1-3. Πώς αποχωρίζεται ο Ιησούς τους αποστόλους του, και ποια ερωτήματα εγείρονται;

 ΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ δεν θέλουν να τελειώσει αυτή η στιγμή. Οι τελευταίες εβδομάδες υπήρξαν συναρπαστικές για αυτούς! Η ανάσταση του Ιησού τούς μετέφερε από τη βαθιά απόγνωση σε ανείπωτη χαρά. Εδώ και 40 ημέρες, ο Ιησούς έχει εμφανιστεί επανειλημμένα, παρέχοντας περαιτέρω διδασκαλία και ενθάρρυνση στους ακολούθους του. Σήμερα όμως εμφανίζεται για τελευταία φορά.

² Καθώς στέκονται μαζί στο Όρος των Ελαιών, οι απόστολοι κρέμονται από τα χείλη του Ιησού. Όταν εκείνος ολοκληρώνει αυτά που έχει να τους πει​—πιο γρήγορα από ό,τι θα ήθελαν οι ίδιοι—​σηκώνει τα χέρια του και τους ευλογεί. Κατόπιν, αρχίζει να ανυψώνεται από τη γη! Οι ακόλουθοί του τον ατενίζουν καθώς ανεβαίνει στον ουρανό. Τελικά, ένα σύννεφο τον κρύβει από τα μάτια τους. Ο Ιησούς έχει φύγει, αλλά αυτοί συνεχίζουν να κοιτάζουν επίμονα στον ουρανό.​—Λουκ. 24:50· Πράξ. 1:9, 10.

³ Αυτή η σκηνή αποτελεί καμπή στη ζωή των αποστόλων του Ιησού. Τι θα κάνουν τώρα που ο Κύριός τους, ο Ιησούς Χριστός, αναλήφθηκε στον ουρανό;  Αναμφίβολα, ο Κύριός τους τούς έχει προετοιμάσει για να συνεχίσουν το έργο που άρχισε ο ίδιος. Πώς τους εξάρτισε για αυτόν τον σημαντικό διορισμό, και πώς ανταποκρίθηκαν εκείνοι; Επίσης, πώς επηρεάζονται οι Χριστιανοί σήμερα; Το πρώτο κεφάλαιο των Πράξεων περιέχει τις ενθαρρυντικές απαντήσεις.

4. Πώς αρχίζει ο Λουκάς την αφήγησή του η οποία είναι καταγραμμένη στο βιβλίο των Πράξεων;

⁴ Ο Λουκάς αρχίζει την αφήγησή του απευθυνόμενος στον Θεόφιλο, τον ίδιο άνθρωπο προς τον οποίο είχε γράψει νωρίτερα το Ευαγγέλιό του. a Δείχνοντας σαφώς ότι αυτή η αφήγηση αποτελεί συνέχεια της πρώτης, ο Λουκάς αρχίζει ανακεφαλαιώνοντας τα γεγονότα που είναι καταγραμμένα στο τέλος του Ευαγγελίου του, χρησιμοποιώντας διαφορετική διατύπωση και παρέχοντας μερικές καινούριες λεπτομέρειες.

5, 6. (α) Τι θα βοηθήσει τους ακολούθους του Ιησού να κρατήσουν ισχυρή την πίστη τους; (β) Πώς βασίζεται η πίστη των Χριστιανών σήμερα σε «πολλές πειστικές αποδείξεις»;

⁵ Τι θα κρατήσει ισχυρή την πίστη των ακολούθων του Ιησού; Στο εδάφιο Πράξεις 1:3, διαβάζουμε σχετικά με τον Ιησού: «Παρουσιάστηκε σε αυτούς ζωντανός με πολλές πειστικές αποδείξεις». Στην Αγία Γραφή, μόνο «ο αγαπητός γιατρός» Λουκάς χρησιμοποίησε τη λέξη τεκμήρια, που αποδίδεται «πειστικές αποδείξεις». (Κολ. 4:14, Κείμενο) Επρόκειτο για όρο που χρησιμοποιούνταν σε εξειδικευμένα ιατρικά συγγράμματα και αναφέρεται σε πειστήρια που είναι ξεκάθαρα, αδιάψευστα και αξιόπιστα. Ο Ιησούς έδωσε τέτοια πειστήρια. Εμφανίστηκε στους ακολούθους του πολλές φορές​—κάποιες φορές σε έναν ή δύο, κάποιες άλλες σε όλους τους αποστόλους, και σε μία περίπτωση σε περισσότερους από 500 πιστούς. (1 Κορ. 15:3-6) Όντως πειστικές αποδείξεις!

⁶ Παρόμοια και σήμερα, η πίστη των αληθινών Χριστιανών βασίζεται σε «πολλές πειστικές αποδείξεις». Υπάρχουν άραγε πειστήρια για το ότι ο Ιησούς έζησε στη γη, πέθανε για τις αμαρτίες μας και αναστήθηκε; Ασφαλώς! Οι αξιόπιστες αφηγήσεις αυτοπτών μαρτύρων στον Λόγο του Θεού παρέχουν όλα τα αναμφισβήτητα πειστήρια που χρειαζόμαστε. Η μελέτη αυτών των αφηγήσεων με προσευχή μπορεί να ενισχύσει πολύ την πίστη μας. Να θυμάστε ότι τα αδιάσειστα πειστήρια συνιστούν την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στη γνήσια πίστη και στην απλή ευπιστία. Η αληθινή πίστη είναι ουσιώδης για να αποκτήσουμε αιώνια ζωή.​—Ιωάν. 3:16.

7. Ποιο παράδειγμα έθεσε ο Ιησούς για τους ακολούθους του όσον αφορά τη διδασκαλία και το κήρυγμα;

⁷ Επιπρόσθετα, ο Ιησούς «μιλούσε για τη Βασιλεία του Θεού». Για παράδειγμα, εξηγούσε προφητείες οι οποίες έδειχναν ότι ο Μεσσίας θα έπρεπε να υποφέρει και να πεθάνει. (Λουκ. 24:13-32, 46, 47) Όταν ο Ιησούς διασαφήνιζε τον ρόλο του  ως Μεσσία, τόνιζε το θέμα της Βασιλείας του Θεού, διότι ο ίδιος ήταν ο Προσδιορισμένος Βασιλιάς. Η Βασιλεία ήταν πάντοτε το θέμα του κηρύγματος του Ιησού, και οι ακόλουθοί του σήμερα προσκολλώνται στο ίδιο θέμα καθώς κηρύττουν.​—Ματθ. 24:14· Λουκ. 4:43.

8, 9. (α) Ποιες δύο εσφαλμένες απόψεις είχαν οι απόστολοι του Ιησού; (β) Πώς άλλαξε ο Ιησούς τον τρόπο σκέψης των αποστόλων, και ποιο δίδαγμα άφησε έτσι για τους Χριστιανούς σήμερα;

⁸ Όταν οι απόστολοι συνάχθηκαν στο Όρος των Ελαιών, συναντήθηκαν για τελευταία φορά με τον Ιησού στη γη και τον ρώτησαν με λαχτάρα: «Κύριε, αυτόν τον καιρό αποκαθιστάς τη βασιλεία στον Ισραήλ;» (Πράξ. 1:6) Με αυτή τη μία και μοναδική ερώτηση, οι απόστολοι φανέρωσαν δύο εσφαλμένες απόψεις που είχαν. Πρώτον, θεωρούσαν ότι η Βασιλεία του Θεού επρόκειτο να αποκατασταθεί στον σαρκικό Ισραήλ. Δεύτερον, ανέμεναν ότι η υποσχεμένη Βασιλεία θα άρχιζε να κυβερνάει αμέσως, «αυτόν τον καιρό». Πώς τους βοήθησε ο Ιησούς να προσαρμόσουν τον τρόπο σκέψης τους;

⁹ Ο Ιησούς πιθανότατα ήξερε ότι η πρώτη αντίληψη θα διορθωνόταν σύντομα. Μάλιστα, οι ακόλουθοί του επρόκειτο να παραστούν μάρτυρες της γέννησης ενός νέου έθνους, του πνευματικού Ισραήλ, μόνο δέκα ημέρες αργότερα! Η ειδική σχέση του Θεού με τον σαρκικό Ισραήλ κόντευε να τερματιστεί. Όσον αφορά τη δεύτερη άποψη, ο Ιησούς τούς υπενθύμισε με καλοσύνη: «Δεν είναι δική σας υπόθεση να γνωρίζετε τους χρόνους ή τους καιρούς που ο Πατέρας έχει θέσει στη δική του δικαιοδοσία». (Πράξ. 1:7) Ο Ιεχωβά είναι ο Μεγάλος Χρονομέτρης. Ο ίδιος ο Ιησούς, προτού πεθάνει, είπε ότι «την ημέρα και την ώρα» που θα ερχόταν το τέλος δεν τη γνώριζε τότε ούτε ο Γιος, παρά «μόνο ο Πατέρας». (Ματθ. 24:36) Και σήμερα, αν οι Χριστιανοί ανησυχούν υπερβολικά για το πότε θα έρθει το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων, ουσιαστικά αναστατώνονται για κάτι που δεν είναι δική τους υπόθεση.

10. Ποια στάση των αποστόλων πρέπει να καλλιεργούμε, και γιατί;

¹⁰ Ωστόσο, σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να υποτιμούμε τους αποστόλους του Ιησού, οι οποίοι ήταν άνθρωποι με μεγάλη πίστη. Δέχτηκαν ταπεινά τη διόρθωση. Επιπρόσθετα, παρότι η ερώτησή τους πήγαζε από εσφαλμένο τρόπο σκέψης, παράλληλα έδειχνε ότι είχαν σωστή στάση. Ο Ιησούς είχε προτρέψει επανειλημμένα τους ακολούθους του: «Να είστε σε εγρήγορση». (Ματθ. 24:42· 25:13· 26:41) Εκείνοι ήταν πνευματικά άγρυπνοι και πρόσεχαν να διακρίνουν ενδείξεις τού ότι ο Ιεχωβά ετοιμαζόταν να δράσει. Αυτή τη στάση πρέπει να καλλιεργούμε και εμείς σήμερα. Στην πραγματικότητα, σε αυτές τις κρίσιμες «τελευταίες ημέρες» είναι ακόμη πιο επιτακτικό να το κάνουμε αυτό.​—2 Τιμ. 3:1-5.

11, 12. (α) Ποια αποστολή ανέθεσε ο Ιησούς στους ακολούθους του; (β) Γιατί ήταν κατάλληλο το ότι ο Ιησούς ανέφερε το άγιο πνεύμα σε σχέση με την αποστολή για κήρυγμα;

¹¹ Ο Ιησούς υπενθύμισε στους αποστόλους ποιο έπρεπε να είναι το πρώτιστο μέλημά τους όταν είπε: «Θα λάβετε δύναμη όταν το άγιο πνεύμα έρθει πάνω σας και θα είστε μάρτυρές μου στην Ιερουσαλήμ, σε όλη την Ιουδαία και τη Σαμάρεια, και ως το πιο απομακρυσμένο μέρος της γης». (Πράξ. 1:8) Τα νέα για την  ανάσταση του Ιησού θα εξαγγέλλονταν πρώτα στην Ιερουσαλήμ, εκεί όπου τον είχαν θανατώσει. Από εκεί, το άγγελμα θα εξαπλωνόταν σε όλη την Ιουδαία, κατόπιν στη Σαμάρεια και κατόπιν πολύ πιο μακριά.

¹² Κατάλληλα, ο Ιησούς ανέφερε την αποστολή για κήρυγμα μόνο αφού πρώτα ανανέωσε την υπόσχεσή του να στείλει το άγιο πνεύμα για να τους βοηθάει. Αυτή είναι μία από τις 40 και πλέον φορές που εμφανίζεται η φράση «άγιο πνεύμα» στο βιβλίο των Πράξεων. Επανειλημμένα, αυτό το γλαφυρό βιβλίο της Γραφής δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν μπορούμε να επιτελέσουμε το θέλημα του Ιεχωβά χωρίς τη βοήθεια του αγίου πνεύματος. Πόσο σημαντικό είναι λοιπόν να προσευχόμαστε τακτικά για αυτό το πνεύμα! (Λουκ. 11:13) Τώρα το χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ.

13. Πόσο εκτεταμένος είναι ο διορισμός κηρύγματος που έχει δοθεί στον λαό του Θεού σήμερα, και γιατί πρέπει να τον αποδεχόμαστε πρόθυμα;

¹³ Η κατανόηση του τι σημαίνει η φράση «το πιο απομακρυσμένο μέρος της γης» έχει αλλάξει έκτοτε. Ωστόσο, όπως αναφέρθηκε στο προηγούμενο κεφάλαιο, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν αποδεχτεί ολόκαρδα αυτόν τον διορισμό για μαρτυρία, γνωρίζοντας ότι ο Θεός θέλει να ακούσουν τα καλά νέα της Βασιλείας του κάθε είδους άνθρωποι. (1 Τιμ. 2:3, 4) Είστε εσείς πλήρως απορροφημένοι σε αυτό το ζωοσωτήριο έργο; Πουθενά δεν θα βρείτε πιο ανταμειφτικό, πιο ικανοποιητικό έργο! Ο Ιεχωβά θα σας δώσει τη δύναμη που χρειάζεστε για να το επιτελέσετε. Το βιβλίο των Πράξεων έχει να σας πει πολλά σχετικά με το ποιες είναι οι σωστές μέθοδοι που πρέπει να χρησιμοποιείτε, καθώς και ποια στάση πρέπει να καλλιεργείτε για να είστε αποτελεσματικοί.

14, 15. (α) Τι είπαν οι άγγελοι σχετικά με την επάνοδο του Χριστού, και τι εννοούσαν; (Βλέπε επίσης υποσημείωση.) (β) Με ποια έννοια επανήλθε ο Χριστός «με τον ίδιο τρόπο» με τον οποίο αναχώρησε;

¹⁴ Όπως αναφέρθηκε στην αρχή αυτού του κεφαλαίου, ο Ιησούς ανυψώθηκε από τη γη και έπαψε να είναι ορατός. Εντούτοις, οι 11 απόστολοι έμειναν να στέκονται εκεί, κοιτάζοντας στον ουρανό. Τελικά, εμφανίστηκαν δύο άγγελοι και τους επέπληξαν ήπια, λέγοντας: «Άντρες Γαλιλαίοι, γιατί στέκεστε και κοιτάζετε προς τον ουρανό; Αυτός ο Ιησούς που αναλήφθηκε από εσάς στον ουρανό θα έρθει με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο τον είδατε να πηγαίνει στον ουρανό». (Πράξ. 1:11) Εννοούσαν οι άγγελοι ότι ο Ιησούς θα επανερχόταν με το ίδιο σώμα, όπως διδάσκουν ορισμένοι θρησκευόμενοι; Όχι, δεν εννοούσαν αυτό. Πώς το ξέρουμε;

¹⁵ Οι άγγελοι είπαν ότι ο Ιησούς θα επανερχόταν, όχι με την ίδια μορφή, αλλά «με τον ίδιο τρόπο». b Με ποιον τρόπο αναχώρησε; Ο Ιησούς δεν ήταν ορατός όταν μίλησαν οι άγγελοι. Μόνο αυτοί οι λίγοι άνθρωποι, οι απόστολοι, αντιλαμβάνονταν ότι ο Ιησούς είχε φύγει από τη γη και κατευθυνόταν προς τον Πατέρα του στον ουρανό. Η επάνοδος του Χριστού θα γινόταν με παρόμοιο τρόπο. Αυτό ακριβώς συνέβη. Σήμερα, μόνο όσοι διαθέτουν πνευματική διάκριση καταλαβαίνουν ότι ο Ιησούς είναι παρών με βασιλική εξουσία. (Λουκ. 17:20) Εμείς χρειάζεται να διακρίνουμε τις αποδείξεις της παρουσίας του και να τις μεταδίδουμε σε άλλους ώστε να συνειδητοποιήσουν και εκείνοι το επείγον των καιρών μας.

16-18. (α) Τι μαθαίνουμε από τα εδάφια Πράξεις 1:13, 14 σχετικά με τις Χριστιανικές συναθροίσεις για λατρεία; (β) Τι μπορούμε να μάθουμε από το παράδειγμα που έθεσε η μητέρα του Ιησού, η Μαρία; (γ) Γιατί είναι ζωτικές οι Χριστιανικές συναθροίσεις σήμερα;

¹⁶ Δεν μας εκπλήσσει το ότι οι απόστολοι «επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ με μεγάλη χαρά». (Λουκ. 24:52) Πώς θα ανταποκρίνονταν όμως στην κατεύθυνση και στις οδηγίες που τους είχε δώσει ο Χριστός; Στα εδάφια 13 και 14 του πρώτου κεφαλαίου των Πράξεων, τους βρίσκουμε συναθροισμένους σε ένα «ανώγειο» και μαθαίνουμε μερικές ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες σχετικά με αυτές τις συναθροίσεις. Τα σπίτια στην Παλαιστίνη εκείνον τον καιρό είχαν πολλές φορές ανώγειο, προσβάσιμο από εξωτερική σκάλα. Βρισκόταν άραγε αυτό το «ανώγειο» πάνω από το σπίτι που αναφέρεται στο εδάφιο Πράξεις 12:12, το οποίο ανήκε στη μητέρα του Μάρκου; Όπως και αν είχαν τα πράγματα, επρόκειτο πιθανότατα για έναν απλό, λειτουργικό χώρο, κατάλληλο για να συναθροίζονται οι ακόλουθοι του Χριστού. Αλλά ποιοι ήταν συναθροισμένοι, και τι έκαναν;

¹⁷ Προσέξτε ότι παρόντες στη συνάθροιση δεν ήταν μόνο οι απόστολοι ούτε μόνο άντρες. Βρίσκονταν εκεί και «μερικές γυναίκες», μεταξύ των οποίων η μητέρα του Ιησού, η Μαρία. Αυτή είναι η τελευταία άμεση αναφορά για τη Μαρία στη Γραφή. Είναι σωστό να τη φανταζόμαστε σε αυτό το περιβάλλον, όχι να επιζητεί εξοχότητα, αλλά να συναθροίζεται ταπεινά για λατρεία μαζί με τους πνευματικούς αδελφούς και αδελφές της. Θα πρέπει να την παρηγορούσε το γεγονός ότι οι άλλοι τέσσερις γιοι της, οι οποίοι δεν είχαν γίνει πιστοί κατά τη διάρκεια της ζωής του Ιησού, ήταν τώρα μαζί της. (Ματθ. 13:55· Ιωάν. 7:5) Μετά τον θάνατο και την ανάσταση του ετεροθαλούς αδελφού τους, είχαν γίνει άλλοι άνθρωποι.​—1 Κορ. 15:7.

¹⁸ Προσέξτε επίσης τον λόγο για τον οποίο συναθροίζονταν αυτοί οι μαθητές: «Όλοι αυτοί ενέμεναν με ομοψυχία στην προσευχή». (Πράξ. 1:14) Οι συναθροίσεις ήταν ανέκαθεν ουσιώδεις για τη Χριστιανική λατρεία. Συναθροιζόμαστε για να ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον, για να λάβουμε εκπαίδευση και συμβουλή και, πάνω από όλα, για να αποδώσουμε μαζί λατρεία στον ουράνιο Πατέρα μας, τον Ιεχωβά. Οι προσευχές μας και οι ύμνοι μας σε αυτές τις περιστάσεις ευαρεστούν πολύ εκείνον και έχουν ζωτική σημασία για εμάς. Ας μην πάψουμε ποτέ να παρευρισκόμαστε σε αυτές τις ιερές και εποικοδομητικές συναθροίσεις!​—Εβρ. 10:24, 25.

19-21. (α) Τι μαθαίνουμε από τον ενεργό ρόλο που έπαιζε ο Πέτρος στην εκκλησία; (β) Γιατί ήταν απαραίτητο να αντικατασταθεί ο Ιούδας, και τι μπορούμε να μάθουμε από τον τρόπο με τον οποίο έτυχε χειρισμού το εν λόγω ζήτημα;

¹⁹ Εκείνοι οι ακόλουθοι του Χριστού είχαν να διαχειριστούν τώρα μια σημαντική οργανωτική ανάγκη, και ο απόστολος Πέτρος ανέλαβε την πρωτοβουλία για την κάλυψή της. (Εδάφια 15-26) Δεν είναι παρηγορητικό να παρατηρούμε πόσο είχε προοδεύσει ο Πέτρος στις εβδομάδες που μεσολάβησαν αφότου αρνήθηκε τον Κύριό του τρεις φορές; (Μάρκ. 14:72) Όλοι ρέπουμε προς την αμαρτία και χρειαζόμαστε υπενθυμίσεις του γεγονότος ότι ο Ιεχωβά είναι “αγαθός και πρόθυμος να συγχωρεί” εκείνους που μετανοούν ειλικρινά.​—Ψαλμ. 86:5.

²⁰ Ο Πέτρος αντιλήφθηκε ότι ο Ιούδας, ο απόστολος που είχε προδώσει τον Ιησού, έπρεπε να αντικατασταθεί. Αλλά από ποιον; Ο νέος απόστολος  έπρεπε να είναι κάποιος που είχε ακολουθήσει τον Ιησού σε όλη τη διάρκεια της διακονίας του και είχε γίνει μάρτυρας της ανάστασής του. (Πράξ. 1:21, 22) Αυτό εναρμονιζόταν με την υπόσχεση του ίδιου του Ιησού: «Εσείς που με ακολουθήσατε θα καθίσετε σε 12 θρόνους και θα κρίνετε τις 12 φυλές του Ισραήλ». (Ματθ. 19:28) Προφανώς, σκοπός του Ιεχωβά ήταν να χρησιμοποιήσει 12 αποστόλους που ακολούθησαν τον Ιησού στη διάρκεια της επίγειας διακονίας του για να αποτελέσουν τις μελλοντικές «12 θεμέλιες πέτρες» της Νέας Ιερουσαλήμ. (Αποκ. 21:2, 14) Γι’ αυτό, ο Θεός επέτρεψε στον Πέτρο να διακρίνει ότι η προφητεία που έλεγε: «Τη θέση επισκοπής που είχε ας την πάρει κάποιος άλλος» εφαρμοζόταν στον Ιούδα.​—Ψαλμ. 109:8.

²¹ Πώς έγινε η επιλογή; Με τη χρήση κλήρου, πράγμα που αποτελούσε διαδεδομένη τακτική στους Βιβλικούς χρόνους. (Παρ. 16:33) Ωστόσο, αυτή είναι η τελευταία φορά που η Γραφή δείχνει ότι χρησιμοποιήθηκε κλήρος με τέτοιον τρόπο. Προφανώς, η μεταγενέστερη έκχυση του αγίου πνεύματος έθεσε αυτή τη μέθοδο στο περιθώριο. Προσέξτε όμως γιατί χρησιμοποιήθηκε κλήρος. Οι απόστολοι προσευχήθηκαν: «Εσύ, Ιεχωβά, που γνωρίζεις την καρδιά όλων, δείξε ποιον από αυτούς τους δύο άντρες έχεις επιλέξει». (Πράξ. 1:23, 24) Ήθελαν να είναι του Ιεχωβά η επιλογή. Επιλέχθηκε ο Ματθίας, πιθανότατα ένας από τους 70 μαθητές τους οποίους είχε στείλει ο Ιησούς να κηρύξουν. Με αυτόν τον τρόπο, ο Ματθίας έγινε ένας από “τους Δώδεκα”. c​—Πράξ. 6:2.

22, 23. Γιατί πρέπει να είμαστε υποτακτικοί και υπάκουοι σε εκείνους που ασκούν την ηγεσία στην εκκλησία σήμερα;

²² Αυτό το περιστατικό μάς υπενθυμίζει πόσο σημαντικό είναι να λειτουργεί ο λαός του Θεού με οργανωμένο τρόπο. Μέχρι σήμερα, υπεύθυνοι άντρες επιλέγονται για να υπηρετούν ως επίσκοποι στην εκκλησία. Οι πρεσβύτεροι εξετάζουν προσεκτικά τα Βιβλικά προσόντα που απαιτείται να διαθέτουν οι προτεινόμενοι επίσκοποι και προσεύχονται για την καθοδηγία του αγίου πνεύματος. Ως εκ τούτου, η εκκλησία θεωρεί ότι αυτοί οι άντρες διορίζονται από το άγιο πνεύμα. Εμείς, από την πλευρά μας, παραμένουμε υποτακτικοί και υπάκουοι στην ηγεσία τους, προάγοντας πνεύμα συνεργασίας στην εκκλησία.​—Εβρ. 13:17.

²³ Τώρα που αυτοί οι μαθητές είχαν ενισχυθεί από τις εμφανίσεις του αναστημένου Ιησού και από τις οργανωτικές εκλεπτύνσεις, ήταν απόλυτα έτοιμοι για αυτό που θα ακολουθούσε. Το επόμενο κεφάλαιο θα ασχοληθεί με εκείνο το μνημειώδες γεγονός.