Η διατύπωση του εβραϊκού κειμένου αφήνει περιθώριο και για τις δύο αποδόσεις. Ωστόσο, η αναθεωρημένη διατύπωση βασίζεται στους ακόλουθους παράγοντες:

1. Η αναθεωρημένη διατύπωση υποστηρίζεται λεξικολογικά και γραμματικά. Η σύνδεση των εδαφίων Ψαλμός 144:12-15 με τα προηγούμενα εδάφια εξαρτάται από την έννοια με την οποία κατανοείται η πρώτη λέξη του εδαφίου 12, η οποία είναι η εβραϊκή λέξη ’ασέρ. Αυτή μπορεί να αποδοθεί με διάφορους τρόπους. Για παράδειγμα, μπορεί να εκληφθεί ως αναφορική αντωνυμία, όπως λόγου χάρη «ο οποίος» ή «τον οποίο». Στην προηγούμενη απόδοση είχε δοθεί η έννοια «οι οποίοι». Ως αποτέλεσμα, τα καλά πράγματα που αναφέρονται στα εδάφια 12 έως 14 εφαρμόζονταν στους πονηρούς, οι οποίοι μνημονεύονταν στα προηγούμενα εδάφια. Εντούτοις, η λέξη ’ασέρ μπορεί επίσης να υποδηλώνει αποτέλεσμα ή συνέπεια και να μεταφραστεί «ώστε», «έτσι ώστε» ή «τότε». Η λέξη «τότε» είναι η απόδοση που χρησιμοποιήθηκε στην αναθεώρηση του 2013 και σε άλλες μεταφράσεις της Γραφής.

2. Η αναθεωρημένη διατύπωση ταιριάζει με το περιεχόμενο ολόκληρου του ψαλμού. Η χρήση της λέξης «τότε» στο εδάφιο 12 σημαίνει ότι οι ευλογίες που ακολουθούν στα εδάφια 12 έως 14 αναφέρονται στους δικαίους​—εκείνους που ζητούν “να σωθούν και να διαφυλαχτούν” από τους πονηρούς (εδάφιο 11). Αυτή η προσαρμογή αντανακλάται επίσης και στο εδάφιο 15, όπου οι δύο περιπτώσεις στις οποίες εμφανίζεται η λέξη «ευτυχισμένος» δημιουργούν τώρα έναν θετικό παραλληλισμό και αλληλοσυμπληρώνονται. Ως εκ τούτου, και στις δύο περιπτώσεις, αυτή η ευτυχία εφαρμόζεται στον ίδιο λαό​—τον λαό «του οποίου Θεός είναι ο Ιεχωβά!» Θυμηθείτε επίσης ότι το πρωτότυπο εβραϊκό κείμενο δεν είχε σημεία στίξης, όπως τα εισαγωγικά. Γι’ αυτό, οι μεταφραστές πρέπει να εξακριβώνουν την ορθή έννοια, λαβαίνοντας υπόψη το εβραϊκό ποιητικό ύφος, τα συμφραζόμενα και τις συναφείς Γραφικές περικοπές.

3. Η αναθεωρημένη διατύπωση εναρμονίζεται με άλλες Γραφικές περικοπές που υπόσχονται θεϊκές ευλογίες για τον πιστό λαό του Θεού. Χάρη στην προσαρμοσμένη απόδοση της λέξης ’ασέρ, ο ψαλμός τώρα αντανακλά την ακλόνητη ελπίδα του Δαβίδ ότι, όταν ο Θεός θα διέσωζε το έθνος του Ισραήλ από τους εχθρούς του, θα ευλογούσε τον λαό με ευτυχία και ευημερία. (Λευιτ. 26:9, 10· Δευτ. 7:13· Ψαλμ. 128:1-6) Για παράδειγμα, το εδάφιο Δευτερονόμιο 28:4 αναφέρει: «Ευλογημένα θα είναι τα παιδιά σου και ο καρπός της γης σου και τα μικρά που γεννούν τα ζωντανά σου​—τα μοσχαράκια σου και τα αρνάκια σου». Και πράγματι, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του γιου του Δαβίδ του Σολομώντα, το έθνος απολάμβανε ειρήνη και ευημερία άνευ προηγουμένου. Επιπρόσθετα, πτυχές της βασιλείας του Σολομώντα παραπέμπουν στη διακυβέρνηση του Μεσσία.​—1 Βασ. 4:20, 21· Ψαλμ. 72:1-20.

Συνοψίζοντας, η προσαρμοσμένη διατύπωση στον 144ο Ψαλμό δεν αλλάζει την κατανόησή μας για τις Γραφικές διδασκαλίες. Κάνει όμως ολόκληρο τον ψαλμό να αντανακλά σαφέστερα τη διαχρονική ελπίδα των υπηρετών του Ιεχωβά​—τη θεϊκή εκτέλεση των πονηρών και την επακόλουθη εδραίωση διαρκούς ειρήνης και ευημερίας για τους δικαίους.​—Ψαλμ. 37:10, 11.