ΑΚΟΥΣΑ πρώτη φορά για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ενώ σπούδαζα στο Κουταΐσι. Μια γειτόνισσα μου είπε πως οι Μάρτυρες δεν χρησιμοποιούν εικόνες στη λατρεία τους και δεν πιστεύουν ότι ο Ιησούς είναι ο Παντοδύναμος Θεός. Κάτι τέτοιο ερχόταν σε σύγκρουση με πεποιθήσεις που θεωρούσα πολύτιμες ως Χριστιανή Ορθόδοξη.

Το καλοκαίρι του 1992, όταν επέστρεψα στην πόλη μου, το Τσάγκερι, διαπίστωσα ότι υπήρχαν και εκεί Μάρτυρες. Η μητέρα μου είχε ακούσει πολλά καλά πράγματα για αυτούς. Επειδή όμως εγώ συνέχιζα να είμαι αρνητική απέναντί τους, μου είπε: «Πήγαινε να δεις και μόνη σου τι διδάσκουν».

Δυο σκαπανείς, ο Πάβλε και ο Πάατα, επισκέπτονταν τακτικά μια οικογένεια στη γειτονιά μας. Πολλοί γείτονες έβρισκαν την ευκαιρία να τους ακούν και να τους κάνουν ερωτήσεις.  Αποφάσισα λοιπόν να παρακολουθώ και εγώ εκείνες τις συζητήσεις. Κάθε φορά που έκανα μια ερώτηση, οι αδελφοί άνοιγαν την Αγία Γραφή και μου ζητούσαν να διαβάσω. Αυτό μου έκανε μεγάλη εντύπωση—έβλεπα με τα ίδια μου τα μάτια τι λέει η Γραφή!

Σύντομα, άρχισα να συμμετέχω σε μια ομάδα που μελετούσε τη Γραφή με τους αδελφούς. Το επόμενο καλοκαίρι, δέκα από εμάς βαφτιστήκαμε. Αργότερα, έγινε και η μητέρα μου Μάρτυρας του Ιεχωβά.

Αναπολώντας το παρελθόν, είμαι ευγνώμων που οι αδελφοί άνοιγαν τη Γραφή για να διαβάζω από εκεί την απάντηση στην κάθε μου ερώτηση. Αυτό με βοήθησε να δώσω τέλος στην πάλη που γινόταν μέσα μου λόγω του ότι αμφισβητούνταν οι πεποιθήσεις μου. Επειδή θυμάμαι πόσο καλό μου έκανε να βλέπω τις απαντήσεις μέσα από τη Γραφή, προσπαθώ με τον ίδιο τρόπο να βοηθήσω άλλους να εκτιμήσουν την αλήθεια!