1-3. (α) Ποιες εξελίξεις απειλούν να διαιρέσουν την πρώτη Χριστιανική εκκλησία; (β) Πώς μπορούμε να ωφεληθούμε από τη μελέτη της συγκεκριμένης αφήγησης στο βιβλίο των Πράξεων;

 Ο ΠΑΥΛΟΣ και ο Βαρνάβας μόλις έχουν επιστρέψει περιχαρείς στην Αντιόχεια της Συρίας μετά την πρώτη τους ιεραποστολική περιοδεία. Είναι ενθουσιασμένοι για το ότι ο Ιεχωβά έχει «ανοίξει στα έθνη την πόρτα για την πίστη». (Πράξ. 14:26, 27) Μάλιστα, η ίδια η Αντιόχεια βουίζει από τα καλά νέα, και πολλοί Εθνικοί προστίθενται στην τοπική εκκλησία.​—Πράξ. 11:20-26.

² Η συναρπαστική είδηση σχετικά με αυτή την εισροή νέων πιστών σύντομα φτάνει στην Ιουδαία. Αλλά αντί να χαροποιήσει τους πάντες, αυτή η εξέλιξη φέρνει στο προσκήνιο τη συνεχή αντιπαράθεση σχετικά με την περιτομή. Ποια πρέπει να είναι η σχέση μεταξύ Ιουδαίων και μη Ιουδαίων πιστών, και πώς πρέπει να βλέπουν οι δεύτεροι τον Μωσαϊκό Νόμο; Το ζήτημα προξενεί διένεξη η οποία γίνεται τόσο σοβαρή ώστε απειλεί να κατακερματίσει τη Χριστιανική εκκλησία σε φατρίες. Πώς θα λυθεί αυτό το ζήτημα;

³ Καθώς εξετάζουμε τη συγκεκριμένη αφήγηση στο βιβλίο των Πράξεων, θα πάρουμε πολλά πολύτιμα διδάγματα. Αυτά θα μας βοηθήσουν να ενεργήσουμε σοφά αν ανακύψουν ζητήματα που θα μπορούσαν να προξενήσουν διαίρεση σήμερα.

4. Ποιες εσφαλμένες απόψεις προήγαν κάποιοι πιστοί, και ποιο ερώτημα εγείρει αυτό το γεγονός;

⁴ Ο μαθητής Λουκάς έγραψε: «Κάποιοι κατέβηκαν [στην Αντιόχεια] από την Ιουδαία και άρχισαν να διδάσκουν τους αδελφούς: “Αν δεν περιτμηθείτε σύμφωνα με το έθιμο του Μωυσή, δεν μπορείτε να σωθείτε”». (Πράξ. 15:1) Δεν διευκρινίζεται αν αυτοί οι «κάποιοι . . . από την Ιουδαία» υπήρξαν Φαρισαίοι προτού μεταστραφούν στη Χριστιανοσύνη. Αν μη τι άλλο, φαίνεται ότι είχαν επηρεαστεί από τη νομικίστικη νοοτροπία εκείνης της Ιουδαϊκής αίρεσης. Επίσης, μπορεί να ισχυρίζονταν ψευδώς ότι μιλούσαν εξ ονόματος των αποστόλων και των πρεσβυτέρων στην Ιερουσαλήμ. (Πράξ. 15:23, 24) Αλλά γιατί εξακολουθούσαν κάποιοι Ιουδαίοι πιστοί να προάγουν την περιτομή περίπου 13 χρόνια αφότου ο απόστολος Πέτρος, κατευθυνόμενος από τον Θεό, υποδέχτηκε απερίτμητους Εθνικούς στη Χριστιανική εκκλησία; a​—Πράξ. 10:24-29, 44-48.

5, 6. (α) Για ποιους λόγους ίσως ήθελαν μερικοί Ιουδαίοι Χριστιανοί να μείνουν προσκολλημένοι στην περιτομή; (β) Αποτελούσε η διαθήκη της περιτομής μέρος της Αβραμιαίας διαθήκης; Εξηγήστε. (Βλέπε υποσημείωση.)

 ⁵ Οι λόγοι ίσως ήταν πολλοί. Κατ’ αρχάς, η αντρική περιτομή είχε θεσπιστεί από τον ίδιο τον Ιεχωβά και αποτελούσε σημείο ειδικής σχέσης με αυτόν. Η περιτομή, η οποία προϋπήρξε του Νόμου αλλά αργότερα ενσωματώθηκε σε αυτόν, άρχισε από τον Αβραάμ και το σπιτικό του. b (Λευιτ. 12:2, 3) Υπό τον Μωσαϊκό Νόμο, ακόμα και οι ξένοι έπρεπε να περιτέμνονται προκειμένου να αποκτήσουν το δικαίωμα να απολαμβάνουν ορισμένα προνόμια, όπως το να τρώνε το γεύμα του Πάσχα. (Έξοδ. 12:43, 44, 48, 49) Αναμφίβολα, στη διάνοια των Ιουδαίων, ο απερίτμητος άντρας ήταν ακάθαρτος, αξιοκαταφρόνητος.​—Ησ. 52:1.

⁶ Επομένως, απαιτούνταν πίστη και ταπεινοφροσύνη από μέρους των Ιουδαίων πιστών προκειμένου να προσαρμοστούν στην αποκαλυμμένη αλήθεια. Η διαθήκη του Νόμου είχε αντικατασταθεί από τη νέα διαθήκη, και έτσι όταν κάποιος γεννιόταν ως Ιουδαίος, αυτό δεν τον έκανε αυτομάτως μέλος του λαού του Θεού. Επίσης, οι Ιουδαίοι Χριστιανοί που ζούσαν σε ιουδαϊκές κοινότητες​—όπως οι πιστοί στην Ιουδαία—​έπρεπε να έχουν θάρρος για να ομολογούν τον Χριστό και να δέχονται ως ομοπίστους Εθνικούς που δεν είχαν περιτμηθεί.​—Ιερ. 31:31-33· Λουκ. 22:20.

7. Ποιες αλήθειες δεν είχαν κατανοήσει «κάποιοι . . . από την Ιουδαία»;

⁷ Βέβαια, οι κανόνες του Θεού δεν είχαν αλλάξει. Αντανακλώντας αυτή την αλήθεια, η νέα διαθήκη εμπεριείχε το πνεύμα του Μωσαϊκού Νόμου. (Ματθ. 22:36-40) Για παράδειγμα, ο Παύλος αργότερα έγραψε σχετικά με την περιτομή: «Ιουδαίος είναι εκείνος που είναι εσωτερικά Ιουδαίος, και η περιτομή του είναι η περιτομή της καρδιάς μέσω πνεύματος και όχι μέσω γραπτού κώδικα». (Ρωμ. 2:29· Δευτ. 10:16) Εκείνοι οι «κάποιοι . . . από την Ιουδαία» δεν είχαν κατανοήσει αυτές τις αλήθειες και ισχυρίζονταν ότι ο Θεός δεν είχε καταργήσει ποτέ τον νόμο της περιτομής. Θα ήταν άραγε διατεθειμένοι να ακούσουν τη φωνή της λογικής;

8. Γιατί τέθηκε το ζήτημα της περιτομής στο κυβερνών σώμα στην Ιερουσαλήμ;

⁸ Ο Λουκάς συνέχισε: «Αφού έγινε αρκετή διένεξη και αντιλογία ανάμεσα στον Παύλο και τον Βαρνάβα και σε αυτούς [που «κατέβηκαν από την Ιουδαία»], διευθετήθηκε να ανεβούν ο Παύλος και ο Βαρνάβας και ορισμένοι άλλοι προς τους αποστόλους και τους πρεσβυτέρους στην Ιερουσαλήμ σχετικά με αυτό το ζήτημα». c (Πράξ. 15:2) Το γεγονός ότι έγινε «διένεξη και αντιλογία»  δείχνει ότι υπήρχαν έντονα αισθήματα και ισχυρές πεποιθήσεις και από τις δύο πλευρές, και η εκκλησία της Αντιόχειας δεν μπορούσε να λύσει το ζήτημα. Για χάρη της ειρήνης και της ενότητας, η εκκλησία διευθέτησε σοφά να θέσει το ερώτημα “στους αποστόλους και στους πρεσβυτέρους στην Ιερουσαλήμ”, οι οποίοι αποτελούσαν το κυβερνών σώμα. Τι μπορούμε να μάθουμε από τους πρεσβυτέρους της Αντιόχειας;

9, 10. Με ποιον τρόπο έθεσαν τόσο οι αδελφοί στην Αντιόχεια όσο και ο Παύλος και ο Βαρνάβας θαυμάσιο παράδειγμα για εμάς σήμερα;

⁹ Ένα πολύτιμο δίδαγμα που παίρνουμε είναι ότι χρειάζεται να έχουμε εμπιστοσύνη στην οργάνωση του Θεού. Σκεφτείτε: Οι αδελφοί στην Αντιόχεια ήξεραν ότι το κυβερνών σώμα αποτελούνταν εξ ολοκλήρου από Χριστιανούς ιουδαϊκής καταγωγής. Εντούτοις, είχαν εμπιστοσύνη σε αυτό το σώμα και ήταν βέβαιοι ότι θα έλυνε το ζήτημα της περιτομής σε αρμονία με τις Γραφές. Γιατί; Η εκκλησία είχε την πεποίθηση ότι ο Ιεχωβά θα κατηύθυνε τα ζητήματα μέσω του αγίου του πνεύματος και μέσω της Κεφαλής της Χριστιανικής εκκλησίας, του Ιησού Χριστού. (Ματθ. 28:18, 20· Εφεσ. 1:22, 23) Όταν ανακύπτουν σοβαρά ζητήματα σήμερα, ας μιμούμαστε το θαυμάσιο παράδειγμα που έθεσαν οι πιστοί στην Αντιόχεια, έχοντας εμπιστοσύνη στην οργάνωση του Θεού και στο Κυβερνών της Σώμα που αποτελείται από χρισμένους Χριστιανούς.

¹⁰ Μας υπενθυμίζεται επίσης η αξία της ταπεινοφροσύνης και της υπομονής. Ο Παύλος και ο Βαρνάβας είχαν λάβει προσωπικό διορισμό από το άγιο πνεύμα να πάνε στα έθνη, αλλά δεν επικαλέστηκαν αυτή την εξουσία για να τακτοποιήσουν το ζήτημα της περιτομής ευθύς αμέσως στην Αντιόχεια. (Πράξ. 13:2, 3) Επιπρόσθετα, ο Παύλος έγραψε αργότερα: «Ανέβηκα [στην Ιερουσαλήμ] κατόπιν αποκάλυψης»​—δείχνοντας ότι υπήρξε θεϊκή κατεύθυνση στο εν λόγω ζήτημα. (Γαλ. 2:2) Οι πρεσβύτεροι σήμερα προσπαθούν να έχουν την ίδια ταπεινή, υπομονετική στάση όταν ανακύπτουν ζητήματα που θα μπορούσαν να προξενήσουν διαίρεση. Αντί να εκδηλώνουν φιλόνικη διάθεση, αποβλέπουν στον Ιεχωβά συμβουλευόμενοι τόσο τις Γραφές όσο και τις οδηγίες και την κατεύθυνση που παρέχει ο πιστός δούλος.​—Φιλιπ. 2:2, 3.

11, 12. Γιατί είναι σημαντικό να προσμένουμε τον Ιεχωβά;

 ¹¹ Σε ορισμένες περιπτώσεις, ίσως χρειάζεται να περιμένουμε να διασαφηνίσει ο Ιεχωβά κάποιο ζήτημα. Να θυμάστε ότι οι αδελφοί στην εποχή του Παύλου χρειάστηκε να περιμένουν μέχρι περίπου το 49 Κ.Χ.​—γύρω στα 13 χρόνια αφότου χρίστηκε ο Κορνήλιος το 36 Κ.Χ.​—για να επιλύσει ο Ιεχωβά το ζήτημα του αν έπρεπε να περιτέμνονται οι Εθνικοί. Γιατί τόσο πολύ; Ίσως ο Θεός ήθελε να δώσει στους ειλικρινείς Ιουδαίους αρκετό χρόνο ώστε να προσαρμοστούν σε μια τόσο μεγάλη αλλαγή άποψης. Στο κάτω κάτω, ο τερματισμός της διαθήκης της περιτομής η οποία είχε συναφθεί 1.900 χρόνια νωρίτερα με τον αγαπημένο τους προπάτορα, τον Αβραάμ, δεν ήταν μικρό πράγμα!​—Ιωάν. 16:12.

¹² Τι προνόμιο είναι να μας διδάσκει και να μας διαπλάθει ο υπομονετικός και καλοσυνάτος ουράνιος Πατέρας μας! Τα αποτελέσματα είναι πάντοτε καλά και πάντοτε προς όφελός μας. (Ησ. 48:17, 18· 64:8) Γι’ αυτό, ας μην εμμένουμε ποτέ με υπερηφάνεια στις δικές μας ιδέες και ας μην αντιδρούμε αρνητικά σε οργανωτικές αλλαγές ή σε προσαρμογές στις εξηγήσεις ορισμένων εδαφίων. (Εκκλ. 7:8) Αν εντοπίσετε μέσα σας έστω και το παραμικρό ίχνος τέτοιας τάσης, είναι καλό να κάνετε στοχασμούς με προσευχή γύρω από τις επίκαιρες αρχές που βρίσκονται στο 15ο κεφάλαιο των Πράξεων. d

13. Πώς μπορούμε να μιμούμαστε την υπομονή του Ιεχωβά στη διακονία μας;

¹³ Η ανάγκη για υπομονή μπορεί να ανακύψει όταν μελετάμε τη Γραφή με άτομα που δυσκολεύονται να εγκαταλείψουν εσφαλμένες πεποιθήσεις ή αντιγραφικά έθιμα που τους είναι προσφιλή. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ίσως χρειαστεί να δώσουμε στο πνεύμα του Θεού αρκετό χρόνο προκειμένου να επενεργήσει στην καρδιά του σπουδαστή. (1 Κορ. 3:6, 7) Επίσης, χρειάζεται να το κάνουμε αυτό θέμα προσευχής. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και στον κατάλληλο καιρό, ο Θεός θα μας βοηθήσει να αντιληφθούμε ποια είναι η σοφή πορεία που πρέπει να ακολουθήσουμε.​—1 Ιωάν. 5:14.

14, 15. Πώς τίμησε η εκκλησία της Αντιόχειας τον Παύλο, τον Βαρνάβα και τους άλλους ταξιδιώτες, και πώς αποδείχτηκε η παρουσία τους ευλογία για τους ομοπίστους τους;

¹⁴ Η αφήγηση του Λουκά συνεχίζεται ως εξής: «Αφού . . . η εκκλησία τούς ξεπροβόδισε, αυτοί συνέχισαν μέσα από τη Φοινίκη και τη Σαμάρεια, αφηγούμενοι λεπτομερώς τη μεταστροφή εθνικών και φέρνοντας μεγάλη χαρά σε όλους τους αδελφούς». (Πράξ. 15:3) Το ότι η εκκλησία ξεπροβόδισε τον Παύλο, τον Βαρνάβα και τους άλλους ταξιδιώτες ήταν μια πράξη Χριστιανικής αγάπης η οποία τους τίμησε και έδειχνε ότι η εκκλησία ευχόταν να τους ευλογεί ο Θεός. Τι θαυμάσιο παράδειγμα για εμάς έθεσαν και πάλι οι αδελφοί στην Αντιόχεια! Αποδίδετε εσείς τιμή στους πνευματικούς αδελφούς και αδελφές σας, “ειδικά σε εκείνους [τους πρεσβυτέρους] που εργάζονται σκληρά στην ομιλία και στη διδασκαλία”;​—1 Τιμ. 5:17.

 ¹⁵ Καθ’ οδόν, οι ταξιδιώτες αυτοί αποδείχτηκαν ευλογία για τους συγχριστιανούς τους στη Φοινίκη και στη Σαμάρεια καθώς τους αφηγούνταν «λεπτομερώς» εμπειρίες από το έργο στον αγρό των Εθνικών. Μεταξύ των ακροατών ίσως ήταν και κάποιοι Ιουδαίοι πιστοί οι οποίοι είχαν καταφύγει σε εκείνες τις περιοχές μετά τον μαρτυρικό θάνατο του Στεφάνου. Παρόμοια σήμερα, οι εκθέσεις που δείχνουν πώς ευλογεί ο Ιεχωβά το έργο μαθήτευσης αποτελούν πηγή ενθάρρυνσης για τους αδελφούς μας, ιδίως για εκείνους που περνούν δοκιμασίες. Ωφελείστε εσείς πλήρως από τέτοιες εκθέσεις παρακολουθώντας τις Χριστιανικές συναθροίσεις και συνελεύσεις, καθώς επίσης διαβάζοντας τις εμπειρίες και τις βιογραφίες που δημοσιεύονται στις εκδόσεις μας είτε σε έντυπη μορφή είτε στον ιστότοπο jw.org;

16. Τι δείχνει ότι το ζήτημα της περιτομής είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις;

¹⁶ Αφού διένυσε γύρω στα 550 χιλιόμετρα κατευθυνόμενη προς τα νότια, η αντιπροσωπεία από την Αντιόχεια έφτασε τελικά στον προορισμό της. Ο Λουκάς έγραψε: «Όταν έφτασαν στην Ιερουσαλήμ, η εκκλησία και οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι τους καλοδέχτηκαν, και αυτοί διηγήθηκαν τα πολλά πράγματα που είχε κάνει ο Θεός μέσω αυτών». (Πράξ. 15:4) Ωστόσο, «ορισμένοι πιστοί που προηγουμένως ανήκαν στην αίρεση των Φαρισαίων σηκώθηκαν και είπαν: “Είναι απαραίτητο να τους περιτέμνουμε και να τους προστάζουμε να τηρούν τον Νόμο του Μωυσή”». (Πράξ. 15:5) Σαφώς, το ζήτημα της περιτομής των μη Ιουδαίων Χριστιανών είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις και έπρεπε να τακτοποιηθεί.

17. Ποιοι αποτελούσαν το κυβερνών σώμα στην Ιερουσαλήμ, και για ποιον λόγο ίσως περιλαμβάνονταν και «οι πρεσβύτεροι»;

¹⁷ «Η σοφία ανήκει σε εκείνους που ζητούν συμβουλή», λέει το εδάφιο Παροιμίες 13:10. Σε αρμονία με αυτή την ορθή αρχή, «οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι συγκεντρώθηκαν για να εξετάσουν [το ζήτημα της περιτομής]». (Πράξ. 15:6) «Οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι» ενεργούσαν ως εκπρόσωποι ολόκληρης της Χριστιανικής εκκλησίας, όπως ενεργεί το Κυβερνών Σώμα σήμερα. Γιατί υπηρετούσαν και «οι πρεσβύτεροι» μαζί με τους αποστόλους; Θυμηθείτε ότι ο απόστολος Ιάκωβος είχε εκτελεστεί και, τουλάχιστον για κάποιο διάστημα, ο απόστολος Πέτρος είχε φυλακιστεί. Τι θα γινόταν αν συνέβαιναν παρόμοια πράγματα και σε άλλους αποστόλους; Η παρουσία  άλλων χρισμένων αντρών που διέθεταν τα κατάλληλα προσόντα θα συντελούσε στο να διασφαλιστεί η ομαλή συνέχιση της επίβλεψης.

18, 19. Ποια δυναμικά λόγια είπε ο Πέτρος, και ποιο συμπέρασμα έπρεπε να είχαν βγάλει οι ακροατές του;

¹⁸ Ο Λουκάς συνέχισε: «Αφού έγινε αρκετή και έντονη συζήτηση, σηκώθηκε ο Πέτρος και . . . είπε: “Άντρες αδελφοί, γνωρίζετε καλά ότι από τις πρώτες ημέρες ο Θεός διάλεξε από ανάμεσά σας εμένα, για να ακούσουν οι εθνικοί μέσω του στόματός μου τον λόγο των καλών νέων και να πιστέψουν. Και ο Θεός, που γνωρίζει την καρδιά, έδειξε ότι τους επιδοκίμασε παρέχοντάς τους το άγιο πνεύμα, όπως και σε εμάς. Και δεν έκανε καμιά απολύτως διάκριση ανάμεσα σε εμάς και σε αυτούς, αλλά εξάγνισε την καρδιά τους μέσω πίστης”». (Πράξ. 15:7-9) Σύμφωνα με κάποιο σύγγραμμα, η λέξη ζήτησις του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου, η οποία αποδίδεται «έντονη συζήτηση» στο εδάφιο 7, σημαίνει επίσης «αναζήτηση· διατύπωση ερωτήσεων». Προφανώς, οι αδελφοί είχαν ειλικρινείς διαφορές απόψεων τις οποίες εξέφρασαν ανοιχτά.

¹⁹ Τα δυναμικά λόγια του Πέτρου υπενθύμισαν σε όλους ότι ο ίδιος ήταν παρών όταν οι πρώτοι απερίτμητοι Εθνικοί​—ο Κορνήλιος και το σπιτικό του—​χρίστηκαν με άγιο πνεύμα το 36 Κ.Χ. Αν λοιπόν ο Ιεχωβά είχε πάψει να κάνει διάκριση μεταξύ Ιουδαίου και μη Ιουδαίου, με ποια εξουσία θα ενεργούσαν διαφορετικά οι άνθρωποι; Επιπρόσθετα, η πίστη στον Χριστό και όχι η συμμόρφωση με τον Μωσαϊκό Νόμο είναι αυτό που εξαγνίζει την καρδιά του πιστού.​—Γαλ. 2:16.

20. Πώς “έθεταν σε δοκιμή τον Θεό” οι υπέρμαχοι της περιτομής;

²⁰ Βάσει της αδιάσειστης μαρτυρίας τόσο του λόγου του Θεού όσο και του αγίου πνεύματος, ο Πέτρος κατέληξε ως εξής: «Τώρα λοιπόν, γιατί θέτετε σε δοκιμή τον Θεό επιβάλλοντας στους μαθητές έναν ζυγό που ούτε οι προπάτορές μας ούτε εμείς μπορέσαμε να βαστάξουμε; Απεναντίας, έχουμε πίστη ότι θα σωθούμε μέσω της παρ’ αξίαν καλοσύνης του Κυρίου Ιησού με τον ίδιο τρόπο όπως και αυτοί». (Πράξ. 15:10, 11) Οι υπέρμαχοι της περιτομής ουσιαστικά “έθεταν σε δοκιμή τον Θεό”, ή αλλιώς “δοκίμαζαν τα όρια της υπομονής του”, όπως το αποδίδει μια άλλη μετάφραση. Προσπαθούσαν να επιβάλουν στους Εθνικούς έναν κώδικα με τον οποίο δεν μπορούσαν να συμμορφωθούν πλήρως ούτε οι ίδιοι οι Ιουδαίοι και ο οποίος ως εκ τούτου τους καταδίκαζε σε θάνατο. (Γαλ. 3:10) Απεναντίας, οι Ιουδαίοι ακροατές του Πέτρου όφειλαν να είναι ευγνώμονες για την παρ’ αξίαν καλοσύνη του Θεού η οποία εκδηλώθηκε μέσω του Ιησού.

21. Ποια ήταν η συμβολή του Βαρνάβα και του Παύλου στη συζήτηση;

²¹ Προφανώς, τα λόγια του Πέτρου πέτυχαν τον στόχο τους, διότι «όλοι σώπασαν». Κατόπιν, ο Βαρνάβας και ο Παύλος αφηγήθηκαν «τα πολλά σημεία και θαυμαστά πράγματα που είχε κάνει ο Θεός μέσω αυτών ανάμεσα στα έθνη». (Πράξ. 15:12) Τώρα, επιτέλους, οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι ήταν σε θέση να αξιολογήσουν όλα τα στοιχεία και να πάρουν μια απόφαση η οποία θα αντανακλούσε καθαρά το θέλημα του Θεού ως προς το ζήτημα της περιτομής.

22-24. (α) Πώς ακολουθεί το Κυβερνών Σώμα σήμερα το παράδειγμα του αρχικού κυβερνώντος σώματος; (β) Πώς μπορούν να δείχνουν όλοι οι πρεσβύτεροι σεβασμό για τη θεοκρατική εξουσία;

 ²² Και σήμερα, όταν συναθροίζονται τα μέλη του Κυβερνώντος Σώματος, αποβλέπουν στον Λόγο του Θεού για καθοδηγία και προσεύχονται ένθερμα για άγιο πνεύμα. (Ψαλμ. 119:105· Ματθ. 7:7-11) Γι’ αυτόν τον σκοπό, κάθε μέλος του Κυβερνώντος Σώματος λαβαίνει εκ των προτέρων έναν κατάλογο με τα προς συζήτηση θέματα ώστε να μπορέσει να τα σκεφτεί με προσευχή. (Παρ. 15:28) Στη συνάθροισή τους, αυτοί οι χρισμένοι αδελφοί εκφράζονται ελεύθερα και με σεβασμό. Η Γραφή χρησιμοποιείται συχνά στη διάρκεια των συζητήσεων.

²³ Οι πρεσβύτεροι των εκκλησιών πρέπει να μιμούνται αυτό το παράδειγμα. Και αν κάποιο σοβαρό ζήτημα παραμένει άλυτο παρότι συζητήθηκε σε συνάθροιση πρεσβυτέρων, το πρεσβυτέριο μπορεί να συμβουλευτεί το τοπικό γραφείο τμήματος ή τους διορισμένους εκπροσώπους του, όπως είναι οι επίσκοποι περιοχής. Το γραφείο τμήματος, με τη σειρά του, μπορεί να γράψει στο Κυβερνών Σώμα αν είναι απαραίτητο.

²⁴ Ναι, ο Ιεχωβά ευλογεί εκείνους που σέβονται τη θεοκρατική διευθέτηση και εκδηλώνουν ταπεινοφροσύνη, οσιότητα και υπομονή. Όπως θα δούμε στο επόμενο κεφάλαιο, οι θεόδοτες ανταμοιβές για αυτό είναι γνήσια ειρήνη, πνευματική ευημερία και Χριστιανική ενότητα.