Διστάζουν να βαφτιστούν όσοι πιστεύουν πραγματικά στο Λόγο του Θεού;

Ματθ. 28:19, 20: «Πηγαίνετε, λοιπόν, και κάντε μαθητές από όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους στο όνομα του Πατέρα και του Γιου και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα σας έχω παραγγείλει».

Πράξ. 2:41: «Εκείνοι που ασπάστηκαν εγκάρδια τα λόγια του βαφτίστηκαν».

Πράξ. 8:12: «Όταν πίστεψαν τον Φίλιππο, ο οποίος διακήρυττε τα καλά νέα της βασιλείας του Θεού και του ονόματος του Ιησού Χριστού, άρχισαν να βαφτίζονται, άντρες και γυναίκες».

Πράξ. 8:36-38: «Καθώς, λοιπόν, προχωρούσαν στο δρόμο, έφτασαν σε ένα μέρος με νερό, και ο [Αιθίοπας] ευνούχος είπε: “Δες! Νερό! Τι με εμποδίζει να βαφτιστώ;” Τότε διέταξε να σταματήσει το άρμα, και κατέβηκαν και οι δύο στο νερό, και ο Φίλιππος . . . τον βάφτισε».

Χριστιανικό βάφτισμα στο νερό​—με ραντισμό ή με πλήρη βύθιση;

Μάρκ. 1:9, 10: «Ο Ιησούς . . . βαφτίστηκε στον Ιορδάνη [Ποταμό] από τον Ιωάννη. Και αμέσως, καθώς ανέβαινε από το νερό, είδε τους ουρανούς να χωρίζονται».

Πράξ. 8:38: «Κατέβηκαν και οι δύο στο νερό, και ο Φίλιππος και ο ευνούχος· και τον βάφτισε».

 Έκαναν νηπιοβαπτισμό οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα;

Ματθ. 28:19: «Πηγαίνετε, λοιπόν, και κάντε μαθητές . . . βαφτίζοντάς τους».

Πράξ. 8:12: «Όταν πίστεψαν τον Φίλιππο . . . άρχισαν να βαφτίζονται, άντρες και γυναίκες».

Παρ’ όλα αυτά, αργότερα, ο Ωριγένης (185-254 Κ.Χ.) έγραψε: «Είναι συνήθεια να βαφτίζει η εκκλησία ακόμη και νήπια». (Ομιλία 8 στο Λευιτικό) Η συνήθεια αυτή επικυρώθηκε από μια Σύνοδο της Καρχηδόνας (περ. 252 Κ.Χ.).

Το βιβλίο Δογματική της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας παραδέχεται: “Η Γραφή δεν λέει τίποτα άμεσα για το νηπιοβαπτισμό. . . . Η πρώτη ασφαλής μαρτυρία περί του νηπιοβαπτισμού είναι η μαρτυρία του Ειρηναίου [2ος αι.]”.​—Χρήστου Ανδρούτσου, (Αθήνα, 1907), σ. 325.

Ο θρησκευτικός ιστορικός Αύγουστος Νέανδρος έγραψε: «Η πίστη και το βάφτισμα ήταν πάντα συνδεδεμένα μεταξύ τους· και έτσι είναι πάρα πολύ πιθανό . . . ότι ο νηπιοβαπτισμός ήταν άγνωστος εκείνη την περίοδο [τον πρώτο αιώνα]. . . . Το γεγονός ότι ο νηπιοβαπτισμός αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά ως αποστολική παράδοση στη διάρκεια του τρίτου αιώνα είναι περισσότερο απόδειξη εναντίον παρά υπέρ της παραδοχής της αποστολικής προέλευσής του».​—Ιστορία της Ίδρυσης και της Καθοδήγησης της Χριστιανικής Εκκλησίας από τους Αποστόλους (Geschichte der Pflanzung und Leitung der christlichen Kirche durch die Apostel), Τόμ. 1, σ. 213.

Συγχωρούνται οι αμαρτίες με το Χριστιανικό βάφτισμα στο νερό;

1 Ιωάν. 1:7: «Αν περπατάμε στο φως όπως αυτός είναι στο φως, . . . το αίμα του Ιησού, του Γιου του, μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία». (Συνεπώς, όχι το νερό του βαφτίσματος, αλλά το αίμα του Ιησού είναι αυτό που μας καθαρίζει από την αμαρτία.)

Ματθ. 3:11: «Εγώ [ο Ιωάννης ο Βαφτιστής] . . . σας βαφτίζω με νερό λόγω της μετάνοιάς σας· αλλά εκείνος που έρχεται πίσω από εμένα [ο Ιησούς Χριστός] είναι ισχυρότερός μου, του οποίου εγώ δεν είμαι άξιος να βγάλω τα σανδάλια». (Τα εδάφια 5, 6, καθώς και το εδάφιο Πράξεις 13:24, δείχνουν ότι αυτό  που έκανε ο Ιωάννης δεν ήταν για όλους τους ανθρώπους αλλά για τους Ιουδαίους. Γιατί; Εξαιτίας των αμαρτημάτων που είχαν διαπράξει οι Ιουδαίοι εναντίον της διαθήκης του Νόμου και για να τους ετοιμάσει για τον Χριστό.)

Πράξ. 2:38: «Μετανοήστε, και ας βαφτιστεί ο καθένας σας στο όνομα του Ιησού Χριστού για συγχώρηση των αμαρτιών σας». (Μήπως το βάφτισμα ήταν αυτό που τους προμήθευε τη συγχώρηση; Σκεφτείτε: Αυτά τα λόγια ειπώθηκαν σε Ιουδαίους, οι οποίοι έφεραν μέρος της ευθύνης για το θάνατο του Χριστού. [Βλέπε εδάφια 22, 23.] Το βάφτισμά τους θα αποδείκνυε κάτι. Τι; Ότι τώρα έθεταν πίστη στον Ιησού ως τον Μεσσία, τον Χριστό. Μόνο αν το έκαναν αυτό θα μπορούσαν να συγχωρηθούν οι αμαρτίες τους. [Πράξ. 4:12· 5:30, 31])

Πράξ. 22:16: «Σήκω, βαφτίσου και καθαρίσου από τις αμαρτίες σου επικαλούμενος το όνομά του». (Επίσης Πράξεις 10:43)

Ποιοι βαφτίζονται με άγιο πνεύμα;

1 Κορ. 1:2· 12:13, 27: «Προς εσάς που έχετε αγιαστεί σε ενότητα με τον Χριστό Ιησού, τους καλεσμένους για να είστε άγιοι . . . Διότι αληθινά μέσω ενός πνεύματος εμείς βαφτιστήκαμε όλοι σε ένα σώμα, είτε Ιουδαίοι είτε Έλληνες, είτε δούλοι είτε ελεύθεροι, και σε όλους μας δόθηκε και ήπιαμε ένα πνεύμα. Εσείς, λοιπόν, είστε σώμα του Χριστού». (Όπως δείχνουν τα εδάφια Δανιήλ 7:13, 14, 27, αυτοί οι «άγιοι» συμμετέχουν στη Βασιλεία μαζί με τον Γιο του ανθρώπου, τον Ιησού Χριστό.)

Ιωάν. 3:5: «Αν κάποιος δεν γεννηθεί από νερό και πνεύμα, δεν μπορεί να μπει στη βασιλεία του Θεού». (Ένα άτομο “γεννιέται από το πνεύμα” όταν βαφτίζεται με αυτό το πνεύμα. Το εδάφιο Λουκάς 12:32 δείχνει ότι μόνο ένα «μικρό ποίμνιο» έχει αυτό το προνόμιο. Βλέπε επίσης Αποκάλυψη 14:1-3.)

Έχουν όλοι αυτοί που βαφτίζονται με το άγιο πνεύμα το χάρισμα να μιλούν γλώσσες ή να κάνουν θαυματουργικές θεραπείες;

1 Κορ. 12:13, 29, 30: «Διότι αληθινά μέσω ενός πνεύματος εμείς βαφτιστήκαμε όλοι σε ένα σώμα . . . Μήπως όλοι είναι απόστολοι; . . . Μήπως όλοι εκτελούν δυναμικά έργα; Μήπως όλοι έχουν χαρίσματα θεραπειών; Μήπως όλοι μιλούν σε γλώσσες;»

Βλέπε επίσης «Θαυματουργικές Θεραπείες» και «Γλωσσολαλιά».

 “Βάφτισμα για τους νεκρούς”​—τι σημαίνει;

1 Κορ. 15:29, ΚΔΤΚ: «Αλλοιώς, τι θα κάνουν εκείνοι που βαπτίζονται διά τους νεκρούς; Εάν οι νεκροί δεν ανασταίνωνται καθόλου, διατί λοιπόν βαπτίζονται διά τους νεκρούς;»

Η πρόθεση ὑπέρ του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου, η οποία αποδίδεται εδώ «διά», σημαίνει επίσης «υπεράνω», «χάριν», «αντί τινός», «προς τον σκοπόν τού να», κτλ. (Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης, των Λίντελ και Σκοτ, Τόμ. 4, σ. 432) Ποια είναι η σημασία της σε αυτό το εδάφιο; Συνιστούσε μήπως ο Παύλος να βαφτίζονται ζωντανά άτομα για χάρη εκείνων που έχουν πεθάνει αβάφτιστοι;

Τα μόνα άλλα εδάφια που μνημονεύουν απευθείας το θάνατο σε σχέση με το βάφτισμα αναφέρονται σε βάφτισμα που υφίσταται προσωπικά το ίδιο το άτομο, όχι σε βάφτισμα για χάρη κάποιου άλλου ο οποίος είναι νεκρός

Ρωμ. 6:3: «Μήπως δεν ξέρετε ότι όλοι εμείς, που βαφτιστήκαμε στον Χριστό Ιησού, βαφτιστήκαμε στο θάνατό του;» (Επίσης Μάρκος 10:38, 39)

Κολ. 2:12: «Γιατί [εσείς, τα ζωντανά μέλη της εκκλησίας των Κολοσσών] θαφτήκατε μαζί του στο βάφτισμά του, και λόγω της σχέσης με αυτόν εγερθήκατε επίσης μαζί μέσω της πίστης σας στην ενέργεια του Θεού, ο οποίος τον ήγειρε από τους νεκρούς».

Η απόδοση στη «Μετάφραση Νέου Κόσμου» είναι γραμματικά σωστή και συμφωνεί με τα άλλα αυτά Γραφικά εδάφια

1 Κορ. 15:29: «Διαφορετικά, τι θα κάνουν αυτοί που βαφτίζονται με σκοπό να γίνουν νεκροί; Αν οι νεκροί δεν θα εγερθούν καθόλου, γιατί και βαφτίζονται αυτοί με σκοπό να γίνουν νεκροί;» (Συνεπώς, τα άτομα αυτά βαφτίζονται, ή βυθίζονται, σε μια πορεία ζωής που θα οδηγήσει σε θάνατο ακεραιότητας όπως αυτόν του Χριστού και μετά σε ανάσταση σε πνευματική ζωή όπως ήταν η ανάσταση εκείνου.)

Ποιο είναι το αποτέλεσμα του βαφτίσματος με φωτιά;

Λουκ. 3:16, 17: «Εκείνος [ο Ιησούς Χριστός] θα σας βαφτίσει με . . . φωτιά. Το φτυάρι του για το λίχνισμα είναι στο χέρι του για να καθαρίσει το αλώνι του εντελώς . . . το άχυρο θα το  κατακάψει με φωτιά η οποία δεν μπορεί να σβηστεί». (Η καταστροφή αυτή θα ήταν παντοτινή.)

Ματθ. 13:49, 50: «Έτσι θα είναι στην τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων: Οι άγγελοι θα βγουν και θα ξεχωρίσουν τους πονηρούς ανάμεσα από τους δικαίους και θα τους ρίξουν στο πύρινο καμίνι».

Λουκ. 17:29, 30: «Την ημέρα που βγήκε ο Λωτ από τα Σόδομα, έβρεξε φωτιά και θειάφι από τον ουρανό και τους κατέστρεψε όλους. Το ίδιο θα είναι την ημέρα που θα αποκαλυφτεί ο Γιος του ανθρώπου».

Αυτό το βάφτισμα δεν είναι το ίδιο με το βάφτισμα με άγιο πνεύμα, το οποίο ήταν για τους μαθητές

Πράξ. 1:5: «Ο Ιωάννης μεν βάφτισε με νερό, αλλά εσείς [οι πιστοί απόστολοι του Ιησού] θα βαφτιστείτε σε άγιο πνεύμα πριν περάσουν πολλές ημέρες».

Πράξ. 2:2-4: «Ξαφνικά ακούστηκε από τον ουρανό ένας θόρυβος σαν το θόρυβο ορμητικού, δυνατού αέρα, και γέμισε όλο το σπίτι στο οποίο κάθονταν. Και γλώσσες που έμοιαζαν πύρινες έγιναν ορατές σε αυτούς και διαμοιράστηκαν, και κάθησε πάνω [αλλά δεν κάλυψε ούτε βύθισε] στον καθένα τους μία, και γέμισαν όλοι άγιο πνεύμα και άρχισαν να μιλούν διάφορες γλώσσες, όπως το πνεύμα τούς αξίωνε να λένε».