ΟΤΑΝ άκουσα τη Γραφική αλήθεια το 1989, ήμουν επιφανές μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος στην πόλη μου, το Σένακι, και συμμετείχα συχνά στο Ανώτατο Σοβιέτ της Γεωργίας, κάτι αντίστοιχο με το σημερινό κοινοβούλιο. Επίσης, ήμουν αρραβωνιασμένη. Έτσι λοιπόν, ένιωθα ότι είχα πετύχει στη ζωή μου.

Ο πατέρας και η μητέρα μου είχαν ενσταλάξει μέσα μου αγάπη για τον Θεό. Γι’ αυτό, αν και κομμουνίστρια, πίστευα στον Θεό. Όταν άρχισα να μελετώ την Αγία Γραφή, βρήκα πλήρως ικανοποιητικές απαντήσεις σε όλα μου τα ερωτήματα και αποφάσισα να αφιερώσω τη ζωή μου στον Ιεχωβά. Αλλά η οικογένεια, οι φίλοι, οι συνάδελφοι και ο αρραβωνιαστικός μου δεν συμφωνούσαν με την απόφασή μου.

Η νέα μου πίστη έκανε τους συγγενείς μου να με απορρίψουν, ενώ ήταν ασύμβατη και με την πολιτική μου σταδιοδρομία.  Δεν μου έμενε τίποτα άλλο παρά να φύγω από το σπίτι μου, να διαλύσω τον αρραβώνα μου και να παραιτηθώ από τη δουλειά μου, καθώς επίσης από το Κομμουνιστικό Κόμμα και το Ανώτατο Σοβιέτ. Μετά το βάφτισμά μου, η πίεση από φίλους και συγγενείς εντάθηκε. Επειδή στην πόλη μου ήμουν πολύ γνωστή, μετακόμισα στο Κουταΐσι, όπου άρχισα αμέσως το σκαπανικό.

Όταν οι άνθρωποι με ρωτούν αν η πίστη μου άξιζε όλα όσα πέρασα, τους απαντώ χωρίς δισταγμό ότι είμαι απόλυτα ευτυχισμένη με τις αποφάσεις μου. Αν και οι γονείς μου δεν κατανοούν τις επιλογές μου, τους είμαι ευγνώμων που με έμαθαν να αγαπώ τον Θεό και τον πλησίον. Αυτό με έχει βοηθήσει πάρα πολύ στη ζωή μου.