Οι Φαρισαίοι αρνούνται να δεχτούν ότι ο Ιησούς χάρισε την όραση στον εκ γενετής τυφλό, γι’ αυτό καλούν τους γονείς του. Οι γονείς ξέρουν ότι κινδυνεύουν “να αποβληθούν από τη συναγωγή”. (Ιωάννης 9:22) Ο αποκλεισμός από τη συναναστροφή με τους άλλους Ιουδαίους θα είχε σοβαρές κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις για την οικογένεια.

Οι Φαρισαίοι τούς κάνουν δύο ερωτήσεις: «Αυτός είναι ο γιος σας, που λέτε ότι γεννήθηκε τυφλός; Πώς λοιπόν βλέπει τώρα;» Οι γονείς απαντούν: «Εμείς ξέρουμε ότι αυτός είναι ο γιος μας και ότι γεννήθηκε τυφλός. Αλλά πώς γίνεται τώρα να βλέπει δεν το ξέρουμε· ούτε ξέρουμε ποιος άνοιξε τα μάτια του». Ακόμη και αν ο γιος τους τούς είπε τι συνέβη, εκείνοι προσέχουν πώς απαντούν και λένε: «Ρωτήστε τον ίδιο. Έχει την ηλικία να σας πει. Ο ίδιος πρέπει να μιλήσει για τον εαυτό του».​—Ιωάννης 9:19-21.

Γι’ αυτό, οι Φαρισαίοι ξανακαλούν τον πρώην τυφλό και προσπαθούν να τον εκφοβίσουν ισχυριζόμενοι ότι έχουν στοιχεία εναντίον του Ιησού. «Δώσε δόξα στον Θεό», του λένε επιτακτικά. «Εμείς ξέρουμε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι αμαρτωλός». Εκείνος αντιπαρέρχεται την κατηγορία τους, λέγοντας: «Το αν είναι αμαρτωλός δεν το ξέρω». Ωστόσο, δηλώνει: «Ένα πράγμα όμως ξέρω: Ήμουν τυφλός, αλλά τώρα βλέπω».​—Ιωάννης 9:24, 25.

Οι Φαρισαίοι δεν το βάζουν κάτω και συνεχίζουν: «Τι σου έκανε; Πώς σου άνοιξε τα μάτια;» Ο άνθρωπος απαντάει με αρκετό θάρρος: «Σας είπα ήδη, και όμως δεν δώσατε προσοχή. Γιατί θέλετε να το ακούσετε πάλι; Μήπως θέλετε να γίνετε και εσείς μαθητές του;» Οι Φαρισαίοι γίνονται έξω φρενών και του επιτίθενται: «Εσύ είσαι μαθητής εκείνου· εμείς είμαστε μαθητές του Μωυσή. Εμείς γνωρίζουμε ότι ο Θεός μίλησε στον Μωυσή, αλλά για αυτόν δεν γνωρίζουμε από πού είναι».​—Ιωάννης 9:26-29.

Ο ζητιάνος εκφράζει την απορία του με το εξής σχόλιο: «Εδώ είναι το παράξενο, ότι εσείς δεν γνωρίζετε από πού είναι και εντούτοις μου άνοιξε τα μάτια». Κατόπιν αναπτύσσει ένα λογικό επιχείρημα για το ποιους ακούει και επιδοκιμάζει ο Θεός: «Γνωρίζουμε ότι ο Θεός δεν ακούει αμαρτωλούς, αλλά αν κανείς είναι θεοφοβούμενος και κάνει το θέλημά του, αυτόν τον ακούει. Από τα παλιά χρόνια δεν έχει ακουστεί ποτέ ότι άνοιξε κανείς τα μάτια ενός εκ γενετής τυφλού». Το συμπέρασμα; «Αν αυτός δεν ήταν από τον Θεό, δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα απολύτως».​—Ιωάννης 9:30-33.

Ανήμποροι να αντικρούσουν το σκεπτικό του ζητιάνου, οι Φαρισαίοι τον χλευάζουν, λέγοντας: «Εσύ γεννήθηκες ολόκληρος μέσα στην αμαρτία, και διδάσκεις εμάς;» και τον πετούν έξω.​—Ιωάννης 9:34.

Όταν ο Ιησούς ακούει τι συνέβη, τον βρίσκει και τον ρωτάει: «Πιστεύεις στον Γιο του ανθρώπου;» Ο πρώην τυφλός απαντάει: «Και ποιος είναι, κύριε, ώστε να πιστέψω σε αυτόν;» Ο Ιησούς δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας: «Τον έχεις δει, και μάλιστα είναι αυτός που μιλάει μαζί σου».​—Ιωάννης 9:35-37.

Τότε ο άνθρωπος απαντάει: «Πιστεύω σε αυτόν, Κύριε». Δείχνοντας πίστη και σεβασμό, προσκυνάει τον Ιησού, ο οποίος κάνει μια δήλωση με βαθύ νόημα: «Για αυτή την κρίση ήρθα σε αυτόν τον κόσμο: για να δουν εκείνοι που δεν βλέπουν και να γίνουν τυφλοί εκείνοι που βλέπουν».​—Ιωάννης 9:38, 39.

Οι Φαρισαίοι, που συμβαίνει να βρίσκονται εκεί, ξέρουν ότι δεν είναι τυφλοί. Αλλά πόσο επιτυχημένοι είναι ως αυτόκλητοι πνευματικοί καθοδηγητές; Ρωτούν με αμυντικό τόνο: «Μήπως είμαστε και εμείς τυφλοί;» Ο Ιησούς λέει: «Αν ήσασταν τυφλοί, δεν θα είχατε αμαρτία. Τώρα όμως λέτε: “Βλέπουμε”. Η αμαρτία σας λοιπόν παραμένει». (Ιωάννης 9:40, 41) Αν δεν ήταν δάσκαλοι του Ισραήλ, ίσως να είχαν κάποιες δικαιολογίες για το ότι απορρίπτουν τον Ιησού ως Μεσσία. Αλλά εφόσον γνωρίζουν τον Νόμο, το ότι τον απορρίπτουν αποτελεί σοβαρή αμαρτία.