ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΧΤΩ
«Για Αυτό Στάλθηκα»
1-4. (α) Πώς διδάσκει ο Ιησούς επιδέξια μια Σαμαρείτισσα, και με ποιο αποτέλεσμα; (β) Πώς αντιδρούν οι απόστολοί του;
ΠΕΡΠΑΤΟΥΝ εδώ και ώρες. Ο Ιησούς και οι απόστολοί του οδοιπορούν προς τα βόρεια, κατευθυνόμενοι από την Ιουδαία προς τη Γαλιλαία. Ακολουθώντας τη συντομότερη διαδρομή—ταξίδι τριών περίπου ημερών—περνούν μέσα από τη Σαμάρεια. Καθώς ο ήλιος κοντεύει να φτάσει στο μεσουράνημα, πλησιάζουν σε μια μικρή πόλη που ονομάζεται Συχάρ, όπου σταματούν για να ξεκουραστούν και να φάνε.
2 Ενόσω οι απόστολοί του πηγαίνουν να αγοράσουν φαγητό, ο Ιησούς ξεκουράζεται δίπλα σε ένα πηγάδι έξω από την πόλη. Μια γυναίκα πλησιάζει για να βγάλει νερό. Αν ήθελε, ο Ιησούς θα μπορούσε να την αγνοήσει. Είναι «κατάκοπος από την οδοιπορία». (Ιωάννης 4:6) Θα ήταν δικαιολογημένος αν έκλεινε τα μάτια του και άφηνε αυτή τη Σαμαρείτισσα να περάσει απαρατήρητη. Όπως είδαμε στο Κεφάλαιο 4 αυτού του βιβλίου, η γυναίκα πιθανώς ανέμενε ότι οποιοσδήποτε Ιουδαίος θα της φερόταν με περιφρόνηση. Ωστόσο, ο Ιησούς αρχίζει συζήτηση μαζί της.
3 Ξεκινάει με ένα παράδειγμα από την καθημερινή ζωή της γυναίκας—το οποίο αντλεί από εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Αυτή έχει έρθει να βγάλει νερό και ο Ιησούς τής μιλάει για το ζωοπάροχο νερό που θα σβήσει την πνευματική της δίψα. Επανειλημμένα, εκείνη αφήνει αιχμές που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αντιλογία. a Ο Ιησούς αντιπαρέρχεται διακριτικά τέτοια θέματα και φροντίζει να μην ξεφεύγει η συζήτηση. Εστιάζει σε πνευματικά ζητήματα—στην αγνή λατρεία και στον Ιεχωβά Θεό. Τα λόγια του ασκούν μεγάλη επίδραση, διότι όταν η γυναίκα τα αναφέρει στους ανθρώπους της πόλης, θέλουν και εκείνοι να ακούσουν τον Ιησού.—Ιωάννης 4:3-42.
4 Όταν επιστρέφουν οι απόστολοι, πώς αντιδρούν στην εξαιρετική μαρτυρία που δίνει εδώ ο Ιησούς; Δεν δείχνουν ίχνος ενθουσιασμού. Εκπλήσσονται μάλιστα που ο Ιησούς μιλάει σε αυτή τη γυναίκα, και προφανώς δεν λένε τίποτα στην ίδια. Αφού εκείνη φεύγει, παρακινούν επανειλημμένα τον Ιησού να φάει το φαγητό που έχουν φέρει. Ωστόσο, ο Ιησούς τούς λέει: «Εγώ έχω τροφή να φάω, την οποία εσείς δεν ξέρετε». Αυτοί, απορημένοι, στην αρχή εκλαμβάνουν τα λόγια του κυριολεκτικά. Κατόπιν εκείνος τους εξηγεί: «Η τροφή μου είναι να κάνω το θέλημα εκείνου που με έστειλε και να τελειώσω το έργο του». (Ιωάννης 4:32, 34) Με αυτόν τον τρόπο, ο Ιησούς τούς διδάσκει ότι το κύριο έργο της ζωής του είναι για αυτόν σημαντικότερο από το φαγητό. Θέλει να έχουν και εκείνοι την ίδια άποψη για αυτό. Για ποιο έργο πρόκειται;
5. Ποιο ήταν το έργο της ζωής του Ιησού, και τι θα εξετάσουμε σε αυτό το κεφάλαιο;
5 Ο Ιησούς είπε κάποτε: «Πρέπει να διακηρύξω τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού . . . , επειδή για αυτό στάλθηκα». (Λουκάς 4:43) Ναι, ο Ιησούς στάλθηκε να κηρύξει και να διδάξει τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού. b Οι ακόλουθοι του Ιησού σήμερα έχουν να κάνουν το ίδιο έργο. Είναι λοιπόν ζωτικό να εξετάσουμε γιατί κήρυττε ο Ιησούς, τι κήρυττε, καθώς και ποια ήταν η στάση του απέναντι στον διορισμό του.
Γιατί Κήρυττε ο Ιησούς
6, 7. Πώς ήθελε ο Ιησούς να νιώθει «κάθε δημόσιος δάσκαλος» σχετικά με τη μετάδοση των καλών νέων σε άλλους; Δώστε παράδειγμα.
6 Ας εξετάσουμε πώς ένιωθε ο Ιησούς για τις αλήθειες που δίδασκε. Κατόπιν, θα σχολιάσουμε τη στάση του απέναντι στους ανθρώπους που δίδασκε. Ο Ιησούς χρησιμοποίησε μια παραστατική παραβολή για να δείξει πώς ένιωθε για την αποστολή που είχε να μεταδώσει σε άλλους τις αλήθειες τις οποίες του είχε διδάξει ο Ιεχωβά: «Κάθε δημόσιος δάσκαλος που διδάσκεται σχετικά με τη Βασιλεία των ουρανών είναι σαν έναν οικοδεσπότη, ο οποίος βγάζει από το θησαυροφυλάκιό του και καινούρια και παλιά πράγματα». (Ματθαίος 13:52) Γιατί βγάζει ο οικοδεσπότης αυτής της παραβολής πράγματα από το θησαυροφυλάκιό του;
7 Ο οικοδεσπότης δεν κάνει απλώς επίδειξη των αποκτημάτων του, όπως έκανε κάποτε ο βασιλιάς Εζεκίας—με οδυνηρές συνέπειες. (2 Βασιλέων 20:13-20) Ποιο είναι το κίνητρο του οικοδεσπότη; Σκεφτείτε ένα παράδειγμα: Επισκέπτεστε έναν αγαπημένο σας δάσκαλο στο σπίτι του. Εκείνος ανοίγει ένα συρτάρι στο γραφείο του και βγάζει δύο γράμματα—ένα κιτρινισμένο από τον καιρό και ένα πιο πρόσφατο. Είναι γράμματα που έλαβε από τον πατέρα του—το ένα πριν από δεκαετίες, όταν ήταν μικρό παιδί, και το άλλο στα πρόσφατα χρόνια. Τα μάτια του λάμπουν από ευχαρίστηση καθώς σας λέει πόσο εκτιμάει αυτά τα γράμματα και πώς οι συμβουλές που περιέχουν άλλαξαν τη ζωή του και μπορούν να βοηθήσουν και εσάς. Ο δάσκαλος προφανώς θεωρεί πολύτιμα αυτά τα γράμματα, τα οποία κατέχουν ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του. (Λουκάς 6:45) Σας τα δείχνει, όχι για να καυχηθεί ή για να αποκομίσει κάποιο κέρδος, αλλά για δικό σας όφελος και για να σας βοηθήσει να αντιληφθείτε την αξία τους.
8. Γιατί έχουμε βάσιμους λόγους να θεωρούμε θησαυρούς τις αλήθειες που μαθαίνουμε από τον Λόγο του Θεού;
8 Ο Μεγάλος Δάσκαλος, ο Ιησούς, είχε παρόμοια κίνητρα όταν μετέδιδε τις αλήθειες του Θεού σε άλλους. Εκείνες οι αλήθειες ήταν για αυτόν ανεκτίμητοι θησαυροί. Τις αγαπούσε και επιθυμούσε διακαώς να τις μεταδίδει. Ήθελε να συμμερίζονται αυτά τα αισθήματα όλοι οι ακόλουθοί του, «κάθε δημόσιος δάσκαλος». Νιώθουμε εμείς έτσι; Έχουμε άφθονους λόγους να αγαπάμε κάθε αλήθεια που μαθαίνουμε από τον Λόγο του Θεού. Εκτιμούμε τα πολύτιμα πετράδια της αλήθειας, είτε πρόκειται για πεποιθήσεις που διακρατούμε εδώ και χρόνια είτε για πρόσφατες εκλεπτύνσεις. Μιλώντας με εγκάρδιο ενθουσιασμό και διατηρώντας την αγάπη μας για όσα μας έχει διδάξει ο Ιεχωβά, μεταδίδουμε αυτή την αγάπη όπως ο Ιησούς.
9. (α) Πώς ένιωθε ο Ιησούς για τους ανθρώπους τους οποίους δίδασκε; (β) Πώς μπορούμε να μιμούμαστε τη στάση που διακρατούσε ο Ιησούς απέναντι στους ανθρώπους;
9 Ο Ιησούς αγαπούσε επίσης τους ανθρώπους που δίδασκε, όπως θα εξετάσουμε πληρέστερα στην Ενότητα 3. Κάποια προφητεία προείπε ότι ο Μεσσίας επρόκειτο να «σπλαχνιστεί τους ασήμαντους και τους φτωχούς». (Ψαλμός 72:13) Πράγματι, ο Ιησούς ενδιαφερόταν για τους ανθρώπους. Ενδιαφερόταν για τις σκέψεις και τις τάσεις που τους καθοδηγούσαν. Τον απασχολούσαν τα φορτία που τους καταβάρυναν και τα εμπόδια που δεν τους άφηναν να κατανοήσουν την αλήθεια. (Ματθαίος 11:28· 16:13· 23:13, 15) Για παράδειγμα, θυμηθείτε τη Σαμαρείτισσα. Αναμφίβολα εντυπωσιάστηκε πολύ που ο Ιησούς έδειξε ενδιαφέρον για αυτήν. Η ενόρασή του όσον αφορά την προσωπική της κατάσταση την υποκίνησε να τον δεχτεί ως προφήτη και να μιλήσει σε άλλους για αυτόν. (Ιωάννης 4:16-19, 39) Ομολογουμένως, οι ακόλουθοι του Ιησού σήμερα δεν μπορούν να διαβάσουν τις καρδιές των ανθρώπων στους οποίους κηρύττουν. Εντούτοις, μπορούμε να ενδιαφερόμαστε για τους ανθρώπους, όπως έκανε και ο Ιησούς. Μπορούμε να κάνουμε φανερό το ενδιαφέρον μας για αυτούς. Μπορούμε να προσαρμόζουμε τα λόγια μας για να ταιριάζουν στα ιδιαίτερα ενδιαφέροντά τους, στις δυσκολίες τους και στις ανάγκες τους.
Τι Κήρυττε ο Ιησούς
10, 11. (α) Τι κήρυττε ο Ιησούς; (β) Πώς προέκυψε η ανάγκη για τη Βασιλεία του Θεού;
10 Τι κήρυττε ο Ιησούς; Αν έπρεπε να αναζητήσετε την απάντηση εξετάζοντας τις διδασκαλίες πολλών εκκλησιών που ισχυρίζονται ότι τον εκπροσωπούν, ενδεχομένως θα συμπεραίνατε ότι κήρυττε ένα είδος κοινωνικού ευαγγελίου. Ή ίσως θα είχατε την εντύπωση ότι προωθούσε κάποια πολιτική μεταρρύθμιση ή ότι τόνιζε την προσωπική σωτηρία περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Ωστόσο, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, ο Ιησούς είπε ξεκάθαρα: «Πρέπει να διακηρύξω τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού». Τι ακριβώς περιλάμβανε αυτό;
11 Θυμηθείτε ότι ο Ιησούς ήταν παρών στον ουρανό όταν ο Σατανάς συκοφάντησε για πρώτη φορά το άγιο όνομα του Ιεχωβά και αμφισβήτησε την ορθότητα του τρόπου διακυβέρνησής Του. Πόσον πόνο πρέπει να ένιωσε ο Ιησούς βλέποντας τον δίκαιο Πατέρα του να κατηγορείται ως άδικος Κυβερνήτης, ο οποίος στερεί καλά πράγματα από τα πλάσματά Του! Πόσο πρέπει να πληγώθηκε ο Γιος του Θεού όταν ο Αδάμ και η Εύα, οι μελλοντικοί γονείς της ανθρωπότητας, πίστεψαν τη συκοφαντία του Σατανά! Ο Γιος είδε ότι η ανθρώπινη οικογένεια μολύνθηκε από την αμαρτία και τον θάνατο ως αποτέλεσμα εκείνου του στασιασμού. (Ρωμαίους 5:12) Πόσο πρέπει να ενθουσιάστηκε όμως όταν έμαθε ότι ο Πατέρας του κάποια μέρα θα τακτοποιούσε τα ζητήματα!
12, 13. Ποιες αδικίες θα διορθώσει η Βασιλεία του Θεού, και πώς έκανε ο Ιησούς τη Βασιλεία κεντρικό θέμα της διακονίας του;
12 Ποιο ζήτημα, πάνω από όλα τα άλλα, έπρεπε να τακτοποιηθεί; Το ιερό όνομα του Ιεχωβά χρειαζόταν να αγιαστεί, να καθαριστεί από κάθε ίχνος μομφής που συσσώρευσε πάνω του ο Σατανάς και όλοι όσοι έχουν ταχθεί με το μέρος του. Εφόσον το όνομα του Ιεχωβά περιλαμβάνει την υπόληψή του ως κυβερνήτη, ήταν απαραίτητο να δικαιωθεί η ορθότητα της κυριαρχίας του, δηλαδή του τρόπου με τον οποίο κυβερνάει. Ο Ιησούς κατανοούσε αυτά τα ζωτικά ζητήματα καλύτερα από κάθε άλλον άνθρωπο. Στην υποδειγματική προσευχή, δίδαξε τους ακολούθους του να ζητούν πρώτα να αγιαστεί το όνομα του Πατέρα του, κατόπιν να έρθει η Βασιλεία του Πατέρα του και έπειτα να γίνει το θέλημα του Θεού στη γη. (Ματθαίος 6:9, 10) Η Βασιλεία του Θεού, με τον Χριστό Ιησού ως Κυβερνήτη της, θα απαλλάξει σύντομα τη γη από το διεφθαρμένο σύστημα του Σατανά και θα εδραιώσει τη δίκαιη διακυβέρνηση του Ιεχωβά για πάντα.—Δανιήλ 2:44.
13 Αυτή η Βασιλεία ήταν το θέμα της διακονίας του Ιησού. Όλα τα λόγια του και όλες οι πράξεις του συνέβαλαν στο να διευκρινιστεί τι είναι αυτή η Βασιλεία και πώς θα εκπληρώσει τον σκοπό του Ιεχωβά. Ο Ιησούς δεν επέτρεψε σε τίποτα να τον κάνει να παρεκκλίνει από την αποστολή που είχε να κηρύξει τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού. Στην εποχή του υπήρχαν κρίσιμα κοινωνικά ζητήματα και αναρίθμητες αδικίες, αλλά εκείνος ήταν προσηλωμένος στο άγγελμα και στο έργο του. Σήμαινε άραγε αυτή η προσήλωση ότι ο Ιησούς ήταν άκαμπτος, ότι ο τρόπος του ήταν ανιαρός και μονότονος; Κάθε άλλο!
14, 15. (α) Πώς απέδειξε ο Ιησούς ότι ήταν «μεγαλύτερος από τον Σολομώντα»; (β) Πώς μπορούμε να μιμούμαστε τον Ιησού ως προς το τι κηρύττουμε;
14 Όπως θα δούμε σε όλη αυτή την ενότητα, ο Ιησούς φρόντιζε να είναι η διδασκαλία του και ενδιαφέρουσα και γλαφυρή. Έκανε έκκληση στις καρδιές των ανθρώπων. Αυτό ίσως μας θυμίζει τον σοφό βασιλιά Σολομώντα, ο οποίος αναζήτησε ευχάριστα λόγια, ακριβή λόγια αλήθειας, για να μεταδώσει τις σκέψεις που τον ενέπνευσε ο Ιεχωβά να γράψει. (Εκκλησιαστής 12:10) Ο Ιεχωβά χορήγησε σε εκείνον τον ατελή άνθρωπο «ευρύτητα καρδιάς», δίνοντάς του τη δυνατότητα να μιλήσει για πολλά πράγματα—για πουλιά, ψάρια, δέντρα και θηρία. Άνθρωποι έρχονταν από μακριά για να ακούσουν τον Σολομώντα να μιλάει. (1 Βασιλέων 4:29-34) Ωστόσο, ο Ιησούς ήταν «μεγαλύτερος από τον Σολομώντα». (Ματθαίος 12:42) Ήταν πολύ σοφότερος, με πολύ μεγαλύτερη «ευρύτητα καρδιάς». Όταν δίδασκε τους ανθρώπους, αξιοποιούσε την ανώτερη γνώση που διέθετε για τον Λόγο του Θεού καθώς και για τα πουλιά, τα ζώα, τα ψάρια, τη γεωργία, τον καιρό, την επικαιρότητα, την ιστορία και τις κοινωνικές συνθήκες. Ταυτόχρονα, ο Ιησούς δεν έκανε ποτέ επίδειξη των γνώσεών του για να εντυπωσιάσει τους άλλους. Κρατούσε το άγγελμά του απλό και σαφές. Δεν είναι καθόλου παράξενο που οι άνθρωποι τον άκουγαν με ευχαρίστηση όταν μιλούσε!—Μάρκος 12:37· Λουκάς 19:48.
15 Οι Χριστιανοί σήμερα προσπαθούν να ακολουθούν το παράδειγμα του Ιησού. Δεν έχουμε την τεράστια σοφία και γνώση που είχε εκείνος, αλλά όλοι μας διαθέτουμε, ως έναν βαθμό, γνώση και πείρα που μπορούμε να αξιοποιούμε όταν μεταδίδουμε σε άλλους τις αλήθειες του Λόγου του Θεού. Οι γονείς, λόγου χάρη, μπορούν να αξιοποιούν την πείρα τους στην ανατροφή παιδιών ώστε να δείχνουν με παραδείγματα την αγάπη που έχει ο Ιεχωβά για τα παιδιά Του. Άλλοι μπορεί να αντλούν παραδείγματα από την εργασία, το σχολείο ή από όσα γνωρίζουν για τους ανθρώπους και την επικαιρότητα. Ταυτόχρονα, προσέχουμε να μην επιτρέπουμε σε τίποτα να αποσπά την προσοχή από το άγγελμά μας—τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού.—1 Τιμόθεο 4:16.
Η Στάση του Ιησού Απέναντι στη Διακονία Του
16, 17. (α) Ποια στάση είχε ο Ιησούς απέναντι στη διακονία του; (β) Πώς έδειξε ο Ιησούς ότι η διακονία του ήταν το επίκεντρο της ζωής του;
16 Ο Ιησούς θεωρούσε τη διακονία του πολύτιμο θησαυρό. Χαιρόταν να βοηθάει τους ανθρώπους να βλέπουν τον ουράνιο Πατέρα του όπως είναι αληθινά, χωρίς τη σκιά των ανθρωποποίητων δογμάτων και παραδόσεων που προξενούν σύγχυση. Στον Ιησού άρεσε πολύ να βοηθάει τους ανθρώπους να αποκτήσουν επιδοκιμασμένη σχέση με τον Ιεχωβά καθώς και την ελπίδα της αιώνιας ζωής. Χαιρόταν να φέρνει στους ανθρώπους την παρηγοριά και τη χαρά των καλών νέων. Πώς έδειχνε ότι είχε τέτοιου είδους αισθήματα; Ας εξετάσουμε τρεις τρόπους.
17 Πρώτον, ο Ιησούς έκανε τη διακονία επίκεντρο της ζωής του. Το να μιλάει για τη Βασιλεία ήταν η σταδιοδρομία του, το έργο της ζωής του, το πρώτιστο μέλημά του. Να γιατί ο Ιησούς κρατούσε σοφά τη ζωή του απλή, όπως είδαμε στο Κεφάλαιο 5. Όπως συμβούλευε τους άλλους, έτσι και ο ίδιος κρατούσε το μάτι του προσηλωμένο στα πιο σημαντικά πράγματα. Δεν του αποσπούσαν την προσοχή πολλά πράγματα τα οποία θα έπρεπε να αγοράζει, να συντηρεί και να επισκευάζει ή να αντικαθιστά με τον καιρό. Ζούσε απλά έτσι ώστε τίποτα να μην τον απομακρύνει άσκοπα από τη διακονία του.—Ματθαίος 6:22· 8:20.
18. Με ποιους τρόπους δαπανούσε ο Ιησούς τον εαυτό του στη διακονία;
18 Δεύτερον, ο Ιησούς δαπανούσε τον εαυτό του στη διακονία. Διέθεσε πάρα πολλές δυνάμεις σε αυτήν, καθώς περπάτησε κυριολεκτικά εκατοντάδες χιλιόμετρα σε όλη την Παλαιστίνη, αναζητώντας ανθρώπους στους οποίους μπορούσε να μεταδώσει τα καλά νέα. Τους μιλούσε στα σπίτια τους, στις πλατείες, στις αγορές και στο ύπαιθρο. Τους μιλούσε ακόμα και όταν ο ίδιος χρειαζόταν ανάπαυση, τροφή, νερό ή λίγες στιγμές ησυχίας με τους στενούς του φίλους. Ακόμα και την ώρα που πέθαινε, συνέχιζε να μεταδίδει σε άλλους τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού!—Λουκάς 23:39-43.
19, 20. Με ποιο παράδειγμα έδειξε ο Ιησούς τον επείγοντα χαρακτήρα του έργου κηρύγματος;
19 Τρίτον, ο Ιησούς αντιμετώπιζε τη διακονία ως κάτι επείγον. Θυμηθείτε τη συζήτησή του με τη Σαμαρείτισσα στο πηγάδι έξω από τη Συχάρ. Σε εκείνη την περίπτωση, οι απόστολοι του Ιησού προφανώς δεν θεώρησαν ότι υπήρχε επείγουσα ανάγκη για μετάδοση των καλών νέων σε άλλους. Ο Ιησούς τούς είπε: «Δεν λέτε εσείς ότι απομένουν ακόμη τέσσερις μήνες μέχρι τον θερισμό; Σας λέω: Σηκώστε τα μάτια σας και δείτε τους αγρούς, ότι είναι λευκοί για θερισμό».—Ιωάννης 4:35.
20 Ο Ιησούς άντλησε αυτό το παράδειγμα από την τρέχουσα εποχή του χρόνου. Ήταν προφανώς ο μήνας Χισλέβ (Νοέμβριος/Δεκέμβριος). Ο θερισμός του κριθαριού θα άρχιζε τέσσερις μήνες αργότερα, γύρω στο Πάσχα, το οποίο τηρούνταν στις 14 Νισάν. Ως εκ τούτου, οι αγρότες εκείνη τη στιγμή δεν είχαν το αίσθημα του επείγοντος για τον θερισμό, ο οποίος απείχε πολύ ακόμα. Τι συνέβαινε όμως με τον θερισμό ανθρώπων; Πολλοί ήταν έτοιμοι να ακούσουν, να διδαχτούν, να γίνουν μαθητές του Χριστού και να αποκτήσουν τη θαυμάσια ελπίδα που τους πρόσφερε ο Ιεχωβά. Ο Ιησούς κοίταζε, σαν να λέγαμε, εκείνους τους συμβολικούς αγρούς και έβλεπε ότι ήταν λευκοί από τα ώριμα στάχυα που λικνίζονταν απαλά με την αύρα, ως ένδειξη ότι ήταν έτοιμα να θεριστούν. c Ο καιρός είχε έρθει, και το έργο ήταν επείγον! Συνεπώς, όταν οι άνθρωποι κάποιας πόλης προσπάθησαν να κρατήσουν τον Ιησού κοντά τους, εκείνος απάντησε: «Πρέπει να διακηρύξω τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού και σε άλλες πόλεις, επειδή για αυτό στάλθηκα».—Λουκάς 4:43.
21. Πώς μπορούμε να μιμούμαστε τον Ιησού;
21 Και με τους τρεις τρόπους που εξετάστηκαν παραπάνω, μπορούμε να μιμούμαστε τον Ιησού. Μπορούμε να κάνουμε τη Χριστιανική διακονία επίκεντρο της ζωής μας. Μολονότι ίσως έχουμε οικογένεια και κοσμικές υποχρεώσεις, μπορούμε να δείχνουμε ότι η διακονία μας έρχεται πρώτη συμμετέχοντας σε αυτήν με ζήλο, τακτικά, όπως ο Ιησούς. (Ματθαίος 6:33· 1 Τιμόθεο 5:8) Μπορούμε να δαπανούμε τον εαυτό μας στη διακονία, προσφέροντας γενναιόδωρα από τον χρόνο, τις δυνάμεις και τους πόρους μας για να την υποστηρίζουμε. (Λουκάς 13:24) Και μπορούμε να έχουμε πάντα κατά νου ότι το έργο μας είναι επείγον. (2 Τιμόθεο 4:2) Χρειάζεται να αξιοποιούμε κάθε ευκαιρία για να κηρύττουμε!
22. Τι θα εξεταστεί στο επόμενο κεφάλαιο;
22 Ο Ιησούς έδειξε επίσης ότι αντιλαμβανόταν τη σπουδαιότητα του έργου διασφαλίζοντας ότι αυτό θα συνεχιζόταν και μετά τον θάνατό του. Ανέθεσε στους ακολούθους του την αποστολή να συνεχίσουν το έργο κηρύγματος και διδασκαλίας. Αυτή η αποστολή θα είναι το θέμα του επόμενου κεφαλαίου.
a Για παράδειγμα, όταν ρωτάει γιατί ένας Ιουδαίος απευθύνει τον λόγο σε μια Σαμαρείτισσα, εγείρει το θέμα της μακραίωνης έχθρας ανάμεσα στους δύο λαούς. (Ιωάννης 4:9) Επίσης, υποστηρίζει ότι ο λαός της κατάγεται από τον Ιακώβ, ισχυρισμό που οι Ιουδαίοι εκείνης της εποχής αρνούνται επίμονα. (Ιωάννης 4:12) Αποκαλούν τους Σαμαρείτες με το όνομα Χουθαίοι, για να τονίζουν την καταγωγή τους από ξένους λαούς.
b «Κηρύττω» σημαίνει διαλαλώ, ή αλλιώς αναγγέλλω δημόσια, ένα μήνυμα. Το ρήμα «διδάσκω» έχει παρόμοια σημασία, αλλά περιλαμβάνει τη μετάδοση ενός μηνύματος σε μεγαλύτερο βάθος και με περισσότερες λεπτομέρειες. Η καλή διδασκαλία προϋποθέτει το να βρίσκει κάποιος τρόπους για να αγγίζει καρδιές προκειμένου να υποκινεί τους σπουδαστές να ενεργούν σύμφωνα με όσα ακούν.
c Αναφορικά με αυτό το εδάφιο, ένα σύγγραμμα επισημαίνει: «Όταν τα σιτηρά ωριμάζουν, από πράσινα γίνονται κίτρινα, ή ανοιχτόχρωμα, πράγμα που δείχνει ότι είναι καιρός να θεριστούν».
