Υποβιβάζει η Αγία Γραφή τις γυναίκες και τις θεωρεί κατώτερα άτομα;

Γέν. 2:18: «Είπε ο Ιεχωβά Θεός: “Δεν είναι καλό να παραμένει ο άνθρωπος μόνος. Θα κάνω για αυτόν έναν βοηθό, ως συμπλήρωμά του”». (Ο Θεός εδώ δεν περιγράφει τον άντρα ως άτομο ανώτερο από τη γυναίκα. Αντίθετα, ο Θεός έδειξε ότι η γυναίκα θα είχε ιδιότητες που θα συμπλήρωναν τις ιδιότητες του άντρα μέσα στη διευθέτηση του Θεού. Συμπλήρωμα ονομάζεται το ένα από δύο μέρη τα οποία συμπληρώνουν αμοιβαία το ένα το άλλο. Συνεπώς, οι γυναίκες, ως σύνολο, διακρίνονται για ορισμένες ιδιότητες και ικανότητες, και οι άντρες για άλλες. Παράβαλε 1 Κορινθίους 11:11, 12.)

Γέν. 3:16: «Στη γυναίκα [ο Θεός] είπε: “. . . η λαχτάρα σου θα είναι για το σύζυγό σου και αυτός θα σε εξουσιάζει”». (Αυτή η δήλωση, η οποία έγινε αφού αμάρτησαν ο Αδάμ και η Εύα, δεν όριζε τι έπρεπε να κάνουν οι άντρες, αλλά αποκάλυπτε τι προγνώριζε ο Ιεχωβά ότι θα έκαναν αυτοί, τώρα που η ιδιοτέλεια είχε γίνει μέρος της ανθρώπινης ζωής. Πολλές αφηγήσεις της Αγίας Γραφής από εκεί και έπειτα μιλούν για τις θλιβερές καταστάσεις που δημιουργήθηκαν εξαιτίας της ιδιοτελούς κυριαρχίας των αντρών. Αλλά η Αγία Γραφή δεν λέει ότι ο Θεός επιδοκίμαζε μια τέτοια διαγωγή ή ότι αυτή αποτελεί παράδειγμα για να το ακολουθήσουν και άλλοι.)

Μήπως το ότι η ηγεσία έχει ανατεθεί στους άντρες είναι υποτιμητικό για τις γυναίκες;

Το να βρίσκεται κάποιος κάτω από ηγεσία δεν είναι υποτιμητικό αυτό καθαυτό. Η ηγεσία συμβάλλει στο να διευθετούνται τα ζητήματα με τάξη, και ο Ιεχωβά «είναι Θεός, όχι ακαταστασίας, αλλά ειρήνης». (1 Κορ. 14:33) Ο Ιησούς Χριστός βρίσκεται κάτω από την ηγεσία του Ιεχωβά Θεού και νιώθει μεγάλη ευχαρίστηση σε αυτή τη σχέση.​—Ιωάν. 5:19, 20· 8:29· 1 Κορ. 15:27, 28.

Μια σχετική ηγεσία έχει ανατεθεί και στον άντρα επίσης, ιδιαίτερα μέσα στην οικογένεια και μέσα στη Χριστιανική εκκλησία. Ο Θεός δεν έχει δώσει στον άντρα απόλυτη εξουσία πάνω στη γυναίκα. Ο άντρας θα δώσει λόγο στην κεφαλή του, τον Ιησού Χριστό, και στον Θεό για τον τρόπο με τον οποίο ασκεί αυτή την ηγεσία. (1 Κορ. 11:3) Επιπλέον, οι σύζυγοι λαβαίνουν  την εντολή «να αγαπούν . . . τις γυναίκες τους, όπως τα δικά τους σώματα» και να “αποδίδουν τιμή” σε αυτές. (Εφεσ. 5:28· 1 Πέτρ. 3:7) Οι σεξουαλικές ανάγκες του άντρα δεν τοποθετούνται πάνω από τις ανάγκες της συζύγου του στη διευθέτηση του Θεού για τα αντρόγυνα. (1 Κορ. 7:3, 4) Ο ρόλος μιας άξιας συζύγου, όπως εκτίθεται στην Αγία Γραφή, τονίζει την αξία της μέσα στην οικογένεια και στην κοινότητα. Ο ρόλος της τής αφήνει ένα ευρύ πεδίο για να παίρνει πρωτοβουλίες ενώ παράλληλα δείχνει την εκτίμησή της για την ηγεσία του άντρα της. (Παρ. 31:10-31) Η Αγία Γραφή δίνει εντολή στα παιδιά να τιμούν, όχι μόνο τον πατέρα τους, αλλά και τη μητέρα τους. (Εφεσ. 6:1-3) Επίσης, στρέφει ιδιαίτερα την προσοχή στη φροντίδα για τις ανάγκες των χηρών. (Ιακ. 1:27) Επομένως, ανάμεσα στους αληθινούς Χριστιανούς, οι γυναίκες μπορούν να βρουν μεγάλη ασφάλεια, αληθινή εκτίμηση για το άτομό τους και προσωπική ικανοποίηση στις δραστηριότητές τους.

Η αξιοπρεπής θέση της γυναίκας στη διευθέτηση του Θεού φαίνεται περαιτέρω από το γεγονός ότι ο Ιεχωβά χαρακτηρίζει την οργάνωσή του, η οποία αποτελείται από όσια πνευματικά πλάσματα, ως γυναίκα, σύζυγό του και μητέρα των γιων του. (Αποκ. 12:1· Γαλ. 4:26) Επίσης, η χρισμένη με το πνεύμα εκκλησία του Ιησού Χριστού αποκαλείται νύφη του. (Αποκ. 19:7· 21:2, 9) Και από πνευματική άποψη δεν γίνεται καμιά διάκριση μεταξύ αρσενικού και θηλυκού ανάμεσα σε εκείνους οι οποίοι καλούνται να συμμετάσχουν στην ουράνια Βασιλεία μαζί με τον Χριστό.​—Γαλ. 3:26-28.

Μπορούν οι γυναίκες να είναι διάκονοι;

Στην Αγία Γραφή αναφέρεται ότι αυτοί στους οποίους ανατίθεται η ευθύνη της επισκόπησης σε μια εκκλησία είναι άρρενες. Οι 12 απόστολοι του Ιησού Χριστού ήταν όλοι άρρενες, και εκείνοι που διορίστηκαν αργότερα ως επίσκοποι και διακονικοί υπηρέτες στις Χριστιανικές εκκλησίες ήταν άρρενες. (Ματθ. 10:1-4· 1 Τιμ. 3:2, 12) Στις γυναίκες δίνεται η συμβουλή να “μαθαίνουν σωπαίνοντας με πλήρη υποτακτικότητα” στις συναθροίσεις, μη εγείροντας ερωτήματα που θα έφερναν σε δύσκολη θέση τους άντρες μέσα στην εκκλησία. Οι γυναίκες “δεν πρέπει να μιλούν” σε τέτοιες συναθροίσεις αν αυτό που θα  έλεγαν θα έδειχνε έλλειψη υποταγής. (1 Τιμ. 2:11, 12· 1 Κορ. 14:33, 34) Έτσι λοιπόν, μολονότι οι γυναίκες συμβάλλουν πάρα πολύ στη δράση της εκκλησίας, δεν υπάρχει πρόβλεψη να προΐστανται ή να αναλαμβάνουν την ηγεσία διδάσκοντας την εκκλησία, όταν είναι παρόντες άντρες με τα κατάλληλα προσόντα.

Αλλά μπορούν οι γυναίκες να είναι κήρυκες, διαγγελείς, διάκονοι των καλών νέων έξω από τις συναθροίσεις; Την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., το άγιο πνεύμα εκχύθηκε τόσο πάνω σε άντρες όσο και πάνω σε γυναίκες. Εξηγώντας αυτό που έλαβε χώρα, ο απόστολος Πέτρος παρέθεσε τα εδάφια Ιωήλ 2:28, 29 λέγοντας: «“Στις τελευταίες ημέρες”, λέει ο Θεός, “θα εκχύσω από το πνεύμα μου πάνω σε κάθε είδους σάρκα, και οι γιοι σας και οι κόρες σας θα προφητεύσουν και οι νεαροί σας θα δουν οράματα και οι γέροντές σας θα ονειρευτούν όνειρα· ακόμη και πάνω στους δούλους μου και πάνω στις δούλες μου θα εκχύσω από το πνεύμα μου εκείνες τις ημέρες, και θα προφητεύσουν”». (Πράξ. 2:17, 18) Με παρόμοιο τρόπο σήμερα, οι γυναίκες ορθώς συμμετέχουν στη Χριστιανική διακονία, κηρύττοντας από σπίτι σε σπίτι και διεξάγοντας οικιακές Γραφικές μελέτες.​—Βλέπε επίσης Ψαλμός 68:11· Φιλιππησίους 4:2, 3.

Γιατί φορούν οι Χριστιανές γυναίκες κάλυμμα κεφαλιού σε ορισμένες περιπτώσεις;

1 Κορ. 11:3-10: «Η κεφαλή του κάθε άντρα είναι ο Χριστός· η κεφαλή δε της γυναίκας είναι ο άντρας· η κεφαλή δε του Χριστού είναι ο Θεός. . . . Κάθε γυναίκα που προσεύχεται ή προφητεύει με ακάλυπτο το κεφάλι της ντροπιάζει το κεφάλι της . . . Διότι ο άντρας δεν οφείλει να έχει καλυμμένο το κεφάλι του, αφού είναι εικόνα και δόξα του Θεού· αλλά η γυναίκα είναι δόξα του άντρα. Διότι ο άντρας δεν είναι από τη γυναίκα, αλλά η γυναίκα από τον άντρα· και, επιπλέον, δεν δημιουργήθηκε ο άντρας για χάρη της γυναίκας, αλλά η γυναίκα για χάρη του άντρα. Γι’ αυτό οφείλει η γυναίκα να έχει ένα σημείο εξουσίας πάνω στο κεφάλι της, λόγω των αγγέλων». (Όταν μια Χριστιανή γυναίκα φοράει κάλυμμα κεφαλιού σε κατάλληλες περιπτώσεις, αυτό είναι μια απόδειξη ότι σέβεται τη διάταξη της ηγεσίας που θέσπισε ο Θεός. Ο Χριστός σέβεται τη θεοκρατική ηγεσία, και ο άντρας και η γυναίκα είναι επίσης υποχρεωμένοι  να τη σέβονται. Ο πρώτος άντρας, ο Αδάμ, δεν γεννήθηκε από γυναίκα, αλλά δημιουργήθηκε από τον Θεό. Για να δημιουργήσει ο Θεός την Εύα, χρησιμοποίησε ως βάση ένα πλευρό από τον Αδάμ, και δήλωσε ότι αυτή θα ήταν βοηθός του Αδάμ. Έτσι λοιπόν, η θέση της κεφαλής ανατέθηκε στον άντρα, ο οποίος δημιουργήθηκε πρώτος. Ο άντρας δεν φοράει κάλυμμα κεφαλιού όταν «προσεύχεται ή προφητεύει» επειδή, αναφορικά με την ηγεσία, ο άντρας είναι «εικόνα . . . του Θεού» και δεν έχει καμιά επίγεια κεφαλή σε ζητήματα που σχετίζονται με την οικογένειά του. Ωστόσο, αν μια γυναίκα «προσεύχεται ή προφητεύει» χωρίς κάλυμμα κεφαλιού, αυτό θα έδειχνε έλλειψη σεβασμού για τη θεόδοτη θέση του άντρα και θα τον ντρόπιαζε. Ακόμη και οι άγγελοι, οι οποίοι είναι μέλη της όμοιας με σύζυγο ουράνιας οργάνωσης του Ιεχωβά, παρατηρούν το «σημείο εξουσίας» που φορούν οι πιστές Χριστιανές γυναίκες και αυτό τους υπενθυμίζει τη δική τους υποταγή στον Ιεχωβά.)

Πότε είναι απαραίτητο να φοράει μια γυναίκα κάλυμμα κεφαλιού;

Όταν «προσεύχεται ή προφητεύει», όπως αναφέρει το εδάφιο 1 Κορινθίους 11:5. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητο το κάλυμμα κεφαλιού όταν προσεύχεται κατ’ ιδίαν ή όταν συζητάει με άλλους προφητείες της Αγίας Γραφής. Ωστόσο, πρέπει να φοράει ένα τέτοιο κάλυμμα κεφαλιού ως εξωτερικό σημάδι του σεβασμού της για την ηγεσία του άντρα όταν φροντίζει ζητήματα που σχετίζονται με τη λατρεία τα οποία κανονικά θα φρόντιζε ο σύζυγός της ή κάποιος άλλος άντρας. Αν προσεύχεται μεγαλόφωνα για τον εαυτό της και για άλλους ή διεξάγει κανονική Γραφική μελέτη, και συνεπώς διδάσκει, παρουσία του συζύγου της, πρέπει να φοράει κάλυμμα κεφαλιού, ακόμη και αν αυτός δεν είναι ομόπιστός της. Αλλά εφόσον είναι εξουσιοδοτημένη από τον Θεό να διδάσκει τα παιδιά της, δεν χρειάζεται κάλυμμα κεφαλιού όταν προσεύχεται ή μελετάει με τα μη αφιερωμένα παιδιά της την ώρα που ο σύζυγός της δεν είναι παρών. Αν, σε εξαιρετική περίπτωση, είναι παρών ένας αφιερωμένος άρρενας που είναι μέλος της εκκλησίας ή όταν αυτή συνοδεύεται από έναν περιοδεύοντα επίσκοπο, τότε, αν διεξαγάγει η ίδια μια προκαθορισμένη Γραφική μελέτη, θα πρέπει να καλύψει το κεφάλι της, αλλά την προσευχή θα πρέπει να την κάνει ο αδελφός.

 Είναι κατάλληλο να χρησιμοποιούν οι γυναίκες καλλυντικά ή να φορούν κοσμήματα;

1 Πέτρ. 3:3, 4: «Ας μην είναι ο στολισμός σας το εξωτερικό πλέξιμο των μαλλιών και η τοποθέτηση χρυσών κοσμημάτων ή το ντύσιμο με εξωτερικά ενδύματα, αλλά ας είναι ο κρυφός άνθρωπος της καρδιάς με την άφθαρτη ενδυμασία του ήσυχου και πράου πνεύματος, το οποίο έχει μεγάλη αξία στα μάτια του Θεού». (Μήπως αυτό σημαίνει ότι οι γυναίκες δεν πρέπει να φορούν κοσμήματα; Ασφαλώς όχι, όπως ακριβώς είναι φανερό πως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να φορούν εξωτερικά ενδύματα. Αλλά εδώ παροτρύνονται να είναι ισορροπημένες στην άποψή τους σχετικά με την εμφάνιση και το ντύσιμο, δίνοντας την κύρια έμφαση στον πνευματικό στολισμό.)

1 Τιμ. 2:9, 10: «Θέλω οι γυναίκες να στολίζονται με εύτακτη ενδυμασία, με σεμνότητα και σωφροσύνη, όχι με πλεξίματα των μαλλιών και χρυσάφι ή μαργαριτάρια ή πολύ ακριβά ρούχα, αλλά όπως αρμόζει σε γυναίκες που ισχυρίζονται ότι έχουν ευλάβεια για τον Θεό, δηλαδή μέσω καλών έργων». (Τι είναι εκείνο που μετράει πραγματικά για τον Θεό​—η εξωτερική εμφάνιση κάποιου ή η κατάσταση της καρδιάς του; Θα ευαρεστούνταν ο Θεός αν μια γυναίκα δεν χρησιμοποιούσε καλλυντικά ή δεν φορούσε κοσμήματα αλλά ζούσε ανήθικα; Ή θα επιδοκίμαζε τις γυναίκες εκείνες που είναι σεμνές και σώφρονες στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούν τα καλλυντικά και τα κοσμήματα και οι οποίες πρωτίστως στολίζονται με θεοσεβείς ιδιότητες και Χριστιανική διαγωγή; Ο Ιεχωβά λέει: «Δεν βλέπει ο Θεός όπως βλέπει ο άνθρωπος, επειδή ο άνθρωπος βλέπει ό,τι είναι ορατό στα μάτια· αλλά ο Ιεχωβά βλέπει την καρδιά».​—1 Σαμ. 16:7.)

Παρ. 31:30: «Η χάρη μπορεί να είναι ψεύτικη και η ομορφιά μάταιη· αλλά η γυναίκα που φοβάται τον Ιεχωβά, αυτή αποκομίζει έπαινο».