Στο Λας Βέγκας, στη Νεβάδα, ένα αντρόγυνο που δεν ήταν Μάρτυρες ήθελε να ζήσει σε κάποιο γαλήνιο μέρος, γι’ αυτό και πούλησαν το σπίτι τους για να μετακομίσουν στη Δομινικανή Δημοκρατία. Ωστόσο, έπρεπε να φύγουν από το σπίτι τους δέκα ημέρες πριν από την προγραμματισμένη πτήση τους. Για να τους βοηθήσουν, οι γείτονές τους, οι οποίοι ήταν  Μάρτυρες του Ιεχωβά, προσκάλεσαν το αντρόγυνο να μείνει στο σπίτι τους. Στη διάρκεια της διαμονής του εκεί, το αντρόγυνο παρευρέθηκε σε μια συνάθροιση στην Αίθουσα Βασιλείας. Τους εξέπληξε και τους κίνησε το ενδιαφέρον η αναφορά στην ημερομηνία 1914. Γνώριζαν ότι επρόκειτο για μια σημαντική ημερομηνία στην παγκόσμια ιστορία. Όταν έφτασαν στη Δομινικανή Δημοκρατία, ζήτησαν Γραφική μελέτη από τους πρώτους Μάρτυρες που τους επισκέφτηκαν. Δεκατέσσερις μήνες αργότερα, και οι δύο αφιερώθηκαν και βαφτίστηκαν.

Οι αδελφοί έστησαν έναν πάγκο εντύπων στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου 2012 στην Πόλη του Παναμά, στον Παναμά. Δύο μαθήτριες πλησίασαν τον πάγκο. Η μία είπε στην αδελφή που στεκόταν στον πάγκο ότι ήταν αναστατωμένη. Εξήγησε ότι ο πατέρας της ήταν ναρκομανής και η ίδια δεν ήξερε πώς να χειριστεί το πρόβλημα. Η αδελφή έδειξε στο κορίτσι το κεφάλαιο 23 από το βιβλίο Οι Νεαροί Ρωτούν—Αποτελεσματικές Απαντήσεις, Τόμος 2, που έχει τίτλο: «Τι Μπορώ να Κάνω αν ο Γονέας μου Είναι Ναρκομανής ή Αλκοολικός;» Το κορίτσι είπε με ενθουσιασμό: «Αυτό είναι ακριβώς ό,τι χρειάζομαι!» Τα κορίτσια αγκάλιασαν την αδελφή και επέστρεψαν έπειτα από μία ώρα για να την ευχαριστήσουν ξανά. Στη διάρκεια της πενθήμερης έκθεσης, οι αδελφοί διέθεσαν 1.046 βιβλία, 1.116 περιοδικά και 449 ειδικά βιβλιάρια. Πενήντα έξι άτομα έδωσαν τη διεύθυνσή τους ώστε να μπορούν οι Μάρτυρες να τα επισκεφτούν.

Ο Φρέντι, του οποίου η μητρική γλώσσα είναι η καμπέικαρ, ζει σε κάποια απομακρυσμένη ορεινή κοινότητα στην Κόστα Ρίκα. Πριν από τέσσερα περίπου χρόνια, ενόσω εργαζόταν στην πρωτεύουσα, το Σαν Χοσέ, ο Φρέντι απέκτησε το βιβλίο  Τι Διδάσκει Πράγματι η Αγία Γραφή; και το ειδικό βιβλιάριο Τι Απαιτεί ο Θεός από Εμάς; Ο ευαγγελιζόμενος που του έδωσε τα έντυπα του είπε να πάει και να κηρύξει στους συντοπίτες του και έτσι ο Φρέντι επέστρεψε στην περιοχή του. Μελέτησε μόνος του το βιβλίο Τι Διδάσκει η Γραφή και έκανε αλλαγές στη ζωή του—λόγου χάρη νομιμοποίησε το γάμο του. Κατόπιν δίδαξε την αλήθεια όσο καλύτερα μπορούσε στα άτομα που μιλούσαν την καμπέικαρ.

Ο Φρέντι οργάνωσε τάξεις για τα άτομα με τα οποία μελετούσε τη Γραφή. Είχε έξι επίπεδα τάξεων, χωρίζοντας τους σπουδαστές ανάλογα με την επίδοσή τους σε ένα διαγώνισμα που τους έβαλε ώστε να εξακριβώσει τη Γραφική τους γνώση. Οργάνωσε συναθροίσεις και μάλιστα διεξήγε την Ανάμνηση, γράφοντας τις δικές του προσκλήσεις οι οποίες ανέφεραν: «Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σάς προσκαλούν να παρευρεθείτε στην Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού μαζί με εμάς». Τα έκανε όλα αυτά τέσσερα ολόκληρα χρόνια χωρίς να έχει περαιτέρω επαφή με τους Μάρτυρες! Στο μεταξύ, προσευχόταν στον Ιεχωβά να στείλει Μάρτυρες για να τον βοηθήσουν.

Πρόσφατα, η προσευχή του Φρέντι απαντήθηκε. Μερικοί Μάρτυρες έκαναν το δύσκολο ταξίδι μέχρι την περιοχή του και έμειναν έκπληκτοι όταν είδαν όλα όσα είχε επιτελέσει. Οι ίδιοι ανέφεραν: «Μολονότι ο Φρέντι δεν είναι βαφτισμένος Μάρτυρας, ζει σαν να είναι!» Έπειτα από τρεις μόλις μήνες, εγκρίθηκε να γίνει αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος. Για να βαφτιστεί, ο Φρέντι κατέβηκε το βουνό προκειμένου να παρευρεθεί στην πρώτη του συνέλευση περιφερείας, φέρνοντας μαζί του 19 από τους σπουδαστές του της Γραφής. Τώρα έχει οργανώσει τρεις επιπλέον ομίλους με άτομα που μιλούν την καμπέικαρ σε οικισμούς ακόμη πιο απομονωμένους από το δικό του.

Μια μέρα η Άννα από τις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία πηγαίνει στο λύκειο, χρειάστηκε να υπερασπιστεί την πίστη της ενώπιον αρκετών συνομηλίκων της που εξοργίστηκαν επειδή  δεν πίστευε στην Τριάδα. «Άρχισαν να στρέφονται εναντίον μου», αναφέρει η Άννα, «αλλά εγώ παρέμεινα ήρεμη επειδή δεν ήθελα να δώσω κακή εντύπωση για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά σε όσους μας έβλεπαν». Εκείνη τη νύχτα προσευχήθηκε στον Ιεχωβά για θάρρος και έκανε έρευνα σχετικά με το δόγμα της Τριάδας. Την επομένη, η Άννα έφερε την Αγία Γραφή της στο σχολείο. Οι συμμαθητές της την περικύκλωσαν και πολλοί από αυτούς την κορόιδευαν. Ωστόσο, η Άννα διάβασε με θάρρος αρκετά εδάφια και ανέπτυξε λογικούς συλλογισμούς γύρω από αυτά. Τελικά, εκείνοι που διαφωνούσαν μαζί της δεν είχαν τι άλλο να πουν. Η κύρια αντίπαλός της, η οποία ήταν επίσης πρόεδρος της τάξης, τελικά παραδέχτηκε ότι τώρα σέβεται τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Στη διάρκεια του σχολικού έτους, έκανε στην Άννα διάφορες ερωτήσεις σχετικά με τις πεποιθήσεις της.

Μια κοπέλα στο Μπαρμπάντος πήγαινε με τα πόδια στην εκκλησία κάποιο κυριακάτικο πρωινό όταν χάλασε το λουράκι του παπουτσιού της. Πήγε σε ένα κοντινό σπίτι και ζήτησε μια παραμάνα για να φτιάξει το παπούτσι. Στο σπίτι έμενε κάποια αδελφή  με την κόρη της. Ενόσω η κοπέλα έφτιαχνε το παπούτσι της, η αδελφή τής εξήγησε πώς εκπληρώνονται τώρα οι Γραφικές προφητείες. Κατόπιν, η κόρη της αδελφής προσκάλεσε την κοπέλα να παρακολουθήσει τη συνάθροιση μαζί τους στην Αίθουσα Βασιλείας λίγο αργότερα εκείνο το πρωινό. Βλέποντας ότι είχε αργήσει για τη λειτουργία στην εκκλησία της, η κοπέλα αποφάσισε να δεχτεί την πρόσκληση. Στη διάρκεια της συνάθροισης, έβρισκε όλα τα εδάφια στη Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου που είχε. Το πρόγραμμα την εντυπωσίασε βαθιά. Η ίδια είπε ότι είχε κουραστεί να ακούει το θόρυβο από τα τύμπανα και τις φωνές στην εκκλησία της και ότι ήθελε πάντα να μελετήσει την Αγία Γραφή της σε ήσυχο περιβάλλον. Δέχτηκε το βιβλίο Τι Διδάσκει η Γραφή, καθώς και Γραφική μελέτη. Παρακολουθεί όλες τις συναθροίσεις και συμμετέχει με ενθουσιασμό σε αυτές.

Κάποιος νεαρός αδελφός στη Γουιάνα αφηγείται: «Μου αρέσει να δίνω μαρτυρία στους συμμαθητές μου στο σχολείο, αλλά υπάρχει ένα αγόρι που δεν του αρέσει να κηρύττω. Μια μέρα, με έσπρωξε πάνω στον τοίχο και μου είπε: “Σταμάτα να κηρύττεις!” Του απάντησα ότι το μόνο πρόσωπο που μπορεί να με κάνει να σταματήσω είναι ο Ιεχωβά. Καθώς συνέχιζα να κηρύττω, το αγόρι έσκισε την τσάντα μου. Κατόπιν μου έριξε γροθιά στο πρόσωπο, ματώνοντας τα χείλη μου. Η διευθύντρια μας κάλεσε και τους δύο στο γραφείο της και με ρώτησε τι είχα κάνει στο αγόρι και μου έριξε γροθιά. Απάντησα ότι κήρυττα τα καλά νέα και γι’ αυτό το αγόρι μού επιτέθηκε. Η διευθύντρια με ρώτησε γιατί δεν ανταπέδωσα, υπονοώντας μάλιστα ότι έπρεπε να το είχα κάνει. Της είπα ότι είχα μάθει από την Αγία Γραφή πως, σύμφωνα με το εδάφιο Ρωμαίους 12:17, οι Χριστιανοί δεν πρέπει “να ανταποδίδουν κακό αντί κακού σε κανέναν”. Ακούγοντάς το αυτό, η διευθύντρια μου επέτρεψε να φύγω και είπε ότι θα ασχολούνταν η ίδια με το αγόρι που μου επιτέθηκε».