Ο ΙΗΣΟΥΣ έκλαψε όταν πέθανε ο φίλος του ο Λάζαρος. Πιστεύεις ότι ο Ιεχωβά ένιωθε άσχημα όταν ο Ιησούς υπέφερε και πέθανε;— Η Γραφή λέει ότι ο Θεός μπορεί να “λυπηθεί”, ακόμη και να “πονέσει”, εξαιτίας διαφόρων πραγμάτων που συμβαίνουν.—Ψαλμός 78:40, 41· Ιωάννης 11:35.

Μπορείς να φανταστείς τον πόνο που ένιωθε ο Ιεχωβά καθώς έβλεπε τον αγαπημένο του Γιο να πεθαίνει;— Ο Ιησούς ήταν βέβαιος πως ο Θεός δεν θα τον ξεχνούσε. Γι’ αυτόν το λόγο, τα τελευταία του λόγια προτού πεθάνει ήταν: «Πατέρα, στα χέρια σου εμπιστεύομαι [τη ζωή] μου».—Λουκάς 23:46.

Ο Ιησούς ήταν βέβαιος ότι θα ανασταινόταν, ότι δεν θα παρέμενε «στον άδη», δηλαδή στον τάφο. Όταν ο Ιησούς αναστήθηκε, ο απόστολος Πέτρος επανέλαβε τα λόγια που ήταν γραμμένα στη Γραφή σχετικά με τον Ιησού, λέγοντας: «Ούτε εγκαταλείφθηκε αυτός στον Άδη ούτε είδε η σάρκα του φθορά». (Πράξεις 2:31· Ψαλμός 16:10) Όχι, το σώμα του Ιησού δεν έμεινε τόσο  πολύ στον τάφο ώστε να φθαρεί, δηλαδή να σαπίσει και να μυρίζει άσχημα.

Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη, είπε μάλιστα στους μαθητές του ότι δεν θα έμενε νεκρός για πολύ καιρό. Τους εξήγησε ότι θα “θανατωνόταν και την τρίτη ημέρα θα εγειρόταν”. (Λουκάς 9:22) Επομένως, στην πραγματικότητα οι μαθητές δεν θα έπρεπε να ξαφνιαστούν όταν αναστήθηκε ο Ιησούς. Αλλά έτσι έγινε;— Ας δούμε.

Είναι περίπου τρεις το απόγευμα της Παρασκευής όταν ο Μεγάλος Δάσκαλος πεθαίνει πάνω στο ξύλο του βασανισμού. Ο Ιωσήφ, ο οποίος είναι ένα πλούσιο μέλος του Σάνχεδριν, είναι επίσης κρυφός ακόλουθος του Ιησού. Όταν μαθαίνει ότι ο Ιησούς είναι νεκρός, πηγαίνει στο Ρωμαίο κυβερνήτη, τον Πιλάτο. Τον ρωτάει αν μπορεί να κατεβάσει το σώμα του Ιησού από το ξύλο για να το θάψει. Κατόπιν, ο Ιωσήφ μεταφέρει το σώμα του Ιησού σε κάποιον κήπο όπου υπάρχει ένα μνήμα, δηλαδή ένας τόπος όπου τοποθετούνται τα νεκρά σώματα.

Αφού τοποθετούν το σώμα στο μνήμα, κυλούν μια μεγάλη πέτρα στην είσοδο του μνήματος. Έτσι λοιπόν, το μνήμα κλείνει. Τώρα είναι η τρίτη ημέρα, Κυριακή. Δεν έχει ανατείλει ακόμη ο ήλιος, και γι’ αυτό είναι σκοτάδι. Άντρες φρουρούν το μνήμα. Οι πρωθιερείς τούς έστειλαν να το κάνουν αυτό. Ξέρεις γιατί;—

Οι ιερείς είχαν ακούσει και αυτοί ότι ο Ιησούς είπε πως θα ανασταινόταν. Για να εμποδίσουν, λοιπόν, τους μαθητές του να κλέψουν το σώμα και κατόπιν να πουν ότι ο Ιησούς αναστήθηκε, οι ιερείς βάζουν φρουρούς. Ξαφνικά, το έδαφος αρχίζει να τρέμει. Μέσα στο σκοτάδι, εμφανίζεται μια λάμψη. Είναι ένας άγγελος του Ιεχωβά! Οι στρατιώτες είναι τόσο φοβισμένοι ώστε δεν μπορούν να κουνηθούν. Ο άγγελος πηγαίνει στο μνήμα και κυλάει την πέτρα. Το μνήμα είναι άδειο!

Ναι, συνέβη αυτό που είπε αργότερα ο απόστολος Πέτρος: «Αυτόν τον Ιησού ανέστησε ο Θεός». (Πράξεις 2:32) Ο Θεός έδωσε ζωή στον Ιησού προσφέροντάς του ένα σώμα όπως εκείνο που είχε προτού έρθει  στη γη. Ο Ιησούς αναστήθηκε με πνευματικό σώμα, σαν αυτό που έχουν οι άγγελοι. (1 Πέτρου 3:18) Για να μπορέσουν, λοιπόν, οι άνθρωποι να δουν τον Ιησού, πρέπει να πάρει σάρκινο σώμα. Το κάνει αυτό ο Ιησούς;— Ας δούμε.

Τώρα ο ήλιος ανατέλλει. Οι στρατιώτες έχουν φύγει. Η Μαρία η Μαγδαληνή και άλλες μαθήτριες του Ιησού πηγαίνουν προς το μνήμα. Λένε η μία στην άλλη: “Ποιος θα μας κυλήσει αυτή τη βαριά πέτρα;” (Μάρκος 16:3) Όταν, όμως, πηγαίνουν στο μνήμα, κάποιος έχει ήδη κυλήσει την πέτρα. Το μνήμα είναι άδειο! Το νεκρό σάρκινο σώμα του Ιησού έχει εξαφανιστεί! Αμέσως, η Μαρία η Μαγδαληνή τρέχει να βρει μερικούς από τους αποστόλους του Ιησού.

Οι άλλες γυναίκες μένουν στο μνήμα. Διερωτώνται: “Πού μπορεί να είναι το σώμα του Ιησού;” Ξαφνικά εμφανίζονται δύο άντρες με αστραφτερά ρούχα. Είναι άγγελοι! Αυτοί λένε στις γυναίκες: “Γιατί αναζητάτε εδώ τον Ιησού; Ο Ιησούς αναστήθηκε. Πηγαίνετε γρήγορα και πείτε το στους μαθητές του”. Μπορείς να φανταστείς πόσο γρήγορα έτρεξαν οι γυναίκες! Στο δρόμο, τις συναντάει ένας άντρας. Ξέρεις ποιος είναι;—

Είναι ο Ιησούς, ο οποίος έχει πάρει σάρκινο σώμα! Και αυτός επίσης λέει στις γυναίκες: “Πηγαίνετε και πείτε το στους μαθητές μου”. Οι γυναίκες είναι ενθουσιασμένες. Βρίσκουν τους μαθητές και τους λένε: “Ο Ιησούς είναι ζωντανός! Τον είδαμε!” Η Μαρία έχει ήδη μιλήσει στον Πέτρο και στον Ιωάννη για το άδειο μνήμα. Τώρα πηγαίνουν εκεί, όπως μπορείς να δεις εδώ. Βλέπουν το λινό ύφασμα με το οποίο ήταν τυλιγμένος ο Ιησούς, αλλά δεν ξέρουν τι να υποθέσουν. Θέλουν να πιστέψουν ότι ο Ιησούς είναι και πάλι ζωντανός, αλλά μοιάζει απίστευτο.

Αργότερα την ίδια Κυριακή, ο Ιησούς εμφανίζεται σε δύο μαθητές του οι οποίοι περπατούν στο δρόμο προς το χωριό Εμμαούς. Ο Ιησούς περπατάει και μιλάει μαζί τους, αλλά εκείνοι δεν τον αναγνωρίζουν επειδή δεν έχει το ίδιο σάρκινο σώμα που είχε και πριν. Τον αναγνωρίζουν  μόνο όταν ο Ιησούς γευματίζει μαζί τους και κάνει προσευχή. Οι μαθητές είναι τόσο ενθουσιασμένοι ώστε πηγαίνουν γρήγορα στην Ιερουσαλήμ, πολλά χιλιόμετρα μακριά! Ο Ιησούς εμφανίζεται στον Πέτρο ίσως λίγο μετά από αυτό για να του δείξει ότι είναι ζωντανός.

Αργότερα το βράδυ εκείνης της Κυριακής, πολλοί μαθητές είναι συγκεντρωμένοι σε ένα δωμάτιο. Οι πόρτες είναι κλειδωμένες. Ξαφνικά, ο Ιησούς βρίσκεται εκεί στο δωμάτιο μαζί τους! Τώρα γνωρίζουν ότι ο Μεγάλος Δάσκαλος είναι ξανά ζωντανός. Φαντάσου πόσο ευτυχισμένοι νιώθουν!—Ματθαίος 28:1-15· Λουκάς 24:1-49· Ιωάννης 19:38–20:21.

Επί 40 ημέρες ο Ιησούς εμφανίζεται με διαφορετικά σάρκινα σώματα για να δείξει στους μαθητές του ότι είναι ζωντανός. Κατόπιν αφήνει τη  γη και επιστρέφει στον Πατέρα του στον ουρανό. (Πράξεις 1:9-11) Σύντομα οι μαθητές αρχίζουν να λένε σε όλους ότι ο Θεός ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς. Ακόμη και όταν οι ιερείς τούς χτυπούν και θανατώνουν μερικούς από αυτούς, εκείνοι συνεχίζουν να κηρύττουν. Ξέρουν ότι, αν πεθάνουν, ο Θεός θα τους θυμηθεί όπως ακριβώς θυμήθηκε τον Γιο του.

Πόσο διαφορετικοί ήταν εκείνοι οι πρώτοι ακόλουθοι του Ιησού από πολλούς ανθρώπους σήμερα! Αυτοί οι άνθρωποι σκέφτονται μόνο τα Πασχαλινά κουνέλια και τα βαμμένα αβγά όταν έρχεται η εποχή του χρόνου κατά την οποία αναστήθηκε ο Ιησούς. Αλλά η Γραφή δεν λέει τίποτα για Πασχαλινά κουνέλια και αβγά. Μας λέει να υπηρετούμε τον Θεό.

Εμείς μπορούμε να είμαστε σαν τους μαθητές του Ιησού μιλώντας στους ανθρώπους για τη θαυμάσια πράξη που έκανε ο Θεός ανασταίνοντας τον Γιο του. Ποτέ δεν χρειάζεται να φοβόμαστε, ακόμη και αν οι άνθρωποι λένε ότι θα μας σκοτώσουν. Αν πεθάνουμε, ο Ιεχωβά θα μας θυμηθεί και θα μας αναστήσει, όπως ανέστησε τον Ιησού.

Δεν χαιρόμαστε που γνωρίζουμε ότι ο Θεός θυμάται εκείνους που τον υπηρετούν και μάλιστα θα τους αναστήσει από τους νεκρούς;— Η γνώση αυτών των πραγμάτων πρέπει να μας υποκινεί να θέλουμε να μάθουμε πώς μπορούμε να κάνουμε τον Θεό ευτυχισμένο. Ξέρεις ότι μπορούμε πράγματι να το κάνουμε αυτό;— Ας το συζητήσουμε στη συνέχεια.