Ιγκόρ: Και οι δύο ήμασταν συνταυτισμένοι με έναν όμιλο Μαρτύρων στο Τκβάρτσελι της Αμπχαζίας. Επειδή η εκκλησία στην οποία ανήκε ο όμιλός μας ήταν στο Τζβάρι, περίπου 85 χιλιόμετρα μακριά, πήγαινα εκεί κάθε μήνα ώστε να προμηθεύομαι Γραφικά έντυπα για τον όμιλο. Το 1992, λίγο μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, η αυτόνομη περιοχή της Αμπχαζίας προσπάθησε να αποκτήσει ανεξαρτησία. Έτσι λοιπόν, ξέσπασε πόλεμος ανάμεσα στους αυτονομιστές και στον γεωργιανό στρατό, προκαλώντας πολλές δυσκολίες.

Γκίζο: Βαφτίστηκα στα 21 μου, μόλις έναν χρόνο πριν αρχίσουν οι συγκρούσεις. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, οι αδελφοί αρχικά παρέλυσαν από τον φόβο και την αβεβαιότητα. Αλλά ο Ιγκόρ, ο οποίος ήταν πάντοτε καλός ποιμένας, μας ενθάρρυνε, λέγοντας: «Αυτόν τον καιρό οι άνθρωποι χρειάζονται παρηγοριά. Θα παραμείνουμε πνευματικά ισχυροί μόνο αν  συνεχίσουμε τη διακονία μας». Με τη δέουσα προσοχή, λοιπόν, συνεχίζαμε κάθε μέρα να μεταδίδουμε στους συνανθρώπους μας το παρηγορητικό άγγελμα του Λόγου του Θεού.

Ιγκόρ: Εξαιτίας των συγκρούσεων, δεν μπορούσαμε να ακολουθούμε τη συνηθισμένη διαδρομή προς και από το Τζβάρι για να παίρνουμε έντυπα. Επειδή εγώ είχα μεγαλώσει στην περιοχή, μπόρεσα να βρω ένα ασφαλές πέρασμα μέσα από τις φυτείες τσαγιού και τα βουνά. Αλλά και πάλι υπήρχε κίνδυνος να συναντήσω κάποια ομάδα ένοπλων αντρών ή να πατήσω νάρκη. Παρ’ όλα αυτά, δεν ήθελα να θέσω τη ζωή των αδελφών μου σε κίνδυνο, γι’ αυτό ταξίδευα μόνος μου μία φορά τον μήνα. Με τη βοήθεια του Ιεχωβά, πάντοτε κατάφερνα να προμηθεύομαι επίκαιρη πνευματική τροφή που μας κρατούσε πνευματικά ζωντανούς.

Αν και δεν γίνονταν εχθροπραξίες στο Τκβάρτσελι, σύντομα επιβλήθηκε αποκλεισμός στην πόλη με αποτέλεσμα να βιώσουμε τις δυσκολίες που φέρνει ο πόλεμος. Καθώς πλησίαζε ο χειμώνας, τα τρόφιμα τελείωναν, και όλοι ανησυχούσαμε για την επιβίωσή μας. Πόσο χαρήκαμε όταν μάθαμε ότι οι αδελφοί μας στο Τζβάρι είχαν οργανώσει μια αποστολή παροχής βοήθειας για εμάς!

Γκίζο: Μια μέρα, ο Ιγκόρ ρώτησε την οικογένειά μου αν μπορούσαμε να διαθέσουμε το σπίτι μας ως χώρο αποθήκευσης και διανομής των τροφίμων που είχαν ετοιμάσει οι αδελφοί μας. Σκόπευε να φέρει προμήθειες από το Τζβάρι. Ανησυχούσαμε για αυτόν επειδή ξέραμε ότι έπρεπε να περάσει από αρκετά σημεία ελέγχου και ίσως ερχόταν αντιμέτωπος με ένοπλους άντρες και κλέφτες.—Ιωάν. 15:13.

Πόσο χαρήκαμε όταν ο Ιγκόρ επέστρεψε σώος και αβλαβής έπειτα από λίγες μέρες, οδηγώντας ένα αυτοκίνητο φορτωμένο με όσα τρόφιμα θα χρειαζόμασταν για να καλύψουμε τις ανάγκες μας τους επόμενους μήνες του χειμώνα! Σε εκείνους τους δύσκολους καιρούς, νιώσαμε από πρώτο χέρι ότι η αληθινή Χριστιανική αγάπη ποτέ δεν χάνεται.—1 Κορ. 13:8.