ΣΤΙΣ αρχές του 1916, ο Μεγάλος Πόλεμος, ο οποίος αργότερα ονομάστηκε Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, μαινόταν ήδη πάνω από έναν χρόνο. Και οι δύο πλευρές μετρούσαν τεράστιες ανθρώπινες απώλειες.

Η Σκοπιά 1 Ιανουαρίου 1916 * ανέφερε: «Ο μεγάλος ευρωπαϊκός πόλεμος, μεταξύ άλλων, έκανε πολλούς να στραφούν προς τη θρησκεία και να αρχίσουν να σκέφτονται το μέλλον τους. . . . Ας αξιοποιούμε τα προνόμια και τις ευκαιρίες που έχουμε, εκδηλώνοντας όχι λιποψυχία αλλά ζήλο για τον Θεό και το Άγγελμά Του».

Το εδάφιο του έτους για το 1916 παρότρυνε τους αδελφούς να παραμένουν «δυνατοί στην πίστη», σύμφωνα με το Ρωμαίους 4:20 από τη Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου. Πολλοί Σπουδαστές της Γραφής το έκαναν αυτό και γεύτηκαν πλούσιες ευλογίες από τον Ιεχωβά.

Περιοδεύοντες εκπρόσωποι της Εταιρίας Σκοπιά, γνωστοί ως  πίλγκριμ, ταξίδευαν από πόλη σε πόλη ενθαρρύνοντας και εκπαιδεύοντας τους Σπουδαστές της Γραφής. Το 1916, τουλάχιστον 69 πίλγκριμ διένυσαν περίπου 800.000 χιλιόμετρα επιτελώντας αυτό το έργο.

Σε κάποια συνέλευση στο Νόρφολκ της Βιρτζίνια, ο πίλγκριμ Γουόλτερ Θορν εκφώνησε μια ομιλία στην οποία σύγκρινε τον αγώνα του Χριστιανού με τον Μεγάλο Πόλεμο, λέγοντας: «Υπολογίζεται ότι αυτή τη στιγμή βρίσκονται στο πεδίο της μάχης είκοσι με τριάντα εκατομμύρια άντρες. . . . Αν και ο κόσμος δεν το γνωρίζει, υπάρχει ακόμα ένας “λόχος”. Είναι οι στρατιώτες του Κυρίου οι οποίοι, σαν την ομάδα του Γεδεών, μάχονται και αυτοί, αλλά όχι με σαρκικά όπλα. Μάχονται για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, διεξάγοντας τον καλό αγώνα της πίστης».

Στη Γαλλία, πάνω από ένα εκατομμύριο άντρες τραυματίστηκαν ή σκοτώθηκαν στην Πρώτη Μάχη του Σομ, που διεξάχθηκε στο δεύτερο μισό του 1916. Σε άλλες περιοχές της Γαλλίας, φιλόπονοι αδελφοί υποστήριζαν τις τάξεις, δηλαδή τις εκκλησίες,  ακόμα και όταν οι εμπόλεμες συνθήκες το καθιστούσαν δύσκολο. Η Σκοπιά 15 Ιανουαρίου 1916 δημοσίευσε μια επιστολή του Ζοζέφ Λεφέβρ, κάποιου Σπουδαστή της Γραφής που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη γενέτειρά του, την πόλη Ντενέν στη Γαλλία, όταν εισέβαλαν σε αυτήν τα γερμανικά στρατεύματα το 1914. Ο Ζοζέφ κατευθύνθηκε νότια στο Παρίσι και άρχισε να συναναστρέφεται με τη μόνη τάξη Σπουδαστών της Γραφής που υπήρχε εκεί. Παρά τα προβλήματα υγείας που είχε, σύντομα διεξήγε όλες τις συναθροίσεις.

Αργότερα, ο Ζοζέφ συνεργάστηκε με τον Τεοφίλ Λεκίμ, ο οποίος επίσης είχε εγκαταλείψει την Ντενέν. Αρχικά, ο αδελφός Λεκίμ πήγε στο Οσέλ της Γαλλίας, όπου μετέφραζε άρθρα της Σκοπιάς και τα έστελνε στους αδελφούς σε άλλες μη κατεχόμενες περιοχές της χώρας. Οι στρατιωτικές αρχές, οι οποίες είχαν αρχίσει να υποπτεύονται τις δραστηριότητές του, τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει το Οσέλ. Ο αδελφός Λεφέβρ θεώρησε την άφιξη του αδελφού Λεκίμ στο Παρίσι απάντηση στις προσευχές του.

Το έργο τους στο Παρίσι απέφερε καρπούς. Ο αδελφός Λεφέβρ ανέφερε: «Τώρα έχουμε μια τάξη περίπου σαράντα πέντε ατόμων . . . Αρκετοί έχουν γευτεί την ομορφιά και το προνόμιο της καθιέρωσης και σημειώνουν μεγάλη πνευματική πρόοδο. Σχεδόν όλα τα μέλη παρακολουθούν την εβδομαδιαία συνάθροιση μαρτυρίας».

Καθώς ο πόλεμος συνεχιζόταν, πολλοί αδελφοί μας ήρθαν αντιμέτωποι με το ζήτημα της ουδετερότητας. Στη Μεγάλη Βρετανία είχε ψηφιστεί ο Νόμος Περί Στρατιωτικής Υπηρεσίας, ο οποίος επέβαλε τη στράτευση όλων των αντρών ηλικίας 18 ως 40 ετών. Ωστόσο, πολλοί Σπουδαστές της Γραφής διακράτησαν σταθερά την ουδετερότητά τους.

Για παράδειγμα, Η Σκοπιά 15 Απριλίου 1916 δημοσίευσε μια επιστολή του Γ. Ο. Γουόρντεν από τη Σκωτία που έλεγε: «Ένας από τους γιους μου είναι πια 19 ετών. Ως τώρα έχει δώσει καλή μαρτυρία για τον Κύριο αρνούμενος να καταταγεί στον  στρατό, και αν αυτή του η στάση τον οδηγήσει τελικά σε εκτέλεση, είμαι πεπεισμένος ότι θα λάβει την Ουράνια Χάρη για να μείνει σταθερός στις αρχές της αλήθειας και της δικαιοσύνης».

Ο Τζέιμς Φρέντερικ Σκοτ, ένας νεαρός βιβλιοπώλης διάκονος από το Εδιμβούργο της Σκωτίας, δικάστηκε επειδή δεν παρουσιάστηκε για στράτευση. Εντούτοις, αφού το δικαστήριο άκουσε όλα τα στοιχεία, αποφάνθηκε ότι ο αδελφός Σκοτ «υπαγόταν σε μια από τις εξαιρέσεις του Νόμου», και τον αθώωσε.

Παρ’ όλα αυτά, σε πολλούς άλλους δεν χορηγήθηκε απαλλαγή. Μέχρι τον Σεπτέμβριο, από τους 264 αδελφούς που υπέβαλαν αίτηση για απαλλαγή, 23 στάλθηκαν σε κάποια μορφή άοπλης υπηρεσίας. Στους υπόλοιπους, κάποιοι από τους οποίους «υπέστησαν διάφορες τιμωρίες», επιβλήθηκε «εργασία Εθνικής Σημασίας, όπως κατασκευή δρόμων, εργασία σε λατομεία, κτλ.», ανέφερε μια έκθεση στη Σκοπιά 15 Οκτωβρίου 1916. Μόνο πέντε αδελφοί απαλλάχτηκαν από τη στρατιωτική υπηρεσία.

Στις 16 Οκτωβρίου 1916, ο Κάρολος Τέηζ Ρώσσελ, ο οποίος ηγούνταν τότε στο έργο των Σπουδαστών της Γραφής, ξεκίνησε μια περιοδεία διαλέξεων στις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά δεν γύρισε ποτέ πίσω. Νωρίς το απόγευμα της Τρίτης 31 Οκτωβρίου, ο αδελφός Ρώσσελ πέθανε σε ηλικία 64 ετών ενώ βρισκόταν σε ένα τρένο στην Πάμπα του Τέξας.

Πολλοί αδελφοί δεν μπορούσαν να φανταστούν κανέναν άλλον στη θέση του αδελφού Ρώσσελ. Η διαθήκη του, που δημοσιεύτηκε στη Σκοπιά 1 Δεκεμβρίου 1916, εξέφραζε τις επιθυμίες του όσον αφορά το έργο στο οποίο ηγούνταν τόσον καιρό. Ωστόσο, το ερώτημα παρέμενε: Ποιος θα τον διαδεχόταν;

Η απάντηση θα δινόταν στην ετήσια συνέλευση της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά της Πενσυλβανίας που θα διεξαγόταν στις αρχές του 1917. Όσοι ήταν παρόντες ψήφισαν και κατέληξαν σε ομόφωνη απόφαση. Αλλά οι μήνες που ακολούθησαν αποκάλυψαν ότι αυτή η ομοφωνία δεν θα κρατούσε πολύ, ενώ πύρινες δοκιμασίες περίμεναν τους αδελφούς.