Ο Τόμσον, ένας νεαρός που ζει στην Ουγκάντα, είχε απογοητευτεί από τη θρησκεία. Ένιωθε απέχθεια βλέποντας την έμφαση που έδινε ο κλήρος στα χρήματα και γι’ αυτό σταμάτησε να πηγαίνει στις θρησκευτικές λειτουργίες. Ωστόσο, συνέχισε να διαβάζει τη Γραφή του καθημερινά. Τον εντυπωσίασε ιδιαίτερα το βιβλίο της Αποκάλυψης και προσπάθησε να το ερμηνεύσει κρατώντας  σημειώσεις σε ένα βιβλιαράκι. Όταν κάποιος αδελφός συνάντησε τον Τόμσον στο μέρος όπου εργαζόταν, ένα μικρό εργοτάξιο, τον είδε να διαβάζει τη Γραφή του. Ακολούθησε μια ζωηρή συζήτηση και ο Τόμσον δέχτηκε το βιβλίο Τι Διδάσκει Πράγματι η Αγία Γραφή; Το διάβασε από την αρχή ως το τέλος μέσα σε μία νύχτα. Την επομένη, ο αδελφός έλαβε ένα γραπτό μήνυμα που έλεγε: «Ευχαριστώ τον Κύριο για τις πληροφορίες που μου έδωσες. Τώρα είμαι έτοιμος να εγκαταλείψω τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη». Ο Τόμσον ζήτησε όλα τα έντυπα που αναφέρονταν στις υποσημειώσεις και στα παραρτήματα του βιβλίου. Αφοσιώθηκε στη Γραφική του μελέτη, σημείωσε γοργή πρόοδο και βαφτίστηκε στη Συνέλευση Περιφερείας 2012 «Να Προφυλάσσετε την Καρδιά Σας!» Το Μάρτιο του 2013, ο Τόμσον άρχισε να υπηρετεί ως τακτικός σκαπανέας, βοηθώντας άλλους να διακρίνουν ότι είναι αναγκαίο να εγκαταλείψουν τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη.

Ο Τζίμι μεγάλωσε στο Πορτ Λούις, την πρωτεύουσα του Μαυρίκιου. Ξεκίνησε το ποτό στα δεκαέξι του και σύντομα άρχισε να μεθάει κάθε μέρα. Υπό την επήρεια του αλκοόλ, συχνά έχανε εντελώς τον αυτοέλεγχό του και βρέθηκε αρκετές φορές στη φυλακή. Ενίοτε έπινε μέχρι και τρία μπουκάλια ρούμι και κάπνιζε εξήντα τσιγάρα μέσα σε μία μέρα. Όταν του τελείωναν τα χρήματα, έπινε οινόπνευμα που χρησιμοποιούνταν για τον καθαρισμό παραθύρων. Μάλιστα ήπιε και την κολόνια της μητέρας του. Όταν κάποιος του είπε ότι έμοιαζε με ζωντανό πτώμα, μπήκε σε κέντρο αποτοξίνωσης και έμεινε εκεί ενάμιση χρόνο, αλλά δεν βοηθήθηκε ουσιαστικά.

Τελικά, ο Τζίμι γνώρισε Μάρτυρες του Ιεχωβά και δέχτηκε Γραφική μελέτη. Μερικές φορές, άφηνε τη μελέτη για να πιει. Με το πέρασμα του χρόνου, οχτώ αδελφοί έκαναν μελέτη μαζί του. Ο Τζίμι αντιλήφθηκε τελικά ότι χρειαζόταν να αλλάξει τον τρόπο ζωής του. Ο ίδιος είπε: «Ένιωθα σαν να  διεισδύει στην καρδιά μου το πνευματικό σπαθί που αναφέρεται στο εδάφιο Εβραίους 4:12. Μια μέρα καθώς διάβαζα τη Γραφή μου, είδα το εδάφιο Παροιμίες 24:16, το οποίο αναφέρει: “Ο δίκαιος μπορεί να πέσει εφτά φορές και όμως θα σηκωθεί”. Αυτό ήταν το σημείο στροφής στη ζωή μου». Ο Τζίμι είχε κάνει μελέτη με εφτά αδελφούς αλλά «έπεσε». Αποφάσισε όμως να αλλάξει και να «σηκωθεί» με τη βοήθεια του όγδοου αδελφού. Ο Τζίμι ικέτευε τον Ιεχωβά για δύναμη, παρακολουθούσε τις συναθροίσεις και σταμάτησε τις κακές του συνήθειες. Βαφτίστηκε το 2003 και έγινε τακτικός σκαπανέας το 2012. Τώρα υπηρετεί ως διακονικός υπηρέτης σε μια εκκλησία στο νησί Ροντρίγκες.

Η εβδομηντάχρονη Μαίρη στην Κένυα ήταν όλη της τη ζωή μέλος της Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας. Διοργάνωνε εράνους στους οποίους συγκέντρωνε πολλά χρήματα και είχε βοηθήσει στην οικοδόμηση ενός τοπικού ναού. Όταν κάποιος από τους γιους της έγινε Μάρτυρας, δεν χάρηκε. Εκείνος την καλούσε στις συναθροίσεις, αλλά η Μαίρη αρνούνταν να παρευρεθεί, λέγοντας ότι ήθελε να ακούει το άγγελμα της Γραφής στη δική της γλώσσα, την κικούγιου, και όχι στη σουαχίλι. Τελικά, η Μαίρη δέχτηκε την πρόσκληση να παρευρεθεί σε κάποια συνέλευση περιφερείας που θα διεξαγόταν στη γλώσσα κικούγιου. Στη συνέλευση κάθησε στο τμήμα για τους ηλικιωμένους. Εντυπωσιάστηκε πολύ από τον καλοσυνάτο και στοργικό τρόπο με τον οποίο της φέρθηκαν. Η Μαίρη είπε ότι δεν είχε νιώσει ποτέ τέτοια αγάπη στην εκκλησία της. Άκουσε προσεκτικά όλες τις ομιλίες και χάρηκε με όσα έμαθε. Όταν της πρόσφεραν Γραφική μελέτη από το ειδικό βιβλιάριο Να Ακούτε τον Θεό, δέχτηκε αμέσως.

 Αφού έκανε μελέτη για λίγους μήνες, η Μαίρη αποφάσισε να γίνει Μάρτυρας του Ιεχωβά και έτσι παραιτήθηκε από την εκκλησία της. Οι ηγέτες της εκκλησίας εξοργίστηκαν. Κάλεσαν έναν πάστορα από την πρωτεύουσα, το Ναϊρόμπι, για να έρθει να της μιλήσει. Ο πάστορας προσπάθησε να πείσει τη Μαίρη να μην εγκαταλείψει την εκκλησία, αλλά εκείνη έμεινε σταθερή. «Ποιοι θα είναι οι φίλοι σου αν εγκαταλείψεις την εκκλησία;» τη ρώτησε. «Έχεις πολλούς φίλους και γείτονες που είναι μέλη της εκκλησίας».

«Ο Ιεχωβά και οι άγγελοι θα είναι οι φίλοι μου», απάντησε η Μαίρη. «Και οι Μάρτυρες επίσης θα είναι φίλοι μου».

Μη μπορώντας να μεταπείσει τη Μαίρη, ο πάστορας έφυγε. Η Μαίρη συνεχίζει να σημειώνει καλή πρόοδο στη Γραφική της μελέτη και παρακολουθεί όλες τις Χριστιανικές συναθροίσεις, παρότι μένει μακριά από εκεί όπου διεξάγονται. Πριν από λίγο καιρό, δεν κατάφερε να χρησιμοποιήσει τα δημόσια μέσα μεταφοράς προκειμένου να πάει στη συνάθροιση και περπάτησε δύο ώρες μέσα στη βροχή για να παρευρεθεί. Παρά την εναντίωση από τους γείτονες, η Μαίρη είναι αποφασισμένη να πετύχει το στόχο που έχει θέσει να βαφτιστεί.

Ένα 14χρονο κορίτσι ονόματι Άστον ζει στο Καμερούν. Όταν άρχισε να μελετάει τη Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, αντιμετώπισε σφοδρή εναντίωση από τη θεία και το θείο της με τους οποίους μένει. Εκείνοι επέμεναν να παρακολουθεί μαζί τους τις θρησκευτικές λειτουργίες στην Πεντηκοστιανή εκκλησία. Στη διάρκεια μιας λειτουργίας, η πάστορας έβαλε τα χέρια της στα κεφάλια των παρευρισκομένων, μεταβιβάζοντας το «πνεύμα», πράγμα που τους έκανε να πέσουν κάτω. Η Άστον δεν έπεσε. Η πάστορας προσευχήθηκε ξανά και ξανά, αλλά η Άστον παρέμενε όρθια. Γι’ αυτό η πάστορας της έβαλε τρικλοποδιά για να πέσει! Όταν γύρισε σπίτι, η Άστον είπε στη θεία και στο θείο της ότι της είχαν βάλει τρικλοποδιά, αλλά αυτοί δεν την πίστεψαν. Εκείνη τη στιγμή αποφάσισε να μην ξαναπάει ποτέ στην εκκλησία. Σήμερα, παρά την εναντίωση και τις προσβολές της οικογένειας και των γειτόνων της, η Άστον συνεχίζει να παρακολουθεί τις συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας.

Παρότι η Ανίλπα ήταν μόλις 17 μηνών, συμμετείχε με ζήλο στην εκστρατεία που έγινε για να προσκληθούν άτομα στην περσινή συνέλευση περιφερείας στην Ανγκόλα. Ο «διορισμός» της Ανίλπα ήταν να χτυπάει τις πόρτες και να περιμένει να δώσει την πρόσκληση στους οικοδεσπότες, ενώ η μητέρα της εξηγούσε εν συντομία το λόγο της επίσκεψής τους. Γεμάτη ενθουσιασμό, η Ανίλπα δεν περίμενε πάντα τη μητέρα της να τελειώσει και πήγαινε να χτυπήσει την επόμενη πόρτα. Έκανε πολύ καλή εντύπωση στους οικοδεσπότες. Για  παράδειγμα, την τελευταία ημέρα της συνέλευσης, μια κυρία πλησίασε τη μικρή Ανίλπα και είπε: «Σε έψαχνα. Χάρηκα πολύ που σε βρήκα, γιατί εσύ με προσκάλεσες να έρθω στη συνέλευση».

Τον Αύγουστο του 2012, ευαγγελιζόμενοι από την Εκκλησία Ανταβαϊρανάμπο στη Μαδαγασκάρη συνάντησαν μια ομάδα ανθρώπων που είπαν ότι ήθελαν να γίνουν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Οι άνθρωποι ένιωθαν καταπιεσμένοι από τους ηγέτες των εκκλησιών τους, οι οποίοι άλλα έλεγαν και άλλα έκαναν. Είπαν δε ότι οι εκκλησίες τους δεν είχαν ούτε προγράμματα διδασκαλίας της Γραφής ούτε έντυπα που να εξηγούν τις πεποιθήσεις τους. Οι συνεισφορές στις εκκλησίες ήταν μεγάλες, δεν υπήρχε πραγματική αδελφότητα και καμία απόδειξη αληθινής Χριστιανικής αγάπης. Είπαν επίσης ότι γνώριζαν πως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είχαν τέτοια προβλήματα.

Αργότερα, εκείνα τα άτομα έγραψαν στο γραφείο τμήματος. Η επιστολή ανέφερε: «Γράφουμε για να σας ενημερώσουμε σχετικά με την επιθυμία μας να υπηρετήσουμε τον Ιεχωβά.  Ωστόσο, ζούμε μακριά. Μερικοί από εμάς, χρειάζεται να περπατάμε 9 με 15 ώρες για να πάμε στις συναθροίσεις. Γι’ αυτό, σας ικετεύουμε να στείλετε κάποιον να μας βοηθήσει να μελετήσουμε τη Γραφή. Δεν μπορούμε να εκπληρώσουμε την επιθυμία μας να υπηρετούμε τον Ιεχωβά με όλη μας την καρδιά αν δεν μας βοηθήσετε να ενισχύσουμε την αγάπη μας για αυτόν. Είμαστε 215 άτομα από τουλάχιστον τρία διαφορετικά χωριά. Ανήκαμε σε διαφορετικές θρησκείες, αλλά τώρα όλοι λαχταρούμε να υπηρετούμε τον Ιεχωβά και να τον υπακούμε με όλη μας την καρδιά. Πιστεύουμε ότι θα μας βοηθήσετε».

Οι αδελφοί πήγαν να συναντήσουν αυτή την ομάδα ανθρώπων, περπατώντας εννιά ώρες μέχρι το πρώτο χωριό. Εκεί διεξήγαγαν μια συνάθροιση στην οποία παρευρέθηκαν 65 ενδιαφερόμενοι. Τα νέα διαδόθηκαν γρήγορα, και άτομα από άλλα χωριά εξέφρασαν την επιθυμία να τους επισκεφτούν οι αδελφοί και να τους διδάξουν τη Γραφή. Εκείνοι, λοιπόν, περπάτησαν τέσσερις ακόμη ώρες για να πάνε στο επόμενο χωριό όπου διεξήγαγαν μια συνάθροιση στην οποία παρευρέθηκαν πάνω από 80 άτομα. Εκεί συνάντησαν και άλλα άτομα που τους παρακάλεσαν να έρθουν στο χωριό τους, το οποίο βρισκόταν δύο ώρες μακριά με τα πόδια. Οι αδελφοί δέχτηκαν πρόθυμα και διεξήγαγαν συνάθροιση και εκεί. Οι παρόντες ξεπέρασαν τους 50.

Σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις, 30 και πλέον από εκείνους τους χωρικούς ήρθαν στη συνέλευση στο Μαχανόρο, περπατώντας τρεις ημέρες πήγαινε έλα. Είκοσι πέντε από αυτούς—αντρόγυνα, ολόκληρες οικογένειες και ηλικιωμένα άτομα—ήρθαν για την επίσκεψη του επισκόπου περιοχής. Όλοι έμειναν σε ένα σπίτι, ανταλλάσσοντας σκέψεις και κάνοντας ερωτήσεις μέχρι αργά τη νύχτα. Οι χωρικοί είπαν ότι πολλοί περισσότεροι ήθελαν να ενωθούν με τους Μάρτυρες στη λατρεία τους επειδή οι άνθρωποι ήταν κουρασμένοι από την καταπίεση των θρησκευτικών τους ηγετών.