ΣΤΙΣ συναθροίσεις μας προς το τέλος της δεκαετίας του 1980, μόνο ο οδηγός Μελέτης Σκοπιάς είχε το περιοδικό, και αυτό ήταν συνήθως χειρόγραφο. Πλησίασα έναν πρεσβύτερο, τον Γκενάντι Γκουντάτζε, και του πρότεινα να προσπαθήσουμε να τυπώνουμε εμείς τα περιοδικά μας.

Έως τότε, οι αδελφοί παρήγαν λίγα μόνο έντυπα με έναν αυτοσχέδιο πολύγραφο. Για να τυπώνουν τα περιοδικά σε τακτική βάση, χρειάζονταν πιο αποτελεσματικό πολύγραφο, πεπειραμένο άτομο για δακτυλογράφηση, γραφομηχανή και μεμβράνες πολυγράφου σε σταθερή ποσότητα. Ωστόσο, όλος ο εκτυπωτικός εξοπλισμός, ακόμα και το χαρτί, δηλωνόταν στην κυβέρνηση και ελεγχόταν από τις ειδικές υπηρεσίες ασφαλείας.

Βρήκα μια γραφομηχανή μέσω ενός γνωστού μου από τη δουλειά, ο οποίος είχε πρόσβαση σε μηχανήματα που δεν χρησιμοποιούνταν πια ούτε βρίσκονταν υπό κυβερνητικό έλεγχο. Η αδελφή μου ήταν δακτυλογράφος και μπορούσε να μας βοηθήσει. Οι αδελφοί έφτιαξαν έναν καινούριο πολύγραφο και  βρήκαν κάποιον προμηθευτή για να αγοράζουν μεμβράνες. Όλα μπήκαν στη θέση τους, και σύντομα τυπώσαμε το πρώτο μας αντίτυπο της Σκοπιάς στη γεωργιανή.

Αλλά προέκυψε και άλλο εμπόδιο. Κάποια μέρα, ο Γκενάντι μού είπε: «Πρέπει να βρούμε άλλον προμηθευτή». Είχε δει πακέτα με μεμβράνες σε ένα κυβερνητικό γραφείο, αλλά δεν μπορούσε να τα αγοράσει επειδή τον παρακολουθούσαν οι αρχές. Πώς θα καταφέρναμε να τα αγοράσουμε; Εγώ έλεγα συνέχεια: «Είναι αδύνατον!» Ο Γκενάντι όμως είπε σταθερά: «Μη λες “Είναι αδύνατον”. “Για τον Θεό τα πάντα είναι δυνατά”!»—Ματθ. 19:26.

Αυτή η φράση τριγύριζε συνεχώς στο μυαλό μου την επόμενη μέρα, καθώς πήγαινα όλο αγωνία σε εκείνο το γραφείο. Ο Ιεχωβά με οδήγησε σε μια φιλική δακτυλογράφο που υπέβαλε πρόθυμα το αίτημά μου στον διευθυντή. Ήταν ο άντρας της! Σύντομα, προμηθευόμουν μεμβράνες από εκείνο το γραφείο σε τακτική βάση, και στο εξής δεν αντιμετωπίσαμε παρόμοια προβλήματα.