Κεφάλαιο Πέντε

Τα Δημιουργικά Έργα—Τι Βρίσκεται Πίσω Τους;

ΟΠΩΣ είδαμε σε προηγούμενα κεφάλαια, οι σύγχρονες επιστημονικές ανακαλύψεις παρέχουν άφθονες πειστικές αποδείξεις του γεγονότος ότι τόσο το σύμπαν όσο και η ζωή στη γη είχαν μια αρχή. Ποια ήταν η αιτία αυτής της αρχής;

Αφού μελέτησαν τις διαθέσιμες αποδείξεις, πολλοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πρέπει να υπάρχει μια Πρώτη Αιτία. Ωστόσο, ίσως να διστάζουν να προσδώσουν προσωπικότητα σε αυτή την Αιτία. Τέτοια απροθυμία για τη χρήση της λέξης Δημιουργός χαρακτηρίζει τη νοοτροπία μερικών επιστημόνων.

Παραδείγματος χάρη, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ήταν πεπεισμένος ότι το σύμπαν είχε μια αρχή και είχε εκφράσει την επιθυμία του “να γνωρίσει πώς δημιούργησε ο Θεός τον κόσμο”. Παρ’ όλα αυτά, ο Αϊνστάιν δεν πίστευε σε έναν προσωπικό Θεό· μιλούσε για ένα συμπαντικό «θρησκευτικό συναίσθημα, το οποίο δεν έχει κανένα δόγμα και κανέναν Θεό επινοημένο κατά την εικόνα του ανθρώπου». Παρόμοια, ο νομπελίστας χημικός Κενίτσι Φουκούι δήλωσε ότι πίστευε σε μια μεγαλειώδη δομή μέσα στο σύμπαν. Ο ίδιος είπε ότι «αυτή τη μεγαλειώδη αλληλοσύνδεση και δομή θα μπορούσαμε ίσως να την εκφράσουμε με τις λέξεις “το Απόλυτο” ή “ο Θεός”». Αλλά την αποκάλεσε «ιδιομορφία της φύσης».

Γνωρίζετε ότι αυτού του είδους η πίστη σε μια απρόσωπη αιτία μοιάζει πολύ με το θρησκευτικό τρόπο σκέψης της Ανατολής; Πολλοί κάτοικοι της Ανατολής πιστεύουν ότι η φύση ήρθε σε ύπαρξη από μόνη της. Μάλιστα αυτή η ιδέα εκφράζεται και από τους κινεζικούς χαρακτήρες που χρησιμοποιούνται για τη λέξη «φύση», οι οποίοι κατά γράμμα σημαίνουν «γίνεται από μόνο του» ή «αυθύπαρκτο». Ο Αϊνστάιν πίστευε ότι το  συμπαντικό θρησκευτικό του συναίσθημα έβρισκε την έκφρασή του στο Βουδισμό. Ο Βούδας θεωρούσε ότι δεν είχε σημασία αν συνέβαλε ένας Δημιουργός στην εμφάνιση του σύμπαντος και των ανθρώπων. Παρόμοια, ο Σιντοϊσμός δεν εξηγεί πώς ήρθε σε ύπαρξη η φύση, και οι Σιντοϊστές πιστεύουν ότι οι θεοί είναι πνεύματα των νεκρών που μπορεί να έχουν ενσωματωθεί στη φύση.

Είναι ενδιαφέρον ότι αυτός ο τρόπος σκέψης δεν απέχει πολύ από ορισμένες απόψεις που επικρατούσαν στην αρχαία Ελλάδα. Λέγεται πως ο φιλόσοφος Επίκουρος (341-270 Π.Κ.Χ.) πίστευε ότι “οι θεοί βρίσκονται τόσο μακριά ώστε ούτε σας βλάπτουν ούτε σας ευεργετούν”. Θεωρούσε ότι ο άνθρωπος είναι προϊόν της φύσης, προφανώς μέσω της αυτόματης γένεσης και της φυσικής επιλογής του καταλληλότερου. Από όλα αυτά μπορείτε να καταλάβετε ότι οι σημερινές παρόμοιες απόψεις δεν είναι καθόλου καινούριες.

Σύγχρονοι των Επικούρειων ήταν οι Έλληνες Στωικοί, οι οποίοι ανήγαγαν τη φύση σε Θεό. Αυτοί υπέθεταν πως, όταν οι άνθρωποι πεθαίνουν, η απρόσωπη ενέργεια που εκλύεται από αυτούς απορροφάται και πάλι στην άπειρη ενέργεια που αποτελεί τον Θεό. Πίστευαν ότι η συνεργασία με τους φυσικούς νόμους ήταν το υπέρτατο αγαθό. Έχετε ακούσει παρόμοιες απόψεις στις ημέρες μας;

Αντιλογία Σχετικά με έναν Προσωπικό Θεό

Ωστόσο, δεν θα πρέπει να απορρίψουμε όλες τις πληροφορίες που έρχονται από την αρχαία Ελλάδα, θεωρώντας τες παρωχημένη ιστορία. Έχοντας υπόψη ορισμένες πεποιθήσεις σαν και αυτές που προαναφέραμε, ένας διακεκριμένος δάσκαλος του πρώτου αιώνα παρουσίασε μια από τις σημαντικότερες διαλέξεις της ιστορίας. Ο γιατρός και ιστορικός Λουκάς κατέγραψε αυτή τη διάλεξη, και μπορούμε να τη βρούμε στο 17ο κεφάλαιο του βιβλίου Πράξεις των Αποστόλων. Αυτή μπορεί να μας βοηθήσει να καταλήξουμε σε μια οριστική άποψη σχετικά με την Πρώτη Αιτία και να δούμε ποια είναι η δική μας θέση στο όλο ζήτημα. Αλλά πώς μπορεί μια διάλεξη που έγινε πριν από 1.900 χρόνια να επηρεάσει  σήμερα τις ζωές ειλικρινών ατόμων που αναζητούν νόημα στη ζωή;

Εκείνος ο ξακουστός δάσκαλος, ο Παύλος, προσκλήθηκε στο ανώτατο δικαστήριο της Αθήνας. Εκεί ήρθε αντιμέτωπος με τους Επικούρειους και τους Στωικούς, οι οποίοι δεν πίστευαν σε έναν προσωπικό Θεό. Στα εναρκτήρια σχόλιά του, ο Παύλος είπε ότι είχε δει στην πόλη τους ένα βωμό πάνω στον οποίο ήταν χαραγμένη η επιγραφή «Στον Άγνωστο Θεό». Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι μερικοί πιστεύουν πως ο βιολόγος Τόμας Χ. Χάξλεϊ (1825-1895) είχε αυτό υπόψη του όταν επινόησε τον όρο «αγνωστικιστής». Ο Χάξλεϊ εφάρμοσε αυτόν τον όρο σε όσους πιστεύουν ότι «η ύψιστη αιτία (ο Θεός) και η ουσιαστική φύση των πραγμάτων είναι κάτι που δεν το γνωρίζουμε ούτε μπορούμε να το γνωρίσουμε». Αλλά είναι αλήθεια ότι “δεν μπορούμε να γνωρίσουμε” τον Δημιουργό, όπως πιστεύουν πολλοί;

Για να είμαστε ειλικρινείς, αυτό είναι παρερμηνεία της φράσης του Παύλου· δεν συμβαδίζει με το σημείο που ήθελε να τονίσει εκείνος. Ο Παύλος δεν είπε ότι δεν μπορούμε να γνωρίσουμε τον Δημιουργό· είπε απλώς ότι δεν Τον γνώριζαν εκείνοι οι Αθηναίοι. Ο Παύλος δεν είχε στη διάθεσή του τόσες επιστημονικές αποδείξεις για την ύπαρξη Δημιουργού όσες έχουμε εμείς σήμερα. Ωστόσο, ο Παύλος δεν αμφέβαλλε ότι υπάρχει ένας προσωπικός, νοήμων Σχεδιαστής, του  οποίου οι ιδιότητες θα πρέπει να μας ελκύουν προς αυτόν. Παρατηρήστε τι είπε παρακάτω ο Παύλος:

«Αυτό . . . στο οποίο εν αγνοία σας δείχνετε θεοσεβή αφοσίωση, αυτό διαγγέλλω σε εσάς. Ο Θεός που έκανε τον κόσμο και όλα όσα υπάρχουν σε αυτόν, καθώς Αυτός είναι Κύριος ουρανού και γης, δεν κατοικεί σε χειροποίητους ναούς ούτε υπηρετείται από ανθρώπινα χέρια σαν να χρειαζόταν κάτι, επειδή αυτός δίνει σε όλους ζωή και πνοή και τα πάντα. Και έκανε από έναν άνθρωπο κάθε έθνος ανθρώπων για να κατοικούν σε ολόκληρη την επιφάνεια της γης». (Πράξεις 17:23-26) Δεν συμφωνείτε ότι είναι ενδιαφέρων αυτός ο τρόπος λογίκευσης;

Ναι, αντί να υπονοήσει ότι δεν μπορούμε να γνωρίσουμε τον Θεό, ο Παύλος τόνισε ότι οι άνθρωποι που είχαν κατασκευάσει  εκείνον το βωμό στην Αθήνα, καθώς και πολλοί άλλοι από το ακροατήριό του, δεν Τον είχαν γνωρίσει ακόμη. Κατόπιν, ο Παύλος παρότρυνε τους ακροατές του—και όλους όσους έχουν διαβάσει τη διάλεξή του από τότε—να επιδιώξουν να γνωρίσουν τον Δημιουργό, διότι «δεν είναι μακριά από τον καθένα μας». (Πράξεις 17:27) Μπορείτε να δείτε πως ο Παύλος επισήμανε διακριτικά ότι μπορούμε να βρούμε αποδείξεις της ύπαρξης ενός Δημιουργού όλων των πραγμάτων παρατηρώντας τη δημιουργία του. Κάνοντάς το αυτό, μπορούμε να διακρίνουμε και μερικές από τις ιδιότητές του.

Εξετάσαμε διάφορους αποδεικτικούς συλλογισμούς που υποστηρίζουν την ύπαρξη Δημιουργού. Ένας από αυτούς είχε να κάνει με το αχανές σύμπαν που η οργάνωσή του προϋποθέτει νοημοσύνη και το οποίο είναι σαφές ότι είχε μια αρχή. Ένας άλλος ασχολήθηκε με τη ζωή στη γη και με τη σχεδίαση που αποκαλύπτουν τα κύτταρα του σώματός μας. Και ένας τρίτος αφορούσε τον εγκέφαλό μας, καθώς και τη συνυφασμένη με αυτόν επίγνωση του εαυτού μας και το ενδιαφέρον μας για το μέλλον. Αλλά ας δούμε και δύο άλλα παραδείγματα από το έργο του Δημιουργού, τα οποία μας επηρεάζουν καθημερινά. Καθώς θα το κάνουμε αυτό, ρωτήστε τον εαυτό σας: “Τι μου δείχνουν αυτά τα πράγματα για την προσωπικότητα Εκείνου που τα σχεδίασε και τα προμήθευσε;”

Τι Μαθαίνουμε από τα Δημιουργικά Του Έργα

Ακόμη και η απλή παρατήρηση της δημιουργίας του αποκαλύπτει πολλά για τον Δημιουργό. Σε μια άλλη περίπτωση, ο Παύλος ανέφερε ένα τέτοιο παράδειγμα όταν είπε σε ένα πλήθος στη Μικρά Ασία: «Στις περασμένες γενιές [ο Δημιουργός] επέτρεψε σε όλα τα έθνη να προχωρούν στις οδούς τους, αν και δεν άφησε τον εαυτό του χωρίς μαρτυρία κάνοντας το καλό, δίνοντάς σας βροχές από τον ουρανό και καρποφόρες εποχές, γεμίζοντας τις καρδιές σας στο πλήρες με τροφή και ευθυμία». (Πράξεις 14:16, 17) Προσέξτε το παράδειγμα που ανέφερε ο Παύλος σχετικά με το πώς ο Δημιουργός,  παρέχοντας τροφή για την ανθρωπότητα, δίνει μαρτυρία για την προσωπικότητά Του.

Σε μερικές χώρες σήμερα, οι άνθρωποι μπορεί να θεωρούν δεδομένο το γεγονός ότι έχουν τροφή. Σε άλλες περιοχές, πολλοί αγωνίζονται σκληρά για να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαγητό. Όπως και αν έχουν τα πράγματα, όποια δυνατότητα και αν υπάρχει να βρει κανείς τροφή για τη συντήρησή του εξαρτάται από τη σοφία και την καλοσύνη του Δημιουργού μας.

Η τροφή, τόσο για τον άνθρωπο όσο και για τα ζώα, είναι αποτέλεσμα περίπλοκων κύκλων, στους οποίους περιλαμβάνεται ο κύκλος του νερού, ο κύκλος του άνθρακα, ο κύκλος του φωσφόρου και ο κύκλος του αζώτου. Είναι ευρέως γνωστό ότι, κατά τη ζωτική διαδικασία της φωτοσύνθεσης, τα φυτά χρησιμοποιούν διοξείδιο του άνθρακα και νερό ως πρώτες ύλες για να παράγουν σάκχαρα, παίρνοντας ενέργεια από το φως του ήλιου. Παρεμπιπτόντως, κατά τη φωτοσύνθεση τα φυτά ελευθερώνουν οξυγόνο. Θα μπορούσαμε άραγε να το ονομάσουμε αυτό «άχρηστο απόβλητο»; Για εμάς,  αυτό το υποπροϊόν δεν είναι καθόλου άχρηστο. Είναι απολύτως απαραίτητο να εισπνέουμε οξυγόνο και να το χρησιμοποιούμε για το μεταβολισμό, δηλαδή την καύση, της τροφής μέσα στο σώμα μας. Κατόπιν εκπνέουμε το παραγόμενο διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο ανακυκλώνουν τα φυτά χρησιμοποιώντας το ως πρώτη ύλη για τη φωτοσύνθεση. Ίσως να έχουμε μελετήσει αυτή τη διαδικασία σε κάποιο απλουστευμένο σχολικό μάθημα, αλλά αυτό δεν μειώνει τη σπουδαιότητα και το μεγαλείο της. Όλα αυτά, όμως, δεν είναι παρά η αρχή.

Μέσα στα κύτταρα του σώματός μας και στα κύτταρα των ζώων, ο φωσφόρος είναι απαραίτητος για τη μεταφορά ενέργειας. Από πού παίρνουμε το φωσφόρο μας; Και πάλι από τα φυτά. Αυτά απορροφούν ανόργανα φωσφορικά άλατα από το έδαφος και τα μετατρέπουν σε οργανικά φωσφορικά άλατα. Εμείς τρώμε φυτά που περιέχουν φωσφόρο σε αυτές τις μορφές και τον χρησιμοποιούμε για την επιτέλεση ζωτικών λειτουργιών. Κατόπιν ο φωσφόρος επιστρέφει στο έδαφος με τη μορφή «αποβλήτων» του σώματος, τα οποία μπορούν να απορροφηθούν και πάλι από τα φυτά.

 Επίσης, χρειαζόμαστε άζωτο, το οποίο αποτελεί μέρος όλων των μορίων πρωτεΐνης και DNA που υπάρχουν στο σώμα μας. Πώς παίρνουμε αυτό το στοιχείο που είναι τόσο απαραίτητο για τη ζωή; Μολονότι το άζωτο αποτελεί περίπου το 78 τοις εκατό του αέρα που μας περιβάλλει, ούτε τα φυτά ούτε τα ζώα μπορούν να το απορροφήσουν απευθείας. Το άζωτο, λοιπόν, του αέρα πρέπει να μετατραπεί σε άλλες μορφές ώστε να μπορέσει να απορροφηθεί από τα φυτά και να χρησιμοποιηθεί αργότερα από τους ανθρώπους και τα ζώα. Πώς γίνεται αυτή η μετατροπή, ή αλλιώς δέσμευση; Με ποικίλους τρόπους. Ένας τρόπος είναι μέσω της δράσης των αστραπών. * Η δέσμευση του αζώτου γίνεται, επίσης, από βακτήρια που ζουν σε φυμάτια πάνω στις ρίζες οσπρίων, όπως είναι ο αρακάς, η σόγια και το αλφάλφα. Αυτά τα βακτήρια μετατρέπουν το ατμοσφαιρικό άζωτο σε ουσίες που μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα φυτά. Με αυτόν τον τρόπο, όταν τρώτε πράσινα λαχανικά, παίρνετε άζωτο, το οποίο χρειάζεται το σώμα σας για να παραγάγει πρωτεΐνες. Είναι αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι συναντάμε διάφορα είδη οσπρίων στα τροπικά βροχερά δάση, στις ερήμους, ακόμη και στην τούνδρα. Και αν μια περιοχή καταστραφεί από πυρκαγιά, τα όσπρια είναι συνήθως τα πρώτα φυτά που ξαναφυτρώνουν.

Πόσο αξιοθαύμαστα είναι αυτά τα συστήματα ανακύκλωσης! Το καθένα τους αξιοποιεί αποτελεσματικά τα απόβλητα που παράγουν οι άλλοι κύκλοι. Η ενέργεια που απαιτείται προέρχεται κυρίως από τον ήλιο μας—μια καθαρή, αστείρευτη και σταθερή πηγή. Πόσο διαφέρει αυτό από τις προσπάθειες  ανακύκλωσης που καταβάλλει ο άνθρωπος! Ακόμη και ανθρωποποίητα προϊόντα που αποκαλούνται φιλικά προς το περιβάλλον μπορεί να μη συμβάλλουν στην καθαριότητα του πλανήτη εξαιτίας της περιπλοκότητας των ανθρώπινων συστημάτων ανακύκλωσης. Σχετικά με αυτό, το περιοδικό Νέα των Η.Π.Α. & Παγκόσμιες Ειδήσεις (U.S.News & World Report) τόνισε ότι τα προϊόντα θα πρέπει να σχεδιάζονται έτσι ώστε να μπορούμε να ανακτήσουμε εύκολα τα υψηλής αξίας συστατικά τους μέσω ανακύκλωσης. Ακριβώς αυτό δεν είναι που παρατηρούμε στους κύκλους της φύσης τους οποίους εξετάζουμε; Τι αποκαλύπτει, λοιπόν, αυτό σχετικά με την προνοητικότητα και τη σοφία του Δημιουργού;

Αμερόληπτος και Δίκαιος

Για να βοηθηθούμε να διακρίνουμε περαιτέρω μερικές ιδιότητες του Δημιουργού, ας εξετάσουμε ένα ακόμη σύστημα—το ανοσολογικό σύστημα του σώματός μας. Και αυτό, επίσης, περιλαμβάνει βακτήρια.

«Μολονότι το ενδιαφέρον του ανθρώπου για τα βακτήρια συχνά επικεντρώνεται στις επιβλαβείς συνέπειές τους», παρατηρεί Η Νέα Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (The New Encyclopædia Britannica), «τα περισσότερα βακτήρια είναι αβλαβή για τον άνθρωπο και πολλά μάλιστα είναι ωφέλιμα». Πράγματι, η ύπαρξη βακτηρίων είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου. Τα βακτήρια παίζουν αποφασιστικό ρόλο στον κύκλο του αζώτου που μόλις αναφέραμε, καθώς και στους κύκλους που περιλαμβάνουν το διοξείδιο του άνθρακα και μερικά άλλα στοιχεία. Επίσης, χρειαζόμαστε βακτήρια στον πεπτικό σωλήνα μας. Στον κατώτερο εντερικό σωλήνα μας και μόνο έχουμε περίπου 400 είδη βακτηρίων, τα οποία βοηθούν στη σύνθεση της βιταμίνης Κ και στην επεξεργασία των αποβλήτων. Επιπρόσθετα, ωφελούμαστε από τα βακτήρια που βοηθούν τις αγελάδες να μετατρέπουν το χόρτο σε γάλα. Άλλα βακτήρια είναι απαραίτητα για τη ζύμωση—όταν φτιάχνουμε τυρί, γιαούρτι, πίκλες και διάφορα άλλα είδη τουρσί. Τι γίνεται, όμως, αν ορισμένα βακτήρια βρεθούν σε κάποιο μέρος του σώματός μας στο οποίο δεν θα έπρεπε να βρίσκονται;

 Τότε μέχρι και δύο τρισεκατομμύρια λευκά αιμοσφαίρια στο σώμα μας καταπολεμούν τα βακτήρια που θα μπορούσαν να μας βλάψουν. Ο Ντάνιελ Ε. Κόσλαντ, συντάκτης του περιοδικού Επιστήμη (Science), εξηγεί: «Το ανοσολογικό σύστημα έχει σχεδιαστεί να αναγνωρίζει ξένους εισβολείς. Για να το πετύχει αυτό, παράγει μέχρι και 10¹¹ [100.000.000.000] διαφορετικά είδη ανοσολογικών υποδοχέων, έτσι ώστε ό,τι σχήμα ή μορφή και αν έχει ο ξένος εισβολέας θα υπάρχει κάποιος συμπληρωματικός υποδοχέας που θα τον αναγνωρίσει και θα επιφέρει την εξόντωσή του».

Ένα είδος κυττάρου που χρησιμοποιεί το σώμα μας για να καταπολεμήσει τους εισβολείς είναι το μακροφάγο· το όνομά του σημαίνει «μεγάλος φαγάς», πράγμα που είναι κατάλληλο επειδή αυτό το κύτταρο καταβροχθίζει τις ξένες ουσίες που βρίσκονται στο αίμα μας. Παραδείγματος χάρη, αφού φάει έναν ιό-εισβολέα, το μακροφάγο τον διασπά σε μικρά κομμάτια. Κατόπιν επιδεικνύει κάποια πρωτεΐνη από τον ιό. Αυτό το κομμάτι αναγνωριστικής πρωτεΐνης χρησιμεύει ως κόκκινη σημαία για το ανοσολογικό μας σύστημα, σημαίνοντας συναγερμό ότι κάποιοι ξένοι οργανισμοί κυκλοφορούν ελεύθεροι μέσα μας. Αν ένα άλλο κύτταρο του ανοσολογικού μας συστήματος, το βοηθητικό κύτταρο Τ, αναγνωρίσει την πρωτεΐνη του ιού, τότε ανταλλάσσει χημικά μηνύματα με το μακροφάγο. Αυτές οι χημικές ουσίες είναι και οι ίδιες ειδικές πρωτεΐνες που επιτελούν αμέτρητες λειτουργίες, ρυθμίζοντας και ενισχύοντας την αντίδραση του ανοσολογικού μας συστήματος στην εισβολή. Ως αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας, διεξάγεται μια έντονη μάχη ενάντια στο συγκεκριμένο τύπο ιού. Με αυτόν τον τρόπο, καταφέρνουμε συνήθως να αντιμετωπίζουμε τις λοιμώξεις.

Στην πραγματικότητα συμβαίνουν πολύ περισσότερα πράγματα, αλλά ακόμη και αυτή η σύντομη περιγραφή αποκαλύπτει την περιπλοκότητα του ανοσολογικού μας συστήματος. Πώς αποκτήσαμε αυτόν τον πολύπλοκο μηχανισμό; Τον λάβαμε δωρεάν, άσχετα με το οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο της οικογένειάς μας. Ας το συγκρίνουμε αυτό με τις αδικίες στην υγειονομική περίθαλψη η οποία  προσφέρεται στους περισσότερους ανθρώπους. «Για την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας [WHO], οι αυξανόμενες αδικίες αποτελούν κυριολεκτικά ζήτημα ζωής ή θανάτου, εφόσον οι φτωχοί πληρώνουν με την υγεία τους το τίμημα της κοινωνικής ανισότητας», έγραψε ο γενικός διευθυντής της WHO, Δρ Χιρόσι Νακατζίμα. Μπορείτε να κατανοήσετε το παράπονο που εξέφρασε ένα από τα άτομα που ζουν στις φτωχογειτονιές του Σάο Πάολο: «Για εμάς, η καλή υγειονομική περίθαλψη είναι σαν ένα είδος στη βιτρίνα κάποιου πολυτελούς εμπορικού κέντρου. Μπορούμε να την κοιτάζουμε, αλλά δεν μπορούμε να την αποκτήσουμε». Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλη τη γη αισθάνονται έτσι.

Τέτοιες αδικίες υποκίνησαν τον Άλμπερτ Σβάιτσερ να πάει στην Αφρική και να παράσχει ιατρική περίθαλψη σε μη προνομιούχους ανθρώπους, και λόγω αυτών των προσπαθειών του κέρδισε το βραβείο Νόμπελ. Τι ιδιότητες πιστεύετε ότι έχουν οι άντρες και οι γυναίκες που έκαναν παρόμοιες καλές πράξεις; Προφανώς αντιλαμβάνεστε ότι έχουν αγάπη για την ανθρωπότητα και ένα αίσθημα δικαιοσύνης, πράγμα που τους κάνει να πιστεύουν ότι οι άνθρωποι στις αναπτυσσόμενες χώρες δικαιούνται και αυτοί ιατρική περίθαλψη. Τι θα πούμε, λοιπόν, για τον Προμηθευτή του θαυμάσιου ανοσολογικού συστήματος που διαθέτουμε όλοι μας, άσχετα με το οικονομικό και το κοινωνικό μας επίπεδο; Δεν  καταδεικνύει αυτό ακόμη πιο έντονα το αίσθημα αγάπης, αμεροληψίας και δικαιοσύνης που έχει ο Δημιουργός;

Απόκτηση Γνώσης για τον Δημιουργό

Τα συστήματα που προαναφέραμε είναι απλώς και μόνο μερικά βασικά παραδείγματα του έργου του Δημιουργού, αλλά δεν είναι αλήθεια ότι αποκαλύπτουν πως ο Δημιουργός είναι ένα πραγματικό και νοήμον πρόσωπο του οποίου οι ιδιότητες και οι οδοί μάς ελκύουν προς αυτόν; Θα μπορούσαμε να εξετάσουμε πολλά άλλα παραδείγματα. Ωστόσο, θα έχουμε προφανώς διαπιστώσει στην καθημερινή μας ζωή πως το να παρατηρούμε απλώς τα έργα κάποιου προσώπου δεν αρκεί για να το γνωρίσουμε καλά. Θα μπορούσαμε ακόμη και να το παρεξηγήσουμε αν δεν είχαμε μια πλήρη εικόνα για αυτό! Και αν κάποιος είχε κακοπαραστήσει ή κακολογήσει αυτό το πρόσωπο, δεν θα ήταν καλό να το συναντήσουμε και να ακούσουμε τη δική του άποψη για το ζήτημα; Θα μπορούσαμε να συζητήσουμε μαζί του για να διαπιστώσουμε πώς αντιδρά υπό διάφορες συνθήκες, καθώς και τι ιδιότητες εκδηλώνει.

Φυσικά, δεν μπορούμε να συζητήσουμε αυτοπροσώπως με τον ισχυρό Δημιουργό του σύμπαντος. Ωστόσο, αυτός έχει αποκαλύψει πολλά πράγματα για τον εαυτό του ως πραγματικό πρόσωπο μέσα σε ένα βιβλίο το οποίο είναι διαθέσιμο, ολόκληρο ή κατά μέρος, σε περισσότερες από 2.000 γλώσσες, περιλαμβανομένης και της δικής σας. Αυτό το βιβλίο—η Αγία Γραφή—σας παροτρύνει να γνωρίσετε τον Δημιουργό και να αναπτύξετε μια σχέση μαζί του: «Πλησιάστε τον Θεό», λέει η Γραφή, «και αυτός θα πλησιάσει εσάς». Επίσης, δείχνει πώς είναι δυνατόν να γίνετε φίλοι του. (Ιακώβου 2:23· 4:8) Θα σας ενδιέφερε αυτό;

Για το σκοπό αυτό, σας καλούμε να εξετάσετε την αληθινή και συναρπαστική αφήγηση που παρέχει ο Δημιουργός σχετικά με τις δημιουργικές του δραστηριότητες.

[Υποσημείωση]

[Πλαίσιο στη σελίδα 79]

Ένα Λογικό Συμπέρασμα

Είναι ευρέως αποδεκτό ανάμεσα στους επιστήμονες ότι το σύμπαν είχε μια αρχή. Οι περισσότεροι συμφωνούν επίσης ότι, πριν από εκείνη την αρχή, πρέπει να υπήρχε κάτι το πραγματικό. Μερικοί επιστήμονες αναφέρονται σε μια αέναη ενέργεια. Άλλοι διατείνονται ότι η προϋπάρχουσα κατάσταση ήταν ένα αρχέγονο χάος. Όποιον όρο και αν χρησιμοποιούν, στις περισσότερες περιπτώσεις προϋποθέτουν ότι υπήρχε κάτι—κάτι που δεν είχε αρχή—το οποίο εκτεινόταν στο παρελθόν σε άπειρο χρόνο.

Τελικά, λοιπόν, καταλήγουμε στο αν θα προϋποθέσουμε ότι υπήρχε κάτι αιώνιο ή κάποιος αιώνιος. Αφού εξετάσαμε τα όσα έχει ανακαλύψει η επιστήμη σχετικά με την προέλευση και τη φύση του σύμπαντος, καθώς και της ζωής που υπάρχει σε αυτό, ποια από αυτές τις εκδοχές σάς φαίνεται πιο λογική;

[Πλαίσιο στη σελίδα 80]

«Κάθε στοιχείο που είναι βασικό για την ύπαρξη ζωής—άνθρακας, άζωτο, θείο— τα βακτήρια το μετατρέπουν από ανόργανες, αεριώδεις ενώσεις σε μια μορφή την οποία μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα φυτά και τα ζώα».—Η Νέα Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (The New Encyclopædia Britannica).

[Διάγραμμα/Εικόνα στη σελίδα 78]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Ποιο Είναι το Συμπέρασμα Σας;

Το Σύμπαν Μας

↓ ↓

Δεν Είχε Είχε

Αρχή Αρχή

↓ ↓

Δεν Υπήρχε Αιτία Υπήρχε Αιτία

↓ ↓

Η Αιτία Ήταν Η Αιτία Ήταν

ΚΑΤΙ Αιώνιο ΚΑΠΟΙΟΣ Αιώνιος

[Εικόνα στη σελίδα 75]

Πολλοί κάτοικοι της Ανατολής πιστεύουν ότι η φύση ήρθε σε ύπαρξη από μόνη της

[Εικόνα στη σελίδα 76]

Ο Παύλος, ενώ στεκόταν πάνω σε αυτόν το λόφο μπροστά από την Ακρόπολη, έκανε μια διάλεξη περί Θεού η οποία υποκίνησε σε σκέψεις

[Εικόνα στη σελίδα 83]

Ο Θεός έδωσε στον καθένα μας ένα ανοσολογικό σύστημα που ξεπερνάει όλα όσα μπορεί να προσφέρει η σύγχρονη ιατρική