1-3. Γιατί νιώθει πόνο καρδιάς ο Ιεζεκιήλ, και τι καταγράφει τώρα υπό θεϊκή έμπνευση;

 ΑΥΤΟ είναι το έκτο έτος της εξορίας του Ιεζεκιήλ. * Ο προφήτης συλλογίζεται με πόνο καρδιάς τη θλιβερή κατάσταση της διακυβέρνησης στην αγαπημένη του πατρίδα, τον Ιούδα, που βρίσκεται εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά. Έχει δει άρχοντες να έρχονται και να παρέρχονται.

² Ο Ιεζεκιήλ γεννήθηκε στα μισά της βασιλείας του πιστού Ιωσία. Πιθανότατα ενθουσιάστηκε όταν έμαθε για την εκστρατεία που είχε διεξαγάγει ο Ιωσίας με σκοπό να καταστρέψει τις γλυπτές εικόνες και να αποκαταστήσει την αγνή λατρεία στον Ιούδα. (2 Χρον. 34:1-8) Αλλά οι μεταρρυθμίσεις του Ιωσία δεν είχαν διάρκεια, επειδή τον διαδέχθηκαν βασιλιάδες που ως επί το πλείστον συνέχισαν να ασκούν ειδωλολατρία. Με τέτοιους κακούς άρχοντες, δεν είναι περίεργο που το έθνος έχει βουλιάξει ακόμα βαθύτερα στον βούρκο της πνευματικής και της ηθικής εξαχρείωσης. Μήπως έχει χαθεί κάθε ελπίδα; Ούτε κατά διάνοια!

³ Υπό θεϊκή έμπνευση, ο πιστός προφήτης καταγράφει την πρώτη από μια σειρά προφητειών σχετικά με τον Μεσσία, τον μελλοντικό Άρχοντα και Ποιμένα ο οποίος θα αποκαταστήσει μόνιμα την  αγνή λατρεία και θα φροντίζει τρυφερά για τα πρόβατα του Ιεχωβά. Είναι καλό να εξετάσουμε προσεκτικά αυτές τις προφητείες, διότι η εκπλήρωσή τους επηρεάζει το αιώνιο μέλλον μας. Ας εξετάσουμε λοιπόν τέσσερις Μεσσιανικές προφητείες που βρίσκονται στο βιβλίο του Ιεζεκιήλ.

4. Ποια προφητεία εξήγγειλε ο Ιεζεκιήλ, και πώς την εισήγαγε ο Ιεχωβά;

⁴ Γύρω στο 612 Π.Κ.Χ., «ο λόγος του Ιεχωβά» ήρθε στον Ιεζεκιήλ, και εκείνος εξήγγειλε μια προφητεία η οποία δείχνει το εύρος της διακυβέρνησης του Μεσσία και την ανάγκη για εμπιστοσύνη στη Βασιλεία του. Ο Ιεχωβά εισήγαγε την προφητεία προστάζοντας τον Ιεζεκιήλ να πει στους άλλους εξορίστους ένα προφητικό αίνιγμα. Αυτό το αίνιγμα έδειχνε παραστατικά την απιστία των αρχόντων του Ιούδα και τόνιζε πόσο αναγκαίος είναι ο δίκαιος Μεσσιανικός Άρχοντας.​—Ιεζ. 17:1, 2.

5. Ποια είναι η ουσία του αινίγματος;

⁵ Διαβάστε Ιεζεκιήλ 17:3-10. Η ουσία του αινίγματος έχει ως εξής: Ένας «μεγάλος αετός» κόβει το πιο ψηλό κλωνάρι ενός κέδρου και το βάζει «σε μια πόλη εμπόρων». Έπειτα ο αετός παίρνει «λίγο από τον σπόρο εκείνης της γης» και τον φυτεύει σε έναν εύφορο αγρό «δίπλα σε άφθονα νερά». Ο σπόρος βλαστάνει και γίνεται «απλωμένο κλήμα». Κατόπιν εμφανίζεται ένας δεύτερος «μεγάλος αετός». Οι ρίζες του κλήματος απλώνονται «με λαχτάρα» προς τον δεύτερο αετό, ώστε αυτός να τις μεταφυτεύσει σε ένα άλλο σημείο με άφθονα νερά. Ο Ιεχωβά καταδικάζει τις πράξεις του κλήματος, δείχνοντας ότι κάποιος θα το τραβήξει από τη ρίζα και ότι θα «ξεραθεί εντελώς».

6. Εξηγήστε τι σήμαινε το αίνιγμα.

⁶ Τι σήμαινε το αίνιγμα; (Διαβάστε Ιεζεκιήλ 17:11-15) Το 617 Π.Κ.Χ., ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ της Βαβυλώνας (ο πρώτος «μεγάλος αετός») πολιόρκησε την Ιερουσαλήμ. «Έκοψε» τον βασιλιά Ιωαχίν του Ιούδα (το «πιο ψηλό κλωνάρι») από τον θρόνο του και τον έφερε στη Βαβυλώνα («μια πόλη εμπόρων»). Ο Ναβουχοδονόσορ ενθρόνισε στην Ιερουσαλήμ τον Σεδεκία (ο οποίος ήταν από τον βασιλικό «σπόρο εκείνης της γης»). Ο νέος βασιλιάς του Ιούδα υποχρεώθηκε να ορκιστεί στο όνομα του Θεού ότι θα είναι πιστός ως υποτελής βασιλιάς. (2 Χρον. 36:13) Ωστόσο, ο Σεδεκίας καταφρόνησε τον όρκο του. Στασίασε εναντίον της Βαβυλώνας και στράφηκε στον Φαραώ της Αιγύπτου (τον δεύτερο “μεγάλο αετό”) για στρατιωτική βοήθεια, αλλά μάταια. Ο Ιεχωβά καταδίκασε τις ανόσιες πράξεις του επίορκου Σεδεκία. (Ιεζ. 17:16-21) Ο Σεδεκίας εκθρονίστηκε και πέθανε φυλακισμένος στη Βαβυλώνα.​—Ιερ. 52:6-11.

7. Ποια διδάγματα μπορούμε να αντλήσουμε από το προφητικό αίνιγμα;

⁷ Ποια διδάγματα μπορούμε να αντλήσουμε από το προφητικό αίνιγμα; Πρώτον, εμείς που ασκούμε την αγνή λατρεία χρειάζεται να τηρούμε τον λόγο μας. Ο Ιησούς είπε: «Το “Ναι” σας ας σημαίνει ναι, το “Όχι” σας, όχι». (Ματθ. 5:37) Αν κάποια στιγμή είναι απαραίτητο να ορκιστούμε ενώπιον του Θεού ότι θα πούμε την  αλήθεια​—όπως όταν καταθέτουμε σε κάποιο δικαστήριο—​θεωρούμε αυτόν τον όρκο σοβαρό ζήτημα. Δεύτερον, πρέπει να προσέχουμε ώστε να μη στρέφουμε την εμπιστοσύνη μας σε λάθος κατεύθυνση. Η Γραφή μάς προειδοποιεί: «Μην εμπιστεύεστε σε άρχοντες ούτε σε γιο ανθρώπου, ο οποίος δεν μπορεί να φέρει σωτηρία».​—Ψαλμ. 146:3.

8-10. Πώς περιέγραψε ο Ιεχωβά τον μελλοντικό Μεσσιανικό Άρχοντα, και πώς εκπληρώνεται η προφητεία; (Βλέπε επίσης το πλαίσιο «Μεσσιανική Προφητεία​—Ο Μεγαλοπρεπής Κέδρος».)

⁸ Υπάρχει όμως ένας άρχοντας που αξίζει απόλυτα την εμπιστοσύνη μας. Αφού ο Ιεχωβά παρουσίασε το προφητικό αίνιγμα με το μεταφυτευμένο κλωνάρι, χρησιμοποίησε τις ίδιες ποιητικές εικόνες για να περιγράψει τον μελλοντικό Μεσσιανικό Άρχοντα.

⁹ Τι λέει η προφητεία. (Διαβάστε Ιεζεκιήλ 17:22-24) Τώρα θα αναλάβει δράση, όχι κάποιος μεγάλος αετός, αλλά ο ίδιος ο Ιεχωβά. Θα κόψει ένα τρυφερό κλωνάρι “από την κορυφή του επιβλητικού κέδρου και θα το φυτέψει . . . σε ψηλό και επιβλητικό βουνό”. Αυτό το κλωνάρι θα ευδοκιμήσει και θα γίνει «μεγαλοπρεπής κέδρος» ο οποίος θα φιλοξενεί «κάθε λογής πουλιά». Τότε «όλα τα δέντρα του αγρού» θα γνωρίσουν ότι ο ίδιος ο Ιεχωβά έκανε αυτό το μεγαλοπρεπές δέντρο να ευδοκιμήσει.

¹⁰ Πώς εκπληρώνεται η προφητεία. Ο Ιεχωβά «έκοψε» τον Γιο του, τον Ιησού Χριστό, από τη βασιλική γραμμή του Δαβίδ (“τον επιβλητικό κέδρο”) και τον «φύτεψε» στο ουράνιο όρος Σιών (ένα «ψηλό και επιβλητικό βουνό»). (Ψαλμ. 2:6· Ιερ. 23:5· Αποκ. 14:1) Ο Ιεχωβά λοιπόν πήρε τον Γιο του, τον οποίο οι εχθροί του θεωρούσαν «τον πιο ασήμαντο των ανθρώπων», και τον εξύψωσε δίνοντάς του «τον θρόνο του Δαβίδ του πατέρα του». (Δαν. 4:17· Λουκ. 1:32, 33) Σαν επιβλητικός κέδρος, ο Μεσσιανικός Βασιλιάς, ο Ιησούς Χριστός, θα δεσπόζει σε ολόκληρη τη γη και θα είναι πηγή ευλογιών για όλους τους υπηκόους του. Ιδού ο Άρχοντας που αξίζει την εμπιστοσύνη μας. Υπό τη σκιά της βασιλικής διακυβέρνησης του Ιησού, οι υπάκουοι άνθρωποι σε όλη τη γη θα “κατοικούν με ασφάλεια και δεν θα τους ανησυχεί ο τρόμος της συμφοράς”.​—Παρ. 1:33.

11. Ποιο σημαντικό δίδαγμα αντλούμε από την προφητεία για το «τρυφερό κλωνάρι» που γίνεται «μεγαλοπρεπής κέδρος»;

¹¹ Τι μαθαίνουμε από την προφητεία. Χάρη στη συναρπαστική προφητεία για το «τρυφερό κλωνάρι» που γίνεται «μεγαλοπρεπής κέδρος», μπορούμε να απαντήσουμε σε ένα ερώτημα υψίστης σημασίας: Ποιον θα εμπιστευτούμε; Είναι ανόητο να εμπιστευόμαστε σε ανθρώπινες κυβερνήσεις και στη στρατιωτική τους ισχύ. Προκειμένου να βρούμε πραγματική ασφάλεια, είναι σοφό να θέσουμε απόλυτα την εμπιστοσύνη μας στον Μεσσιανικό Βασιλιά, τον Ιησού Χριστό. Η ουράνια κυβέρνηση που έχει ανατεθεί στα ικανά του χέρια είναι η μοναδική ελπίδα της ανθρωπότητας.​—Αποκ. 11:15.

12. Πώς κατέστησε σαφές ο Ιεχωβά ότι δεν είχε εγκαταλείψει τη διαθήκη του με τον Δαβίδ;

¹² Από την εξήγηση που έδωσε ο Θεός στο προφητικό αίνιγμα με τους δύο αετούς, ο Ιεζεκιήλ κατάλαβε ότι ο άπιστος βασιλιάς Σεδεκίας, ο οποίος ανήκε στη βασιλική γραμμή του Δαβίδ, θα εκθρονιζόταν και θα οδηγούνταν αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα. Ο προφήτης  ίσως αναρωτήθηκε: “Και τι θα γίνει με τη διαθήκη του Θεού με τον Δαβίδ; Δεν υποσχέθηκε ο Ιεχωβά ότι ένας βασιλιάς από την οικογενειακή γραμμή του Δαβίδ θα κυβερνούσε για πάντα;” (2 Σαμ. 7:12, 16) Αν όντως στριφογύριζαν στο μυαλό του τέτοια ερωτήματα, δεν χρειάστηκε να περιμένει πολύ για την απάντηση. Γύρω στο 611 Π.Κ.Χ., το έβδομο έτος της εξορίας, ενόσω ο Σεδεκίας βασίλευε ακόμα στον Ιούδα, ο «λόγος του Ιεχωβά» ήρθε στον Ιεζεκιήλ. (Ιεζ. 20:2) Ο Ιεχωβά τού ανέθεσε να εξαγγείλει άλλη μια Μεσσιανική προφητεία, η οποία καθιστούσε σαφές ότι ο Θεός δεν είχε εγκαταλείψει τη διαθήκη που είχε κάνει με τον Δαβίδ. Απεναντίας, η προφητεία υποδείκνυε ότι ο μελλοντικός Μεσσιανικός Άρχοντας θα είχε το νόμιμο δικαίωμα να κυβερνάει ως ο κληρονόμος του Δαβίδ.

13, 14. Ποια είναι η ουσία της προφητείας των εδαφίων Ιεζεκιήλ 21:25-27, και πώς εκπληρώνεται η προφητεία;

¹³ Τι λέει η προφητεία. (Διαβάστε Ιεζεκιήλ 21:25-27) Ο Ιεχωβά μέσω του Ιεζεκιήλ απευθύνεται χωρίς περιστροφές στον “πονηρό αρχηγό του Ισραήλ”, για τον οποίο έχει έρθει η ώρα της τιμωρίας. Ο Ιεχωβά λέει σε αυτόν τον πονηρό άρχοντα ότι το «τουρμπάνι» του και το «στέμμα» του, ή αλλιώς διάδημα, (σύμβολα βασιλικής εξουσίας) επρόκειτο να του αφαιρεθούν. Στη συνέχεια, άρχουσες δυνάμεις που ήταν “χαμηλές” θα ανέβαιναν ψηλά, και εκείνες που  ήταν “υψηλές” θα ρίχνονταν χαμηλά. Οι άρχουσες δυνάμεις που ανεβαίνουν ψηλά κυριαρχούν, αλλά μόνο ώσπου «να έρθει εκείνος που έχει το νόμιμο δικαίωμα», στον οποίο ο Ιεχωβά δίνει κατόπιν τη Βασιλεία.

¹⁴ Πώς εκπληρώνεται η προφητεία. Το 607 Π.Κ.Χ., το «υψηλό» βασίλειο του Ιούδα που έδρευε στην Ιερουσαλήμ ρίχτηκε χαμηλά όταν οι Βαβυλώνιοι κατέστρεψαν εκείνη την πόλη και πήραν αιχμάλωτο τον εκθρονισμένο βασιλιά Σεδεκία. Κατόπιν, χωρίς να υπάρχει κάποιος βασιλιάς από τη βασιλική γραμμή του Δαβίδ που να κυβερνάει στην Ιερουσαλήμ, οι “χαμηλές” δυνάμεις των Εθνικών ανέβηκαν ψηλά και απέκτησαν τον έλεγχο της γης​—αλλά μόνο για περιορισμένο χρονικό διάστημα. «Οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών» τελείωσαν το 1914, όταν ο Ιεχωβά παραχώρησε τη βασιλική εξουσία στον Ιησού Χριστό. (Λουκ. 21:24) Ως απόγονος του βασιλιά Δαβίδ, ο Ιησούς είχε όντως «το νόμιμο δικαίωμα» στη Μεσσιανική Βασιλεία. * (Γέν. 49:10) Επομένως, στο πρόσωπο του Ιησού, ο Ιεχωβά εκπλήρωσε την επίσημη υπόσχεσή του να δώσει στον Δαβίδ έναν μόνιμο κληρονόμο μιας αιώνιας Βασιλείας.​—Λουκ. 1:32, 33.

15. Γιατί μπορούμε να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στον Βασιλιά, τον Ιησού Χριστό;

 ¹⁵ Τι μαθαίνουμε από την προφητεία. Μπορούμε να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στον Βασιλιά, τον Ιησού Χριστό. Γιατί; Διότι ανόμοια με τους κοσμικούς άρχοντες οι οποίοι ίσως εκλέγονται από ανθρώπους ή και σφετερίζονται την εξουσία, ο Ιησούς επιλέχθηκε από τον Ιεχωβά και του «δόθηκε . . . βασιλεία» για την οποία έχει το νόμιμο δικαίωμα. (Δαν. 7:13, 14) Ασφαλώς, ο Βασιλιάς τον οποίο διόρισε ο ίδιος ο Ιεχωβά αξίζει την εμπιστοσύνη μας!

16. Πώς νιώθει ο Ιεχωβά για τα πρόβατά του, και πώς συμπεριφέρονταν στο ποίμνιο οι “ποιμένες του Ισραήλ” στις ημέρες του Ιεζεκιήλ;

¹⁶ Ο Ιεχωβά, ο Υπέρτατος Ποιμένας, ενδιαφέρεται βαθιά για την ευημερία των προβάτων του, των επίγειων λάτρεών του. (Ψαλμ. 100:3) Όταν εμπιστεύεται τη φροντίδα των προβάτων του σε ανθρώπινους υποποιμένες​—δηλαδή όσους βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας—​παρατηρεί προσεκτικά πώς συμπεριφέρονται στα πρόβατά του. Φανταστείτε λοιπόν πώς πρέπει να ένιωθε ο Ιεχωβά για τους “ποιμένες του Ισραήλ” στις ημέρες του Ιεζεκιήλ. Χωρίς ίχνος ντροπής, εκείνοι οι ηγέτες κυβερνούσαν «με σκληρό και τυραννικό τρόπο». Ως αποτέλεσμα, το ποίμνιο υπέφερε και πολλοί εγκατέλειπαν την αγνή λατρεία.​—Ιεζ. 34:1-6.

17. Πώς έσωσε ο Ιεχωβά τα πρόβατά του;

¹⁷ Τι θα έκανε ο Ιεχωβά; «Θα τους ζητήσω λογαριασμό», είπε αναφερόμενος στους σκληρούς άρχοντες του Ισραήλ. Επιπλέον υποσχέθηκε: «Θα σώσω τα πρόβατά μου». (Ιεζ. 34:10) Ο Ιεχωβά πάντοτε κρατάει τον λόγο του. (Ιησ. Ναυή 21:45) Το 607 Π.Κ.Χ., έσωσε τα πρόβατά του χρησιμοποιώντας τους Βαβυλώνιους εισβολείς για να αφαιρέσει την εξουσία από εκείνους τους ιδιοτελείς ποιμένες. Εβδομήντα χρόνια αργότερα, έσωσε τους προβατοειδείς λάτρεις του από τη Βαβυλώνα και τους έφερε πίσω στην πατρίδα τους ώστε να αποκαταστήσουν την αληθινή λατρεία εκεί. Ωστόσο, τα πρόβατα του Ιεχωβά παρέμειναν σε ευάλωτη κατάσταση, εφόσον θα συνέχιζαν να υπόκεινται στην κυριαρχία κοσμικών δυνάμεων. «Οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών» θα διαρκούσαν πολλούς αιώνες ακόμα.​—Λουκ. 21:24.

18, 19. Ποια προφητεία εξήγγειλε ο Ιεζεκιήλ το 606 Π.Κ.Χ.; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του κεφαλαίου.)

¹⁸ Το 606 Π.Κ.Χ., περίπου έναν χρόνο μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και δεκαετίες προτού απελευθερωθούν οι Ισραηλίτες από τη βαβυλωνιακή εξορία, ο Ιεχωβά ενέπνευσε τον Ιεζεκιήλ να εξαγγείλει μια προφητεία η οποία δείχνει πόσο βαθιά ενδιαφέρεται ο Υπέρτατος Ποιμένας για την αιώνια ευημερία των προβάτων του. Η προφητεία περιγράφει πώς θα ποιμαίνει τα πρόβατα του Ιεχωβά ο Μεσσιανικός Άρχοντας.

¹⁹ Τι λέει η προφητεία. (Διαβάστε Ιεζεκιήλ 34:22-24) Ο Θεός θα εγείρει «έναν και μόνο ποιμένα», τον οποίο αποκαλεί «ο υπηρέτης μου, ο Δαβίδ». Τα λόγια «έναν και μόνο ποιμένα» σε συνδυασμό με τη λέξη «υπηρέτης» στον ενικό αριθμό υποδηλώνουν ότι αυτός ο Άρχοντας δεν θα αναβίωνε μια δυναστεία βασιλιάδων από τη γραμμή του Δαβίδ αλλά θα ήταν ο ένας και μοναδικός μόνιμος κληρονόμος του Δαβίδ. Ο Ποιμένας-Άρχοντας θα βοσκήσει τα πρόβατα  του Θεού και θα γίνει «αρχηγός ανάμεσά τους». Ο Ιεχωβά θα κάνει «διαθήκη ειρήνης» με τα πρόβατά του. «Οι ευλογίες θα ρέουν [πάνω τους] άφθονα, όπως πέφτει η βροχή», και θα βιώσουν υπέροχες συνθήκες ασφάλειας, αναζωογονητικής ευημερίας και καρποφορίας. Μάλιστα θα επικρατεί ειρήνη όχι μόνο μεταξύ των ανθρώπων αλλά και μεταξύ ανθρώπων και ζώων!​—Ιεζ. 34:25-28.

20, 21. (α) Πώς εκπληρώνεται η προφητεία σχετικά με τον “υπηρέτη μου τον Δαβίδ”; (β) Τι σημαίνουν για το μέλλον τα λόγια του Ιεζεκιήλ σχετικά με μια «διαθήκη ειρήνης»;

²⁰ Πώς εκπληρώνεται η προφητεία. Αποκαλώντας αυτόν τον Άρχοντα «ο υπηρέτης μου, ο Δαβίδ», ο Θεός υπέδειξε προφητικά τον Ιησού, τον απόγονο του Δαβίδ που έχει το νόμιμο δικαίωμα να κυβερνάει. (Ψαλμ. 89:35, 36) Όταν ο Ιησούς βρισκόταν στη γη, αποδείχτηκε ότι αυτός ήταν «ο καλός ποιμένας» ο οποίος δίνει τη ζωή του «για χάρη των προβάτων». (Ιωάν. 10:14, 15) Αλλά τώρα είναι ουράνιος Ποιμένας. (Εβρ. 13:20) Το 1914, ο Θεός ενθρόνισε τον Ιησού ως Βασιλιά και του εμπιστεύτηκε την ευθύνη να ποιμαίνει και να τρέφει τα πρόβατα του Θεού στη γη. Σύντομα έπειτα από αυτό, το 1919, ο νεοενθρονισμένος Βασιλιάς διόρισε τον “πιστό και φρόνιμο δούλο” για να δίνει τροφή στο “υπηρετικό προσωπικό”​—τους όσιους λάτρεις του Θεού που έχουν είτε την ουράνια είτε την επίγεια ελπίδα. (Ματθ. 24:45-47) Υπό την κατεύθυνση του Χριστού, ο πιστός δούλος φροντίζει ώστε τα πρόβατα του Θεού να έχουν άφθονη πνευματική τροφή. Αυτή η τροφή τούς βοηθάει να προάγουν την ειρήνη και την ασφάλεια στον πνευματικό παράδεισο που διαμορφώνεται τώρα.

²¹ Τι σημαίνουν για το μέλλον τα λόγια του Ιεζεκιήλ σχετικά με μια «διαθήκη ειρήνης» και με ευλογίες που πέφτουν σαν βροχή; Στον επερχόμενο νέο κόσμο, όσοι ασκούν την αγνή λατρεία του Ιεχωβά στη γη θα γευτούν στο έπακρο τις ευλογίες που απορρέουν από τη «διαθήκη ειρήνης». Σε έναν κυριολεκτικό, παγγήινο παράδεισο, οι πιστοί άνθρωποι δεν θα απειληθούν ποτέ ξανά από τον πόλεμο, το έγκλημα, την πείνα, τις αρρώστιες και τα άγρια ζώα. (Ησ. 11:6-9· 35:5, 6· 65:21-23) Δεν σας ενθουσιάζει η προοπτική της αιώνιας ζωής σε μια παραδεισιακή γη όπου τα πρόβατα του Θεού «θα κατοικούν με ασφάλεια χωρίς να [τα] φοβίζει κανείς»;​—Ιεζ. 34:28.

22. Πώς νιώθει ο Ιησούς για τα πρόβατα, και πώς μπορούν να αντανακλούν το ενδιαφέρον του όσοι υπηρετούν ως υποποιμένες;

²² Τι μαθαίνουμε από την προφητεία. Όπως ο Πατέρας του, έτσι και ο Ιησούς ενδιαφέρεται βαθιά για την ευημερία των προβάτων. Ο Ποιμένας-Βασιλιάς φροντίζει ώστε τα πρόβατα του Πατέρα του να τρέφονται καλά από πνευματική άποψη και να απολαμβάνουν ειρήνη και ασφάλεια στον πνευματικό παράδεισο. Τι καθησυχαστικό που είναι να βρισκόμαστε υπό τη φροντίδα ενός τέτοιου Άρχοντα! Όσοι υπηρετούν ως υποποιμένες χρειάζεται να αντανακλούν το ενδιαφέρον του Ιησού για τα πρόβατα. Οι πρεσβύτεροι οφείλουν να ποιμαίνουν το ποίμνιο “με τη θέλησή τους” και «πρόθυμα», και να αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση για τα πρόβατα. (1 Πέτρ. 5:2, 3) Ποτέ δεν θα ήθελε ένας πρεσβύτερος να κακομεταχειριστεί κάποιο από τα πρόβατα του Ιεχωβά! Να θυμάστε τι είπε  ο Ιεχωβά για τους σκληρούς ποιμένες του Ισραήλ στις ημέρες του Ιεζεκιήλ: «Θα τους ζητήσω λογαριασμό». (Ιεζ. 34:10) Ο Υπέρτατος Ποιμένας​—όπως και ο Γιος του—​παρατηρεί προσεκτικά πώς συμπεριφέρονται οι υποποιμένες σε κάθε του πρόβατο.

23. Ποια υπόσχεση έδωσε ο Ιεχωβά όσον αφορά την ενοποίηση του έθνους του Ισραήλ, και πώς την εκπλήρωσε;

²³ Ο Ιεχωβά θέλει να τον υπηρετούν οι λάτρεις του με ενότητα. Σε μια προφητεία αποκατάστασης, ο Θεός υποσχέθηκε ότι επρόκειτο να συγκεντρώσει τον λαό του​—εκπροσώπους του δίφυλου βασιλείου του Ιούδα και του δεκάφυλου βασιλείου του Ισραήλ—​και να τον επανενώσει ως «ένα έθνος», σαν να έκανε δύο «ραβδιά» να «γίνουν ένα» στο χέρι του. (Ιεζ. 37:15-23) Σε εκπλήρωση της προφητείας, ο Θεός αποκατέστησε το ενωμένο έθνος του Ισραήλ στην Υποσχεμένη Γη το 537 Π.Κ.Χ. * Αλλά αυτή η ενότητα ήταν απλώς ένα δείγμα μιας πολύ πιο μεγαλειώδους και πιο διαρκούς μελλοντικής ενότητας. Αφού υποσχέθηκε να ενοποιήσει τον Ισραήλ, ο Ιεχωβά έδωσε στον Ιεζεκιήλ μια προφητεία σχετικά με το πώς ο μελλοντικός Άρχοντας θα συγκέντρωνε τους αληθινούς λάτρεις όλης της γης σε έναν δεσμό ενότητας που θα διαρκούσε για πάντα.

24. Πώς περιγράφει ο Ιεχωβά τον Μεσσιανικό Άρχοντα, και πώς θα είναι η διακυβέρνηση αυτού του Βασιλιά;

²⁴ Τι λέει η προφητεία. (Διαβάστε Ιεζεκιήλ 37:24-28) Ο Ιεχωβά αναφέρεται και πάλι στον Μεσσιανικό Άρχοντα με τα λόγια «ο Δαβίδ ο υπηρέτης μου», “ένας ποιμένας” και «αρχηγός». Τώρα όμως  λέει επίσης ότι αυτός ο Υποσχεμένος θα είναι «βασιλιάς». (Ιεζ. 37:22) Πώς θα είναι η διακυβέρνηση αυτού του Βασιλιά; Η διακυβέρνησή του θα είναι μόνιμη. Οι λέξεις «για πάντα» και «αιώνια» υποδηλώνουν ότι οι ευλογίες της διακυβέρνησης του Βασιλιά δεν θα έχουν τέλος. * Η διακυβέρνησή του θα χαρακτηρίζεται από ενότητα. Υπό τον «έναν βασιλιά» τους, οι όσιοι υπήκοοι θα ακολουθούν τις ίδιες “δικαστικές αποφάσεις” και «θα κατοικούν στη γη» μαζί. Η διακυβέρνησή του θα φέρει τους υπηκόους του Βασιλιά πιο κοντά στον Ιεχωβά Θεό. Ο Ιεχωβά θα κάνει «διαθήκη ειρήνης» με αυτούς τους υπηκόους. Ο Ιεχωβά θα είναι ο Θεός τους και αυτοί θα είναι λαός του. Το δε αγιαστήριό του θα βρίσκεται «ανάμεσά τους για πάντα».

25. Πώς εκπληρώνεται η προφητεία σχετικά με τον Μεσσιανικό Βασιλιά;

²⁵ Πώς εκπληρώνεται η προφητεία. Το 1919, οι πιστοί χρισμένοι ήταν ενωμένοι υπό τον «έναν ποιμένα» τους, τον Μεσσιανικό Βασιλιά, τον Ιησού Χριστό. Αργότερα, «ένα μεγάλο πλήθος» από «όλα τα έθνη και τις φυλές και τους λαούς και τις γλώσσες» ενώθηκε με τους χρισμένους ομοπίστους του. (Αποκ. 7:9) Μαζί, έχουν γίνει «ένα ποίμνιο» υπό “έναν ποιμένα”. (Ιωάν. 10:16) Είτε έχουν την ουράνια είτε την επίγεια ελπίδα, όλοι περπατούν με υπακοή σύμφωνα με τις δικαστικές αποφάσεις του Ιεχωβά. Ως αποτέλεσμα, κατοικούν μαζί σε έναν πνευματικό παράδεισο ως ενωμένη παγκόσμια αδελφότητα. Ο Ιεχωβά τούς έχει ευλογήσει με ειρήνη, και το  αγιαστήριό του, το οποίο αντιπροσωπεύει την αγνή λατρεία, είναι ανάμεσά τους. Ο Ιεχωβά είναι ο Θεός τους και εκείνοι καμαρώνουν που είναι λάτρεις του​—τώρα και για πάντα!

26. Πώς μπορείτε να συμβάλλετε στην ενότητα του πνευματικού παραδείσου;

²⁶ Τι μαθαίνουμε από την προφητεία. Έχουμε το προνόμιο να είμαστε ενωμένοι σε μια παγκόσμια αδελφότητα η οποία ασκεί την αγνή λατρεία του Ιεχωβά. Αλλά αυτό το προνόμιο συνεπάγεται και μια ευθύνη​—πρέπει να συμβάλλουμε στην ενότητα. Επομένως, όλοι χρειάζεται να κάνουμε το μέρος μας ώστε να διατηρούμε αρμονία πεποιθήσεων και ενότητα δράσης. (1 Κορ. 1:10) Γι’ αυτόν τον σκοπό, τρεφόμαστε πρόθυμα με την ίδια πνευματική τροφή, τηρούμε τους ίδιους Γραφικούς κανόνες διαγωγής και συμμετέχουμε στο ίδιο ζωτικό έργο κηρύγματος της Βασιλείας και μαθήτευσης. Ωστόσο, το πραγματικό μυστικό της ενότητάς μας είναι η αγάπη. Καθώς αγωνιζόμαστε να καλλιεργούμε και να εκδηλώνουμε τις πολλές πτυχές της αγάπης, όπως για παράδειγμα συμπόνια, ευσπλαχνία και συγχωρητικότητα, συμβάλλουμε στην ενότητά μας. Η Γραφή λέει ότι η αγάπη «είναι τέλειος δεσμός ενότητας».​—Κολ. 3:12-14· 1 Κορ. 13:4-7.

27. (α) Πώς νιώθετε για τις Μεσσιανικές προφητείες του βιβλίου του Ιεζεκιήλ; (β) Τι θα εξετάσουμε στα επόμενα κεφάλαια;

²⁷ Πόσο ευγνώμονες είμαστε για τις Μεσσιανικές προφητείες που βρίσκονται στο βιβλίο του Ιεζεκιήλ! Διαβάζοντας με στοχασμό αυτές τις προφητείες, μαθαίνουμε ότι ο αγαπητός μας Βασιλιάς, ο Ιησούς Χριστός, αξίζει την εμπιστοσύνη μας, έχει το νόμιμο δικαίωμα να κυβερνάει, μας ποιμαίνει στοργικά και θα μας κρατήσει σε έναν δεσμό ενότητας ο οποίος θα διαρκέσει για πάντα. Τι προνόμιο να είμαστε υπήκοοι του Μεσσιανικού Βασιλιά! Ας θυμόμαστε ότι αυτές οι Μεσσιανικές προφητείες είναι μέρος ενός γενικού θέματος αποκατάστασης το οποίο αναλύεται στο Γραφικό βιβλίο του Ιεζεκιήλ. Ο Ιησούς είναι εκείνος μέσω του οποίου ο Ιεχωβά συγκεντρώνει τον λαό Του και αποκαθιστά την αγνή λατρεία ανάμεσά τους. (Ιεζ. 20:41) Στα επόμενα κεφάλαια, θα ασχοληθούμε με το συναρπαστικό θέμα της αποκατάστασης και με το πώς αναπτύσσεται αυτό στο βιβλίο του Ιεζεκιήλ.