ΕΝΙΟΤΕ, ναι. Εξετάστε ένα παράδειγμα. Τα εδάφια Δευτερονόμιο 24:14, 15 αναφέρουν: «Δεν πρέπει να διαπράξεις απάτη σε βάρος μισθωτού εργάτη που βρίσκεται σε ανάγκη και είναι φτωχός, είτε αυτός είναι αδελφός σου είτε ξένος που κατοικεί στη γη σου . . . Διαφορετικά, θα κραυγάσει προς τον Ιεχωβά εναντίον σου, και θα είσαι ένοχος αμαρτίας».

Υπάρχει μια καταγραμμένη έκκληση για μια τέτοια υπόθεση η οποία ανάγεται στον έβδομο αιώνα Π.Κ.Χ. Ανακαλύφτηκε κοντά στην Άζωτο. Έχει γραφτεί πάνω σε πήλινο θραύσμα και πιθανώς συντάχθηκε για λογαριασμό ενός εργάτη ο οποίος κατηγορήθηκε ότι δεν κατάφερε να παραδώσει την καθορισμένη ποσότητα σιτηρών. Το κείμενο αναφέρει: «Όταν ο υπηρέτης σου [ο αιτών] ολοκλήρωσε την αποθήκευση της σοδειάς πριν από μερικές ημέρες, ήρθε ο Ωσαγιάχου ο γιος του Σωβαΐ και πήρε το ρούχο του υπηρέτη σου. . . . Όλοι όσοι θέριζαν μαζί μου κάτω από τον καυτό ήλιο θα καταθέσουν . . . ότι λέω την αλήθεια. Είμαι αθώος. Δεν διέπραξα καμιά παράβαση. . . . Αν ο κυβερνήτης δεν το θεωρεί υποχρέωσή του να επιστρέψει το ρούχο του υπηρέτη σου, ας το κάνει από οίκτο! Δεν πρέπει να σιωπάς ενώ ο υπηρέτης σου είναι χωρίς το ρούχο του».

Αυτή η έκκληση «μας αποκαλύπτει περισσότερα από την κραυγή απόγνωσης ενός εργάτη που ζητάει πίσω [το ρούχο του]», λέει ο ιστορικός Σάιμον Σάμα. «Προϋποθέτει επίσης ότι ο αιτών ήξερε κάτι για τον βιβλικό νομικό κώδικα, ιδίως τις διατάξεις στο Λευιτικό και στο Δευτερονόμιο που απαγόρευαν τη σκληρή μεταχείριση των φτωχών».