Ο Ιησούς οδηγείται σε κάποια τοποθεσία λίγο έξω από την πόλη, όπου θα εκτελεστεί μαζί με δύο ληστές. Ο τόπος αυτός ονομάζεται Γολγοθάς, δηλαδή Κρανίου Τόπος, και είναι ένα σημείο ορατό «από απόσταση».​—Μάρκος 15:40.

Αρχικά βγάζουν από τους τρεις καταδίκους τα ρούχα τους. Μετά τους δίνουν κρασί αναμειγμένο με σμύρνα και πικρή χολή το οποίο δρα ως ναρκωτικό. Το μείγμα αυτό, το οποίο μετριάζει τον πόνο, το έχουν ετοιμάσει προφανώς κάποιες γυναίκες της Ιερουσαλήμ, και είναι κάτι που επιτρέπουν οι Ρωμαίοι στους μελλοθανάτους. Όταν, όμως, ο Ιησούς το γεύεται, αρνείται να το πιει. Γιατί; Επειδή θέλει να έχει πλήρως όλες τις αισθήσεις του στη διάρκεια αυτής της μεγάλης δοκιμασίας. Θέλει να έχει διαύγεια και να είναι πιστός μέχρι θανάτου.

Στη συνέχεια, τεντώνουν τον Ιησού πάνω στο ξύλο. (Μάρκος 15:25) Οι στρατιώτες μπήγουν καρφιά στα χέρια και στα πόδια του, διατρυπώντας τη σάρκα και τους συνδέσμους και προκαλώντας του οξύτατο πόνο. Καθώς σηκώνουν όρθιο το ξύλο, ο πόνος γίνεται ακόμη πιο βασανιστικός, επειδή οι πληγές του Ιησού σκίζονται από το βάρος του σώματός του. Ο Ιησούς, όμως, δεν μιλάει προσβλητικά στους στρατιώτες, αλλά προσεύχεται: «Πατέρα, συγχώρησέ τους, γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν».​—Λουκάς 23:34.

Οι Ρωμαίοι έχουν τη συνήθεια να τοποθετούν μια επιγραφή που δηλώνει το έγκλημα του καταδίκου. Αυτή τη φορά, ο Πιλάτος έχει τοποθετήσει μια επιγραφή που λέει: «Ιησούς ο Ναζωραίος ο Βασιλιάς των Ιουδαίων». Είναι γραμμένη στην εβραϊκή, στη λατινική και στην ελληνική ώστε να μπορούν να τη διαβάζουν σχεδόν όλοι. Η πράξη του Πιλάτου αντανακλά την περιφρόνησή του για τους Ιουδαίους που επέμεναν να θανατωθεί ο Ιησούς. Οι πρωθιερείς διαμαρτύρονται απογοητευμένοι: «Μη γράφεις: “Ο Βασιλιάς των Ιουδαίων”, αλλά ότι εκείνος είπε: “Είμαι Βασιλιάς των Ιουδαίων”». Ο Πιλάτος, όμως, δεν θέλει να ξαναγίνει πιόνι τους και απαντάει: «Ό,τι έγραψα έγραψα».​—Ιωάννης 19:19-22.

Οι εξοργισμένοι ιερείς επαναλαμβάνουν τις ψευδομαρτυρίες που ακούστηκαν στις δίκες ενώπιον του Σάνχεδριν. Όπως είναι αναμενόμενο, οι περαστικοί κουνούν το κεφάλι τους περιπαικτικά και λένε υβριστικά: «Ε! Εσύ που θα γκρέμιζες τον ναό και θα τον έχτιζες μέσα σε τρεις ημέρες, σώσε τον εαυτό σου και κατέβα από το ξύλο του βασανισμού». Παρόμοια, οι πρωθιερείς και οι γραμματείς λένε μεταξύ τους: «Ας κατεβεί τώρα ο Χριστός, ο Βασιλιάς του Ισραήλ, από το ξύλο του βασανισμού, για να δούμε και να πιστέψουμε». (Μάρκος 15:29-32) Ακόμη και οι καταδικασμένοι ληστές στα αριστερά και στα δεξιά του Ιησού τον χλευάζουν, μολονότι εκείνος είναι ο μόνος πραγματικά αθώος.

Οι τέσσερις Ρωμαίοι στρατιώτες περιγελούν και αυτοί τον Ιησού. Ίσως πίνουν ξινό κρασί, και τώρα το προσφέρουν περιπαικτικά στον Ιησού, ο οποίος βέβαια δεν μπορεί να το φτάσει και να πιει. Οι Ρωμαίοι αναφέρονται ειρωνικά στην επιγραφή πάνω από το κεφάλι του Ιησού και λένε: «Αν είσαι ο Βασιλιάς των Ιουδαίων, σώσε τον εαυτό σου». (Λουκάς 23:36, 37) Σκεφτείτε! Ο άνθρωπος που έχει αποδείξει ότι είναι η οδός, η αλήθεια και η ζωή υφίσταται  τώρα κακοποίηση και χλευασμό χωρίς να το αξίζει. Εντούτοις, τα υπομένει όλα ακλόνητος, χωρίς να επιτιμά τους Ιουδαίους που παρακολουθούν τη σκηνή, τους Ρωμαίους στρατιώτες που τον περιπαίζουν ή τους δύο καταδικασμένους εγκληματίες που κρέμονται δίπλα του σε ξύλα.

Οι τέσσερις στρατιώτες έχουν πάρει τα εξωτερικά ρούχα του Ιησού και τα έχουν χωρίσει σε τέσσερα κομμάτια. Ρίχνουν κλήρο για να δουν ποιος θα πάρει το καθένα. Ο χιτώνας του όμως είναι ανώτερης ποιότητας, “δεν έχει καμιά ραφή, καθώς είναι υφασμένος από πάνω μέχρι κάτω”. Οι στρατιώτες λένε: «Ας μην τον σκίσουμε, αλλά ας ρίξουμε κλήρο για να αποφασίσουμε ποιος θα τον πάρει». Εκπληρώνουν έτσι τα λόγια της Γραφής: «Μοίρασαν τα ρούχα μου μεταξύ τους και έριξαν κλήρο για την ενδυμασία μου».​—Ιωάννης 19:23, 24· Ψαλμός 22:18.

Αργότερα, ο ένας εγκληματίας καταλαβαίνει ότι ο Ιησούς πρέπει όντως να είναι βασιλιάς. Επιπλήττει τον άλλον εγκληματία με τα λόγια: «Δεν φοβάσαι καθόλου τον Θεό, τώρα που έλαβες την ίδια κρίση με αυτόν τον άνθρωπο; Και εμείς βέβαια δίκαια, γιατί παθαίνουμε ό,τι μας αξίζει για όσα κάναμε· αλλά αυτός δεν έκανε τίποτα κακό». Κατόπιν ικετεύει τον Ιησού: «Θυμήσου με όταν έρθεις στη Βασιλεία σου».​—Λουκάς 23:40-42.

Ο Ιησούς απαντάει: «Αληθινά σου λέω σήμερα, θα είσαι μαζί μου», όχι στη Βασιλεία, αλλά «στον Παράδεισο». (Λουκάς 23:43) Η υπόσχεση αυτή διαφέρει από ό,τι είχε πει στους αποστόλους του, δηλαδή ότι θα κάθονταν σε θρόνους μαζί του στη Βασιλεία. (Ματθαίος 19:28· Λουκάς 22:29, 30) Ωστόσο, αυτός ο Ιουδαίος εγκληματίας ίσως έχει ακούσει για τον επίγειο Παράδεισο τον οποίο ο Ιεχωβά είχε αρχικά σκοπό να δώσει ως κατοικία στον Αδάμ, στην Εύα και στους απογόνους τους. Τώρα, μπορεί να πεθάνει έχοντας αυτή την ελπίδα.