Καθαρτήριο
Ορισμός: «Σύμφωνα με τη διδασκαλία της [Ρωμαιοκαθολικής] Εκκλησίας, η κατάσταση ή ο τόπος στον άλλον κόσμο . . . όπου οι ψυχές εκείνων που πεθαίνουν σε κατάσταση χάριτος, αλλά δεν έχουν ακόμη απαλλαχτεί από όλη την ατέλεια, εξιλεώνονται για ελαφρά αμαρτήματα που δεν έχουν ακόμη συγχωρηθεί ή υφίστανται προσωρινή τιμωρία για ελαφρά καθώς και για θανάσιμα αμαρτήματα που έχουν ήδη συγχωρηθεί, και με αυτόν τον τρόπο εξαγνίζονται προτού εισέλθουν στον ουρανό». (Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια [New Catholic Encyclopedia], 1967, Τόμ. 11, σ. 1034) Δεν είναι διδασκαλία της Αγίας Γραφής.
Πού βασίζεται η διδασκαλία για το καθαρτήριο;
Αφού ανασκοπεί τα σχόλια Καθολικών συγγραφέων για διάφορα εδάφια όπως Β΄ Μακκαβαίων 12:39-45, Ματθαίος 12:32 και 1 Κορινθίους 3:10-15, η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια (1967, Τόμ. 11, σ. 1034) παραδέχεται: «Σε τελική ανάλυση, το Καθολικό δόγμα του καθαρτηρίου βασίζεται στην παράδοση, όχι στην Αγία Γραφή».
«Η εκκλησία βασίστηκε στην παράδοση για να υποστηρίξει μια ενδιάμεση περιοχή μεταξύ ουρανού και κόλασης».—Ο Καθολικός των ΗΠΑ (U.S. Catholic), Μάρτιος 1981, σ. 7.
Τι λένε εκπρόσωποι του Καθολικισμού για τη φύση του καθαρτηρίου;
«Πολλοί πιστεύουν πως ο βασανισμός του καθαρτηρίου είναι αποκλειστικά η συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι αναβάλλεται προσωρινά η δυνατότητα να βλέπει το άτομο τον Θεό πρόσωπο προς πρόσωπο, αν και η πιο κοινή άποψη υποστηρίζει ότι πέραν τούτου υπάρχει και κάποια συγκεκριμένη τιμωρία . . . Στη Λατινική Εκκλησία γενικά λέγεται ότι αυτή η ποινή επιβάλλεται μέσω πραγματικής φωτιάς. Ωστόσο, αυτό δεν είναι απαραίτητο στοιχείο της πίστης στο καθαρτήριο. Δεν είναι ούτε καν βέβαιο. . . . Ακόμη και αν κάποιος, συμμεριζόμενος τους θεολόγους της Ανατολής, επιλέξει να απορρίψει την ιδέα του βασανισμού με φωτιά, θα πρέπει να προσέξει να μην απορρίψει την ιδέα ότι υπάρχουν συγκεκριμένα βάσανα στο καθαρτήριο. Εξακολουθεί να υπάρχει πραγματική ταλαιπωρία, θλίψη, στενοχώρια, τύψεις συνείδησης και άλλες πνευματικές θλίψεις, ικανές να επιφέρουν πραγματικό πόνο στην ψυχή. . . . Πάντως, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι στη διάρκεια των βασάνων τους οι ψυχές αυτές νιώθουν επίσης μεγάλη χαρά επειδή έχουν τη βεβαιότητα της σωτηρίας».—Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια (1967), Τόμ. 11, σ. 1036, 1037.
«Το τι συμβαίνει στο καθαρτήριο είναι μόνο εικασίες».—Ο Καθολικός των ΗΠΑ, Μάρτιος 1981, σ. 9.
Επιζεί η ψυχή από το θάνατο του σώματος;
Ιεζ. 18:4, ΒΑΜ: «Η ψυχή [εβρ. νέφες· «αυτός», ΚΛΠ· «άνθρωπος», ΜΠΚ· «ψυχή», ΛΧ] η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει».
Ιακ. 5:20, ΜΠΚ: «Αυτός που επανέφερε έναν αμαρτωλό από τον πλανεμένο δρόμο του θα σώσει μια ψυχή από το θάνατο και θα την απαλλάξει από πλήθος αμαρτίες». (Τα πλάγια γράμματα δικά μας.) (Παρατηρήστε ότι αυτό το εδάφιο μιλάει για θάνατο της ψυχής.)
Για περισσότερες πληροφορίες, βλέπε λήμματα «Θάνατος» και «Ψυχή».
Μετά το θάνατο του ατόμου, απαιτείται κάποια πρόσθετη τιμωρία για τις αμαρτίες;
Ρωμ. 6:7, ΜΠΚ: «Σ’ έναν που πέθανε, η αμαρτία δεν έχει πια καμιά εξουσία».
Μπορούν οι νεκροί να νιώσουν χαρά με την πεποίθηση ότι πρόκειται να λάβουν σωτηρία;
Εκκλ. 9:5, ΜΠΚ: «Οι ζωντανοί ξέρουν τουλάχιστον ότι θα πεθάνουν, ενώ οι νεκροί δεν ξέρουν τίποτα».
Ησ. 38:18, ΜΠΚ: «Ο άδης δεν θα σε υμνήσει, ούτε θα σε δοξολογήσουν οι νεκροί· εκείνοι που στον τάφο κατεβαίνουν δεν μπορούν να ελπίζουν στην πιστότητά σου πια». (Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, κάποιος από αυτούς “να νιώσει μεγάλη χαρά επειδή έχει τη βεβαιότητα της σωτηρίας”;)
Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, με ποια μέσα πραγματοποιείται ο καθαρισμός από τις αμαρτίες;
1 Ιωάν. 1:7, 9, ΜΠΚ: «Αν όμως ζούμε μέσα στο φως, όπως ο Θεός είναι στο φως, τότε έχουμε κοινωνία και μεταξύ μας, και το αίμα που πρόσφερε με το θάνατό του ο Υιός του ο Ιησούς μάς καθαρίζει από κάθε αμαρτία. . . . Αν όμως ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός, που είναι αξιόπιστος και δίκαιος, θα συγχωρήσει τις αμαρτίες μας και θα μας καθαρίσει από κάθε άδικη πράξη».
Αποκ. 1:5, ΜΠΚ: «Ο Ιησούς Χριστός . . . μας αγαπάει κι έχει χύσει το αίμα του για να μας καθαρίσει από τις αμαρτίες μας».
