Πώς θα πρέπει να επηρεάζει την άποψή μας για αυτό το θέμα η Πηγή της ανθρώπινης ζωής;

Πράξ. 17:28: «Από αυτόν [τον Θεό] έχουμε ζωή και κινούμαστε και υπάρχουμε».

Ψαλμ. 36:9: «Σε εσένα [Ιεχωβά Θεέ] είναι η πηγή της ζωής».

Ρωμ. 14:12: «Ο καθένας μας θα δώσει λογαριασμό για τον εαυτό του στον Θεό».

Θεωρεί ο Ιεχωβά πολύτιμη τη ζωή ενός παιδιού ακόμη και στα πολύ αρχικά στάδια ανάπτυξης μετά τη σύλληψη;

Ψαλμ. 139:13-16: «Με κράτησες [Ιεχωβά] καλυμμένο στην κοιλιά της μητέρας μου. . . . Τα μάτια σου με είδαν όταν ήμουν έμβρυο, και στο βιβλίο σου ήταν καταγραμμένα όλα τα μέρη μου».

Έχει πει ποτέ ρητά ο Θεός ότι είναι υπόλογο το άτομο που προξενεί βλάβη σε ένα αγέννητο παιδί;

Έξοδ. 21:22, 23: «Σε περίπτωση που παλεύουν άντρες και χτυπήσουν μια έγκυο γυναίκα και βγουν τα παιδιά της αλλά δεν συμβεί θανατηφόρο ατύχημα, εξάπαντος θα του επιβληθεί αποζημίωση σύμφωνα με ό,τι απαιτήσει από αυτόν ο ιδιοκτήτης της γυναίκας· και θα τη δώσει μέσω των δικαστών. Αλλά αν συμβεί θανατηφόρο ατύχημα, τότε πρέπει να δώσεις ψυχή αντί ψυχής». (Μερικές μεταφράσεις δίνουν την εντύπωση ότι το βασικό ζήτημα σε αυτόν το νόμο που δόθηκε στον Ισραήλ ήταν το τι θα συνέβαινε στη μητέρα, όχι στο έμβρυο. Το πρωτότυπο εβραϊκό κείμενο, όμως, αναφέρεται σε θανατηφόρο ατύχημα που θα συνέβαινε είτε στη μητέρα είτε στο παιδί.)

 Πόσο σοβαρή είναι η εκούσια αφαίρεση ανθρώπινης ζωής για λόγους που δεν έχουν την έγκριση του Θεού;

Γέν. 9:6: «Όποιος χύσει αίμα ανθρώπου, από άνθρωπο θα χυθεί το αίμα του, γιατί κατά την εικόνα του Θεού έκανε εκείνος τον άνθρωπο».

1 Ιωάν. 3:15: «Κανένας ανθρωποκτόνος δεν έχει αιώνια ζωή που να παραμένει σε αυτόν».

Έξοδ. 20:13: «Δεν πρέπει να διαπράξεις φόνο».

Μήπως δικαιολογείται η έκτρωση αν ο γιατρός αποφανθεί ότι η συνέχιση της εγκυμοσύνης ως το τέλος θα ήταν επιζήμια για την υγεία της μητέρας;

Οι ιατρικές γνωματεύσεις είναι μερικές φορές λανθασμένες. Θα ήταν σωστό να σκοτώσουμε έναν συνάνθρωπό μας επειδή υπάρχει πιθανότητα να βλάψει αυτός κάποιον άλλον; Αν στη διάρκεια του τοκετού πρέπει να γίνει επιλογή μεταξύ της ζωής της μητέρας και της ζωής του παιδιού, επαφίεται στους ενδιαφερομένους να κάνουν αυτή την επιλογή. Ωστόσο, η πρόοδος που έχει επιτευχθεί σε πολλές χώρες όσον αφορά τις ιατρικές διαδικασίες έχει κάνει αυτές τις περιπτώσεις πολύ σπάνιες.

“Αλλά έχω το δικαίωμα να αποφασίζω για θέματα που επηρεάζουν το σώμα μου”.

Θα μπορούσατε να απαντήσετε: “Καταλαβαίνω την άποψή σας. Σήμερα τα δικαιώματά μας καταπατούνται πολύ συχνά. Πολλοί δεν ενδιαφέρονται καθόλου για το τι συμβαίνει στους άλλους. Αλλά η Αγία Γραφή παρέχει κατευθυντήριες γραμμές που μπορούν να μας προστατέψουν. Για να έχουμε, όμως, τα οφέλη από αυτές πρέπει να αναλάβουμε και τις ευθύνες”. Μετά μπορείτε να προσθέσετε: (1) “Πολλοί άντρες έχουν εγκαταλείψει τη μητέρα των παιδιών τους. Αλλά σε ένα σπίτι όπου και οι δύο σύζυγοι ζουν σύμφωνα με τους κανόνες της Αγίας Γραφής, ο σύζυγος αγαπάει πραγματικά τη γυναίκα του και τα παιδιά του και προμηθεύει για αυτούς μένοντας πιστά κοντά τους. (1 Τιμ. 5:8· Εφεσ. 5:28-31)” (2) “Αν θέλουμε να εισπράττουμε τέτοια αγάπη και σεβασμό, πρέπει και εμείς να  εφαρμόζουμε τους Γραφικούς κανόνες στη στάση που διακρατούμε απέναντι στα μέλη της οικογένειάς μας. Πώς λέει η Αγία Γραφή να θεωρούμε τα παιδιά που φέρνουμε στη ζωή; (Ψαλμ. 127:3· αντιπαράβαλε Ησαΐας 49:15.)”