Αναφορικά με αυτό το ζήτημα, κάθε αντρόγυνο Χριστιανών μπορεί να αξιολογήσει τα σχετικά στοιχεία και τις Γραφικές αρχές. Κατόπιν, θα πρέπει να πάρουν μια απόφαση που θα τους επιτρέψει να διατηρήσουν καθαρή συνείδηση ενώπιον του Θεού.

Όταν υπήρχαν μόνο δύο άνθρωποι (και μετά τον Κατακλυσμό, οχτώ) ο Ιεχωβά έδωσε την εντολή: «Να είστε καρποφόροι και να πληθυνθείτε». (Γέν. 1:28· 9:1) Η Αγία Γραφή δεν λέει ότι αυτή η εντολή ισχύει για τους Χριστιανούς. Επομένως, εναπόκειται στο κάθε αντρόγυνο να αποφασίσει αν θα χρησιμοποιήσει κάποια μορφή αντισύλληψης για να περιορίσει το μέγεθος της οικογένειας ή για να καθορίσει πότε θα αποκτήσει παιδιά. Ποιους παράγοντες χρειάζεται να εξετάσει;

Οι Χριστιανοί οφείλουν να σταθμίζουν οποιαδήποτε μέθοδο ελέγχου των γεννήσεων υπό το φως των Γραφικών αρχών. Επομένως, απορρίπτουν την έκτρωση ως μέσο ελέγχου των γεννήσεων επειδή συγκρούεται με αυτά που λέει η Γραφή σχετικά με τον σεβασμό για τη ζωή. Οι Χριστιανοί δεν θα επέλεγαν να τερματίσουν μια ζωή η οποία φυσιολογικά θα οδηγούσε στη γέννηση ενός ανθρώπου. (Έξοδ. 20:13· 21:22, 23· Ψαλμ. 139:16· Ιερ. 1:5) Τι θα πούμε λοιπόν για τη χρήση ενδομήτριου σπειράματος;

Αυτό το ζήτημα εξετάστηκε στη Σκοπιά 15 Μαΐου 1979, σελίδες 30, 31 (1 Σεπτεμβρίου 1979, σελίδες 29, 30, στην ελληνική). Τα περισσότερα ενδομήτρια σπειράματα που ήταν τότε ευρέως διαθέσιμα ήταν αντικείμενα από αδρανή πλαστική ουσία τα οποία εισάγονταν στη μήτρα για να προλαμβάνουν την εγκυμοσύνη. Το άρθρο τόνιζε ότι δεν ήταν πλήρως γνωστό το πώς λειτουργούσαν. Πολλοί ειδικοί ανέφεραν ότι προκαλούσαν μια αντίδραση στη μήτρα η οποία εμπόδιζε τα σπερματοζωάρια να φτάσουν στα ωάρια  και να τα γονιμοποιήσουν. Αν δεν γινόταν γονιμοποίηση, δεν ξεκινούσε μια καινούρια ζωή.

Ωστόσο, υπήρχαν ενδείξεις ότι σε κάποιες περιπτώσεις μπορούσε να γονιμοποιηθεί ένα ωάριο. Το γονιμοποιημένο ωάριο μπορεί να μεγάλωνε στη σάλπιγγα (έκτοπη κύηση) ή να έφτανε έως τη μήτρα. Στη δεύτερη περίπτωση, η παρουσία του σπειράματος θα μπορούσε να εμποδίσει την εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου στο ενδομήτριο και τη φυσιολογική εξέλιξη της εγκυμοσύνης. Ο τερματισμός της αναπτυσσόμενης ζωής θα ήταν σαν έκτρωση. Το άρθρο κατέληγε: «Ο ειλικρινής Χριστιανός που ενδιαφέρεται για την καταλληλότητα της χρήσεως της ενδομητρίου συσκευής πρέπει με σοβαρότητα να σταθμίση αυτές τις πληροφορίες κάτω από το φως ενός Γραφικά βασισμένου σεβασμού για την αγιότητα της ζωής».​—Ψαλμ. 36:9.

Από τότε όμως που δημοσιεύτηκε το άρθρο το 1979 υπήρξαν σημαντικές επιστημονικές και ιατρικές εξελίξεις.

Έχουν εμφανιστεί δύο νέα είδη ενδομήτριων σπειραμάτων. Το ένα, το οποίο περιέχει χαλκό, ήταν ήδη ευρέως διαθέσιμο στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1988. Το άλλο, που εκλύει μια ορμόνη, κυκλοφόρησε στην αγορά το 2001. Τι γνωρίζουμε για τη λειτουργία αυτών των δύο ειδών;

Σπειράματα χαλκού: Όπως αναφέρθηκε, τα ενδομήτρια σπειράματα φαίνεται ότι το καθιστούν δύσκολο για τα σπερματοζωάρια να εισέλθουν στη μήτρα και να φτάσουν σε ένα ωάριο. Επιπλέον, στα σπειράματα που εκλύουν χαλκό, ο χαλκός φαίνεται πως είναι τοξικός για τα σπερματοζωάρια και λειτουργεί ως σπερματοκτόνο. * Επιπρόσθετα, τα συγκεκριμένα σπειράματα λέγεται ότι αλλοιώνουν το ενδομήτριο.

Σπειράματα ορμόνης: Υπάρχουν διάφορα είδη ενδομήτριων σπειραμάτων τα οποία περιέχουν μια ορμόνη παρόμοια με αυτήν που έχουν συνήθως τα αντισυλληπτικά χάπια. Αυτά τα σπειράματα εκλύουν την ορμόνη στη μήτρα και, από ό,τι φαίνεται, εμποδίζουν την ωορρηξία σε μερικές γυναίκες. Φυσικά, αν δεν απελευθερωθεί ωάριο, δεν μπορεί να υπάρξει γονιμοποίηση. Εκτός από αυτόν τον μηχανισμό, θεωρείται επίσης ότι η ορμόνη στα συγκεκριμένα σπειράματα λεπταίνει το ενδομήτριο. * Επίσης, πυκνώνει τη βλέννα στον τράχηλο με αποτέλεσμα να εμποδίζει το σπέρμα να περάσει από τον κόλπο στη μήτρα. Αυτές είναι επιπρόσθετες δράσεις από εκείνες των σπειραμάτων από αδρανή πλαστική ουσία.

Όπως αναφέρθηκε, και τα δύο είδη ενδομήτριων σπειραμάτων φαίνεται ότι αλλοιώνουν το ενδομήτριο. Αλλά τι γίνεται αν υπάρξει ωορρηξία και ένα ωάριο γονιμοποιηθεί; Θα μπορούσε να εισέλθει στη μήτρα αλλά να μην καταφέρει να εμφυτευτεί στο ενδομήτριο που πλέον είναι αφιλόξενο. Αυτό θα τερμάτιζε την εγκυμοσύνη σε αρχικό στάδιο. Εντούτοις, αυτή η «αποτυχημένη» εμφύτευση συμβαίνει σπάνια, και θα μπορούσε επίσης να συμβεί με τα αντισυλληπτικά χάπια.

Ως εκ τούτου, κανένας δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι τα ενδομήτρια σπειράματα που περιέχουν χαλκό ή κάποια ορμόνη δεν επιτρέπουν ποτέ τη γονιμοποίηση ενός ωαρίου. Ωστόσο, τα επιστημονικά στοιχεία δείχνουν ότι, λόγω κάποιων μηχανισμών που αναφέρθηκαν παραπάνω, όταν χρησιμοποιούνται τέτοια σπειράματα, σπάνια προκύπτει εγκυμοσύνη.

Ένα αντρόγυνο Χριστιανών που σκέφτεται τη χρήση ενδομήτριου σπειράματος θα μπορούσε να συζητήσει με κάποιον ειδικευμένο γιατρό για τα σπειράματα που είναι διαθέσιμα τοπικά καθώς και για τα οφέλη και τους κινδύνους που πιθανώς υπάρχουν για τη γυναίκα. Δεν πρέπει να αναμένουν από κάποιον τρίτο, ακόμα και αν είναι γιατρός, να αποφασίσει για λογαριασμό τους, ούτε πρέπει να επιτρέψουν κάτι τέτοιο. (Ρωμ. 14:12· Γαλ. 6:4, 5) Η απόφαση είναι προσωπική. Πρέπει να αποφασίσουν τι θα κάνουν ως αντρόγυνο που επιθυμεί να ευαρεστεί τον Θεό και να διατηρεί καθαρή συνείδηση ενώπιόν του.​—Παράβαλε 1 Τιμόθεο 1:18, 19· 2 Τιμόθεο 1:3.