Γιατί όμως ο Σατανάς και οι δαίμονές του κάνουν τόσο σκληρές προσπάθειες για να εξαπατήσουν τους ανθρώπους; Επειδή θέλουν να στασιάσουμε κι εμείς μαζί τους. Θέλουν να λατρεύουμε αυτούς. Θέλουν να πιστεύουμε τα ψέματά τους και να κάνουμε πράγματα που δεν αρέσουν στον Ιεχωβά. Πολλά απ’ αυτά τα πράγματα έχουν να κάνουν με έθιμα που σχετίζονται με τους νεκρούς.

Ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου είναι μια συναισθηματικά οδυνηρή εμπειρία, και είναι φυσικό και πρέπον να εκδηλώνεται θλίψη. Ο Ιησούς ‘δάκρυσε’ μετά το θάνατο του φίλου του τού Λάζαρου.​—Ιωάννης 11:35.

Υπάρχουν πολλά έθιμα που σχετίζονται με το θάνατο, και αυτά ποικίλλουν πολύ από το ένα μέρος του κόσμου στο άλλο. Πολλά απ’ αυτά δεν συγκρούονται με τις Γραφικές αρχές. Μερικές συνήθειες όμως βασίζονται στην άποψη ότι οι νεκροί ζουν και είναι σε θέση να βλέπουν τους ζωντανούς. Η συνήθεια να ξενυχτάνε τον νεκρό, οι ασυγκράτητοι θρήνοι και οι εξεζητημένες κηδείες έχουν όλα προέλθει από το φόβο μην τυχόν δυσαρεστηθούν τα πνεύματα των νεκρών. Αλλά εφόσον οι νεκροί ‘δεν γνωρίζουν τίποτα’, όποιοι κάνουν τέτοια πράγματα προωθούν το ψέμα του Σατανά.​—Εκκλησιαστής 9:5.

 Άλλα έθιμα και τελετές πηγάζουν από την άποψη ότι οι νεκροί χρειάζονται τη βοήθεια των ζωντανών και θα βλάψουν τους ζωντανούς αν εκείνοι δεν τους ικανοποιήσουν. Σε μερικές χώρες κάνουν συμπόσια και προσφέρουν θυσίες επί 40 μέρες ή επί ένα χρόνο μετά το θάνατο κάποιου. Υποτίθεται ότι αυτό βοηθάει τον πεθαμένο να ‘μπει’ στο πνευματικό βασίλειο. Κάτι άλλο που συνηθίζεται είναι να προσφέρεται φαγητό και ποτό στον νεκρό.

Αυτά τα πράγματα δεν είναι σωστά, επειδή προωθούν τα ψέματα του Σατανά τα σχετικά με τους νεκρούς. Θα το επιδοκίμαζε ο Ιεχωβά να έχουμε οποιαδήποτε σχέση με έθιμα που βασίζονται στις διδασκαλίες των δαιμόνων; Ποτέ!​—2 Κορινθίους 6:14-18.

Οι δούλοι του αληθινού Θεού δεν έχουν καμιά ανάμειξη σε συνήθειες που υποστηρίζουν τα ψέματα του Σατανά. Αντίθετα, συγκεντρώνουν με αγάπη τις προσπάθειές τους στο να προσφέρουν βοήθεια και ανακούφιση στους ζωντανούς. Ξέρουν ότι από τη στιγμή που πεθαίνει κάποιος, μόνο ο Ιεχωβά μπορεί να τον βοηθήσει.​—Ιώβ 14:14, 15.

Μερικοί έρχονται σε επαφή με τους δαίμονες είτε απευθείας είτε μέσω κάποιου μέντιουμ. Αυτό λέγεται πνευματισμός. Η βουντού, η μαγεία, η μαντεία και το να ζητάει κανείς πληροφορίες από τους νεκρούς, όλα είναι μορφές πνευματισμού.

Η Αγία Γραφή καταδικάζει αυτά τα πράγματα λέγοντας: ‘Δεν πρέπει να βρεθεί ανάμεσά σας κανένας που να ασκεί μαντεία, κάποιος που να ασκεί μαγεία ή κάποιος που να ψάχνει για οιωνούς ή μάγος ή κάποιος που να δένει τους άλλους με ξόρκια ή κάποιος που να συμβουλεύεται πνευματιστικό μέντιουμ ή επαγγελματίας μάντης γεγονότων ή κάποιος που να ζητάει πληροφορίες από τους νεκρούς. Επειδή ο καθένας που κάνει αυτά τα πράγματα είναι κάτι σιχαμερό για τον Ιεχωβά’.​—Δευτερονόμιον 18:10-12, ΜΝΚ.

Γιατί μας προειδοποιεί τόσο έντονα ο Ιεχωβά γι’ αυτά τα πράγματα;

 Για το δικό μας καλό, ο Ιεχωβά μάς προειδοποιεί να απέχουμε από όλες τις μορφές του πνευματισμού. Εκείνος αγαπάει τους ανθρώπους και ενδιαφέρεται γι’ αυτούς, και ξέρει ότι όποιοι μπλέκονται με δαίμονες αναπόφευκτα θα υποφέρουν.

Έτσι έγινε και με τη Νίλντα, που ήταν πνευματιστικό μέντιουμ στη Βραζιλία. Οι δαίμονες της είχαν καταστρέψει τη ζωή. Η ίδια αφηγείται: «Οι δαίμονες . . . με είχαν στην κατοχή τους, με διέταζαν. Μερικές φορές είχα συνειδητότητα, ενώ άλλες δεν είχα, και νοσηλεύτηκα για ψυχιατρικά προβλήματα. Οι δαίμονες με κατέτρεχαν τόσο πολύ που επηρεάστηκαν τα νεύρα μου. Έπαιρνα ηρεμιστικά και άρχισα να πίνω και να καπνίζω συνέχεια. Αυτή η κατάσταση κράτησε χρόνια ολόκληρα».

Τελικά, με τη βοήθεια του Ιεχωβά και των Μαρτύρων που έχει στη γη, η Νίλντα απελευθερώθηκε από τη δαιμονική επιρροή και τώρα ζει μια γεμάτη και υγιή ζωή. Η ίδια λέει: «Σας συμβουλεύω όλους, ποτέ, ούτε για μια στιγμή, να μην μπλεχτείτε με τα [πονηρά] πνεύματα».