Μέσα από νομικές μάχες και κάτω από δύσκολες περιστάσεις, οι Χριστιανοί αδελφοί και αδελφές μας αποδεικνύουν την οσιότητά τους στον Ιεχωβά Θεό. Το παράδειγμά τους μας ενθαρρύνει όλους ώστε να μείνουμε σταθεροί στην πίστη, πεπεισμένοι πως «ο Ιεχωβά θα φέρεται στον όσιό του με ιδιαίτερο τρόπο».—Ψαλμ. 4:3, ΜΝΚ, στην αγγλική.

Η Ρουθ ανατράφηκε σε Χριστιανικό σπιτικό αλλά έγινε αδρανής σε νεαρή ηλικία. Αργότερα, δημιούργησε δεσμό με κάποιον, και με τον καιρό γέννησε ένα κοριτσάκι. Μια μέρα, στην πόλη Λα Πλάτα, η Ρουθ είδε Μάρτυρες του Ιεχωβά να δίνουν μαρτυρία με έναν πάγκο παρουσίασης εντύπων και θυμήθηκε τη Χριστιανική της κληρονομιά. Αυτό την υποκίνησε να αρχίσει να συναναστρέφεται και πάλι με την εκκλησία, καθώς και να διδάσκει την Αγία Γραφή στην κορούλα της. Ο πατέρας του κοριτσιού εναντιώθηκε στις θρησκευτικές δραστηριότητες της Ρουθ. Κατέθεσε αγωγή σε κάποιο οικογενειακό δικαστήριο ώστε να εμποδίσει τη Ρουθ να διδάσκει τη Γραφή στην κόρη τους και να την παίρνει στις συναθροίσεις.

Ο δικηγόρος της Ρουθ υποστήριξε ότι και οι δύο γονείς έχουν το δικαίωμα να μεταδίδουν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις στο παιδί τους και ότι το δικαστήριο δεν μπορούσε να παρέμβει σε αυτό το δικαίωμα εκτός αν υπήρχαν στοιχεία ότι η θρησκευτική εκπαίδευση έβλαπτε το παιδί. Το δικαστήριο έκρινε πως οι γονείς έπρεπε να σεβαστούν το δικαίωμα που έχει η κόρη τους να ασκεί ελεύθερα κάποια θρησκεία, παρότι τότε ήταν μόλις τεσσάρων χρονών! Το εφετείο διευκρίνησε ότι το παιδί ήταν πολύ μικρό και δεν μπορούσε να παίρνει μόνο του αποφάσεις σχετικά με τη θρησκευτική του εκπαίδευση, καθώς επίσης ότι και οι δύο γονείς έχουν ισότιμο δικαίωμα στη θρησκευτική εκπαίδευση του παιδιού.

Η κορούλα της Ρουθ διαβάζει κάθε βράδυ τη Γραφή της και τώρα παρακολουθεί τις συναθροίσεις μαζί με τη μητέρα της. Περιμένει πώς και πώς να επισκεφτεί το Μπέθελ στο Μπουένος Άιρες.

Ο απόστολος Παύλος επισήμανε ότι στην αληθινή Χριστιανική εκκλησία «αν ένα μέλος υποφέρει, όλα τα άλλα μέλη υποφέρουν μαζί του». (1 Κορ. 12:26) Αυτό αποδείχτηκε αληθινό, καθώς οι Μάρτυρες του Ιεχωβά παγκόσμια ένιωσαν βαθιά θλίψη για τα δεινά που πέρασαν οι αδελφές Ιρίνα Ζαχάρτσενκο και Βαλιντά Ζαμπραγίλοβα στο Αζερμπαϊτζάν. Τον Φεβρουάριο του 2015, οι αρχές κατηγόρησαν αυτές τις δυο αδελφές για παράνομη θρησκευτική δραστηριότητα. Ο δικαστής διέταξε την προφυλάκισή τους και, επειδή η δίκη έπαιρνε συνεχώς αναβολή, οι αδελφές πέρασαν περίπου έναν χρόνο στη φυλακή, όπου υπέμειναν κακομεταχείριση και στερήσεις.

Όταν η υπόθεσή τους εκδικάστηκε τελικά τον Ιανουάριο του 2016, ο δικαστής έκρινε ένοχες τις αδελφές και τους επέβαλε πρόστιμα, τα οποία όμως ακύρωσε λόγω της προφυλάκισής τους, και τους επέτρεψε να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Όταν το Εφετείο του Μπακού απέρριψε τις εφέσεις που έκαναν οι αδελφές κατά της καταδίκης τους, εκείνες προσέφυγαν στο Ανώτατο Δικαστήριο. Επιπλέον, κατέθεσαν προσφυγές στην Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα διαμαρτυρόμενες για κακομεταχείριση και παραβίαση του δικαιώματός τους στην εκδήλωση των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων.

Στο μεταξύ, οι αδελφές προσπαθούν να συνέλθουν από αυτή τη δοκιμασία. Εκτιμούν βαθιά τις πολλές προσευχές που έγιναν για  χάρη τους και τις εκφράσεις συμπαράστασης που έλαβαν. Η αδελφή Ζαμπραγίλοβα έγραψε προς το Κυβερνών Σώμα: «Ένιωσα στ’ αλήθεια ότι οι προσευχές σας μας βοήθησαν να υπομείνουμε τις κακουχίες. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αγάπη και τη φροντίδα που δείξατε εσείς, ο Ιεχωβά, καθώς και οι αδελφοί και οι αδελφές μου σε όλο τον κόσμο».

Τον Ιούλιο του 2016, η κυβέρνηση της Ερυθραίας κρατούσε φυλακισμένους για την πίστη τους 55 Μάρτυρες του Ιεχωβά. Τρεις αδελφοί—ο Παύλος Ίγιασου, ο Ισάκ Μόγκος και ο Νέγκεντε Τέκλεμαρίγιαμ—βρίσκονται στη φυλακή από τον Σεπτέμβριο του 1994, ενώ η κυβέρνηση κρατάει επίσης φυλακισμένους άλλους 9 αδελφούς επί 10 και πλέον χρόνια.

Τον Ιανουάριο του 2016 υπήρξε μια θετική εξέλιξη. Η υπόθεση των Μαρτύρων που είχαν συλληφθεί στην Ανάμνηση στην Ασμάρα τον Απρίλιο του 2014 φέρθηκε ενώπιον δικαστηρίου. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που οι αρχές απήγγειλαν επισήμως κατηγορίες σε βάρος Μαρτύρων για κάποιο «αδίκημα» και τους έδωσαν την ευκαιρία να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Όπως ήταν αναμενόμενο, το δικαστήριο έκρινε ότι οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές ήταν ένοχοι επειδή παρευρέθηκαν σε «παράνομη» συγκέντρωση, και κατόπιν τους επέβαλε πρόστιμο και τους άφησε ελεύθερους. Ωστόσο, η Σαρόν Γκέμπρου, μία από τις κατηγορούμενες αδελφές, αρνήθηκε να καταβάλει το πρόστιμο. Γι’ αυτό, καταδικάστηκε σε εξάμηνη φυλάκιση. Η αδελφή Γκέμπρου μπορούσε να δέχεται επισκέψεις μία φορά την εβδομάδα και ανέφερε ότι της φέρονταν καλά. Αυτή και οι υπόλοιποι 54 φυλακισμένοι Μάρτυρες εκτιμούν τις πολλές προσευχές που γίνονται για χάρη τους καθώς όλοι μας “θυμόμαστε εκείνους που βρίσκονται σε δεσμά φυλάκισης σαν να είμαστε δέσμιοι μαζί τους”.—Εβρ. 13:3.

Στις 21 Δεκεμβρίου 2015, το κρατίδιο της Βρέμης στη βορειοδυτική Γερμανία εκχώρησε τελικά στο Θρησκευτικό Σωματείο των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Γερμανία καλύτερο νομικό καθεστώς από ό,τι ίσχυε προηγουμένως. Αυτή η ενέργεια επισφράγισε έναν νομικό  αγώνα τεσσάρων ετών στα γερμανικά δικαστήρια. Ύστερα από απόφαση του Ανώτερου Διοικητικού Δικαστηρίου του Βερολίνου, τα περισσότερα από τα 16 κρατίδια της Γερμανίας συμφώνησαν να υπαχθούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σε ένα προνομιακό νομικό καθεστώς, αυτό του δημοσίου δικαίου. Ωστόσο, οι αρχές της Βρέμης αποφάσισαν να μην εκχωρήσουν αυτό το καθεστώς στους Μάρτυρες, κυρίως εξαιτίας ψευδών κατηγοριών που διέδιδαν εναντιούμενοι.

Το 2015, το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας αποφάνθηκε ότι η άρνηση της Βρέμης να εκχωρήσει στους Μάρτυρες καθεστώς δημοσίου δικαίου αποτελούσε παραβίαση των συνταγματικών τους δικαιωμάτων. Αυτή η απόφαση επιβεβαιώνει ότι οι συνταγματικές εγγυήσεις της θρησκευτικής ελευθερίας προστατεύουν τη θρησκευτική δραστηριότητα των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Βρέμη. Οι εκκλησίες εκεί δικαιούνται φοροαπαλλαγή καθώς και άλλα προνόμια που απολαμβάνουν τα κύρια θρησκεύματα στη Γερμανία.

Τον Μάρτιο του 2013, οι αρχές της πόλης Ος, στο Κιργιζιστάν, κατασκεύασαν ένα κατηγορητήριο κατά της Οξάνα Κοριάκινα και της μητέρας της, Ναντέζντα Σεργκιένκο. Ο εισαγγελέας κατηγόρησε τις δύο Μάρτυρες του Ιεχωβά ότι εξαπάτησαν κάποια άτομα ενώ μετέδιδαν Γραφικές διδασκαλίες σε συνανθρώπους τους, και ο δικαστής τις έθεσε σε κατ’ οίκον περιορισμό μέχρι να γίνει η δίκη. Τον Οκτώβριο του 2014, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο έκρινε ότι τα στοιχεία που είχαν προσκομιστεί ήταν χαλκευμένα, ότι είχαν γίνει παρατυπίες και ότι οι αδελφές ήταν αθώες. Το εφετείο υποστήριξε αυτή την απόφαση τον Οκτώβριο του 2015.

Ωστόσο, ο εισαγγελέας του Ος προσέβαλε και πάλι την απόφαση, αυτή τη φορά στο Ανώτατο Δικαστήριο του Κιργιζιστάν. Το Δικαστήριο ακύρωσε την αθωωτική απόφαση και διέταξε να εκδικαστεί ξανά η υπόθεση. Στην ακροαματική διαδικασία τον Απρίλιο του 2016, οι δικηγόροι που εκπροσωπούσαν τις αδελφές ζήτησαν την απαλλαγή τους, εφόσον είχε εκπνεύσει η σχετική προθεσμία. Ο δικαστής δεν είχε άλλη επιλογή από το να κλείσει την υπόθεση, βάζοντας τέλος στις ποινικές διώξεις.

 Σε όλη αυτή τη δοκιμασία, οι αδελφές διατήρησαν θετική στάση. Η αδελφή Σεργκιένκο είπε: «Οι άνθρωποι συνήθως αναπτύσσουν πικρία όταν οι άλλοι τους φέρονται άσχημα, αλλά εγώ ένιωθα την αγάπη και τη φροντίδα του Ιεχωβά μέσω των αδελφών—δεν ήμασταν ποτέ μόνες». Οι αδελφές διαπίστωσαν από πρώτο χέρι ότι ο Ιεχωβά εξακολουθεί να τηρεί την υπόσχεσή του που αναφέρεται στο εδάφιο Ησαΐας 41:10: «Μη φοβάσαι . . . Θα σε κρατήσω γερά με το δεξί μου χέρι της δικαιοσύνης».

Στις 9 Αυγούστου 2015, 10 αστυνομικοί έκαναν έφοδο σε μια συνάθροιση στην πόλη Ος, στο Κιργιζιστάν. Απαίτησαν να διακοπεί αμέσως η «παράνομη» συγκέντρωση και μάλιστα απείλησαν τους 40 και πλέον παρόντες ότι θα τους πυροβολήσουν. Οδήγησαν 10 αδελφούς στο αστυνομικό τμήμα, όπου κακομεταχειρίστηκαν και ξυλοκόπησαν 9 από αυτούς, και μετά τους άφησαν ελεύθερους. Δύο μέρες αργότερα, η αστυνομία συνέλαβε τον Νουρλάν Ουσουπμπάγεφ, έναν από τους αδελφούς που είχαν υποστεί βάναυσο ξυλοδαρμό, και του απήγγειλε κατηγορίες για παράνομη θρησκευτική δραστηριότητα επειδή διεξήγε τη συνάθροιση.

Όταν η υπόθεση του αδελφού Ουσουπμπάγεφ φέρθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου της Πόλης του Ος, ο δικαστής δεν βρήκε στοιχεία που να αποδεικνύουν την ενοχή του και απέρριψε την υπόθεση. Ο εισαγγελέας εφεσίβαλε την απόφαση στο Περιφερειακό Δικαστήριο του Ος, το οποίο και την απέρριψε, επιβεβαιώνοντας ότι ο αδελφός Ουσουπμπάγεφ δεν μπορούσε να ενοχοποιηθεί για παράνομη θρησκευτική δραστηριότητα εφόσον οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι νομικά καταχωρισμένοι στο Κιργιζιστάν.

Ο εισαγγελέας δεν το έβαλε κάτω και προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο του Κιργιζιστάν. Ευτυχώς για τον αδελφό Ουσουπμπάγεφ, το Ανώτατο Δικαστήριο έκλεισε την υπόθεση τον Μάρτιο του 2016, διατηρώντας σε ισχύ τις θετικές αποφάσεις του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και του εφετείου και επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν το δικαίωμα να διεξάγουν θρησκευτικές συγκεντρώσεις στο Κιργιζιστάν. Η εκδίκαση μιας άλλης υπόθεσης που κίνησαν τα θύματα κατά των αστυνομικών του Ος εκκρεμεί ακόμα.

Παρά τις έντονες ενστάσεις από Ρώσους ειδικούς σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η ρωσική κυβέρνηση συνεχίζει την αμείλικτη επίθεσή της στους Μάρτυρες του Ιεχωβά και στη θρησκευτική τους δράση. Με βάση έναν πρόσφατο υπολογισμό, οι αρχές έχουν χαρακτηρίσει 88 από τα έντυπά μας «εξτρεμιστικά» και έχουν θέσει υπό απαγόρευση τον επίσημο ιστότοπο των Μαρτύρων του Ιεχωβά, jw.org. Το 2015, οι τελωνειακές αρχές δεν επέτρεψαν να εισαχθεί στη χώρα η Μετάφραση Νέου Κόσμου, ενώ αυτή τη στιγμή κάποιο δικαστήριο στο Βίμποργκ εξετάζει αν πρέπει να χαρακτηριστεί «εξτρεμιστική» αυτή η σύγχρονη μετάφραση της Γραφής. Τον Μάρτιο του  2016, η Γενική Εισαγγελία προχώρησε σε μια προκλητική ενέργεια, απειλώντας να κλείσει τα κεντρικά γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Σόλνετσνόγιε, έξω από την Αγία Πετρούπολη, για υποτιθέμενη «εξτρεμιστική δράση».

Παρά την επιθετική εκστρατεία κατά των Μαρτύρων του Ιεχωβά, που έχει την υποστήριξη της κυβέρνησης, υπάρχουν και καλά νέα. Τον Οκτώβριο του 2015, ένας εισαγγελέας κατέθεσε αίτημα για να διαλυθεί η Τοπική Θρησκευτική Οργάνωση (ΤΘΟ) στο Τιούμεν, το οποίο βρίσκεται περίπου 2.100 χιλιόμετρα ανατολικά της Μόσχας. Αν και υπήρχαν αποδείξεις ότι η αστυνομία είχε κατασκευάσει τα στοιχεία για να ενοχοποιήσει τους Μάρτυρες, το Περιφερειακό Δικαστήριο του Τιούμεν έκρινε ότι η ΤΘΟ έπρεπε να διαλυθεί. Εντούτοις, στις 15 Απριλίου 2016, το Ανώτατο Δικαστήριο της Ρωσικής Ομοσπονδίας ανέτρεψε την απόφαση του κατώτερου δικαστηρίου, κρίνοντας ότι «δεν υπήρχε καμία νομική βάση για να διαλυθεί η ΤΘΟ των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην πόλη του Τιούμεν». Όταν ο πρόεδρος διάβασε την ετυμηγορία, οι 60 αδελφοί και αδελφές που είχαν κατακλύσει την αίθουσα του δικαστηρίου σηκώθηκαν όρθιοι και ξέσπασαν σε παρατεταμένα χειροκροτήματα.

 Ο λαός του Ιεχωβά στη Ρωσία είναι αποφασισμένος να συνεχίσει να τον λατρεύει “οποιοδήποτε όπλο [και αν] κατασκευαστεί εναντίον του”.—Ησ. 54:17.

Τα πρόσφατα χρόνια στη Ρουάντα, τα παιδιά σχολικής ηλικίας που είναι Μάρτυρες αποβάλλονταν επειδή αρνούνταν να πάρουν μέρος σε θρησκευτικές και πατριωτικές σχολικές δραστηριότητες. Θέλοντας να επιλύσει το πρόβλημα, η κυβέρνηση εξέδωσε ένα διάταγμα στις 14 Δεκεμβρίου 2015 με σκοπό να εξαλείψει τις θρησκευτικές διακρίσεις στα σχολεία. Το διάταγμα καλεί τα σχολεία να σέβονται την ελευθερία λατρείας των μαθητών.

Στις 9 Ιουνίου 2016, η Αίθουσα Σύνταξης του jw.org ανάρτησε ένα άρθρο με τίτλο «Η Ρουάντα Αναλαμβάνει Δράση Κατά των Θρησκευτικών Διακρίσεων στα Σχολεία». Είναι ενδιαφέρον ότι μια δημοφιλής διαδικτυακή εφημερίδα στη Ρουάντα αναδημοσίευσε το άρθρο. Σύντομα, οι επισκέψεις στον ιστότοπο της εφημερίδας ξεπέρασαν τις 3.000, ενώ πολλοί αναγνώστες ανάρτησαν θετικά σχόλια για την ενέργεια της κυβέρνησης. Οι Μάρτυρες στη Ρουάντα είναι ευγνώμονες για το διάταγμα, το οποίο διασφαλίζει ότι τα παιδιά τους μπορούν να λαβαίνουν εκπαίδευση χωρίς θρησκευτικές διακρίσεις.

Επί 60 και πλέον χρόνια, οι άρρενες Μάρτυρες στη Νότια Κορέα ηλικίας 19 έως 35 ετών έρχονται αντιμέτωποι με το ζήτημα της στρατιωτικής υπηρεσίας. Η κυβέρνηση της Νότιας Κορέας δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης και δεν προσφέρει εναλλακτική υπηρεσία αντί της στρατιωτικής. Σε μερικές περιπτώσεις, διαδοχικές γενιές Μαρτύρων—παππούς, πατέρας και γιος—είχαν ως μόνη επιλογή τη φυλάκιση όταν τους καλούσαν για στρατιωτική υπηρεσία.

Αν και το Συνταγματικό Δικαστήριο έχει αποφανθεί δύο φορές ότι ο Νόμος για τη Στρατιωτική Υπηρεσία είναι συνταγματικός,  ορισμένα κατώτερα δικαστήρια, καθώς και άτομα που τιμωρήθηκαν με βάση τον συγκεκριμένο νόμο, έχουν φέρει και πάλι το ζήτημα ενώπιον του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Ως αποτέλεσμα, στις 9 Ιουλίου 2015, το Δικαστήριο άκουσε τα επιχειρήματα των συνηγόρων των αντιρρησιών συνείδησης. Ο αδελφός Μιν-χουάν Κιμ, που πέρασε 18 μήνες στη φυλακή επειδή η συνείδησή του δεν του επέτρεπε να δεχτεί στρατιωτική εκπαίδευση, εξηγεί: «Εγώ τιμωρήθηκα και τώρα είμαι ελεύθερος. Εύχομαι όμως πολλοί άλλοι αντιρρησίες συνείδησης να μην τιμωρηθούν. Αν τους επιτραπεί να προσφέρουν εναλλακτική υπηρεσία, θα μπορούν να είναι χρήσιμοι στην κοινωνία». Το Συνταγματικό Δικαστήριο θα ανακοινώσει σύντομα την απόφασή του.

Ο αδελφός Χεμντέμοφ, 53 ετών, είναι παντρεμένος και πατέρας τεσσάρων γιων. Είναι ένας ζηλωτής, πνευματικός άνθρωπος ο οποίος αποτελεί αξιοσέβαστο μέλος της κοινωνίας. Τον Μάιο του 2015, ένα δικαστήριο τον καταδίκασε σε τέσσερα χρόνια καταναγκαστικής εργασίας σε φυλακή επειδή διεξήγαγε μια «παράνομη» θρησκευτική συγκέντρωση στο σπίτι του. Βρίσκεται υπό κράτηση σε ένα διαβόητο για τις άθλιες συνθήκες του στρατόπεδο εργασίας στην πόλη Σεϊντί, όπου οι αρχές τον έχουν υποβάλει σε επανειλημμένες ανακρίσεις και βάναυσους ξυλοδαρμούς. Ωστόσο, διακρατεί την ακεραιότητά του στον Ιεχωβά Θεό, όπως κάνει και η οικογένειά του. Η σύζυγος του αδελφού Χεμντέμοφ, η Γκουλτζιρά, έχει τη δυνατότητα να τον επισκέπτεται κατά διαστήματα για να τον εμψυχώνει.

Καθώς βλέπουμε τους υπηρέτες του Ιεχωβά να συνεχίζουν να αποδεικνύουν την οσιότητά τους υπό δοκιμασία, προσευχόμαστε για αυτούς. Το παράδειγμά τους υποκινεί και εμάς να ενισχύσουμε τη δική μας οσιότητα στον Θεό, έχοντας πεποίθηση στην υπόσχεση του εδαφίου Ψαλμός 37:28: «[Αυτός] δεν θα εγκαταλείψει τους οσίους του».