1-3. Ποιο όραμα λαβαίνει ο Πέτρος, και γιατί χρειάζεται να αντιληφθούμε τη σημασία του;

 ΕΙΝΑΙ το έτος 36 Κ.Χ. Ο Πέτρος νιώθει τη ζεστασιά του φθινοπωρινού ήλιου την ώρα που προσεύχεται στην ταράτσα ενός σπιτιού κοντά στη θάλασσα στο λιμάνι της Ιόππης. Φιλοξενείται σε αυτό το σπίτι εδώ και μερικές ημέρες. Η προθυμία του να μείνει εδώ φανερώνει ότι, ως έναν βαθμό, δεν έχει προκαταλήψεις. Ο ιδιοκτήτης, κάποιος Σίμων, είναι βυρσοδέψης στο επάγγελμα, και δεν θα ήταν όλοι οι Ιουδαίοι διατεθειμένοι να μείνουν στο σπίτι ενός τέτοιου ανθρώπου. a Παρ’ όλα αυτά, ο Πέτρος πρόκειται σύντομα να πάρει ένα σημαντικό μάθημα όσον αφορά την απροσωποληψία του Ιεχωβά.

² Ενόσω ο Πέτρος προσεύχεται, έρχεται σε έκσταση. Αυτά που βλέπει σε όραμα θα αναστάτωναν οποιονδήποτε Ιουδαίο. Από τον ουρανό χαμηλώνει ένα σκεύος που μοιάζει με σεντόνι το οποίο περιέχει ζώα ακάθαρτα σύμφωνα με τον Νόμο. Όταν του λέγεται να σφάξει και να φάει, ο Πέτρος απαντάει: «Ποτέ δεν έχω φάει κάτι μολυσμένο και ακάθαρτο». Όχι μία αλλά τρεις φορές τού λέγεται: «Μην αποκαλείς μολυσμένα αυτά που ο Θεός καθάρισε». (Πράξ. 10:14-16) Το όραμα αφήνει τον Πέτρο σαστισμένο, αλλά μόνο για λίγο.

³ Τι σήμαινε το όραμα του Πέτρου; Είναι ζωτικό να αντιληφθούμε τη σημασία του, διότι επίκεντρο αυτού του οράματος είναι μια βαθιά αλήθεια σχετικά με το πώς βλέπει ο Ιεχωβά τους ανθρώπους. Ως αληθινοί Χριστιανοί, δεν μπορούμε να δίνουμε πλήρη μαρτυρία για τη Βασιλεία του Θεού αν δεν μάθουμε να συμμεριζόμαστε την άποψη του Θεού για τους ανθρώπους. Για να ανακαλύψουμε το νόημα του οράματος του Πέτρου, ας εξετάσουμε τα συναρπαστικά γεγονότα που σχετίζονται με αυτό.

4, 5. Ποιος ήταν ο Κορνήλιος, και τι συνέβη ενόσω προσευχόταν;

⁴ Ο Πέτρος δεν είχε ιδέα ότι την προηγούμενη ημέρα στην Καισάρεια, περίπου 50 χιλιόμετρα βορειότερα, κάποιος άντρας ονόματι Κορνήλιος είχε επίσης  λάβει ένα όραμα θεϊκής προέλευσης. Ο Κορνήλιος, εκατόνταρχος στον ρωμαϊκό στρατό, ήταν «ευλαβής άνθρωπος». b Ήταν επίσης υποδειγματικός οικογενειάρχης, διότι «φοβόταν τον Θεό μαζί με όλο το σπιτικό του». Ο Κορνήλιος δεν ήταν προσήλυτος στον Ιουδαϊσμό, αλλά απερίτμητος Εθνικός. Εντούτοις, έδειχνε συμπόνια για τους άπορους Ιουδαίους και τους παρείχε υλική βοήθεια. Αυτός ο ειλικρινής άνθρωπος «ανέπεμπε συνεχώς δεήσεις στον Θεό».​—Πράξ. 10:2.

⁵ Γύρω στις 3:00 μ.μ., ο Κορνήλιος προσευχόταν όταν είδε σε όραμα έναν άγγελο να του λέει: «Οι προσευχές και τα δώρα του ελέους σου ανέβηκαν ως ενθύμηση ενώπιον του Θεού». (Πράξ. 10:4) Όπως τον κατηύθυνε ο άγγελος, ο Κορνήλιος έστειλε άντρες για να καλέσει τον απόστολο Πέτρο. Ως απερίτμητος Εθνικός, ο Κορνήλιος επρόκειτο σύντομα να περάσει μια πόρτα που μέχρι τότε ήταν κλειστή για αυτόν. Επρόκειτο να λάβει το άγγελμα της σωτηρίας.

6, 7. (α) Αφηγηθείτε μια εμπειρία που δείχνει ότι ο Θεός απαντάει στις προσευχές των ειλικρινών ανθρώπων οι οποίοι θέλουν να μάθουν την αλήθεια για αυτόν. (β) Τι μπορούμε να συμπεράνουμε από τέτοιες εμπειρίες;

⁶ Απαντάει ο Θεός σήμερα στις προσευχές των ειλικρινών ανθρώπων οι οποίοι θέλουν να μάθουν την αλήθεια για αυτόν; Αναλογιστείτε μια εμπειρία. Κάποια γυναίκα στην Αλβανία δέχτηκε ένα αντίτυπο της Σκοπιάς που περιείχε ένα άρθρο σχετικά με την ανατροφή παιδιών. c Είπε στη Μάρτυρα του Ιεχωβά που χτύπησε την πόρτα της: «Το πιστεύετε ότι προσευχόμουν στον Θεό να με βοηθήσει να αναθρέψω τις κόρες μου; Και εκείνος έστειλε εσάς! Αγγίξατε την καρδιά μου εκεί ακριβώς που το είχα ανάγκη!» Αυτή η γυναίκα και οι κόρες της άρχισαν να μελετούν, ενώ αργότερα άρχισε να συμμετέχει στη μελέτη και ο σύζυγός της.

⁷ Μήπως πρόκειται για μεμονωμένη περίπτωση; Κάθε άλλο! Τέτοιες εμπειρίες έχουν επαναληφθεί πολλές φορές σε όλο τον κόσμο​—τόσο συχνά ώστε αποκλείεται να πρόκειται απλώς για σύμπτωση. Τι μπορούμε λοιπόν να συμπεράνουμε; Πρώτον, ο Ιεχωβά απαντάει στις προσευχές των ειλικρινών ατόμων που τον αναζητούν. (1 Βασ. 8:41-43· Ψαλμ. 65:2) Δεύτερον, έχουμε αγγελική υποστήριξη στο έργο κηρύγματος.​—Αποκ. 14:6, 7.

8, 9. Τι γνωστοποίησε το πνεύμα στον Πέτρο, και πώς αντέδρασε εκείνος;

⁸ Ο Πέτρος ήταν ακόμη στην ταράτσα και «απορούσε» όσον αφορά τη σημασία του οράματος, όταν οι αγγελιοφόροι που είχε στείλει ο Κορνήλιος πλησίασαν στο σπίτι. (Πράξ. 10:17) Μολονότι ο Πέτρος είχε πει τρεις φορές ότι θα αρνούνταν να φάει τροφές που θεωρούνταν ακάθαρτες σύμφωνα με τον Νόμο, θα ήταν άραγε διατεθειμένος να ακολουθήσει αυτούς τους ανθρώπους και να μπει στο σπίτι ενός Εθνικού; Με κάποιον τρόπο, το άγιο πνεύμα γνωστοποίησε το θέλημα του Θεού για αυτό το ζήτημα. Στον Πέτρο ειπώθηκαν τα εξής: «Σε ζητούν τρεις άντρες. Σήκω λοιπόν, κατέβα κάτω και πήγαινε μαζί τους, χωρίς να διστάζεις καθόλου, επειδή εγώ τους έχω στείλει». (Πράξ. 10:19, 20) Το όραμα το οποίο είχε λάβει ο Πέτρος με το σκεύος που έμοιαζε με σεντόνι αναμφίβολα τον προετοίμασε για να συμμορφωθεί με την καθοδηγία του αγίου πνεύματος.

⁹ Όταν ο Πέτρος έμαθε ότι ο Κορνήλιος είχε λάβει θεϊκές οδηγίες να τον καλέσει, προσκάλεσε τους Εθνικούς αγγελιοφόρους στο σπίτι «και τους φιλοξένησε». (Πράξ. 10:23α) Ο υπάκουος απόστολος ήδη προσαρμοζόταν στις νέες εξελίξεις που διαφαίνονταν στην επεξεργασία του θελήματος του Θεού.

10. Πώς οδηγεί ο Ιεχωβά τον λαό του, και τι χρειάζεται ίσως να αναρωτηθούμε;

¹⁰ Μέχρι σήμερα, ο Ιεχωβά οδηγεί τον λαό του προοδευτικά. (Παρ. 4:18) Μέσω του αγίου του πνεύματος, καθοδηγεί “τον πιστό και φρόνιμο δούλο”. (Ματθ. 24:45) Κατά καιρούς, ίσως λαβαίνουμε διευκρινίσεις στην κατανόησή μας για τον Λόγο του Θεού ή ενημερωνόμαστε για αλλαγές σε ορισμένες οργανωτικές διαδικασίες. Είναι καλό να αναρωτηθούμε: “Πώς αντιδρώ εγώ σε τέτοιες εκλεπτύνσεις; Υποτάσσομαι στην καθοδηγία του πνεύματος του Θεού ως προς αυτά τα ζητήματα;”

11, 12. Τι έκανε ο Πέτρος μόλις έφτασε στην Καισάρεια, και τι είχε μάθει;

¹¹ Την επαύριο του οράματος, ο Πέτρος και εννιά άλλα άτομα​—οι τρεις αγγελιοφόροι που είχε στείλει ο Κορνήλιος και «έξι [Ιουδαίοι] αδελφοί» από την Ιόππη​—ξεκίνησαν για την Καισάρεια. (Πράξ. 11:12) Περιμένοντας τον Πέτρο, ο Κορνήλιος είχε συγκεντρώσει «τους συγγενείς και τους στενούς του φίλους»​—που ήταν προφανώς όλοι Εθνικοί. (Πράξ. 10:24) Μόλις ο Πέτρος έφτασε, έκανε κάτι που άλλοτε θεωρούσε αδιανόητο: Μπήκε στο σπίτι ενός απερίτμητου Εθνικού! Ο Πέτρος εξήγησε: «Ξέρετε καλά ότι για έναν Ιουδαίο είναι εντελώς παράνομο να συναναστρέφεται ή να πλησιάζει αλλόφυλο· και όμως ο Θεός μού έδειξε ότι δεν πρέπει να αποκαλώ κανέναν άνθρωπο μολυσμένο ή ακάθαρτο». (Πράξ. 10:28) Ο Πέτρος είχε πλέον διακρίνει ότι σκοπός του οράματος που είχε λάβει ήταν να του διδάξει ένα μάθημα το οποίο δεν περιοριζόταν στο ποιες τροφές επιτρεπόταν να τρώει. Δεν έπρεπε “να αποκαλεί κανέναν άνθρωπο [ούτε καν Εθνικό] μολυσμένο”.

¹² Ο Πέτρος βρήκε να τον περιμένει ένα δεκτικό ακροατήριο. «Είμαστε όλοι παρόντες ενώπιον του Θεού για να ακούσουμε όλα όσα σε πρόσταξε ο Ιεχωβά να πεις», εξήγησε ο Κορνήλιος. (Πράξ. 10:33) Φανταστείτε πώς θα νιώθατε εσείς αν  ακούγατε τέτοια λόγια από ένα ενδιαφερόμενο άτομο! Ο Πέτρος άρχισε με την εξής δυναμική δήλωση: «Τώρα καταλαβαίνω πραγματικά ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, αλλά σε κάθε έθνος όποιος τον φοβάται και κάνει το σωστό είναι ευπρόσδεκτος σε αυτόν». (Πράξ. 10:34, 35) Ο Πέτρος είχε μάθει ότι η άποψη του Θεού για τους ανθρώπους δεν καθορίζεται από τη φυλή, την εθνικότητα ή οποιουσδήποτε άλλους εξωτερικούς παράγοντες. Ο Πέτρος κατόπιν έδωσε μαρτυρία για τη διακονία, τον θάνατο και την ανάσταση του Ιησού.

13, 14. (α) Τι το αξιοσημείωτο είχε η μεταστροφή του Κορνήλιου και των άλλων Εθνικών το 36 Κ.Χ.; (β) Γιατί δεν πρέπει να κρίνουμε τους ανθρώπους με βάση τα εξωτερικά τους χαρακτηριστικά;

¹³ Τώρα συνέβη κάτι άνευ προηγουμένου: «Ενώ ο Πέτρος μιλούσε ακόμη», το άγιο πνεύμα εκχύθηκε πάνω σε εκείνους τους «εθνικούς». (Πράξ. 10:44, 45) Αυτή είναι η μόνη Βιβλικά τεκμηριωμένη περίπτωση στην οποία το πνεύμα εκχύθηκε πριν από το βάφτισμα. Αναγνωρίζοντας ότι επρόκειτο για σημείο της επιδοκιμασίας του Θεού, ο Πέτρος «έδωσε εντολή [σε εκείνη την ομάδα Εθνικών] να βαφτιστούν». (Πράξ. 10:48) Η μεταστροφή αυτών των Εθνικών το 36 Κ.Χ. σήμανε το τέλος της περιόδου ειδικής εύνοιας προς τους Ιουδαίους. (Δαν. 9:24-27) Αναλαμβάνοντας την ηγεσία σε αυτή την περίπτωση, ο Πέτρος χρησιμοποίησε το τρίτο και τελευταίο από «τα κλειδιά της Βασιλείας». (Ματθ. 16:19) Αυτό το κλειδί άνοιξε την πόρτα ώστε απερίτμητοι Εθνικοί να μπορούν να γίνουν χρισμένοι με το πνεύμα Χριστιανοί.

¹⁴ Ως διαγγελείς της Βασιλείας σήμερα, αναγνωρίζουμε ότι «ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης». (Ρωμ. 2:11) Θέλημά του είναι «να σωθούν κάθε είδους άνθρωποι». (1 Τιμ. 2:4) Γι’ αυτό, εμείς δεν πρέπει ποτέ να κρίνουμε τους ανθρώπους με βάση τα εξωτερικά τους χαρακτηριστικά. Αποστολή μας είναι να δώσουμε πλήρη μαρτυρία για τη Βασιλεία του Θεού, και αυτό περιλαμβάνει το να κηρύττουμε σε όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τη φυλή, την εθνικότητα, την εμφάνιση ή το θρησκευτικό υπόβαθρό τους.

15, 16. Γιατί επέκριναν μερικοί Ιουδαίοι Χριστιανοί τον Πέτρο, και πώς εξήγησε εκείνος τις ενέργειές του;

¹⁵ Ο Πέτρος, αδημονώντας ασφαλώς να αναφέρει όσα είχαν συμβεί, κατευθύνθηκε προς την Ιερουσαλήμ. Φαίνεται ότι η είδηση πως απερίτμητοι Εθνικοί «είχαν δεχτεί τον λόγο του Θεού» έφτασε πριν από αυτόν. Λίγο μετά την άφιξή του, «οι υποστηρικτές της περιτομής άρχισαν να τον επικρίνουν». Ήταν ανάστατοι επειδή ο Πέτρος είχε μπει “στο σπίτι απερίτμητων αντρών και είχε φάει μαζί τους”. (Πράξ. 11:1-3) Το ζήτημα δεν ήταν αν θα μπορούσαν κάποιοι Εθνικοί να γίνουν ακόλουθοι του Χριστού. Στην ουσία αυτοί οι Ιουδαίοι μαθητές επέμεναν ότι οι Εθνικοί έπρεπε να τηρούν τον Νόμο​—συμπεριλαμβανομένης της περιτομής—​προκειμένου να λατρεύουν τον Ιεχωβά με αποδεκτό τρόπο. Είναι σαφές ότι μερικοί Ιουδαίοι μαθητές δυσκολεύονταν να απαγκιστρωθούν από τον Μωσαϊκό Νόμο.

¹⁶ Πώς εξήγησε ο Πέτρος τις ενέργειές του; Σύμφωνα με τα εδάφια Πράξεις 11:4-16, ανέφερε τέσσερις αποδείξεις ουράνιας κατεύθυνσης: (1) το θεϊκό όραμα  που είχε λάβει (Εδάφια 4-10), (2) την εντολή του πνεύματος (Εδάφια 11, 12), (3) την επίσκεψη του αγγέλου στον Κορνήλιο (Εδάφια 13, 14) και (4) την έκχυση του αγίου πνεύματος στους Εθνικούς. (Εδάφια 15, 16) Ο Πέτρος ολοκλήρωσε με ένα πολύ επιτακτικό ερώτημα: «Αν λοιπόν ο Θεός έδωσε σε αυτούς [τους Εθνικούς που πίστεψαν] την ίδια δωρεά [του αγίου πνεύματος] την οποία έδωσε σε εμάς [τους Ιουδαίους] που έχουμε πιστέψει στον Κύριο Ιησού Χριστό, ποιος ήμουν εγώ που θα μπορούσα να εμποδίσω τον Θεό;»​—Πράξ. 11:17.

17, 18. (α) Πώς αποτέλεσε δοκιμή για τους Ιουδαίους Χριστιανούς η μαρτυρία του Πέτρου; (β) Γιατί μπορεί να αποτελεί πρόκληση η διαφύλαξη της ενότητας της εκκλησίας, και τι θα ήταν καλό να αναρωτηθούμε;

¹⁷ Η μαρτυρία του Πέτρου αποτέλεσε δοκιμή αποφασιστικής σημασίας για εκείνους τους Ιουδαίους Χριστιανούς. Θα μπορούσαν άραγε να παραμερίσουν κάθε ίχνος προκατάληψης και να δεχτούν τους νεοβαφτισμένους Εθνικούς ως συγχριστιανούς τους; Η αφήγηση μας λέει: «Όταν [οι απόστολοι και οι άλλοι Ιουδαίοι Χριστιανοί] τα άκουσαν αυτά, έπαψαν να φέρνουν αντιρρήσεις και δόξασαν τον Θεό, λέγοντας: “Ώστε λοιπόν, ο Θεός έδωσε και σε εθνικούς τη δυνατότητα να μετανοήσουν και να λάβουν ζωή”». (Πράξ. 11:18) Αυτή η θετική στάση διαφύλαξε την ενότητα της εκκλησίας.

¹⁸ Η διατήρηση της ενότητας σήμερα μπορεί να αποτελεί πρόκληση, διότι οι αληθινοί λάτρεις έχουν βγει «από όλα τα έθνη και τις φυλές και τους λαούς και τις γλώσσες». (Αποκ. 7:9) Ως αποτέλεσμα, σε πολλές εκκλησίες υπάρχει ποικιλία ως προς τη φυλή, τον πολιτισμό και το παρελθόν των ατόμων. Θα ήταν καλό να αναρωτηθούμε: “Έχω ξεριζώσει εγώ από την καρδιά μου κάθε ίχνος προκατάληψης; Είμαι αποφασισμένος να μην επιτρέψω ποτέ στα διαιρετικά χαρακτηριστικά αυτού του κόσμου​—όπως είναι ο εθνικισμός, ο τοπικισμός, η υπερηφάνεια κάποιου για τον πολιτισμό του και ο ρατσισμός—​να επηρεάσουν τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρομαι στους Χριστιανούς αδελφούς μου;” Θυμηθείτε τι συνέβη στον Πέτρο (Κηφά) μερικά χρόνια μετά τη μεταστροφή των πρώτων Εθνικών. Ενδίδοντας στις προκαταλήψεις άλλων, «δεν . . . συναναστρεφόταν πλέον» τους Εθνικούς Χριστιανούς και χρειάστηκε να λάβει διόρθωση από τον Παύλο. (Γαλ. 2:11-14) Ας φυλαγόμαστε πάντοτε από την παγίδα της προκατάληψης.

19. Σε ποιους άρχισαν να κηρύττουν οι Ιουδαίοι Χριστιανοί στην Αντιόχεια, και με ποιο αποτέλεσμα;

¹⁹ Άρχισαν οι ακόλουθοι του Ιησού να κηρύττουν σε απερίτμητους Εθνικούς; Προσέξτε τι συνέβη αργότερα στην Αντιόχεια της Συρίας. d Αυτή η πόλη είχε μεγάλη ιουδαϊκή κοινότητα, αλλά δεν υπήρχε ιδιαίτερη εχθρότητα ανάμεσα στους Ιουδαίους και στους Εθνικούς. Ως εκ τούτου, η ατμόσφαιρα στην Αντιόχεια ευνοούσε το κήρυγμα στους Εθνικούς. Εδώ ήταν που μερικοί Ιουδαίοι μαθητές άρχισαν να διακηρύττουν τα καλά νέα «στους ελληνόφωνους». (Πράξ. 11:20) Αυτό το κήρυγμα απευθυνόταν, όχι μόνο σε ελληνόφωνους Ιουδαίους, αλλά και σε απερίτμητους Εθνικούς. Ο Ιεχωβά ευλόγησε το έργο, και «πολλοί άνθρωποι πίστεψαν».​—Πράξ. 11:21.

20, 21. Πώς έδειξε ο Βαρνάβας την πρέπουσα μετριοφροσύνη, και πώς μπορούμε εμείς να δείχνουμε παρόμοια μετριοφροσύνη όταν επιτελούμε τη διακονία μας;

²⁰ Προκειμένου να φροντίσει για αυτόν τον αγρό που ήταν έτοιμος για θερισμό, η εκκλησία της Ιερουσαλήμ έστειλε στην Αντιόχεια τον Βαρνάβα. Προφανώς, το ζωηρό ενδιαφέρον που υπήρχε εκεί ήταν τόσο πολύ ώστε εκείνος δεν μπορούσε να χειριστεί την κατάσταση μόνος του. Ποιος ήταν καταλληλότερος να βοηθήσει από τον Σαύλο, ο οποίος επρόκειτο να γίνει ο απόστολος των εθνών; (Πράξ. 9:15· Ρωμ. 1:5) Θα έβλεπε άραγε ο Βαρνάβας τον Σαύλο ως ανταγωνιστή; Ίσα ίσα, ο Βαρνάβας έδειξε την πρέπουσα μετριοφροσύνη. Πήρε την πρωτοβουλία να πάει στην Ταρσό, να αναζητήσει τον Σαύλο και να τον φέρει στην Αντιόχεια για να βοηθήσει. Και οι δύο μαζί πέρασαν έναν χρόνο εποικοδομώντας τους μαθητές της τοπικής εκκλησίας.​—Πράξ. 11:22-26α.

²¹ Πώς μπορούμε εμείς να δείχνουμε μετριοφροσύνη καθώς επιτελούμε τη διακονία μας; Αυτή η ιδιότητα συνεπάγεται το να αναγνωρίζουμε τους περιορισμούς μας. Όλοι μας έχουμε διαφορετικά προτερήματα και ικανότητες. Για παράδειγμα, μερικοί ίσως είναι αποτελεσματικοί στην ανεπίσημη μαρτυρία ή στο έργο από σπίτι σε σπίτι αλλά δυσκολεύονται να κάνουν επανεπισκέψεις ή να αρχίσουν Γραφικές μελέτες. Αν θέλετε να βελτιωθείτε σε κάποια πτυχή της διακονίας, γιατί να μη ζητήσετε βοήθεια; Παίρνοντας αυτή την πρωτοβουλία, μπορεί να γίνετε πιο παραγωγικοί και να γευτείτε περισσότερη χαρά στη διακονία.​—1 Κορ. 9:26.

22, 23. Πώς εξέφρασαν οι αδελφοί στην Αντιόχεια την αδελφική τους αγάπη, και πώς ενεργεί παρόμοια ο λαός του Θεού σήμερα;

²² Στην Αντιόχεια ήταν που για πρώτη φορά «οι μαθητές ονομάστηκαν με θεϊκή πρόνοια Χριστιανοί». (Πράξ. 11:26β) Αυτό το επιδοκιμασμένο από τον Θεό όνομα περιγράφει εύστοχα εκείνους που διαμορφώνουν τον τρόπο ζωής τους κατά το πρότυπο του Χριστού. Καθώς διάφοροι Εθνικοί γίνονταν Χριστιανοί, σφυρηλατήθηκε άραγε δεσμός αδελφοσύνης μεταξύ των Ιουδαίων και των Εθνικών πιστών; Εξετάστε τι συνέβη όταν έλαβε χώρα μια μεγάλη πείνα γύρω  στο 46 Κ.Χ. e Στους αρχαίους καιρούς, οι πείνες έπλητταν έντονα τους φτωχούς, οι οποίοι δεν είχαν αποθέματα ούτε χρημάτων ούτε τροφίμων. Στη διάρκεια αυτής της πείνας, οι Ιουδαίοι Χριστιανοί που ζούσαν στην Ιουδαία, πολλοί εκ των οποίων ήταν προφανώς φτωχοί, είχαν ανάγκη από προμήθειες. Όταν έμαθαν για αυτή την ανάγκη, οι αδελφοί στην Αντιόχεια​—περιλαμβανομένων και των Εθνικών Χριστιανών—​έστειλαν «βοήθεια στους αδελφούς της Ιουδαίας». (Πράξ. 11:29) Τι γνήσια έκφραση αδελφικής αγάπης!

²³ Η κατάσταση δεν διαφέρει στον λαό του Θεού σήμερα. Όταν μαθαίνουμε ότι κάποιοι αδελφοί μας​—σε κάποια άλλη χώρα ή στην περιοχή μας—​βρίσκονται σε ανάγκη, προσφερόμαστε με προθυμία να τους βοηθήσουμε. Οι Επιτροπές Τμήματος συγκροτούν γρήγορα Επιτροπές Παροχής Βοήθειας σε Καταστροφές για να φροντίσουν τους αδελφούς μας που ίσως έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές, όπως είναι οι τυφώνες, οι σεισμοί και τα τσουνάμι. Όλες αυτές οι προσπάθειες για παροχή βοήθειας καταδεικνύουν τη γνησιότητα της αδελφοσύνης μας.​—Ιωάν. 13:34, 35· 1 Ιωάν. 3:17.

24. Πώς μπορούμε να δείχνουμε ότι παίρνουμε στα σοβαρά τη σημασία του οράματος που έλαβε ο Πέτρος;

²⁴ Ως αληθινοί Χριστιανοί, παίρνουμε στα σοβαρά τη σημασία του οράματος που έλαβε ο Πέτρος σε μια ταράτσα στην Ιόππη τον πρώτο αιώνα. Ο Θεός που λατρεύουμε είναι απροσωπόληπτος. Θέλημά του είναι να δίνουμε πλήρη μαρτυρία για τη Βασιλεία του, πράγμα που περιλαμβάνει το να κηρύττουμε στους άλλους ανεξάρτητα από τη φυλή τους, την εθνική τους καταγωγή ή την κοινωνική τους θέση. Γι’ αυτό, ας είμαστε αποφασισμένοι να δίνουμε σε όλους όσους θέλουν να ακούσουν την ευκαιρία να ανταποκριθούν στα καλά νέα.​—Ρωμ. 10:11-13.