ΤΟ 1989, ο άντρας μου και εγώ συναντήσαμε τους Μάρτυρες στο σπίτι ενός γείτονα. Ο αδελφός Γκίβι Μπαρνάτζε, ο οποίος έκανε Γραφική μελέτη στον γείτονά μας, δεν είχε δική του Αγία Γραφή επειδή τότε ήταν δύσκολο να βρει κάποιος Γραφή στη Γεωργία.

Νιώσαμε εκτίμηση για αυτά που ακούσαμε και θέλαμε πολύ να αποκτήσουμε μια Γραφή. Όταν ο άντρας μου συναντήθηκε με τον σαρκικό του αδελφό, του ανέφερε ότι έψαχνε να βρει μια Αγία Γραφή. Προς έκπληξή του, εκείνος είχε αγοράσει πρόσφατα μια νέα μετάφραση της Γραφής στη γεωργιανή και είπε ότι θα του τη χάριζε ευχαρίστως.

Μόλις ο Μπάντρι ήρθε στο σπίτι, κάθισε στο τραπέζι και άρχισε να διαβάζει τη Γραφή μέχρι που νύχτωσε. Την επόμενη μέρα, ξύπνησε και συνέχισε το διάβασμα. Όταν γύρισα  από τη δουλειά, τον βρήκα να κάθεται ακόμα στο τραπέζι και να διαβάζει. Διάβαζε ασταμάτητα! Του πρότεινα, λοιπόν, να πάρει μερικές μέρες άδεια για να τελειώσει την ανάγνωση της Γραφής. Σύντομα, κατάφερε να τη διαβάσει ολόκληρη.

Αργότερα, όταν αρχίσαμε μελέτη από το βιβλίο Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή με τον αδελφό Μπαρνάτζε, ήμασταν πολύ χαρούμενοι που είχαμε τη δική μας Γραφή. Ήταν ό,τι έπρεπε, επειδή εμείς δεν είχαμε το βιβλίο Αλήθεια και ο δάσκαλός μας δεν είχε Αγία Γραφή! Περίπου έναν χρόνο αργότερα, ο Μπάντρι και εγώ βαφτιστήκαμε.