Πιστεύετε ότι η ανθρωπότητα μπορεί να λύσει τα πολλά προβλήματα που μας στερούν την ειρήνη και την ασφάλεια και απειλούν το μέλλον μας; Για να είναι αποτελεσματική οποιαδήποτε λύση, χρειάζεται να στοχεύσει στις βαθύτερες αιτίες των προβλημάτων μας, όπως ακριβώς η θεραπεία μιας ασθένειας δεν πρέπει να στοχεύει μόνο στα συμπτώματα.

Για παράδειγμα, κάποιος άντρας που λεγόταν Τομ αρρώστησε και τελικά πέθανε. Γιατί πέθανε; «Όταν εμφανίστηκαν τα πρώτα του συμπτώματα, κανείς δεν σκέφτηκε να ψάξει τη βαθύτερη αιτία τους», έγραψε ένας γιατρός από το νοσοκομείο όπου μεταφέρθηκε ο Τομ λίγο πριν πεθάνει. Φαίνεται ότι οι γιατροί που τον φρόντιζαν παλιότερα του έδιναν απλώς φάρμακα για να νιώθει καλύτερα.

Μήπως οι άνθρωποι προσεγγίζουν με παρόμοιο τρόπο τα παγκόσμια προβλήματα; Για παράδειγμα, οι κυβερνήσεις προσπαθούν να καταπολεμήσουν την εγκληματικότητα θεσπίζοντας νόμους, εγκαθιστώντας κάμερες ασφαλείας και ενισχύοντας τις αστυνομικές δυνάμεις. Αλλά, ενώ αυτά τα μέτρα έχουν κάποια αποτελέσματα, δεν στοχεύουν στις βαθύτερες αιτίες. Στο κάτω κάτω, η συμπεριφορά κάποιου συνήθως αντανακλά τις απόψεις, τις πεποιθήσεις και τις επιθυμίες του.

Ο Ντανιέλ, που ζει σε μια χώρα της Νότιας Αμερικής με καταρρέουσα οικονομία, λέει: «Κάποτε ζούσαμε φυσιολογικά. Δεν φοβόμασταν μήπως μας ληστέψει κανείς με την απειλή όπλου. Αλλά τώρα δεν υπάρχει πια ασφαλής πόλη ή χωριό. Με την κατάρρευση της οικονομίας, έχει βγει στην επιφάνεια ο πραγματικός εαυτός πολλών ανθρώπων​—είναι άπληστοι και δεν σέβονται καθόλου τη ζωή ή την περιουσία των άλλων».

Ένας άντρας από τη Μέση Ανατολή έφυγε για να σωθεί από μια σύρραξη και αργότερα μελέτησε την Αγία Γραφή. «Στην πόλη όπου μεγάλωσα», λέει, «το οικογενειακό περιβάλλον και το θρησκευτικοπολιτικό σύστημα πρότρεπαν πολλούς νέους να πάρουν μέρος στον πόλεμο και να γίνουν ήρωες. Αλλά το ίδιο γινόταν και στην αντίπαλη παράταξη! Αυτή η κατάσταση με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο απογοητευτικό είναι να εμπιστεύεται κανείς σε ανθρώπινους ηγέτες».

Πολύ εύστοχα, ένα αρχαίο βιβλίο σοφίας δηλώνει:

• «Η τάση της καρδιάς του [ανθρώπου] είναι κακή από τη νεότητά του».​—Γένεση 8:21.

• «Η καρδιά είναι πιο δόλια από οτιδήποτε άλλο, και μέσα στην απελπισία της είναι ικανή για όλα. Ποιος μπορεί να τη γνωρίσει;»​—Ιερεμίας 17:9.

• «Από την καρδιά βγαίνουν πονηροί συλλογισμοί, φόνοι, . . . σεξουαλική ανηθικότητα, κλοπές, ψευδομαρτυρίες».​—Ματθαίος 15:19.

Οι άνθρωποι δεν έχουν καταφέρει να βρουν πώς θα καταπολεμήσουμε τα επιβλαβή χαρακτηριστικά που υποβόσκουν μέσα μας. Μάλιστα, αυτά τα χαρακτηριστικά φαίνεται να γίνονται όλο και χειρότερα, όπως αποδεικνύουν τα προβλήματα που αναφέραμε στο προηγούμενο άρθρο. (2 Τιμόθεο 3:1-5) Και αυτό συμβαίνει παρά την τεράστια ποσότητα πληροφοριών που έχουμε στη διάθεσή μας σήμερα, αλλά και τις άνευ προηγουμένου δυνατότητες επικοινωνίας! Γιατί λοιπόν δεν μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο μας ειρηνικό και ασφαλή; Μήπως αυτό ξεπερνάει τις δυνατότητές μας; Μήπως προσπαθούμε να καταφέρουμε το ακατόρθωτο;

Ακόμη και αν, ως εκ θαύματος, καταφέρναμε να καταπολεμήσουμε τα επιβλαβή χαρακτηριστικά των ανθρώπων, και πάλι δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τον κόσμο ασφαλή για όλους. Ποιος είναι ο λόγος; Οι περιορισμοί που έχουμε ως άνθρωποι.

 Η απλή αλήθεια είναι ότι «δεν ανήκει στον άνθρωπο . . . το να κατευθύνει το βήμα του». (Ιερεμίας 10:23) Πράγματι, δεν έχουμε δημιουργηθεί με την ικανότητα να αυτοκυβερνιόμαστε. Όπως δεν έχουμε δημιουργηθεί για να ζούμε μέσα στο νερό ή στο διάστημα, έτσι δεν έχουμε δημιουργηθεί και για να εξουσιάζουμε τους συνανθρώπους μας!

Σκεφτείτε, για παράδειγμα: Αρέσει στους ανθρώπους γενικά να τους λέει κάποιος ίσος με αυτούς πώς να ζουν ή ποιες ηθικές αξίες να έχουν; Τους αρέσει να τους επιβάλλουν οι άλλοι τις απόψεις τους για θέματα όπως η έκτρωση, η σεξουαλική ηθική ή η διαπαιδαγώγηση των παιδιών; Αυτά είναι λίγα μόνο από τα ζητήματα που διαιρούν τους ανθρώπους. Επομένως, αυτό που λέει η Γραφή είναι λογικό, όσο δύσκολο και αν είναι να το δεχτούμε. Πολύ απλά, δεν έχουμε ούτε την ικανότητα ούτε το δικαίωμα να κυβερνάμε τους συνανθρώπους μας. Πού μπορούμε λοιπόν να στραφούμε για βοήθεια;

Το πιο λογικό είναι να στραφούμε στον Δημιουργό μας. Στο κάτω κάτω, εκείνος μας έπλασε! Και, αντίθετα με ό,τι νομίζουν μερικοί, δεν μας έχει ξεχάσει. Στην πραγματικότητα, η σοφία που υπάρχει στη Γραφή φανερώνει το ενδιαφέρον του για εμάς. Καθώς κατανοούμε αυτό το μοναδικό βιβλίο, κατανοούμε και τον εαυτό μας καλύτερα. Μπορούμε επίσης να διακρίνουμε γιατί η ιστορία της ανθρωπότητας είναι γραμμένη με μελανά γράμματα. Μπορούμε να καταλάβουμε γιατί, όπως έγραψε κάποτε ένας Γερμανός φιλόσοφος, «οι λαοί και οι κυβερνήσεις δεν μαθαίνουν τίποτα από την ιστορία ούτε ενεργούν με βάση τις αρχές που αντλούνται από αυτήν».

Ένας σοφός άνθρωπος είπε κάποτε ότι «η σοφία αποδεικνύεται δίκαιη από όλα τα παιδιά της», δηλαδή από τα αποτελέσματά της. (Λουκάς 7:35) Ένα δείγμα τέτοιας σοφίας βρίσκουμε στο εδάφιο Ησαΐας 2:22, το οποίο λέει: «Για το δικό σας καλό, πάψτε να εμπιστεύεστε σε άνθρωπο». Αυτή η αξιόπιστη συμβουλή μάς προστατεύει από ψεύτικες ελπίδες και εξωπραγματικές προσδοκίες. Ο Κένεθ, ο οποίος μένει σε μια πόλη της Βόρειας Αμερικής όπου υπάρχει πολλή βία, λέει: «Ο ένας μετά τον άλλον, οι πολιτικοί υπόσχονται να βελτιώσουν τα πράγματα, αλλά δεν μπορούν. Η αποτυχία τους μας θυμίζει επανειλημμένα πόσο σοφό είναι αυτό που λέει η Γραφή».

Ο Ντανιέλ, που αναφέρθηκε νωρίτερα, γράφει: «Κάθε μέρα που περνάει πείθομαι ακόμη περισσότερο ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να κυβερνήσουν σωστά. . . . Ούτε ο τραπεζικός λογαριασμός ούτε κάποιο συνταξιοδοτικό πρόγραμμα μπορούν να εξασφαλίσουν ένα άνετο μέλλον. Έχω δει ανθρώπους που εμπιστεύτηκαν σε αυτά να απογοητεύονται οικτρά».

Ωστόσο, η Γραφή δεν μας προστατεύει μόνο από εξωπραγματικές προσδοκίες. Μας δίνει επίσης ελπίδα, όπως θα δούμε στη συνέχεια.