Μιλάει η «Καινή Διαθήκη» για έναν μελλοντικό επίγειο παράδεισο ή αυτό γίνεται μόνο στην «Παλαιά Διαθήκη»;

Η διαίρεση της Αγίας Γραφής σε δύο μέρη και η εκτίμηση της αξίας των δηλώσεών της με βάση το αν αυτές βρίσκονται στην «Παλαιά» ή στην «Καινή Διαθήκη» δεν υποστηρίζονται από τις Γραφές. Το εδάφιο 2 Τιμόθεο 3:16 μας λέει: «Όλη η Γραφή είναι θεόπνευστη και ωφέλιμη για διδασκαλία, για έλεγχο, για τακτοποίηση ζητημάτων». Το εδάφιο Ρωμαίους 15:4 αναφέρεται στις προ Χριστού θεόπνευστες Γραφές όταν λέει: «Όλα όσα γράφτηκαν παλιότερα γράφτηκαν για τη διδασκαλία μας». Για να δοθεί, λοιπόν, ορθή απάντηση στο ερώτημα αυτό, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ολόκληρη η Αγία Γραφή.

Στο εδάφιο Γένεση 2:8 αναφέρεται: «Ο Ιεχωβά Θεός φύτεψε έναν κήπο [«παράδεισον», ΒΑΜ, Ο΄] στην Εδέμ, προς τα ανατολικά, και έβαλε εκεί τον άνθρωπο [τον Αδάμ] που είχε πλάσει». Υπήρχε αφθονία και ποικιλία καταπληκτικών φυτών και ζώων.  Ο Ιεχωβά ευλόγησε το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι και τους είπε: «Να είστε καρποφόροι και να πληθυνθείτε και να γεμίσετε τη γη και να την καθυποτάξετε και να έχετε σε υποταγή τα ψάρια της θάλασσας και τα πετούμενα πλάσματα των ουρανών και κάθε ζωντανό πλάσμα που κινείται πάνω στη γη». (Γέν. 1:28) Ο αρχικός σκοπός που είχε ο Θεός να γίνει όλη η γη παράδεισος, κατοικημένος από άτομα που υπακούν στους νόμους του με εκτίμηση, δεν πρόκειται να μείνει ανεκπλήρωτος. (Ησ. 45:18· 55:10, 11) Γι’ αυτό και ο Ιησούς είπε: «Ευτυχισμένοι είναι οι πράοι, επειδή αυτοί θα κληρονομήσουν τη γη». Γι’ αυτό επίσης δίδαξε τους μαθητές του να προσεύχονται: «Πατέρα μας που είσαι στους ουρανούς, ας αγιαστεί το όνομά σου. Ας έρθει η βασιλεία σου. Ας γίνει το θέλημά σου, όπως στον ουρανό, έτσι και πάνω στη γη». (Ματθ. 5:5· 6:9, 10) Σε αρμονία με αυτό, τα εδάφια Εφεσίους 1:9-11 εξηγούν το σκοπό του Θεού «να ξανασυγκεντρώσει όλα τα πράγματα στον Χριστό, τα πράγματα που είναι στους ουρανούς και τα πράγματα που είναι στη γη». Το εδάφιο Εβραίους 2:5 κάνει λόγο για «την κατοικημένη γη που θα έρθει». Το εδάφιο Αποκάλυψη 5:10 μιλάει για εκείνους που, ως συγκληρονόμοι με τον Χριστό, «θα κυβερνήσουν τη γη ως βασιλιάδες». Τα εδάφια Αποκάλυψη 21:1-5 και 22:1, 2 προσθέτουν υπέροχες περιγραφές των συνθηκών που θα υπάρχουν στη «νέα γη» και οι οποίες μας θυμίζουν τον αρχικό Παράδεισο της Εδέμ όπου βρισκόταν το δέντρο της ζωής.​—Γέν. 2:9.

Επιπρόσθετα, ο Ιησούς αναφέρθηκε στο μελλοντικό επίγειο Παράδεισο όταν μίλησε με έναν κακοποιό ο οποίος ήταν κρεμασμένος δίπλα του στο ξύλο και εξέφρασε πίστη στην ερχόμενη βασιλεία του Ιησού. «Του είπε: “Αληθινά σου λέω σήμερα, θα είσαι μαζί μου στον Παράδεισο”».​—Λουκ. 23:43.

Πώς μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για το τι εννοούσε ο Ιησούς με τη λέξη Παράδεισος στη δήλωσή του προς τον κακοποιό η οποία αναφέρεται στο εδάφιο Λουκάς 23:43;

Μήπως εννοούσε κάποιο μέρος του Άδη στο οποίο βρίσκονται προσωρινά οι ψυχές των δικαίων περιμένοντας την ανάσταση και την Ημέρα της Κρίσης;

Ποια είναι η προέλευση αυτής της άποψης; Το Νέο Διεθνές Λεξικό της Θεολογίας της Καινής Διαθήκης (The New  International Dictionary of New Testament Theology) δηλώνει: «Με τη διείσδυση του ελληνικού δόγματος της αθανασίας της ψυχής, ο παράδεισος γίνεται το κατοικητήριο των δικαίων στη διάρκεια της ενδιάμεσης κατάστασης». (Γκραντ Ράπιντς, Μίσιγκαν, 1976, επιμέλεια Κόλιν Μπράουν, Τόμ. 2, σ. 761) Ήταν κοινή αυτή η αντιγραφική άποψη μεταξύ των Ιουδαίων όταν ο Ιησούς ήταν στη γη; Αυτό είναι αμφίβολο. (Για περισσότερες πληροφορίες, βλέπε την εξήγηση από το Λεξικό της Αγίας Γραφής [Dictionary of the Bible] του Χάστινγκς στην εγκυκλοπαίδεια Ενόραση στις Γραφές, Τόμ. 2, σ. 594.)

Αλλά ακόμα και αν αυτή η άποψη ήταν όντως κοινή μεταξύ των Ιουδαίων τον πρώτο αιώνα, θα την επικύρωνε ο Ιησούς με την υπόσχεση που έδωσε στο μετανοημένο κακοποιό; Ο Ιησούς είχε καταδικάσει σθεναρά τους Ιουδαίους Φαρισαίους και γραμματείς επειδή δίδασκαν παραδόσεις που ήταν αντίθετες με το Λόγο του Θεού.​—Ματθ. 15:3-9· βλέπε επίσης το λήμμα «Ψυχή».

Ο Ιησούς πήγε πραγματικά στον Άδη όταν πέθανε, όπως φαίνεται από τα εδάφια Πράξεις 2:30, 31. (Στα εδάφια αυτά αναφέρεται ότι ο απόστολος Πέτρος χρησιμοποίησε τη λέξη Άδης ως αντίστοιχη της λέξης Σιεόλ, παραθέτοντας από το εδάφιο Ψαλμός 16:10.) Αλλά η Αγία Γραφή δεν δηλώνει πουθενά ότι ο Σιεόλ/Άδης ή κάποιο μέρος του είναι ένας παράδεισος που μπορεί να δώσει σε κάποιον ευχαρίστηση. Αντιθέτως, τα εδάφια Εκκλησιαστής 9:5, 10 λένε ότι όσοι βρίσκονται εκεί «δεν γνωρίζουν τίποτα απολύτως».

Μήπως ο Παράδεισος του εδαφίου Λουκάς 23:43 ήταν ο ουρανός ή κάποιο μέρος του ουρανού;

Η Αγία Γραφή δεν συμφωνεί με την άποψη ότι ο Ιησούς και ο κακοποιός πήγαν στον ουρανό την ημέρα που ο Ιησούς μίλησε στον κακοποιό. Ο Ιησούς είχε προείπει πως, όταν θα θανατωνόταν, θα ανασταινόταν την τρίτη ημέρα. (Λουκ. 9:22) Στη διάρκεια εκείνης της τριήμερης περιόδου, δεν ήταν στον ουρανό, διότι μετά την ανάστασή του είπε στη Μαρία τη Μαγδαληνή: «Δεν έχω ανεβεί ακόμη στον Πατέρα». (Ιωάν. 20:17) Όταν πια είχαν περάσει 40 ημέρες από την ανάστασή του, τότε τον είδαν οι μαθητές να ανυψώνεται από τη γη και να χάνεται από τα μάτια τους καθώς άρχισε να αναλαμβάνεται στον ουρανό.​—Πράξ. 1:3, 6-11.

 Ο κακοποιός δεν είχε τα προσόντα να πάει στον ουρανό ακόμη και αργότερα. Δεν είχε «αναγεννηθεί»​—εφόσον ούτε στο νερό είχε βαφτιστεί ούτε από το πνεύμα του Θεού είχε γεννηθεί. Το άγιο πνεύμα χύθηκε πάνω στους μαθητές του Ιησού 50 και πλέον ημέρες μετά το θάνατο του κακοποιού. (Ιωάν. 3:3, 5· Πράξ. 2:1-4) Ο Ιησούς, την ημέρα του θανάτου του, είχε κάνει διαθήκη για μια ουράνια βασιλεία με εκείνους “που είχαν παραμείνει προσκολλημένοι σε αυτόν κατά τις δοκιμασίες του”. Ο κακοποιός δεν είχε τέτοιο υπόμνημα πιστότητας και δεν περιλήφθηκε σε αυτή τη διαθήκη.​—Λουκ. 22:28-30.

Τι δείχνει ότι αυτός ο Παράδεισος θα είναι επίγειος;

Οι Εβραϊκές Γραφές δεν είχαν δώσει ποτέ στους πιστούς Ιουδαίους την ελπίδα ότι θα λάβαιναν ως ανταμοιβή την ουράνια ζωή. Εκείνες οι Γραφές υποδείκνυαν την αποκατάσταση του Παραδείσου εδώ στη γη. Τα εδάφια Δανιήλ 7:13, 14 προέλεγαν πως, όταν θα δινόταν στον Μεσσία «εξουσία διακυβέρνησης και αξιοπρέπεια και βασιλεία», θα τον υπηρετούσαν «όλοι οι λαοί, οι εθνότητες και οι γλώσσες». Αυτοί οι υπήκοοι της Βασιλείας θα ήταν εδώ στη γη. Με τα λόγια που είπε ο κακοποιός στον Ιησού προφανώς εξέφρασε την ελπίδα ότι ο Ιησούς θα τον θυμόταν όταν θα ερχόταν εκείνος ο καιρός.

Με ποια έννοια θα ήταν τότε ο Ιησούς μαζί με τον κακοποιό; Με την έννοια ότι θα τον ανέσταινε από τους νεκρούς, θα του παρείχε οτιδήποτε χρειαζόταν για τις υλικές του ανάγκες και θα του έδινε την ευκαιρία να μάθει τις απαιτήσεις του Ιεχωβά για αιώνια ζωή και να συμμορφωθεί με αυτές. (Ιωάν. 5:28, 29) Ο Ιησούς διέκρινε στη μετάνοια και στο σεβασμό που έδειξε ο κακοποιός κάποια βάση για να τον συμπεριλάβει στα δισεκατομμύρια άτομα τα οποία θα αναστηθούν σε επίγεια ζωή και θα έχουν την ευκαιρία να αποδείξουν ότι αξίζουν να ζήσουν για πάντα στον Παράδεισο.

Πότε θα είναι ο κακοποιός στον Παράδεισο;

Η κατανόηση του εδαφίου Λουκάς 23:43 επηρεάζεται από τη στίξη που χρησιμοποιεί ο μεταφραστής. Δεν υπήρχε στίξη στα πρωτότυπα ελληνικά χειρόγραφα της Αγίας Γραφής. Η Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια ([The Encyclopedia Americana] 1956, Τόμ. 23, σ. 16) δηλώνει: «Δεν γίνεται προσπάθεια για στίξη στα παλαιότερα χειρόγραφα και στις επιγραφές των Ελλήνων». Σύμφωνα  με το Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν του Ελευθερουδάκη, “οι αρχαιότεροι κώδικες από περγαμηνή, ο Σιναϊτικός και ο Βατικανός της Βίβλου (του 4ου αιώνος μ.Χ.), δεν περιέχουν κανένα από αυτά τα σημεία [στίξης]”. (Τόμ. 11, σ. 789, 790) Το κόμμα άρχισε να χρησιμοποιείται τον 9ο αιώνα Κ.Χ. Τι πρέπει να λέει, λοιπόν, το εδάφιο Λουκάς 23:43; «Αλήθεια σου λέω, σήμερα θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο» (ΕΒΣ) ή «Αλήθεια σου λέω σήμερα, θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο»; Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα πρέπει να τη δώσουν οι διδασκαλίες του Χριστού και η υπόλοιπη Αγία Γραφή, όχι ένα κόμμα που μπήκε στο κείμενο αιώνες αφότου είπε ο Ιησούς εκείνα τα λόγια.

Η Εμφατική Βίβλος (The Emphasised Bible) του Τζ. Μπ. Ρόδερχαμ συμφωνεί με τη στίξη στη Μετάφραση Νέου Κόσμου. Σε υποσημείωση στο εδάφιο Λουκάς 23:43, ο Γερμανός μεταφραστής των Γραφών Λ. Ράινχαρτ λέει: «Η στίξη που χρησιμοποιείται σήμερα [από τους περισσότερους μεταφραστές] σε αυτό το εδάφιο είναι χωρίς αμφιβολία λάθος και αντιβαίνει σε ολόκληρο τον τρόπο σκέψης του Χριστού και του κακοποιού. . . . Είναι βέβαιο ότι [ο Χριστός] δεν εννοούσε με τη λέξη παράδεισος μια υποδιαίρεση του κόσμου των νεκρών, αλλά μάλλον την αποκατάσταση του παραδείσου στη γη».

Πότε “θα έρθει” ο Ιησούς “στη βασιλεία του” και θα εκπληρώσει το σκοπό που έχει ο Πατέρας του να κάνει τη γη παράδεισο; Το βιβλίο της Αποκάλυψης, το οποίο γράφτηκε περίπου 63 χρόνια αφότου έγιναν εκείνες οι δηλώσεις που αναφέρονται στα εδάφια Λουκάς 23:42, 43, δείχνει ότι αυτά τα γεγονότα ήταν ακόμη μελλοντικά. (Βλέπε σελίδες 487-490, στο λήμμα «Χρονολογίες», καθώς και το λήμμα «Τελευταίες Ημέρες».)