Όχι. Τα όσα έγραψε ο Δαβίδ εκεί ήταν βάσιμα και ρεαλιστικά.

Προσέξτε τι έγραψε σε εκείνο το εδάφιο και σε άλλα παρόμοια: «Θα ψάλλω αίνους στο όνομά σου πάντοτε, καθώς θα εκπληρώνω τις ευχές μου κάθε ημέρα». «Σε εξυμνώ, Ιεχωβά Θεέ μου, με όλη μου την καρδιά, και θα δοξάζω το όνομά σου για πάντα». «Θα αινώ το όνομά σου στους αιώνες των αιώνων».​—Ψαλμ. 61:8· 86:12· 145:1, 2.

Ο Δαβίδ δεν υπερέβαλλε, νομίζοντας ότι δεν θα πέθαινε ποτέ. Ήξερε πως ο Ιεχωβά είχε ορίσει ότι η αμαρτία του ανθρώπου θα οδηγούσε στον θάνατο, και ο Δαβίδ παραδεχόταν ότι ήταν αμαρτωλός. (Γέν. 3:3, 17-19· Ψαλμ. 51:4, 5) Ήξερε ότι ακόμα και άνθρωποι που ο Θεός είχε επιδοκιμάσει, όπως ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ, είχαν πεθάνει. Και ο ίδιος ο Δαβίδ αντιλαμβανόταν ότι η ζωή του κάποια στιγμή θα τερματιζόταν. (Ψαλμ. 37:25· 39:4) Αλλά τα λόγια του στο εδάφιο Ψαλμός 61:8 φανέρωναν την επιθυμία και την αποφασιστικότητά του να αινεί τον Θεό πάντοτε, δηλαδή για όσο διάστημα θα ήταν ζωντανός.​—2 Σαμ. 7:12.

Μερικές φορές, ο Δαβίδ έγραφε αναφερόμενος σε περιστατικά της ζωής του, όπως βλέπουμε από τις επιγραφές των Ψαλμών 18, 51 και 52. Στον Ψαλμό 23, ο Δαβίδ περιέγραψε τον Ιεχωβά ως ποιμένα ο οποίος παρέχει καθοδηγία, αναζωογόνηση και προστασία. Ο Δαβίδ ήταν τέτοιος ποιμένας. Και ήθελε να υπηρετεί τον Θεό “όλες τις ημέρες της ζωής του”.​—Ψαλμ. 23:6.

Να θυμάστε επίσης ότι ο Ιεχωβά ήταν αυτός που ενέπνευσε τον Δαβίδ να γράψει όσα έγραψε. Μεταξύ άλλων, ο Δαβίδ έγραψε προφητείες για πράγματα που θα συνέβαιναν πολύ αργότερα. Για παράδειγμα, στον Ψαλμό 110, ο Δαβίδ έστρεψε την προσοχή σε έναν καιρό κατά τον οποίο ο Κύριός του θα “καθόταν στα δεξιά” του Θεού στον ουρανό και θα λάβαινε μεγάλη εξουσία. Για να κάνει τι; Να καθυποτάξει τους εχθρούς του Θεού και να «εκτελέσει κρίση ενάντια στα έθνη» της γης. Ο Δαβίδ ήταν πρόγονος του Μεσσία, εκείνου που επρόκειτο να κυβερνήσει από τον ουρανό και να είναι «ιερέας για πάντα». (Ψαλμ. 110:1-6) Ο Ιησούς επιβεβαίωσε ότι η προφητεία που βρίσκεται στον Ψαλμό 110 αφορούσε εκείνον και ότι θα είχε μελλοντική εκπλήρωση.​—Ματθ. 22:41-45.

Ναι, ο Δαβίδ υπό θεϊκή έμπνευση έγραψε τόσο για τον δικό του καιρό όσο και για έναν μελλοντικό καιρό, κατά τον οποίο θα ανασταινόταν και θα είχε τη χαρά να αινεί τον Ιεχωβά πάντοτε. Αυτό μας βοηθάει να διακρίνουμε ότι τα εδάφια Ψαλμός 37:10, 11, 29 μπορούν να κατανοηθούν ως περιγραφή των συνθηκών που επικρατούσαν στον αρχαίο Ισραήλ, καθώς και των συνθηκών που θα επικρατούν παγκόσμια στο μέλλον, όταν ο Θεός εκπληρώσει τις υποσχέσεις του.​—Βλέπε παράγραφο 8 του άρθρου «Θα Είσαι Μαζί μου στον Παράδεισο» σε αυτό το τεύχος.

Συνεπώς, το εδάφιο Ψαλμός 61:8 και παρόμοια εδάφια δείχνουν ότι ο Δαβίδ ήθελε να δοξάζει τον Ιεχωβά στον αρχαίο Ισραήλ μέχρι τον θάνατό του. Επίσης, δείχνουν ρεαλιστικά τι θα μπορέσει να κάνει ο Δαβίδ στο μέλλον, όταν ο Ιεχωβά τον επαναφέρει στη ζωή.