Κατά καιρούς έχουμε υποστηρίξει αυτή την άποψη. Κάτι τέτοιο φαινόταν να συμφωνεί με τα λόγια του εδαφίου Εβραίους 12:16. Εκείνο το εδάφιο λέει ότι ο Ησαύ “δεν εκτιμούσε τα ιερά πράγματα” και ότι «σε αντάλλαγμα για ένα γεύμα έδωσε [στον Ιακώβ] τα δικαιώματα που είχε ως πρωτότοκος». Αυτό φαινόταν να υποδηλώνει πως, όταν ο Ιακώβ απέκτησε “τα δικαιώματα του πρωτοτόκου”, απέκτησε επίσης την προοπτική να γίνει πρόγονος του Μεσσία.​—Ματθ. 1:2, 16· Λουκ. 3:23, 34.

Ωστόσο, μια επανεξέταση των Γραφικών αφηγήσεων δείχνει ότι δεν χρειαζόταν κάποιος να είναι πρωτότοκος γιος για να είναι πρόγονος του Μεσσία. Εξετάστε μερικές αποδείξεις:

Ο Ρουβήν ήταν ο πρωτότοκος γιος του Ιακώβ (Ισραήλ) από τη Λεία. Αργότερα, γεννήθηκε ο Ιωσήφ, ο πρώτος γιος του Ιακώβ από την ευνοούμενη σύζυγό του, τη Ραχήλ. Όταν ο Ρουβήν διέπραξε ένα σοβαρό παράπτωμα, το δικαίωμα του πρωτοτόκου πέρασε στον Ιωσήφ. (Γέν. 29:31-35· 30:22-25· 35:22-26· 49:22-26· 1 Χρον. 5:1, 2) Ωστόσο, η Μεσσιανική γραμμή δεν συνεχίστηκε ούτε μέσω του Ρουβήν ούτε μέσω του Ιωσήφ, αλλά μέσω του Ιούδα, του τέταρτου γιου του Ιακώβ από τη Λεία.​—Γέν. 49:10.

 Το εδάφιο Λουκάς 3:32 απαριθμεί πέντε μεταγενέστερους κρίκους στη γενεαλογική γραμμή που οδήγησε στον Μεσσία. Από ό,τι φαίνεται, όλοι τους ήταν πρωτότοκοι. Μεταξύ αυτών, λοιπόν, ο Βοόζ έγινε πατέρας του Ωβήδ, του οποίου γιος ήταν ο Ιεσσαί.​—Ρουθ 4:17, 20-22· 1 Χρον. 2:10-12.

Ωστόσο, ο γιος του Ιεσσαί ο Δαβίδ δεν ήταν πρωτότοκος. Ήταν ο όγδοος και τελευταίος γιος. Παρ’ όλα αυτά, η γενεαλογική γραμμή του Μεσσία συνεχίστηκε μέσω του Δαβίδ. (1 Σαμ. 16:10, 11· 17:12· Ματθ. 1:5, 6) Παρόμοια, ο επόμενος κρίκος ήταν ο Σολομών, αν και δεν ήταν ο πρωτότοκος του Δαβίδ.​—2 Σαμ. 3:2-5.

Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι η ιδιότητα του πρωτοτόκου δεν ήταν σημαντική. Ο πρωτότοκος γιος κατείχε τιμημένη θέση και συνήθως γινόταν η επόμενη κεφαλή του σπιτικού. Επιπλέον, κληρονομούσε διπλό μερίδιο από την περιουσία.​—Γέν. 43:33· Δευτ. 21:17· Ιησ. Ναυή 17:1.

Εντούτοις, το δικαίωμα του πρωτοτόκου μπορούσε να μεταβιβαστεί. Ο Αβραάμ απέπεμψε τον Ισμαήλ και έδωσε τα πρωτοτόκια στον Ισαάκ. (Γέν. 21:14-21· 22:2) Επίσης, όπως επισημάναμε, τα πρωτοτόκια του Ρουβήν μεταβιβάστηκαν στον Ιωσήφ.

Ας επιστρέψουμε τώρα στο εδάφιο Εβραίους 12:16, το οποίο λέει: «Να μην υπάρχει πόρνος ούτε κάποιος που δεν εκτιμάει τα ιερά πράγματα, όπως ο Ησαύ, ο οποίος σε αντάλλαγμα για ένα γεύμα έδωσε τα δικαιώματα που είχε ως πρωτότοκος». Ποιο σημείο τονίζεται εδώ;

Εν προκειμένω, ο απόστολος Παύλος δεν εξέταζε τη γενεαλογία του Μεσσία. Είχε μόλις προτρέψει τους Χριστιανούς να “κάνουν ευθείς δρόμους για τα πόδια τους”. Με αυτόν τον τρόπο “δεν θα στερούνταν την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού”, πράγμα που δυστυχώς θα μπορούσε να συμβεί αν διέπρατταν σεξουαλική ανηθικότητα. (Εβρ. 12:12-16) Αν το έκαναν αυτό, θα έμοιαζαν με τον Ησαύ. Εκείνος “δεν εκτιμούσε τα ιερά πράγματα” και στην κυριολεξία ενέδωσε σε κάτι που ήταν βέβηλο.

Ο Ησαύ έζησε στην πατριαρχική εποχή, και μπορεί κάποιες φορές να είχε ακόμα και το προνόμιο να προσφέρει θυσίες. (Γέν. 8:20, 21· 12:7, 8· Ιώβ 1:4, 5) Αλλά λόγω του σαρκικού τρόπου σκέψης του, παραχώρησε όλα αυτά τα προνόμια σε αντάλλαγμα για ένα πιάτο φαγητό. Ίσως ήθελε να αποφύγει τα βάσανα που είχαν προειπωθεί για τους απογόνους του Αβραάμ. (Γέν. 15:13) Ο Ησαύ έδειξε επίσης τη βέβηλη διάθεσή του, την έλλειψη εκτίμησης που είχε για τα ιερά πράγματα, όταν παντρεύτηκε δύο ειδωλολάτρισσες φέρνοντας έτσι πίκρα στους γονείς του. (Γέν. 26:34, 35) Πόσο διέφερε από τον Ιακώβ, ο οποίος φρόντισε να παντρευτεί μια γυναίκα που λάτρευε τον αληθινό Θεό!​—Γέν. 28:6, 7· 29:10-12, 18.

Τι μπορούμε λοιπόν να συμπεράνουμε για τη γενεαλογική γραμμή που οδήγησε στον Ιησού, τον Μεσσία; Μερικές φορές αυτή η γραμμή περνούσε μέσω του πρωτότοκου γιου​—αλλά όχι πάντοτε. Οι Ιουδαίοι το αναγνώριζαν αυτό και το αποδέχονταν, όπως όταν παραδέχτηκαν ότι ο Χριστός θα ήταν απόγονος του Δαβίδ, του τελευταίου γιου του Ιεσσαί.​—Ματθ. 22:42.