ΠΩΣ νιώθετε όταν λαβαίνετε ένα ενθαρρυντικό γράμμα από κάποιον καλό φίλο; Ο Χριστιανός μαθητής Τιμόθεος έλαβε ένα τέτοιο γράμμα από τον απόστολο Παύλο. Αυτό το γράμμα είναι τώρα γνωστό ως η Δεύτερη Επιστολή Προς τον Τιμόθεο και αποτελεί μέρος της Αγίας Γραφής. Αναμφίβολα, ο Τιμόθεος ανυπομονούσε να βρει μια ήσυχη γωνιά για να δει τι του έγραφε ο αγαπημένος του φίλος. Ίσως σκεφτόταν: “Τι να κάνει άραγε ο Παύλος; Λες να μου γράφει καμιά συμβουλή για τους διορισμούς μου; Θα με βοηθήσουν τα λόγια του να κηρύττω και να διδάσκω καλύτερα;” Όπως θα δούμε, ο Τιμόθεος πήρε απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα και σε πολλά ακόμα. Τώρα ας εστιάσουμε σε μερικές από τις ωφέλιμες συμβουλές που βρίσκονται σε αυτή την πολύτιμη επιστολή.

Με το που άρχισε ο Τιμόθεος να διαβάζει την επιστολή, μπόρεσε αμέσως να νιώσει πόσο στενή ήταν η σχέση του με τον Παύλο. Με θέρμη, ο Παύλος τον αποκαλεί «αγαπητό παιδί». (2 Τιμ. 1:2) Αν και ο Τιμόθεος δεν ήταν ούτε 40 χρονών όταν έλαβε αυτή την επιστολή γύρω στο 65 Κ.Χ., ήταν ήδη έμπειρος Χριστιανός πρεσβύτερος. Είχε ήδη συνεργαστεί με τον Παύλο πάνω από μια δεκαετία και είχε μάθει πολλά.

Ο Τιμόθεος πρέπει να ενθαρρύνθηκε πολύ μαθαίνοντας ότι ο Παύλος υπέμενε τις θλίψεις πιστά. Ο Παύλος ήταν φυλακισμένος στη Ρώμη και σύντομα θα θανατωνόταν. (2 Τιμ. 1:15, 16· 4:6-8) Ο Τιμόθεος μπορούσε να διακρίνει το θάρρος που απηχούσαν τα λόγια του αποστόλου: «Υπομένω τα πάντα». (2 Τιμ. 2:8-13) Όπως ο Τιμόθεος, έτσι και εμείς μπορούμε να αντλούμε δύναμη από το θαυμάσιο παράδειγμα υπομονής του Παύλου.

Ο Παύλος πρότρεψε τον Τιμόθεο να θεωρεί εξαιρετικά πολύτιμο τον διορισμό του στην υπηρεσία του Θεού. Τον παρότρυνε “να αναζωπυρώνει το χάρισμα του Θεού” που ήταν μέσα του. (2 Τιμ. 1:6) Η λέξη του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου χάρισμα αναφέρεται βασικά σε ένα πράγμα που δωρίζεται ανεπιφύλακτα και παρ’ αξίαν, που χορηγείται σε κάποιον ο οποίος δεν εργάστηκε για αυτό ή και δεν το αξίζει. Ο Τιμόθεος είχε λάβει αυτό το χάρισμα όταν είχε ξεχωριστεί για ειδική υπηρεσία σε σχέση με την εκκλησία.​—1 Τιμ. 4:14.

Τι παροτρύνθηκε ο Τιμόθεος να κάνει με αυτό  το χάρισμα; Όταν διάβασε τη φράση «να αναζωπυρώνεις», ίσως το μυαλό του πήγε στις οικιακές εστίες, όπου μερικές φορές έμεναν μόνο λίγα αναμμένα κάρβουνα. Έπρεπε κάποιος να τα σκαλίσει ώστε να υπάρξει αναζωπύρωση, δηλαδή να βγουν φλόγες και περισσότερη θερμότητα. Ένα λεξικό λέει ότι το ρήμα του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου ἀναζωπυρέω, το οποίο χρησιμοποίησε ο Παύλος, σημαίνει «ξανανάβω, αναζωογονώ, ξαναφουντώνω τη φλόγα», άρα μεταφορικά «ωθώ σε ανανεωμένη δράση». Στην ουσία, ο Παύλος συμβούλεψε τον Τιμόθεο: “Δώσε όλο σου το είναι στον διορισμό σου!” Πιθανότατα κατανοείτε ότι και εμείς σήμερα χρειάζεται να κάνουμε το ίδιο​—να καταβάλλουμε με ζήλο κάθε προσπάθεια στην υπηρεσία μας.

Καθώς ο Τιμόθεος συνέχισε να διαβάζει όσα είχε γράψει ο αγαπημένος του φίλος, βρήκε άλλη μια συμβουλή που θα τον βοηθούσε να έχει επιτυχία στη διακονία του. Ο Παύλος έγραψε: «Φύλαξε μέσω του αγίου πνεύματος, το οποίο κατοικεί μέσα μας, αυτόν τον θησαυρό που σου είναι εμπιστευμένος». (2 Τιμ. 1:14) Ποιος ήταν αυτός ο θησαυρός; Στο προηγούμενο εδάφιο, ο Παύλος αναφέρθηκε στα “υγιή λόγια”, την αλήθεια που περιέχουν οι Γραφές. (2 Τιμ. 1:13) Ως Χριστιανός διάκονος, ο Τιμόθεος έπρεπε να κηρύττει την αλήθεια τόσο εντός όσο και εκτός της εκκλησίας. (2 Τιμ. 4:1-5) Επίσης, είχε διοριστεί πρεσβύτερος για να ποιμαίνει το ποίμνιο του Θεού. (1 Πέτρ. 5:2) Μπορούσε να φυλάει τον θησαυρό που του ήταν εμπιστευμένος​—δηλαδή την αλήθεια που έπρεπε να διδάσκει—​στηριζόμενος στο άγιο πνεύμα του Ιεχωβά και στον Λόγο Του.​—2 Τιμ. 3:14-17.

Και σε εμάς σήμερα είναι εμπιστευμένη η αλήθεια την οποία μεταδίδουμε στη Χριστιανική διακονία. (Ματθ. 28:19, 20) Μπορούμε να διατηρήσουμε την εκτίμησή μας για αυτόν τον υπέροχο θησαυρό αν εγκαρτερούμε στην προσευχή και καλλιεργούμε την καλή συνήθεια να μελετάμε τον Λόγο του Θεού. (Ρωμ. 12:11, 12· 1 Τιμ. 4:13, 15, 16) Κάποιος ίσως έχει και τον επιπρόσθετο διορισμό να υπηρετεί ως πρεσβύτερος ή ως ολοχρόνιος διάκονος. Ένας τέτοιος διορισμός θα πρέπει να μας κρατάει ταπεινούς, βοηθώντας μας να συναισθανόμαστε πόσο εξαρτόμαστε από τον Θεό. Μπορούμε λοιπόν να φυλάμε, δηλαδή να προστατεύουμε, τον θησαυρό που μας είναι εμπιστευμένος θεωρώντας τον πολύτιμο και στηριζόμενοι στη βοήθεια του Ιεχωβά για να τον φροντίζουμε.

Οι διορισμοί που είχαν δοθεί στον Τιμόθεο δεν αφορούσαν μόνο εκείνον προσωπικά. Περιλαμβάνονταν και άλλοι. Να γιατί ο Παύλος τον παρότρυνε: «Όσα άκουσες από εμένα . . . να τα εμπιστευτείς σε πιστούς ανθρώπους, οι οποίοι κατόπιν θα έχουν επαρκή προσόντα για να διδάξουν και άλλους». (2 Τιμ. 2:2) Ο Τιμόθεος έπρεπε να μαθαίνει από τους αδελφούς του αλλά και να τους διδάσκει. Σήμερα, είναι σημαντικό να αγωνίζεται να κάνει το ίδιο κάθε επίσκοπος στη Χριστιανική εκκλησία. Ο καλός επίσκοπος δεν κρατάει ζηλόφθονα για τον εαυτό του τη γνώση που έχει για κάποιον διορισμό. Αντίθετα, διδάσκει άλλους ώστε να μπορούν να επιτελούν τη συγκεκριμένη εργασία. Δεν φοβάται μήπως τον επισκιάσουν αν τυχόν ξέρουν περισσότερα ή διαθέτουν μεγαλύτερες ικανότητες. Γι’ αυτό, ο επίσκοπος δεν διδάσκει απλώς τα βασικά. Θέλει να βοηθήσει εκείνους που εκπαιδεύει να αναπτύξουν καλή κρίση και κατανόηση​—να ωριμάσουν πνευματικά. Με αυτόν τον τρόπο, οι “πιστοί άνθρωποι” τους οποίους έχει διδάξει θα είναι ακόμα πιο πολύτιμοι για την εκκλησία.

Αναμφίβολα, ο Τιμόθεος εκτίμησε την ενθαρρυντική επιστολή που έλαβε από τον Παύλο. Τον φανταζόμαστε να ανασκοπεί ξανά και ξανά αυτές τις πολύτιμες συμβουλές και να συλλογίζεται πώς θα μπορούσε να τις εφαρμόσει καλύτερα στους διορισμούς του.

Πρέπει και εμείς να πάρουμε στα σοβαρά αυτές τις συμβουλές. Πώς; Μπορούμε να καταβάλλουμε προσπάθειες για να αναζωπυρώνουμε το χάρισμά μας, να φυλάμε τον θησαυρό που μας είναι εμπιστευμένος και να εμπιστευόμαστε την πείρα και τη γνώση μας σε άλλους. Με αυτόν τον τρόπο, όπως τόνισε ο Παύλος στον Τιμόθεο, μπορούμε να “επιτελέσουμε τη διακονία μας πλήρως”.​—2 Τιμ. 4:5.