ΜΟΛΟΝΟΤΙ η ανθρωπότητα είχε περιπέσει σε έναν μάταιο τρόπο ζωής επειδή στασίασε εναντίον της θεϊκής διακυβέρνησης, ο Θεός δεν άφησε τους ανθρώπους χωρίς ελπίδα. Η Αγία Γραφή εξηγεί: «Η δημιουργία υποτάχθηκε στη ματαιότητα, όχι με τη θέλησή της, αλλά μέσω εκείνου που την υπέταξε, με βάση την ελπίδα ότι και η ίδια η δημιουργία θα ελευθερωθεί από την υποδούλωση στη φθορά και θα έχει την ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού». (Ρωμαίους 8:20, 21) Ναι, ο Θεός έδωσε ελπίδα στους απογόνους του πρώτου ανθρώπινου ζευγαριού, τη βέβαιη ελπίδα ότι η ανθρωπότητα θα ελευθερωνόταν από την κληρονομημένη αμαρτία και το θάνατο. Η στενή σχέση με τον Ιεχωβά Θεό μπορούσε να αποκατασταθεί. Με ποιον τρόπο;

² Όταν ο Αδάμ και η Εύα αμάρτησαν, στέρησαν από τους απογόνους τους την προοπτική να απολαμβάνουν ικανοποιητική ζωή στη γη για πάντα. Για να έχουν αυτοί το ελεύθερο να αποφασίζουν μόνοι τους τι είναι καλό και τι κακό, πούλησαν τη μελλοντική τους οικογένεια σε δουλεία στην αμαρτία και στο θάνατο. Εφόσον γεννήθηκαν σε αυτή την οικογένεια, οι απόγονοί τους θα μπορούσαν να παρομοιαστούν με δούλους που είναι υποχρεωμένοι να μένουν σε ένα απομακρυσμένο νησί όπου βασιλεύουν αμείλικτοι άρχοντες. Πράγματι, ο θάνατος βασιλεύει στην ανθρωπότητα η οποία έχει υποδουλωθεί από έναν άλλον βασιλιά​—την αμαρτία. (Ρωμαίους 5:14, 21) Δεν φαίνεται να υπάρχει κανείς να τους σώσει, εφόσον μάλιστα τους πούλησε ως δούλους ο ίδιος τους ο προπάτορας! Αλλά ένας φιλάγαθος άνθρωπος στέλνει το γιο του ο οποίος προσκομίζει όλο το τίμημα που απαιτείται για την εξασφάλιση της ελευθερίας όλων όσων είναι δέσμιοι.​—Ψαλμός 51:5· 146:4· Ρωμαίους 8:2.

³ Σε αυτό το παράδειγμα, ο άνθρωπος που έσωσε τους δούλους εξεικονίζει τον Ιεχωβά Θεό. Ο γιος που προσκόμισε το τίμημα της ελευθερίας είναι ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος είχε προανθρώπινη ύπαρξη ως ο μονογενής Γιος του Θεού. (Ιωάννης 3:16) Ήταν το πρώτο δημιούργημα του Ιεχωβά, και όλα τα άλλα δημιουργήματα στο σύμπαν  ήρθαν σε ύπαρξη μέσω αυτού. (Κολοσσαείς 1:15, 16) Ο Ιεχωβά μετέφερε θαυματουργικά τη ζωή αυτού του πνευματικού Γιου στη μήτρα μιας παρθένας, ώστε να μπορεί το μωρό να γεννηθεί ως τέλειος άνθρωπος​—το απαραίτητο τίμημα που πληρούσε τις απαιτήσεις της θεϊκής δικαιοσύνης.​—Λουκάς 1:26-31, 34, 35.

⁴ Όταν ο Ιησούς ήταν περίπου 30 χρονών, βαφτίστηκε στον Ιορδάνη Ποταμό. Κατά το βάφτισμά του χρίστηκε με το άγιο πνεύμα, δηλαδή την ενεργό δύναμη του Θεού. Έτσι λοιπόν, έγινε ο Χριστός, που σημαίνει «Χρισμένος». (Λουκάς 3:21, 22) Η διακονία του Ιησού στη γη διήρκεσε τριάμισι χρόνια. Σε αυτά τα χρόνια ο Ιησούς δίδαξε στους ακολούθους του τη ‘‘βασιλεία του Θεού’’, την ουράνια κυβέρνηση υπό την οποία η ανθρωπότητα  θα επιστρέψει σε μια ειρηνική σχέση με τον Ιεχωβά Θεό. (Λουκάς 4:43· Ματθαίος 4:17) Ο Ιησούς ήξερε με ποιον τρόπο θα μπορούσαν οι άνθρωποι να έχουν ευτυχισμένη ζωή και έδωσε στους ακολούθους του συγκεκριμένες οδηγίες σε σχέση με την ευτυχία. Γιατί να μην ανοίξετε τη Γραφή σας στα κεφάλαια 5 ως 7 του Ευαγγελίου του Ματθαίου ώστε να διαβάσετε μερικές από τις διδασκαλίες που διατύπωσε ο Ιησούς στην Επί του Όρους Ομιλία;

⁵ Ανόμοια με τον Αδάμ, ο Ιησούς έζησε μια ζωή υπακοής στον Θεό από κάθε άποψη. «Δεν διέπραξε αμαρτία». (1 Πέτρου 2:22· Εβραίους 7:26) Στην πραγματικότητα, είχε το δικαίωμα να ζήσει για πάντα στη γη, αλλά ‘‘παρέδωσε την ψυχή του’’ για να πληρώσει στον Θεό αυτό που έχασε ο Αδάμ. Στο ξύλο του βασανισμού, ο Ιησούς παρέδωσε την τέλεια ανθρώπινη ζωή του. (Ιωάννης 10:17· 19:17, 18, 28-30· Ρωμαίους 5:19, 21· Φιλιππησίους 2:8) Με αυτή του την ενέργεια ο Ιησούς προμήθευσε το λύτρο, πλήρωσε δηλαδή το τίμημα που χρειαζόταν για να εξαγοράσει την ανθρωπότητα από τη δουλεία στην αμαρτία και στο θάνατο. (Ματθαίος 20:28) Φανταστείτε ότι εργάζεστε υπό άθλιες συνθήκες σαν πραγματικοί δούλοι. Δεν θα ευγνωμονούσατε από καρδιάς όποιον διευθετούσε να σας ελευθερώσει από τη δουλεία και όποιον προθυμοποιούνταν να θυσιάσει τη ζωή του για χάρη σας; Μέσω της διευθέτησης του λύτρου, ανοίχτηκε ένας δρόμος για να μπορέσετε να επιστρέψετε στην παγκόσμια οικογένεια του Θεού και να έχετε μια πραγματικά ικανοποιητική ζωή, έχοντας απαλλαχτεί από τη δουλεία στην αμαρτία και στο θάνατο.​—2 Κορινθίους 5:14, 15.

⁶ Καθώς θα γνωρίζετε και θα εκτιμάτε αυτή την παρ’ αξία καλοσύνη του Ιεχωβά θα έχετε ακόμα περισσότερους λόγους για να εφαρμόζετε στη δική σας ζωή τα λόγια σοφίας που υπάρχουν στην Αγία Γραφή. Πάρτε για παράδειγμα μια από τις πιο δυσεφάρμοστες αρχές​—να συγχωρείτε αυτούς που σας έχουν προσβάλει. Θυμάστε τι εξετάσαμε στο Μάθημα 2 από το 3ο κεφάλαιο της επιστολής Προς Κολοσσαείς, εδάφια 12 ως 14; Εκείνα τα εδάφια σάς παρότρυναν να συγχωρείτε τους άλλους ακόμη και αν έχετε αιτία για παράπονο εναντίον τους. Τα συμφραζόμενα εξηγούν το γιατί, λέγοντας: «Όπως ο Ιεχωβά σάς συγχώρησε ανεπιφύλακτα, έτσι να συγχωρείτε και εσείς». Όταν εκτιμήσετε ολόκαρδα ό,τι έκαναν για την ανθρωπότητα ο Ιεχωβά και ο Ιησούς Χριστός, θα υποκινηθείτε να συγχωρείτε οποιεσδήποτε προσβολές, ιδίως αν τα άτομα που σας προσβάλλουν μετανιώνουν και ζητούν συγνώμη.