1, 2. Πώς περνάει ο Ιησούς το τελευταίο του βράδυ με τους αποστόλους του, και γιατί θεωρεί πολύτιμες αυτές τις τελευταίες στιγμές;

 Ο ΙΗΣΟΥΣ συγκεντρώνει τους αποστόλους του στο ανώγειο κάποιου σπιτιού στην Ιερουσαλήμ, γνωρίζοντας ότι αυτό είναι το τελευταίο βράδυ που περνάει μαζί τους. Έχει πλησιάσει ο καιρός να επιστρέψει στον Πατέρα του. Μέσα σε λίγες ώρες, θα συλληφθεί και η πίστη του θα δοκιμαστεί όσο ποτέ πριν. Εντούτοις, ούτε ακόμα και ο επικείμενος θάνατός του δεν μπορεί να αποσπάσει την προσοχή του από τις ανάγκες των αποστόλων του.

² Ο Ιησούς έχει προετοιμάσει τους αποστόλους για την αναχώρησή του, ωστόσο έχει και άλλα να πει ώστε να τους ενισχύσει για όσα τους επιφυλάσσει το μέλλον. Γι’ αυτό, περνάει αυτές τις τελευταίες πολύτιμες στιγμές διδάσκοντάς τους ζωτικά μαθήματα που θα τους βοηθήσουν να παραμείνουν πιστοί. Τα λόγια του είναι από τα πιο θερμά και πιο φιλικά που τους έχει πει ποτέ. Γιατί όμως ανησυχεί ο Ιησούς περισσότερο για τους αποστόλους του παρά για τον εαυτό του; Γιατί θεωρεί τόσο πολύτιμες αυτές τις τελευταίες ώρες που περνάει μαζί τους; Με μια λέξη, η απάντηση είναι η αγάπη. Η αγάπη του για αυτούς είναι βαθιά.

3. Πώς γνωρίζουμε ότι ο Ιησούς δεν περίμενε το τελευταίο του βράδυ για να δείξει αγάπη στους ακολούθους του;

³ Δεκαετίες αργότερα, ο απόστολος Ιωάννης ξεκίνησε τη θεόπνευστη αφήγησή του για τα γεγονότα εκείνης της βραδιάς με τα λόγια: «Πριν από τη γιορτή του Πάσχα, επειδή γνώριζε ότι είχε έρθει η ώρα του να αφήσει αυτόν τον κόσμο και να πάει στον Πατέρα, ο Ιησούς, έχοντας αγαπήσει τους δικούς του που ήταν στον κόσμο, τους αγάπησε ως το τέλος». (Ιωάννης 13:1) Ο Ιησούς δεν περίμενε εκείνο το βράδυ για να δείξει αγάπη στους «δικούς του». Σε όλη τη διάρκεια της διακονίας του, με πολλούς και διάφορους τρόπους, αποδείκνυε την  αγάπη του για τους μαθητές του. Είναι καλό να εξετάσουμε μερικούς τρόπους με τους οποίους έδειξε την αγάπη του, επειδή αν τον μιμούμαστε σε αυτόν τον τομέα, αποδεικνυόμαστε γνήσιοι μαθητές του.

4, 5. (α) Γιατί χρειαζόταν ο Ιησούς υπομονή στις σχέσεις του με τους μαθητές του; (β) Πώς αντέδρασε ο Ιησούς όταν τρεις από τους αποστόλους του δεν έμειναν άγρυπνοι στον κήπο της Γεθσημανή;

⁴ Η αγάπη και η μακροθυμία είναι αλληλένδετες. «Η αγάπη είναι μακρόθυμη», παρατηρεί το εδάφιο 1 Κορινθίους 13:4, και η μακροθυμία περιλαμβάνει το να ανεχόμαστε τους άλλους. Χρειαζόταν άραγε ο Ιησούς μακροθυμία στις σχέσεις του με τους μαθητές του; Ναι, χρειαζόταν! Όπως είδαμε στο Κεφάλαιο 3, οι απόστολοι δεν καλλιέργησαν αμέσως ταπεινοφροσύνη. Περισσότερες από μία φορές, λογομάχησαν σχετικά με το ποιος ήταν ο μεγαλύτερος ανάμεσά τους. Πώς αντιδρούσε ο Ιησούς; Μήπως θύμωνε και απαντούσε με εκνευρισμό και πικρία; Όχι, τους λογίκευε μακρόθυμα, ακόμα και όταν έγινε «έντονη λογομαχία» για αυτό το ζήτημα το τελευταίο βράδυ που ήταν μαζί τους!​—Λουκάς 22:24-30· Ματθαίος 20:20-28· Μάρκος 9:33-37.

⁵ Αργότερα εκείνη την τελευταία νύχτα, όταν ο Ιησούς πήγε στον κήπο της Γεθσημανή με τους 11 πιστούς αποστόλους, η μακροθυμία του δοκιμάστηκε άλλη μια φορά. Ο Ιησούς άφησε πίσω οχτώ αποστόλους, και με τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη προχώρησε πιο μέσα στον κήπο. «Είμαι βαθιά λυπημένος, μέχρι θανάτου», τους είπε ο Ιησούς. «Μείνετε εδώ και να είστε σε εγρήγορση». Πήγε λίγο μακρύτερα και άρχισε να προσεύχεται ένθερμα. Αφού προσευχήθηκε αρκετή ώρα, επέστρεψε στους τρεις αποστόλους. Τι βρήκε; Εκείνη την ώρα της μέγιστης δοκιμασίας του, αυτοί κοιμούνταν! Μήπως τους επέπληξε επειδή δεν έμειναν άγρυπνοι; Όχι, τους νουθέτησε μακρόθυμα. Τα καλοσυνάτα λόγια του έδειξαν ότι κατανοούσε την ένταση που είχαν περάσει καθώς και τις αδυναμίες τους. a «Το μεν πνεύμα είναι πρόθυμο», είπε ο Ιησούς, «αλλά  η σάρκα αδύναμη». Ο Ιησούς συνέχισε να δείχνει μακροθυμία εκείνο το βράδυ, παρότι πήγε και τους βρήκε να κοιμούνται όχι μία αλλά δύο ακόμα φορές!​—Ματθαίος 26:36-46.

6. Πώς μπορούμε να μιμούμαστε τον Ιησού στις σχέσεις μας με τους άλλους;

⁶ Είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι ο Ιησούς δεν θεώρησε τους αποστόλους του χαμένη υπόθεση. Η μακροθυμία του τελικά απέδωσε καρπούς, διότι αυτοί οι πιστοί άντρες έμαθαν τη σπουδαιότητα του να είναι και ταπεινοί αλλά και άγρυπνοι. (1 Πέτρου 3:8· 4:7) Πώς μπορούμε εμείς να μιμούμαστε τον Ιησού στις σχέσεις μας με τους άλλους; Οι πρεσβύτεροι ιδιαίτερα χρειάζεται να εκδηλώνουν μακροθυμία. Κάποιοι αδελφοί μπορεί να πλησιάσουν έναν πρεσβύτερο για να του πουν τα προβλήματά τους όταν ο ίδιος ο πρεσβύτερος είναι εξαντλημένος ή απορροφημένος από τις δικές του έγνοιες. Μερικές φορές, εκείνοι που χρειάζονται βοήθεια μπορεί να μην ανταποκρίνονται αμέσως στις συμβουλές. Ωστόσο, οι μακρόθυμοι πρεσβύτεροι διδάσκουν «με πραότητα» και «μεταχειρίζονται το ποίμνιο με τρυφερότητα». (2 Τιμόθεο 2:24, 25· Πράξεις 20:28, 29) Οι γονείς επίσης είναι καλό να μιμούνται τον Ιησού στην εκδήλωση μακροθυμίας, διότι μερικές φορές τα παιδιά ενδέχεται να μην ανταποκρίνονται αμέσως στις συμβουλές ή στη διόρθωση. Η αγάπη και η μακροθυμία θα βοηθήσουν τους γονείς να μην εγκαταλείπουν τις προσπάθειες για να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους. Οι ανταμοιβές αυτής της μακροθυμίας μπορεί να είναι πραγματικά μεγάλες.​—Ψαλμός 127:3.

7. Με ποιους τρόπους φρόντιζε ο Ιησούς για τις σωματικές και τις υλικές ανάγκες των μαθητών του;

⁷ Η αγάπη εκδηλώνεται με ανιδιοτελείς πράξεις. (1 Ιωάννη 3:17, 18) «Δεν ζητάει τα δικά της συμφέροντα». (1 Κορινθίους 13:5) Η αγάπη υποκινούσε τον Ιησού να φροντίζει για τις σωματικές και τις υλικές ανάγκες των μαθητών του. Πολλές φορές, έκανε ενέργειες προς όφελός τους προτού καν εκείνοι γνωστοποιήσουν τις ανάγκες τους. Όταν είδε ότι ήταν κουρασμένοι, τους πρότεινε να πάνε μαζί του “μόνοι σε έναν ερημικό τόπο και να αναπαυτούν λίγο”. (Μάρκος 6:31) Όταν αντιλήφθηκε ότι πεινούσαν, πήρε την πρωτοβουλία να τους  θρέψει​—μαζί με χιλιάδες άλλους ανθρώπους που είχαν έρθει για να τον ακούσουν να διδάσκει.​—Ματθαίος 14:19, 20· 15:35-37.

8, 9. (α) Τι δείχνει ότι ο Ιησούς αναγνώριζε τις πνευματικές ανάγκες των μαθητών του και τις κάλυπτε; (β) Όταν ο Ιησούς ήταν πάνω στο ξύλο, πώς έδειξε το βαθύ του ενδιαφέρον για την ευημερία της μητέρας του;

⁸ Ο Ιησούς αναγνώριζε τις πνευματικές ανάγκες των μαθητών του και τις κάλυπτε. (Ματθαίος 4:4· 5:3) Στη διδασκαλία του, πολλές φορές έδινε ιδιαίτερη προσοχή σε αυτούς. Την Επί του Όρους Ομιλία την εκφώνησε ειδικά προς όφελος των μαθητών του. (Ματθαίος 5:1, 2, 13-16) Όταν δίδασκε με παραβολές, «εξηγούσε τα πάντα στους μαθητές του κατ’ ιδίαν». (Μάρκος 4:34) Ο Ιησούς προείπε ότι θα διόριζε έναν “πιστό και φρόνιμο δούλο” για να διασφαλίσει ότι οι ακόλουθοί Του θα τρέφονταν καλά από πνευματική άποψη τις τελευταίες ημέρες. Αυτός ο πιστός δούλος, ο οποίος αποτελείται από μια μικρή ομάδα χρισμένων με το πνεύμα αδελφών του Ιησού στη γη, παρέχει πνευματική “τροφή στον κατάλληλο καιρό” από το 1919 Κ.Χ.​—Ματθαίος 24:45.

 ⁹ Την ημέρα του θανάτου του, ο Ιησούς έδειξε με συγκινητικό τρόπο το ενδιαφέρον του για την πνευματική ευημερία των προσφιλών του. Οραματιστείτε τη σκηνή. Ο Ιησούς ήταν πάνω στο ξύλο και υπέφερε φρικτούς πόνους. Για να πάρει αναπνοή, προφανώς έπρεπε να ανασηκωθεί σπρώχνοντας με τα πόδια του. Αυτό αναμφίβολα του προξενούσε σφοδρό πόνο καθώς το βάρος του σώματός του άνοιγε περισσότερο τις πληγές από τα καρφιά που είχε στα πόδια, ενώ η μαστιγωμένη πλάτη του τριβόταν στο ξύλο. Η ομιλία, η οποία περιλαμβάνει έλεγχο της αναπνοής, πρέπει να ήταν δύσκολη και οδυνηρή. Ωστόσο, ο Ιησούς λίγο προτού πεθάνει είπε λόγια που έδειχναν τη βαθιά του αγάπη για τη μητέρα του, τη Μαρία. Βλέποντας τη Μαρία και τον απόστολο Ιωάννη να στέκονται εκεί κοντά, είπε στη μητέρα του με φωνή αρκετά δυνατή ώστε να ακούσουν οι παριστάμενοι: «Γυναίκα, να ο γιος σου!» Κατόπιν είπε στον Ιωάννη: «Να η μητέρα σου!» (Ιωάννης 19:26, 27) Ο Ιησούς γνώριζε ότι ο πιστός απόστολος θα φρόντιζε, όχι μόνο για τις σωματικές και τις υλικές ανάγκες της Μαρίας, αλλά και για την πνευματική της ευημερία. b

10. Πώς μπορούν οι γονείς να μιμούνται τον Ιησού καθώς φροντίζουν για τις ανάγκες των παιδιών τους;

 ¹⁰ Οι στοργικοί γονείς το βρίσκουν ωφέλιμο να συλλογίζονται το παράδειγμα του Ιησού. Ένας πατέρας που αγαπάει αληθινά την οικογένειά του προμηθεύει για αυτήν από υλική άποψη. (1 Τιμόθεο 5:8) Οι ισορροπημένοι, στοργικοί οικογενειάρχες εξαγοράζουν χρόνο για περιστασιακή ανάπαυση και αναψυχή. Ακόμα πιο σημαντικό είναι το ότι οι Χριστιανοί γονείς καλύπτουν τις πνευματικές ανάγκες των παιδιών τους. Πώς; Αυτοί οι γονείς φροντίζουν να διεξάγεται τακτική οικογενειακή Γραφική μελέτη και προσπαθούν να κάνουν αυτές τις μελέτες εποικοδομητικές και απολαυστικές για τα παιδιά τους. (Δευτερονόμιο 6:6, 7) Με τα λόγια και με το παράδειγμά τους, οι γονείς διδάσκουν τα παιδιά τους ότι η διακονία αποτελεί σημαντική δραστηριότητα και ότι η προετοιμασία για τις Χριστιανικές συναθροίσεις και η παρακολούθησή τους αποτελούν ουσιώδες μέρος του πνευματικού τους προγράμματος.​—Εβραίους 10:24, 25.

11. Τι δίδαξε ο Ιησούς στους ακολούθους του σχετικά με τη συγχωρητικότητα;

¹¹ Η συγχωρητικότητα είναι μια πτυχή της αγάπης. (Κολοσσαείς 3:13, 14) Η αγάπη «δεν κρατάει λογαριασμό για το κακό», δηλώνει το εδάφιο 1 Κορινθίους 13:5. Σε αρκετές περιπτώσεις, ο Ιησούς δίδαξε στους ακολούθους του τη σπουδαιότητα της συγχωρητικότητας. Τους παρότρυνε να συγχωρούν τους άλλους «όχι μέχρι 7 φορές, αλλά μέχρι 77»​—δηλαδή αμέτρητες φορές. (Ματθαίος 18:21, 22) Τους δίδαξε ότι ένας αμαρτωλός πρέπει να συγχωρείται αν, αφού δεχτεί επίπληξη, εκδηλώσει μετάνοια. (Λουκάς 17:3, 4) Ο Ιησούς όμως δεν ήταν σαν τους υποκριτές Φαρισαίους, οι οποίοι δίδασκαν μόνο με λόγια. Δίδασκε και με το παράδειγμά του. (Ματθαίος 23:2-4) Ας δούμε πώς έδειξε ο Ιησούς την προθυμία του να συγχωρεί ακόμα και όταν ένας έμπιστος φίλος του τον απογοήτευσε.

12, 13. (α) Με ποιον τρόπο απογοήτευσε ο Πέτρος τον Ιησού τη νύχτα της σύλληψής του; (β) Πώς έδειξαν ολοφάνερα οι ενέργειες του Ιησού μετά την ανάστασή του ότι δεν περιοριζόταν στο να κηρύττει απλώς τη συγχωρητικότητα;

¹² Ο Ιησούς είχε στενή σχέση με τον απόστολο Πέτρο,  έναν καλόκαρδο άνθρωπο ο οποίος όμως ήταν ενίοτε παρορμητικός. Ο Ιησούς αναγνώριζε τις καλές ιδιότητες του Πέτρου και του παρείχε ειδικά προνόμια. Ο Πέτρος, μαζί με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, έγινε μάρτυρας ορισμένων θαυμάτων τα οποία δεν είδαν οι υπόλοιποι από τους Δώδεκα. (Ματθαίος 17:1, 2· Λουκάς 8:49-55) Όπως επισημάναμε νωρίτερα, ο Πέτρος ήταν ένας από τους αποστόλους που συνόδευσαν τον Ιησού πιο μέσα στον κήπο της Γεθσημανή τη νύχτα της σύλληψής του. Ωστόσο, την ίδια εκείνη νύχτα κατά την οποία ο Ιησούς προδόθηκε και συνελήφθη, ο Πέτρος και οι άλλοι απόστολοι τον εγκατέλειψαν και έφυγαν. Αργότερα, ο Πέτρος αποδείχτηκε αρκετά θαρραλέος ώστε να σταθεί έξω από τον χώρο όπου δικαζόταν παράνομα ο Ιησούς. Παρ’ όλα αυτά, ο Πέτρος κατόπιν φοβήθηκε και έκανε ένα σοβαρό λάθος​—τρεις φορές ισχυρίστηκε ψευδώς πως ούτε καν γνώριζε τον Ιησού! (Ματθαίος 26:69-75) Πώς αντέδρασε ο Ιησούς; Πώς θα είχατε αντιδράσει εσείς αν ένας στενός σας φίλος σάς απογοήτευε με τέτοιον τρόπο;

¹³ Ο Ιησούς ήταν πρόθυμος να συγχωρήσει τον Πέτρο. Ήξερε ότι ο Πέτρος ήταν συντετριμμένος από το βάρος της αμαρτίας του. Εξάλλου, ο μετανοημένος απόστολος «κατέρρευσε και ξέσπασε σε κλάματα». (Μάρκος 14:72) Την ημέρα της ανάστασής του, ο Ιησούς εμφανίστηκε στον Πέτρο, πιθανώς για να παρηγορήσει και να καθησυχάσει τον απόστολο. (Λουκάς 24:34· 1 Κορινθίους 15:5) Λιγότερο από δύο μήνες αργότερα, ο Ιησούς τίμησε τον Πέτρο επιτρέποντάς του να αναλάβει την ηγεσία για την επίδοση μαρτυρίας στα πλήθη που είχαν συγκεντρωθεί στην Ιερουσαλήμ την ημέρα της Πεντηκοστής. (Πράξεις 2:14-40) Ας θυμηθούμε επίσης ότι ο Ιησούς δεν έτρεφε μνησικακία για τους αποστόλους ως ομάδα επειδή τον εγκατέλειψαν. Απεναντίας, μετά την ανάστασή του, εξακολουθούσε να τους αποκαλεί “αδελφούς του”. (Ματθαίος 28:10) Δεν είναι ολοφάνερο ότι ο Ιησούς δεν περιοριζόταν στο να κηρύττει απλώς τη συγχωρητικότητα;

14. Γιατί χρειάζεται να μάθουμε να συγχωρούμε τους άλλους, και πώς μπορούμε να δείχνουμε προθυμία να συγχωρούμε;

¹⁴ Εμείς ως μαθητές του Χριστού χρειάζεται να μάθουμε να συγχωρούμε τους άλλους. Γιατί; Ανόμοια με τον Ιησού, είμαστε  ατελείς​—όπως είναι και εκείνοι που ίσως αμαρτάνουν εναντίον μας. Κατά καιρούς, όλοι σφάλλουμε με λόγια και πράξεις. (Ρωμαίους 3:23· Ιακώβου 3:2) Αν συγχωρούμε τους άλλους όταν υπάρχει βάση για έλεος, ανοίγουμε τον δρόμο για να συγχωρηθούν οι δικές μας αμαρτίες από τον Θεό. (Μάρκος 11:25) Πώς μπορούμε λοιπόν να δείχνουμε προθυμία να συγχωρούμε εκείνους που ίσως αμαρτάνουν εναντίον μας; Σε πολλές περιπτώσεις, η αγάπη μάς βοηθάει να παραβλέπουμε τα μικρά αμαρτήματα και ελαττώματα των άλλων. (1 Πέτρου 4:8) Όταν εκείνοι που μας έχουν αδικήσει μετανοούν ειλικρινά, όπως ο Πέτρος, πρέπει ασφαλώς να μιμούμαστε την προθυμία που είχε ο Ιησούς να συγχωρεί. Αντί να τρέφουμε μνησικακία, είναι σοφό να επιλέξουμε να αποβάλουμε την πικρία. (Εφεσίους 4:32) Ενεργώντας έτσι, συμβάλλουμε στην ειρήνη της εκκλησίας καθώς και στη δική μας ειρήνη διάνοιας και καρδιάς.​—1 Πέτρου 3:11.

15. Γιατί εμπιστευόταν ο Ιησούς τους μαθητές του παρά τα ελαττώματά τους;

¹⁵ Η αγάπη και η εμπιστοσύνη πηγαίνουν χέρι χέρι. Η αγάπη «πιστεύει τα πάντα». c (1 Κορινθίους 13:7) Υποκινούμενος από αγάπη, ο Ιησούς έδειχνε προθυμία να εμπιστεύεται τους μαθητές του παρά τις ατέλειές τους. Είχε πεποίθηση σε αυτούς και πίστευε ότι μέσα στην καρδιά τους αγαπούσαν αληθινά τον Ιεχωβά και ήθελαν να κάνουν το θέλημά Του. Ακόμα και όταν έκαναν λάθη, ο Ιησούς δεν αμφισβητούσε τα κίνητρά τους. Για παράδειγμα, όταν οι απόστολοι Ιάκωβος και Ιωάννης έβαλαν προφανώς τη μητέρα τους να ζητήσει να καθίσουν δίπλα στον Ιησού στη Βασιλεία του, ο Ιησούς δεν αμφισβήτησε την οσιότητά τους ούτε τους αφαίρεσε το προνόμιο του αποστόλου.​—Ματθαίος 20:20-28.

16, 17. Ποιες ευθύνες ανέθεσε ο Ιησούς στους μαθητές του;

¹⁶ Δείχνοντας την εμπιστοσύνη του, ο Ιησούς ανέθετε  διάφορες ευθύνες στους μαθητές του. Στις δύο περιπτώσεις κατά τις οποίες πολλαπλασίασε θαυματουργικά την τροφή και έθρεψε τα πλήθη, ανέθεσε στους μαθητές του την ευθύνη να μοιράσουν την τροφή. (Ματθαίος 14:19· 15:36) Όταν επρόκειτο να γιορτάσει το τελευταίο του Πάσχα, διόρισε τον Πέτρο και τον Ιωάννη να πάνε στην Ιερουσαλήμ και να κάνουν τις ετοιμασίες. Εκείνοι φρόντισαν να πάρουν το αρνί, το κρασί, το άζυμο ψωμί, τα πικρά χόρτα και οποιαδήποτε άλλα πράγματα ήταν απαραίτητα. Αυτός δεν ήταν ασήμαντος διορισμός, επειδή ο κατάλληλος εορτασμός του Πάσχα ήταν απαίτηση του Μωσαϊκού Νόμου, και ο Ιησούς έπρεπε να τηρεί αυτόν τον Νόμο. Εκτός αυτού, αργότερα εκείνο το βράδυ ο Ιησούς χρησιμοποίησε το κρασί και το άζυμο ψωμί ως σημαντικά σύμβολα όταν θέσπισε την Ανάμνηση του θανάτου του.​—Ματθαίος 26:17-19· Λουκάς 22:8, 13.

¹⁷ Ο Ιησούς θεώρησε κατάλληλο να εμπιστευτεί στους μαθητές του ακόμα πιο βαριές ευθύνες. Θυμηθείτε ότι τους ανέθεσε τη βαρυσήμαντη αποστολή να κηρύξουν και να κάνουν μαθητές. (Ματθαίος 28:18-20) Όπως είδαμε νωρίτερα, προείπε ότι θα ανέθετε σε μια μικρή ομάδα χρισμένων ακολούθων του στη γη τη σημαντική ευθύνη να διανέμουν την πνευματική τροφή. (Λουκάς 12:42-44) Ακόμα και τώρα, παρότι είναι αόρατος και κυβερνάει από τον ουρανό, ο Ιησούς εμπιστεύεται τη φροντίδα της εκκλησίας του στη γη σε άτομα που έχουν πνευματικά προσόντα και αποτελούν «δώρα σε μορφή ανθρώπων».​—Εφεσίους 4:8, 11, 12.

18-20. (α) Πώς μπορούμε να δείχνουμε εμπιστοσύνη και πεποίθηση στους ομοπίστους μας; (β) Πώς μπορούμε να μιμούμαστε την προθυμία που έδειχνε ο Ιησούς να αναθέτει ευθύνες σε άλλους; (γ) Τι θα εξεταστεί στο επόμενο κεφάλαιο;

¹⁸ Πώς μπορούμε να ακολουθούμε το παράδειγμα του Ιησού στις σχέσεις μας με τους άλλους; Το να δείχνουμε εμπιστοσύνη και πεποίθηση στους ομοπίστους μας αποτελεί έκφραση της αγάπης μας. Ας θυμόμαστε ότι η αγάπη είναι θετική ιδιότητα, όχι αρνητική. Όταν οι άλλοι μας απογοητεύουν, πράγμα που είναι αναπόφευκτο κατά καιρούς, η αγάπη θα μας εμποδίζει να σπεύδουμε να τους αποδίδουμε κακά κίνητρα. (Ματθαίος 7:1, 2) Αν διατηρούμε θετική άποψη για  τους ομοπίστους μας, θα τους συμπεριφερόμαστε με τρόπους που θα εποικοδομούν αντί να κατεδαφίζουν.​—1 Θεσσαλονικείς 5:11.

¹⁹ Μπορούμε άραγε να μιμούμαστε την προθυμία που έδειχνε ο Ιησούς να αναθέτει ευθύνες σε άλλους; Όσοι βρίσκονται σε υπεύθυνες θέσεις στην εκκλησία είναι ωφέλιμο να αναθέτουν κατάλληλες και ουσιώδεις εργασίες σε άλλους, με την πεποίθηση ότι εκείνοι θα κάνουν το καλύτερο που μπορούν. Με αυτόν τον τρόπο, οι έμπειροι πρεσβύτεροι μπορούν να παρέχουν απαραίτητη και πολύτιμη εκπαίδευση σε νεότερους άντρες με τα ανάλογα προσόντα οι οποίοι “επιδιώκουν” να βοηθούν στην εκκλησία. (1 Τιμόθεο 3:1· 2 Τιμόθεο 2:2) Αυτή η εκπαίδευση είναι ζωτική. Καθώς ο Ιεχωβά συνεχίζει να επιταχύνει την αύξηση της Βασιλείας, χρειάζεται να εκπαιδεύονται άντρες με τα κατάλληλα προσόντα ώστε να φροντίζουν για την αύξηση.​—Ησαΐας 60:22.

²⁰ Ο Ιησούς μάς έδωσε θαυμάσιο παράδειγμα όσον αφορά την εκδήλωση αγάπης προς τους άλλους. Από όλους τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να τον ακολουθούμε, ο σημαντικότερος είναι το να μιμούμαστε την αγάπη του. Στο επόμενο κεφάλαιο, θα εξετάσουμε τη μεγαλύτερη εκδήλωση της αγάπης του για εμάς​—την προθυμία με την οποία έδωσε τη ζωή του.