1, 2. Τι είδους ταξίδι έχει μπροστά του ο Παύλος, και ποιες μπορεί να είναι μερικές από τις έγνοιες του;

 ΤΑ ΛΟΓΙΑ του Φήστου στριφογυρίζουν στο μυαλό του Παύλου, διότι θα επηρεάσουν καθοριστικά το μέλλον του. «Στον Καίσαρα θα πας», είχε πει ο κυβερνήτης. Ο Παύλος έχει περάσει δύο χρόνια κλεισμένος στη φυλακή, οπότε το μακρύ ταξίδι στη Ρώμη θα τον βοηθήσει να αλλάξει τουλάχιστον παραστάσεις. (Πράξ. 25:12) Ωστόσο, οι πολλές ζωηρές αναμνήσεις που έχουν αφήσει στον Παύλο τα θαλάσσια ταξίδια περιλαμβάνουν και άλλα πράγματα εκτός από την αναζωογονητική αύρα και τους ανοιχτούς ορίζοντες. Η προοπτική που του ανοίγει αυτό το ταξίδι να εμφανιστεί ενώπιον του Καίσαρα ίσως εγείρει επίσης ορισμένα σοβαρά ερωτήματα στη διάνοιά του.

² Ο Παύλος έχει διατρέξει «κινδύνους στη θάλασσα» πολλές φορές, καθώς έχει επιζήσει από τρία ναυάγια, έχοντας μάλιστα περάσει ένα μερόνυχτο στο πέλαγος. (2 Κορ. 11:25, 26) Επιπρόσθετα, αυτό το ταξίδι θα διαφέρει πολύ από τις ιεραποστολικές περιοδείες που έκανε ως ελεύθερος άνθρωπος. Τώρα θα ταξιδέψει ως φυλακισμένος και θα διανύσει τεράστια απόσταση​—3.000 και πλέον χιλιόμετρα από την Καισάρεια ως τη Ρώμη. Θα μπορέσει να βγει αλώβητος από ένα τέτοιο ταξίδι; Ακόμα και αν τα καταφέρει, μήπως τον περιμένει ο θάνατος εκεί που πάει; Θυμηθείτε ότι πρόκειται να κριθεί από την ισχυρότερη εξουσία που υπάρχει στον κόσμο του Σατανά τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

3. Τι ήταν αποφασισμένος να κάνει ο Παύλος, και τι θα εξετάσουμε σε αυτό το κεφάλαιο;

³ Ύστερα από όλα όσα έχετε διαβάσει σχετικά με τον Παύλο, πιστεύετε ότι υπέκυψε στην απελπισία και στην απόγνωση λόγω της προοπτικής που ανοιγόταν μπροστά του; Κάθε άλλο! Ήξερε ότι θα υπήρχαν κακουχίες, αλλά δεν ήξερε ποια ακριβώς μορφή θα είχαν τα προβλήματά του. Γιατί να θάψει τη χαρά της διακονίας του κάτω από ένα φορτίο ανησυχίας για πράγματα που δεν μπορούσε να ελέγξει; (Ματθ. 6:27, 34) Ο Παύλος ήξερε ότι το θέλημα του Ιεχωβά για αυτόν ήταν να χρησιμοποιεί κάθε ευκαιρία προκειμένου να κηρύττει τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού, ακόμα και σε κοσμικούς άρχοντες. (Πράξ. 9:15) Ήταν αποφασισμένος να εκπληρώσει την αποστολή του, ό,τι και αν συνέβαινε. Δεν είμαστε και εμείς αποφασισμένοι να κάνουμε το ίδιο; Τότε ας ακολουθήσουμε τον Παύλο σε αυτό το ιστορικό ταξίδι μελετώντας την πρακτική αξία του παραδείγματός του.

4. Με τι είδους πλοίο άρχισε ο Παύλος το ταξίδι του, και ποιοι τον συντρόφευαν;

⁴ Ο Παύλος και μερικοί άλλοι φυλακισμένοι τέθηκαν υπό την επιτήρηση ενός Ρωμαίου εκατόνταρχου ονόματι Ιούλιου, ο οποίος επέλεξε να επιβιβαστούν σε  ένα εμπορικό πλοίο που είχε φτάσει στην Καισάρεια. Το πλοίο είχε έρθει από το Αδραμύττιο, ένα λιμάνι στη δυτική ακτή της Μικράς Ασίας, απέναντι από την πόλη της Μυτιλήνης στη Λέσβο. Αυτό το πλοίο θα κατευθυνόταν βόρεια και κατόπιν δυτικά, κάνοντας στάσεις για φορτοεκφόρτωση. Αυτού του είδους τα φορτηγά πλοία δεν ήταν φτιαγμένα για να προσφέρουν ανέσεις σε επιβάτες, πόσο μάλλον σε φυλακισμένους. (Βλέπε το πλαίσιο « Θαλάσσια Ταξίδια και Εμπορικές Οδοί».) Ευτυχώς, ο Παύλος δεν θα ήταν ο μόνος Χριστιανός μέσα σε μια ομάδα εγκληματιών. Τον συνόδευαν τουλάχιστον δύο ομόπιστοί του​—ο Αρίσταρχος και ο Λουκάς. Ο Λουκάς, βέβαια, ήταν αυτός που έγραψε την αφήγηση. Δεν ξέρουμε αν αυτοί οι δύο όσιοι σύντροφοι πλήρωσαν τα δικά τους ναύλα ή θεωρήθηκαν υπηρέτες του Παύλου.​—Πράξ. 27:1, 2.

5. Τι συναναστροφή μπόρεσε να απολαύσει ο Παύλος στη Σιδώνα, και τι μπορούμε να μάθουμε εμείς από αυτό;

⁵ Αφού το πλοίο ταξίδεψε μία ημέρα στη θάλασσα και διένυσε περίπου 110 χιλιόμετρα προς τα βόρεια, αγκυροβόλησε στη Σιδώνα, στις ακτές της Συρίας. Ο Ιούλιος προφανώς δεν μεταχειριζόταν τον Παύλο σαν κοινό εγκληματία, ίσως επειδή ο Παύλος ήταν Ρωμαίος πολίτης που δεν είχε αποδειχτεί ένοχος. (Πράξ. 22:27, 28· 26:31, 32) Ο Ιούλιος επέτρεψε στον Παύλο να βγει στη στεριά ώστε να δει τους συγχριστιανούς του. Πόσο θα χάρηκαν οι αδελφοί και οι αδελφές για το ότι φρόντισαν τον απόστολο μετά την παρατεταμένη φυλάκισή του! Μπορείτε να σκεφτείτε περιπτώσεις κατά τις οποίες ίσως έχετε τη δυνατότητα να προσφέρετε ανάλογη στοργική φιλοξενία και σε αντάλλαγμα να εποικοδομηθείτε;​—Πράξ. 27:3.

6-8. Πώς εξελίχθηκε το ταξίδι του Παύλου από τη Σιδώνα ως την Κνίδο, και ποιες ευκαιρίες πιθανότατα αξιοποίησε ο Παύλος όσον αφορά το κήρυγμα;

⁶ Αφού το πλοίο απέπλευσε από τη Σιδώνα, κινήθηκε προς τα βόρεια κατά μήκος της ακτής και πέρασε την Κιλικία, κοντά στην Ταρσό, τη γενέτειρα του Παύλου. Ο Λουκάς δεν αναφέρει άλλες στάσεις, παρότι συμπεριλαμβάνει τη δυσοίωνη λεπτομέρεια ότι «οι άνεμοι ήταν αντίθετοι». (Πράξ. 27:4, 5) Παρ’ όλα αυτά, μπορούμε να οραματιστούμε τον Παύλο να αξιοποιεί κάθε ευκαιρία για να μεταδώσει τα καλά νέα. Ασφαλώς, έδωσε μαρτυρία στους υπόλοιπους φυλακισμένους και σε άλλα άτομα στο πλοίο, μεταξύ αυτών στο πλήρωμα και στους στρατιώτες, καθώς και στους ανθρώπους σε όλα τα λιμάνια στα οποία έπιαναν. Αξιοποιούμε εμείς σήμερα με παρόμοιο τρόπο τις ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται για να κηρύξουμε;

 ⁷ Αργότερα, το πλοίο έφτασε στα Μύρα, ένα λιμάνι στη νότια ακτή της Μικράς Ασίας. Εκεί ο Παύλος και οι άλλοι χρειάστηκε να μετεπιβιβαστούν σε άλλο σκάφος, το οποίο θα τους πήγαινε στη Ρώμη, τον τελικό τους προορισμό. (Πράξ. 27:6) Εκείνες τις ημέρες, η Αίγυπτος αποτελούσε σιτοβολώνα για τη Ρώμη, και αιγυπτιακά σιταγωγά αγκυροβολούσαν στα Μύρα. Ο Ιούλιος εντόπισε ένα τέτοιο πλοίο και έβαλε τους στρατιώτες και τους φυλακισμένους να επιβιβαστούν. Αυτό το σκάφος πρέπει να ήταν πολύ μεγαλύτερο από το πρώτο πλοίο. Μετέφερε ένα πολύτιμο φορτίο σιταριού καθώς και 276 ανθρώπους​—το πλήρωμα, τους στρατιώτες, τους φυλακισμένους, πιθανώς δε και άλλους που πήγαιναν στη Ρώμη. Με αυτή την αλλαγή πλοίων, ο τομέας μαρτυρίας του Παύλου σαφώς διευρύνθηκε, και εκείνος αναμφίβολα εκμεταλλεύτηκε αυτή την κατάσταση.

⁸ Η επόμενη στάση ήταν η Κνίδος, στη νοτιοδυτική γωνία της Μικράς Ασίας. Με ευνοϊκούς ανέμους, ένα πλοίο θα κάλυπτε αυτή την απόσταση σε περίπου μία ημέρα. Εντούτοις, ο Λουκάς αναφέρει: «Αφού πλέαμε αργά αρκετές ημέρες, φτάσαμε στην Κνίδο με δυσκολία». (Πράξ. 27:7α) Οι συνθήκες πλεύσης είχαν επιδεινωθεί. (Βλέπε το πλαίσιο « Οι Αντίθετοι Άνεμοι της Μεσογείου».) Σκεφτείτε τους ανθρώπους που επέβαιναν στο πλοίο καθώς αυτό αψηφούσε τους ισχυρούς ανέμους και τη θαλασσοταραχή.

9, 10. Ποιες δυσκολίες ανέκυψαν κοντά στην Κρήτη;

⁹ Ο κυβερνήτης του πλοίου σχεδίαζε να συνεχίσει από την Κνίδο προς τα δυτικά, αλλά ο αυτόπτης μάρτυρας Λουκάς λέει: «Ο άνεμος δεν μας άφηνε να συνεχίσουμε». (Πράξ. 27:7β) Καθώς το πλοίο απομακρυνόταν από τη στεριά, έχασε το παράκτιο ρεύμα, και ένας ισχυρός αντίθετος άνεμος από τα βορειοδυτικά το έσπρωξε προς τα νότια, ίσως με μεγάλη ταχύτητα. Όπως η Κύπρος είχε καλύψει νωρίτερα το ακτοπλοϊκό σκάφος από τους αντίθετους ανέμους, έτσι πρόσφερε κάλυψη αυτή τη φορά η Κρήτη. Όταν το πλοίο πέρασε το ακρωτήριο της Σαλμώνης στο ανατολικό άκρο της Κρήτης, τα πράγματα βελτιώθηκαν λίγο. Γιατί; Το πλοίο βρέθηκε στην υπήνεμη, νότια πλευρά του νησιού, οπότε υπήρχε κάποια προστασία από τους ισχυρούς ανέμους. Φανταστείτε την ανακούφιση που θα ένιωσαν οι επιβαίνοντες​—στην αρχή! Όσο όμως το πλοίο βρισκόταν στη θάλασσα, το πλήρωμα δεν μπορούσε να αγνοήσει το γεγονός ότι πλησίαζε ο χειμώνας. Είχαν λόγο να ανησυχούν.

¹⁰ Ο Λουκάς δηλώνει με ακρίβεια: «Πλέοντας με δυσκολία κατά μήκος της ακτής [της Κρήτης], φτάσαμε σε κάποιον τόπο που ονομαζόταν Καλοί Λιμένες». Ακόμα και με την κάλυψη της στεριάς, ήταν δύσκολο να κρατήσουν υπό έλεγχο το πλοίο. Τελικά όμως, αγκυροβόλησαν σε έναν μικρό όρμο που πιστεύεται ότι βρισκόταν στην περιοχή λίγο πριν από το σημείο όπου η ακτογραμμή στρίβει προς τον βορρά. Πόσο έμειναν εκεί; Ο Λουκάς λέει “αρκετό καιρό”, αλλά ο χρόνος δεν ήταν σύμμαχός τους. Την περίοδο Σεπτεμβρίου/Οκτωβρίου, η πλεύση ήταν πιο επικίνδυνη.​—Πράξ. 27:8, 9.

11. Ποια συμβουλή έδωσε ο Παύλος στους συνεπιβάτες του, αλλά ποια απόφαση πάρθηκε;

¹¹ Μερικοί επιβάτες ίσως είχαν ζητήσει τη συμβουλή του Παύλου επειδή είχε πείρα στα ταξίδια στη Μεσόγειο. Εκείνος συνέστησε να μη συνεχίσει το πλοίο το ταξίδι του. Αν συνέχιζε, θα υφίσταντο «ζημιά και μεγάλη απώλεια», ίσως μάλιστα και ανθρώπινες απώλειες. Ωστόσο, ο κυβερνήτης και ο ιδιοκτήτης του πλοίου ήθελαν  να συνεχίσουν, πιστεύοντας ίσως ότι έπρεπε επειγόντως να βρουν ασφαλέστερη τοποθεσία. Έτσι λοιπόν, έπεισαν τον Ιούλιο, ενώ και η πλειονότητα ήταν της γνώμης ότι έπρεπε να προσπαθήσουν να φτάσουν στον Φοίνικα, ένα λιμάνι πιο πέρα στην ίδια ακτή. Ίσως επρόκειτο για μεγαλύτερο και καλύτερο λιμάνι όπου θα μπορούσαν να ξεχειμωνιάσουν. Γι’ αυτό, όταν φύσηξε από τα νότια ένας παραπλανητικά ήπιος άνεμος, το πλοίο αναχώρησε.​—Πράξ. 27:10-13.

12. Ποιους κινδύνους αντιμετώπισε το πλοίο όταν έφυγε από την Κρήτη, και πώς προσπάθησε το πλήρωμα να αποτρέψει τη συμφορά;

¹² Τότε ήρθαν τα χειρότερα: «ένας θυελλώδης άνεμος» από τα βορειοανατολικά. Για λίγο είχαν την κάλυψη κάποιου «μικρού νησιού που ονομαζόταν Καύδα», γύρω στα 65 χιλιόμετρα μακριά από τους Καλούς Λιμένες. Ωστόσο, το πλοίο κινδύνευε να παρασυρθεί προς τα νότια και να συντριφτεί στους αμμώδεις υφάλους κοντά στις ακτές της Αφρικής. Προσπαθώντας εναγωνίως να αποφύγουν κάτι τέτοιο, οι ναύτες ανέβασαν τη μικρή βάρκα την οποία ρυμουλκούσε το πλοίο. Χρειάστηκε να καταβάλουν μεγάλη προσπάθεια για να τα καταφέρουν, διότι η λέμβος ήταν πιθανότατα γεμάτη νερό. Κατόπιν, κοπίασαν για να ζώσουν από κάτω το μεγάλο πλοίο, περνώντας γύρω του σχοινιά ή αλυσίδες προκειμένου να κρατήσουν ενωμένες τις σανίδες του. Επίσης, κατέβασαν τα άρμενά του, δηλαδή τη μαΐστρα ή τα ξάρτια, και πάλευαν να κρατήσουν το πλοίο στραμμένο προς τον άνεμο ώστε να μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα με τη θύελλα. Φανταστείτε τι τρομακτική εμπειρία θα ήταν αυτή! Ακόμα και εκείνα τα μέτρα δεν έφεραν αποτέλεσμα, διότι το πλοίο συνέχισε να “κλυδωνίζεται βίαια από τη θύελλα”. Την τρίτη ημέρα, πέταξαν στη θάλασσα τα ξάρτια, πιθανότατα για να ανακτήσει το πλοίο την πλευστότητά του.​—Πράξ. 27:14-19.

13. Ποιες συνθήκες πρέπει να επικρατούσαν στο πλοίο του Παύλου στη διάρκεια της θύελλας;

¹³ Πρέπει να βασίλευε τρόμος. Αλλά ο Παύλος και οι σύντροφοί του είχαν μεγάλο θάρρος. Προηγουμένως, ο Κύριος είχε διαβεβαιώσει τον απόστολο Παύλο ότι θα έδινε μαρτυρία στη Ρώμη, και αργότερα ένας άγγελος είχε επιβεβαιώσει αυτή την υπόσχεση. (Πράξ. 19:21· 23:11) Εντούτοις, η σφοδρή θύελλα λυσσομανούσε ημέρα και νύχτα επί δύο εβδομάδες. Λόγω της ασταμάτητης βροχής και της πυκνής συννεφιάς που έκρυβαν τον ήλιο και τα άστρα, ο κυβερνήτης δεν μπορούσε να παρατηρήσει τα ουράνια σώματα και να προσδιορίσει τη θέση ή την κατεύθυνση του πλοίου. Ήταν αδύνατον ακόμα και να φάνε ένα κανονικό γεύμα. Πώς θα μπορούσε έστω και να σκεφτεί κανείς το φαγητό την ώρα που τους βασάνιζε το κρύο, η βροχή, η ναυτία και ο φόβος;

14, 15. (α) Μιλώντας στους συνεπιβάτες του, γιατί ανέφερε ο Παύλος την προειδοποίηση που είχε δώσει νωρίτερα; (β) Τι μπορούμε να μάθουμε εμείς από το ελπιδοφόρο άγγελμα που διαβίβασε ο Παύλος;

¹⁴ Ο Παύλος στάθηκε όρθιος. Ανέφερε την προειδοποίηση που είχε δώσει νωρίτερα, αλλά όχι σαν να ήθελε να πει: “Σας τα έλεγα εγώ”. Απεναντίας, η εξέλιξη των γεγονότων αποδείκνυε ότι τα λόγια του είχαν βαρύτητα και άξιζαν την προσοχή τους. Κατόπιν είπε: «Τώρα όμως πάρτε θάρρος, γιατί ούτε ένας από εσάς δεν θα χαθεί παρά μόνο το πλοίο». (Πράξ. 27:21, 22) Πόσο πρέπει να παρηγόρησαν τους ακροατές του αυτά τα λόγια! Και ο ίδιος ο Παύλος θα χάρηκε πολύ που ο Ιεχωβά τού είχε αναθέσει να μεταδώσει ένα τέτοιο ελπιδοφόρο άγγελμα. Είναι ζωτικό να θυμόμαστε ότι ο Ιεχωβά νοιάζεται για κάθε ανθρώπινη ζωή. Κάθε άτομο έχει αξία για αυτόν. Ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Ο Ιεχωβά . . . δεν θέλει να καταστραφεί κανείς αλλά όλοι να φτάσουν σε μετάνοια». (2 Πέτρ. 3:9) Πόσο επιτακτικό είναι λοιπόν να προσπαθούμε  να μεταδίδουμε το άγγελμα ελπίδας του Ιεχωβά σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους! Διακυβεύονται πολύτιμες ζωές.

¹⁵ Ο Παύλος πιθανότατα είχε δώσει μαρτυρία σε πολλά άτομα πάνω στο πλοίο σχετικά με «την ελπίδα της υπόσχεσης που έδωσε ο Θεός». (Πράξ. 26:6· Κολ. 1:5) Τώρα που αντιμετώπιζαν το ενδεχόμενο του ναυαγίου, ο Παύλος μπορούσε να προσφέρει ισχυρή βάση για ακόμα πιο άμεση ελπίδα, λέγοντας: «Αυτή τη νύχτα ένας άγγελος του Θεού στον οποίο ανήκω . . . στάθηκε κοντά μου και είπε: “Μη φοβάσαι, Παύλε. Πρέπει να σταθείς ενώπιον του Καίσαρα· και ο Θεός για χάρη σου θα σώσει όλους τους συνταξιδιώτες σου”». Ο Παύλος τούς πρότρεψε: «Γι’ αυτό, πάρτε θάρρος, διότι πιστεύω ότι ο Θεός θα κάνει ό,τι ακριβώς μου ειπώθηκε. Ωστόσο, θα εξοκείλουμε σε κάποιο νησί».​—Πράξ. 27:23-26.

16, 17. (α) Τι χρησιμοποίησε ο Παύλος ως αφορμή για να προσευχηθεί, και με ποιο αποτέλεσμα; (β) Πώς επαληθεύτηκε η προειδοποίηση του Παύλου;

¹⁶ Έπειτα από δύο εφιαλτικές εβδομάδες, κατά τις οποίες το πλοίο παρασύρθηκε περίπου 870 χιλιόμετρα, οι ναύτες αντιλήφθηκαν μια αλλαγή, ίσως ακούγοντας αφρισμένα κύματα να σκάνε στην ακτή. Έριξαν άγκυρες από την πρύμνη για να μην απομακρυνθούν από εκεί και για να κατευθύνουν την πλώρη προς τη στεριά σε περίπτωση που θα κατάφερναν να βγάλουν το πλοίο στην ακρογιαλιά. Σε εκείνο  το σημείο, οι ναύτες επιχείρησαν να εγκαταλείψουν το πλοίο αλλά οι στρατιώτες τούς εμπόδισαν. Ο Παύλος είπε στον εκατόνταρχο και στους στρατιώτες: «Αν αυτοί δεν παραμείνουν στο πλοίο, δεν μπορείτε να σωθείτε». Καθώς το πλοίο ήταν τώρα λίγο πιο σταθερό, ο Παύλος τούς παρότρυνε όλους να φάνε, διαβεβαιώνοντάς τους ξανά ότι θα επιζούσαν. Κατόπιν, ο Παύλος «έκανε μια ευχαριστήρια προσευχή στον Θεό μπροστά σε όλους». (Πράξ. 27:31, 35) Αναπέμποντας αυτή την προσευχή εκτίμησης, έθεσε παράδειγμα για τον Λουκά, τον Αρίσταρχο και τους σημερινούς Χριστιανούς. Αποτελούν οι δημόσιες προσευχές σας πηγή ενθάρρυνσης και παρηγοριάς για τους άλλους;

¹⁷ Μετά την προσευχή του Παύλου, «όλοι . . . πήραν θάρρος και άρχισαν και αυτοί να τρώνε». (Πράξ. 27:36) Ελάφρυναν και άλλο το πλοίο θυσιάζοντας το φορτίο του σιταριού, έτσι ώστε να έχει το πλοίο μικρότερο βύθισμα και να μπορέσει να προσεγγίσει την ακτή. Όταν ξημέρωσε, το πλήρωμα έκοψε τις άγκυρες, έλυσε τα πηδάλια στην πρύμνη και σήκωσε ένα μικρό πανί της πλώρης ώστε να έχουν κάποια δυνατότητα για ελιγμούς καθώς θα έκαναν το πλοίο να προσαράξει. Τότε η πλώρη κόλλησε, ίσως σε κάποια αμμώδη πρόσχωση ή στη λάσπη, ενώ η πρύμνη άρχισε να γίνεται κομμάτια από τα μανιασμένα κύματα. Μερικοί στρατιώτες θέλησαν να σκοτώσουν τους φυλακισμένους για να μη δραπετεύσει κανείς, αλλά παρενέβη ο Ιούλιος και τους εμπόδισε. Πρότρεψε όλους να βγουν στην ακτή κολυμπώντας ή επιπλέοντας πιασμένοι από κάποιο αντικείμενο. Αυτό που είχε προείπει ο Παύλος βγήκε αληθινό​—επέζησαν και οι 276 επιβαίνοντες. Ναι, «έφτασαν όλοι σώοι στη στεριά». Αλλά πού ακριβώς βρίσκονταν;​—Πράξ. 27:44.

18-20. Πώς έδειξαν οι κάτοικοι της Μάλτας «ασυνήθιστη καλοσύνη», και ποιο θαύμα έκανε ο Θεός μέσω του Παύλου;

¹⁸ Διαπιστώθηκε ότι οι επιζώντες βρίσκονταν στη Μάλτα, νότια της Σικελίας. (Βλέπε το πλαίσιο « Μάλτα​—Πού Ακριβώς;») Οι ξενόγλωσσοι κάτοικοι του νησιού τούς έδειξαν «ασυνήθιστη καλοσύνη». (Πράξ. 28:2) Άναψαν φωτιά για αυτούς τους ξένους που είχαν φτάσει στις ακτές τους βρεγμένοι ως το κόκαλο και τρέμοντας. Η φωτιά τούς βοήθησε να ζεσταθούν παρά το κρύο και τη βροχή. Στάθηκε επίσης η αφορμή για ένα θαύμα.

 ¹⁹ Ο Παύλος έδωσε χέρι βοήθειας για το κοινό καλό. Μάζεψε μερικά κλαδιά και τα έβαλε στη φωτιά. Καθώς το έκανε αυτό, μια φαρμακερή οχιά πετάχτηκε, πιάστηκε πάνω στο χέρι του και τον δάγκωσε. Οι Μαλτέζοι νόμισαν ότι επρόκειτο για κάποιου είδους θεϊκή τιμωρία. a

²⁰ Οι ντόπιοι που είδαν ότι η οχιά είχε δαγκώσει τον Παύλο περίμεναν ότι αυτός «θα πρηστεί». Η λέξη πίμπρασθαι που χρησιμοποιεί εδώ το πρωτότυπο ελληνικό κείμενο είναι «ιατρικός όρος», σύμφωνα με κάποιο σύγγραμμα. Δεν μας εκπλήσσει το ότι «ο Λουκάς, ο αγαπητός γιατρός», σκέφτηκε αμέσως μια τέτοια λέξη. (Πράξ. 28:6· Κολ. 4:14) Ούτως ή άλλως, ο Παύλος τίναξε από πάνω του το δηλητηριώδες φίδι χωρίς να πάθει τίποτα.

21. (α) Ποια είναι μερικά παραδείγματα ακρίβειας που βρίσκουμε σε αυτό το τμήμα της αφήγησης του Λουκά; (β) Ποια θαύματα έκανε ο Παύλος, και πώς επέδρασαν αυτά στους Μαλτέζους;

²¹ Σε εκείνη την περιοχή έμενε ο πλούσιος γαιοκτήμονας Πόπλιος. Ίσως ήταν ο ανώτατος Ρωμαίος αξιωματούχος στη Μάλτα. Ο Λουκάς ανέφερε ότι ήταν «ο πρώτος του νησιού», χρησιμοποιώντας τον ακριβή τίτλο που έχει βρεθεί σε δύο μαλτέζικες επιγραφές. Ο Πόπλιος φιλοξένησε και περιποιήθηκε τον Παύλο και τους συντρόφους του τρεις ημέρες. Αλλά ο πατέρας του Πόπλιου ήταν άρρωστος. Ο Λουκάς περιέγραψε και πάλι μια πάθηση με ακρίβεια. Έγραψε ότι εκείνος ο άνθρωπος «ήταν άρρωστος στο κρεβάτι με πυρετό και δυσεντερία», προσδιορίζοντας επακριβώς την ιατρική φύση της ασθένειας. Ο Παύλος προσευχήθηκε και έθεσε τα χέρια του πάνω του, και εκείνος γιατρεύτηκε. Έχοντας εντυπωσιαστεί βαθιά από αυτό το θαύμα, οι ντόπιοι έφεραν και άλλους αρρώστους για να γιατρευτούν, καθώς και δώρα για να καλύψουν τις ανάγκες του Παύλου και των συντρόφων του.​—Πράξ. 28:7-10.

22. (α) Πώς εγκωμίασε κάποιος καθηγητής την αφήγηση του Λουκά για το ταξίδι στη Ρώμη; (β) Τι θα εξετάσουμε στο επόμενο κεφάλαιο;

²² Το τμήμα του ταξιδιού του Παύλου που εξετάσαμε μέχρι τώρα περιγράφεται με ακριβή και ρεαλιστικό τρόπο. Ένας καθηγητής είπε: «Η αφήγηση του Λουκά . . . ξεχωρίζει ως ένα από τα πιο γλαφυρά περιγραφικά κείμενα σε ολόκληρη τη Γραφή. Οι λεπτομέρειές της αναφορικά με τη ναυσιπλοΐα του πρώτου αιώνα είναι τόσο ακριβείς και η απεικόνιση των συνθηκών στην ανατολική Μεσόγειο τόσο εμπεριστατωμένη» ώστε πρέπει να βασίστηκαν σε κάποιο γραπτό ημερολόγιο. Ο Λουκάς μπορεί κάλλιστα να κρατούσε τέτοιες σημειώσεις καθώς ταξίδευε μαζί με τον απόστολο. Αν έχουν έτσι τα πράγματα, και το επόμενο σκέλος του ταξιδιού επίσης του έδωσε πολύ υλικό για γράψιμο. Τι θα συνέβαινε στον Παύλο όταν θα έφταναν τελικά στη Ρώμη; Ας δούμε.