1. Ποια παράλληλα υπάρχουν ανάμεσα στους πρώτους Χριστιανούς και στους Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα;

 ΕΔΙΝΑΝ μαρτυρία με ζήλο. Η καρδιά τους τούς ωθούσε να δέχονται τη βοήθεια και την καθοδηγία του αγίου πνεύματος. Ο διωγμός δεν τους έκλεισε το στόμα. Και είχαν την πλούσια ευλογία του Θεού. Όλα αυτά αλήθευαν για τους πρώτους Χριστιανούς, όπως αληθεύουν και για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα.

2, 3. Τι είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο σχετικά με το βιβλίο των Πράξεων;

² Ασφαλώς ενθαρρυνθήκατε από τις ενισχυτικές για την πίστη αφηγήσεις του βιβλίου Πράξεις των Αποστόλων, το οποίο ξεχειλίζει από δράση! Το βιβλίο αυτό δεν μοιάζει με κανένα άλλο, διότι είναι η μόνη θεόπνευστη ιστορική αφήγηση γύρω από την πρώτη Χριστιανοσύνη.

³ Το βιβλίο των Πράξεων κατονομάζει 95 άτομα από 32 χώρες και περιοχές, 54 πόλεις και 9 νησιά. Είναι μια συναρπαστική ιστορία που μιλάει για ανθρώπους​—άτομα του κοινού λαού, υπερόπτες θρησκευόμενους, ματαιόδοξους πολιτικούς, σκληρούς διώκτες. Αλλά πάνω από όλα, είναι μια ιστορία για τους αδελφούς και τις αδελφές σας του πρώτου αιώνα, οι οποίοι, όχι μόνο αντιμετώπιζαν τις συνηθισμένες δυσκολίες της ζωής, αλλά επίσης κήρυτταν με ζήλο τα καλά νέα.

4. Ποιος ιδιαίτερος δεσμός μάς ενώνει με άτομα όπως ο απόστολος Παύλος, η Ταβιθά και άλλοι πιστοί μάρτυρες του παρελθόντος;

⁴ Σχεδόν 2.000 χρόνια μάς χωρίζουν από τη δράση των ζηλωτών αποστόλων Πέτρου και Παύλου, του αγαπητού γιατρού Λουκά, του γενναιόδωρου Βαρνάβα, του θαρραλέου Στεφάνου, της καλόκαρδης Ταβιθά, της φιλόξενης Λυδίας και τόσων άλλων πιστών μαρτύρων. Εντούτοις, μας ενώνει ένας ιδιαίτερος δεσμός μαζί τους. Γιατί; Επειδή η αποστολή μας είναι ίδια​—να κάνουμε μαθητές. (Ματθ. 28:19, 20) Πόσο ευλογημένοι είμαστε που συμμετέχουμε σε αυτήν!

5. Πού άρχισαν να εκπληρώνουν την αποστολή τους οι πρώτοι ακόλουθοι του Ιησού;

⁵ Αναλογιστείτε την αποστολή που ανέθεσε ο Ιησούς στους ακολούθους του. «Θα λάβετε δύναμη όταν το άγιο πνεύμα έρθει πάνω σας», είπε ο Ιησούς, «και θα είστε μάρτυρές μου στην Ιερουσαλήμ, σε όλη την Ιουδαία και τη Σαμάρεια, και ως το πιο απομακρυσμένο μέρος της γης». (Πράξ. 1:8) Κατ’ αρχάς, το άγιο πνεύμα έδωσε στους μαθητές τη δύναμη να είναι μάρτυρες «στην Ιερουσαλήμ». (Πράξ. 1:1–8:3) Κατόπιν, υπό την κατεύθυνση του πνεύματος, έδωσαν μαρτυρία «σε όλη  την Ιουδαία και τη Σαμάρεια». (Πράξ. 8:4–13:3) Στη συνέχεια, άρχισαν να μεταφέρουν τα καλά νέα «ως το πιο απομακρυσμένο μέρος της γης».​—Πράξ. 13:4–28:31.

6, 7. Καθώς επιτελούμε τη διακονία μας, ποιο πλεονέκτημα έχουμε έναντι των ομοπίστων μας του πρώτου αιώνα;

⁶ Οι ομόπιστοί σας του πρώτου αιώνα δεν είχαν ολόκληρη την Αγία Γραφή για να τη χρησιμοποιούν στο έργο μαρτυρίας τους. Το Ευαγγέλιο του Ματθαίου δεν έγινε διαθέσιμο παρά μόνο γύρω στο 41 Κ.Χ. Μερικές επιστολές του Παύλου γράφτηκαν προτού ολοκληρωθούν οι Πράξεις, γύρω στο 61 Κ.Χ. Αλλά οι πρώτοι Χριστιανοί δεν είχαν ούτε προσωπικά αντίγραφα όλων των Αγίων Γραφών ούτε ποικιλία εντύπων που μπορούσαν να δίνουν στους ενδιαφερομένους. Προτού γίνουν μαθητές του Ιησού, οι Ιουδαίοι Χριστιανοί άκουγαν την ανάγνωση των Εβραϊκών Γραφών στη συναγωγή. (2 Κορ. 3:14-16) Αλλά ακόμα και αυτοί χρειαζόταν να είναι επιμελείς μελετητές, διότι πιθανότατα έπρεπε να παραθέτουν περικοπές από μνήμης.

⁷ Σήμερα, οι περισσότεροι έχουμε προσωπικό αντίτυπο της Αγίας Γραφής και άφθονα Βιβλικά έντυπα. Κάνουμε μαθητές διακηρύττοντας τα καλά νέα σε 240 χώρες και σε πολλές γλώσσες.

8, 9. (α) Για ποιο πράγμα κατέστησε ικανούς τους μαθητές του Ιησού το άγιο πνεύμα; (β) Τι παράγει ο πιστός δούλος με τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού;

⁸ Όταν ο Ιησούς ανέθεσε στους μαθητές του την αποστολή να είναι μάρτυρες, τους είπε: «Θα λάβετε δύναμη όταν το άγιο πνεύμα έρθει πάνω σας». Υπό την κατεύθυνση του πνεύματος του Θεού, δηλαδή της ενεργού δύναμής του, οι ακόλουθοι του Ιησού θα υπηρετούσαν τελικά ως μάρτυρες σε όλη τη γη. Μέσω του αγίου πνεύματος, ο Πέτρος και ο Παύλος έκαναν θεραπείες, εξέβαλαν δαίμονες, ανέστησαν δε ακόμα και νεκρούς! Εντούτοις, η δύναμη που έλαβαν μέσω του αγίου πνεύματος είχε πιο σημαντικό σκοπό. Κατέστησε τους αποστόλους και τους άλλους μαθητές ικανούς να μεταδίδουν ακριβή γνώση η οποία σημαίνει αιώνια ζωή.​—Ιωάν. 17:3.

⁹ Την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 Κ.Χ., οι μαθητές του Ιησού μίλησαν «διάφορες γλώσσες, σύμφωνα με τη δυνατότητα που τους έδινε το πνεύμα». Έδωσαν έτσι μαρτυρία για «τα μεγαλεία του Θεού». (Πράξ. 2:1-4, 11) Εμείς σήμερα δεν μιλάμε γλώσσες θαυματουργικά. Με τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού όμως, ο πιστός δούλος παράγει Βιβλικά έντυπα σε πολλές γλώσσες. Για παράδειγμα, εκατομμύρια αντίτυπα της Σκοπιάς και του Ξύπνα! τυπώνονται κάθε μήνα, και στον ιστότοπό μας, τον jw.org, υπάρχουν Βιβλικές εκδόσεις και βίντεο σε 1.000 και πλέον γλώσσες. Όλα αυτά μας καθιστούν ικανούς να διακηρύττουμε «τα μεγαλεία του Θεού» σε ανθρώπους όλων των εθνών, των φυλών και των γλωσσών.​—Αποκ. 7:9.

10. Από το 1989, τι επιτελείται όσον αφορά τη μετάφραση της Αγίας Γραφής;

¹⁰ Από το 1989, ο πιστός δούλος έχει επικεντρώσει τις προσπάθειές του στο να κάνει τη Μετάφραση Νέου Κόσμου διαθέσιμη σε πολλές γλώσσες. Αυτή η Γραφή έχει ήδη μεταφραστεί σε 200 και πλέον γλώσσες και έχουν τυπωθεί δεκάδες  εκατομμύρια αντίτυπα​—ενώ πρόκειται να παραχθούν πολλά ακόμα. Μόνο στον Θεό και στο πνεύμα του θα μπορούσε να οφείλεται η επιτυχία αυτών των προσπαθειών.

11. Τι έχει επιτελεστεί σε σχέση με τη μετάφραση των εκδόσεων των Μαρτύρων;

¹¹ Το έργο της μετάφρασης επιτελείται από χιλιάδες Χριστιανούς εθελοντές σε 150 και πλέον χώρες και περιοχές. Αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήσσει, διότι καμία άλλη οργάνωση πάνω στη γη δεν καθοδηγείται από το άγιο πνεύμα για να “δίνει πλήρη μαρτυρία” παγκόσμια αναφορικά με τον Ιεχωβά Θεό, τον Μεσσιανικό του Βασιλιά και την εγκαθιδρυμένη ουράνια Βασιλεία!​—Πράξ. 28:23.

12. Πώς κατάφεραν ο Παύλος και οι άλλοι Χριστιανοί να επιτελέσουν το έργο μαρτυρίας;

¹² Όταν ο Παύλος έδωσε μαρτυρία σε Ιουδαίους και Εθνικούς στην Αντιόχεια της Πισιδίας, «όσοι είχαν τη σωστή διάθεση για αιώνια ζωή πίστεψαν». (Πράξ. 13:48) Ο Λουκάς ολοκληρώνει το βιβλίο των Πράξεων με τον Παύλο να “κηρύττει τη Βασιλεία του Θεού . . . με τη μεγαλύτερη παρρησία, ανεμπόδιστα”. (Πράξ. 28:31) Σε ποιο μέρος βρίσκεται ο απόστολος καθώς δίνει μαρτυρία; Στην ίδια τη Ρώμη​—την πρωτεύουσα μιας παγκόσμιας δύναμης! Είτε μέσω ομιλιών είτε με άλλους τρόπους, οι πρώτοι ακόλουθοι του Ιησού έκαναν όλο τους το έργο μαρτυρίας με τη βοήθεια και την καθοδηγία του αγίου πνεύματος.

13. Γιατί πρέπει να προσευχόμαστε όταν αντιμετωπίζουμε διωγμό;

¹³ Όταν οι πρώτοι μαθητές του Ιησού αντιμετώπισαν διωγμό, ικέτευσαν τον Ιεχωβά να τους δώσει τόλμη. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Γέμισαν με άγιο πνεύμα και ενδυναμώθηκαν ώστε να λένε τον λόγο του Θεού με τόλμη. (Πράξ. 4:18-31) Και εμείς προσευχόμαστε για σοφία και δύναμη ώστε να συνεχίσουμε να δίνουμε μαρτυρία παρά τον διωγμό. (Ιακ. 1:2-8) Επειδή ευλογούμαστε από τον Θεό και βοηθούμαστε από το πνεύμα του, συνεχίζουμε την υπηρεσία της Βασιλείας. Τίποτα δεν σταματάει το έργο μαρτυρίας​—ούτε η σφοδρή εναντίωση ούτε ο κτηνώδης διωγμός. Όταν διωκόμαστε, ασφαλώς χρειάζεται να προσευχόμαστε για άγιο πνεύμα, καθώς και για σοφία και θάρρος, ώστε να διακηρύττουμε τα καλά νέα.​—Λουκ. 11:13.

14, 15. (α) Τι συνέβη ως αποτέλεσμα της “θλίψης η οποία έγινε εξαιτίας του Στεφάνου”; (β) Στην εποχή μας, πώς γνώρισαν την αλήθεια πολλοί άνθρωποι στη Σιβηρία;

¹⁴ Ο Στέφανος έδωσε μαρτυρία με τόλμη προτού τον θανατώσουν οι εχθροί. (Πράξ. 6:5· 7:54-60) Στον “μεγάλο διωγμό” που έγινε τότε, όλοι οι μαθητές εκτός από τους αποστόλους διασκορπίστηκαν μέσα στην Ιουδαία και στη Σαμάρεια. Αλλά αυτό δεν σταμάτησε το έργο μαρτυρίας. Ο Φίλιππος πήγε στη Σαμάρεια για “να κηρύξει τον Χριστό” και το έκανε αυτό με άριστα αποτελέσματα. (Πράξ. 8:1-8, 14, 15, 25) Επιπρόσθετα, μας λέγεται το εξής: «Εκείνοι που είχαν διασκορπιστεί από τη θλίψη η οποία έγινε εξαιτίας του Στεφάνου έφτασαν ως τη Φοινίκη, την Κύπρο και την Αντιόχεια, αλλά ανάγγελλαν τον λόγο μόνο στους Ιουδαίους. Ωστόσο, μερικοί από αυτούς, οι οποίοι ήταν από την Κύπρο και την Κυρήνη, ήρθαν στην Αντιόχεια και άρχισαν να μιλούν στους ελληνόφωνους, διακηρύττοντας τα καλά νέα για τον Κύριο Ιησού». (Πράξ. 11:19, 20) Εκείνη την εποχή, ο διωγμός έγινε αιτία να εξαπλωθεί το άγγελμα της Βασιλείας.

 ¹⁵ Στην εποχή μας, κάτι παρόμοιο συνέβη στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Ιδίως τη δεκαετία του 1950, χιλιάδες Μάρτυρες του Ιεχωβά εξορίστηκαν στη Σιβηρία. Επειδή διασκορπίστηκαν σε διάφορους οικισμούς, τα καλά νέα εξαπλώνονταν διαρκώς σε εκείνη την αχανή έκταση. Δεν υπήρχε περίπτωση να βρουν τόσοι Μάρτυρες τα απαραίτητα χρήματα προκειμένου να ταξιδέψουν ως και 10.000 χιλιόμετρα για να κηρύξουν τα καλά νέα! Ωστόσο, η ίδια η κυβέρνηση τους έστειλε στην άλλη άκρη της χώρας. Ένας αδελφός είπε: «Τελικά, οι ίδιες οι αρχές έδωσαν σε χιλιάδες ειλικρινείς ανθρώπους στη Σιβηρία τη δυνατότητα να γνωρίσουν την αλήθεια».

16, 17. Πώς μας πιστοποιεί το βιβλίο των Πράξεων ότι ο Ιεχωβά ευλόγησε το έργο μαρτυρίας;

¹⁶ Οι πρώτοι Χριστιανοί είχαν αναμφίβολα την ευλογία του Ιεχωβά. Ο Παύλος και άλλοι φύτεψαν και πότισαν, «αλλά ο Θεός το έκανε να αυξάνει». (1 Κορ. 3:5, 6) Οι εκθέσεις που περιέχει το βιβλίο των Πράξεων πιστοποιούν αυτή την αύξηση, η οποία επιτεύχθηκε επειδή ο Ιεχωβά ευλόγησε το έργο μαρτυρίας. Για παράδειγμα, «ο λόγος του Θεού συνέχισε να διαδίδεται, και ο αριθμός των μαθητών πλήθαινε πάρα πολύ στην Ιερουσαλήμ». (Πράξ. 6:7) Καθώς το έργο μαρτυρίας εξαπλωνόταν, «η εκκλησία σε όλη την Ιουδαία και τη Γαλιλαία και τη Σαμάρεια μπήκε σε περίοδο ειρήνης, ενώ παράλληλα εποικοδομούνταν· και καθώς περπατούσε στον [ευλαβικό] φόβο του Ιεχωβά και στην παρηγοριά του αγίου πνεύματος, συνεχώς πλήθαινε».​—Πράξ. 9:31.

¹⁷ Στην Αντιόχεια της Συρίας, τόσο Ιουδαίοι όσο και ελληνόφωνοι άκουσαν την αλήθεια από θαρραλέους μάρτυρες. Η αφήγηση λέει: «Και το χέρι του Ιεχωβά ήταν μαζί τους, και πολλοί άνθρωποι πίστεψαν και στράφηκαν στον Κύριο». (Πράξ. 11:21) Αναφορικά με την περαιτέρω πρόοδο σε εκείνη την πόλη, διαβάζουμε: «Ο λόγος του Ιεχωβά συνέχισε να αυξάνει και να διαδίδεται». (Πράξ. 12:24) Καθώς δε το έργο μαρτυρίας του Παύλου και άλλων βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη μεταξύ των Εθνικών, «ο λόγος του Ιεχωβά αύξανε και υπερίσχυε με κραταιό τρόπο».​—Πράξ. 19:20.

18, 19. (α) Πώς γνωρίζουμε ότι «το χέρι του Ιεχωβά» είναι μαζί μας; (β) Δώστε ένα παράδειγμα που δείχνει ότι ο Ιεχωβά στηρίζει τον λαό του.

¹⁸ «Το χέρι του Ιεχωβά» είναι αναντίρρητα μαζί και με εμάς σήμερα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τόσο πολλοί γίνονται πιστοί και συμβολίζουν την αφιέρωσή τους στον Θεό με το βάφτισμα. Επιπρόσθετα, μόνο με τη βοήθεια και την ευλογία του Θεού μπορούμε και υπομένουμε σφοδρή εναντίωση​—ενίοτε σκληρό διωγμό—​και διεξάγουμε επιτυχώς τη διακονία μας, όπως έκαναν ο Παύλος και οι άλλοι πρώτοι Χριστιανοί. (Πράξ. 14:19-21) Ο Ιεχωβά Θεός είναι πάντοτε στο πλευρό μας. “Οι αιώνιοι βραχίονές” του μας στηρίζουν ανελλιπώς σε όλες μας τις δοκιμασίες. (Δευτ. 33:27) Ας θυμόμαστε επίσης ότι για χάρη του μεγάλου του ονόματος ο Ιεχωβά δεν εγκαταλείπει ποτέ τον λαό του.​—1 Σαμ. 12:22· Ψαλμ. 94:14.

¹⁹ Ας εξετάσουμε ένα παράδειγμα. Επειδή ο αδελφός Χάραλντ Αμπτ δεν έπαψε να δίνει μαρτυρία, οι Ναζί τον έστειλαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Σαξενχάουζεν στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Τον Μάιο του 1942, η  Γκεστάπο πήγε στο σπίτι της συζύγου του, της Έλζας, πήρε το κοριτσάκι τους και συνέλαβε την Έλζα, η οποία στάλθηκε σε διάφορα στρατόπεδα. «Τα χρόνια που πέρασα στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης με δίδαξαν ένα σημαντικό μάθημα», είπε η αδελφή Αμπτ. «Με δίδαξαν πόσο πολύ μπορεί να σε ενισχύσει το πνεύμα του Ιεχωβά όταν περνάς κάποια ακραία δοκιμασία! Πριν από τη σύλληψή μου, είχα διαβάσει το γράμμα μιας αδελφής που έλεγε ότι κάτω από οδυνηρές δοκιμασίες το πνεύμα του Ιεχωβά σε πλημμυρίζει γαλήνη. Σκέφτηκα πως πρέπει να τα παραλέει λιγάκι. Αλλά όταν πέρασα εγώ η ίδια δοκιμασίες, κατάλαβα ότι έλεγε την αλήθεια. Έτσι ακριβώς συμβαίνει. Είναι δύσκολο να το καταλάβεις αν δεν το ζήσεις. Και όμως έτσι συνέβη με εμένα».

20. Τι έκανε ο Παύλος ενόσω βρισκόταν σε κατ’ οίκον περιορισμό, και πώς μπορεί αυτό να ενθαρρύνει μερικούς αδελφούς και αδελφές μας;

²⁰ Το βιβλίο των Πράξεων ολοκληρώνεται με τον Παύλο να “κηρύττει τη Βασιλεία του Θεού” με ζήλο. (Πράξ. 28:31) Επειδή βρισκόταν σε κατ’ οίκον περιορισμό, δεν είχε τη δυνατότητα να δώσει μαρτυρία από σπίτι σε σπίτι στη Ρώμη. Παρ’ όλα αυτά, συνέχισε να δίνει μαρτυρία σε όλους όσους τον επισκέπτονταν. Σήμερα, μερικοί αγαπητοί αδελφοί και αδελφές μας είναι περιορισμένοι στο σπίτι, ίσως και κατάκοιτοι, ή ζουν σε οίκους ευγηρίας λόγω προχωρημένης ηλικίας, ασθένειας ή αναπηρίας. Ωστόσο, η αγάπη τους για τον Θεό και η επιθυμία που έχουν να δίνουν μαρτυρία παραμένουν αμείωτες. Προσευχόμαστε για αυτούς και μπορούμε κάλλιστα να ζητάμε από τον ουράνιο Πατέρα μας να τους φέρνει σε επαφή με άτομα που λαχταρούν να μάθουν για αυτόν και για τους θαυμάσιους σκοπούς του.

21. Γιατί πρέπει να δίνουμε μαρτυρία με το αίσθημα του επείγοντος;

²¹ Οι περισσότεροι από εμάς μπορούμε να συμμετέχουμε στη διακονία από σπίτι σε σπίτι και σε άλλες μορφές του έργου μαθήτευσης. Γι’ αυτό, ας κάνουμε όλοι ό,τι μπορούμε για να εκπληρώνουμε τον ρόλο μας ως διαγγελείς της Βασιλείας, συμμετέχοντας στην επίδοση μαρτυρίας «ως το πιο απομακρυσμένο μέρος της γης». Αυτό το έργο πρέπει να γίνει με το αίσθημα του επείγοντος, διότι «το σημείο» της παρουσίας του Χριστού φαίνεται ολοκάθαρα. (Ματθ. 24:3-14) Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Τώρα, έχουμε “πολλά να κάνουμε στο έργο του Κυρίου”.​—1 Κορ. 15:58.

22. Τι πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε καθώς περιμένουμε την ημέρα του Ιεχωβά;

²² Καθώς περιμένουμε «τον ερχομό της μεγάλης ημέρας του Ιεχωβά που εμπνέει δέος», ας είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε να δίνουμε μαρτυρία με τόλμη και πίστη. (Ιωήλ 2:31) Θα βρούμε ακόμα πολλούς ανθρώπους σαν τους Βεροιείς οι οποίοι «δέχτηκαν τον λόγο με τη μέγιστη προθυμία». (Πράξ. 17:10, 11) Ας δίνουμε λοιπόν μαρτυρία μέχρις ότου, στην ουσία, ακούσουμε τα λόγια: «Πολύ καλά, αγαθέ και πιστέ δούλε!» (Ματθ. 25:23) Αν κάνουμε με ζήλο το μέρος μας στο έργο μαθήτευσης σήμερα και είμαστε πάντοτε πιστοί στον Ιεχωβά, ασφαλώς θα χαιρόμαστε σε όλη την αιωνιότητα για το ότι είχαμε τη μεγάλη τιμή να συμμετέχουμε στο να “δοθεί πλήρης μαρτυρία” για τη Βασιλεία του Θεού!