Η ΡΕΝΕ, μια αδελφή γύρω στα 35, μεγάλωσε σε κάποια οικογένεια ζηλωτών Μαρτύρων στην Αυστραλία. «Μετακομίσαμε πολλές φορές για να βοηθήσουμε σε περιοχές όπου υπήρχε μεγαλύτερη ανάγκη για κήρυκες της Βασιλείας», λέει. «Ο πατέρας μου και η μητέρα μου έκαναν τα πάντα ενδιαφέροντα, συναρπαστικά και διασκεδαστικά! Όταν απέκτησα δικά μου παιδιά, ήθελα να έχουν και τα δυο τους αυτόν τον τρόπο ζωής».

 Ο σύζυγος της Ρενέ, ο Σέιν, ένας αδελφός κοντά στα 40, είχε παρόμοιους πνευματικούς στόχους. Όπως εξηγεί: «Μετά τη γέννηση του δεύτερου παιδιού μας, διαβάσαμε στη Σκοπιά για μια οικογένεια Μαρτύρων οι οποίοι είχαν πάει στον νοτιοδυτικό Ειρηνικό με το σκάφος τους για να κηρύξουν στα νησιά Τόνγκα. * Αυτό το άρθρο μάς υποκίνησε να γράψουμε στα γραφεία τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Αυστραλία και στη Νέα Ζηλανδία και να ρωτήσουμε πού υπήρχε μεγαλύτερη ανάγκη για κήρυκες της Βασιλείας. * Στην απάντηση που λάβαμε, μας πρότειναν να μετακομίσουμε στην Τόνγκα​—το ίδιο εκείνο μέρος για το οποίο είχαμε διαβάσει!»

Αφού ο Σέιν, η Ρενέ και τα παιδιά τους, ο Τζέικομπ και η Σκάι, έζησαν στην Τόνγκα για έναν χρόνο περίπου, μια σειρά από εξεγέρσεις τούς ανάγκασαν να επιστρέψουν στην Αυστραλία. Αλλά δεν ξέχασαν τον στόχο που είχαν να επεκτείνουν τη διακονία τους. Το 2011, λοιπόν, μετακόμισαν στο Νησί Νόρφοκ, ένα μικρό νησάκι του Ειρηνικού περίπου 1.500 χιλιόμετρα ανατολικά της Αυστραλίας. Πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα; Σήμερα, ο 14χρονος Τζέικομπ λέει: «Ο Ιεχωβά όχι μόνο μας φρόντισε αλλά έκανε και το έργο διασκεδαστικό!»

Όπως ο Σέιν, η Ρενέ και τα παιδιά τους, πολλές άλλες οικογένειες Μαρτύρων έχουν προσφέρει πρόθυμα τον εαυτό τους για να υπηρετήσουν εκεί όπου υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη. Τι τους υποκίνησε να μετακομίσουν;

Ο Μπαρνέτ και η Σιμόν, ένα ζευγάρι γύρω στα 35, και οι γιοι τους, ο Ίστον και ο Κέιλεμπ, που είναι τώρα 12 και 9 χρονών, μετακόμισαν στο Μπέρκταουν, μια απομονωμένη πόλη στο Κουίνσλαντ της Αυστραλίας. «Οι Μάρτυρες κήρυτταν εκεί κάθε τρία με τέσσερα χρόνια», εξηγεί ο Μπαρνέτ. «Πολλοί άνθρωποι ενδιαφέρονταν για τα καλά νέα. Θέλαμε να τους δώσουμε την ευκαιρία να έχουν τη δική τους τακτική Γραφική μελέτη».

Ο Μαρκ και η Κάρεν, που είναι τώρα λίγο πάνω από τα 50, υπηρέτησαν σε αρκετές εκκλησίες κοντά στο Σίντνεϊ της Αυστραλίας, προτού μετακομίσουν με τα τρία τους παιδιά, την Τζέσικα, τον Τζιμ και τον Τζακ, στο Νάλανμποϊ, μια απομακρυσμένη κοινότητα μεταλλωρύχων στο Διαμέρισμα Βορείου Εδάφους. Ο Μαρκ λέει: «Αγαπώ τους ανθρώπους, γι’ αυτό ήθελα να βρίσκομαι εκεί όπου υπήρχαν πολλά να κάνω στην εκκλησία και στη διακονία». Ωστόσο, η Κάρεν, δίσταζε να μετακομίσει. «Ο Μαρκ και άλλοι όμως με ενθάρρυναν», λέει, «και τότε σκέφτηκα ότι αξίζει να το προσπαθήσω. Τώρα χαίρομαι που το έκανα!»

Το 2011, ο Μπέντζαμιν, η Κάρολιν και τα δύο προσχολικής ηλικίας κοριτσάκια τους, η Τζέιντ και η Μπρία, έφυγαν από το Κουίνσλαντ της Αυστραλίας και επέστρεψαν στο Τιμόρ-Λέστε, μια μικρή χώρα στο Νησί Τιμόρ του ινδονησιακού αρχιπελάγους. «Η Κάρολιν και εγώ είχαμε υπηρετήσει παλιότερα στο Τιμόρ-Λέστε ως ειδικοί σκαπανείς», λέει ο Μπεν. «Το έργο εκεί ήταν φανταστικό, και οι αδελφοί μάς στήριζαν πολύ. Όταν φύγαμε, ράγισε η καρδιά μας. Ήμασταν αποφασισμένοι όμως να επιστρέψουμε. Όταν γεννήθηκαν τα παιδιά μας, αναβάλαμε τα σχέδιά μας αλλά δεν τα αλλάξαμε». Η Κάρολιν προσθέτει: «Θέλαμε να περιβάλλονται τα παιδιά μας από ιεραποστόλους, Μπεθελίτες και ειδικούς σκαπανείς και να ζήσουν αξέχαστες εμπειρίες στην υπηρεσία του Ιεχωβά».

Ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του: «Ποιος από εσάς που θέλει να χτίσει πύργο δεν κάθεται πρώτα και υπολογίζει τη δαπάνη;» (Λουκ. 14:28) Παρόμοια, όταν μια οικογένεια σκέφτεται να μετακομίσει σε κάποια άλλη περιοχή, ο καλός σχεδιασμός είναι απαραίτητος. Ποιες ανάγκες θα μπορούσαν να λάβουν υπόψη τους;

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ: «Θέλαμε να υπηρετήσουμε τους άλλους, όχι να τους γίνουμε βάρος», λέει ο Μπεν. «Γι’ αυτό, προτού μετακομίσουμε, φροντίσαμε πρώτα να ενδυναμωθούμε εμείς πνευματικά. Αυξήσαμε επίσης τη συμμετοχή μας στη διακονία και σε άλλες εκκλησιαστικές δραστηριότητες».

Ο Τζέικομπ, που αναφέρθηκε νωρίτερα, αφηγείται: «Πριν μετακομίσουμε στο Νησί Νόρφοκ, διαβάσαμε πολλές βιογραφίες στη Σκοπιά και στο Ξύπνα! σχετικά με οικογένειες που υπηρετούσαν εκεί όπου η ανάγκη ήταν μεγαλύτερη. Μιλούσαμε για τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν και για το πώς τους φρόντισε ο Ιεχωβά». Η αδελφή του, η 11χρονη Σκάι, προσθέτει: «Έκανα ένα σωρό προσευχές​—μόνη μου αλλά και μαζί με τη μαμά και τον μπαμπά!»

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΕΣ: Η Ρενέ αφηγείται: «Επειδή ζούσαμε κοντά σε συγγενείς και καλούς μας φίλους σε μια  περιοχή που μου άρεσε πολύ, το μόνο εύκολο θα ήταν να είχαμε μείνει εκεί. Αλλά αντί να στριφογυρίζει το μυαλό μου σε αυτά που άφηνα πίσω, σκεφτόμουν πώς θα ωφελούσε η μετακόμιση την οικογένειά μας».

ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΕΣ: Πολλές οικογένειες κάνουν έρευνα προκειμένου να προετοιμαστούν για το καινούριο περιβάλλον τους. «Διαβάσαμε όσο περισσότερα μπορούσαμε για το Νάλανμποϊ», λέει ο Μαρκ. «Οι αδελφοί που ζούσαν εκεί είχαν την καλοσύνη να μας στείλουν αντίτυπα της τοπικής εφημερίδας, τα οποία μας βοήθησαν να γνωρίσουμε κάπως τους ντόπιους και τον πολιτισμό τους».

Ο Σέιν, ο οποίος μετακόμισε στο Νησί Νόρφοκ, προσθέτει: «Πάνω από όλα, προσπάθησα να εκδηλώνω Χριστιανικές ιδιότητες. Γνώριζα ότι αν ήμουν ειλικρινής, πράος, έντιμος και εργατικός, θα μπορούσα να ταιριάξω οπουδήποτε στον κόσμο».

Όσοι υπηρετούν με επιτυχία εκεί όπου υπάρχει ανάγκη τονίζουν πόση σημασία έχει το να είναι κανείς ευέλικτος και θετικός όταν έρχονται απροσδόκητες δυσκολίες. Δείτε μερικά παραδείγματα:

Η Ρενέ λέει: «Έμαθα ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να κάνεις κάτι. Για παράδειγμα, όταν έχει τρικυμία στο Νησί Νόρφοκ, τα πλοία που φέρνουν τα εφόδια δεν μπορούν να αγκυροβολήσουν και τα τρόφιμα μπορεί να λιγοστέψουν και να ακριβύνουν. Έτσι λοιπόν, έχω μάθει να είμαι ευρηματική όταν μαγειρεύω». Ο σύζυγός της, ο Σέιν, προσθέτει: «Προσαρμόζουμε επίσης τα έξοδά μας ώστε να μην ξεφύγουμε από τον εβδομαδιαίο προϋπολογισμό μας».

Ο γιος τους, ο Τζέικομπ, αναφέρει μια διαφορετική δυσκολία. «Η καινούρια μας εκκλησία είχε μόνο εμάς και άλλα εφτά άτομα​—όλοι τους ενήλικοι. Έτσι λοιπόν, δεν είχα φίλους στην ηλικία μου! Αλλά όταν άρχισα να βγαίνω στο έργο με τους μεγάλους, γρήγορα γίναμε φίλοι».

Ο Τζιμ, που τώρα είναι 21 χρονών, αντιμετώπισε κάτι παρόμοιο. «Η πιο κοντινή εκκλησία στο Νάλανμποϊ είναι πάνω από 725 χιλιόμετρα μακριά, και έτσι εκμεταλλευόμαστε όσο πιο πολύ μπορούμε τις συνελεύσεις. Φτάνουμε νωρίς και απολαμβάνουμε τη συναναστροφή με τους αδελφούς και τις αδελφές. Θεωρούμε αυτές τις περιστάσεις τις καλύτερες στιγμές της χρονιάς!»

Η Γραφή δηλώνει: «Η ευλογία του Ιεχωβά πλουτίζει». (Παρ. 10:22) Σε όλο τον κόσμο, αναρίθμητοι αδελφοί που υπηρετούν εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη έχουν δει από πρώτο χέρι πόσο αληθινή είναι αυτή η θεόπνευστη δήλωση.

«Η μεγαλύτερη ευλογία είναι η επίδραση που είχε η μετακόμιση στα παιδιά μας», λέει ο Μαρκ. «Τα μεγαλύτερα έχουν την απόλυτη πεποίθηση ότι ο Ιεχωβά θα φροντίζει όσους βάζουν πρώτα τα συμφέροντα της Βασιλείας. Αυτή η πεποίθηση δεν αγοράζεται με χρήματα».

Ο Σέιν λέει: «Έχω έρθει πολύ πιο κοντά στη γυναίκα μου και στα παιδιά μου. Όταν τους ακούω να περιγράφουν τι έχει κάνει ο Ιεχωβά για εκείνους, νιώθω απέραντη ικανοποίηση». Ο γιος του, ο Τζέικομπ, συμφωνεί: «Περνάω φανταστικά. Χαίρομαι τόσο πολύ που ήρθαμε εδώ!»