Γιατί υπάρχει τόσο πολλή πονηρία;

Δεν φταίει ο Θεός. Αυτός έδωσε στην ανθρωπότητα ένα τέλειο ξεκίνημα, αλλά οι άνθρωποι προτίμησαν να αψηφήσουν τις απαιτήσεις του Θεού και να αποφασίζουν μόνοι τους για το τι είναι καλό και τι κακό. (Δευτ. 32:4, 5· Εκκλ. 7:29· Γέν. 3:5, 6) Κάνοντάς το αυτό, ήρθαν κάτω από την επιρροή πονηρών υπερανθρώπινων δυνάμεων.​—Εφεσ. 6:11, 12.

1 Ιωάν. 5:19: «Ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται στην εξουσία του πονηρού».

Αποκ. 12:7-12: «Ξέσπασε πόλεμος στον ουρανό . . . ο δράκοντας πολέμησε και οι άγγελοί του, αλλά δεν υπερίσχυσε ούτε βρέθηκε πια τόπος για αυτούς στον ουρανό. Ρίχτηκε κάτω, λοιπόν, ο μεγάλος δράκοντας, το αρχικό φίδι, εκείνος που αποκαλείται Διάβολος και Σατανάς, ο οποίος παροδηγεί ολόκληρη την κατοικημένη γη· ρίχτηκε κάτω στη γη, και οι άγγελοί του ρίχτηκαν μαζί του. . . . “Γι’ αυτόν το λόγο, να ευφραίνεστε ουρανοί και όσοι κατοικείτε σε αυτούς! Αλίμονο στη γη και στη θάλασσα, επειδή ο Διάβολος κατέβηκε σε εσάς, έχοντας μεγάλο θυμό, καθώς γνωρίζει ότι έχει μικρό χρονικό διάστημα”». (Αυτά τα αυξημένα «αλίμονο» για τον κόσμο άρχισαν από τότε που ο Σατανάς εκδιώχθηκε από τον ουρανό μετά τη γέννηση της Βασιλείας. Βλέπε εδάφιο 10.)

2 Τιμ. 3:1-5: «Αυτό όμως να γνωρίζεις, ότι στις τελευταίες ημέρες οι καιροί θα είναι κρίσιμοι, δύσκολοι στην αντιμετώπισή τους. Διότι οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, ανυπάκουοι στους γονείς, αχάριστοι, χωρίς οσιότητα, άστοργοι, αδιάλλακτοι, συκοφάντες, χωρίς εγκράτεια, άγριοι, χωρίς αγάπη για την αγαθότητα, προδότες, πεισματάρηδες, φουσκωμένοι από υπερηφάνεια, άτομα που αγαπούν τις απολαύσεις μάλλον παρά τον Θεό,  που έχουν μορφή θεοσεβούς αφοσίωσης, αλλά αποδεικνύονται ψευδείς ως προς τη δύναμή της». (Αυτή είναι η καρποφορία αιώνων αποστασίας από την αληθινή λατρεία. Οι συνθήκες αυτές δημιουργήθηκαν επειδή άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι είναι θρησκευόμενοι αψηφούν αυτό που λέει πραγματικά ο Λόγος του Θεού. Αποδεικνύονται ψευδείς ως προς τη δύναμη που μπορεί να ασκήσει η αληθινή θεοσεβής αφοσίωση στη ζωή ενός ατόμου ωθώντας το προς το καλό.)

  Γιατί την επιτρέπει ο Θεός;

 Μερικές φορές μπορεί να μας φαίνεται ότι το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να γίνει θα ήταν απλώς να βγουν από τη μέση όλοι οι πονηροί. Λαχταρούμε να μπει τέλος στην πονηρία, και ωστόσο τη βιώνουμε σχετικά λίγα χρόνια σε σύγκριση με το χρονικό διάστημα στο οποίο υπάρχει αυτή. Πώς πρέπει να αισθάνεται ο Ιεχωβά Θεός; Επί χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι τον κατηγορούν, και μάλιστα τον καταριούνται, για τις κακές συνθήκες τις οποίες υφίστανται. Ωστόσο, ο υπαίτιος για αυτές τις συνθήκες δεν είναι εκείνος, αλλά ο Σατανάς και οι πονηροί άνθρωποι. Ο Ιεχωβά έχει τη δύναμη να καταστρέψει τους πονηρούς. Ασφαλώς πρέπει να υπάρχουν σοβαροί λόγοι για τους οποίους έχει ασκήσει τόση αυτοσυγκράτηση. Αν ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεται την κατάσταση ο Ιεχωβά διαφέρει από αυτόν που θα συστήναμε εμείς, πρέπει να μας εκπλήσσει αυτό; Η πείρα του είναι πολύ μεγαλύτερη από την πείρα του ανθρώπου, και η άποψή του για την κατάσταση είναι πολύ πιο πλατιά από την άποψη οποιουδήποτε ανθρώπου.​—Παράβαλε Ησαΐας 55:8, 9· Ιεζεκιήλ 33:17.

Δεν θα υπήρχε η πονηρία αν ο Θεός δεν είχε προικίσει τα νοήμονα πλάσματα με ελεύθερη βούληση. Αλλά ο Θεός μάς έδωσε τη δυνατότητα να επιλέξουμε αν θα υπακούσουμε σε αυτόν από αγάπη ή αν θα τον παρακούσουμε. (Δευτ. 30:19, 20· Ιησ. Ναυή 24:15) Μήπως θα θέλαμε να ήταν διαφορετικά τα πράγματα; Αν είμαστε γονείς, τι μας κάνει πιο ευτυχισμένους​—να μας υπακούν τα παιδιά μας επειδή μας αγαπούν ή επειδή τα αναγκάζουμε εμείς; Θα έπρεπε ο Θεός να εξαναγκάσει τον Αδάμ να είναι υπάκουος; Θα ήμασταν άραγε πιο ευτυχισμένοι  αν ζούσαμε σε έναν κόσμο στον οποίο θα εξαναγκαζόμασταν να υπακούμε στον Θεό; Προτού καταστρέψει ο Θεός αυτό το πονηρό σύστημα, δίνει στους ανθρώπους την ευκαιρία να δείξουν αν θέλουν πραγματικά να ζήσουν σύμφωνα με τους δίκαιους νόμους του ή όχι. Στον προσδιορισμένο του καιρό, θα καταστρέψει οπωσδήποτε τους πονηρούς.​—2 Θεσ. 1:9, 10.

Αφήνει σοφά να περάσει καιρός για τη διευθέτηση ζωτικών ζητημάτων: (1) Στην Εδέμ αμφισβητήθηκε το κατά πόσον είναι δίκαιη και δικαιωματική η διακυβέρνηση του Ιεχωβά. (Γέν. 2:16, 17· 3:1-5) (2) Αμφισβητήθηκε η ακεραιότητα όλων των υπηρετών του Θεού στον ουρανό και στη γη. (Ιώβ 1:6-11· 2:1-5· Λουκ. 22:31) Ο Θεός θα μπορούσε να είχε καταστρέψει αμέσως τους στασιαστές (τον Σατανά, τον Αδάμ και την Εύα), αλλά αυτό δεν θα τακτοποιούσε τα ζητήματα. Η δύναμη δεν αποδεικνύει ότι κάποιος έχει δίκιο. Τα ζητήματα που εγέρθηκαν ήταν ηθικά. Ο Θεός άφησε να περάσει καιρός, όχι για να αποδείξει κάτι στον εαυτό του, αλλά για να επιτρέψει σε όλα τα πλάσματα που έχουν ελεύθερη βούληση να διαπιστώσουν από μόνα τους την κακή καρποφορία που παράγει ο στασιασμός ενάντια στη διακυβέρνησή του, καθώς και για να τους δώσει την ευκαιρία να δείξουν ποια είναι η δική τους στάση όσον αφορά αυτά τα ζωτικά ζητήματα. Μετά τη διευθέτηση αυτών των ζητημάτων, δεν θα επιτραπεί ποτέ ξανά και σε κανέναν η διατάραξη της ειρήνης. Η ευταξία, η αρμονία και η ευημερία ολόκληρου του σύμπαντος εξαρτώνται από τον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά, από την ολόκαρδη απόδοση τιμής σε αυτόν από μέρους όλων των νοημόνων πλασμάτων. (Βλέπε επίσης σελίδες 418, 419, στο λήμμα «Σατανάς ο Διάβολος».)

Παράδειγμα: Αν κάποιος σας κατηγορούσε μπροστά σε όλους τους κατοίκους της περιοχής σας ότι κάνετε κατάχρηση της θέσης σας ως οικογενειάρχη, ότι τα παιδιά σας θα ζούσαν καλύτερα αν έπαιρναν τις αποφάσεις μόνα τους, ανεξάρτητα από εσάς, και ότι όλα τους σας υπακούν, όχι από αγάπη, αλλά επειδή έχουν υλικά οφέλη, ποιος θα ήταν ο καλύτερος τρόπος για να τακτοποιήσετε το ζήτημα; Αν σκοτώνατε τον  ψευδόμενο κατήγορο, θα έπαυαν οι άλλοι να αναρωτιούνται για το αν ισχύουν οι κατηγορίες; Αντιθέτως, πόσο θαυμάσια θα ήταν η απάντηση αν δίνατε στα παιδιά σας την ευκαιρία να αποδείξουν ως μάρτυρές σας ότι είστε δίκαιος και στοργικός οικογενειάρχης και ότι αυτά ζουν μαζί σας επειδή σας αγαπούν! Αν μερικά από τα παιδιά σας πίστευαν τον αντίπαλό σας, έφευγαν από το σπίτι και κατέστρεφαν τη ζωή τους υιοθετώντας άλλους τρόπους ζωής, αυτό θα έκανε τους ειλικρινείς παρατηρητές να καταλάβουν ακόμη περισσότερο ότι τα παιδιά θα ζούσαν καλύτερα αν είχαν υπακούσει στη δική σας κατεύθυνση.

Έχουμε κατά κάποιον τρόπο ωφεληθεί από το ότι ο Θεός επέτρεψε την πονηρία μέχρι σήμερα;

2 Πέτρ. 3:9: «Ο Ιεχωβά δεν αργοπορεί όσον αφορά την υπόσχεσή του, όπως μερικοί θεωρούν την αργοπορία, αλλά είναι υπομονετικός μαζί σας επειδή δεν θέλει να καταστραφεί κανείς αλλά όλοι να φτάσουν σε μετάνοια». (Λόγω της υπομονής που έχει δείξει μέχρι την εποχή μας, εμείς έχουμε την ευκαιρία να αποδείξουμε ότι έχουμε μετανοήσει και ότι, αντί να αποφασίζουμε μόνοι μας σχετικά με το καλό και το κακό, θέλουμε να υποταχθούμε στη δίκαιη διακυβέρνηση του Ιεχωβά.)

Ρωμ. 9:14-24: «Τι θα πούμε λοιπόν; Μήπως υπάρχει αδικία στον Θεό; Ποτέ να μη συμβεί αυτό! . . . Αν, λοιπόν, ο Θεός, μολονότι είχε τη θέληση να εκδηλώσει την οργή του και να γνωστοποιήσει τη δύναμή του, ανέχτηκε με πολλή μακροθυμία σκεύη οργής που έγιναν άξια για καταστροφή [δηλαδή ανέχτηκε την ύπαρξη πονηρών ανθρώπων επί ένα χρονικό διάστημα], ώστε να γνωστοποιήσει τον πλούτο της δόξας του σε σκεύη ελέους, τα οποία ετοίμασε εκ των προτέρων για δόξα [με άλλα λόγια, θα χρησιμοποιούσε το χρόνο για να δείξει έλεος σε ορισμένους, σύμφωνα με το σκοπό του], δηλαδή εμάς, τους οποίους κάλεσε, όχι μόνο ανάμεσα από τους Ιουδαίους, αλλά και ανάμεσα από τα έθνη, τι με αυτό;» (Άρα, ο Θεός ανέβαλε την καταστροφή των πονηρών ώστε να αφήσει να περάσει καιρός για να διαλέξει άτομα τα οποία θα δόξαζε μαζί με τον Χριστό ως μέλη της ουράνιας Βασιλείας. Μήπως αδίκησε κανέναν ο Θεός κάνοντάς το αυτό; Όχι· είναι μέρος της διευθέτησης  που έχει κάνει για να ευλογήσει κάθε είδους άτομα, τα οποία θα ευνοηθούν με την ευκαιρία να ζήσουν για πάντα σε μια παραδεισένια γη. Παράβαλε Ψαλμός 37:10, 11.)

“Γιατί επιτρέπει ο Θεός να υπάρχει τόση πονηρία;”

Θα μπορούσατε να απαντήσετε: “Είναι πολύ καλή η ερώτησή σας. Πολλοί πιστοί υπηρέτες του Θεού αναστατώθηκαν από την πονηρία που έβλεπαν γύρω τους. (Αββακ. 1:3, 13)” Μετά μπορείτε να προσθέσετε: (1) “Δεν οφείλεται σε αδιαφορία από μέρους του Θεού. Εκείνος μας διαβεβαιώνει ότι έχει κάποιον καθορισμένο καιρό κατά τον οποίο θα καλέσει τους πονηρούς να δώσουν λόγο. (Αββακ. 2:3)” (2) “Αλλά τι απαιτείται από μέρους μας για να μπορέσουμε να είμαστε ανάμεσα στους επιζώντες όταν έρθει αυτός ο καιρός; (Αββακ. 2:4β· Σοφ. 2:3)”

Ή θα μπορούσατε να πείτε: “Χαίρομαι που κάνατε αυτή την ερώτηση. Αυτό απασχολεί πολλά ειλικρινή άτομα. Υπάρχουν μερικές πολύ χρήσιμες πληροφορίες εδώ που απαντούν στο ερώτημά σας. (Μετά διαβάστε μαζί μερικές από τις πληροφορίες που βρίσκονται στις  σελίδες 394-397.)”

“Ύστερα από τόσα χρόνια που έχουν περάσει, δεν πιστεύω πως ο Θεός θα κάνει κάτι για να αλλάξει τα πράγματα”

Θα μπορούσατε να απαντήσετε: “Χαίρομαι που ακούω ότι πιστεύετε στον Θεό. Είναι βέβαια αλήθεια πως υπάρχει γύρω μας πολλή πονηρία, και αυτό είναι κάτι που άρχισε πολύ πριν από την εποχή μας. Αλλά σκεφτήκατε ποτέ το εξής . . . ; (Χρησιμοποιήστε τις σκέψεις της  παραγράφου 1 στη σελίδα 394, σχετικά με το μήκος του χρόνου που ο Θεός την ανέχεται.)”

Ή θα μπορούσατε να πείτε: “Ασφαλώς θα συμφωνείτε μαζί μου ότι, αν κάποιος έχει την ικανότητα να χτίσει ένα σπίτι, είναι φυσικά σε θέση και να το καθαρίσει. . . . Αφού ο Θεός  δημιούργησε τη γη, δεν θα του ήταν δύσκολο να την καθαρίσει. Γιατί περιμένει τόσον καιρό; Νομίζω ότι η απάντηση που δίνεται εδώ είναι πολύ ικανοποιητική. Πείτε μου πώς σας φαίνεται. (Μετά διαβάστε μαζί την ύλη που βρίσκεται στις  σελίδες 394-397.)”