Είναι η εξέλιξη πράγματι επιστημονική;

Η «επιστημονική μέθοδος» έχει ως εξής: Παρατηρείτε τι συμβαίνει· με βάση αυτές τις παρατηρήσεις, διατυπώνετε μια θεωρία για το τι μπορεί να ισχύει· δοκιμάζετε τη θεωρία με περαιτέρω παρατηρήσεις και με πειράματα· και προσέχετε να δείτε αν οι προβλέψεις που βασίζονται στη θεωρία εκπληρώνονται. Ακολουθούν άραγε αυτή τη μέθοδο εκείνοι που πιστεύουν και διδάσκουν την εξέλιξη;

Ο αστρονόμος Ρόμπερτ Τζάστροου λέει: «Προς μεγάλη τους απογοήτευση [οι επιστήμονες] δεν έχουν κάποια σαφή απάντηση, επειδή οι χημικοί ποτέ δεν κατάφεραν να αντιγράψουν τα πειράματα της φύσης σύμφωνα με τα οποία η ζωή δημιουργήθηκε από μη ζωντανή ύλη. Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν πώς συνέβη αυτό».​—Ο Μαγεμένος Αργαλειός: Νοημοσύνη στο Σύμπαν  ([The Enchanted Loom: Mind in the Universe] Νέα Υόρκη, 1981), σ. 19.

Ο εξελικτιστής Λώρεν Άιζελι παραδέχτηκε: «Αφού επέπληξε το θεολόγο για την εμπιστοσύνη του στους μύθους και στα θαύματα, η επιστήμη βρίσκεται στην ανεπιθύμητη θέση να αναγκάζεται να δημιουργήσει μια δική της μυθολογία: δηλαδή την υπόθεση ότι κάτι που δεν μπορεί να αποδειχτεί ότι συμβαίνει σήμερα, παρά τις μεγάλες προσπάθειες, στην πραγματικότητα συνέβη στο πολύ μακρινό παρελθόν».​—Το Ατέλειωτο Ταξίδι ([The Immense Journey] Νέα Υόρκη, 1957), σ. 199.

Σύμφωνα με το περιοδικό Νέος Επιστήμονας: «Ολοένα και περισσότεροι επιστήμονες, και κυρίως ολοένα και περισσότεροι εξελικτιστές . . . , υποστηρίζουν ότι η δαρβινική εξελικτική θεωρία δεν είναι καν γνήσια επιστημονική θεωρία. . . . Πολλοί από τους επικριτές θεωρούνται επιστήμονες εξαιρετικού κύρους».​—New Scientist, 25 Ιουνίου 1981, σ. 828.

Ο φυσικός Χ. Σ. Λίψον είπε: «Η μόνη αποδεκτή εξήγηση είναι η δημιουργία. Γνωρίζω ότι αυτό είναι ανάθεμα για τους φυσικούς, όπως είναι πραγματικά και για εμένα, αλλά δεν πρέπει να απορρίψουμε μια θεωρία που δεν μας αρέσει αν η πειραματική απόδειξη την υποστηρίζει». (Τα πλάγια γράμματα δικά μας.)​—Δελτίο Φυσικής (Physics Bulletin), 1980, Τόμ. 31, σ. 138.

  Συμφωνούν μεταξύ τους αυτοί που υποστηρίζουν την εξέλιξη; Πώς σας κάνουν αυτά τα γεγονότα να νιώθετε για όσα διδάσκουν;

Ο πρόλογος της έκδοσης για την εκατοστή επέτειο του βιβλίου του Δαρβίνου Η Καταγωγή των Ειδών ([Origin of Species] Λονδίνο, 1956) λέει: «Όπως γνωρίζουμε, υπάρχει μεγάλη διάσταση απόψεων ανάμεσα στους βιολόγους, όχι μόνο για τα αίτια, αλλά ακόμη και για την ίδια τη διαδικασία της εξέλιξης. Αυτή η διάσταση υπάρχει επειδή οι αποδείξεις είναι ανεπαρκείς και δεν οδηγούν σε κανένα αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα. Επομένως είναι σωστό και κατάλληλο να επιστήσουμε την προσοχή τού μη επιστημονικού κοινού στις διαφωνίες για την εξέλιξη».​—Από τον Γ. Ρ. Τόμσον, τον τότε διευθυντή του Κοινοπολιτειακού Ινστιτούτου Βιολογικού Ελέγχου στην Οτάβα του Καναδά.

 «Έναν αιώνα μετά το θάνατο του Δαρβίνου, δεν έχουμε ακόμη την παραμικρή τεκμαρτή ή έστω λογικοφανή ιδέα σχετικά με το πώς πραγματικά έλαβε χώρα η εξέλιξη​—και στα πρόσφατα χρόνια αυτό έχει οδηγήσει σε μια ασυνήθιστη σειρά συγκρούσεων γύρω από το όλο ζήτημα. . . . Υφίσταται μια κατάσταση σχεδόν ανοιχτού πολέμου ανάμεσα στους ίδιους τους εξελικτιστές, όπου όλες οι [εξελικτικές] αιρέσεις προωθούν μερικές νέες τροποποιήσεις».​—Κ. Μπούκερ (αρθρογράφος της εφημερίδας Τάιμς [Times] του Λονδίνου), Δε Σταρ ([The Star] Γιοχάνεσμπουργκ), 20 Απριλίου 1982, σ. 19.

Το επιστημονικό περιοδικό Ντισκάβερ ανέφερε: «Η εξέλιξη . . . δεν υφίσταται επίθεση μόνο από τους φονταμενταλιστές Χριστιανούς, αλλά αμφισβητείται ακόμη και από φημισμένους επιστήμονες. Ανάμεσα στους παλαιοντολόγους, τους επιστήμονες που μελετούν το αρχείο των απολιθωμάτων, υπάρχει αυξανόμενη διαφωνία».​—Discover, Οκτώβριος 1980, σ. 88.

 Ποια άποψη υποστηρίζει το αρχείο των απολιθωμάτων;

Ο Δαρβίνος παραδέχτηκε: «Εάν πολυάριθμα είδη . . . πράγματι εμφανίστηκαν στη ζωή ξαφνικά, το γεγονός αυτό θα ήταν ολέθριο για τη θεωρία της εξέλιξης». (Η Καταγωγή των Ειδών, Εκδόσεις Πανεπιστημίου Πατρών, 1997, σ. 396) Δείχνουν οι αποδείξεις ότι «πολυάριθμα είδη» ήρθαν σε ύπαρξη ταυτόχρονα ή μήπως φανερώνουν σταδιακή ανάπτυξη, όπως υποστηρίζει η εξέλιξη;

Έχουν βρεθεί αρκετά απολιθώματα για να βγει ένα σωστό συμπέρασμα;

Ο Πόρτερ Κιρ, επιστήμονας του Σμιθσόνειου Ινστιτούτου, λέει: «Υπάρχουν εκατό εκατομμύρια απολιθώματα, όλα ταξινομημένα και αναγνωρισμένα, σε μουσεία σε ολόκληρο τον κόσμο». (Νέος Επιστήμονας, 15 Ιανουαρίου 1981, σ. 129) Το σύγγραμμα Οδηγός στην Ιστορία της Γης (A Guide to Earth History) προσθέτει: «Με τη βοήθεια των απολιθωμάτων οι παλαιοντολόγοι μπορούν τώρα να μας δώσουν μια έξοχη εικόνα της ζωής των περασμένων εποχών».​—(Νέα Υόρκη, 1956), Ρίτσαρντ Κάρινγκτον, έκδοση Μέντορ, σ. 48.

 Τι δείχνει στην πραγματικότητα το αρχείο των απολιθωμάτων;

Το Δελτίο Πληροφοριών (Bulletin) του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Σικάγο τόνισε: «Η θεωρία του Δαρβίνου για την [εξέλιξη] συνδέεται ανέκαθεν πολύ στενά με τις αποδείξεις των απολιθωμάτων, και πιθανώς οι περισσότεροι υποθέτουν ότι τα απολιθώματα αποτελούν ένα πολύ σημαντικό μέρος της γενικότερης επιχειρηματολογίας που παρουσιάζεται για να υποστηρίξει τις δαρβινικές ερμηνείες για την ιστορία της ζωής. Δυστυχώς, αυτό δεν είναι απόλυτα αληθινό. . . . Το γεωλογικό αρχείο ούτε τότε ούτε και τώρα παρέχει κάποια πλήρως διαβαθμισμένη αλυσίδα αργής και προοδευτικής εξέλιξης».​—Ιανουάριος 1979, Τόμ. 50, Αρ. 1, σ. 22, 23.

Το βιβλίο Μια Άποψη της Ζωής (A View of Life) δηλώνει: «Από την αρχή της Κάμβριας περιόδου και για μια περίοδο 10 εκατομμυρίων ετών περίπου, όλες οι μεγάλες ομάδες των ασπόνδυλων που ανέπτυξαν σκελετό έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση με τη θεαματικότερη έξαρση ποικιλίας που έχει σημειωθεί ποτέ στον πλανήτη μας».​—(Καλιφόρνια, 1981), Σαλβαντόρ Ε. Λούρια, Στίβεν Τζέι Γκουλντ, Σαμ Σίνγκερ, σ. 649.

Ο παλαιοντολόγος Άλφρεντ Ρόμερ έγραψε: «Κάτω από αυτήν [την Κάμβρια περίοδο], υπάρχουν ιζήματα τεράστιου πάχους στα οποία θα περιμέναμε να βρεθούν πρόγονοι των Κάμβριων μορφών. Αλλά δεν τους βρίσκουμε· αυτά τα παλιότερα στρώματα είναι σχεδόν γυμνά από ίχνη ζωής, και θα μπορούσαμε δικαιολογημένα να πούμε ότι η γενική εικόνα είναι συνεπής με την ιδέα μιας ειδικής δημιουργίας στην αρχή της Κάμβριας περιόδου».​—Φυσική Ιστορία (Natural History), Οκτώβριος 1959, σ. 467.

Ο ζωολόγος Χάρολντ Κόφιν δηλώνει: «Αν η προοδευτική εξέλιξη από απλές σε πολύπλοκες μορφές είναι σωστή, θα έπρεπε να βρεθούν οι πρόγονοι αυτών των πλήρως αναπτυγμένων ζωντανών πλασμάτων της Κάμβριας εποχής· αλλά δεν έχουν βρεθεί και οι επιστήμονες παραδέχονται ότι υπάρχει μικρή ελπίδα να βρεθούν ποτέ. Με βάση τα γεγονότα και μόνο, με βάση αυτά που έχουν όντως βρεθεί μέσα στη γη, ταιριάζει καλύτερα η θεωρία για μια ξαφνική δημιουργική πράξη μέσω της οποίας εμφανίστηκαν οι βασικές μορφές ζωής».​—Ελευθερία (Liberty), Σεπτέμβριος/Οκτώβριος 1975, σ. 12.

 Ο Καρλ Σαγκάν, στο βιβλίο του Κόσμος (Cosmos), αναγνώρισε με ειλικρίνεια: «Οι αποδείξεις των απολιθωμάτων θα μπορούσαν να είναι σύμφωνες με την ιδέα ενός Μεγάλου Σχεδιαστή».​—(Νέα Υόρκη, 1980) σ. 29.

Θα μπορούσε η εξελικτική διαδικασία να ήταν αποτέλεσμα μεταλλάξεων, δηλαδή ξαφνικών δραστικών αλλαγών στα γονίδια;

Το περιοδικό Σάιενς Ντάιτζεστ (Science Digest) δηλώνει: «Οι ρεβιζιονιστές της εξέλιξης πιστεύουν ότι οι μεταλλάξεις σε βασικά ρυθμιστικά γονίδια μπορεί να αποτελούν τη γενετική ώθηση που απαιτεί η θεωρία των τεράστιων αλμάτων την οποία υποστηρίζουν». Ωστόσο, το περιοδικό παραθέτει επίσης τα λόγια του Βρετανού ζωολόγου Κόλιν Πάτερσον, ο οποίος δηλώνει: «Οι εικασίες μπορούν να διατυπώνονται ανεξέλεγκτα. Δεν γνωρίζουμε τίποτα για αυτά τα καθοριστικά ρυθμιστικά γονίδια». (Φεβρουάριος 1982, σ. 92) Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο για την υποστήριξη της θεωρίας.

Η Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια παραδέχεται: «Το γεγονός ότι οι περισσότερες μεταλλάξεις είναι επιβλαβείς για τον οργανισμό φαίνεται δύσκολο να συμφιλιωθεί με την άποψη ότι η μετάλλαξη είναι η πηγή των πρώτων υλών της εξέλιξης. Πράγματι, οι προερχόμενοι από μεταλλάξεις οργανισμοί που απεικονίζονται στα βιβλία της βιολογίας είναι μια συλλογή περίεργων πλασμάτων και τερατουργημάτων, και η μετάλλαξη φαίνεται να είναι μάλλον καταστρεπτική παρά δημιουργική διεργασία».​—The Encyclopedia Americana, (1977), Τόμ. 10, σ. 742.

Τι θα λεχθεί για τους «πιθηκανθρώπους» που απεικονίζονται σε σχολικά βιβλία, εγκυκλοπαίδειες και μουσεία;

«Πρέπει να καταφύγουμε στη φαντασία για να προσθέσουμε τη σάρκα και τις τρίχες σε αυτές τις αναπαραστάσεις. . . . Το χρώμα του δέρματος· το χρώμα, η μορφή και η κατανομή του τριχώματος· η μορφή των χαρακτηριστικών· και η όψη του προσώπου​—όσον αφορά αυτά τα χαρακτηριστικά δεν γνωρίζουμε απολύτως τίποτα για οποιουσδήποτε προϊστορικούς ανθρώπους».​—Η Βιολογία της Φυλής ([The Biology of Race] Νέα Υόρκη, 1971), Τζέιμς Κινγκ, σ. 135, 151.

 «Η συντριπτική πλειονότητα των εμπνεύσεων των καλλιτεχνών βασίζεται περισσότερο στη φαντασία παρά σε αποδείξεις. . . . Οι καλλιτέχνες πρέπει να δημιουργήσουν κάτι μεταξύ πιθήκου και ανθρώπου​—όσο πιο παλιό λέγεται ότι είναι το είδος του ανθρώπου τόσο πιο πιθηκοειδή τον κάνουν».​—Σάιενς Ντάιτζεστ, Απρίλιος 1981, σ. 41.

«Όπως μαθαίνουμε προοδευτικά ότι οι πρωτόγονοι άνθρωποι δεν ήταν κατ’ ανάγκην απολίτιστοι, έτσι πρέπει να μάθουμε να αναγνωρίζουμε ότι οι πρώτοι άνθρωποι της Εποχής των Παγετώνων δεν ήταν ούτε άγρια ζώα ούτε μισοπίθηκοι ούτε ηλίθιοι. Να γιατί όλες οι προσπάθειες ανασύνθεσης του ανθρώπου του Νεάντερταλ ή ακόμη και του ανθρώπου του Πεκίνου ήταν απερίγραπτη ανοησία».​—Άνθρωπος, Θεός και Μαγεία ([Man, God and Magic] Νέα Υόρκη, 1961), Ίβαρ Λίσνερ, σ. 304.

Δεν παρουσιάζουν τα σχολικά βιβλία την εξέλιξη ως γεγονός;

«Πολλοί επιστήμονες υποκύπτουν στον πειρασμό να είναι δογματικοί, . . . κατ’ επανάληψη το ερώτημα της προέλευσης των ειδών έχει παρουσιαστεί σαν να είχε οριστικά τακτοποιηθεί. Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο αναληθές. . . . Αλλά η τάση να είναι κανείς δογματικός επιμένει και αυτό δεν εξυπηρετεί την υπόθεση της επιστήμης».​—Δε Γκάρντιαν (The Guardian), Λονδίνο, Αγγλία, 4 Δεκεμβρίου 1980, σ. 15.

Είναι όμως λογικό να πιστεύουμε πως οτιδήποτε υπάρχει σε αυτή τη γη δημιουργήθηκε σε έξι ημέρες;

Υπάρχουν μερικές θρησκευτικές ομάδες που διδάσκουν ότι ο Θεός δημιούργησε τα πάντα σε έξι 24ωρες ημέρες. Η Αγία Γραφή όμως δεν λέει κάτι τέτοιο.

Τα εδάφια Γένεση 1:3-31 περιγράφουν το πώς ο Θεός προετοίμασε τη γη που ήδη υπήρχε για να γίνει κατοικία για τους ανθρώπους. Λένε ότι αυτό έγινε στη διάρκεια μιας περιόδου έξι ημερών, αλλά δεν λένε ότι αυτές οι ημέρες ήταν 24ωρες. Η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί συχνά τον όρο «ημέρα» για να περιγράψει μια μεγάλη περίοδο χρόνου. (Παράβαλε 2 Πέτρου 3:8.) Επομένως, οι “ημέρες” που αναφέρονται στο πρώτο κεφάλαιο της  Γένεσης θα μπορούσαν λογικά να έχουν διάρκεια χιλιάδων ετών.

Για περαιτέρω λεπτομέρειες, βλέπε σελίδα 147.

“Πιστεύω στην εξέλιξη”

Θα μπορούσατε να απαντήσετε: “Πιστεύετε ότι ο Θεός είχε κάποια ανάμειξη στα πράγματα ή μήπως πιστεύετε ότι από την αρχή ακόμη η ανάπτυξη της ζωής ήταν αποκλειστικά ζήτημα τύχης; (Κατόπιν συνεχίστε ανάλογα με αυτά που θα πει το άτομο.)”

Ή θα μπορούσατε να πείτε: “Δεν θα ήταν ρεαλιστικό να απορρίψουμε κάτι που έχει αποδειχτεί πλήρως ότι είναι επιστημονικό γεγονός, έτσι δεν είναι; . . . Έχω εδώ μερικά σχόλια επιστημόνων σχετικά με αυτό το σημείο τα οποία είναι πολύ ενδιαφέροντα. (Χρησιμοποιήστε ύλη από τις  σελίδες 174, 175, κάτω από τον υπότιτλο «Είναι η εξέλιξη πράγματι επιστημονική;» ή από τις  σελίδες 175, 176, κάτω από τον υπότιτλο «Συμφωνούν μεταξύ τους αυτοί που υποστηρίζουν την εξέλιξη; . . .»)”

Άλλη εισήγηση: “Όταν κάτι αποδεικνύεται από αδιάσειστα στοιχεία, πρέπει όλοι να το πιστεύουμε, έτσι δεν είναι; . . . Θυμάμαι ότι στα σχολικά μου βιβλία χρησιμοποιούνταν εικόνες απολιθωμάτων για να υποστηρίξουν την εξέλιξη. Αλλά από τότε έχω διαβάσει μερικά πολύ ενδιαφέροντα σχόλια επιστημόνων σχετικά με το αρχείο των απολιθωμάτων. Έχω μερικά από αυτά εδώ. (Χρησιμοποιήστε ύλη από  τις σελίδες 176-178, κάτω από τον υπότιτλο «Ποια άποψη υποστηρίζει το αρχείο των απολιθωμάτων;»)”

Μια επιπρόσθετη εισήγηση: “Προφανώς σας αρέσει να βλέπετε τα πράγματα ρεαλιστικά, έτσι δεν είναι; . . . Και εμένα μου αρέσει αυτό”. Μετά μπορείτε να προσθέσετε: “Αν κάνω περίπατο στην εξοχή και διαπιστώσω ότι μερικές πέτρες και μερικά ξύλα έχουν διαμορφωθεί έτσι ώστε να φτιαχτεί ένα σπίτι, πρέπει να το θεωρήσω αυτονόητο ότι κάποιος ήταν εκεί πριν από εμένα και το έχτισε, δεν συμφωνείτε; . . . Θα ήταν, όμως, λογικό να συμπεράνω ότι τα λουλούδια που έχουν φυτρώσει δίπλα από το σπίτι έχουν προέλθει απλώς τυχαία; Αν έχω αυτή  την άποψη, πρέπει να τα κοιτάξω πιο προσεκτικά και να παρατηρήσω το περίπλοκο σχέδιο, επειδή γνωρίζω τη θεμελιώδη αλήθεια ότι όπου υπάρχει σχέδιο πρέπει να υπάρχει και σχεδιαστής. Αυτό μας λέει η Αγία Γραφή στο εδάφιο Εβραίους 3:4”.

Ή θα μπορούσατε να απαντήσετε (σε ένα ηλικιωμένο άτομο): “Μια από τις κύριες ιδέες της εξέλιξης είναι ότι σε αυτήν οφείλεται η πρόοδος του ανθρώπου, η ανάπτυξή του στο σημείο στο οποίο βρίσκεται σήμερα, έτσι δεν είναι;” Μετά μπορείτε να προσθέσετε: (1) “Είστε άτομο που έχει ζήσει αρκετά χρόνια. Θυμάστε πώς ήταν τα πράγματα όταν ήσασταν παιδί; Υπήρχε τόσο πολύ έγκλημα όσο υπάρχει σήμερα; . . . Έπρεπε πάντα η πόρτα να είναι κλειδωμένη; . . . Θα λέγατε ότι οι άνθρωποι τότε έδειχναν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τους γείτονές τους και για τα ηλικιωμένα άτομα από ό,τι σήμερα; . . . Επομένως, ενώ η τεχνολογική πρόοδος είναι μεγάλη, οι ίδιοι οι άνθρωποι φαίνεται ότι χάνουν μερικές από τις ιδιότητες που έχουν πολύ μεγάλη σημασία. Γιατί να συμβαίνει αυτό;” (2) “Διαπιστώνω ότι αυτά τα πραγματικά γεγονότα, τα οποία έχουμε και οι δύο παρατηρήσει, συμφωνούν με όσα είναι γραμμένα εδώ στην Αγία Γραφή, στο εδάφιο Ρωμαίους 5:12. . . . Επομένως, ο άνθρωπος στην πραγματικότητα ρέπει προς τη φθορά”. (3) “Ωστόσο, η Αγία Γραφή δείχνει με ποιον τρόπο θα αλλάξουν τα πράγματα. (Δαν. 2:44· Αποκ. 21:3, 4)”

“Πιστεύω ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο μέσω της εξέλιξης”

Θα μπορούσατε να απαντήσετε: “Έχω μιλήσει και με άλλους που έχουν την ίδια άποψη. Έχω καταλάβει σωστά ότι είστε άτομο με ισχυρή πίστη στον Θεό; . . . Άρα, η πίστη σας έχει στην πραγματικότητα την πρώτη θέση στη ζωή σας· προσπαθείτε να αξιολογήσετε τα άλλα πράγματα έχοντας αυτήν ως οδηγό, έτσι δεν είναι; . . . Έτσι βλέπω και εγώ τα πράγματα”. Μετά μπορείτε να προσθέσετε: (1) “Γνωρίζω ότι, αν αυτό που πιστεύω είναι πράγματι αλήθεια, δεν πρόκειται να συγκρουστεί με τα αποδεδειγμένα επιστημονικά γεγονότα. Γνωρίζω παράλληλα ότι θα ήταν ανόητο να αγνοήσω τι λέει ο Λόγος του Θεού, επειδή ο Θεός γνωρίζει πολύ περισσότερα σχετικά με τα έργα του από ό,τι οποιοσδήποτε από εμάς. Μου έκανε εντύπωση αυτό που η Αγία Γραφή, ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού, λέει εδώ  στο εδάφιο Γένεση 1:21 (τονίστε τη φράση «κατά τα είδη τους»)”. (2) “Στη συνέχεια, από το εδάφιο Γένεση 2:7 μαθαίνουμε ότι ο Θεός έκανε τον άνθρωπο, όχι από προϋπάρχοντα ζώα, αλλά από το χώμα”. (3) “Και από τα εδάφια 21, 22 διαπιστώνουμε ότι η Εύα έγινε, όχι από κάποιο ζώο, αλλά από ένα από τα πλευρά του Αδάμ, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως πρώτη ύλη”.

Ή θα μπορούσατε να πείτε: “(Αφού δημιουργήσετε κοινή βάση, όπως υποδεικνύεται παραπάνω . . .) Μερικοί λένε ότι η αναφορά της Αγίας Γραφής στον Αδάμ ήταν απλώς αλληγορική. Αλλά αν αυτό είναι αλήθεια, σε ποιο συμπέρασμα οδηγεί;” (1) “Προσέξτε τι αναφέρεται εδώ, στο εδάφιο Ρωμαίους 5:19: «Όπως μέσω της ανυπακοής του ενός ανθρώπου [του Αδάμ] πολλοί καταστάθηκαν αμαρτωλοί, παρόμοια και μέσω της υπακοής του ενός [του Ιησού Χριστού] πολλοί θα κατασταθούν δίκαιοι». Παρόμοια, το εδάφιο 1 Κορινθίους 15:22 λέει: «Όπως σε σχέση με τον Αδάμ όλοι πεθαίνουν, έτσι και σε σχέση με τον Χριστό όλοι θα ζωοποιηθούν». Αλλά αν πράγματι δεν υπήρξε «άνθρωπος» με το όνομα Αδάμ, τότε ποτέ δεν αμάρτησε ένας τέτοιος άνθρωπος. Αν δεν αμάρτησε και δεν κληροδότησε την αμαρτία στους απογόνους του, τότε δεν χρειαζόταν να δώσει ο Χριστός τη ζωή του για χάρη του ανθρωπίνου γένους. Αν ο Χριστός πράγματι δεν έδωσε τη ζωή του για χάρη μας, τότε δεν υπάρχει προοπτική ζωής πέρα από τα τωρινά λίγα χρόνια. Αυτό θα σήμαινε ότι στην ουσία δεν έχει νόημα η Χριστιανοσύνη”. (2) “Εντούτοις, στη Χριστιανοσύνη είναι ενσωματωμένες οι υψηλότερες ηθικές αρχές που υπάρχουν. Είναι δυνατόν να προέρχονται οι πιο εξαίσιες διδασκαλίες περί αλήθειας και εντιμότητας από κάτι που βασικά είναι ψέμα;” (Βλέπε επίσης σελίδες 41-43, στο λήμμα «Αδάμ και Εύα».)

“Οι πολύ μορφωμένοι άνθρωποι, όμως, πιστεύουν στην εξέλιξη”

Θα μπορούσατε να απαντήσετε: “Αυτό είναι αλήθεια, αλλά έχω διαπιστώσει ότι ακόμη και αυτοί που λένε πως πιστεύουν στην εξέλιξη μπορεί να έχουν σοβαρές διαφωνίες με κάποιους άλλους που και εκείνοι την πιστεύουν. (Αναφέρετε παραδείγματα από την ύλη στις  σελίδες 175, 176.) Επομένως, πρέπει να εξετάσουμε προσωπικά τις αποδείξεις για να δούμε τι πρέπει να πιστέψουμε​—την εξέλιξη ή τη δημιουργία”.

 Ή θα μπορούσατε να πείτε: “Αυτό είναι αλήθεια. Ωστόσο, έχω διαπιστώσει ότι υπάρχουν και άνθρωποι οι οποίοι είναι πολύ μορφωμένοι αλλά δεν την πιστεύουν”. Μετά μπορείτε να προσθέσετε: (1) “Γιατί αυτή η διαφορά; Όλοι τους γνωρίζουν τα ίδια στοιχεία. Μήπως παίζει κάποιον ρόλο το κίνητρο; Πιθανώς”. (2) “Πώς μπορείτε να αποφασίσετε ποιους θα πιστέψετε; Βλέποντας την ομάδα ως σύνολο (και χωρίς να κρίνετε άτομα), ποια ομάδα πιστεύετε ότι θα ήταν η πιο έντιμη​—αυτοί που πιστεύουν ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό, και επομένως αισθάνονται υπόλογοι σε αυτόν, ή αυτοί που λένε ότι αποτελούν προϊόν τύχης και επομένως είναι υπόλογοι μόνο στον εαυτό τους;” (3) “Άρα, χρειάζεται να εξετάσουμε προσωπικά τις αποδείξεις για να δούμε τι από τα δύο​—η δημιουργία ή η εξέλιξη—​προμηθεύει τις πιο ικανοποιητικές απαντήσεις για τη ζωή”.