1-3. Πώς αντέδρασαν οι πρώην γείτονες του Ιησού στη διδασκαλία του, και τι δεν αναγνώρισαν για αυτόν;

 ΤΟ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟ ήταν σαστισμένο. Ο νεαρός Ιησούς στεκόταν ενώπιόν τους στη συναγωγή και δίδασκε. Δεν τους ήταν άγνωστος​—είχε μεγαλώσει στην πόλη τους, και επί χρόνια εργαζόταν ανάμεσά τους ως ξυλουργός. Πιθανώς μερικοί από αυτούς ζούσαν σε σπίτια στην οικοδόμηση των οποίων είχε βοηθήσει ο Ιησούς ή ίσως καλλιεργούσαν τη γη τους με αλέτρια και ζυγούς που είχε φτιάξει αυτός με τα ίδια του τα χέρια. a Αλλά πώς θα αντιδρούσαν στη διδασκαλία αυτού του πρώην ξυλουργού;

² Οι περισσότεροι από εκείνους που άκουγαν έμεναν έκπληκτοι και ρωτούσαν: «Πού βρήκε αυτός ο άνθρωπος τέτοια σοφία;» Αλλά επίσης σχολίαζαν: «Δεν είναι αυτός ο ξυλουργός, ο γιος της Μαρίας;» (Ματθαίος 13:54-58· Μάρκος 6:1-3) Δυστυχώς, οι πρώην γείτονες του Ιησού έκαναν τη σκέψη: “Αυτός ο ξυλουργός είναι απλώς ένας ντόπιος σαν και εμάς”. Παρά τη σοφία που υπήρχε στα λόγια του, τον απέρριψαν. Ούτε που φαντάζονταν ότι η σοφία που τους μετέφερε δεν ήταν δική του.

³ Πού βρήκε αυτή τη σοφία ο Ιησούς; «Αυτά που διδάσκω εγώ δεν είναι δικά μου», είπε, «αλλά εκείνου που με έστειλε». (Ιωάννης 7:16) Ο απόστολος Παύλος εξήγησε ότι ο Ιησούς «έχει γίνει για εμάς σοφία από τον Θεό». (1 Κορινθίους 1:30) Η σοφία του ίδιου του Ιεχωβά αποκαλύπτεται μέσω του Γιου του, του Ιησού. Πράγματι, αυτό αλήθευε σε τέτοιον βαθμό ώστε ο Ιησούς μπορούσε να πει: «Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα». (Ιωάννης 10:30) Ας εξετάσουμε τρεις τομείς στους οποίους ο Ιησούς εκδήλωσε τη «σοφία από τον Θεό».

4. (α) Ποιο ήταν το θέμα του αγγέλματος του Ιησού, και γιατί ήταν εξαιρετικά σημαντικό; (β) Γιατί ήταν οι συμβουλές του Ιησού πάντοτε πρακτικές και για το καλό των ακροατών του;

⁴ Πρώτα, εξετάστε τι δίδαξε ο Ιησούς. Το θέμα του αγγέλματός του ήταν «τα καλά νέα της Βασιλείας». (Λουκάς 4:43) Αυτό ήταν εξαιρετικά σημαντικό λόγω του ρόλου που θα έπαιζε η Βασιλεία στον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά​—το οποίο περιλαμβάνει την υπόληψή του ως δίκαιου Κυβερνήτη—​και στη χορήγηση μόνιμων ευλογιών στην ανθρωπότητα. Με τη διδασκαλία του, ο Ιησούς πρόσφερε επίσης σοφές συμβουλές για την καθημερινή ζωή. Απέδειξε ότι ήταν ο προειπωμένος «Θαυμαστός Σύμβουλος». (Ησαΐας 9:6) Πράγματι, πώς θα μπορούσαν να μην είναι θαυμαστές οι συμβουλές του; Είχε βαθύτατη γνώση του Λόγου και του θελήματος του Θεού, εξαιρετική κατανόηση της ανθρώπινης φύσης και βαθιά αγάπη για την ανθρωπότητα. Συνεπώς, οι συμβουλές του ήταν πάντοτε πρακτικές και για το καλό των ακροατών του. Ο Ιησούς έλεγε «λόγια αιώνιας ζωής». Ναι, όταν ακολουθούμε τις συμβουλές του, μας οδηγούν σε σωτηρία.​—Ιωάννης 6:68.

5. Ποια ήταν μερικά από τα θέματα που κάλυψε ο Ιησούς στην Επί του Όρους Ομιλία;

⁵ Η Επί του Όρους Ομιλία αποτελεί εξέχον παράδειγμα της ασύγκριτης σοφίας που υπάρχει στις διδασκαλίες του Ιησού. Αυτή η ομιλία, που έχει καταγραφεί στα εδάφια Ματθαίος 5:3–7:27, θα μπορούσε πιθανότατα να εκφωνηθεί μέσα σε μόλις 20 λεπτά. Οι συμβουλές της όμως είναι διαχρονικές​—εξίσου επίκαιρες σήμερα όσο και τότε που πρωτοακούστηκαν. Ο Ιησούς κάλυψε μεγάλη ποικιλία θεμάτων, όπως το πώς μπορούμε να βελτιώνουμε τις σχέσεις μας με τους άλλους (5:23-26, 38-42· 7:1-5, 12), πώς να παραμένουμε ηθικά καθαροί (5:27-32) και πώς να ζούμε μια ζωή με νόημα (6:19-24· 7:24-27). Αλλά ο Ιησούς δεν είπε απλώς στους ακροατές του ποια είναι η πορεία της σοφίας. Τους έδειξε αυτή την πορεία μέσω εξηγήσεων, λογικών συλλογισμών και αποδείξεων.

6-8. (α) Ποιους επιτακτικούς λόγους αναφέρει ο Ιησούς για την αποφυγή της ανησυχίας; (β) Τι δείχνει ότι οι συμβουλές του Ιησού αντανακλούν τη σοφία που κατεβαίνει από πάνω;

 ⁶ Εξετάστε, για παράδειγμα, τη σοφή συμβουλή του Ιησού σχετικά με την αντιμετώπιση της ανησυχίας για τα υλικά πράγματα, όπως καταγράφεται στο 6ο κεφάλαιο του Ματθαίου. «Μην ανησυχείτε για τη ζωή σας σχετικά με το τι θα φάτε ή τι θα πιείτε, ούτε για το σώμα σας σχετικά με το τι θα φορέσετε», μας συμβουλεύει ο Ιησούς. (Εδάφιο 25) Η τροφή και τα ρούχα είναι βασικές ανάγκες, και είναι φυσικό να μας απασχολεί το πώς θα τα αποκτήσουμε. Αλλά ο Ιησούς μάς λέει να “μην ανησυχούμε” σχετικά με αυτά τα πράγματα. b Γιατί;

⁷ Ακούστε την πειστική επιχειρηματολογία του Ιησού. Εφόσον ο Ιεχωβά μάς έχει δώσει τη ζωή και το σώμα μας, δεν μπορεί άραγε να προμηθεύσει τροφή για να συντηρήσει τη ζωή και ρούχα για να ντύσει αυτό το σώμα; (Εδάφιο 25) Αν ο Θεός δίνει τροφή στα πουλιά και ντύνει τα λουλούδια με τόση ομορφιά, πόσο περισσότερο θα ενδιαφερθεί για τους ανθρώπινους λάτρεις του! (Εδάφια 26, 28-30) Πράγματι, η υπερβολική ανησυχία είναι ούτως ή άλλως άσκοπη. Δεν μπορεί να επιμηκύνει ούτε στο ελάχιστο τη ζωή μας. c (Εδάφιο 27) Πώς μπορούμε να αποφύγουμε την ανησυχία; Ο Ιησούς μάς συμβουλεύει: Συνεχίστε να βάζετε τη λατρεία του Θεού στην πρώτη θέση στη ζωή σας. Όσοι το κάνουν αυτό μπορούν να είναι βέβαιοι ότι όλες οι καθημερινές τους ανάγκες θα τους «προστεθούν» από τον ουράνιο Πατέρα τους. (Εδάφιο 33) Τελικά, ο Ιησούς δίνει μια πρακτικότατη εισήγηση​—να αντιμετωπίζετε την κάθε μέρα ξεχωριστά. Γιατί να προσθέτετε τις αυριανές ανησυχίες στις σημερινές; (Εδάφιο 34) Εκτός αυτού, γιατί να ανησυχείτε άδικα για πράγματα που μπορεί να μη συμβούν ποτέ; Η εφαρμογή αυτών των σοφών συμβουλών μπορεί να μας γλιτώσει από πολλές στενοχώριες σε αυτόν τον αγχώδη κόσμο.

 ⁸ Σαφώς, οι συμβουλές που έδωσε ο Ιησούς είναι τόσο πρακτικές σήμερα όσο ήταν και όταν τις έδωσε, πριν από σχεδόν 2.000 χρόνια. Δεν αποτελεί αυτό απόδειξη της σοφίας που κατεβαίνει από πάνω; Ακόμη και οι καλύτερες συμβουλές από ανθρώπινους συμβούλους γίνονται συχνά ξεπερασμένες και σύντομα αναθεωρούνται ή αντικαθίστανται. Οι διδασκαλίες του Ιησού όμως έχουν αντέξει στη δοκιμή του χρόνου. Αλλά αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήσσει, διότι αυτός ο Θαυμαστός Σύμβουλος είπε «τα λόγια του Θεού».​—Ιωάννης 3:34.

9. Τι είπαν μερικοί στρατιώτες για τη διδασκαλία του Ιησού, και γιατί δεν ήταν υπερβολή αυτό;

⁹ Ένας δεύτερος τομέας στον οποίο ο Ιησούς αντανακλούσε τη σοφία του Θεού ήταν ο τρόπος της διδασκαλίας του. Σε κάποια περίπτωση, μερικοί στρατιώτες που είχαν σταλεί για να τον συλλάβουν επέστρεψαν με άδεια χέρια, λέγοντας: «Ποτέ δεν έχει μιλήσει έτσι άλλος άνθρωπος». (Ιωάννης 7:45, 46) Αυτό δεν ήταν υπερβολή. Από όλους τους ανθρώπους που έζησαν ποτέ, ο Ιησούς, ο οποίος ήταν «από τα πάνω μέρη», είχε τα μεγαλύτερα αποθέματα γνώσης και πείρας και μπορούσε να αντλεί από αυτά. (Ιωάννης 8:23) Αληθινά, δίδαξε όπως δεν μπορούσε να διδάξει κανένας άλλος άνθρωπος. Εξετάστε μόνο δύο από τις μεθόδους αυτού του σοφού Δασκάλου.

10, 11. (α) Γιατί είναι αξιοθαύμαστος ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούσε ο Ιησούς παραδείγματα; (β) Τι είναι οι παραβολές, και ποιο παράδειγμα δείχνει γιατί οι παραβολές του Ιησού είναι τόσο αποτελεσματικές για τη διδασκαλία;

¹⁰ Αποτελεσματική χρήση παραβολών και παραδειγμάτων. Όπως διαβάζουμε, «ο Ιησούς [μιλούσε] στα πλήθη με παραβολές. Και χωρίς παραβολή δεν τους μιλούσε». (Ματθαίος 13:34) Δεν μπορούμε να μη θαυμάσουμε την ασύγκριτη ικανότητα που είχε να διδάσκει βαθιές αλήθειες μέσα από καθημερινά πράγματα. Γεωργοί που σπέρνουν, γυναίκες που κάνουν ετοιμασίες για να ψήσουν ψωμί, παιδιά που παίζουν στην αγορά, ψαράδες που μαζεύουν τα δίχτυα, βοσκοί που ψάχνουν χαμένα πρόβατα​—αυτά ήταν πράγματα που είχαν δει πολλές φορές οι ακροατές του. Όταν σημαντικές αλήθειες συνδέονται με γνωστά πράγματα, αυτές οι αλήθειες χαράζονται γρήγορα και βαθιά στη  διάνοια και στην καρδιά.​—Ματθαίος 11:16-19· 13:3-8, 33, 47-50· 18:12-14.

¹¹ Ο Ιησούς χρησιμοποιούσε συχνά παραβολές, σύντομες ιστορίες από τις οποίες αντλούνται ηθικές ή πνευματικές αλήθειες. Επειδή είναι ευκολότερο να κατανοήσει κανείς και να θυμάται ιστορίες παρά αφηρημένες ιδέες, οι παραβολές βοήθησαν να διατηρηθούν οι διδασκαλίες του Ιησού. Σε πολλές παραβολές, ο Ιησούς περιέγραψε τον Πατέρα του με ζωντανές λεκτικές εικόνες που δεν μπορούσαν να ξεχαστούν εύκολα. Παραδείγματος χάρη, ποιος δεν μπορεί να κατανοήσει το δίδαγμα της παραβολής του άσωτου γιου​—ότι, όταν κάποιος που έχει παραστρατήσει δείξει γνήσια μετάνοια, ο Ιεχωβά θα νιώσει ευσπλαχνία και θα τον υποδεχτεί ξανά με τρυφερότητα;​—Λουκάς 15:11-32.

12. (α) Με ποιον τρόπο χρησιμοποιούσε ο Ιησούς ερωτήσεις στη διδασκαλία του; (β) Πώς κατασιώπησε ο Ιησούς εκείνους που αμφισβήτησαν την εξουσία του;

¹² Επιδέξια χρήση ερωτήσεων. Ο Ιησούς χρησιμοποιούσε ερωτήσεις για να κάνει τους ακροατές του να καταλήξουν στα δικά τους συμπεράσματα, να εξετάσουν τα κίνητρά τους ή να πάρουν αποφάσεις. (Ματθαίος 12:24-30· 17:24-27· 22:41-46) Όταν οι θρησκευτικοί ηγέτες αμφισβήτησαν το αν είχε θεόδοτη εξουσία, ο Ιησούς αποκρίθηκε: «Το βάφτισμα του Ιωάννη ήταν από τον ουρανό ή από ανθρώπους;» Σαστισμένοι από αυτή την ερώτηση, συζητούσαν μεταξύ τους: «Αν πούμε: “Από τον ουρανό”, θα πει: “Τότε γιατί δεν τον πιστέψατε;” Αλλά τολμάμε να πούμε: “Από ανθρώπους”;» Ωστόσο, «φοβούνταν τον κόσμο, γιατί όλοι πίστευαν ότι ο Ιωάννης ήταν πράγματι προφήτης». Τελικά, απάντησαν: «Δεν ξέρουμε». (Μάρκος 11:27-33· Ματθαίος 21:23-27) Με μια απλή ερώτηση, ο Ιησούς τούς άφησε άφωνους και αποκάλυψε τη δολιότητα που είχαν στην καρδιά τους.

13-15. Πώς αντανακλά τη σοφία του Ιησού η παραβολή του καλού Σαμαρείτη;

¹³ Ο Ιησούς μερικές φορές συνδύαζε μεθόδους παρεμβάλλοντας στις παραβολές του ερωτήσεις που υποκινούσαν σε σκέψεις. Όταν ένας Ιουδαίος νομικός ρώτησε τον Ιησού τι απαιτούνταν για να αποκτήσει αιώνια ζωή, ο Ιησούς τον παρέπεμψε στον Μωσαϊκό Νόμο, ο οποίος πρόσταζε αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον. Θέλοντας να αποδειχτεί δίκαιος, ο άνθρωπος ρώτησε:  «Και ποιος είναι ο πλησίον μου;» Ο Ιησούς απάντησε λέγοντας μια ιστορία. Κάποιος Ιουδαίος ταξίδευε μόνος όταν του επιτέθηκαν ληστές, οι οποίοι τον άφησαν μισοπεθαμένο. Από εκεί πέρασαν δύο Ιουδαίοι, πρώτα ένας ιερέας και έπειτα ένας Λευίτης. Και οι δύο τον αγνόησαν. Αλλά κατόπιν εμφανίστηκε ένας Σαμαρείτης. Νιώθοντας ευσπλαχνία, έδεσε απαλά τις πληγές του θύματος και στοργικά μετέφερε τον άνθρωπο σε ένα πανδοχείο όπου θα ήταν ασφαλής και θα μπορούσε να αναρρώσει. Ολοκληρώνοντας την ιστορία, ο Ιησούς ρώτησε εκείνον που του είχε υποβάλει την αρχική ερώτηση: «Ποιος από τους τρεις πιστεύεις ότι έκανε τον εαυτό του πλησίον στον άνθρωπο που έπεσε θύμα των ληστών;» Ο άνθρωπος αναγκάστηκε να απαντήσει: «Εκείνος που ενήργησε με έλεος προς αυτόν».​—Λουκάς 10:25-37.

¹⁴ Πώς αντανακλά αυτή η παραβολή τη σοφία του Ιησού; Στις μέρες του Ιησού, οι Ιουδαίοι εφάρμοζαν τον όρο «πλησίον» μόνο σε εκείνους που τηρούσαν τις παραδόσεις τους​—και ασφαλώς όχι στους Σαμαρείτες. (Ιωάννης 4:9) Αν ο Ιησούς είχε πει την ιστορία με τον Σαμαρείτη στον ρόλο του θύματος και τον Ιουδαίο στον ρόλο αυτού που πρόσφερε βοήθεια, θα ανέτρεπε αυτό την προκατάληψη; Ο Ιησούς έπλασε σοφά την ιστορία ώστε ένας Σαμαρείτης να φροντίσει τρυφερά έναν Ιουδαίο. Προσέξτε επίσης την ερώτηση που έθεσε ο Ιησούς στο τέλος της ιστορίας. Έστρεψε αλλού την προσοχή σε ό,τι αφορούσε τον όρο «πλησίον». Ο νομικός στην ουσία είχε ρωτήσει: “Ποιος είναι ο πλησίον στον οποίο πρέπει να δείχνω αγάπη;” Αλλά ο Ιησούς απάντησε: «Ποιος από τους τρεις πιστεύεις ότι έκανε τον εαυτό του πλησίον;» Ο Ιησούς έστρεψε την προσοχή, όχι σε αυτόν που έλαβε καλοσύνη, το θύμα, αλλά σε εκείνον που έδειξε καλοσύνη, τον Σαμαρείτη. Ο αληθινός πλησίον παίρνει την πρωτοβουλία να δείχνει αγάπη στους άλλους ανεξαρτήτως εθνικής προέλευσης. Ο Ιησούς δεν θα μπορούσε να τονίσει καλύτερα το δίδαγμα που ήθελε να μεταδώσει.

¹⁵ Δεν είναι διόλου παράξενο που οι άνθρωποι έμεναν έκπληκτοι «με τον τρόπο της διδασκαλίας» του Ιησού και ελκύονταν σε αυτόν. (Ματθαίος 7:28, 29) Σε κάποια περίπτωση, «ένα μεγάλο πλήθος» παρέμεινε κοντά του τρεις ημέρες, και μάλιστα χωρίς να έχουν τίποτα να φάνε!​—Μάρκος 8:1, 2.

16. Με ποιον τρόπο έδινε ο Ιησούς «πρακτική απόδειξη» για το ότι τον κατηύθυνε η θεϊκή σοφία;

¹⁶ Ένας τρίτος τομέας στον οποίο ο Ιησούς αντανακλούσε τη σοφία του Ιεχωβά ήταν ο τρόπος της ζωής του. Η σοφία είναι πρακτική, φέρνει αποτελέσματα. «Ποιος ανάμεσά σας είναι σοφός;» ρώτησε ο μαθητής Ιάκωβος. Κατόπιν απάντησε ο ίδιος στην ερώτησή του, λέγοντας: «Ας δώσει η σωστή του διαγωγή πρακτική απόδειξη για αυτό». (Ιακώβου 3:13, Η Νέα Αγγλική Βίβλος [The New English Bible]) Ο τρόπος συμπεριφοράς του Ιησού έδινε «πρακτική απόδειξη» για το ότι τον κατηύθυνε η θεϊκή σοφία. Ας εξετάσουμε πώς έδειχνε ο Ιησούς καλή κρίση, τόσο με τον τρόπο της ζωής του όσο και στις σχέσεις του με τους άλλους.

17. Ποιες ενδείξεις υπάρχουν για το ότι ο Ιησούς είχε τέλεια ισορροπία στη ζωή του;

¹⁷ Έχετε προσέξει ότι οι άνθρωποι που στερούνται καλής κρίσης συνήθως φτάνουν στα άκρα; Ναι, χρειάζεται σοφία για να είναι κάποιος ισορροπημένος. Αντανακλώντας τη θεϊκή σοφία, ο Ιησούς είχε τέλεια ισορροπία. Πάνω από όλα, έδινε στα πνευματικά πράγματα την πρώτη θέση στη ζωή του. Ασχολούνταν εντατικά με το έργο της διακήρυξης των καλών νέων. «Γι’ αυτό έχω έρθει», είπε. (Μάρκος 1:38) Φυσικά, τα υλικά πράγματα δεν ήταν πρώτιστης σπουδαιότητας για αυτόν. Φαίνεται ότι είχε πολύ λίγα από υλική άποψη. (Ματθαίος 8:20) Ωστόσο, δεν ήταν ασκητής. Σαν τον Πατέρα του, “τον ευτυχισμένο Θεό”, ο Ιησούς ήταν χαρούμενο άτομο, και συνέβαλλε στη χαρά των άλλων. (1 Τιμόθεο 1:11· 6:15) Όταν παρευρέθηκε σε ένα γαμήλιο συμπόσιο​—ένα γεγονός που κατά κανόνα συνοδευόταν από μουσική, τραγούδια και χαρά—​δεν πήγε εκεί για να αμαυρώσει τη χαρά της περίστασης. Όταν τελείωσε το κρασί, μετέτρεψε μια ποσότητα νερού σε καλό κρασί, ένα ποτό που «ευφραίνει την καρδιά του ανθρώπου». (Ψαλμός 104:15· Ιωάννης 2:1-11) Ο Ιησούς αποδέχτηκε πολλές προσκλήσεις σε γεύματα, και συχνά χρησιμοποιούσε αυτές τις περιστάσεις για να διδάσκει.​—Λουκάς 10:38-42· 14:1-6.

18. Πώς εκδήλωνε ο Ιησούς άψογη κρίση στις σχέσεις του με τους μαθητές του;

 ¹⁸ Ο Ιησούς εκδήλωνε άψογη κρίση στις σχέσεις του με τους άλλους. Η βαθιά του κατανόηση για την ανθρώπινη φύση τού έδινε μια ξεκάθαρη εικόνα των μαθητών του. Γνώριζε καλά ότι δεν ήταν τέλειοι. Εντούτοις, διέκρινε τις καλές τους ιδιότητες. Έβλεπε τι δυνατότητες είχαν αυτοί οι άνθρωποι τους οποίους είχε ελκύσει ο Ιεχωβά. (Ιωάννης 6:44) Παρά τα ελαττώματά τους, ο Ιησούς ήταν πρόθυμος να τους εμπιστευτεί. Δείγμα αυτής της εμπιστοσύνης ήταν το ότι ανέθεσε μια βαριά ευθύνη στους μαθητές του. Τους πρόσταξε να κηρύξουν τα καλά νέα, και είχε πεποίθηση ότι διέθεταν την ικανότητα να εκπληρώσουν αυτή την αποστολή. (Ματθαίος 28:19, 20) Το βιβλίο των Πράξεων βεβαιώνει ότι αυτοί συνέχισαν πιστά το έργο που τους είχε προστάξει να κάνουν. (Πράξεις 2:41, 42· 4:33· 5:27-32) Σαφώς λοιπόν, ο Ιησούς έδειξε σοφία όταν τους εμπιστεύτηκε.

19. Πώς έδειξε ο Ιησούς ότι ήταν «πράος και ταπεινός στην καρδιά»;

¹⁹ Όπως είδαμε στο Κεφάλαιο 20, η Γραφή συνδέει την ταπεινοφροσύνη και την πραότητα με τη σοφία. Βέβαια, ο Ιεχωβά θέτει το καλύτερο παράδειγμα σε αυτόν τον τομέα. Αλλά τι θα πούμε για τον Ιησού; Είναι συγκινητικό να βλέπουμε την ταπεινοφροσύνη που έδειξε ο Ιησούς στις σχέσεις του με τους μαθητές του. Ως τέλειος άνθρωπος, ήταν ανώτερός τους. Εντούτοις, δεν καταφρονούσε τους μαθητές του. Ποτέ δεν  επιδίωξε να τους κάνει να νιώθουν κατώτεροι ή ανεπαρκείς. Απεναντίας, εκδήλωνε περίσκεψη για τους περιορισμούς τους και ήταν υπομονετικός με τα ελαττώματά τους. (Μάρκος 14:34-38· Ιωάννης 16:12) Δεν είναι αξιοσημείωτο ότι ακόμη και τα παιδιά ένιωθαν άνετα με τον Ιησού; Ασφαλώς, ήθελαν να τον πλησιάζουν επειδή ένιωθαν ότι ήταν «πράος και ταπεινός στην καρδιά».​—Ματθαίος 11:29· Μάρκος 10:13-16.

20. Πώς εκδήλωσε λογικότητα ο Ιησούς στον τρόπο με τον οποίο φέρθηκε σε μια Εθνική της οποίας η κόρη βασανιζόταν από δαίμονα;

²⁰ Ο Ιησούς έδειξε θεοειδή ταπεινοφροσύνη και με έναν ακόμη σημαντικό τρόπο. Ήταν λογικός, δηλαδή υποχωρητικός, όταν το έλεος το καθιστούσε αυτό κατάλληλο. Θυμηθείτε, για παράδειγμα, το περιστατικό κατά το οποίο μια Εθνική τον ικέτευσε να θεραπεύσει την κόρη της που βασανιζόταν από δαίμονα. Με τρεις διαφορετικούς τρόπους, ο Ιησούς αρχικά έδειξε ότι δεν επρόκειτο να τη βοηθήσει​—πρώτον, αποφεύγοντας να της απαντήσει, δεύτερον, δηλώνοντας ευθέως ότι δεν στάλθηκε στους Εθνικούς αλλά στους Ιουδαίους και, τρίτον, αναφέροντας ένα παράδειγμα για να τονίσει ευγενικά το ίδιο πράγμα. Ωστόσο, η γυναίκα επέμεινε, αποδεικνύοντας ότι είχε εξαιρετική πίστη. Ενόψει αυτής της ασυνήθιστης περίστασης, πώς αντέδρασε ο Ιησούς; Έκανε ακριβώς αυτό που είχε δείξει ότι δεν θα έκανε. Θεράπευσε την κόρη της. (Ματθαίος 15:21-28) Αξιοσημείωτη ταπεινοφροσύνη, έτσι δεν είναι; Και να θυμάστε ότι η ταπεινοφροσύνη είναι η ρίζα της γνήσιας σοφίας.

21. Γιατί πρέπει να προσπαθούμε να μιμούμαστε την προσωπικότητα, την ομιλία και τη συμπεριφορά του Ιησού;

²¹ Πόσο ευγνώμονες μπορούμε να είμαστε που τα Ευαγγέλια μας αποκαλύπτουν τα λόγια και τις πράξεις του σοφότερου ανθρώπου που έζησε ποτέ! Ας θυμόμαστε ότι ο Ιησούς αποτελούσε τέλεια αντανάκλαση του Πατέρα του. Μιμούμενοι την προσωπικότητα, την ομιλία και τη συμπεριφορά του Ιησού, θα καλλιεργούμε τη σοφία που κατεβαίνει από πάνω. Στο επόμενο κεφάλαιο, θα δούμε πώς μπορούμε να θέτουμε τη θεϊκή σοφία σε εφαρμογή στη ζωή μας.