1. Πώς μπορεί να μας επηρεάζουν οι αδικίες;

 ΜΙΑ ηλικιωμένη χήρα χάνει τις οικονομίες μιας ολόκληρης ζωής εξαιτίας κάποιας απάτης. Ένα αβοήθητο βρέφος εγκαταλείπεται από τον άκαρδο γονέα του. Κάποιος άνθρωπος φυλακίζεται για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε. Πώς αντιδράτε εσείς σε τέτοια περιστατικά; Πιθανότατα αναστατώνεστε, και δικαιολογημένα. Εμείς οι άνθρωποι έχουμε ισχυρή αίσθηση περί ορθού και εσφαλμένου. Όταν συμβαίνει κάποια αδικία, εξοργιζόμαστε. Θέλουμε να αποζημιωθεί το θύμα και να οδηγηθεί ο παραβάτης στη δικαιοσύνη. Αν δεν συμβεί αυτό, μπορεί να αναρωτιόμαστε: “Βλέπει άραγε ο Θεός τι συμβαίνει; Γιατί δεν κάνει κάτι;”

2. Πώς αντέδρασε ο Αββακούμ στην αδικία, και γιατί δεν τον επέκρινε ο Ιεχωβά για αυτό;

² Στο διάβα της ιστορίας, πιστοί υπηρέτες του Ιεχωβά έκαναν παρόμοιες ερωτήσεις. Παραδείγματος χάρη, ο προφήτης Αββακούμ προσευχήθηκε στον Θεό: «Γιατί με κάνεις να βλέπω τέτοια φοβερή αδικία; Γιατί επιτρέπεις να απλώνεται παντού η βία, η ανομία, το έγκλημα και η σκληρότητα;» (Αββακούμ 1:3, Σύγχρονη Αγγλική Μετάφραση [Contemporary English Version]) Ο Ιεχωβά δεν επέκρινε τον Αββακούμ για το ειλικρινές ερώτημά του, επειδή Αυτός έχει ενσταλάξει στους ανθρώπους την έννοια της δικαιοσύνης. Ναι, ο Ιεχωβά μάς έχει ευλογήσει παρέχοντάς μας ένα μικρό μέρος από το βαθύ του αίσθημα δικαιοσύνης.

3. Γιατί μπορούμε να πούμε ότι ο Ιεχωβά είναι πληρέστερα ενήμερος από εμάς για τις αδικίες;

³ Ο Ιεχωβά δεν έχει άγνοια για την αδικία. Βλέπει τι συμβαίνει. Σχετικά με τις ημέρες του Νώε, η Γραφή μάς λέει: «Ο Ιεχωβά . . . είδε ότι η πονηρία του ανθρώπου ήταν μεγάλη στη γη και ότι κάθε τάση των σκέψεων της καρδιάς του ήταν μόνο κακή όλο  τον καιρό». (Γένεση 6:5) Σκεφτείτε τις προεκτάσεις αυτής της δήλωσης. Συχνά, η αντίληψή μας περί αδικίας βασίζεται σε λίγα περιστατικά που έχουμε ακούσει ή αντιμετωπίσει προσωπικά. Αντίθετα, ο Ιεχωβά είναι ενήμερος για τις αδικίες που διαπράττονται σε παγγήινη κλίμακα. Βλέπει τα πάντα! Επιπλέον, μπορεί να διακρίνει τις τάσεις της καρδιάς​—τον εξαχρειωμένο τρόπο σκέψης που βρίσκεται πίσω από τις άδικες πράξεις.​—Ιερεμίας 17:10.

4, 5. (α) Πώς δείχνει η Γραφή ότι ο Ιεχωβά νοιάζεται για εκείνους που έχουν υποστεί άδικη μεταχείριση; (β) Πώς έχει επηρεαστεί και ο ίδιος ο Ιεχωβά από την αδικία;

⁴ Αλλά ο Ιεχωβά δεν παρατηρεί απλώς την αδικία. Νοιάζεται επίσης για αυτούς που έχουν πέσει θύματά της. Όταν ο λαός του υφίστατο σκληρή μεταχείριση από εχθρικά έθνη, ο Ιεχωβά θλιβόταν «για τον στεναγμό που τους προκαλούσαν οι δυνάστες και οι καταπιεστές τους». (Κριτές 2:18) Ίσως έχετε προσέξει ότι όσο περισσότερο βλέπουν την αδικία ορισμένοι τόσο πιο αναίσθητοι γίνονται απέναντί της. Δεν συμβαίνει το ίδιο με τον Ιεχωβά! Αυτός έχει δει την αδικία σε όλη της την έκταση επί 6.000 περίπου χρόνια, αλλά το μίσος του για αυτήν δεν έχει μειωθεί. Απεναντίας, η Γραφή μάς διαβεβαιώνει ότι του είναι απεχθή πράγματα όπως η «γλώσσα που λέει ψέματα», τα «χέρια που χύνουν αθώο αίμα» και ο “ψευδομάρτυρας που λέει ψέματα σε κάθε του ανάσα”.​—Παροιμίες 6:16-19.

⁵ Προσέξτε επίσης πόσο έντονα επέκρινε ο Ιεχωβά τους άδικους ηγέτες του Ισραήλ. «Δεν οφείλετε να ξέρετε τι είναι δίκαιο;» ενέπνευσε τον προφήτη του να τους ρωτήσει. Αφού περιέγραψε παραστατικά την κατάχρηση εξουσίας που έκαναν αυτοί οι διεφθαρμένοι άνθρωποι, ο Ιεχωβά προείπε τι θα τους συνέβαινε: «Θα ζητούν τη βοήθεια του Ιεχωβά, αλλά δεν θα τους απαντάει. Θα κρύψει το πρόσωπό του από αυτούς εκείνον τον καιρό, εξαιτίας των πονηρών τους πράξεων». (Μιχαίας 3:1-4) Πόσο απεχθάνεται ο Ιεχωβά την αδικία! Άλλωστε, και ο ίδιος την έχει νιώσει από πρώτο χέρι! Επί χιλιάδες χρόνια, ο Σατανάς τον χλευάζει άδικα. (Παροιμίες 27:11) Επιπλέον, ο Ιεχωβά επηρεάστηκε από την πιο φρικτή αδικία όταν ο Γιος του, ο οποίος «δεν διέπραξε αμαρτία»,  εκτελέστηκε ως εγκληματίας. (1 Πέτρου 2:22· Ησαΐας 53:9) Σαφώς, ο Ιεχωβά ούτε έχει άγνοια για τη δυσχερή θέση εκείνων που υφίστανται αδικίες ούτε αδιαφορεί.

6. Πώς μπορεί να αντιδρούμε εμείς όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με την αδικία, και γιατί;

⁶ Εντούτοις, όταν παρατηρούμε την αδικία​—ή όταν εμείς πέφτουμε θύματα άδικης μεταχείρισης—​είναι φυσικό να αντιδρούμε έντονα. Είμαστε πλασμένοι κατά την εικόνα του Θεού, και η αδικία είναι διαμετρικά αντίθετη με όλα όσα αντιπροσωπεύει ο Ιεχωβά. (Γένεση 1:27) Γιατί επιτρέπει λοιπόν ο Θεός την αδικία;

7. Περιγράψτε πώς αμφισβητήθηκε το όνομα και ο τρόπος διακυβέρνησης του Ιεχωβά.

⁷ Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα σχετίζεται με ένα σημαντικό ζήτημα. Όπως είδαμε, ο Δημιουργός έχει το δικαίωμα να κυβερνάει τη γη και όλους όσους κατοικούν σε αυτήν. (Ψαλμός 24:1· Αποκάλυψη 4:11) Ωστόσο, νωρίς στην ανθρώπινη ιστορία, συκοφαντήθηκε το καλό όνομα του Ιεχωβά και αμφισβητήθηκε ο τρόπος διακυβέρνησής του. Πώς συνέβη αυτό; Ο Ιεχωβά έδωσε εντολή στον πρώτο άνθρωπο, τον Αδάμ, να μη φάει από ένα συγκεκριμένο δέντρο στον κήπο που αποτελούσε το παραδεισένιο σπίτι του. Τι θα γινόταν αν παρήκουε; «Οπωσδήποτε θα πεθάνεις», του είπε ο Θεός. (Γένεση 2:17) Δεν ήταν δύσκολο για τον Αδάμ και για τη σύζυγό του, την Εύα, να τηρούν την εντολή του Θεού. Εντούτοις, ο Σατανάς έπεισε την Εύα ότι ο Θεός ήταν υπέρμετρα περιοριστικός. Τι θα γινόταν αν η Εύα έτρωγε από το δέντρο; Ο Σατανάς τής είπε κατηγορηματικά: «Οπωσδήποτε δεν θα πεθάνετε. Διότι ο Θεός γνωρίζει πως, την ίδια ημέρα που θα φάτε από αυτόν, τα μάτια σας θα ανοιχτούν και θα γίνετε σαν τον Θεό, γνωρίζοντας το καλό και το κακό».​—Γένεση 3:1-5.

8. (α) Τι υπονόησε ο Σατανάς με αυτά που είπε στην Εύα; (β) Τι αμφισβήτησε ο Σατανάς όσον αφορά το όνομα και την κυριαρχία του Θεού;

⁸ Με αυτή τη δήλωση, ο Σατανάς υπονόησε ότι ο Ιεχωβά, όχι μόνο είχε αποκρύψει ουσιώδεις πληροφορίες από την Εύα,  αλλά και ότι της είχε πει ψέματα. Ο Πειραστής έκανε την Εύα να αμφιβάλλει για το Πρόσωπο που φέρει το όνομα Ιεχωβά. Με αυτόν τον τρόπο, ο Σατανάς έφερε μεγάλη μομφή στο όνομα του Θεού. Επίσης, επιτέθηκε στην κυριαρχία του Ιεχωβά, δηλαδή στον τρόπο διακυβέρνησής του. Ο Σατανάς απέφυγε προσεκτικά να αμφισβητήσει το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού. Αλλά αμφισβήτησε το κατά πόσον αυτή ήταν δικαιωματική, ορθή και δίκαιη. Με άλλα λόγια, υποστήριξε ότι ο Ιεχωβά δεν ασκούσε τη διακυβέρνησή του με δίκαιο τρόπο και με το καλό των υπηκόων Του υπόψη.

9. (α) Ποια ήταν η συνέπεια της ανυπακοής για τον Αδάμ και την Εύα, και ποια ζωτικά ερωτήματα προέκυψαν; (β) Γιατί ο Ιεχωβά δεν κατέστρεψε απλώς τους στασιαστές;

⁹ Στη συνέχεια, και ο Αδάμ και η Εύα παρήκουσαν τον Ιεχωβά τρώγοντας από το απαγορευμένο δέντρο. Η ανυπακοή τους είχε ως επακόλουθο να τους επιβληθεί η ποινή του θανάτου, όπως ακριβώς είχε ορίσει ο Θεός. Το ψέμα του Σατανά ήγειρε μερικά ζωτικά ερωτήματα. Έχει στ’ αλήθεια ο Ιεχωβά το δικαίωμα να κυβερνάει την ανθρωπότητα ή μήπως ο άνθρωπος πρέπει να αυτοκυβερνάται; Ασκεί ο Ιεχωβά την κυριαρχία του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο; Ο Ιεχωβά θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την παντοδυναμία του για να καταστρέψει τους στασιαστές εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Αλλά τα ερωτήματα που τέθηκαν αφορούσαν, όχι τη δύναμη του Θεού, αλλά το όνομά του, πράγμα που περιλαμβάνει τον τρόπο διακυβέρνησής του. Επομένως, η καταστροφή του Αδάμ, της Εύας και του Σατανά δεν θα επιβεβαίωνε την ορθότητα της διακυβέρνησης του Θεού. Θα μπορούσε μάλιστα να εγείρει περαιτέρω αμφιβολίες για τη διακυβέρνησή του. Ο μόνος τρόπος για να εξακριβωθεί αν οι άνθρωποι μπορούσαν να αυτοκυβερνηθούν με επιτυχία ανεξάρτητα από τον Θεό ήταν να περάσει κάποιος χρόνος.

10. Τι έχει αποκαλύψει η ιστορία σχετικά με την ανθρώπινη διακυβέρνηση;

¹⁰ Τι έχει αποκαλύψει το πέρασμα του χρόνου; Στις χιλιετίες που ακολούθησαν, οι άνθρωποι πειραματίστηκαν με πολλές μορφές διακυβέρνησης, περιλαμβανομένης της απολυταρχίας,  της δημοκρατίας, του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού. Το συνολικό αποτέλεσμα όλων αυτών συνοψίζεται στο ειλικρινές σχόλιο της Γραφής: «Άνθρωπος εξουσιάζει άνθρωπο προξενώντας του βλάβη». (Εκκλησιαστής 8:9) Εύλογα, ο προφήτης Ιερεμίας δήλωσε: «Γνωρίζω καλά, Ιεχωβά, ότι δεν ανήκει στον άνθρωπο η οδός του. Στον άνθρωπο που περπατάει δεν ανήκει το να κατευθύνει το βήμα του».​—Ιερεμίας 10:23.

11. Γιατί επέτρεψε ο Ιεχωβά να υποστεί βάσανα η ανθρωπότητα;

¹¹ Ο Ιεχωβά γνώριζε εξαρχής ότι η ανεξαρτησία, δηλαδή η αυτοκυβέρνηση, του ανθρώπου θα προξενούσε πολλά βάσανα. Μήπως ήταν άδικο λοιπόν να επιτρέψει να εξελιχθεί το αναπόφευκτο; Καθόλου! Για παράδειγμα: Υποθέστε ότι έχετε ένα παιδί που χρειάζεται να κάνει εγχείρηση για να θεραπευτεί από μια πάθηση που απειλεί τη ζωή του. Αντιλαμβάνεστε ότι η επέμβαση θα προκαλέσει κάποια ταλαιπωρία στο παιδί σας, και αυτό σας στενοχωρεί πολύ. Ταυτόχρονα, γνωρίζετε ότι η εγχείρηση θα βοηθήσει το παιδί σας να απολαμβάνει καλύτερη υγεία αργότερα στη ζωή. Παρόμοια, ο Θεός γνώριζε​—και μάλιστα προείπε—​ότι το να επιτρέψει την ανθρώπινη διακυβέρνηση θα συνοδευόταν από κάποιον πόνο και βάσανα. (Γένεση 3:16-19) Αλλά γνώριζε επίσης ότι η διαρκής και ουσιαστική ανακούφιση θα ήταν εφικτή μόνο αν επέτρεπε σε όλη την ανθρωπότητα να δει την κακή καρποφορία του στασιασμού. Με αυτόν τον τρόπο, το ζήτημα θα μπορούσε να λυθεί μόνιμα, για όλη την αιωνιότητα.

12. Όπως φάνηκε στην περίπτωση του Ιώβ, ποια κατηγορία διατύπωσε ο Σατανάς εναντίον των ανθρώπων;

¹² Υπάρχει και μια ακόμη πτυχή αυτού του ζητήματος. Αμφισβητώντας το κατά πόσον η διακυβέρνηση του Θεού είναι δικαιωματική και δίκαιη, ο Σατανάς συκοφάντησε, όχι μόνο τον Ιεχωβά όσον αφορά την κυριαρχία Του και το όνομά του, αλλά και τους υπηρέτες του Θεού σχετικά με την ακεραιότητά τους.  Προσέξτε, για παράδειγμα, τι είπε ο Σατανάς στον Ιεχωβά για τον δίκαιο Ιώβ: «Δεν έστησες προστατευτική περίφραξη γύρω από τον ίδιο, το σπίτι του και όλα όσα έχει; Το έργο των χεριών του το ευλόγησες, και τα ζωντανά του κατέκλυσαν τον τόπο. Άπλωσε όμως τώρα το χέρι σου και πλήξε όλα όσα έχει· τότε σίγουρα θα σε καταραστεί καταπρόσωπο».​—Ιώβ 1:10, 11.

13. Τι υπονοούσε ο Σατανάς με τις κατηγορίες του που αφορούσαν τον Ιώβ, και πώς περιλαμβάνει αυτό όλους τους ανθρώπους;

¹³ Ο Σατανάς ισχυρίστηκε ότι ο Ιεχωβά χρησιμοποιούσε την προστατευτική Του δύναμη για να εξαγοράσει την αφοσίωση του Ιώβ. Αυτό με τη σειρά του υπονοούσε ότι η ακεραιότητα του Ιώβ ήταν προσποιητή, ότι λάτρευε τον Θεό μόνο για όσα μπορούσε να πάρει σε αντάλλαγμα. Ο Σατανάς υποστήριξε ότι, αν ο Ιώβ έχανε την ευλογία του Θεού, ακόμη και εκείνος θα καταριόταν τον Δημιουργό του. Ο Σατανάς γνώριζε ότι ο Ιώβ ήταν εξαιρετικά “ευθύς και ακέραιος άνθρωπος, φοβόταν τον Θεό και κρατιόταν μακριά από καθετί κακό”. a Αν λοιπόν ο Σατανάς κατάφερνε να διαρρήξει την ακεραιότητα του Ιώβ, τι θα σήμαινε αυτό για την υπόλοιπη ανθρωπότητα; Με αυτόν τον τρόπο, ο Σατανάς στην ουσία αμφισβήτησε την οσιότητα όλων όσων θέλουν να υπηρετούν τον Θεό. Πράγματι, διευρύνοντας το ζήτημα, ο Σατανάς είπε στον Ιεχωβά: «Ο άνθρωπος . . . όλα όσα έχει θα τα δώσει για χάρη της ζωής του».​—Ιώβ 1:8· 2:4.

14. Τι έχει δείξει η ιστορία σχετικά με την κατηγορία του Σατανά εναντίον των ανθρώπων;

¹⁴ Η ιστορία έχει δείξει ότι πολλοί, σαν τον Ιώβ, έχουν παραμείνει όσιοι στον Ιεχωβά υπό δοκιμασία​—σε αντίθεση με τον ισχυρισμό του Σατανά. Έχουν κάνει την καρδιά του Ιεχωβά να χαίρεται μέσω της πιστής πορείας τους, και αυτό έχει δώσει στον Ιεχωβά μια απάντηση για τον αλαζονικό χλευασμό του Σατανά, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι οι άνθρωποι θα πάψουν να υπηρετούν τον Θεό αν υποστούν κακουχίες. (Εβραίους 11:4-38) Ναι, τα άτομα που έχουν δίκαιη καρδιά αρνούνται να  στρέψουν τα νώτα τους στον Θεό. Ακόμη και όταν αντιμετωπίζουν τις πλέον οδυνηρές καταστάσεις, στηρίζονται όλο και περισσότερο στον Ιεχωβά για να τους δώσει τη δύναμη να υπομείνουν.​—2 Κορινθίους 4:7-10.

15. Ποιο ερώτημα μπορεί να ανακύψει σχετικά με τις κρίσεις του Θεού στο παρελθόν και στο μέλλον;

¹⁵ Αλλά η εκδήλωση της δικαιοσύνης του Ιεχωβά περιλαμβάνει περισσότερα από τα ζητήματα της κυριαρχίας του και της ακεραιότητας του ανθρώπου. Η Γραφή μάς παρέχει ένα ιστορικό των κρίσεων του Ιεχωβά σε σχέση με άτομα, ακόμη και με ολόκληρα έθνη. Επίσης, περιέχει προφητείες για κρίσεις που θα αποδώσει στο μέλλον. Γιατί μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά ήταν και θα συνεχίσει να είναι δίκαιος στις κρίσεις του;

16, 17. Ποια παραδείγματα δείχνουν ότι οι άνθρωποι έχουν περιορισμένη αντίληψη όσον αφορά την αληθινή δικαιοσύνη;

¹⁶ Αναφορικά με τον Ιεχωβά, μπορεί ορθά να ειπωθεί: «Όλες οι οδοί του είναι δικαιοσύνη». (Δευτερονόμιο 32:4) Κανένας μας δεν μπορεί να ισχυριστεί κάτι τέτοιο για τον εαυτό του, επειδή πολύ συχνά η περιορισμένη αντίληψή μας θολώνει την αίσθησή μας περί ορθού. Πάρτε για παράδειγμα τον Αβραάμ. Αυτός απηύθυνε μια έκκληση στον Ιεχωβά σχετικά με την καταστροφή των Σοδόμων​—παρά την πονηρία που αφθονούσε εκεί. Ρώτησε τον Ιεχωβά: «Θα σαρώσεις άραγε εσύ τον δίκαιο μαζί με τον πονηρό;» (Γένεση 18:23-33) Φυσικά, η απάντηση ήταν όχι. Μόνο όταν ο δίκαιος Λωτ και οι κόρες του έφτασαν με ασφάλεια στην πόλη Σηγώρ, ο Ιεχωβά «έκανε να βρέξει θειάφι και φωτιά πάνω στα Σόδομα». (Γένεση 19:22-24) Αντίθετα, ο Ιωνάς «άναψε από θυμό» όταν ο Θεός εκδήλωσε έλεος στον λαό της Νινευή. Επειδή ο Ιωνάς είχε ήδη εξαγγείλει την καταστροφή τους, θα ήταν ευχαριστημένος αν τους έβλεπε να εξοντώνονται​—παρά την εγκάρδια μετάνοιά τους.​—Ιωνάς 3:10–4:1.

¹⁷ Ο Ιεχωβά διαβεβαίωσε τον Αβραάμ ότι η εκδήλωση της δικαιοσύνης Του δεν περιλαμβάνει μόνο την καταστροφή των  πονηρών αλλά και τη σωτηρία των δικαίων. Από την άλλη μεριά, ο Ιωνάς έπρεπε να μάθει ότι ο Ιεχωβά είναι ελεήμων. Αν οι πονηροί αλλάξουν τις οδούς τους, είναι “πρόθυμος να συγχωρεί”. (Ψαλμός 86:5) Ανόμοια με μερικούς ανασφαλείς ανθρώπους, ο Ιεχωβά δεν εκφέρει δυσμενή κρίση απλώς και μόνο για να κάνει επίδειξη της δύναμής του, ούτε διστάζει να εκδηλώσει συμπόνια φοβούμενος ότι θα θεωρηθεί αδύναμος. Η τακτική του είναι να δείχνει έλεος οποτεδήποτε υπάρχει βάση για αυτό.​—Ησαΐας 55:7· Ιεζεκιήλ 18:23.

18. Δείξτε από τη Γραφή ότι ο Ιεχωβά δεν ενεργεί απλώς με βάση το συναίσθημα.

¹⁸ Ωστόσο, ο Ιεχωβά δεν τυφλώνεται από το συναίσθημα. Όταν ο λαός του βυθίστηκε στην ειδωλολατρία, ο Ιεχωβά διακήρυξε σταθερά: «Θα σε κρίνω σύμφωνα με τις ενέργειές σου και θα σου ζητήσω λογαριασμό για όλες τις απεχθείς σου πράξεις. Το μάτι μου δεν θα σε λυπηθεί· και δεν θα νιώσω συμπόνια, διότι θα φέρω πάνω σου τα αποτελέσματα των ενεργειών σου». (Ιεζεκιήλ 7:3, 4) Έτσι λοιπόν, όταν οι άνθρωποι εμμένουν πεισματικά στην κακή πορεία τους, ο Ιεχωβά κρίνει ανάλογα. Αλλά η κρίση του βασίζεται σε αδιάσειστες αποδείξεις. Γι’ αυτό, όταν έφτασε στα αφτιά του μια δυνατή κατακραυγή σχετικά με τα Σόδομα και τα Γόμορρα, ο Ιεχωβά δήλωσε: «Θα κατεβώ για να δω αν ενεργούν όντως σύμφωνα με την κατακραυγή που έφτασε σε εμένα». (Γένεση 18:20, 21) Πόσο ευγνώμονες είμαστε που ο Ιεχωβά δεν μοιάζει με πολλούς ανθρώπους που σπεύδουν να βγάλουν συμπεράσματα προτού ακούσουν όλα τα γεγονότα! Ναι, ο Ιεχωβά είναι όπως τον παρουσιάζει η Γραφή, «Θεός πιστότητας, που δεν είναι ποτέ άδικος».​—Δευτερονόμιο 32:4.

19. Τι μπορούμε να κάνουμε αν μας προβληματίζουν ερωτήματα σχετικά με την εκδήλωση δικαιοσύνης του Ιεχωβά;

¹⁹ Η Γραφή δεν καλύπτει κάθε ερώτημα σχετικά με τις πράξεις του Ιεχωβά στο παρελθόν ούτε παρέχει κάθε λεπτομέρεια για το πώς θα αποδώσει ο Ιεχωβά κρίση σε άτομα και ομάδες στο μέλλον. Όταν μας προβληματίζουν αφηγήσεις ή προφητείες  στη Γραφή από τις οποίες λείπουν τέτοιες λεπτομέρειες, μπορούμε να δείχνουμε την οσιότητα που έδειξε και ο προφήτης Μιχαίας, ο οποίος έγραψε: «Θα εκδηλώνω στάση προσμονής για τον Θεό της σωτηρίας μου».​—Μιχαίας 7:7.

20, 21. Γιατί μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά θα κάνει πάντοτε το ορθό;

²⁰ Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι, σε κάθε περίσταση, ο Ιεχωβά θα κάνει το ορθό. Ακόμη και όταν οι άνθρωποι φαίνεται να αγνοούν τις αδικίες, ο Ιεχωβά υπόσχεται: «Η εκδίκηση είναι δική μου· εγώ θα ανταποδώσω». (Ρωμαίους 12:19) Αν εκδηλώνουμε στάση προσμονής, θα απηχούμε τη σταθερή πεποίθηση που εξέφρασε ο απόστολος Παύλος: «Μήπως υπάρχει αδικία στον Θεό; Ασφαλώς όχι!»​—Ρωμαίους 9:14.

²¹ Στο μεταξύ, ζούμε σε “δύσκολους και επικίνδυνους καιρούς”. (2 Τιμόθεο 3:1) Η αδικία και οι «πράξεις καταπίεσης» έχουν προξενήσει πολλές περιπτώσεις σκληρής κακομεταχείρισης. (Εκκλησιαστής 4:1) Ωστόσο, ο Ιεχωβά δεν έχει αλλάξει. Εξακολουθεί να μισεί την αδικία και νοιάζεται βαθιά για όσους πέφτουν θύματά της. Αν παραμείνουμε όσιοι στον Ιεχωβά και στην κυριαρχία του, εκείνος θα μας δώσει τη δύναμη να υπομείνουμε ως τον προσδιορισμένο καιρό κατά τον οποίο θα διορθώσει όλες τις αδικίες υπό τη διακυβέρνηση της Βασιλείας του.​—1 Πέτρου 5:6, 7.