίζουν να αντιλαμβάνονται περίπλοκες, αφηρημένες έννοιες που δεν μπορούσαν να κατανοήσουν πλήρως όταν ήταν μικρότερα. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, χρειάζεται να επικαλείστε “τη λογική” τους.​—Ρωμαίους 12:1.

Σε επιστολή του στον Τιμόθεο, ο Παύλος έκανε λόγο για τα πράγματα που ο Τιμόθεος “έμαθε και πείστηκε να πιστεύει”. (2 Τιμόθεο 3:14) Τα παιδιά σας ίσως χρειάζεται τώρα να “πειστούν να πιστεύουν” τις Γραφικές αλήθειες που έμαθαν από τη βρεφική τους ηλικία. Για να αγγίξετε την καρδιά τους, δεν αρκεί να τους λέτε απλώς τι να κάνουν ή τι να πιστεύουν. Χρειάζεται να μάθουν αυτά τα πράγματα μόνα τους. Πώς μπορείτε να τα βοηθήσετε εσείς; Κατ’ αρχήν, δώστε τους άφθονες ευκαιρίες να σκεφτούν και να συζητήσουν ερωτήματα όπως τα ακόλουθα:

● Τι με πείθει ότι υπάρχει Θεός;​—Ρωμαίους 1:20.

● Πώς ξέρω ότι αυτά που με διδάσκουν από τη Γραφή οι γονείς μου είναι η αλήθεια;​—Πράξεις 17:11.

 ● Τι με πείθει ότι οι κανόνες της Γραφής είναι για το καλό μου;​—Ησαΐας 48:17, 18.

● Πώς ξέρω ότι οι προφητείες της Γραφής θα εκπληρωθούν;​—Ιησούς του Ναυή 23:14.

● Τι με πείθει ότι τίποτα σε αυτόν τον κόσμο δεν συγκρίνεται με “την υπερέχουσα αξία της γνώσης του Χριστού Ιησού”;​—Φιλιππησίους 3:8.

● Τι σημαίνει για εμένα η λυτρωτική θυσία του Χριστού;​—2 Κορινθίους 5:14, 15· Γαλάτες 2:20.

Ίσως διστάζετε να ζητήσετε από τα παιδιά σας να σκεφτούν τέτοιες ερωτήσεις φοβούμενοι ότι δεν θα είναι σε θέση να βρουν τις απαντήσεις. Αυτό όμως θα ήταν σαν να διστάζατε να δείτε το δείκτη των καυσίμων στο ταμπλό του αυτοκινήτου φοβούμενοι ότι μπορεί να σας δείξει πως το ρεζερβουάρ είναι άδειο. Αν όντως είναι, καλύτερα να το διαπιστώσετε ενόσω μπορείτε να κάνετε κάτι για αυτό! Αντίστοιχα, τώρα​—ενώ τα παιδιά σας είναι ακόμη στο σπίτι—​είναι ο καιρός να τα βοηθήσετε να ερευνήσουν τις πεποιθήσεις τους και να “πειστούν να πιστεύουν”. *

Να θυμάστε ότι δεν είναι κακό να παρακινήσετε το παιδί σας να αναρωτηθεί: «Γιατί το πιστεύω αυτό;» Η 22χρονη Ντιάν θυμάται ότι ασχολήθηκε με τέτοια ερωτήματα ως έφηβη. Η ίδια λέει: «Δεν ήθελα να έχω ανασφάλεια για τις πεποιθήσεις μου. Καθώς έβρισκα ξεκάθαρες απαντήσεις, συνειδητοποίησα ότι μου άρεσε να είμαι Μάρτυρας του Ιεχωβά! Όποτε με ρωτούσαν γιατί δεν έκανα κάτι, αντί να λέω “Δεν το επιτρέπει η θρησκεία μου” έλεγα “Δεν το βρίσκω σωστό”. Με άλλα λόγια, έκανα την άποψη της Γραφής δική μου άποψη».

Εισήγηση: Για να βοηθήσετε το παιδί σας να χρησιμοποιήσει τη λογική του όσον αφορά τους Γραφικούς κανόνες, αναθέστε του να παίξει το ρόλο του γονέα όταν ανακύψει κάποιο πρόβλημα. Ας υποθέσουμε για παράδειγμα ότι η κόρη σας σάς ζητάει την άδεια να πάει σε ένα πάρτι που εσείς (αλλά πιθανότατα και εκείνη) ξέρετε ότι δεν είναι καλό να πάει. Αντί να  της πείτε ένα ξερό «όχι», μπορείτε να απαντήσετε κάπως έτσι: “Θα ήθελα να βάλεις τον εαυτό σου στη θέση μου. Σκέψου λίγο το πάρτι που θέλεις να πας, κάνε κάποια έρευνα (ίσως με βάση το Κεφάλαιο 37 αυτού του βιβλίου και το Κεφάλαιο 32 του 2ου Τόμου) και ας το συζητήσουμε αύριο. Εγώ θα παίξω το δικό σου ρόλο και θα σου ζητήσω να πάω σε αυτό το πάρτι, και εσύ, στο ρόλο του γονέα, θα μου πεις αν αυτό είναι καλή ιδέα ή όχι”.

ΒΛΕΠΕ 1ο ΤΟΜΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 38, ΚΑΙ 2ο ΤΟΜΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΑ 34-36

Το παιδί μας έχασε το ενδιαφέρον του για τα πνευματικά πράγματα. Τι μπορούμε να κάνουμε;

Κατ’ αρχάς, μη βιαστείτε να συμπεράνετε ότι το παιδί σας έχει απορρίψει την πίστη σας. Σε πολλές περιπτώσεις, τα αίτια είναι βαθύτερα. Ίσως λόγου χάρη το παιδί σας να

● Αντιμετωπίζει πίεση από τους συνομηλίκους του και φοβάται να ξεχωρίζει λόγω της προσκόλλησής του στις Γραφικές αρχές

● Βλέπει άλλους νεαρούς (ακόμη και αδέλφια του) να είναι υποδειγματικοί Χριστιανοί και πιστεύει ότι είναι αδύνατον να τους φτάσει

● Λαχταράει να βρει παρέα αλλά νιώθει μόνο ή εκτός τόπου μεταξύ των ομοπίστων

● Βλέπει άλλους «Χριστιανούς» νεαρούς να κάνουν διπλή ζωή

● Προσπαθεί να διαμορφώσει τη δική του ταυτότητα και ως εκ τούτου νιώθει την υποχρέωση να αμφισβητήσει τα δικά σας ιδεώδη

● Βλέπει συμμαθητές του να κάνουν ένα σωρό άσχημα πράγματα και φαινομενικά να μην υφίστανται τις συνέπειες

● Προσπαθεί να κερδίσει την επιδοκιμασία του μη ομόπιστου γονέα του

Ας σημειωθεί ότι ζητήματα όπως αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τις διδασκαλίες της πίστης  σας. Πρόκειται περισσότερο για περιστάσεις που δυσκολεύουν το παιδί να ακολουθήσει αυτή την πίστη​—τουλάχιστον προς το παρόν. Τι μπορείτε, λοιπόν, να κάνετε για να το ενθαρρύνετε;

Να είστε ευέλικτοι δίχως να συμβιβάζεστε. Προσπαθήστε να διακρίνετε την αιτία της αποθάρρυνσής του και κάντε προσαρμογές ώστε να του εξασφαλίσετε ένα καλύτερο περιβάλλον στο οποίο να μπορεί να προοδεύσει πνευματικά. (Παροιμίες 16:20) Για παράδειγμα, το «Σχέδιο Αντιμετώπισης της Πίεσης των Συνομηλίκων», στις σελίδες 132 και 133 του 2ου Τόμου, μπορεί να δώσει στο παιδί σας αυτοπεποίθηση ώστε να μη φοβάται τόσο να αντιμετωπίσει τους συμμαθητές του. Αν πάλι το παιδί σας νιώθει μοναξιά, ίσως χρειαστεί να το βοηθήσετε έμπρακτα να βρει καλές παρέες.

Βρείτε του κάποιο άτομο που να ασκεί θετική επιρροή. Κάτι που βοηθάει μερικές φορές τους νεαρούς είναι η ενθάρρυνση από έναν ενήλικο εκτός του οικογενειακού κύκλου. Γνωρίζετε κάποιον του οποίου η πνευματικότητα θα μπορούσε να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για το παιδί σας; Θα μπορούσατε να κανονίσετε να κάνει λίγη παρέα με το παιδί. Ο σκοπός δεν είναι να αποποιηθείτε τις ευθύνες σας. Αλλά σκεφτείτε τον Τιμόθεο. Ωφελήθηκε πολύ από το παράδειγμα του αποστόλου Παύλου, και ο ίδιος ο Παύλος ωφελήθηκε πολύ που τον είχε συνεργάτη.​—Φιλιππησίους 2:20, 22.

Εφόσον το εφηβικής ηλικίας παιδί σας ζει στο σπίτι σας, έχετε το δικαίωμα να απαιτείτε από αυτό να ακολουθεί ένα συγκεκριμένο πνευματικό πρόγραμμα. Ο απώτερος στόχος όμως είναι να ενσταλάξετε αγάπη για τον Θεό στην καρδιά του​—ώστε να μην ενεργεί απλώς μηχανικά. Για να βοηθήσετε το παιδί σας να ασπαστεί την αληθινή θρησκεία, γίνετε εσείς παράδειγμα άξιο μίμησης. Να έχετε λογικές προσδοκίες. Βρείτε για το παιδί σας κάποιο άτομο που να ασκεί θετική επιρροή καθώς και εποικοδομητικές παρέες. Ίσως κάποτε να είναι σε θέση να πει όπως και ο ψαλμωδός: «Ο Ιεχωβά είναι ο απόκρημνος βράχος μου και το οχυρό μου, Αυτός που μου προμηθεύει διαφυγή».​—Ψαλμός 18:2.

ΒΛΕΠΕ 1ο ΤΟΜΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 39, ΚΑΙ 2ο ΤΟΜΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΑ 37 ΚΑΙ 38

[Υποσημειώσεις]