ΑΠΟ τα τέλη της δεκαετίας του 1990 και έπειτα, οι Μάρτυρες στη Γεωργία είχαν τη χαρά να δουν αξιοσημείωτη αύξηση στον αριθμό των ευαγγελιζομένων και των ενδιαφερόμενων ατόμων. Το 1998, οι παρόντες στην Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού ήταν 32.409.

Πολλοί ευαγγελιζόμενοι, όμως, ανάμεσά τους και πρεσβύτεροι, ήταν σχετικά νέοι στην αλήθεια και άπειροι. Οι περισσότεροι χρειάζονταν εκπαίδευση σε διάφορες πτυχές των θεοκρατικών τους δραστηριοτήτων. Αλλά πώς θα λάβαιναν τέτοια εκπαίδευση;

Ο Άρνο και η Σόνια Τίνγκλερ, οι οποίοι αποφοίτησαν από το Παράρτημα της Σχολής Γαλαάδ στη Γερμανία, διορίστηκαν στη Γεωργία τον Μάρτιο του 1998. Τον ίδιο χρόνο, το Κυβερνών Σώμα ενέκρινε την ίδρυση γραφείου χώρας στη Γεωργία υπό την επίβλεψη του γραφείου τμήματος της Ρωσίας.

Σύντομα, μια Επιτροπή Χώρας άρχισε να επιβλέπει το έργο κηρύγματος. Όταν οι δραστηριότητές μας καταχωρίστηκαν νομικά, τα Γραφικά έντυπα εισάγονταν απευθείας από το γραφείο τμήματος της Γερμανίας (τώρα γνωστό ως γραφείο τμήματος της Κεντρικής Ευρώπης). Επίσης, χάρη στη νομική αναγνώριση, μπορέσαμε να αγοράσουμε οικόπεδα για να χτίσουμε Αίθουσες Βασιλείας και εγκαταστάσεις γραφείου τμήματος.

Πολλοί ευαγγελιζόμενοι δεν μπορούσαν να κηρύττουν ελεύθερα από πόρτα σε πόρτα κατά την πολυετή απαγόρευση υπό το σοβιετικό καθεστώς. Ο Άρνο Τίνγκλερ θυμάται: «Οι περισσότεροι ευαγγελιζόμενοι έκαναν πολύ έργο δρόμου, αλλά  δεν είχαν συνηθίσει όλοι να πηγαίνουν από πόρτα σε πόρτα και να κρατούν σημειώσεις για το ενδιαφέρον που έβρισκαν».

Ο Ντάβιτ Ντεβίτζε, ο οποίος άρχισε να υπηρετεί τον Μάιο του 1999 στο νεοσύστατο γραφείο χώρας, αναφέρει: «Υπήρχαν πολλά να γίνουν τόσο στον αγρό όσο και στο Μπέθελ. Για ορισμένα από αυτά είχαμε διαβάσει, αλλά δεν είχαμε ιδέα πώς να τα εφαρμόσουμε. Γι’ αυτό, παρατηρούσαμε και μαθαίναμε από τους έμπειρους αδελφούς που έστελνε το Κυβερνών Σώμα».

Άρχισε λοιπόν μια περίοδος εντατικής εκπαίδευσης των αδελφών στη Γεωργία. Αλλά συνήθως, όσοι πηγαίνουν να υπηρετήσουν εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη, καθώς εκπαιδεύουν άλλους ωφελούνται και οι ίδιοι. (Παρ. 27:17) Πράγματι, τα άτομα που ήρθαν να βοηθήσουν έμαθαν πολλά από τους ντόπιους αδελφούς και αδελφές.

Ο Άρνο και η Σόνια έχουν όμορφες αναμνήσεις από το θερμό καλωσόρισμα που έλαβαν τις πρώτες μέρες μετά την άφιξή τους στη Γεωργία. Οι ντόπιοι αδελφοί και αδελφές  έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να τους βοηθήσουν να προσαρμοστούν στον νέο τους διορισμό.

Η Σόνια θυμάται τη γενναιοδωρία τους. Η ίδια αναφέρει: «Ένα αντρόγυνο που έμενε κοντά μας μάς έφερνε συνεχώς πεντανόστιμο φαγητό. Μια αδελφή μάς πήρε μαζί της στην υπηρεσία αγρού, μας σύστησε στους αδελφούς της εκκλησίας μας και μας είπε πολλά για τον πολιτισμό της Γεωργίας. Κάποια άλλη αδελφή μάς δίδαξε υπομονετικά τη γεωργιανή γλώσσα».

Ο Γουόρεν και η Λέσλι Σούφελτ, οι οποίοι διορίστηκαν από τον Καναδά στη Γεωργία το 1999, είπαν: «Θαυμάζαμε τη στοργή που εκδήλωναν οι Γεωργιανοί αδελφοί και αδελφές μας και τους θεωρούσαμε παράδειγμα άξιο μίμησης. Όλοι τους, ακόμα και οι νέοι, εξέφραζαν ανοιχτά τα αισθήματα και την αγάπη τους ο ένας στον άλλον».

Όσοι διορίστηκαν στη Γεωργία από ξένες χώρες έβλεπαν πέρα από τις προκλήσεις που αντιμετώπιζαν και εστίαζαν  στις θαυμάσιες ιδιότητες των ντόπιων. Αντίστοιχα, ο ταπεινός και στοργικός τρόπος προσέγγισης των ιεραποστόλων τούς έκανε γρήγορα αγαπητούς στους Γεωργιανούς αδελφούς.

Τη δεκαετία του 1990, πολλά ειλικρινή άτομα συνέχισαν να ανταποκρίνονται στην αλήθεια. Το 1998 και μόνο, βαφτίστηκαν 1.724 άτομα. Τι υποκίνησε τόσο πολλούς Γεωργιανούς να δείξουν ενδιαφέρον για την αλήθεια;

Ο Ταμάζι Μπιμπλάια, ο οποίος υπηρέτησε πολλά χρόνια ως περιοδεύων επίσκοπος, εξηγεί: «Μια από τις παραδοσιακές αξίες που είχε ενσταλαχτεί στους ανθρώπους ήταν η αγάπη για τον Θεό. Γι’ αυτό, όταν τους μεταδίδαμε το Γραφικό άγγελμα, ήταν φυσικό να ανταποκρίνονται».

Ο Ντάβιτ Σαμχαράτζε, ο οποίος υπηρετεί ως εκπαιδευτής στη Σχολή για Ευαγγελιστές της Βασιλείας, σχολιάζει: «Όταν κάποιος αρχίζει να μελετάει τη Γραφή, συχνά μπαίνουν στη μέση συγγενείς και γείτονες. Στην προσπάθειά τους να κάνουν τον σπουδαστή να αλλάξει γνώμη και να σταματήσει τη Γραφική του μελέτη, πολλοί καταλήγουν συνήθως να μελετούν και οι ίδιοι τη Γραφή!»

Καθώς το άγγελμα της Βασιλείας διαδιδόταν, άλλαζε τη ζωή πολλών ανθρώπων. Τον Απρίλιο του 1999, η πνευματική αύξηση άγγιξε έναν νέο ανώτατο αριθμό 36.669 παρόντων στην Ανάμνηση.

Αναφορικά με το έργο κηρύγματος στην αρχαία Έφεσο, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Μου έχει ανοιχτεί μεγάλη πόρτα που οδηγεί σε δραστηριότητα, αλλά υπάρχουν πολλοί εναντιούμενοι». (1 Κορ. 16:9) Τα λόγια του περιγράφουν εύστοχα την κατάσταση που αντιμετώπισαν οι Μάρτυρες στη  Γεωργία, λίγους μόλις μήνες μετά τη μνημειώδη Ανάμνηση του 1999.

Τον Αύγουστο εκείνου του χρόνου, μέλη μιας εξτρεμιστικής ομάδας Ορθοδόξων, υπό την καθοδηγία του καθαιρεμένου ιερέα Βασίλι Μκαλαβισβίλι, οργάνωσαν μια συγκέντρωση στην Τιφλίδα και έκαψαν δημόσια αρκετά έντυπά μας. Αυτό πυροδότησε ένα κύμα διωγμού που κράτησε τέσσερα χρόνια.

Στις 17 Οκτωβρίου 1999, θρησκευτικοί εξτρεμιστές συγκέντρωσαν έναν όχλο περίπου 200 ατόμων και διέκοψαν μια συνάθροιση της εκκλησίας Γκλντάνι στην Τιφλίδα. Με ξύλινα ρόπαλα και σιδερένιους σταυρούς, επιτέθηκαν στους παρευρισκομένους, και αρκετοί Μάρτυρες χρειάστηκε να νοσηλευτούν.

Δυστυχώς, οι επιτιθέμενοι δεν συνελήφθησαν, και οι επιθέσεις εναντίον των Μαρτύρων συνεχίστηκαν. Αρκετοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι, όπως και ο πρόεδρος Σεβαρτνάντζε, καταδίκασαν με δριμύτητα αυτές τις βίαιες επιθέσεις, αλλά δεν λήφθηκαν συγκεκριμένα μέτρα. Μάλιστα, οι αστυνομικοί εμφανίζονταν συνήθως πολλή ώρα μετά την επίθεση.

Περίπου την ίδια εποχή, ένα μέλος του γεωργιανού κοινοβουλίου, ο Γκουράμ Σαράτζε, ξεκίνησε μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία δυσφήμησης εναντίον των Μαρτύρων. Κατηγόρησε τους Μάρτυρες ότι είναι επικίνδυνοι. Φαινόταν πως ο “ευνοϊκός καιρός” για το κήρυγμα των καλών νέων ανήκε στο παρελθόν.

Η οργάνωση του Ιεχωβά ανταποκρίθηκε αμέσως στις ανάγκες των Μαρτύρων στη Γεωργία. Έδωσε στοργική κατεύθυνση στους αδελφούς για το πώς να αντιδράσουν αν δεχτούν επίθεση και τους υπενθύμισε τους λόγους για τους οποίους οι αληθινοί Χριστιανοί υπομένουν κατά καιρούς διωγμό.—2 Τιμ. 3:12.

 Επιπλέον, η οργάνωση του Ιεχωβά έλαβε νομικά μέτρα για να υπερασπιστεί τους αδελφούς στα δικαστήρια. Κάποιος αδελφός που υπηρέτησε στο Νομικό Τμήμα στο γραφείο τμήματος της Γεωργίας θυμάται: «Εκείνα τα τέσσερα χρόνια, καταθέσαμε πάνω από 800 προσφυγές ως απάντηση στα όσα έκανε η ομάδα του Βασίλι Μκαλαβισβίλι. Ζητήσαμε βοήθεια από διάφορους αξιωματούχους και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα παγκόσμια κεντρικά γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά ξεκίνησαν μια εκτεταμένη εκστρατεία ενημέρωσης, αλλά τίποτα δεν σταμάτησε τις επιθέσεις». *