Γεννήθηκα στη Μιλούζ της βορειοανατολικής Γαλλίας, σε ένα εργατικό προάστιο όπου επικρατούσε βία. Αυτό που θυμάμαι από την παιδική μου ηλικία είναι οι βίαιες συγκρούσεις ανάμεσα σε οικογένειες της περιοχής. Στην οικογένειά μας, οι άντρες υποτιμούσαν τις γυναίκες και σπάνια ζητούσαν τη γνώμη τους. Διδάχτηκα ότι η θέση της γυναίκας ήταν στην κουζίνα, να φροντίζει τους άντρες και τα παιδιά.

Τα παιδικά μου χρόνια δεν ήταν εύκολα. Όταν ήμουν δέκα χρονών, ο πατέρας μου πέθανε εξαιτίας του αλκοολισμού. Πέντε χρόνια αργότερα, ένα από τα μεγαλύτερα αδέλφια μου αυτοκτόνησε. Την ίδια χρονιά, είδα με τα μάτια μου έναν φόνο εξαιτίας κάποιας βεντέτας, κάτι που με συγκλόνισε βαθιά. Μέλη της οικογένειάς μου με έμαθαν να χρησιμοποιώ μαχαίρια και όπλα και να παλεύω όποτε το απαιτούσε η περίσταση. Ήμουν προβληματικός νεαρός και άρχισα να κάνω τατουάζ σε όλο μου το σώμα και να πίνω.

Στα 16 μου, έπινα 10 με 15 μπουκάλια μπίρα τη μέρα, και σύντομα άρχισα να παίρνω ναρκωτικά. Έβρισκα χρήματα για αυτές τις κακές μου συνήθειες πουλώντας παλιοσίδερα και κάνοντας κλοπές. Στα 17 μου είχα ήδη κάνει φυλακή. Συνολικά, καταδικάστηκα 18 φορές για κλοπές και άσκηση βίας.

Λίγο μετά τα 20, η κατάστασή μου έγινε χειρότερη. Κάπνιζα μέχρι και 20 τσιγάρα μαριχουάνας τη μέρα και έκανα χρήση ηρωίνης και άλλων παράνομων ουσιών. Αρκετές φορές κόντεψα να πεθάνω από υπερβολική δόση. Άρχισα να διακινώ ναρκωτικά και γι’ αυτό είχα μονίμως πάνω μου μαχαίρια και όπλα. Κάποτε, προσπάθησα να σκοτώσω κάποιον, αλλά ευτυχώς η σφαίρα χτύπησε στην αγκράφα της ζώνης του και εξοστρακίστηκε! Όταν ήμουν 24 χρονών, η μητέρα μου πέθανε, και ο θυμός μου έγινε ακόμα μεγαλύτερος. Οι άνθρωποι στον δρόμο με φοβούνταν και άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν με έβλεπαν να πλησιάζω. Επειδή έμπλεκα σε καβγάδες, συχνά περνούσα τα σαββατοκύριακά μου είτε στο αστυνομικό τμήμα είτε στο νοσοκομείο για να μου κάνουν ράμματα.

Σε ηλικία 28 χρονών παντρεύτηκα. Όπως ήταν αναμενόμενο, δεν φερόμουν με σεβασμό στη σύζυγό μου. Την πρόσβαλλα και τη χτυπούσα. Δεν κάναμε τίποτα μαζί ως ζευγάρι. Πίστευα ότι ήταν αρκετό να τη γεμίζω με κλεμμένα κοσμήματα. Τότε, συνέβη κάτι απρόσμενο. Η σύζυγός μου άρχισε να μελετάει την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες  του Ιεχωβά. Ύστερα από την πρώτη της μελέτη, σταμάτησε να καπνίζει, έπαψε να δέχεται κλεμμένα χρήματα και μου επέστρεψε τα κοσμήματά της. Έγινα έξαλλος. Εναντιωνόμουν στη Γραφική της μελέτη και φυσούσα τον καπνό από το τσιγάρο στο πρόσωπό της. Επίσης, τη ρεζίλευα σε όλη τη γειτονιά.

Ένα βράδυ που ήμουν μεθυσμένος, έβαλα φωτιά στο διαμέρισμά μας. Η σύζυγός μου έσωσε εμένα και την πεντάχρονη κόρη μας από τις φλόγες. Όταν συνήλθα, ένιωθα πολλές τύψεις. Πίστευα βαθιά μέσα μου ότι ο Θεός δεν θα με συγχωρούσε ποτέ. Θυμήθηκα πως κάποτε είχα ακούσει έναν ιερέα να λέει ότι οι κακοί πηγαίνουν στην κόλαση. Ακόμα και ο ψυχίατρός μου μού είπε: «Είσαι τελειωμένος! Δεν υπάρχει περίπτωση να σωθείς».

Μετά την πυρκαγιά, μετακομίσαμε στους γονείς της συζύγου μου. Όταν την επισκέφτηκαν οι Μάρτυρες, τους ρώτησα: «Θα με συγχωρήσει ο Θεός για όλες μου τις αμαρτίες;» Μου έδειξαν από τη Γραφή τα εδάφια 1 Κορινθίους 6:9-11. Αυτή η περικοπή απαριθμεί μορφές διαγωγής οι οποίες καταδικάζονται από τον Θεό, αλλά προσθέτει: «Τέτοιοι ήσασταν μερικοί». Αυτά τα λόγια με έπεισαν ότι ήταν δυνατόν να αλλάξω. Κατόπιν, οι Μάρτυρες μου έδειξαν το εδάφιο 1 Ιωάννη 4:8 και με διαβεβαίωσαν ότι ο Θεός με αγαπούσε. Ενθαρρυμένος, ζήτησα από τους Μάρτυρες να μελετάμε μαζί τη Γραφή δύο φορές την εβδομάδα και άρχισα να παρακολουθώ τις Χριστιανικές συναθροίσεις τους. Προσευχόμουν διαρκώς στον Ιεχωβά.

Μέσα σε έναν μήνα, αποφάσισα να σταματήσω τα ναρκωτικά και το ποτό. Σύντομα άρχισα να νιώθω σαν να είχε ξεσπάσει πόλεμος στο σώμα μου! Υπέφερα από φρικτούς εφιάλτες, πονοκεφάλους, κράμπες και άλλα συμπτώματα στέρησης. Παράλληλα όμως αισθανόμουν ότι ο Ιεχωβά μού κρατούσε το χέρι και με ενίσχυε. Ένιωθα όπως ο απόστολος Παύλος, ο οποίος έγραψε σχετικά με τη βοήθεια που του έδινε ο Θεός: «Για όλα τα πράγματα έχω τη δύναμη χάρη σε αυτόν που μου δίνει δύναμη». (Φιλιππησίους 4:13) Με τον καιρό, μπόρεσα επίσης να κόψω το κάπνισμα.​—2 Κορινθίους 7:1.

Η Γραφή, εκτός από το ότι με βοήθησε να αποκτήσω τον έλεγχο της ζωής μου, έκανε καλύτερη την οικογένειά μας. Η στάση μου προς τη σύζυγό μου άλλαξε. Άρχισα να τη σέβομαι περισσότερο και να της λέω «παρακαλώ» και «ευχαριστώ». Έγινα πραγματικός πατέρας για την κόρη μας. Αφού μελέτησα τη Γραφή επί έναν χρόνο, αφιέρωσα τη ζωή μου στον Ιεχωβά και βαφτίστηκα, ακολουθώντας το παράδειγμα της συζύγου μου.

Είμαι βέβαιος ότι οι Γραφικές αρχές μού έσωσαν τη ζωή. Ακόμα και συγγενείς μου που δεν είναι Μάρτυρες αναγνωρίζουν ότι πιθανότατα θα είχα πεθάνει από τις καταχρήσεις ή θα είχα σκοτωθεί σε κάποιον καβγά.

Η οικογενειακή μου ζωή μεταμορφώθηκε εντελώς χάρη σε Γραφικές διδασκαλίες οι οποίες μου έδειχναν τις ευθύνες που είχα ως σύζυγος και πατέρας. (Εφεσίους 5:25· 6:4) Αρχίσαμε να κάνουμε πράγματα μαζί ως οικογένεια. Τώρα πια, αντί να περιορίζω τη σύζυγό μου στην κουζίνα, χαίρομαι να την υποστηρίζω στις δραστηριότητες που έχει ως ολοχρόνια κήρυκας των καλών νέων. Και εκείνη χαίρεται να με υποστηρίζει στον ρόλο που έχω ως πρεσβύτερος στην εκκλησία.

Η αγάπη και το έλεος του Ιεχωβά Θεού έχουν επηρεάσει βαθιά τη ζωή μου. Έχω την έντονη επιθυμία να μιλάω για τις ιδιότητές του σε όσους θεωρούνται χαμένη υπόθεση, επειδή έτσι με έβλεπαν και εμένα πολλοί. Ξέρω ότι η Γραφή έχει τη δύναμη να βοηθήσει τον καθέναν να ζει καθαρή, γεμάτη νόημα ζωή. Η Γραφή με έχει διδάξει να αγαπώ και να σέβομαι τους άλλους, και άντρες και γυναίκες, αλλά με έχει βοηθήσει επίσης να σέβομαι τον εαυτό μου.