Ποια στοιχεία προσδιορίζουν την ταυτότητα της Βαβυλώνας της Μεγάλης, που αναφέρεται στην Αποκάλυψη;

Δεν θα μπορούσε να είναι η αρχαία πόλη της Βαβυλώνας. Η Αποκάλυψη γράφτηκε στο τέλος του πρώτου αιώνα Κ.Χ. και περιγράφει γεγονότα που θα συνέβαιναν στις ημέρες μας. Η Μεγάλη Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια (Εκδόσεις Σ. Δημητρακόπουλου, 1978, Τόμ. 4, σ. 349) λέει: «Η πόλις [η Βαβυλώνα] κατελήφθη υπό των Περσών επί Κύρου του Μεγάλου (539 π.Χ.). Αργότερον, ο Μέγας Αλέξανδρος προσεπάθησε να καταστήση την Βαβυλώνα πρωτεύουσαν της ανατολικής αυτοκρατορίας, μετά όμως τον θάνατόν του η πόλις έχασε βαθμηδόν την σημασίαν της». Σήμερα, η πόλη είναι μόνο ακατοίκητα ερείπια.

Στη συμβολική γλώσσα της Αποκάλυψης, η Βαβυλώνα η Μεγάλη αναφέρεται ως «μεγάλη πόλη», ως «βασιλεία» που εξουσιάζει  άλλους βασιλιάδες. (Αποκ. 17:18) Όπως σε μια πόλη, έτσι και σε αυτήν θα υπήρχαν πολλές οργανώσεις, και όπως μια βασιλεία που περιλαμβάνει και άλλους βασιλιάδες στην επικράτειά της, έτσι και αυτή θα είχε διεθνή χαρακτήρα. Περιγράφεται να έχει σχέσεις με πολιτικούς ηγέτες και να συμβάλλει πολύ στον πλουτισμό των εμπόρων, ενώ η ίδια είναι ένα τρίτο στοιχείο που «έγινε κατοικία δαιμόνων» και διώκτης «προφητών και αγίων».​—Αποκ. 18:2, 9-17, 24.

Η αρχαία Βαβυλώνα φημιζόταν ιδιαίτερα για τη θρησκεία και την προκλητικότητά της απέναντι στον Ιεχωβά

Γέν. 10:8-10: “Ο Νεβρώδ . . . παρουσιάστηκε ως κραταιός κυνηγός εναντίον του Ιεχωβά. . . . Και αρχή του βασιλείου του έγινε η Βαβέλ [γνωστή αργότερα ως Βαβυλώνα]”.

Δαν. 5:22, 23: «Εσύ δε [Βαλτάσαρ, βασιλιά της Βαβυλώνας] . . . εναντίον του Κυρίου των ουρανών εξύψωσες τον εαυτό σου, . . . και . . . αίνεσες θεούς που δεν είναι παρά ασημένιοι και χρυσοί, χάλκινοι, σιδερένιοι, ξύλινοι και πέτρινοι, που δεν βλέπουν τίποτα ούτε ακούν τίποτα ούτε γνωρίζουν τίποτα· αλλά τον Θεό, στο χέρι του οποίου είναι η πνοή σου και στον οποίο ανήκουν όλες οι οδοί σου, δεν τον δόξασες».

Μια αρχαία σφηνοειδής επιγραφή λέει: «Συνολικώς υπάρχουν στη Βαβυλώνα 53 ναοί των μεγάλων Θεών, 55 παρεκκλήσια του Μαρδούκ, 300 παρεκκλήσια για τις γήινες θεότητες, 600 για τις ουράνιες θεότητες, 180 βωμοί της Θεάς Ιστάρ, 180 για τους Θεούς Νεργάλ και Αδάδ και 12 άλλοι βωμοί για διαφόρους Θεούς».​—Παραπομπή από το βιβλίο Η Βίβλος ως Ιστορία Λαών και Πολιτισμών (Εκδόσεις Ιστορική Βιβλιοθήκη, Αθήνα, 1968), Β. Κέλερ, σ. 409.

Η Μεγάλη Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια σχολιάζει: «Ο σουμερικός πολιτισμός [που ήταν τμήμα της Βαβυλωνίας] εκυριαρχείτο υπό του ιερατείου. Επικεφαλής του κράτους ήτο ο λουγγάλ (κατά κυριολεξίαν “μέγας ανήρ”), εκπρόσωπος των θεών».​—(1978), Τόμ. 4, σ. 350.

Λογικά, λοιπόν, η Βαβυλώνα η Μεγάλη όπως αναφέρεται στην Αποκάλυψη έχει θρησκευτικό χαρακτήρα. Εφόσον είναι σαν πόλη και σαν αυτοκρατορία, δεν περιορίζεται σε μία μόνο θρησκευτική ομάδα, αλλά περιλαμβάνει όλες τις θρησκείες που εναντιώνονται στον Ιεχωβά, τον αληθινό Θεό.

 Αρχαίες βαβυλωνιακές θρησκευτικές αντιλήψεις και συνήθειες βρίσκονται στις θρησκείες όλου του κόσμου

«Η Αίγυπτος, η Περσία και η Ελλάδα δέχτηκαν επιρροές από τη βαβυλωνιακή θρησκεία . . . Οι ισχυρές προσμείξεις σημιτικών στοιχείων τόσο στην αρχέγονη ελληνική μυθολογία όσο και στις ελληνικές μορφές λατρείας είναι τώρα τόσο γενικά αποδεκτές από τους μελετητές ώστε δεν χρειάζονται περαιτέρω σχόλια. Κατά ένα μεγάλο ποσοστό, αυτά τα σημιτικά στοιχεία είναι κυρίως βαβυλωνιακά».​—Η Θρησκεία της Βαβυλωνίας και της Ασσυρίας ([The Religion of Babylonia and Assyria] Βοστώνη, 1898), Μ. Τζάστροου, σ. 699, 700.

Οι θεοί τους: Υπήρχαν τριάδες θεών, και ανάμεσα στις θεότητές τους υπήρχαν αυτές που αντιπροσώπευαν διάφορες φυσικές δυνάμεις και αυτές που ασκούσαν ιδιαίτερη επιρροή σε μερικές δραστηριότητες των ανθρώπων. (Βαβυλωνιακή και Ασσυριακή Θρησκεία [Babylonian and Assyrian Religion], Νόρμαν, Οκλαχόμα, 1963, Σ. Χ. Χουκ, σ. 14-40) «Η Πλατωνική τριάδα, που και αυτή η ίδια είναι απλώς μια αναπροσαρμογή παλαιότερων τριάδων οι οποίες ανάγονται σε αρχαιότερους λαούς, φαίνεται να είναι η ορθολογιστική φιλοσοφική τριάδα ιδιοτήτων που δημιούργησε τις τρεις υποστάσεις ή θεϊκά πρόσωπα τα οποία διδάσκουν οι Χριστιανικές εκκλησίες. . . . Η αντίληψη αυτού του Έλληνα φιλοσόφου [του Πλάτωνα] για τη θεϊκή τριάδα . . . βρίσκεται σε όλες τις αρχαίες [ειδωλολατρικές] θρησκείες».​—Νέο Παγκόσμιο Λεξικό ([Nouveau Dictionnaire Universel] Παρίσι, 1865-1870), επιμέλεια Μ. Λασάτρ, Τόμ. 2, σ. 1467.

Χρήση ομοιωμάτων: «[Στις θρησκείες της Μεσοποταμίας] τα ομοιώματα έπαιζαν κύριο ρόλο στη δημόσια καθώς και στην ιδιωτική λατρεία, όπως δείχνει η μεγάλη κυκλοφορία φτηνών αντιγράφων τέτοιων ομοιωμάτων. Βασικά, η θεότητα θεωρούνταν παρούσα στο ομοίωμά της αν το ομοίωμα παρουσίαζε ορισμένα ειδικά χαρακτηριστικά και παραφερνάλια και αν φροντιζόταν με τον κατάλληλο τρόπο».​—Αρχαία Μεσοποταμία​—Πορτραίτο ενός Νεκρού Πολιτισμού ([Ancient Mesopotamia​—Portrait of a Dead Civilization] Σικάγο, 1964), Ά. Λ. Όπενχαϊμ, σ. 184.

Δοξασία σχετικά με το θάνατο: «Ούτε ο λαός ούτε οι αρχηγοί της θρησκευτικής σκέψης [στη Βαβυλώνα] αντιμετώπισαν  ποτέ την πιθανότητα του ολοκληρωτικού αφανισμού αυτού που κάποτε ήρθε σε ύπαρξη. Ο θάνατος [κατά την άποψή τους] ήταν μετάβαση σε ένα άλλο είδος ζωής».​—Η Θρησκεία της Βαβυλωνίας και της Ασσυρίας, σ. 556.

Θέση του ιερατείου: «Η διάκριση μεταξύ ιερέα και λαϊκού είναι χαρακτηριστικό αυτής της [βαβυλωνιακής] θρησκείας».​—Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (Encyclopædia Britannica), 1948, Τόμ. 2, σ. 861.

Άσκηση αστρολογίας, μαντείας, μαγείας και εξορκισμών: Ο ιστορικός Α. Χ. Σάις γράφει: «Στη θρησκεία της αρχαίας Βαβυλωνίας . . . κάθε αντικείμενο και κάθε δύναμη της φύσης θεωρούνταν ότι είχε το ζάι ή το πνεύμα του, που μπορούσε να ελέγχεται με τους μαγικούς εξορκισμούς του Σαμάν, ή εξορκιστή». (Η Ιστορία των Εθνών [The History of Nations], Νέα Υόρκη, 1928, Τόμ. 1, σ. 96) «Οι Χαλδαίοι [Βαβυλώνιοι] έκαναν μεγάλη πρόοδο στη μελέτη της αστρονομίας σε μια προσπάθεια να ανακαλύψουν το μέλλον μέσω των άστρων. Αυτή την τέχνη την ονομάζουμε “αστρολογία”».​—Η Χαραυγή του Πολιτισμού και η Ζωή στην Αρχαία Ανατολή ([The Dawn of Civilization and Life in the Ancient East] Σικάγο, 1938), Ρ. Μ. Ένγκμπεργκ, σ. 230.

Η Βαβυλώνα η Μεγάλη είναι σαν μια ακόλαστη πόρνη που ζει σε ξεδιάντροπη χλιδή

Τα εδάφια Αποκάλυψη 17:1-5 λένε: «“Έλα, θα σου δείξω την κρίση εναντίον της μεγάλης πόρνης που κάθεται πάνω σε πολλά νερά [λαούς], με την οποία πόρνευσαν οι βασιλιάδες [πολιτικοί ηγέτες] της γης, ενώ εκείνοι που κατοικούν στη γη μέθυσαν από το κρασί της πορνείας της”. . . . Και στο μέτωπό της ήταν γραμμένο ένα όνομα, ένα μυστήριο: “Βαβυλώνα η Μεγάλη, η μητέρα των πορνών και των αηδιαστικών πραγμάτων της γης”». Το εδάφιο Αποκάλυψη 18:7 προσθέτει ότι «δόξασε τον εαυτό της και έζησε σε ξεδιάντροπη χλιδή».

Δεν είναι αλήθεια ότι οι κυριότερες θρησκευτικές οργανώσεις συνηθίζουν να συνεργάζονται με πολιτικούς ηγέτες για να έχουν εξουσία και υλικά οφέλη, παρότι αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υποφέρει ο κοινός λαός; Δεν είναι επίσης αλήθεια ότι οι ανώτεροι κληρικοί τους ζουν μέσα στη χλιδή, έστω και αν πολλοί άνθρωποι τους οποίους θα έπρεπε να υπηρετούν μπορεί να είναι πολύ φτωχοί;

 Γιατί μπορούν και θρησκείες που λένε ότι είναι Χριστιανικές να θεωρηθούν ορθά μέρος της Βαβυλώνας της Μεγάλης, μαζί με αυτές που δεν γνωρίζουν τίποτα για τον Θεό της Αγίας Γραφής;

Ιακ. 4:4: «Μοιχαλίδες, δεν γνωρίζετε ότι η φιλία με τον κόσμο είναι έχθρα με τον Θεό; Όποιος, λοιπόν, θέλει να είναι φίλος του κόσμου καθιστά τον εαυτό του εχθρό του Θεού». (Έτσι λοιπόν, μολονότι γνωρίζουν τι λέει η Αγία Γραφή σχετικά με τον Θεό, γίνονται εχθροί του αν προτιμούν να έχουν τη φιλία του κόσμου μιμούμενες τους τρόπους του.)

2 Κορ. 4:4· 11:14, 15: «Ο θεός αυτού του συστήματος πραγμάτων έχει τυφλώσει τις διάνοιες των απίστων, για να μη λάμψει ο φωτισμός των ένδοξων καλών νέων σχετικά με τον Χριστό, ο οποίος είναι η εικόνα του Θεού». «Ο ίδιος ο Σατανάς μετασχηματίζεται σε άγγελο φωτός. Δεν είναι, λοιπόν, τίποτα σπουδαίο αν και οι διάκονοί του μετασχηματίζονται σε διακόνους δικαιοσύνης. Το τέλος τους, όμως, θα είναι σύμφωνα με τα έργα τους». (Συνεπώς, όλοι όσοι δεν λατρεύουν τον αληθινό Θεό με τον τρόπο που Αυτός καθόρισε, έστω και αν ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί, στην πραγματικότητα τιμούν τον ίδιο τον Σατανά τον Διάβολο, τον κυριότερο αντίδικο του Ιεχωβά. Βλέπε επίσης 1 Κορινθίους 10:20.)

Ματθ. 7:21-23: «Δεν θα μπει στη βασιλεία των ουρανών ο καθένας που μου λέει [στον Ιησού Χριστό] “Κύριε, Κύριε”, αλλά εκείνος που κάνει το θέλημα του Πατέρα μου που είναι στους ουρανούς. Πολλοί θα μου πουν εκείνη την ημέρα: “Κύριε, Κύριε, δεν προφητεύσαμε στο όνομά σου, και δεν εκβάλαμε δαίμονες στο όνομά σου, και δεν εκτελέσαμε πολλά δυναμικά έργα στο όνομά σου;” Και όμως, τότε θα ομολογήσω σε αυτούς: Ποτέ δεν σας γνώρισα! Φύγετε από εμένα, εργάτες της ανομίας».

Γιατί είναι επείγον να βγει κάποιος από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη χωρίς καθυστέρηση;

Αποκ. 18:4: «Βγείτε από αυτήν, λαέ μου, αν δεν θέλετε να συμμετάσχετε με αυτήν στις αμαρτίες της και αν δεν θέλετε να λάβετε από τις πληγές της».

Αποκ. 18:21: «Ένας ισχυρός άγγελος σήκωσε μια πέτρα σαν μεγάλη μυλόπετρα και την έριξε στη θάλασσα, λέγοντας: “Έτσι με ορμή θα ριχτεί η Βαβυλώνα, η μεγάλη πόλη, και δεν θα ξαναβρεθεί ποτέ”».

 Λουκ. 21:36: «Να είστε άγρυπνοι, λοιπόν, πάντοτε κάνοντας δέηση για να καταφέρετε να διαφύγετε από όλα όσα μέλλουν να συμβούν και να σταθείτε ενώπιον του Γιου του ανθρώπου».

Τι θα συμβεί στους ανθρώπους που δεν γνώρισαν την αλήθεια της Αγίας Γραφής αλλά έζησαν και πέθαναν στο παρελθόν ως μέρος της Βαβυλώνας της Μεγάλης;

Πράξ. 17:30: «Ο Θεός έχει παραβλέψει τους καιρούς της άγνοιας, εντούτοις τώρα λέει στην ανθρωπότητα ότι πρέπει όλοι σε κάθε τόπο να μετανοήσουν».

Πράξ. 24:15: «Πρόκειται να γίνει ανάσταση δικαίων και αδίκων». (Το ποιοι από “τους άδικους” θα αναστηθούν θα το αποφασίσει ο Θεός.)

Ιώβ 34:12: «Πράγματι, ο Θεός δεν ενεργεί με πονηρία και ο Παντοδύναμος δεν διαστρέφει την κρίση».