Γεννήθηκα στο Πάντινγκτον, μια πυκνοκατοικημένη περιοχή του Λονδίνου. Ζούσα με τη μητέρα μου και τις τρεις μεγαλύτερες αδελφές μου. Ο πατέρας μου δεν ήταν ποτέ ουσιαστικά παρών στη ζωή μας λόγω της εξάρτησής του από το αλκοόλ.

Όταν ήμουν παιδί, η μητέρα μου με δίδαξε να προσεύχομαι κάθε βράδυ. Είχα μια μικρή Αγία Γραφή που περιείχε μόνο τους Ψαλμούς, και σκαρφιζόμουν μελωδίες για να τους τραγουδάω. Θυμάμαι μια φράση που διάβασα σε ένα βιβλίο, η οποία χαράχτηκε στο μυαλό μου: «Κάποια μέρα δεν θα υπάρχει αύριο». Τα λόγια αυτά με έκαναν να μένω ξάγρυπνη τις νύχτες σκεπτόμενη το μέλλον. “Σίγουρα η ζωή έχει κάτι καλύτερο να προσφέρει”, σκεφτόμουν. “Γιατί βρίσκομαι εδώ;” Δεν ήθελα να πεθάνω!

Άρχισε να με ελκύει ο αποκρυφισμός. Προσπαθούσα να μιλήσω με τους νεκρούς, πήγαινα στα νεκροταφεία με φίλους από το σχολείο και παρακολουθούσαμε μαζί ταινίες τρόμου. Όλα αυτά μας συνάρπαζαν, αλλά ταυτόχρονα μας τρόμαζαν.

Μόλις στα δέκα μου, άρχισα να παίρνω τον κακό δρόμο. Ξεκίνησα το τσιγάρο, και γρήγορα εθίστηκα σε αυτό. Αργότερα, πήγα ένα βήμα παραπέρα και άρχισα να καπνίζω μαριχουάνα. Σε ηλικία 11 χρονών, πειραματιζόμουν με το αλκοόλ. Αν και δεν μου άρεσε η γεύση του, μου άρεσε το αίσθημα που δημιουργεί η μέθη. Επίσης, αγαπούσα τη μουσική και τον χορό. Πήγαινα σε πάρτι και κλαμπ όποτε μπορούσα. Συνήθιζα να φεύγω κρυφά από το σπίτι το βράδυ και να γυρίζω σαν τον κλέφτη λίγο πριν από τα ξημερώματα. Επειδή την επόμενη μέρα ήμουν κουρασμένη, κάθε τόσο έκανα σκασιαρχείο από το σχολείο. Και τις φορές που πήγαινα, συνήθως έπινα στα διαλείμματα.

Την τελευταία χρονιά στο σχολείο οι βαθμοί μου ήταν πολύ χαμηλοί. Η μητέρα μου, η οποία δεν γνώριζε πόσο πολύ είχα ξεστρατίσει, απογοητεύτηκε και θύμωσε. Μαλώσαμε, και έφυγα οριστικά από το σπίτι. Για κάποιο διάστημα, έμεινα με τον φίλο μου, τον Τόνι, που ήταν Ρασταφαριανός. Ο Τόνι έκανε μικροκλοπές και πουλούσε ναρκωτικά, ενώ είχε τη φήμη ότι ήταν υπερβολικά βίαιος. Σύντομα έμεινα έγκυος και, όταν ήμουν μόλις 16 χρονών, γέννησα τον γιο μας.

Συνάντησα πρώτη φορά Μάρτυρες του Ιεχωβά ενόσω έμενα σε έναν ξενώνα για ανύπαντρες μητέρες και τα μωρά τους. Οι τοπικές αρχές μού είχαν παραχωρήσει εκεί ένα δωμάτιο. Δύο γυναίκες Μάρτυρες του Ιεχωβά επισκέπτονταν τακτικά ορισμένες νεαρές μητέρες. Κάποια μέρα, συμμετείχα και εγώ σε μια συζήτησή τους. Ήθελα να αποδείξω ότι οι Μάρτυρες έκαναν λάθος. Παρ’ όλα αυτά, εκείνες απάντησαν σε καθεμιά από τις πολλές ερωτήσεις μου ήρεμα και ξεκάθαρα μέσα από τη Γραφή. Με έλκυσε πολύ η καλοσύνη και η ευγένειά τους. Δέχτηκα λοιπόν να μελετήσω και εγώ τη Γραφή μαζί τους.

Σύντομα, διδάχτηκα κάτι από τη Γραφή το οποίο άλλαξε τη ζωή μου. Από μικρή φοβόμουν τον θάνατο. Αλλά τώρα έμαθα τη διδασκαλία του Ιησού σχετικά με την ανάσταση! (Ιωάννης 5:28, 29) Έμαθα επίσης ότι ο Θεός ενδιαφέρεται για εμένα προσωπικά. (1 Πέτρου 5:7) Με συγκίνησε ιδιαίτερα το εδάφιο Ιερεμίας 29:11, το οποίο αναφέρει: «“Διότι εγώ γνωρίζω καλά τις σκέψεις τις οποίες σκέφτομαι για εσάς”, λέει ο Ιεχωβά, “σκέψεις ειρήνης και όχι συμφοράς, για να σας δώσω μέλλον και ελπίδα”». Άρχισα να πιστεύω ότι θα μπορούσα να έχω την ελπίδα της αιώνιας ζωής στον Παράδεισο στη γη.—Ψαλμός 37:29

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μού έδειξαν γνήσια αγάπη. Όταν πήγα πρώτη φορά σε κάποια συνάθροισή τους, ένιωσα μια θερμή και ευχάριστη ατμόσφαιρα—όλοι ήταν τόσο φιλικοί! (Ιωάννης 13:34, 35) Αυτό διέφερε πολύ από τη συμπεριφορά που είχα αντιμετωπίσει σε κάποια άλλη τοπική εκκλησία του Χριστιανικού κόσμου. Οι Μάρτυρες με καλοδέχτηκαν παρά τις περιστάσεις μου. Μου αφιέρωσαν χρόνο και μου έδωσαν φροντίδα, προσοχή και πολλή πρακτική βοήθεια. Ένιωθα ότι ανήκα σε μια μεγάλη, στοργική οικογένεια.

Καθώς μελετούσα τη Γραφή, συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να κάνω αλλαγές στη ζωή μου ώστε να ανταποκρίνομαι στους υψηλούς ηθικούς κανόνες του Θεού. Αν και δυσκολεύτηκα, έκοψα το τσιγάρο. Παράλληλα, αντιλήφθηκα ότι ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής αύξανε την επιθυμία μου να καπνίσω μαριχουάνα, γι’ αυτό άλλαξα μουσικές προτιμήσεις. Επειδή ήθελα να είμαι νηφάλια, σταμάτησα να πηγαίνω σε πάρτι και κλαμπ, όπου θα έμπαινα στον πειρασμό να μεθύσω. Επιπλέον, προσπάθησα να κάνω καινούριους φίλους οι οποίοι θα με βοηθούσαν με τη θετική τους επιρροή στον καινούριο τρόπο ζωής μου.—Παροιμίες 13:20.

Στο μεταξύ, είχε ξεκινήσει και ο Τόνι να μελετάει τη Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Καθώς οι Μάρτυρες απαντούσαν στις ερωτήσεις του μέσα από τη Γραφή, πείστηκε και εκείνος ότι όσα μάθαινε ήταν η αλήθεια. Έκανε δραστικές αλλαγές στη ζωή του: έκοψε κάθε επαφή με τους παλιούς βίαιους φίλους του, σταμάτησε τις μικροκλοπές και έπαψε να καπνίζει μαριχουάνα. Επειδή θέλαμε να ευαρεστούμε πλήρως τον Ιεχωβά, καταλάβαμε επίσης ότι έπρεπε να διορθώσουμε τον ανήθικο τρόπο ζωής μας και να δημιουργήσουμε ένα σταθερό περιβάλλον για τον γιο μας. Παντρευτήκαμε το 1982.

Θυμάμαι ότι αναζητούσα άρθρα στα περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα! * με ιστορίες ατόμων τα οποία είχαν καταφέρει να κάνουν τις αλλαγές που ήθελα να κάνω και εγώ. Με ενθάρρυνε τόσο πολύ το παράδειγμά τους! Έπαιρνα δύναμη για να συνεχίζω τον σκληρό μου αγώνα και να μην το βάλω κάτω. Προσευχόμουν συνεχώς στον Ιεχωβά ζητώντας του να μη με θεωρήσει χαμένη υπόθεση. Ο Τόνι και εγώ βαφτιστήκαμε ως Μάρτυρες του Ιεχωβά τον Ιούλιο του 1982.

Η φιλία που δημιούργησα με τον Ιεχωβά Θεό μού έσωσε τη ζωή. Επίσης, ο Τόνι και εγώ έχουμε δει την υποστήριξη του Ιεχωβά σε δύσκολες στιγμές. Μέσα από τις δυσκολίες μάθαμε να βασιζόμαστε στον Θεό, και νιώθουμε ότι εκείνος πάντοτε βοηθάει και στηρίζει την οικογένειά μας.—Ψαλμός 55:22.

Είχα τη χαρά να βοηθήσω τον γιο και την κόρη μας να γνωρίσουν τον Ιεχωβά όπως και εγώ. Τώρα νιώθω παρόμοια χαρά βλέποντας και τα δικά τους παιδιά να αποκτούν γνώση για τον Θεό.

Δεν μένω πια ξάγρυπνη τις νύχτες ανησυχώντας για το μέλλον ή τον θάνατο. Ο Τόνι και εγώ αφιερώνουμε όλο μας τον χρόνο επισκεπτόμενοι μια διαφορετική εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά κάθε εβδομάδα για να τους ενθαρρύνουμε. Μαζί τους διδάσκουμε άλλα άτομα ότι, αν ασκήσουν πίστη στον Ιησού, θα μπορούν και αυτά να αποκτήσουν αιώνια ζωή.