Λέει η Αγία Γραφή ότι όλοι όσοι θα είχαν το πνεύμα του Θεού θα “μιλούσαν σε γλώσσες”;

1 Κορ. 12:13, 30: «Αληθινά μέσω ενός πνεύματος εμείς βαφτιστήκαμε όλοι σε ένα σώμα . . . Μήπως όλοι έχουν χαρίσματα θεραπειών; Μήπως όλοι μιλούν σε γλώσσες;» (Επίσης 1 Κορινθίους 14:26)

 1 Κορ. 14:5: «Θα ήθελα όλοι σας να μιλάτε σε γλώσσες, αλλά προτιμώ να προφητεύετε. Πράγματι, αυτός που προφητεύει είναι μεγαλύτερος από αυτόν που μιλάει σε γλώσσες, εκτός βέβαια αν μεταφράζει, για να λάβει η εκκλησία εποικοδόμηση».

Αν κάποιος μιλήσει κάτω από έκσταση σε γλώσσα που ποτέ του δεν διδάχτηκε, αποδεικνύει αυτό ότι έχει άγιο πνεύμα;

Μπορεί η ικανότητα της γλωσσολαλιάς να προέλθει, όχι μόνο από τον αληθινό Θεό, αλλά και από άλλη πηγή;

1 Ιωάν. 4:1: «Αγαπητοί, μην πιστεύετε κάθε εμπνευσμένη έκφραση [«εις παν πνεύμα», ΒΑΜ, ΚΔΒ], αλλά δοκιμάζετε τις εμπνευσμένες εκφράσεις για να δείτε αν προέρχονται από τον Θεό». (Βλέπε επίσης Ματθαίος 7:21-23· 2 Κορινθίους 11:14, 15.)

Σήμερα, σε αυτούς που «μιλούν σε γλώσσες» περιλαμβάνονται Πεντηκοστιανοί, Βαπτιστές, καθώς επίσης Ρωμαιοκαθολικοί, Επισκοπελιανοί, Μεθοδιστές, Λουθηρανοί και Πρεσβυτεριανοί. Ο Ιησούς είπε ότι το άγιο πνεύμα θα “οδηγούσε τους μαθητές του σε όλη την αλήθεια”. (Ιωάν. 16:13) Πιστεύουν τα μέλη καθεμιάς από αυτές τις θρησκείες ότι και οι άλλες θρησκείες που «μιλούν σε γλώσσες» έχουν οδηγηθεί σε «όλη την αλήθεια»; Πώς θα μπορούσε να συμβαίνει αυτό αφού δεν συμφωνούν μεταξύ τους; Ποιο πνεύμα τούς δίνει τη δυνατότητα να «μιλούν σε γλώσσες»;

Η θρησκευτική οργάνωση Φάουντεν Τραστ (Fountain Trust) και η Ευαγγελική Σύνοδος της Εκκλησίας της Αγγλίας έκαναν από κοινού την εξής δήλωση: «Είμαστε επίσης ενήμεροι του γεγονότος ότι ένα παρόμοιο φαινόμενο μπορεί να συμβεί κάτω από αποκρυφιστική/δαιμονική επιρροή». (Ευαγγέλιο και Πνεύμα [Gospel and Spirit], Απρίλιος 1977, έκδοση της Φάουντεν Τραστ και της Ευαγγελικής Συνόδου της Εκκλησίας της Αγγλίας, σ. 12) Το βιβλίο Θρησκευτικά Κινήματα στη Σύγχρονη Αμερική ([Religious Movements in Contemporary America] επιμέλεια Έρβιγκ Ι. Ζαρέτσκι και Μαρκ Π. Λίον, με παραθέσεις από τον Λ. Π. Γκέρλαχ) αναφέρει ότι στην Αϊτή η γλωσσολαλιά είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα και της Πεντηκοστιανής θρησκείας και της λατρείας Βουντού.​—(Πρίνστον, Νιου Τζέρσι, 1974), σ. 693· βλέπε επίσης 2 Θεσσαλονικείς 2:9, 10.

  Είναι ίδια η γλωσσολαλιά σήμερα με εκείνη των Χριστιανών του πρώτου αιώνα;

Τον πρώτο αιώνα, τα θαυματουργικά χαρίσματα του πνεύματος, στα οποία περιλαμβανόταν και η ικανότητα της γλωσσολαλιάς, πιστοποιούσαν ότι ο Θεός είχε αφαιρέσει την εύνοιά του από το Ιουδαϊκό σύστημα λατρείας και την παρείχε πλέον στη νεοσύστατη Χριστιανική εκκλησία. (Εβρ. 2:2-4) Αφού εκείνος ο σκοπός επιτεύχθηκε τον πρώτο αιώνα, είναι απαραίτητο να αποδεικνύεται και στην εποχή μας το ίδιο πράγμα επανειλημμένα;

Τον πρώτο αιώνα, η ικανότητα της γλωσσολαλιάς έδωσε ώθηση στο διεθνές έργο μαρτυρίας που είχε αναθέσει ο Ιησούς στους ακολούθους του να κάνουν. (Πράξ. 1:8· 2:1-11· Ματθ. 28:19) Χρησιμοποιούν με τον ίδιο τρόπο την ικανότητά τους αυτοί που «μιλούν σε γλώσσες» σήμερα;

Τον πρώτο αιώνα, όταν οι Χριστιανοί “μιλούσαν σε γλώσσες”, γίνονταν κατανοητοί από αυτούς που γνώριζαν εκείνες τις γλώσσες. (Πράξ. 2:4, 8) Σήμερα, δεν αληθεύει ότι η γλωσσολαλιά περιλαμβάνει συνήθως ακατανόητους ήχους, τους οποίους εκφέρουν τα άτομα ενώ βρίσκονται σε έκσταση;

Τον πρώτο αιώνα, όπως δείχνει η Αγία Γραφή, οι εκκλησίες έπρεπε να επιτρέπουν τη γλωσσολαλιά σε δύο ή τρία το πολύ άτομα σε κάθε συνάθροιση· τα άτομα αυτά θα έπρεπε να μιλούν «εκ διαδοχής» και, αν δεν υπήρχε διερμηνέας, έπρεπε να σιωπούν. (1 Κορ. 14:27, 28, ΒΑΜ) Γίνεται το ίδιο σήμερα;

Βλέπε επίσης σελίδες 379, 380, στο λήμμα «Πνεύμα».

Θα μπορούσε το άγιο πνεύμα να οδηγήσει τους χαρισματικούς σε πράξεις που προχωρούν πέρα από όσα βρίσκονται στις Γραφές;

2 Τιμ. 3:16, 17: «Όλη η Γραφή είναι θεόπνευστη και ωφέλιμη για διδασκαλία, για έλεγχο, για τακτοποίηση ζητημάτων, για διαπαιδαγώγηση στη δικαιοσύνη, ώστε ο άνθρωπος του Θεού να είναι πλήρως ικανός, απόλυτα εξοπλισμένος για κάθε καλό έργο». (Αν κάποιος ισχυρίζεται ότι έχει ένα θεόπνευστο άγγελμα το οποίο συγκρούεται με τις αποκαλύψεις που έγιναν από το πνεύμα του Θεού μέσω του Ιησού και των αποστόλων  του, είναι δυνατόν να πηγάζει αυτό από το πνεύμα του Θεού;)

Γαλ. 1:8: «Ακόμη και αν εμείς ή κάποιος άγγελος από τον ουρανό σάς διακήρυττε ως καλά νέα κάτι πέρα από [«διαφορετικό από», ΜΠΚ] αυτό που εμείς σας διακηρύξαμε ως καλά νέα, ας είναι καταραμένος».

Αποδεικνύει ο τρόπος ζωής των μελών των οργανώσεων που υποστηρίζουν τη γλωσσολαλιά ότι έχουν το πνεύμα του Θεού;

Εκδηλώνουν εμφανώς ως ομάδα πτυχές του καρπού του πνεύματος όπως είναι η πραότητα και η εγκράτεια; Μπορούν εύκολα να διακρίνουν αυτές τις ιδιότητες όσοι παρευρίσκονται στις συναθροίσεις τους;​—Γαλ. 5:22, 23.

Αληθεύει στην περίπτωσή τους το ότι «δεν είναι μέρος του κόσμου»; Τους υποκινεί αυτό να δίνουν την πλήρη τους υποστήριξη στη Βασιλεία του Θεού ή μήπως είναι αναμειγμένοι στις πολιτικές υποθέσεις του κόσμου; Έχουν παραμείνει καθαροί από ενοχή αίματος σε καιρό πολέμου; Έχουν ως ομάδα την καλή φήμη ότι αποφεύγουν την ανήθικη διαγωγή του κόσμου;​—Ιωάν. 17:16· Ησ. 2:4· 1 Θεσ. 4:3-8.

Προσδιορίζονται οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα από την ικανότητα της γλωσσολαλιάς;

Ιωάν. 13:35: «Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας».

1 Κορ. 13:1, 8: «Αν μιλώ στις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων αλλά δεν έχω αγάπη, έχω γίνει χαλκός που ηχεί ή κύμβαλο που βροντάει. Η αγάπη ποτέ δεν χάνεται. Αλλά είτε υπάρχουν χαρίσματα προφητείας, θα καταργηθούν· είτε υπάρχουν γλώσσες, θα πάψουν».

Ο Ιησούς είπε ότι θα ερχόταν άγιο πνεύμα πάνω στους ακολούθους του και ότι αυτοί θα ήταν μάρτυρές του ως το πιο απομακρυσμένο μέρος της γης. (Πράξ. 1:8) Τους έδωσε οδηγίες να “κάνουν μαθητές από όλα τα έθνη”. (Ματθ. 28:19) Προείπε, επίσης, ότι “αυτά τα καλά νέα της βασιλείας θα κηρύττονταν σε όλη την κατοικημένη γη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη”. (Ματθ. 24:14) Ποιοι σήμερα, τόσο ως ομάδα όσο και ως άτομα, κάνουν  αυτό το έργο; Σύμφωνα με όσα είπε ο Ιησούς, δεν πρέπει να αναζητούμε αυτό το στοιχείο ως απόδειξη για το αν μια ομάδα έχει το άγιο πνεύμα;

Θα συνεχιζόταν η γλωσσολαλιά μέχρις ότου έρθει το «τέλειον»;

Το εδάφιο 1 Κορινθίους 13:8 μνημονεύει ορισμένα θαυματουργικά χαρίσματα​—την προφητεία, τις γλώσσες και τη γνώση. Το εδάφιο 9 μνημονεύει και πάλι δύο από αυτά τα χαρίσματα​—τη γνώση και την προφητεία—​λέγοντας: «Διότι κατά μέρος γινώσκομεν και κατά μέρος προφητεύομεν». (ΒΑΜ) Ή, όπως το αποδίδει η ΛΧ: «Διότι τώρα η γνώσις μας και η ικανότης μας να προφητεύωμεν είναι ατελείς». Έπειτα το εδάφιο 10 αναφέρει: «Όταν όμως έλθη το τέλειον, τότε το κατά μέρος θέλει καταργηθή». (ΒΑΜ) Η λέξη τέλειον του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου μεταδίδει την ιδέα της ολοκληρωμένης ανάπτυξης, της πληρότητας ή της αρτιότητας. Οι Ro, By και ΜΝΚ χρησιμοποιούν εδώ την απόδοση «πλήρες». Παρατηρήστε ότι δεν αναφέρεται πως το χάρισμα των γλωσσών είναι “ατελές”, «κατά μέρος» ή μερικό. Αυτό λέγεται για την “προφητεία” και τη «γνώση». Με άλλα λόγια, ακόμη και με αυτά τα θαυματουργικά χαρίσματα, οι πρώτοι Χριστιανοί είχαν ατελή ή μερική μόνο κατανόηση του σκοπού του Θεού. Αλλά όταν οι προφητείες θα εκπληρώνονταν, όταν ο σκοπός του Θεού θα επιτελούνταν, τότε θα ερχόταν «το τέλειον», δηλαδή το πλήρες. Επομένως, είναι προφανές ότι τα εδάφια αυτά δεν κάνουν λόγο για το πόσο καιρό θα συνεχιζόταν το “χάρισμα των γλωσσών”.

Ωστόσο, η Αγία Γραφή περιέχει όντως στοιχεία που υποδεικνύουν πόσο καιρό θα υπήρχε στη Χριστιανική εκκλησία το “χάρισμα των γλωσσών”. Σύμφωνα με το υπόμνημα, το χάρισμα αυτό και τα άλλα χαρίσματα του πνεύματος μεταβιβάζονταν πάντα με την επίθεση των χεριών των αποστόλων του Ιησού Χριστού ή ενώ εκείνοι ήταν παρόντες. (Πράξ. 2:4, 14, 17· 10:44-46· 19:6· βλέπε επίσης Πράξεις 8:14-18.) Συνεπώς, μετά το θάνατό τους, και όταν πέθαναν και τα άτομα τα οποία είχαν λάβει τα χαρίσματα με αυτόν τον τρόπο, τα θαυματουργικά χαρίσματα τα οποία ήταν αποτέλεσμα της λειτουργίας του πνεύματος του Θεού πρέπει να σταμάτησαν. Μια τέτοια άποψη συμφωνεί με το σκοπό αυτών των χαρισμάτων όπως διατυπώνεται στα εδάφια Εβραίους 2:2-4.

 Δεν δείχνουν τα εδάφια Μάρκος 16:17, 18 (ΒΑΜ, ΜΠΚ) ότι η ικανότητα της ομιλίας σε “νέες γλώσσες” θα ήταν αναγνωριστικό σημάδι των πιστών;

Ας προσέξουμε ότι τα εδάφια αυτά δεν αναφέρονται μόνο στην ομιλία σε “νέες γλώσσες”, αλλά και στο πιάσιμο φιδιών και στην πόση θανατηφόρου δηλητηρίου. Προωθούν και αυτές τις πράξεις όλοι όσοι «μιλούν σε γλώσσες»;

Για σχόλια σχετικά με τους λόγους για τους οποίους τα εδάφια αυτά δεν γίνονται δεκτά από όλους τους Βιβλικούς λογίους, βλέπε σελίδες 207, 208, στο λήμμα «Θαυματουργικές Θεραπείες».

“Πιστεύετε εσείς στη γλωσσολαλιά;”

Θα μπορούσατε να απαντήσετε: “Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μιλούν πολλές γλώσσες, αλλά δεν μιλούν «άγνωστες γλώσσες» ευρισκόμενοι σε κατάσταση έκστασης. Θα ήθελα όμως να σας ρωτήσω: Πιστεύετε εσείς ότι η γλωσσολαλιά σήμερα είναι ίδια με εκείνη των Χριστιανών του πρώτου αιώνα;” Μετά μπορείτε να προσθέσετε: “Όσον αφορά αυτή τη σύγκριση, δείτε εδώ μερικά σημεία που βρήκα πολύ ενδιαφέροντα. (Θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε ύλη από τη  σελίδα 134.)”

Ή θα μπορούσατε να πείτε: “Εμείς πιστεύουμε ότι οι Χριστιανοί τον πρώτο αιώνα «μιλούσαν σε γλώσσες» και ότι αυτό εκπλήρωσε συγκεκριμένες ανάγκες τότε. Ξέρετε ποιες ήταν αυτές οι ανάγκες;” Μετά μπορείτε να προσθέσετε: (1) “Η γλωσσολαλιά χρησίμευσε ως σημάδι που έδειχνε ότι ο Θεός είχε αφαιρέσει την εύνοιά του από το Ιουδαϊκό σύστημα και την παρείχε πλέον στη νεοσύστατη Χριστιανική εκκλησία. (Εβρ. 2:2-4)” (2) “Ήταν ένα πρακτικό μέσο για να διαδοθούν τα καλά νέα διεθνώς σε σύντομο χρονικό διάστημα. (Πράξ. 1:8)”